Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSR Przemysław Palka

Protokolant:

Katarzyna Bogusz-Trojanowska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 682/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

D. B.

pkt I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Znajdowanie się w stojaku przed Zespołem Szkół w J. przy ul. (...) niezamkniętego, ale posiadającego zapięcie, roweru marki I. (...)-P. o numerze ramy (...) wartości 1400 zł należącego do A. O.;

2. Zabranie przez D. B. w dniu 3 października 2019 r. ze stojaka przed Zespołem Szkół w J. przy ul. (...) niezamkniętego, ale posiadającego zapięcie, roweru marki I. (...)-P. o numerze ramy (...) wartości 1400 zł na szkodę A. O.;

3. Przemalowanie czarną farbą ramy roweru marki I. (...)-P. i jego opon (napisów), zeszlifowanie numerów z ramy, zdemontowanie podpórki oraz zapięcia rowerowego;

Ad. 4 Przyjechanie przez oskarżonego przemalowanym rowerem z zeszlifowanymi numerami pod salon gier przy ul. (...) w W.

5. oskarżony jest kawalerem, jest bezrobotny, był już karany za przestępstwo, w czasie popełnienia czynu miał 19 lat i 6 miesięcy

Ad. 1

- zeznania świadka A. O.

- płyta (...) zawierająca nagranie wideo z monitoringu

- protokół oględzin nagrania na płycie (...)

- wydruk z monitoringu

Ad. 2

- zeznania świadka A. K.

- płyta DVD-R zawierająca nagranie wideo z monitoringu

- protokół oględzin nagrania na płycie (...)

- wydruk z monitoringu

Ad. 3

- protokół oględzin roweru wraz z dokumentacja fotograficzną;

- zeznania świadka A. O.,

- zeznania świadka A. K.

- faktura VAT nr (...)

Ad. 4

- wiarygodna cześć zeznań świadka D. K. od słów „jak paliliśmy papierosa” do słów „rower górski” od słów „rower jak odchodziliśmy” do słów „stał przy barierce” i od słów „dopiero jak wyszedłem” do słów „oparty rower”;

- zeznania świadka A. K.

Ad. 5

– oświadczenie oskarżonego;

- karta karna

Ad. 1

- k. 18v-19, k. 83v

- k. 48

- k. 41-43

- k. 44-47

Ad. 2.

- k. 50v, k. 84

k. 48

k. 41-43

k. 44-47

Ad. 3.

- k. 3-12

- k. 19, k. 83v

- k. – 50v, k. 84

- k. 20

Ad. 4

- k. 36v

- k. 50v, 84

Ad. 5

- k. 33,

- k. 53-54

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

D. B.

Pkt I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. oskarżony nie dokonał przypisanego mu czynu

2. oskarżony nie przyjechał przemalowanym rowerem z zeszlifowanymi numerami pod salon gier przy ul. (...) w W.

Ad. 1

- brak wyjaśnień oskarżonego

Ad. 2 niewiarygodna część zeznań świadka D. K. od słów „nie zwracałem uwagi na kolor” do „nie zwracałem uwagi na ten rower” i od słów „Nie wiem czy D.” do słów „nic o nim nie wspominał”.

k. 34

k. 36v, k. 86v

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1. z pkt 1.1.

Ad.2. z pkt 1.1.

Ad. 3

Ad. 4.

Ad. 5

- Zeznania świadka A. O.;

- płyta (...) zawierająca nagranie wideo z monitoringu

- protokół oględzin nagrania na płycie (...)

- wydruk z monitoringu

- zeznania świadka A. K.;

- płyta DVD-R zawierająca nagranie wideo z monitoringu;

- protokół oględzin nagrania na płycie (...)

- wydruk z monitoringu

- Protokół oględzin roweru wraz z dokumentacja fotograficzną;

- Zeznania świadka A. O.

- zeznania świadka A. K.

- faktura VAT

-wiarygodna cześć zeznań świadka D. K.

- zeznania świadka A. K.

- oświadczenie oskarżonego;

- Karta karna

- zeznania logiczne, rzeczowe i konsekwentne. Znajdują potwierdzenie ze zgromadzonymi w sprawie dowodami. Świadek wiernie przedstawił okoliczności w jakich rower pozostawiony został przez Zespołem Szkół w J., w tym fakt jego niezabezpieczenia oraz określił wartość szkody, jaką poniósł z tytułu kradzieży, nie eskalując jej rozmiarów. Świadek jako osoba obca dla oskarżonego nie miała powodów, by fałszywie go obciążać, choćby w kwestii zabezpieczenia (zamknięcia) roweru.

