Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 654/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

C. R.

I. od dnia 30 lipca 2017 roku do dnia 26 listopada 2017 roku w S. i S. rejonu (...) będąc pod wpływem alkoholu uporczywie nękał A. M. w ten sposób, że wielokrotnie podjeżdżał samochodem pod jej miejsce zamieszkania bądź przebywania i używał wtedy sygnałów dźwiękowych lub głośno słuchał muzyki w samochodzie, kierował do niej słowa wulgarne powszechnie uznane za obelżywe, wykonywał ciągłe połączenia telefoniczne czym wzbudził u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jej prywatność oraz kierował do niej telefonicznie i osobiście groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia czym wzbudził u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich realizacji nadto w/w okresie nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w N. wyrokiem z dnia 7 listopada 2016 roku sygn. II K 1136/16 zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość nie mniejszą niż 100 metrów, oraz zakazu wszelkich form kontaktowania się z nią bez jej zgodny z zastrzeżeniem niezbędnych kontaktów związanych z realizacją przez oskarżonego prawa do widzenia się z dziećmi

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

uporczywe nękanie przez oskarżonego C. R. w okresie od 30 lipca 2017 do 26 listopada 2017 roku w S. i S. A. M. - polegające na wielokrotnym podjeżdżaniu samochodem pod jej miejsce zamieszkania w tym w godzinach nocnych, przebywanie w pobliżu jej domu oraz używanie w tym czasie sygnałów dźwiękowych, głośne słuchanie muzyki w samochodzie, kierowanie do niej słów wulgarnych powszechnie uważanych za obelżywe, wykonywanie ciągłych połączeń telefonicznych - czym wzbudzał u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszał jej prywatność

kierowanie przez oskarżonego w ww. okresie czasu wobec pokrzywdzonej A. M. telefonicznie i osobiście gróźb karalnych pozbawienia życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia które to groźby wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia

nie stosowanie się przez oskarżonego w ww. okresie czasu do orzeczonego przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w N. wyrokiem z dnia 7 listopada 2016 roku sygn. II K 1136/16 zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej A. M. na odległość nie mniejszą niż 100 metrów, oraz zakazu wszelkich form kontaktowania się z nią bez jej zgodny z zastrzeżeniem niezbędnych kontaktów związanych z realizacją przez oskarżonego prawa do widzenia się z dziećmi

notatka urzędowa

1

zeznania Ł. M. (1)

4-6, 355-358

zeznania P. M.

25-26, 238, 783-787

zeznania A. M.

9-12, 32-33, 236, 351-355

opinia z czynności wykonania analizy bilingów telefonicznych

827-845

odpis wyroku II K 1136/12

17-18

płyta CD dostarczona przez pokrzywdzoną A. M. wraz z protokołem oględzin

81-82, 281

częściowe wyjaśnienia oskarżonego C. R.

55-59, 346-350

częściowe zeznania K. B.

113-114, 420-423

1.1.2.

C. R.

II. w dniu 26 listopada 2017 roku w miejscowości S. rejonu (...) będąc pod wpływem alkoholu wdarł się na posesję oznaczona nr (...) własności Ł. M. (1) i wbrew żądaniu właściciela terenu posesji nie opuścił nadto w tym samym miejscu i czasie kierował wobec pokrzywdzonego Ł. M. (1) groźby pozbawienia życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia, które wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę ich spełnienia a także naruszył jego nietykalność cielesną poprzez zadanie pokrzywdzonemu kilkakrotnie uderzenia pięścią w okolice twarzy

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

naruszenie przez oskarżonego C. R. w dniu 26 listopada 2017 roku w miejscowości S. miru domowego Ł. M. (1) poprzez wdarcie się na jego posesję oznaczona nr (...) i wbrew żądaniu właściciela terenu posesji nie opuszczenie jej

w tym samym miejscu i czasie kierowanie przez oskarżonego C. R. wobec pokrzywdzonego Ł. M. (1) gróźb pozbawienia życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia, które wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę ich spełnienia

naruszenie w tym samym miejscu i czasie przez oskarżonego C. R. nietykalności cielesnej Ł. M. (1) poprzez zadanie mu kilkakrotnie uderzenia pięścią w okolice twarzy

zeznania Ł. M. (1)

4-6, 234, 355-358

zeznania A. M.

9-12, 351-355

zeznania P. M.

25-26, 238, 783-787

częściowe wyjaśnienia oskarżonego C. R.

55-59, 346-350

częściowe zeznania K. B.

113-114, 420-423

1.1.3.

C. R.

III. w dniu 26 listopada 2017 roku w miejscowości S. rejonu (...) będąc pod wpływem alkoholu kierował wobec pokrzywdzonego P. M. groźby pozbawienia go życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia, które wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę ich spełnienia, a także w tym samym miejscu i czasie dokonał uszkodzenia ciała pokrzywdzonego P. M. poprzez zadanie mu uderzenia pięścią po twarzy i ciele a także dwukrotne zadanie uderzenia nieustalonym przedmiotem w tył głowy jak również w okolice pleców w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potylicy oraz stłuczenia pleców z sińcem

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie w dniu 26 listopada 2017 roku w miejscowości S. przez oskarżonego C. R. wobec pokrzywdzonego P. M. gróźb pozbawienia go życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia, które wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę ich spełnienia,

tym samym miejscu i czasie uszkodzenie przez oskarżonego C. R. ciała pokrzywdzonego P. M. poprzez zadanie mu uderzenia pięścią po twarzy i ciele, a także dwukrotne zadanie uderzenia nieustalonym przedmiotem w tył głowy jak również w okolice pleców w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potylicy oraz stłuczenia pleców z sińcem - które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na okres poniżej dni 7 trwający

zeznania Ł. M. (1)

4-6, 121, 355-358

zeznania A. M.

9-12, 351-355

zeznania P. M.

25-26, 238, 783-787

dokumentacja medyczna

29

opinia biegłego

146

częściowe wyjaśnienia oskarżonego C. R.

55-59, 346-350

częściowe zeznania K. B.

113-114, 420-423

1.1.4.

C. R.

IV. w okresie od nieustalonego dnia miesiąc lipca 2017 roku do dnia 26 listopada 2017 roku w m. S. rejonu (...) kierował telefonicznie wobec I. M. groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, uszkodzeniem ciała, uszkodzeniem mienia które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonej realną obawę ich spełnienia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie przez oskarżonego C. R. w okresie od nieustalonego dnia miesiąca lipca 2017 roku do dnia 26 listopada 2017 roku telefonicznie wobec I. M. gróźb karalnych pozbawienia życia i zdrowia, uszkodzeniem ciała, uszkodzeniem mienia które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonej realną obawę ich spełnienia

zeznania Ł. M. (1)

4-6, 355-358

zeznania A. M.

