Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy w Żywcu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2020 r.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko Ł. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Ł. M. na rzecz strony powodowej (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 60515 zł (sześćdziesiąt tysięcy pięćset piętnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 07.09.2015r. do dnia 31.12.2015r., a od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego Ł. M. na rzecz strony powodowej (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 7897,50 zł (siedem tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt siedem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów procesu.

Asesor sądowy

Sygn. akt I C 1720/18

Uzasadnienie wyroku z dnia 17 lutego 2020 r.

(...) S.A. w W. złożył pozew przeciwko Ł. M. o zapłatę kwoty 67158,63 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 sierpnia 2015r. Uzasadniając żądanie pozwu, wskazał, że na podstawie art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym przysługuje mu roszczenie regresowe tytułem odszkodowania wypłaconego Z. T. w związku ze zdarzeniem z dnia 6 września 2008r. Pozwany spowodował wypadek komunikacyjny będąc w stanie nietrzeźwości.

W piśmie przygotowawczym z dnia 31 października 2018 r. powód ograniczył żądanie do kwoty 6643,63 zł, wnosząc o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 60515 zł wraz z odsetkami ustawowymi pod dnia 31 sierpnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Wniósł także o zasądzenie kosztów procesu (k. 37).

Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2019 r. Sąd Rejonowy w Żywcu umorzył postępowanie w zakresie kwoty 6643,63 zł, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c. (k. 39).

Na rozprawie w dniu 17 maja 2019 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, że ze Z. T. zawarł umowę ugody, na mocy której zapłacił mu kwotę 15000 zł, a poszkodowany oświadczył, że nie będzie występował z dalej idącymi roszczeniami. Przyznał, że spowodował wypadek będąc w stanie nietrzeźwości, potwierdził również przebieg zdarzenia opisany w pozwie. Wyjaśnił, że brał udziału w postępowaniu toczącym się przed Sądem Okręgowym Bielsku-Białej z powództwa Z. T. w charakterze interwenienta ubocznego. W toku tego postępowania nie podniósł twierdzeń o ugodzie zawartej z poszkodowanym. Nie zgodził się z wysokością roszczenia zasądzonego przez Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej, wskazując że kwota dobrowolnie wypłacona przez zakład ubezpieczeń w toku postępowania likwidacyjnego w całości zaspokajała roszczenie poszkodowanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 6 września 2008 r. w miejscowości R. doszło do wypadku, w którym Ł. M. prowadząc samochód osobowym marki F. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że znajdując się wstanie nietrzeźwości, jadąc w kierunku R. Górnych po pokonaniu łuku drogi w prawo, zjechał na lewy pas ruchu i lewe pobocze, gdzie w rejonie styku lewego pobocza z lewym pasem ruchu potrącił idącego prawidłowo w tym samym kierunku pieszego. W skutek wypadku poszkodowany Z. T., doznał obrażeń w postaci ran tłuczonych twarzoczaszki, ramienia prawego i przedramienia lewego, złamania wieloodłamowego dna panewki stawu biodrowego prawego ze zwichnięciem centralnym, złamania kości kulszowej, centralnego dośrodkowego zwichnięcia kości udowej. Pojazd kierowany przez pozwanego posiadał chwili zdarzenia polisę w (...) S.A. w W.. Pozwany został skazany za spowodowanie wypadku w stanie nietrzeźwości.

Okoliczności bezsporne.

W toku postępowania likwidacyjnego toczącego się z wniosku poszkodowanego (...) S.A. w W. dobrowolnie wypłacił kwotę (...) tytułem zadośćuczynienia. (...) S.A. W. złożył do Sądu Rejonowego w Żywcu pozew przeciwko Ł. M. o zapłatę kwoty 71350 zł tytułem roszczeń regresowych. Postępowanie toczyło się pod sygn.. akt I C 187/12 i zakończyło się wydaniem w dniu 10 maja 2012 r. wyroku uwzględniającego w całości powództwo.

Dowód: pozew z dnia 06.09.2012r.- k. 2-4 w aktach I C 187/12; wyrok Sądu Rejonowego w Żywcu z dnia 10 maja 2012 r. – k. 83 w aktach I C 187/12.

