Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I Ca 151/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu - Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Joanna Składowska

Sędziowie: Barbara Bojakowska

Katarzyna Powalska

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2020 roku w Sieradzu na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. N.

przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście Ł.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 7 lutego 2020 roku, sygn. akt I C 435/19

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach 1 i 2 w ten tylko sposób, że w punkcie 1 zmienia termin płatności odsetek z 3 czerwca 2019 r.:

- liczonych od kwoty 4 000 złotych - na 22 lutego 2017 r.,

- liczonych od kwoty 615 złotych - na 2 czerwca 2017 r.;

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

III.  znosi koszty postępowania apelacyjnego między stronami.

Sygn. akt I Ca 151/20

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w Łasku B. N. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego Skarbu Państwa - Starosty Ł. kwoty 5 200 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 22 lutego 2017 r. do dnia zapłaty i kwoty 615 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 25 maja 2017 r. do dnia zapłaty wraz kosztami procesu według norm przepisanych.

Pozwany domagał się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

Zaskarżonym wyrokiem z 7 lutego 2020 r., wydanym pod sygn. akt I C 435/19, Sąd Rejonowy w Łasku zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4 615 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 3 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty (pkt 1) oraz 1 273,89 złotych z tytułu częściowego zwrotu kosztów procesu (pkt 3), oddalając powództwo w pozostałej części (pkt 2).

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia i wnioski:

B. N. jest właścicielką działki nr (...) położonej w obrębie G. gmina S.. Działka ta powstała na skutek podziału geodezyjnego, który został dokonany w 1993 r. W 2014 r. powódka podjęła czynności w celu przebudowy budynku mieszkalnego na działce nr (...). W tym celu zamówiła projekt przebudowy, za który zapłaciła 1 200 złotych. Na mapie do celów opiniodawczych wydanej przez Starostę Ł. zauważyła, że przebieg granicy pomiędzy działką nr (...) jest inny niż wynikał z podziału dokonanego w

1993 r. Powódka wszczęła postępowanie administracyjne przed Starostą Ł. w celu przywrócenia w ewidencji gruntów i budynków przebiegu granicy pomiędzy działkami nr (...) położonymi w obrębie (...) gmina S. według stanu z 11 sierpnia 1994 r. W trakcie tego postępowania powódka ustanowiła pełnomocnika w osobie r. pr. B. H.. Wynagrodzenie pełnomocnika wyniosło w sumie 4 615 złotych.

Postanowieniem z 20 maja 2015 r., (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego uznał za zasadne zażalenie B. N., reprezentowanej przez radcę prawnego B. S., na przewlekłość postępowania oraz niezałatwienie sprawy w terminie przez Starostę Ł. w przedmiocie „wszczęcia postępowania administracyjnego i wydanie decyzji administracyjnej w sprawie ustalenia przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków przebiegu granic pomiędzy sąsiadującymi działkami nr (...) położonymi we wsi G., gmina S. dokonanej w dniu 4 października 2006 r. w trybie czynności materialno-technicznej” i wyznaczył Staroście dodatkowy termin załatwienia sprawy do dnia 30 czerwca 2015 r.

Decyzją z 20 stycznia 2016 r. Starosta Ł. przywrócił w ewidencji gruntów i budynków przebieg granicy pomiędzy sąsiadującymi działkami o numerach ewidencyjnych (...) położonymi w obrębie (...), gmina S., według stanu z dnia 11 sierpnia 1994 r.

Powódka uzyskała w dniu 15 kwietnia 2015 r. decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na wykonanie robót budowlanych polegających na przebudowie budynku mieszkalnego położonego na działce nr (...) w obrębie (...) gmina S.. W dniu 12 października 2015 r. Starosta Ł. wstrzymał wykonanie pozwolenia na skutek wniosku właścicielki działki nr (...), która podniosła, że istnieje spór co do przebiegu granicy pomiędzy działkami. Przebudowa domu na działce powódki faktycznie została wykonana.

W dniu 5 czerwca 2017 r. pełnomocnik powódki złożyła do Sądu Rejonowego w Łasku wniosek o zawezwanie Skarbu Państwa - Starosty Ł. do próby ugodowej o zapłatę kwoty 19 500 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 22 lutego 2017 r. do dnia zapłaty i kwoty 615 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty tytułem: zwrotu kosztów pomocy prawnej (4 615 złotych), zwrotu kosztów wznowienia znaków granicznych (4 300 złotych), zwrotu kosztów zakupu projektu budowlanego (1 200 złotych) oraz zadośćuczynienia za krzywdę (10 000 złotych). Przeciwnik nie wyraził zgody na zawarcie ugody.

