Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 25 maja 2013r. post. B. S. i post. M. P. pełnili służbę na terenie Ś.. Około godziny 14:30 przy Pl. (...) na parkingu zauważyli mężczyznę, który na widok patrolu zmienił kierunek poruszania się. Wobec powyższego jak również bełkotliwej mowy w/wymienionej mężczyzny, funkcjonariusze postanowili go wylegitymować. Mężczyzną tym okazał się R. W.. W trakcie kontroli osobistej u wymienionego, w prawej kieszeni spodni, policjanci ujawnili torebkę foliową z zapięciem strunowym z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego. W związku z powyższym R. W. został zatrzymany i przewieziony do Komendy Rejonowej Policji W. I, celem przeprowadzenia dalszych czynności. Susz roślinny koloru zielonego ujawniony u R. W. o wadze 0,71 grama brutto, poddano badaniu za pomocą testera narkotykowego N. 2 nr 5 z wynikiem pozytywnym ze wskazaniem na marihuanę.

Tego samego dnia funkcjonariusze policji dokonali przeszukania mieszkania R. W.na ul. (...)w W.. W wyniku dokonanej czynności w powyższym mieszkaniu ujawniono szklany słoik z plastikową pokrywką koloru białego z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego, który po przebadaniu za pomocą testera narkotykowego (...), dał wynik pozytywny ze wskazaniem na marihuanę.

Po przeprowadzeniu badan chemicznych zabezpieczony od R. W. susz roślinny okazał się zielem konopi innych niż włókniste, zaliczanym do środków odurzających grupy I-N i IV-N, o łącznej wadze netto 13,37 grama. Tzw. porcja „handlowa” ziela konopi innego niż włókniste stanowi od 300 do 1000 mg, w związku z czym dowodowa ilość stanowiła od około trzynastu do czterdziestu trzech porcji handlowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadka B. S. (k. 21), opinii biegłego R. J. (k. 38-40, k. 106-109) protokołu zatrzymania oskarżonego (k. 2), protokołu przeszukania oskarżonego (k. 3-5), protokołu użycia testera narkotykowego (k. 8, k. 19), protokołu przeszukania mieszkania (k. 15-17) oraz częściowo wyjaśnień oskarżonego R. W. (k. 96-97, k. 107, k. 108).

