Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 11/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał oskarżonego A. P. winnym tego, iż w nocy z 31 maja na 1 czerwca 2015 r. w J. przy ul. (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. F., dokonał włamania do samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), zaparkowanego na parkingu osiedlowym na wysokości numeru 44 i pokonując zabezpieczenia samochodu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia całego pojazdu wartości 49.900 zł, czym działał na szkodę (...) S.A. wraz ze znajdującymi się w jego wnętrzu przedmiotami w postaci skrzynki wraz z ochraniaczem do rolek, płyt na szkodę A. W. tj. przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i przy zastosowaniu art. 60 § 3 k.k., na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 3 k.k. w zw. z art. 33 § 1 k.k. wymierzył mu karę 20 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę po 50 złotych.

W punkcie II. wyroku na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł obowiązek częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę przez oskarżonego na rzecz (...) S.A. w S. kwoty 24.950 zł.

W punkcie III. wyroku Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania Sądowego i wymierzył mu opłatę w kwocie 100 zł.

Powyższy wyrok zapadł wskutek złożenia przez oskarżonego na rozprawie w dniu 4 czerwca 2020 r. wniosku o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 387 § 2 k.p.k. i wymierzenie mu określonej kary bez przeprowadzenia postępowania dowodowego. Prokurator nie sprzeciwił się wnioskowi złożonemu przez oskarżonego.

Sąd przedmiotowy wniosek uwzględnił, uznając, że okoliczność popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.

W dniu 12 czerwca 2020 r. (data wpływu) pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w S. złożył wniosek o sporządzenia uzasadnienia w części dotyczącej rozstrzygnięcia i karze i innych konsekwencjach prawnych czynu.

WYJAŚNIENIE PODSTAWY PRAWNEJ:

Przepis art. 279 § 1 k.k. tworzy kwalifikowany typ wszystkich typów kradzieży określonych w art. 278 k.k. Znamieniem kwalifikującym jest sposób działania sprawcy, mianowicie włamanie.

Włamanie polega na przełamaniu zabezpieczeń chroniących przedmiot czynności wykonawczej przed kradzieżą. Najczęściej sprowadza się ono do ich fizycznego przełamania, jednak włamaniem jest również przełamanie zabezpieczeń cyfrowych ( vide: wyrok SN z 15.08.1985 r., I KR 212/85, OSNKW 1986/11–12, poz. 97; Marek, Oczkowski [w:] System, t. 9, s. 99; Oczkowski [w:] Stefański, Kodeks, s. 1662; Dąbrowska-Kardas, Kardas [w:] Zoll III, s. 82; Opitek, Kwalifikacja..., s. 89–90; Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 805; ten ostatni autor nie zajmuje w tej kwestii zdecydowanego stanowiska; odmiennie Wojciechowski, Kodeks, s. 523; por. Gałązka [w:] Grześkowiak, Wiak, s. 1328)

Nie ma znaczenia, czy zabezpieczenie przedmiotu przed kradzieżą jest efektywne i jakich środków należy użyć, by je sforsować. Konieczne jest natomiast, aby rzecz była zabezpieczona przed kradzieżą i aby sprawca usunął zabezpieczenie (vide: wyrok SN z 18.02.1972 r., VI KZP 74/71, OSNKW 1972/5, poz. 78; wyrok SN z 9.12.1976 r., II KR 322/76, OSNKW 1977/3, poz. 22; uchwała SN z 25.06.1980 r., VII KZP 48/78, OSNKW 1980/8, poz. 65). Włamaniem otwarcie drzwi dopasowanym lub skradzionym kluczem (Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 953–954).

W toku postępowania na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego – w tym wyjaśnień oskarżonego - ustalono, iż w nocy z 31 maja na 1 czerwca 2015 r. w J. przy ul. (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. F., dokonał włamania do samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), zaparkowanego na parkingu osiedlowym na wysokości numeru 44 i pokonując zabezpieczenia samochodu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia całego pojazdu wartości 49.900 zł, czym działał na szkodę (...) S.A. wraz ze znajdującymi się w jego wnętrzu przedmiotami w postaci skrzynki wraz z ochraniaczem do rolek, płyt na szkodę A. W..

