Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IX K 1148/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kielcach, IX Wydział Karny

W składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Czarnecki

Protokolant: st. sekret. sąd. A. K.

W obecności Prokuratora – D. K.

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2019 roku

na rozprawie sprawy przeciwko

T. G. , synowi S. i K. z domu J., urodzonemu (...) w K.

oskarżonemu o to, że:

w dniu 5 lipca 2019 r. w R. gm. G. kierował motorowerem Romet nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 23 maja 2016r, sygn. IIK 352/16 zakazu dożywotniego prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych,

tj. o przestępstwo z art. 244 kk

orzeka:

I.  uznaje T. G. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia stanowiącego przestępstwo z art. 244 k.k. i za to na podstawie
art. 244 k.k. przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w rozmiarze 100 (sto) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 ( dwadzieścia) złotych;

II.  na podstawie art. 42 §1a pkt. 2 kk i art. 43 §1 kk orzeka wobec oskarżonego T. G. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku;

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od T. G. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości w kwocie 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych), w tym kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem opłat.

SSR Krzysztof Czarnecki

Sygn. akt IX K 1148/19

UZASADNIENIE

T. G. został oskarżony o to, że:

w dniu 5 lipca 2019 r. w R. gm. G. kierował motorowerem Romet nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 23 maja 2016r, sygn. IIK 352/16 zakazu dożywotniego prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych,

tj. o przestępstwo z art. 244 kk

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. G. dopuścił się przestępstwa z art. 178a §4 k.k. za które został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 23 maja 2016 roku w sprawie II K 352/16. W wyroku orzeczono wobec T. G. środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. W dniu 5 lipca 2019 roku T. G. nie zastosował się do orzeczonego zakazu i kierował motorowerem Romet z miejscowości L. do apteki w R.. Tego dnia T. G. pojechał motorowerem do apteki po leki dla matki.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego T. G. (k. 38), dane o karalności oskarżonego (k. 16).

T. G. ma 45 lat, jest kawalerem, nie ma dzieci. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Utrzymuje się z prac dorywczych, z których uzyskuje dochód w kwocie 1000 złotych miesięcznie. Nie posiada majątku. Nie leczył się psychiatrycznie, odwykowo leczy się w 2018 roku. Był karany za przestępstwo z art. 178a §1 k.k. i dwukrotnie za przestępstwo z art. 178a §4 k.k.

Dowody: oświadczenia oskarżonego T. G. (k. 32), dane osobopoznawcze o oskarżonym (k. 35), dane o karalności oskarżonego (k. 56-58).

Oskarżony T. G. słuchany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 11 marca 2019 roku oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśniał, że w dniu zdarzenia chciał pojechać do apteki po lek dla swojej matki – A. i leki przeciwbólowe. Wyjaśnił, że nie miał kogo poprosić o zakupienie tych leków. (k. 38).

Sąd zważył, co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie był kompletny i pozwolił na dokonanie jednoznacznych i pełnych ustaleń faktycznych.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną był fakt, że oskarżony prowadził pojazd w okresie obowiązywania go zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Okoliczności te przyznał oskarżony, a przede wszystkim wynikały one z danych o karalności oskarżonego.

Podobnie zupełnie bezsprzeczna była okoliczność, że oskarżony w dniu 5 lipca 2019 roku prowadził pojazd mechaniczny – motorower Romet w ruchu lądowym. Okoliczność ta również wynika z wyjaśnień oskarżonego.

Sąd w pełni dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego albowiem były one szczere i konsekwentne. Oświadczenia oskarżonego, a także przedłożona przez niego na rozprawie dokumentacja medyczna oraz pracownicza były ponadto przydatne dla dokonania ustaleń odnośnie jego sytuacji rodzinnej, majątkowej i osobistej. Odnośnie do uprzedniej karalności oskarżonego Sąd oparł się na aktualnej informacji z Krajowego Rejestru Karnego (k. 16 – 17).

Przechodząc do oceny prawno – karnej zachowania oskarżonego wspomnieć trzeba, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 244 k.k. podlega ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów. Oczywiste jest, że oskarżony znamiona zarzuconego mu czynu wypełnił swoim zachowaniem w dniu 5 lipca 2019 roku, skoro tego dnia prowadził pojazd w ruchu lądowym, pomimo, że posiadał prawomocnie orzeczony dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Sąd uznał więc oskarżonego T. G. za winnego czynu z art. 244 k.k.

