Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powodowie M. R. i F. S. wnieśli przeciwko pozwanemu (...) Spółce akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 2000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu, tytułem pokrycia pełnych kosztów najmu pojazdu zastępczego ubezpieczenia OC sprawcy szkody oraz kosztów oklejenia pojazdu, montażu i demontażu taksometru.

W przepisanym terminie pozwany (...) Spółka akcyjna w S. wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 25 marca 2018r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki R. (...) nr rej. (...), należący do M. K. (1), która korzystała z niego do celów działalności gospodarczej, wykonując przewozy taksówkowe. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wykupioną w pozwanym (...) Spółce akcyjnej w S..

Bezsporne.

Pozwana mailowo złożyła poszkodowanej propozycję najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowana skontaktowała się z pozwanym telefonicznie, celem ustalania czy propozycja obejmuje pojazd przystosowany do przewozów taxi. Pracownik pozwanej oświadczył, że wśród oferowanych pojazdów nie ma samochodów przystosowanych do tego celu, a oferta dotyczy wyłącznie zwykłych samochodów osobowych.

Dowód:

- wiadomość mailowa, akta szkody płyta CD, k. 45,

- zeznania M. K., k. 59-62,

- oświadczenie, k. 13.

W dniu 27 marca 2018r. poszkodowana najęła od powodów pojazd zastępczy marki F. za stawkę 350 zł netto dziennie. Powodowie w ramach zawartej umowy umożliwili poszkodowanej korzystanie z samochodu bez udziału własnego w szkodzie, jak i przystosowali pojazd do potrzeb taxi. Pojazd został oklejony barwami korporacji taksówkowej, zamontowano taksometr i kasę oraz dokonano jego legalizacji.

Dowód:

- umowa najmu k. 15,

- faktura VAT, k. 30, 31v.

- licencja, k. 32,

- świadectwo legalizacji, k. 32v.

Dnia 30 marca 2018r. pozwany dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu i sporządził kalkulację naprawy. Od 31 marca do 2 kwietnia z uwagi na Ś. (...), nie podejmowano czynności związanych z naprawą pojazdu. Warsztat zamówił niezbędne części zamienne 3 kwietnia, a dostarczono je 6 kwietnia 2018r. Technologiczny czas naprawy uszkodzeń wynosił 5 dni. Do tego czasu należało doliczyć dodatkowe 2 dni na czynności administracyjne związane z przyjęciem i wydaniem pojazdu oraz utwardzaniem powłoki lakierniczej. Naprawa zakończyła się 13 kwietnia 2018r.

Dowód:

- kalkulacja naprawy, k. 8-11,

- protokół szkody, k. 12,

- opinia biegłego, k. 64-73, 96.

Poszkodowana korzystała z pojazdu zastępczego do 19 kwietnia 2018r. i w tym czasie dokonała ponownego montażu taksometru, wykonała grafikę na naprawionym samochodzie. Powodowie obciążyli poszkodowaną łącznie kwotą 7749 zł brutto, tytułem wynajmu pojazdu przez 18 dni (od 27 marca do 13 kwietnia) za stawkę 350 zł netto (430,50 zł brutto).

Dowód:

- faktura Vat, k. 14v.

Tytułem oklejenia pojazdów, montażu i legalizacji taksometru, ponownego montażu taksometru po naprawie poszkodowana poniosła koszt w łącznej wysokości 1185 zł.

Bezsporne, a nadto dowody:

- faktury Vat, k. 31, 31v.

- zeznania M. K., k. 59-62.

Pozwany w dniu 8 sierpnia 2018r. podjął decyzję o przyznaniu odszkodowania w wysokości 2976,60 zł brutto tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- decyzja, k. 26-27.

Stawki za wynajem pojazdu klasy samochodu wynajętego, przystosowanego do przewozu osób – taxi - na rynku lokalnym, w I połowie 2018 r. wynosiły od 300 zł netto do 350 zł netto bez limitu kilometrów i z wykupionym udziałem własnym w szkodzie, przeciętnie 325 zł netto.

Dowód:

- opinia biegłego, k. 64-73, 96.

Sąd zważył, co następuje.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powodów podlegało uwzględnieniu w całości.

Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter odszkodowawczy, znajdując oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Między stronami nie było sporu co do okoliczności kolizji, legitymacji biernej i czynnej, wysokości kosztów związanych z oklejeniem pojazdów, montaże i demontażem taksometru i legalizacją. Spór dotyczył uchybienia przez poszkodowaną obowiązkowi minimalizacji szkody oraz uzasadnionego okresu najmu.

Badając z urzędu legitymację procesową powodów, ustalono, że wynika ona z przedłożonych umów cesji oraz art. 509 kc i 510 kc.