9-12, 351-355

zeznania P. M.

787

zeznania I. M.

37-38, 358-359

częściowe wyjaśnienia oskarżonego C. R.

55-59

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

1.2.2

1.2.3

1.2.4

C. R.

Punkt od I do III wyroku w zakresie użycia przez oskarżonego podczas zajścia z dnia 26.11.2017r. substancji łatwopalnej- ropopochodnej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

użycie przez oskarżonego C. R. w dniu 26 listopada 2017 roku, w S. na terenie posesji należącej do Ł. M. (1) substancji łatwopalnej – ropopochodnej - celem realizacji wypowiadanych wcześniej gróźb spalenia domu oraz pozbawienia zdrowia i życia

zeznania G. K.

261, 426-427

notatka urzędowa

1

kwestionowanie uczestnictwa w zdarzeniu (w dniu 26 listopada 2017 roku) A. T. i D. Z.

zeznania Ł. M. (1)

121, 224, 234 355-358

zeznania A. M.

9-12, 354-355

zeznania P. M.

229, 783-787

udział w zdarzeniu N. G. (1)

zeznania Ł. M. (1)

233, 357

zeznania A. M.

232, 354-355

zeznania P. M.

230

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.1.1

zeznania Ł. M. (1)

potwierdził, że oskarżony wielokrotnie groził A. M. pozbawieniem życia lub zdrowia, kierował do niej słowa wulgarne i obelżywe, ciągle nękał telefonami chociaż sobie tego nie życzyła, w sposób tożsamy oskarżony zachowywał się w trakcie "wizyt na budowie" w dniu 26 listopada 2017 roku, znieważał pokrzywdzoną oraz wypowiadał w jej kierunku groźby

relacja spójna i logiczna

zeznania A. M.

pokrzywdzona zeznała, że oskarżony C. R. pomimo, orzeczonego wyrokiem o sygn. II K 1136/16 z dnia 7 listopada 2016 roku - środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do niej na odległość mniejszą niż 100 metrów oraz zakazu wszelkich form kontaktowania się z nią bez jej zgody - notorycznie uchybiał tym zakazom, często przyjeżdżał pod jej dom, a następnie gazował silnikiem, trąbił klaksonem, głośno puszczał muzykę, wyzywał ją słowami wulgarnymi i powszechnie uważanymi za obelżywe (np. kurwą, szmatą), groził jej utratą życia i zdrowia (mówił jej że pobicie kijem bejsbolowym było tylko wstępem), nękał częstymi połączenia telefonicznymi, nie zważając np. na późną porę nocną,

Świadek spójnie z relacjami Ł. M. (1) i P. M. wytłumaczyła, dlaczego pilnowali budowy Ł.,

podkreślała, że tej nocy (25/26 listopada 2017 roku) oskarżony wielokrotnie nawiązywał z nią połączenia telefoniczne, grożąc jej i jej braciom pozbawieniem życia i zdrowia, spaleniem domu

Opisując pierwszą konfrontację z oskarżonym w sposób spójny z pozostałymi świadkami (P. M. i Ł. M. (1)) opisała poszczególne jego etapy (skierowanie agresji na Ł. i szarpanina z nim, nieumyślne uszkodzenie szyby w samochodzie przez P., próba rozdzielenia oskarżonego Ł. M. (1), która zakończyła się upadkiem ich wszystkich ich na ziemię, poniesienie przez oskarżonego w opisanych okolicznościach obrażeń głowy, opuszczenie nieruchomości i kierowanie przez oskarżonego gróźb, (że im nie daruje oraz, że będzie zaraz z chłopakami).

Po tym incydencie pokrzywdzona wezwała na miejsce Policję.

Zanim jednak doszło do interwencji oskarżony znowu przyjechał na budowę, świadek wskazywała, że tym razem towarzyszyli mu znani jej osobiście A. T. i D. Z.. W czasie tej konfrontacji została potrącona samochodem przez K. B. (spadła na maskę i przednią szybę pojazdu) a po zatrzymaniu samochodu na paletach z klejem) spadła z samochodu na paletę.

Opisywała, że P. próbował uniemożliwić oskarżonemu wyjście z samochodu, jednak mu się to nie udało,

akcentowała, że oskarżony i towarzyszący mu koledzy wielokrotnie byli proszeni o opuszczenie nieruchomości jednak nie reagowali na to.

Co do obrażeń poniesionych przez brata P. wyraziła przypuszczenie, że powstały w wyniku uderzeń zadanych przez oskarżonego ponieważ A. T. i D. Z. miała cały czas w zasięgu wzroku.

Około 5 minut po opuszczeniu posesji na miejsce przyjechał patrol policji, który w pierwszej kolejności skupił się na udzieleniu pomocy P., wezwana została karetka.

Świadek podkreślała, że bała się gróźb oskarżonego, a obawy była tym bardziej realne ponieważ oskarżony w przeszłości wtargnął do jej domu i pobił ją kijem bejsbolowym. (sprawa II K 1136/16)

Sąd dał wiarę przytoczonym zeznaniom, albowiem były spójne i rzeczowe oraz korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Relacja była wyważona, pomimo pokrzywdzenia A. M. nie dążyła do nadmiernego obciążenia oskarżonego, szczerze przyznawała, że czegoś nie widziała lub nie pamięta.

Drobne różnice w zeznaniach A. M. na różnych etapach postępowania oraz w odniesieniu do relacji pozostałych pokrzywdzonych nie przesądzają o ich sprzeczności i są one wręcz naturalne, wynikają bowiem z procesu postrzegania, zapamiętywania oraz odtwarzania przebiegu tego samego zdarzenia przez różne osoby, a ponadto świadczą że relacje te nie zostały przez nich uzgodnione na potrzeby niniejszego postępowania.

zeznania P. M.

zeznał, że siostra A. M. informowała go, że C. R. wielokrotnie wbrew sądowemu zakazowi wydzwaniał do niej, oraz groził jej pozbawieniem życia i zdrowia, groził że "zajeb..." jej braci,

wskazał, że podczas "pilnowania budowy" w dniu 26 listopada 2017 roku A. za każdym razem gdy dzwonił oskarżony odbierała połączenie w trybie głośnomówiącym, dlatego wyraźnie słyszał groźby oskarżonego, że tam przyjedzie i ich „zajeb.."