Oskarżony R. W. (k. 96-97, k. 107, k. 108) częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że został zatrzymany przy pl. (...)o godz. 14.30, kiedy posiadał przy sobie torebkę strunową z zawartością suszu około 1 grama. Dodał, że podczas przeszukania miejsca jego zamieszkania, funkcjonariusze znaleźli słoik z suszem roślinnym, którego waga jest określona w akcie oskarżenia. Wskazał, że susz znajdujący się w słoiku, w jego ocenie nie posiada wartości konsumpcyjnych, gdyż są to odpady z marihuany, czyli łodygi i liście. Ocenił, że o ile susz ten prawdopodobnie zawiera zbliżone ilości substancji psychoaktywnej, palenie tego suszu wiązałoby się dla oskarżonego z bólem gardła i kaszlem. Stwierdził, że taki susz nie przedstawia dla niego wartości konsumpcyjnej. Dodał, że susz ten po prostu ładnie pachniał i żal mu było go wyrzucić. Oskarżony zaznaczył, że takiego suszu nie można w jego ocenie potraktować jako ekwiwalentnej wartości marihuany, ponieważ nie przedstawia on wartości konsumpcyjnej. Oświadczył, że jest osobą uzależnioną, palącą dużo marihuany - średnio przynajmniej 1 gram dziennie. Ocenił, że gdyby ten susz faktycznie przedstawiał dla niego wartość konsumpcyjną jako marihuana, to już dawno zostałby przez niego skonsumowany. Oskarżony nadmienił, że nie wie czy susz zatrzymany u niego w domu mógłby zostać sprzedany. Dodał, że on by w każdym razie tego nie kupił. Przyznał, że ostatni raz używał marihuany jeszcze w 2013 r., przed Sylwestrem. Wyjaśnił, że obecnie nie ma pieniędzy na stosowanie żadnych używek. Na koniec oskarżony wyraził chęć poddania się leczeniu gdyż uważa, że uzależnienie jest chorobą i podlega leczeniu. Wskazał, że zdawał sobie sprawę, iż posiadanie środków odurzających jest zabronione, jednak wcześniej nie miał konfliktu z prawem w związku z czym nie przekonał się na własnej skórze czym skutkuje posiadanie tego rodzaju środków. W toku oględzin dowodów rzeczowych na rozprawie oskarżony oświadczył, że susz znajdujący się w dużej torebce zawiera elementy roślinne pochodzące z rośliny po zawiązaniu wiechy. Przyznał, że oczywiście zawierają one śladowe elementy trychomów, to jest małych kryształków, które w największej koncentracji występują na szczytach konopi, ale także występują na łodygach i liściach znajdujących się w bliskim sąsiedztwie tych szczytów. Następnie oskarżony wskazał, że materiał dowodowy znajdujący się w dużej torebce zawiera łodygi i liście pochodzące z bliskiego sąsiedztwa szczytów, które oddzielił w celu wyodrębnienia ich z konsumpcji, gdyż nie mają one dla niego wartości konsumpcyjnej ze względu na ostry, gryzący smak i bardzo nieprzyjemny zapach. Przyznał, że susz ten na pewno zawiera środek odurzający, jednakże on jako osoba uzależniona nie docenił jego wartości. Dodał, że lubi wiedzieć co wprowadza do swojego organizmu i dlatego ma wiedzę na temat budowy rośliny konopi. Następnie oskarżony zaznaczył, że w łodygach oraz liściach znajdują się takie substancje jak chlorofil oraz drewno, a ich obecność w materiale świadczy obiektywnie o gryzącym smaku i zapachu, czego zdaniem oskarżonego nie można oceniać tylko w kategorii gustu. Odnosząc się do kwestii oceny partii szczytowych, oskarżony stwierdził, że gdyby nawet przyjęto, że w torebce nr 2 znajdują się partie szczytowe, to na podstawie przedstawionych badań nie można mieć wątpliwości co do różnicy ich stężeń. Oskarżony zwrócić uwagę, że w materiale dowodowym nr 2, tj. w większej torebce, widoczne są przede wszystkim liście i łodygi, a ewentualne elementy kwiatostanu, czyli pyłek i włoski stanowią śladowe ilości, których obecność jest uwarunkowana tym, że wcześniej zostały one przez niego oddzielone.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego są wiarygodne jedynie częściowo. Zgodne z rzeczywistością są te stwierdzenia, które korespondują z wiarygodną częścią materiału dowodowego, zwłaszcza z zeznaniem świadka B. S., dotyczące zatrzymania oskarżonego przy pl. (...)w W.. Bezsprzeczne jest bowiem, że podczas zatrzymania oskarżonego ujawniono w kieszeni jego spodni torebkę strunową z zawartością suszu roślinnego oraz że znaleziono w jego mieszkaniu słoik z zawartością ziela konopi. W ocenie Sądu jako niewiarygodne i stanowiące jedynie linię obrony są stwierdzenia oskarżonego dotyczące braku walorów konsumpcyjnych ziela konopi znajdującego się w słoiku. Stanowisko to jest sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami biegłego z zakresu kryminalistycznych badań chemicznych R. J., według którego każda część rośliny ziela konopi, tj. zarówno mieszanina łodyg i liści zawierająca cechy charakterystyczne dla kwiatostanów, jest środkiem odurzającym w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zdaniem Sądu nie przekonuje stwierdzenie oskarżonego, że jako osoba uzależniona od marihuany posiadał w mieszkaniu susz ziela konopi tylko dlatego, iż ładnie pachniał i żal mu go było wyrzucić. Tak więc zdaniem Sądu linia obrony oskarżonego nie polega na prawdzie, a zgodne z rzeczywistością są jedynie te fragmenty wyjaśnień, które korespondują z wiarygodną częścią materiału dowodowego, zwłaszcza zeznaniami funkcjonariusza policji i ekspertyzą chemiczną.