Jak zauważył Sąd Rejonowy, Starosta Ł. działając w imieniu Skarbu Państwa bezprawnie dokonał zmiany przebiegu granicy pomiędzy działkami nr (...), położonymi w obrębie (...) gmina S.. Następnie zaś nie wydał odpowiedniej decyzji o przywróceniu właściwego przebiegu granicy pomiędzy w/w działkami, co zostało stwierdzone postanowieniem (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z 20 maja 2015 r. Ostatecznie na skutek działań powódki, reprezentowanej przez fachowego pełnomocnika, Starosta Ł. decyzją z 20 stycznia 2016 r. przywrócił właściwy, zgodny z prawem przebieg granicy pomiędzy w/w działkami. Po stronie powódki powstała szkoda w postaci kosztów wynagrodzenia pełnomocnika w łącznej kwocie 4 615 złotych. Pomiędzy tą szkodą a bezprawnym zachowaniem pozwanego istnieje adekwatny związek przyczynowy, ponieważ gdyby pozwany niezwłocznie wydał decyzję o przywróceniu właściwej granicy pomiędzy działkami nr (...), powódka nie ustanowiłaby pełnomocnika. Tym samym powstała odpowiedzialność odszkodowawcza oparta na art. 417 § 1 oraz art. 417 1 § 3 k.c., a podlegająca naprawieniu szkoda powódki wyraża się wskazaną kwotą.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, brak jest natomiast adekwatnego związku przyczynowego między kwotą 1 200 złotych, którą powódka wydała na projekt przebudowy budynku mieszkalnego na działce nr (...) a zagadnieniem przebiegu granicy pomiędzy działkami nr (...). Fakt bezprawnych zmian granic w ewidencji gruntów i postępowania administracyjne w przedmiocie przywrócenia właściwych zapisów w ewidencji gruntów nie miał wpływu na projekt i jego koszt.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., a kosztach procesu zgodnie z art. 100 k.p.c.

Z powyższym orzeczeniem nie zgodziła się powódka, wnosząc apelację, w której zaskarżyła wyrok Sądu Rejonowego w części, tj. w zakresie pkt. I, w jakim sąd zasądził kwotę 4 615 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 3 czerwca 2019 r. oraz w zakresie pkt. II, w którym Sąd oddalił powództwo w pozostałej części.

Skarżąca zarzuciła:

1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 455 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c., poprzez zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty 4 615 złotych od dnia doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, w sytuacji gdy pozwany został wezwany do zapłaty pismem z dnia 22 stycznia 2017 r., które otrzymał w dniu 14 lutego 2017 r. (dowód nadania k. 26 oraz k. 26-27 akt administracyjnych) oraz pismem z dnia 24 maja 2017 r. (k. 37), doręczonym w dniu 29 maja 2017 r. (prezentata k. 37 akt administracyjnych);

2. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 417 1 § 3 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c., poprzez oddalenie powództwa w zakresie kwoty 1 200 złotych z uwagi na brak adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy kosztem zakupu projektu przebudowy budynku mieszkalnego a bezprawną zmianą przebiegu granicy pomiędzy działkami (...) w sytuacji, gdy powódka, nie mając wiedzy o takiej zmianie, zakupiła projekt i rozpoczęła prace budowalne, których nie mogła dokończyć, zaś decyzja o pozwoleniu na przebudowę została wstrzymana;

3. naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c., poprzez oddalenie powództwa w zakresie kwoty 1 200 złotych oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od dochodzonych kwot sprzed 3 czerwca 2017 r. w sytuacji, gdy powódka na skutek niezgodnego z prawem zaniechania pozwanego poniosła szkodę w postaci niezrealizowania w całości projektu przebudowy domu, którego koszt wyniósł 1 200 złotych i wezwała pozwanego do zapłaty kwoty odszkodowania pismem z dnia 22 stycznia 2017 r., które otrzymał w dniu 14 lutego 2017 r. (dowód nadania k. 26 oraz k. 26-27 akt administracyjnych) oraz pismem z dnia 24 maja 2017 r., doręczonym w dniu 29 maja 2017 r. (prezentata k. 37 akt administracyjnych);

4. błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na uznaniu, iż powódka nie udowodniła, że pozwany otrzymał wezwanie wcześniej oraz, iż brak jest adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy kosztem zakupu projektu przebudowy budynku mieszkalnego a bezprawną zmianą przebiegu granicy pomiędzy działkami (...).