relacja spójna i korespondująca z pozostałym uznanym przez Sąd za wiarygodny materiałem dowodowym

odpis wyroku II K 1136/12

Sąd Rejonowy w N. II Wydział Karny wyrokiem o sygn. II K 1136/16 z dnia 7 listopada 2016 roku orzekł wobec C. R. środek karny w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej A. M. na odległość nie mniejszą niż 100 metrów oraz zakazał wszelkich form kontaktowania się z A. M. (osobiście, za pośrednictwem telefonu, osób trzecich, Internetu, wiadomości sms i (...)) bez jej zgody na okres 2 lat z zastrzeżeniem niezbędnych kontaktów związanych z realizacją przez oskarżonego prawa do widzenia się z dziećmi

opinia z czynności wykonania analizy bilingów telefonicznych

obiektywny dowód, że oskarżony C. R. w okresie objętym zarzutem wielokrotnie i w sposób natarczywy nawiązywał z A. M. o różnych porach dnia i nocy połączenia telefoniczne oraz wysyłał do niej smsy, wbrew sądowemu zakazowi kontaktowania się z nią

płyta CD dostarczona przez pokrzywdzoną A. M. wraz z protokołem oględzin

neutralny dowód potwierdzający, że oskarżony w okresie objętym zarzutem w godzinach nocnych przyjeżdżał pod dom pokrzywdzonej A. M., trąbił klaksonem, łamał sądowy zakaz kontaktowania i zbliżania się do pokrzywdzonej, nie reagował na polecenia pokrzywdzonej oby odjechał

1.1.2

zeznania Ł. M. (1)

pokrzywdzony kategorycznie i spójnie zeznał, że późnych godzinach wieczornych 25 listopada 2017 roku przebywał na budowie swojego domu jednorodzinnego w S. wraz rodzeństwem P. i A. M. - w obawie przed realizacją przez C. R. gróźb uszkodzenia mienia (spalania domu) lub pozbawienia ich życia i zdrowia. Podkreślał, że tego dnia oskarżony wielokrotnie wydzwaniał do jego żony, oraz dwukrotnie podjeżdżał pod jego dom, puszczał głośno muzykę, trąbił oraz kierował w jego kierunku wulgaryzmy i groźby.

Co do przebiegu inkryminowanego zdarzenia świadek zrelacjonował, że o północy pod dom ponownie przyjechał oskarżony, był pod znacznym wpływem alkoholu chwiał się na nogach. R. podszedł do niego czyniąc wyrzuty, że nie odbierają telefonów, groził, że go „zajebie", a następnie skoczył na niego z pięściami. W czasie szarpaniny oskarżony uderzył go kilkukrotnie pięścią w twarz w okolice prawego oka, następnie dobiegli do nich P. i A.. W czasie szamotaniny z oskarżonym wszyscy upadli na ziemię, wtedy prawdopodobnie C. R. zranił się w głowę, ponieważ zaczął z niej krwawić.

Świadek zeznał, że w czasie tego incydentu w samochodzie cały czas był kierowca, który nie angażował się w zdarzenie. Kiedy wycofał samochodem na drogę oskarżony poszedł za nim, a na odchodne groził; "na ile kur... samochodów ma przyjechać i was kur.. rozjeb.., sześć wystarczy ?". Potem znowu wydzwaniał do siostry grożąc, że ją „rozkurwi”, spali mu dom i ich rodzinę.

Zaraz po tym incydencie A. M. zawiadomiła Policję, zanim jednak policja przyjechała na miejsce zdarzenia oskarżony ponownie przyjechał na budowę Ł. M. (1).

Tym razem na przeciw "gościom" wyszła sama A. M., sądząc że sama zdała przekonać oskarżonego aby opuścił budowę i nie przyjeżdżał już więcej. Jednakże kierujący pojazdem K. B. wjechał w pokrzywdzoną, która spadła na maskę i przednią szybę pojazdu, następnie kiedy samochód zatrzymał się na palecie z klejem zsunęła się z niej.

Widząc to zdarzenie, Ł. M. (1) i P. M. od razu wybiegli z garażu na ratunek siostrze.

Tym razem oskarżonemu oprócz kierowcy towarzyszyło dwóch innych mężczyzn w tym A. T..

P. M. próbował nie dopuścić do upuszczenia przez oskarżonego samochodu poprzez blokowanie swoim ciałem drzwi samochodu od strony pasażera. Kiedy oskarżonemu udało się wydostać z samochodu uderzył P. M. jakimś długim przedmiotem najpierw w głowę, po czym upadł na kolana, a potem w plecy.

Widząc to świadek podbiegł do oskarżonego i odciągnął go od brata przewracając go na ziemię. Doszło między nimi do szarpaniny, R. znowu wypowiadał w jego kierunku groźby pozbawienia życia i zdrowia oraz zniszczenia mienia

Podczas całego zajścia świadek wielokrotnie zwracał się do oskarżonego i jego kolegów aby opuścili teren posesji , jednakże nie reagowali na jego słowa.

Sąd dał wiarę zeznaniom ocenianego świadka, bowiem pomimo niewielkich rozbieżności na różnych etapach postępowania oraz między zeznaniami pozostałych pokrzywdzonych - wymieniony spójnie i rzeczowo opisał poszczególne etapy zajść, zachowując pełną chronologie zdarzenia, zeznania są wyważone, świadek szczerze przyznawał, że czegoś z uwagi na dynamizm zdarzenia nie widział lub nie pamięta, nie dążył do nadmiernego obciążenia oskarżonego.

zeznania A. M.

zeznała, że oskarżony C. R. w nocy 26 listopada 2017 roku podczas wizyt na budowie jej brata (Ł.) groził mu pozbawieniem życia i zdrowia, spaleniem domu, po pierwszym incydencie odgrażał się, że wróci z kolegami i ich „zajeb..."

oskarżony nie reagował również na polecenia opuszczenia nieruchomości

relacja spójna, koresponduje z poczynionymi ustaleniami faktycznymi

zeznania P. M.

świadek zrelacjonował, że podczas pierwszej "wizyty" oskarżonego na budowie, ten w pierwszej kolejności skierował się do Ł., groził mu, że teraz go „zajeb...", Ł. nakazywał mu opuścić nieruchomość, oskarżony jednak nie słuchał i rzucił się na Ł. z pięściami,

wymieniony zeznał, że oskarżony wyprowadził kilka ciosów w twarz Ł., następnie razem z A. dołączyli do brata aby pomóc mu wypchać oskarżonego poza teren posesji,

z relacji świadka wynika nadto, że oskarżony odgrażał się, że wróci w większym składzie,

podczas drugiej konfrontacji oskarżony w dalszym ciągu groził (całej ich trójce), że spali dom Ł., że im „wpierd...", "zajeb...", nigdy nie da im spokoju, że będzie jeździł po całej rodzinie i każdego z osobna odwiedzi.

relacja w opisanym zakresie spójna i logiczna, koresponduje z poczynionymi przez Sąd ustaleniami faktycznymi