Zachowanie oskarżonego bez wątpienie zatem wypełniało znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k, które to zachowanie należało uzupełnić o przepis art. 65 § 1 k.k. z uwagi na popełnienie przypisanego przestępstwa w ramach zorganizowanej grupie przestępczej.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

I.

I.

(...)

Przy ocenie zachowania oskarżonego Sąd nie doszukał się okoliczności wyłączających bezprawność czynu lub winę oskarżonego. A. P. jest osobą dorosłą i poczytalną, świadomą konsekwencji swoich zachowań,
a karalność przypisanych mu czynów jest powszechnie znana.

Przypisując oskarżonemu w punkcie I. części dyspozytywnej wyroku odpowiedzialność za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wystąpiły w ocenie Sądu obligatoryjne przesłanki do nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 60 § 3 k.k.

Przepis art. 60 § 3 k.k. tworzy szczególną podstawę zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, a nawet warunkowego zawieszenia jej wykonania. Dotyczy ona sprawcy współdziałającego z innymi osobami w popełnieniu przestępstwa, jeżeli ujawni on wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia. Podstawa zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary jest obligatoryjna, natomiast podstawa warunkowego zawieszenia kary – fakultatywna.

Wskazać należy, iż „ujawnienie”, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego oznacza przekazanie organowi powołanemu do ścigania przestępstw, przez sprawcę przestępstwa popełnionego we współdziałaniu (w rozumieniu przepisów zawartych w rozdziale II k.k.) z co najmniej dwiema osobami, wszystkich istotnych w sprawie, posiadanych przez niego informacji o osobach współdziałających z nim w popełnieniu tego przestępstwa oraz okolicznościach jego popełnienia, niezależnie od tego, czy informacje te były już organowi ścigania znane, a także od tego, na jakim etapie postępowania przygotowawczego – prowadzonego w tej sprawie – nastąpiło przekazanie takich informacji ( vide: uchwała SN z 25.02.1999 r., I KZP 38/98):

Oskarżony A. P. przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego (k. 204 i k. 360) wskazał, iż opisany w zarzucie pojazd otworzył dorobionym kluczem, następnie M. F. pojechał tym pojazdem do L., gdzie sprzedał je M. S. za kwotę 5000 zł. Przedmiotowy pojazd trafił do „dziupli” we W..

Treść tych wyjaśnień oskarżony podtrzymał przesłuchiwany przed Sądem (k. 482).

Spełnione został w ocenie Sądu przesłanki z art. 60 § 3 k.k., albowiem oskarżony A. P. przesłuchiwany przez funkcjonariuszy Policji ujawnił informacje dot. zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa jak i współdziałających z nim w popełnieniu czynu zabronionego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, bezpośrednio: M. F. oraz innego członka grupy przestępczej M. S., który nabył przedmiotowy pojazd (obaj oskarżeni w sprawie o sygn. III K 103/19).

Orzekając o karze Sąd miał na uwadze, że kara jest jednym z ważnych środków zwalczania przestępczości. Karą współmierną i dającą zarazem zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości jest tylko taka kara, która uwzględnia wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności zawarte w art. 53 k.k. Jak wynika z art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Czyn popełniony przez oskarżonego charakteryzował się znaczną społeczną szkodliwością, godził on bowiem w przedmiot ochrony jakim jest mienie stopień znacznej społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu wskazują niskie, czysto ekonomiczne pobudki, jakimi kierował się podczas działania przestępczego i dążenie do uzyskania nienależnego mu przysporzenia majątkowego bez baczenia na świadomość krzywdy wyrządzanej pokrzywdzonej.