W roku 2013 Z. T. złożył pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę, w którym domagał się zasądzenia od zakładu ubezpieczeń dalszego zadośćuczynienia, uznając że dobrowolnie wypłacona kwota jest niewystarczająca. Sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym w Bielsku-Białej po sygn. akt I C 372/14 i zakończyła się wyrokiem z dnia 28 maja 2015r., w którym zasądzono na rzecz Z. T. kwotę 60000 zł. W toku tego postępowania (...) S.A. w W. złożył wniosek o przypozwanie Ł. M., który przystąpił do udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego po stronie zakładu ubezpieczeń. Interwenientowi ubocznemu wyznaczony został termin na złożenie wszystkich zarzutów. W toku postepowania Ł. M. nie zgłosił żadnych zarzutów.

Dowód: pozew z dnia 17 czerwca 2013 r. – k. 2-7 w aktach I C 372/14, pismo z dnia 30 czerwca 2014 r. – k. 174-176 w aktach I C 372/14, sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym – k. 79-82 w aktach I C 372/14, protokół rozprawy z dnia 25 lutego 2014 r. – k. 118-121 w aktach I C 372/14, wyrok Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 28 maja 2015r.- k. 296 w aktach I C 372/14.

(...) S.A. w W. wypłacił na rzecz Z. T. kwotę 60000 zł, zgodnie z treścią wyroku Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 28 maja 2015r. Niezależnie od tego wypłacił również kwotę 515 zł tytułem kosztów leczenia obejmujących zakup butów ortopedycznych. Następnie pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. wezwał Ł. M. do zapłaty kwoty po 67158,63 zł tytułem roszczeń regresowych.

Dowód: pismo z dnia 8 lipca 2015 r. – k. 58, lista wypłat odszkodowań – k. 60, wezwanie do zapłaty- k. 55

Stan faktyczny ustalono w oparciu o wyżej wskazane dowody, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Wobec treści art. 327 ¹ § 1 pkt 1 k.p.c. nie ma obowiązku przedstawiania szerszych rozważań w zakresie oceny dowodów. Na rozprawie w dniu 17.0.2020r. wydano postanowienie o pominięciu dowodu z przesłuchania świadków Z. T., M. U., A. M. oraz dowodu z opinii biegłych.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

W ostatecznie sprecyzowanym żądaniu powód żądał zasądzenia kwoty 60000 zł tytułem zadośćuczynienia wypłaconego Z. T. na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 28 maja 2015r., sygn. akt I C 372/14 oraz kwoty 515 zł tytułem dobrowolnie wypłaconego odszkodowania obejmującego koszty zakupu butów ortopedycznych.

Zgodnie z art. 43 pkt. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, Dz.U.2019.2214 t.j. zakładowi ubezpieczeń oraz Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, w przypadkach określonych w art. 98 ust. 2 pkt 1, przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący wyrządził szkodę umyślnie, w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo po użyciu środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii. Powód wykazał, że wpłacił na rzecz poszkodowanego Z. T. kwotę 60000 zł tytułem zadośćuczynienia i 515 zł tytułem odszkodowania. Granicą odpowiedzialności sprawcy szkody jest jej rzeczywista wysokość, przy czym w wypadku regresu nietypowego nie może ona przekraczać faktycznie wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania. Przyjmuje się, że w toku procesu pozwany sprawca szkody może kwestionować wysokość i zakres świadczeń wypłaconych przez zakład ubezpieczeń podnosząc w szczególności, że ubezpieczyciel świadczył nadmiernie w stosunku do szkody poniesionej przez pokrzywdzonego. Pozwany kwestionował wysokości wypłaconego zadośćuczynienia oraz wskazywał na fakt zawarcia z poszkodowanym ugody, na mocy której wypłacił mu kwotę 15000 zł, a Z. T. zrzekł się dalej idących roszczeń. Należało zatem zarzuty sformułowane przez pozwanego ocenić w kontekście jego udziału w postępowaniu toczącym się przed Sądem Okręgowym w Bielsku-Białej pod sygn. akt I C 372/14, w którym występował w charakterze interwenienta ubocznego. Zgodnie bowiem z art. 82 k.c. interwenient uboczny nie może w stosunku do strony, do której przystąpił, podnieść zarzutu, że sprawa została rozstrzygnięta błędnie albo że strona ta prowadziła proces wadliwie, chyba że stan sprawy w chwili przystąpienia interwenienta uniemożliwił mu korzystanie ze środków obrony albo że strona umyślnie lub przez niedbalstwo nie skorzystała ze środków, które nie były interwenientowi znane. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 września 2018 r.IV CSK 557/17, OSNC 2019/7-8/82, wskazał, że wyrok wydany w procesie, w którym osoba trzecia wystąpiła z interwencją uboczną lub do którego została przypozwana (proces pierwotny), ma moc wiążącą w późniejszym procesie (procesie wtórnym) między interwenientem ubocznym lub przypozwanym a stroną, do której interwenient uboczny przystąpił w procesie pierwotnym lub stroną, która dokonała przypozwania (przypozywającym). To związanie obejmuje nie tylko samo rozstrzygnięcie zawarte w wyroku wydanym w procesie pierwotnym, ale rozciąga się też na ustalenia faktyczne będące podstawą tego rozstrzygnięcia, oraz ocenę prawną tych ustaleń i ocenę prawną kwestii prejudycjalnych. Działa ono niezależnie od tego, czy ustalenia faktyczne lub oceny prawne są - obiektywnie - prawidłowe.