1.1.3

1.1.3

1.1.3

1.1.3

zeznania Ł. M. (1)

zeznał, że w czasie drugiej konfrontacji (wizyty oskarżonego na budowie) P. M. próbował nie dopuścić, aby oskarżony wyszedł z samochodu, przytrzymując mu drzwi z zewnątrz. Kiedy oskarżonemu udało się złamać opór pokrzywdzonego uderzył go jakiś długim przedmiotem w głowę a potem kiedy upadł na kolana w plecy

na skutek tych uderzeń P. tracił przytomność miał krwawienia z głowy, funkcjonariusz policji po przybyciu na miejsce zdarzenia wezwali karetkę pogotowania ratunkowego która przetransportowała go na odział (...) szpitala

relacja spójna i zbieżna zarówno z relacjami pozostałych pokrzywdzonych, jak i dokumentacją medyczną i opinią biegłego w zakresie poniesionych obrażeń

zeznania A. M.

potwierdziła rodzaj i charakter poniesionych przez brata P. M. obrażeń, spójnie z resztą świadków zeznała, że P. został uderzony w głowę i plecy podczas drugiej konfrontacji, nie widziała momentu samych uderzeń, jednak wyraziła przypuszczenie, że musiał je zadać oskarżony ponieważ pozostałych uczestników (A. T. i D. Z.) miała w zasięgu wzroku

relacja w opisanym zakresie spójna i logiczna

zeznania P. M.

relacja pokrzywdzonego w zakresie pierwszego zajścia współgra z relacjami Ł. i A. M., świadek rzeczowo przedstawił poszczególne jego etapy, wskazywał na fakt kierowania wobec ich trójki przez oskarżonego gróźb pozbawienia życia i zdrowia, spalenia domu Ł., wykończenia ich rodziny,

zwracał uwagę, że oskarżony nie reagował na prośby opuszczenia nieruchomości, dlatego w trójkę chcieli go wypchnąć stamtąd., w tych okolicznościach w czasie przepychanki wszyscy razem upadli na ziemie, świadek potwierdził , że oskarżony doznał wtedy urazu głowy, przyznał się też do ( i opisał okoliczności ) nieumyślnego uszkodzenia szyby w samochodzie K. B..

relacjonując "drugą wizytę", świadek wskazał, że w pierwszej kolejności doszło do potrącenia A., następnie podbiegł do samochodu od strony pasażera, aby uniemożliwić R. wyjście z samochodu, oskarżony kopnął w drzwi na tyle mocno, że odrzuciło go od nich, oskarżony wysiadł z samochodu i w między czasie na miejsce przybiegli A. T. i D. Z.. Świadek zrelacjonował, że oskarżony zaczął go bić, uderzał pięściami po twarzy i ciele. Pokrzywdzony podkreślał, że przyjmował wtedy pozycję obronną, starał się bronić przed naparem ciosów. Nagle R. gdzieś pobiegł. W tym czasie świadek został przy otwartych drzwiach i krzyczał do kierującego aby natychmiast stamtąd odjechali. Niespodziewanie poczuł silne uderzenie w głowę, zamroczyło go i upadł na kolana, po tym padło drugie uderzenie od tyłu w plecy. Narzędzie którym otrzymał ciosy było twarde. Pokrzywdzony szczerze przyznał, że nie wie kto go uderzył ponieważ ciosy nastąpiły od tyłu. Udało mu się podnieść i chaotycznie zaczął uciekać przed siebie, wbiegł do garażu i położył się na styropianie , po tym ma czarną dziurę co się działo.

Świadek podkreślał, że również podczas tego zajścia oskarżony cały czas kierował w ich stronę słowa wulgarne, wyzwiska, oraz groźby, nie reagował na wezwania do opuszczenia nieruchomości

W ocenie Sądu za obiektywizmem relacji pokrzywdzonego (złożonej zwłaszcza bezpośrednio po zdarzeniu) przemawia okoliczność, że nie eskalował on przebiegu zdarzenia, kwestia przemocy fizycznej użytej wobec niego została opisana zgodnie z faktami i pozbawiony emocji sposób, w postępowaniu przygotowawczym wyraźnie zeznał, że nie wie kto zadał mu dwa uderzenia w głowę i plecy ponieważ nastąpiły od tyłu, dopiero późniejsze rozmowy z rodzeństwem dały odpowiedzieć, że był to oskarżony.

Tym samym świadek nie spekulował w stosunku do zachowań oskarżonego, których nie był pewny.

W swoich zeznaniach (przede wszystkim złożonych na etapie postępowania przygotowawczego, a więc bezpośrednio po dokonaniu czynów zabronionych) opisał przebieg zdarzeń z dokładnością właściwą dla zdarzeń o gwałtownym przebiegu, połączonych z koniecznością obrony, widoczne jest to zwłaszcza w odniesieniu do przebiegu drugiej konfrontacji, pokrzywdzony z uwagi na dynamizm zdarzenia i konieczność obrony w ogóle nie odniósł się w swych zeznaniach co w tym czasie robili pozostali pokrzywdzeni, ponieważ całą uwagę skupił na tym co działo się koło niego.

Przed Sądem świadek szczerze przyznał, że z uwagi na upływ czasu jak i zalecenia terapeuty z pomocy którego korzystał po zdarzeniu - nie pamiętał dokładnego przebiegu tamtych zdarzeń, odtworzył najistotniejsze etapy zdarzenia, a po odczytania relacji z postępowania przygotowawczego podtrzymywał ich treść oraz logicznie tłumaczył zachodzące nieścisłości i braki

opinia biegłego

Sąd w całości podzielił wnioski zawarte w opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej dotyczącej charakteru i okoliczności powstania obrażeń ciała u pokrzywdzonego albowiem jest ona w pełni miarodajna, dlatego była przydatna przy ustalaniu stanu faktycznego. Wymieniony biegły w sposób logiczny przedstawił na podstawie jakich przesłanek doszedł do wniosków końcowych

dokumentacja medyczka

obiektywny dowód stwierdzający poniesione przez pokrzywdzonego P. M. obrażenia ciała

1.1.4

zeznania Ł. M. (1)

zeznał, że oskarżony C. R. wielokrotnie dzwonił do jego żony I. M. i w czasie rozmów telefonicznych groził jej, że "zajebie jej mężusia", oraz że spali ich dom, zniszczy ich rodzinę

wszystko zaczęło się od momentu kiedy wrócili do kraju w wakacje 2017 roku, I. M. bała się oskarżonego, zwłaszcza znając jego "przeszłość kryminalną"

zeznania spójne, logiczne i rzeczowe

zeznania A. M.

zeznała, że oskarżony wielokrotnie kontraktował się telefonicznie z jej szwagierką I. M., grożąc jej "załatwieniem mężusia" spaleniem domu, utratą życia i zdrowia członków rodziny

zeznania I. M.

spójnie, logicznie i konsekwentnie zeznała, że od czasu powrotu wraz z mężem i dziećmi do Polski oskarżony C. R. posługując się różnymi numerami telefonów (czasami korzystając z telefonów użyczonych przez kolegów) nawiązywał z nią rozmowy podczas których groził jej i jej rodzinie pozbawieniem życia i zdrowia, uszkodzeniem ciała, uszkodzeniem mienia, często mówił, że ich wszystkich „rozjeb...", że spali im nowobudowany dom

świadek podkreślała, że bała się oskarżonego, i tego że spełni te groźby, zwłaszcza, że miał już wcześniej konflikty z prawem, w jej ocenie oskarżony jest osobą nieobliczalną,

1.1.1

1.1.2.