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie kwoty 1 200 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od kwot:

a. 4 000 złotych od dnia 22 lutego 2017 r. do 2 czerwca 2019 r.,

b. 615 złotych od dnia 25 maja 2017 r. do 2 czerwca 2019 r.,

bądź uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania odwoławczego, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz dopuszczenie dowodu z uzupełniających zeznań powódki na okoliczność niezrealizowania w całości projektu przebudowy domu.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie tylko w zakresie zarzutów dotyczących punktu 1 i 2 zaskarżonego wyroku, w jakim orzeczono o terminie płatności odsetek.

Rację ma skarżąca, że błędne jest stwierdzenie Sądu Rejonowego, że powódka nie udowodniła, iż pozwany otrzymał wezwanie wcześniej, aniżeli nastąpiło doręczenie odpisu pozwu w przedmiotowej sprawie. Jako materiał dowodowy zostały załączone akta postępowania administracyjnego prowadzonego przez Starostę Ł. GK. (...) (...). Ze znajdujących się w nich dokumentów wynika, że pozwany został wezwany do zapłaty kwoty 615 złotych w nieprzekraczalnym terminie 3 dni od otrzymania wezwania pismem z 24 maja 2017 r., doręczonym 29 maja 2017 r. (k. 37 wskazanych akt), a do zapłaty 19 500 złotych, obejmującej 4 000 złotych stanowiące zwrot kosztów pomocy prawnej, pismem z 22 stycznia 2019 r., doręczonym 14 lutego 2017 r., w którym powódka domagała się zapłaty wskazanej sumy w terminie 7 dni od otrzymania wezwania (k. 26 akt postępowania administracyjnego).

W pozostałym zakresie Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń, które stanowią wynik właściwej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie. Ustalenia te zostały poczynione w takim zakresie, na jaki zezwalały przeprowadzone dowody, po dokonaniu ich oceny zgodnie z kryteriami wskazanymi w art. 233 § 1 k.p.c. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia powołanego przepisu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego. Wyrażenie przez stronę odmiennego poglądu, co do oceny poszczególnych dowodów jest prawem strony, jednakże możliwość przedstawienia innej wersji stanu faktycznego, nie świadczy jeszcze o nadużyciu swobodnej oceny dowodów. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne.

Skoro w świetle art. 455 k.c., świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania, o opóźnieniu w rozumieniu art. art. 481 § 1 i 2 k.c., które uzasadniało naliczanie odsetek ustawowych za opóźnienie należy mówić: c- do kwoty 4 000 złotych - od 22 lutego 2017 r. (po upływie 7 dni od otrzymania wezwania, co nastąpiło 14 lutego 2017 r.), a

co do kwoty 615 złotych - od 2 czerwca 2017 r. (po upływie 3 dni od otrzymania wezwania, co nastąpiło 29 maja 2017 r. Zasądzając odsetki za opóźnienie od 3 czerwca 2019 r., Sąd pierwszej instancji dopuścił się zatem naruszenia prawa materialnego w postaci powołanych przepisów.

Zarzut zaś naruszenia prawa materialnego w postaci art. 417 1 § 3 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c. należy uznać za bezzasadny.

Powódka oparła swoje roszczenie odszkodowawcze w zakresie kwoty 1 200 złotych na stwierdzeniu, że projekt przebudowy domu, za który zapłaciła wskazaną sumę nie został zrealizowany. Sąd pierwszej instancji zaś prawidłowo ustalił okoliczność przeciwną. Należy z całą mocą podkreślić, że sama powódka w toku informacyjnych wyjaśnień, potwierdzonych w toku przesłuchania jednoznacznie stwierdziła, że mimo wstrzymania prac przebudowa domu na podstawie zakupionego projektu przebudowa została wykonana („zrobiłam przebudowę” (…) „Zdążyliśmy wykonać prace objęte pozwoleniem”). W tym kontekście zarówno sam zarzut, jak i wniosek o przeprowadzenie dowodu, który był już przeprowadzony przez Sąd Rejonowy są całkowicie niezrozumiałe.

W tych warunkach Sąd Okręgowy zobligowany był - na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.
- zmienić zaskarżony wyrok w punkcie 1 i 2, co do terminu płatności odsetek: liczonych od kwoty 4 000 złotych na 22 lutego 2017 r., zaś od kwoty 615 złotych na 2 czerwca 2017 r.

W pozostałym zakresie - na podstawie art. 385 k.p.c. - apelacja podlegała oddaleniu.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., znosząc je między stronami z uwagi na częściowe tylko uwzględnienie apelacji powódki.