Zdaniem sądu zarzut pozwanego w zakresie okresu najmu okazał się nieuzasadniony. Jak wynikało ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poszkodowany już następnego dnia po kolizji zgłosił szkodę, a 30 marca nastąpiły oględziny wraz z przedłożeniem kosztorysu naprawy. Mając na uwadze, że czas od 31 marca (sobota) do 2 kwietnia (poniedziałek) 2018r. to okres Wielkanocny, nie budziło wątpliwości, że zamówienie części 3 kwietnia (wtorek) nie stanowiło żadnej zwłoki. Oczekiwanie na części wyniosło 3 dni, co w świetle opinii biegłego było standardowym czasem oczekiwania, w kontekście zakresu uszkodzeń. Do naprawy przystąpiono niezwłocznie po ich odebraniu, zaś sama naprawa – jak wskazywał powód – zakończyła się już 13 kwietnia. W kontekście opinii biegłego, który wskazywał na hipotetyczny, prawidłowy proces naprawy, który mógł trwa do 18 kwietnia, w rzeczywistości zakończyła się ona nawet wcześniej. Zdaniem sądu nie ujawniła się więc jakakolwiek okoliczność wskazująca na nieuzasadnioną zwłokę w naprawie. Pozwany w swoim wyliczeniu nie uwzględnił dni wolnych od pracy, jak również zaniżył technologiczny czas naprawy i okres oczekiwania na dostarczenie części. Biegły w swojej opinii uzupełniającej wyjaśniał, że na podstawie akt szkody zgromadzonych przez pozwaną, w tym zdjęć i kosztorysu nie mogło budzić wątpliwości, że uszkodzeniu uległy drzwi przednie prawe, tylne prawe oraz błotnik tylny prawy. Dlatego konieczne było uwzględnienie czasu naprawy koniecznego w tym właśnie zakresie uszkodzeń. Biegły wyjaśniał również, że jeden dzień oczekiwania na części, nie był realny, tj. nie umożliwiłby ich pozyskania. Biegły potwierdził również konieczność doliczenia dodatkowych dni na utwardzenie powłoki lakierniczej, jak również na szereg koniecznych czynności w związku z przyjmowaniem i wydawaniem pojazdu. Nie są one uwzględniane w technologicznym czasie naprawy, tym samym zaistniała konieczność ich dodatkowego uwzględnienia, poza czasem wskazywanym przez producenta. Zdaniem sądu opinia biegłego, była logiczna, jasna i poparta materiałem dowodowym, a przy uwzględnieniu wiedzy specjalistycznej i doświadczenia biegłego, uznano ją za w pełni prawidłową. Tym samym nie budziło wątpliwości, że 18 dni - od 27 marca do 13 kwietnia 2018r. - było uzasadnionym czasem naprawy, a tym samym najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany kwestionował również wysokości stawki najmu wskazując przede wszystkim, że poszkodowany powinien minimalizować szkodę, a miał taką możliwość, najmując pojazd zastępczy oferowany jej za niższą stawkę. W tym zakresie zarzut pozwanego okazał się niezasadny, gdyż z materiału dowodowego, w tym zeznań poszkodowanej, wynikało jednoznacznie, że pozwany nie zaoferował jej pojazdu odpowiadającego takim właściwościom jakie posiadał jej uszkodzony samochód, tj. taxi. Ani pozwany, ani wypożyczania z nią współpracująca nie wskazały nawet na możliwość jego czasowego dostosowania do takich warunków. Przedstawiciel pozwanego w bezpośredniej rozmowie telefonicznej z poszkodowaną wskazał wprost na możliwość wypożyczenia jedynie „zwykłego” pojazdu osobowego. Tym samym na okoliczność wysokości ceny najmu, również dopuszczono dowód z opinii biegłego. W tym zakresie nie była ona kwestionowana, a jej ustalenia nie nastręczały logicznych wątpliwości. Na tej podstawie ustalono, że cena za jaką poszkodowana najęła pojazd zastępczy – 350zł netto – nie przekraczała stawek najmu obowiązujących pojazdy specjalistycznego, na lokalnym rynku, w danej klasie i mieściła się w stawkach rynkowych.

W pozostałym zakresie – co do kosztów związanych z oklejeniem pojazdu, montażem i demontażem taksometru – pozwany nie kwestionował powództwa i w żaden sposób nie podważał dochodzonych z tego tytułu należności.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c, uznając za zasadne ich naliczenia od 8 września 2018r., kiedy to przy prawidłowej ocenie postępowania likwidacyjnego, było możliwe zaspokojenie roszczeń powoda.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 kpc, uznając, że powód wygrał sprawę w całości. Łącznie poniesione przez powoda koszty wynosiły 1814 zł (w tym 480 zł wykorzystanej zaliczki).

Na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2015r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono stronom nadpłacone zaliczkę w sprawie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)