Jako w pełni wiarygodne należy ocenić zeznania świadka B. S. (k. 21), ponieważ są one spójne, logiczne i konsekwentne. Świadek przekonująco wskazał, że powodem podjętej przez policję interwencji była zmiana kierunku poruszania się przez oskarżonego na widok patrolu policji jak również bełkotliwa mowa oskarżonego. Świadek szczegółowo opisał okoliczności ujawnienia u oskarżonego środków odurzających, którym ten ostatni zresztą nie zaprzeczył. Zeznania świadka korespondują z dokumentami: protokołami zatrzymania i przeszukania oskarżonego, protokołem oględzin ujawnionych u oskarżonego rzeczy oraz ekspertyzą chemiczną. Funkcjonariusz policji jako osoba obca dla oskarżonego, wykonujący jedynie swoje obowiązku służbowe nie ma interesu by fałszywie go oskarżać.

Zdaniem Sądu jako wiarygodne i obiektywne źródło dowodowe należy ocenić zarówno pisemną jak i ustaną opinię biegłego z zakresu kryminalistycznych badań chemicznychR. J. (k. 38-40, k. 106-109), który podtrzymał opinię pisemną złożoną do akt sprawy i w sposób fachowy wyjaśnił dlaczego dowody rzeczowe niniejszej sprawy stanowią ziele konopi w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Biegły wskazał również, że każda część ziela konopi może być używana w celach konsumpcyjnych, a także może być przedmiotem obrotu handlowego, ze względu na zawartość substancji THC w całej roślinie. Zeznania biegłego są logiczne, spójne i korespondują z pozostałym nieosobowym materiałem dowodowym. Z treści ekspertyzy chemicznej wynika jednoznacznie, że zabezpieczony w trakcie przeszukania oskarżonego i jego miejsca zamieszkania susz roślinny, znajdujący się w dowodowej torebce foliowej z zapięciem strunowym oraz w szklanym słoiku, są zielem konopi innych niż włókniste, zaliczanych do środków odurzających grup I-N i IV-N. W suszu roślinnym, znajdującym się w dowodowej torebce foliowej z zapięciem strunowym oraz w szklanym słoiku stwierdzono obecność kannabinoidów, m.in. 9-tetrahydrokannabinol. W ocenie Sądu opinia biegłego zasługuje na wiarę. Jej wywód jest jasny, logicznie poprawny, a wnioski nie budzą zastrzeżeń w świetle wskazań doświadczenia życiowego. Opinia sporządzona została rzetelnie, w oparciu o badanie dowodowych substancji, nie pomija też żadnych istotnych przesłanek. Tym samym zdaniem Sądu opinia jest przekonująca, trafna i stanowi obiektywny dowód w sprawie.

Z uwagi na wątpliwości co do poczytalności oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym oskarżyciel publiczny dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy psychiatrów. Z treści opinii sądowo-psychiatrycznej (k. 42-46) i uzupełniającej opinii sądowo-psychiatrycznej (k. 74-75) wynika jednoznacznie, że stan psychiczny badanego w odniesieniu do zarzucanego mu czynu nie znosił, ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i zdolności kierowania swym postępowaniem. Poczytalność oskarżonego zarówno w chwili czynu jak i w toku postępowania nie budzi wątpliwości, pomimo rozpoznania u niego przez biegłych uzależnienia od marihuany, cech zaburzeń osobowości oraz zaburzeń nerwicowo-depresyjnych. W ocenie Sądu opinia K. W. oraz G. G., biegłych z listy Sądu Okręgowego w Warszawie, jest jasna, logicznie poprawna, a wnioski nie budzą zastrzeżeń w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Opinie sporządzone zostały rzetelnie, w oparciu o analizę akt sprawy i badanie oskarżonego, nie pomijają żadnych istotnych przesłanek. Tym samym zdaniem Sądu są one przekonujące, trafne i stanowią obiektywny dowód w sprawie.

Na wniosek biegłych psychiatrów oskarżyciel publiczny dopuścił także dowód z opinii biegłego psychologa. Z treści opinii sądowo-psychologicznej (k. 67-70) wynika przede wszystkim, że oskarżony w sposób co najmniej szkodliwy używa marihuany. Ponadto biegła psycholog E. C.nie stwierdziła u R. W.wskaźników uszkodzenia OUN ani patologii emocjonalnej. Z opinii wynika ponadto, że sprawność intelektualna oskarżonego kształtuje się w normie. Przedmiotowa opinia jest pełna, rzetelna i została sporządzona przez osobę o odpowiednich kwalifikacjach.