- Dowód rzeczowy, niekwestionowany przez żadną ze stron.

- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności w sposób prawidłowy, w zgodzie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Żadna ze stron nie kwestionowała treści dokumentu. Sąd zaś dokonując jego kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się jego fałszowania przez podrabianie lub przerabianie.

- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności. Brak podstaw do kwestionowania pod względem kompletności treści i wiarygodności a także sporządzenia przez uprawniony podmiot. Nie kwestionowały tego strony.

- Zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne; świadek jest osobą obca dla oskarżonego i pokrzywdzonego, jest funkcjonariuszem Policji, jego zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty. Świadek osobiście rozpoznał na monitoringu, bezpośrednio po zdarzeniu znanego mu z racji wykonywanych wobec niego czynności służbowych, oskarżonego, którego zresztą sylwetka i sposób poruszania się są bardzo charakterystyczne. Moc dowodowa (związana z intensywnością oddziaływania na przekonanie Sądu) i wiarygodność dowodu w postaci zeznań świadka – przy braku jakiejkolwiek kategoryzacji jakościowej i ilościowej środków dowodowych jak też kategoryzacji z punktu widzenia ich wiarygodności i mocy – były duże. Zeznania świadka A. K. nie stały w sprzeczności z innymi dowodami.

- Dowód rzeczowy, niekwestionowany przez żadną ze stron.

- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności w sposób prawidłowy, w zgodzie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Żadna ze stron nie kwestionowała treści dokumentu. Sąd zaś dokonując jego kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się jego fałszowania przez podrabianie lub przerabianie.

- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności w sposób prawidłowy, w zgodzie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Żadna ze stron nie kwestionowała treści dokumentu. Sąd zaś dokonując jego kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się jego fałszowania przez podrabianie lub przerabianie.

- zeznania logiczne, rzeczowe i konsekwentne. Znajdują potwierdzenie ze zgromadzonymi w sprawie dowodami;

- Zeznania świadka należało ocenić jako w pełni wiarygodne; świadek jest osobą obca dla oskarżonego i pokrzywdzonego, jest funkcjonariuszem Policji, jego zeznania w sposób obiektywny przedstawiały znane świadkowi fakty. A. K. był bezpośrednim świadkiem porzucenia (odstawienia) przez oskarżonego, w godzinach wieczornych w dniu zdarzenia, roweru i szybkiego oddalenia się od miejsca jego pozostawienia na widok zbliżającego się radiowozu. Zważyć należy, że od chwili kradzieży do chwili zatrzymania (zabezpieczenia) roweru upłynął wystarczająco długi czas na przeprowadzenie czynności w postaci przemalowania go i zeszlifowania znajdujących się na nim numerów, na tyle jednak krótki, że farba na rowerze dostatecznie jeszcze nie wyschła.

- dokument zaświadczający o zakupie razem z rowerem zapięcia rowerowego oraz podpórki rowerowej. Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron.

- szczera i wiarygodna część relacji świadka. Nie pozostaje w sprzeczności z zeznaniami świadka A. K., uznanymi przez Sąd za rzetelne w pełni przydatne i pozwalające na ustalenia stanu faktycznego.

A. K. był bezpośrednim świadkiem porzucenia (odstawienia) przez oskarżonego w godzinach wieczornych w dniu zdarzenia roweru i szybkiego oddalenia się od miejsca jego pozostawienia na widok zbliżającego się radiowozu. Świadek wykonując rutynowe czynności służbowe, nie miał żadnych powodów ku temu, by przedstawiać przebieg zdarzenia niezgodnie z rzeczywistością. Zeznania świadka są rzeczowe, w znacznej części znajdują potwierdzenie w zeznaniach D. K., z pozytywnym skutkiem poddają się weryfikacji przez pryzmat zasad logiki oraz wskazań doświadczenia życiowego.

- Sąd uznał oświadczenie oskarżonego za wiarygodne

- Dokument sporządzony przez powołaną do tego instytucję

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1 z pkt 1.2

Ad. 2 z pkt 1.2

Brak wyjaśnień oskarżonego

niewiarygodna część zeznań świadka D. K.