1.1.3.

1.1.4.

1.1.1

1.1.2.

1.1.3.

1.1.4.

wyjaśnienia oskarżonego C. R.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tylko w marginalnym zakresie w jakim przyznał się, że w dniu 26 listopada 2017 roku był w miejscowości S. na posesji gdzie był budowany dom jednorodzinny Ł. M. (1), gdzie doszło miedzy nim a pokrzywdzonymi do konfrontacji,

zbieżnie z poczynionymi ustaleniami wskazał, że przyjechał tam z kierowca K. B. oraz że często dzwonił do I. M.

zeznania K. B.

zeznania w części zbieżnie i wiarygodne w zakresie w jakim przyznał, że w dniu 26 listopada 2017 roku był kierowcą oskarżonego i zawiózł go do S. na budowę domu Ł. M. (1), tam doszło do konfrontacji między oskarżonym a pokrzywdzonymi

opinia sądowo psychiatryczna

opinia biegłego, oskarżony C. R. zarzucanych mu przestępstw dopuścił się posiadając pełną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem w myśl art. 31 kk.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

1.2.2

1.2.3

1.2.1

1.2.2

1.2.3

1.2.1

1.2.2

1.2.3

1.2.1

1.2.2

1.2.3

1.2.1

1.2.2

1.2.3

1.2.1

1.2.2

1.2.3

1.2.1

1.2.2

1.2.3

1.2.1

1.2.2

1.2.3

zeznania Ł. M. (1)

zeznania P. M.

zeznania A. M.

Sąd nie dał wiary pokrzywdzonym w części, gdzie wskazywali, że oskarżony C. R. w dniu 26 listopada 2017 roku podczas drugim pojawieniu się na posesji Ł. M. użył substancji łatwopalnej – ropopochodnej - celem realizacji wypowiadanych wcześniej gróźb spalenia domu oraz pozbawienia zdrowia i życia

zeznania te nie znajdują oparcia w żadnym obiektywnym materiale dowodowym, co istotne z zeznań tych P. M. wycofał się w postępowaniu sądowym wskazując, że nie pamięta w ogóle tej okoliczności

Z kolei z relacji oskarżonego i świadka K. B. wynika natomiast, ze to pokrzywdzeni mieli ich (i samochód którym przyjechali) oblać benzyną.

mając na uwadze okoliczność, że fakt użycia benzyny przez oskarżonego nie był zgłoszony policjantom bezpośrednio (kilka minut) po zdarzeniu, oraz jej zapach nie był wyczuwalny w powietrzu, oraz mając na uwadze - wbrew temu co wskazywał oskarżony i świadek K. B., że w samochodzie nie ujawniono na tapicerce żadnych plam po benzynie - okoliczności tej nie dano wiary.

W oparciu o spójne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonych - Sąd nie miał wątpliwości, że w zdarzeniu (drugiej konfrontacji) oprócz oskarżonego C. R. i K. B. (który był kierowcą) brał także udział A. T. i D. Z.. Pokrzywdzeni co do tej okoliczności byli spójni, stanowczy. Oceny tej nie zmieniają zauważone w relacjach świadków niewielkie rozbieżności co to tego czy wszyscy uczestniczyli przyjechali jednym samochodem, czy dwoma. Z uwagi na dynamizm zdarzenia nie wszystkie jego aspekty mogły być przez nich zauważone i spostrzeżone. Okoliczność ta tez miała charakter poboczny dla ustaleń faktycznych.

zeznania G. K.

zeznał spójnie z treścią notatki urzędowej sporządzonej bezpośrednio po interwencji policyjnej, że pokrzywdzeni nie zgłaszali aby byli oblani benzyną, nie zauważył na ich ubraniach śladów benzyny, jak i w powietrzu nie wyczuł jej zapachu

podał, że pokrzywdzeni zgłaszali pobicie, zbieżnie wskazywali, że z oskarżonym było trzech znanych im osobiście jego kolegów

powyższe wyklucza także wersję obrony o użyciu benzyny

Zeznania M. S.

spójnie i logicznie opisał przebieg interwencji oraz stanowiska pokrzywdzonych w zakresie ilości uczestników zdarzenia oraz zarysu zdarzenia

natomiast zeznania w zakresie w jakim wskazywał, że pokrzywdzeni zgłaszali coś o benzynie, oraz że wyczuwał jej zapach - są odosobnione w kontekście sporządzonej przez niego bezpośrednio po zdarzeniu notatki urzędowej jak i zeznań drugiego policjanta będącego na miejscu zdarzenia zaraz po odjeździe sprawcy G. K. , dlatego pomięto je przy ustaleniach stanu faktycznego

notatka urzędowa

obiektywny dowód potwierdzający przebieg interwencji oraz stanowiska pokrzywdzonych w zakresie przebiegu zgłoszonego zdarzenia, nie ma w niej informacji by pokrzywdzeni zgłaszali używanie przez oskarżonego substancji łatwopalnej – ropopochodnej, by w powietrzu był wyczuwalny zapach benzyny, oraz by pokrzywdzenie mieli na sobie odzież oblaną benzyną

zeznania K. B.

Sąd podszedł do nich z duża ostrożności, głównie z uwagi na źródło z którego pochodzą. Świadek jest bliskim kolegą oskarżonego. W ocenie Sądu świadek ten podjął próbę wzmocnienia wiarygodności oskarżonego. W swoich zeznaniach starał się wykazać, że postawione zarzuty są zupełnym dla niego zaskoczeniem bowiem, to oskarżony i on sam są osobami pokrzywdzonymi (świadek po zdarzeniu w S. miał uszkodzony samochód)

Bezsprzecznie zeznania K. B. są wybiórcze i fragmentaryczne – w ocenie Sądu nie wynika to z dynamizmu zdarzenia – ale jest celowym zabiegiem ukierunkowanym na wzmocnienie obranej przez oskarżonego linii obrony.

K. B. przyjmowali postawę ochronną dla oskarżonego, ale i też dla samego siebie. Składając zeznania pomijał takie okoliczności, które nie miały charakteru obciążającego i były nieistotne z punktu widzenia odpowiedzialności karnej oskarżonego.