Nie ujawniły się przesłanki do kwestionowania autentyczności, czy prawdziwości ujawnionych w toku rozprawy dokumentów, w szczególności: protokołu zatrzymania oskarżonego (k. 2), protokołu przeszukania oskarżonego (k. 3-5), protokołu użycia testera narkotykowego (k. 8, k. 19), protokołu oględzin (k. 9, k. 20), protokołu tymczasowego zajęcia mienia ruchomego (k. 10-13), protokołu przeszukania mieszkania (k. 15-17) oraz karty karnej (k. 92). Przedmiotowe dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione osoby, w przepisany prawem sposób i nie były kwestionowane w toku postępowania.

Wina R. W. nie budzi wątpliwości. Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie jednoznacznie wskazuje, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przypisanego mu występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, który polega na niezgodnym z ustawą posiadaniu środków odurzających lub substancji psychotropowych, tj. środków i substancji wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy. Bezsprzeczne jest, że oskarżony wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste, zaliczane do grupy I-N i IV-N załącznika ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Okoliczności sprawy, zwłaszcza zmiana kierunku poruszania się oskarżonego na widok patrolu policji, jego bełkotliwa mowa a także posiadanie większej ilości suszu roślinnego w miejscu zamieszkania, jednoznacznie wskazują, że oskarżony zdawał sobie sprawę z charakteru posiadanego środka, a jego zachowanie nacechowane było umyślnością w formie zamiaru bezpośredniego. Wyjaśnienie oskarżonego jakoby większość posiadanego przez niego środka odurzającego nie miała dla niego wartości „konsumpcyjnych” oceny tej nie zmienia, albowiem oskarżony sam przyznaje że „ten susz zawiera na pewno środek odurzający’ (k. 107), a cel posiadania nielegalnej substancji nie ma znaczenia dla bytu czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W ocenie Sądu wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie jest znaczna. Sprawca działał wprawdzie z zamiarem bezpośrednim, naruszył dobro prawne w postaci zdrowia publicznego, jednak zważyć należy, że jest on osobą uzależnioną od marihuany, a środek odurzający posiadał na własny użytek. Oskarżony jest osobą młodą, niekaraną (k. 92), kształci się w technikum gastronomicznym i jednocześnie pracuje w barze. Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Sądu stwierdzić należy, że właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia, w tym uprzednia niekaralność uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Tym samym spełnione są wszelkie przesłanki z art. 66 § 1 i 2 kk. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę młody wiek oskarżonego, do sprawdzenia woli przestrzegania porządku prawnego oraz unikania czynników kryminogennych, do których bez wątpienia zaliczają się środki odurzające, konieczny będzie roczny okres próby, w czasie którego oskarżony poddany będzie dozorowi kuratora.

Umarzając warunkowo postępowanie karne Sąd orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne, którego kwota dostosowana jest do jego możliwości zarobkowych i społecznej szkodliwości przypisanego zachowania. Oskarżony jest osobą młodą, zdolną do pracy, nie posiada nikogo na utrzymaniu, w toku postępowania deklarował zarobki w wysokości 2.700 złotych (k. 25v). Zgodnie z postulatem oskarżonego (k. 97) Sąd zobowiązał go, jako osobę uzależnioną od środków odurzających, do poddania się leczeniu odwykowemu.

Zabezpieczone do sprawy dowody rzeczowe – środki odurzające, podlegają przepadkowi z mocy art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Na podstawie art. 627 kpk obciążono oskarżonego opłatą od warunkowego umorzenia postępowania (art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych w zw. z art. 616 § 2 pkt 1 kpk) oraz wydatkami postępowania w postaci ryczałtów za doręczenia pism (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym), informację karalności oskarżonego z Krajowego Rejestru Karnego (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003r. w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego), a także wynagrodzenia biegłych psychiatrów, biegłego psychologa i biegłego z zakresu kryminalistycznych badań chemicznych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.