Ł. M. uczestniczył w sprawie o sygn. akt I C 372/14 w charakterze interwenienta ubocznego, w której nie podniósł żadnych zarzutów - ani w kwestii wysokości dochodzonego roszczenia, ani w kwestii ugody, jaką miał zawrzeć ze Z. T.. Skoro w niniejszej sprawie działa skutek przypozwania wyroku Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 28 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt I C 372/14, to Sąd związany jest ustaleniami faktycznymi, będącymi podstawą tego wyroku i ich ocenami prawnymi. Związanie to obejmuje przyjętą w tym wyroku ocenę, że Z. T. należne jest dodatkowe zadośćuczynienie w wysokości 60000 zł (poza wypłaconym dobrowolnie przez zakład ubezpieczeń). Oznacza to również, że w toku niniejszego postępowania pozwany nie mógł kwestionować wysokości zadośćuczynienia wypłaconego przez (...) S.A. w W. na podstawie wskazanego wyroku, jak również nie mógł skutecznie podnosić zarzutów dotyczących ugody zawartej z poszkodowanym.

W konsekwencji roszczenie o zapłatę kwoty 60000 zł uznano za zasadne. Podobnie oceniono roszczenie o zapłatę kwoty 515 zł tytułem dobrowolnie wypłaconego odszkodowania. Powód wykazał, że należność taką wypłacił na rzecz Z. T. w związku ze zgłoszonym przez niego żądaniem i przedłożonym rachunkiem za zakup obuwia ortopedycznego. Pozwany w toku postępowania nie odniósł się do tego żądania. Przesłanki uwzględnienia roszczenia regresowego obejmują: wypłatę świadczenia (to zostało wykazane przez powoda), szkodę, która nastąpiła w związku ze zdarzeniem popełnionym w stanie nietrzeźwości (to zostało przyznane przez pozwanego). Wysokość szkody wynikała z przedłożonego przez powoda rachunku. Pozwanym mógł ewentualnie kwestionować brak związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem a szkodą, ale takiego zarzutu nie podniósł. W konsekwencji uznano, że również roszczenie w zakresie kwoty 515 zł zasługuje na uwzględnienie.

Reasumując, należało zasądzić na rzecz powoda kwotę 60515 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 września 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., a od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie - uwzględniono, że dopiero od dnia 1 stycznia 2016r. ustawodawca wprowadził rozróżnienie na odsetki ustawowe kapitałowe (art. 359 § 2 k.c.) i odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 § 2 k.c.). Powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 67158,63 zł pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r., wyznaczającym trzydniowy termin na spełnienie świadczenia. Nie dołączył jednak potwierdzenia odbioru przesyłki wysłanej do pozwanego. W tej sytuacji Sąd przyjął siedmiodniowy termin na doręczenie przesyłki, zawierającej wezwanie do zapłaty oraz trzydniowy termin na spełnienie świadczenia, a w konsekwencji uznał, że roszczenie o zapłatę stało się wymagalne z dniem 7 września 2015 r.

W punkcie 2 wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, jako bezzasadne (w zakresie obejmującym odsetki ustawowe za okres od dnia 31 sierpnia 2015r. do 6 września 2015r.).

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 3 wyroku na podstawie art. 100 k.p.c., zgodnie z którym Sąd może stosunkowo rozdzielić koszty w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań. Koszty procesu obejmowały opłatę od pozwu - 3358 zł, opłatę skarbową od dokumentu pełnomocnictwa - 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda - 5400 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 t.j.). Łącznie koszty wynosiły 8775 zł. Skoro powód wygrał proces w 90% (uwzględniono postanowienie o umorzeniu postępowania w zakresie kwoty 6643,63 zł), to powinien otrzymać zwrot kosztów procesu w takim właśnie zakresie, tj. w kwocie 7897,50 zł.