Sąd za okoliczności łagodzące uznał przyznanie się oskarżonego do winy i złożenie wyjaśnień pozwalających na ustalenie okoliczności związanych z przestępstwem. Sąd miał także na względzie jego uprzednią niekaralność, który to jednak stan – jako swoista norma społeczna – nie mógł mieć dominującego charakteru przy ustalaniu wymiaru kary.

Należy także podkreślić, iż konieczność osądzenia tego czynu wynikała niejako z błędu Sądu, który pominął przy rozpoznaniu sprawy oskarżonego, tenże właśnie jeden czyn, co zdaniem Sądu nie może w sposób drastyczny rzutować na sytuację oskarżonego.

Ustawowe zagrożenie w przypadku występku z art. 279 § 1 k.k. wynosi od roku do 10 lat pozbawienia wolności, Sąd, stosując nadzwyczajne złagodzenie kary zobligowany był do zastosowania przepisu art. 60 § 6 pkt 3 k.k., stosowanie do treści którego jeżeli czyn stanowi występek, przy czym dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności nie niższa od roku, sąd wymierza grzywnę albo karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności.

Kierując się zatem kryteriami wymienionymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. a także treścią przepisu art. 60 § 6 pkt 3 k.k., Sąd uznał, iż wyważoną, sprawiedliwą, a zarazem adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości będzie wymierzenie oskarżonemu kary grzywny.

Ustalając zaś wymiar tej kary, Sąd kierował się wskazaniami art. 33 § 1 i 3 k.k.

W ocenie Sądu wymierzona kara w określonym wymiarze będzie stosowna – wobec postawy oskarżonego – do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa, a także spełni swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze – zgodnie z art. 53 § 1 i 2 k.k.

A. P.

II.

Orzeczenie obowiązku naprawienia szkody znajdowało swoje uzasadnienie w przepisie art. 46 § 1 k.k.

Art. 46 § 1 k.k. stanowi, iż w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości zasądzenia renty nie stosuje się.

Orzeczenie omawianego środka jest możliwe w przypadku skazania za jakiekolwiek przestępstwo, z którego wynikła szkoda lub które spowodowało wyrządzenie pokrzywdzonemu krzywdy. Aktualnie więc orzeczenie tego środka nie jest ograniczone rodzajem popełnionego przestępstwa. Pojęcia szkody i krzywdy należy definiować tu zgodnie z cywilistycznym ich rozumieniem, tj. szkodę jako uszczerbek majątkowy (materialny), krzywdę zaś jako uszczerbek niemajątkowy (niematerialny); tym samym w znaczeniu "wyrównania" tego drugiego uszczerbku używać należy terminu "zadośćuczynienie", podczas gdy odszkodowanie obejmuje naprawienie szkody jako uszczerbku majątkowego.

Ustalając wysokość środka kompensacyjnego Sąd miał na względzie ustaloną w toku postępowania i niekwestionowaną przez strony kwotę 49 900 zł, wypłaconą pokrzywdzonej A. W. przez ubezpieczyciela i oskarżyciela posiłkowego w niniejszej sprawie tj. (...) S.A. w S.. Biorąc pod uwagę opisane w zarzucie i wynikające m.in. z wyjaśnień oskarżonego jego bezpośrednie współdziałanie w popełnieniu zabronionego czynu z oskarżonym M. F., Sąd za zasadne uznał orzeczenie obowiązku naprawienia tej szkody w wymiarze ½ całości, tj. kwocie 24.950 zł.

Na marginesie wskazać należy, iż przed tut. Sądem zawisła jest sprawa o sygn. III K 103/19 w której to M. F. jest oskarżony o działanie wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym A. P. w zakresie czynu przypisanego temu ostatniemu w niniejszym postępowaniu, co do którego postępowanie w dalszym ciągu trwa i może zostać zobowiązany do naprawienia szkody.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III. 

Orzeczenie o kosztach i opłacie znajdowało swoje uzasadnienie w przepisach art. 627 k.p.k. w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca
1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

6.  1Podpis