- brak wyjaśnień (bo nie jest nimi samo odniesienie się do zarzutów) czyni niemożliwym ocenę ich wiarygodności. I choć milczenie oskarżonego nie jest żadnym dowodem, to jednak przyjęta przez oskarżonego postawa procesowa nie została wyeliminowana z procesu kształtowania się oceny Sądu odnośnie wiarygodności dowodów w sprawie, tak i też nie uniemożliwiła dokonania wewnętrznej oceny przyczyn przyjętej postawy procesowej w kontekście zgromadzanych w sprawie dowodów. Realizując swoje prawo do odmowy składania wyjaśnień oskarżony nie przedstawił w ten sposób okoliczności sprawy, pozbawił się dowodów dla siebie korzystnych, w tym zwłaszcza tych, będących przeciwwagą dla dowodów go obciążających.

zeznania świadka w zakresie w którym podawał, że oskarżony nie przyjechał pod salon gier rowerem i wskazywał na brak jakiejkolwiek wiedzy na temat tego roweru – niewiarygodne. Zeznania niespójne. Z jednej strony świadek stwierdził, że stojąc z oskarżonym bezpośrednio przy rowerze nie zwracał jednak uwagi na oparty o barierkę przed salonem gry rower, w tym także na kolor tego roweru, z drugiej strony stanowczo stwierdza, że rower był niezapiety. Zeznania świadka sprzeczne z zeznaniami świadka A. K., które Sąd obdarzył wiarą, jak też wskazaniami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Świadek składając zeznania dążył do przedstawienia w nim okoliczności sprawy w sposób korzystny dla znanego mu oskarżonego w celu uchronienia go przed grożącą mu odpowiedzialnością.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony swoim zachowaniem naruszył dobro prawne chronione przez typ czynu zabronionego, stypizowany w art. 278 § 1 k.k. w postaci cywilistycznie pojmowanej własności. Zabór roweru był środkiem do osiągnięcia celu w postaci przywłaszczenia.

Oskarżony był świadomy znamion statycznych czynu z art. 278 § 1 k.k., w tym także tego, że nie posiada żadnych praw do zabranego mienia a mimo to dopuścił się zaboru roweru w celu przywłaszczenia, przy czym wola przywłaszczenia go była motywem zaboru.

Oskarżony działał z zamiarem zatrzymania cudzego mienia ruchomego (animus rem sibi habendi), z wolą postępowania z rzeczą jak właściciel z jednoczesnym zamiarem trwałego (definitywnego) pozbawienia właściciela możności dysponowania tym mieniem; dopuścił się wyjęcia mienia ruchomego z władztwa posiadacza (właściciela) i objął we własne władanie – bez wyraźnie lub dorozumianie ujawnionej woli oddania – w celu przejęcia wszystkich lub niektórych uprawnień właścicielskich z wyjątkiem krótkotrwałego użycia.

Oskarżony nie działał w celu wymuszenia spełnienia jego, jakichkolwiek zasadnych i wymagalnych roszczeń – treścią których byłoby prawo własności roweru marki I. (...)-P. o numerze ramy (...) lub też potraktowanego przez sprawcę jako majątkowy ekwiwalent należnego mu świadczenia – przysługujących mu wobec pokrzywdzonego, bez zamiaru powiększenia swojego mienia kosztem pokrzywdzonego.

Rower, którego zaboru (w celu przywłaszczenia) dopuścił się oskarżony był rzeczą ruchomą, a więc przedmiotem materialnym, przedstawiającym wartość majątkową (o wartości, ustalonej w odniesieniu do czasu popełniania kradzieży, większej niż 500 zł), mogącym występować legalnie w obrocie gospodarczym (w tym także za sprawą tego, że rower ten nie był wcześniej rzeczą skradzioną innej osobie).

Osoba uprawniona (posiadacz) nie utraciła możliwości wykonywania władztwa w stosunku do roweru marki I. (...)-P. o numerze ramy (...) będącego przedmiotem zaboru. Rower nie znajdował się przed dokonaniem jego zaboru we władaniu sprawcy. Oskarżony znajdował się poza sferą uprawnień właścicielskich w stosunku do rzeczy będącej przedmiotem dokonanego przez niego zaboru.

Między zachowaniem sprawcy a skutkiem w postaci zawładnięcia cudzą rzeczą ruchomą zachodzi związek zarówno na płaszczyźnie ontologicznej jak i normatywnej.