Stopień winy oskarżonego jest wysoki. Oskarżony to człowiek dorosły, posiadający doświadczenie życiowe i w pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności swojego zachowania. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które mogłyby skutecznie usprawiedliwić zachowanie oskarżonego i ograniczyć stopień jego winy. W szczególności oskarżony nie działał w stanie wyższej konieczności. Nie wystąpiła bowiem sytuacja, że życie lub zdrowie matki oskarżonego było zagrożone, a oskarżony działał w celu ratowania matki. Gdyby bowiem wystąpiła sytuacja zagrożenia życia matki to oskarżony z pewnością wezwałby służby ratunkowe, które w sposób profesjonalny udzieliłyby pomocy. Oskarżony natomiast jechał kupić lek, który nie był nawet na receptę oraz leki przeciwbólowe. Nie zachodził więc w ocenie Sądu stan wyższej konieczności.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest średni. T. G. działał umyślnie i z zamiarem bezpośrednim. Działał on przeciwko istotnemu dobru chronionemu prawem jakim jest wymiar sprawiedliwości. Jednak zdecydował się na prowadzenie pojazdu chcąc pomóc swoje chorej matce. Przy tej ocenie znacznie miała także stosunkowo krótka trasa jaką oskarżony zamierzał pokonać.

Wymierzając oskarżonemu S. Ś. karę Sąd miał na względzie zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 k.k. Ustawodawca za popełnienie czynu z art. 244 k.k. przewidział możliwość wymierzenia kary pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Okolicznością obciążającą przy wymiarze kary z pewnością była uprzednia karalność oskarżonego. Sąd dopatrzył się jednak szeregu okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego. Należało bowiem zauważyć, że poprzednie skazanie miało miejsce ponad trzy lata temu, a oskarżony od tego czasu podjął działania mające na celu ustabilizowanie jego sytuacji życiowej. Przede wszystkim oskarżony podjął leczenie i aktualnie nie pije alkoholu. Oskarżony także pracuje i cieszy się w pracy dobrą opinią. Jest też członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w L.. Ponadto oskarżony jest jedynym opiekunem swojej chorej matki. W ocenie Sądu te okoliczności prowadzą do wniosku, iż celowe jest sięgnięcie po dyspozycję art. 37a k.k., który to przepis pozwala zamiast kary pozbawienia wolności, orzec karę grzywny lub ograniczenia wolności. Biorąc pod uwagę okoliczności łagodzące leżące po stronie oskarżonego celowe jest orzeczenie wobec T. G. kary grzywny, która przez swój bezwzględny i finansowy charakter będzie dla oskarżonego odczuwalną i adekwatną dolegliwością za zachowanie, którego T. G. się dopuścił. W ocenie Sądu cele wychowawcze i zapobiegawcze kary zostaną osiągnięte poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych. Oskarżony pracuje uzyskując niezbyt wysoki dochód i konieczność uiszczenia wysokiej grzywny będzie dla niego dolegliwa.

Sąd w punkcie II części dyspozytywnej wyroku orzekł wobec T. G. środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Orzeczenie takiego zakazu wobec oskarżonego ma charakter obligatoryjny dlatego też Sąd orzekł zakaz pomimo tego, że oskarżonego obowiązuje już dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

uwagi na wydanie wyroku kończącego postępowanie zgodnie z art. 626 § 1 k.p.k. zaszła potrzeba orzeczenia w przedmiocie kosztów postępowania, które zasadniczo ponosi skazany zgodnie z art. 627 k.p.k.

Na koszty postępowania złożyły się następujące opłaty i wydatki:

- opłata w kwocie 200 zł od wymierzonej oskarżonemu kary grzywny (art. 617 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U z 1983 Nr 49 poz. 223 j.t.) – ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem w łącznej kwocie 40 zł (art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 663), - opłata za informację z Krajowego Rejestru Karnego w kwocie 30 zł (art. 618 § 1 pkt. 10 k.p.k. i art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym w zw. z § 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 861).

Łącznie koszty postępowania stanowią kwotę 270 złotych, której wysokość w całości leży w zakresie możliwości płatniczych oskarżonego.

SSR Krzysztof Czarnecki