Ponadto zeznania te w ważkich i elementarnych kwestiach były niespójne, czasami wewnętrznie sprzeczne i dostosowywane do zmieniającej się sytuacji procesowej. Dla przykładu K. B. (w postępowaniu przygotowawczym) nie pamiętał czy w inkryminowanym czasie był w S. koło budowy M., potem wyraził przypuszczenie, że może tam był, ostatecznie wskazał że jednak tam był. Przy czym początkowo mówił, że był tam raz, potem przyznał, że miało to miejsce dwa razy. Według jego relacji sprzecznej w tym zakresie z zeznaniami pokrzywdzonych podczas pierwszej wizyty tylko podjechali pod budowę, ale ktoś przyświecił halogenem i odjechali. Za drugim razem miało dojść do pobicia oskarżonego.

Idąc dalej świadek opisując rozmowy telefoniczne jakie oskarżony prowadził w samochodzie z A. M. doskonale pamiętał, że ta wyzywała go i prowokowała, natomiast na pytanie o zachowanie oskarżonego (w postępowaniu przygotowawczym) zeznał, że być może oskarżony wykrzykiwał przez telefon, że coś im zrobi , że pożałują, rzucał jakieś wyzwiska, jednak w postępowaniu sądowym w ogóle nie przypominał sobie takich okoliczności.

Nie podzielił Sąd w całej rozciągłości zeznań świadka także w tym zakresie, że nie wjechał samochodem na posesje Ł. M. (1), a czekał na oskarżonego na drodze dojazdowej. Zdaniem Sądu było to ukierunkowane na osobiste uniknięcie odpowiedzialności karnej za potrącenie A. M.. Podkreślić przy tym należy, że ślady na masce samochodu , pęknięta przednia szyba i zerwany z prawej strony zderzak - korespondują w pełni z zeznaniami pokrzywdzonych co do tego, ze ów świadek wjechał w A. M., zatrzymując samochód dopiero na palecie z klejem.

Żadnego odzwierciedlenia w materiale dowodowym nie maja dyspozycje świadka, jakoby pokrzywdzenie oblali samochód (z zewnątrz i wewnątrz) benzyną, oraz by on sam został nią oblany i na chwile pozbawiony zdolności widzenia. Świadek nie korzystał z pomocy medycznej która w takich okolicznościach byłaby obowiązkowa, jak i nie ujawniono żadnych zacieków benzyny wewnątrz samochodu zwłaszcza na tapicerce.

Zeznania świadka nie korespondują także z wyjaśnieniami oskarżonego co do miejsca pobicia. Oskarżony podnosił wpierw ze został pobity na posesji, potem wskazał, że na drodze dojazdowej do posesji. Świadek z kolei zeznał, że oskarżony był bity w pozycji "leżąc na płocie". Wymieniony zeznał, że najagresywniejsza podczas zdarzenia była A. M., która to uderzeniami jakimś przedmiotem po głowie C. spowodowała jego obrażenia.

Zgoła inaczej niż oskarżony świadek opisał okoliczności powstania obrażeń u P. M. (zwłaszcza głowy). Zeznał, że wymieniony chciał kopnąć w lusterko jego samochodu, jednak za wysoko podniósł nogę, podcięło go i upadł na ziemię. W ocenie Sądu wersja to została nieudolnie ustalona z oskarżonym, z tą jednak różnicą, że wyjaśnienia oskarżonego były wewnętrznie sprzeczne. Oskarżony relacjonował, że na skutek uderzeń zadawanych przez pokrzywdzonych upadł na plecy. Następnie „oni zaczęli go tłuc, pamiętał, że Ł. M. (1) uderzał go po nodze kantówką i krzyczał "po co dzwonisz do I.". Następnie P. M. chciał go kopnąć w głowę, podniósł wysoko nogę i wtedy go podcięło, stracił równowagę i upadł na plecy”. Oskarżony prezentując taką wersje zdarzenia nie wziął w ogóle pod uwagę, że kopanie kogoś kto leży na ziemie po głowie z wysokiego podniesienia nogi jest niewykonalne i nie racjonalne, dlatego i z tego względu Sąd w tym zakresie nie dał mu wiary .

Mając na uwadze spójne i konsekwentne zeznania P., Ł. i A. M. - jako niezgodne z prawdą ocenił Sąd również zeznania świadka K. B. co do tego, że w czasie inkryminowanego zdarzenia w samochodzie była N. G. (1) Relacje oskarżonego, K. B., D. Z. i N. G. (1) - w których kwestionują poczynione ustalenia są niespójne, wewnętrznie sprzeczne i chaotyczne - dlatego też odmówiono im wiary.

W światle powyższych rozważań dał Sąd wiarę relacji K. B. tylko w niewielkim zakresie gdzie korespondowała z uznanym przez Sąd za wiarygodny materiałem dowodowym i poczynionym na jego podstawie ustaleń stanu faktycznego.

wyjaśnienia C. R.

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy wyraźnie i w sposób jednoznaczny wskazuje, iż oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów karalnych. Kwestionowanie przez oskarżonego jego sprawstwa i winy, w ocenie Sądu jest jedynie i wyłącznie przyjętą linią obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

W ocenie Sądu, analiza wyjaśnień jednoznacznie prowadzi do wniosku, że oskarżony starał się przedstawiać swoje zachowanie wobec pokrzywdzonych w korzystniejszym świetle, aniżeli miało to miejsce w rzeczywistości. Oskarżony przyznał, że w dniu 26 listopada 2017 roku był tylko raz w S. na budowie domu jednorodzinnego Ł. M. (1). Wskazywał, że pojechał tam na „zaproszenie" P. M., który chciał z nim pozmawiać o dzieciach (A. M. i oskarżonego). Z istoty wyjaśnień oskarżonego wynika, że pojechał tam razem z K. B. i jego koleżanką N.. Wysiadł ok. 30 metrów od budowy i poszedł dalej sam pieszo. Nawet nie doszedł do domu kiedy cała trójka tj. P., Ł. i A. M. wyskoczyli na niego z pałkami i wiadrem benzyny, która na niego wylali. Na chwile stracił zdolność widzenia, był uderzany i od ciosów wylądował na ziemi, gdzie dalej był bity i kopany. Napastnicy krzyczeli, że go zabiją. K. B. usłyszał krzyki, podjechał bliżej, ale musiał uciekać ponieważ pokrzywdzeni rozbili mu szybę jakimś prętem i wlali benzynę do środka. K. B. ratując siebie odjechał, a on sam pieszo odszedł z budowy, będąc cały czas bity. W pewnym momencie dostał czymś kanciastym. Więcej nie pamiętał, obudził się rano u siebie w domu w zakrwawionym łóżku.