Okoliczności towarzyszące popełnieniu przez oskarżonego czynu zabronionego nie pozwoliły dopatrzeć się w analizowanej sprawie żadnej okoliczności wyłączającej przestępność zarzuconego oskarżonemu czynu. Zabór roweru w celu przywłaszczenia nie było ani stanem wyższej konieczności w żadnym z jej postaci, ani też błędem co do kontratypu stanu wyższej konieczności, błędem co do stanu wyższej konieczności wyłączającego winę tudzież błędem co do bezprawności. Z punktu widzenia warunku przestępności, czyn D. B. uznać trzeba za społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił uprzednią karalność za przestępstwo podobne. Nadużycie przez oskarżonego zaufania Sądu przełożyło się na brak pozytywnej prognozy kryminologicznej pozwalającej na uznanie, że orzeczenie wobec oskarżonego kary na zasadzie art. 37a k.k. spełniłoby wobec niego cele zapobiegawcze.

Zdaniem Sądu – w realiach niniejszej sprawy – cele postępowania nie mogłyby zostać zrealizowane poprzez zastosowanie kary nieizolacyjncej, czy to w odniesieniu do całości kary czy też do części tejże kary z zastosowaniem art. 37b k.k. Sąd miał na względzie, że instytucja ta zasadniczo winna być stosowana do osób, które po raz pierwszy stykają się z represją karną

Sad uznał, że dyrektywa szczególna wymiaru kary sprawcom młodocianym – wskazana w art. 54 § 1 k.k. – wymaga: 1) wzięcia jej pod uwagę w kontekście pozostałych dyrektyw wymiaru kary, tym samym też wzięcia pod uwagę stopnia społecznej szkodliwości czynu, stopnia jego winy oraz ustalonych potrzeb w zakresie indywidualno-prewencyjnego oddziaływania oraz mając na uwadze wzgląd na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, a więc przede wszystkim przekonanie społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa; 2) ukierunkowanie reakcji karnej za czyn młodocianego na jego wychowanie, co wcale nie oznacza pobłażliwości w karaniu. Kara wszak, która nie zawiera żadnych realnych i bezpośrednich dolegliwości, jeśli dotyczy oskarżonego już karanego, nie osiąga celów wychowawczych i nie wdraża do przestrzegania porządku prawnego, wyrabiając bądź pogłębiając poczucie bezkarności i przekonanie o nieskuteczności systemu prawnego.

Względami określonymi w art. 54 § 1 k.k. uwarunkowane jest także urzeczywistnienie instytucji przewidzianej w art. 60 § 1 k.k. Sąd zestawił wskazane „względy wychowawcze” z okolicznościami podmiotowo-przedmiotowymi mającymi znaczenie dla wymiaru kary, w tym zwłaszcza stopniem zdemoralizowania oskarżonego, trybem życia przed popełnieniem przestępstwa oraz motywem i sposobem działania. W ocenie Sądu kara 5 miesięcy pozbawienia wolności jest karą czyniącą zadość wymogom sprawiedliwego i zapobiegawczego karania ale także karą realizującą cel wychowawczy w stosunku do oskarżonego, jako że jest karą, która stanu demoralizacji młodocianego, w tym zwłaszcza jego przekonania o nieskuteczności prawnokarnego instrumentarium – ma nie pogłębiać.

W sprawie zaszły przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Sąd doszedł do wniosku, że zastosowanie tego środka penalnego wobec oskarżonego będzie środkiem wystarczającym do tego, by cele kary wobec niego zostały osiągnięte, w tym zwłaszcza w zakresie jego poprawy jurydycznej oraz co do tego, by ponownie nie powrócił on na drogę przestępstwa. Uprzednia (jednokrotna) karalność nie przekreśla, w ocenie Sądu możliwości zastosowania wobec oskarżonego zastosowanego środka probacyjnego z art. 69 § 1 k.k.

Stosownie do art. 70 § 2 k.k. i art. 73 § 2 k.k. Sąd zobowiązany był orzec, wobec młodocianego sprawcy, dłuższy niż podstawowy okres próby a także wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego – obowiązkowo oddać go pod dozór.

Zgodnie z obowiązującą – ex lege – nową filozofią probacji, Sąd, na podstawie art. 72 § 1 pkt 2 k.k. orzekł obowiązek probacyjny w postaci przeproszenia pokrzywdzonego, mający być, w zamierzeniu Sądu, przyczynkiem do refleksji nad popełnionym przez oskarżonego przestępstwem.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. B.

Pkt IV

W związku z zatrzymaniem oskarżonego na etapie postępowania przygotowawczego koniecznym stało się zaliczenie okresu jego zatrzymania na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt VI

Sąd uwzględnił warunki osobiste, stosunki majątkowe oraz możliwości zarobkowe oskarżonego i na zasadach słuszności na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go z ich ponoszenia i przejął je na rachunek Skarbu Państwa .

1.1Podpis