W postępowaniu sądowym oskarżony modyfikował przebieg zdarzenia, twierdził, że do zdarzenia doszło na drodze dojazdowej do posesji pokrzywdzonego Ł. M. (1), totalnie nieracjonalnie (co już wykazano przy ocenie zeznań K. B.) tłumaczył okoliczności powstania obrażeń u P. M., chaotycznie i niespójnie wskazywał kiedy odzyskał świadomość po zdarzeniu (najpierw podał, że 2-3 godziny od zdarzenia, a chwilę później, że nastąpiło to 30-40 minut po zdarzeniu). Fakt ten również nie ma oparcia w dowodach bowiem z bilingów połączeń k. 660 wynika, że oskarżony od godz. 00:05:27 do 03:07:43 - wykonał 16 połączeń na numer telefonu A. M. - tym samym nie ma mowy o żadnej utracie przytomności. Co więcej fakt ten nie został potwierdzony przez K. B., który opisując zdarzenia przyznał, że oskarżony miał ranę głowy, ale cały czas był świadomy, stanowczo też odmawiał udania się do szpitala.

Również w kategoriach obranej linii obrony ocenił Sąd wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim wskazywał, że co prawda, kontaktował się z A. M. telefonicznie, ale robił to rzadko i zawsze w sprawach związanych z dziećmi. Wyjaśnienia te stoją w opozycji do stanowczych, spójnych i konsekwentnych wyjaśnień pokrzywdzonej, która podkreślała, że oskarżony o różnych porach dnia i nocy dzwonił do niej, często pod wpływem alkoholu. W czasie rozmów czasami pytał o dzieci i spawy z nimi związane, a w zdecydowanej większości dzwonił o to aby grozić jej pozbawieniem życia i zdrowia, zastraszać, znieważać. Pokrzywdzona, przyznała, że w okresie objętym zarzutem były przypadki kiedy sama kontaktował się z oskarżonym, aby omówić sprawy związane z dziećmi. Z zeznaniami pokrzywdzonej korespondują ustalenia biegłego, który na podstawie danych uzyskanych od operatorów sieci komórkowych odczytał, że w okresie od 31 lipca 2017 do 26 listopada 2017 roku C. R. nawiązał z numerem komórkowych należącym do A. M. 195 połączeń (rozmowy głosowe, próby nawiązania połączenia i sms-y). W tym samym czasie A. M. wykonała 39 połączeń w tym 16 w nocy z 25-26 listopada (co w swojej relacji szczerze przyznała).

Połączenia wykonywane przez oskarżonego miały miejsce o różnych porach dnia i nocy - nie sposób tym bardziej przyznać racji oskarżonemu, że kontakty dotyczyły tylko zakresu jaki był wyłączony spod zakazu sądowego.

Bez oparcia w materiale dowodowym są wyjaśnienia oskarżonego, że około północy (w noc zdarzenia) zadzwonił do niego jakiś mężczyzna z obcego numeru aby przyjechał na budowę Ł. M. (1). Zestawienie połączeń wykonywanych z numeru oskarżanego i jego numer w tym czasie wykazało jedynie połączenia pomiędzy jego numerem, a numerem A. M.. (659-661)

Reasumując wyjaśnienia oskarżonego w kluczowych i najistotniejszych fragmentach stanowiących o ewentualnej odpowiedzialności karnej są wybiórcze i niekompletne, nielogiczne, ponadto posiadają rozbieżności. Co więcej wykluczające się w istotnych fragmentach wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka K. B. - świadczą, że linia obrony oskarżonego została z wskazanym świadkiem ustalona na potrzeby niniejszego postępowania – tak by wykazać, że nie dopuścił się zarzuconych mu przestępstw - jednakże w sposób nieudolny i nie spójny.

zeznania N. G. (1)

zeznania świadka jakoby w inkryminowanym czasie była na miejscu zdarzenia - oceniono jako niewiarygodne i złożone jedynie na użytek niniejszego postępowania. A., P. i Ł. M. (1), na każdym etapie postępowania jasno i kategorycznie wskazywali, że ma miejscu zdarzenia oprócz oskarżonego, K. B., A. T. i D. Z. nie było nikogo innego. Podkreślali, że pierwszy raz widzieli N. G. (1)podczas konfrontacji. Sąd nie znalazł żadnego racjonalnego powodu dla którego pokrzywdzeni mieli by ukrywać obecność wymienionego świadka na miejscu zdarzenia, tym bardziej , że od razu zgłaszali funkcjonariuszom przybyłym na miejsce, że wraz z oskarżonym było 3 innym mężczyzn (licząc z kierowcą). Nie mieli zatem, ani czasu ani możliwości fałszywie kreować przebiegu zdarzenia , zwłaszcza w kwestii tego kto brał w nim udział.

Wymieniona jako ówczesna dziewczyna K. B., miała motyw aby potwierdzić przedstawioną przez niego wersję zdarzeń, a zwłaszcza uwiarygodnić wersję, że to oskarżony i K. B. byli ofiarami a nie sprawcami, zarzuconych przez pokrzywdzonych zachowań.

Zeznania noszą cechy relacji uzgodnionej, wyuczonej, są niespójne, zawierają te same błędy logiczne które spostrzeżono w zeznaniach K. B.

(np. świadek doskonale pamiętała wyzwiska ze strony A. M. w czasie rozmów telefonicznych, ale totalnie nie pamiętała jak na to reagował i co mówił oskarżony, wskazywała, ze oskarżony był bity "leżąc na płocie" )

Jej zeznania w niektórych fragmentach były wewnętrznie sprzecznie (np. w postępowaniu przygotowawczym zeznała, że K. wrócił się po oskarżonego i razem przyjechali samochodem (po rzekomym oblaniu samochodu benzyną), przed Sądem zeznała, że K. po niego pojechał, ale wrócił sam, dopiero po chwili oskarżony przyszedł pieszo do drogi głównej), dla przypomnienia oskarżony wyjaśnił, że sam wrócił do drogi głównej. Tak wzajemnie wykluczające się wersje świadczą o fałszywym kreowaniu zeznań przez tego świadka.

Idąc dalej świadek odmiennie niż oskarżony jak i K. B. opisała także "zamachnięcie się przez jednego z pokrzywdzonych nogą i jego upadek", z jej relacji wynika, że miało to miejsce przy siatce kiedy oskarżony był bity, jeden z pokrzywdzonych chciał go kopnąć, ale zamachnął się za wysoko i upadł, a w konsekwencji uderzył głową o asfalt.

Reasumując depozycje świadka były nie tylko wewnętrznie sprzeczne, ale też w wielu istotnych kwestiach nie znajdowały potwierdzenia w relacjach oskarżonego i świadka K. B. - dlatego mając na uwadze dodatkowo kategoryczne zeznania pokrzywdzonych którzy wykluczyli obecność N. G. (1) na miejscu zdarzenia, Sąd jej zeznania ocenił jako uzgodnione, fałszywe i złożone na użytek niniejszego postepowania.

zeznania A. T.

Zaprzeczył, aby w inkryminowanym czasie był w miejscu zdarzenia.

Sąd posiłkując się spójnymi i stanowczymi zeznaniami pokrzywdzonych relacji tej odmówił wiary.

Kwestionowanie faktu przebywania na miejscu zdarzenia, wynikało w ocenie Sądu z obawy przed ewentualną odpowiedzialnością za współudział w zdarzeniu.

Przedstawione przez świadka alibi ocenił Sąd niewiarygodnie, świadek zeznał, że w dniu zdarzenia był w kinie, przy czym z informacji uzyskanej z K. S. wynika, że seans trwał od 21:20 do 23:14), przypomnieć przy tym należy do drugiego incydentu na budowie Ł. M. (1) doszło około godziny 1:10 w nocy, a więc świadek miał wystraczająco dużo czasu aby dostać się z N. do S. (odległość ok. 10 km)

Co również istotne, świadek nie potrafił jednoznacznie wskazać co robił po kinie, najpierw podał, że po seansie poszli ze znajomymi do B. , po czym zaraz dodał, że nie wie czy tego dnia był w B., potem, że poszli coś zjeść do McDonalda, a potem jeździli bez celu po mieście, w domu miał być rano

Mając to na uwadze zeznaniom A. T. nie dano wiary, tym bardziej, że jako osoba bliska dla oskarżonego (kuzyn) nie chciał zapewne składać obciążających go zeznań, ani sam narazić się na odpowiedzialność karną.

zeznania D. Z.

zeznania ochronne, złożone celem uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności karnej, podobnie jak świadek A. T., wymieniony zaprzeczył aby w brał udział w inkryminowanym zdarzeniu, z ta jednak różnicą, że wskazał, że widział się z oskarżonym, oraz K. B. i jego dziewczyną zaraz po zdarzeniu oraz że widział poniesione przez oskarżonego obrażenia,

zeznania ocenionego świadka są w opozycji nie tylko w do spójnych i jasnych w tym zakresie zeznań pokrzywdzonych, ale też totalnie nie korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami K. B.

zeznania te również były wywnętrzenie sprzeczne (na różnych etapach postępowania) w zakresie tego czy po zdarzeniu rozmawiał z K. B., czy tylko z oskarżonym który był w samochodzie,

świadek nie potrafił logicznie wytłumaczyć zachodzących sprzeczności, wskazując że na policji był bity i dlatego tak zeznał

zeznania M. T.

wymieniony nie był świadkiem ani uczestnikiem zdarzenia, w dniu 26 listopada 2017 roku zawiózł oskarżonego na oddział (...), nie wypytywał oskarżonego o szczegóły zdarzenia

zeznania P. S.

nie była bezpośrednim obserwatorem zdarzenia stąd Sąd pominął jej relację czyniąc ustalenia faktyczne w sprawie w zakresie przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem rozpoznania Sądu.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV

C. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analizując zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego C. R. wypełniło znamiona czynu zabronionego określone w art. 190 § 1 kk. Kierowane przez oskarżonego telefonicznie w okresie od nieustalonego dnia miesiąca lipca 2017 roku do dnia 36 listopada 2017 roku wobec I. M. zapowiedzi, że spali ich (jej i Ł. M. (1)) nowobudowany dom, pozabija ich, „rozjeb..." i „rozpierd.." ich wszystkich - stanowią groźby pozbawienia życia i zdrowia, uszkodzenia ciała i mienia - które to groźby były realne z punktu widzenia subiektywnego jak i obiektywnego.

Pokrzywdzona podkreślała, że bardzo boi się oskarżonego, uważa go za osobę nieobliczalną, nie przebierającą w środkach aby zmusić A. M. do powrotu do niego. Mając na uwadze, że za słowami oskarżonego bardzo często "szły" czyny słowa te wypowiadane były na poważnie, nie w formie żartu, i zdaniem Sądu wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że groźby będą spełnione.

Sąd uznał zatem oskarżonego C. R. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. VIII aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 190 § 1 kk, ponieważ nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca winę w rozumieniu kodeksu karnego.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I - III

C. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Dla pełnego oddana kryminalnej zawartości czynów oskarżonego, Sąd przyjął że C. R. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstw opisanych:

- w pkt. 1-2 aktu oskarżenia wobec pokrzywdzonej A. M.

- w pkt. 3-5 aktu oskarżenia wobec pokrzywdzonego Ł. M. (1)

- w pkt. 6-7 aktu wobec pokrzywdzonego P. M.

w zbiegu kumulatywnym, zgodnie z art. 11 § 2 kk, który to przepis umożliwia, a nawet wprost nakazuje, wydobycie i ujawnienie w kwalifikacji czynu zabronionego faktu, że czyn ten stanowi zamach na dwa lub więcej dobra karnoprawnie chronione.

I tak w pkt. I wyroku Sąd uznał C. R. winnego tego, że od dnia 30 lipca 2017 roku do dnia 26 listopada 2017 roku w S. i S. rejonu (...) będąc pod wpływem alkoholu uporczywie nękał A. M. w ten sposób, że wielokrotnie podjeżdżał samochodem pod jej miejsce zamieszkania bądź przebywania i używał wtedy sygnałów dźwiękowych lub głośno słuchał muzyki w samochodzie, kierował do niej słowa wulgarne powszechnie uznane za obelżywe, wykonywał ciągłe połączenia telefoniczne czym wzbudził u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszył jej prywatność oraz kierował do niej telefonicznie i osobiście groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia czym wzbudził u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich realizacji nadto w/w okresie nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w N. wyrokiem z dnia 7 listopada 2016 roku sygn. II K 1136/16 zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość nie mniejszą niż 100 metrów, oraz zakazu wszelkich form kontaktowania się z nią bez jej zgodny z zastrzeżeniem niezbędnych kontaktów związanych z realizacją przez oskarżonego prawa do widzenia się z dziećmi tj. przestępstwa z art. 190a § 1 kk i art. 190 § 1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

w pkt. II wyroku uznano C. R. winnego tego, że w dniu 26 listopada 2017 roku w miejscowości S. rejonu (...) będąc pod wpływem alkoholu wdarł się na posesję oznaczona nr (...) własności Ł. M. (1) i wbrew żądaniu właściciela terenu posesji nie opuścił nadto w tym samym miejscu i czasie kierował wobec pokrzywdzonego Ł. M. (1) groźby pozbawienia życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia, które wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę ich spełnienia a także naruszył jego nietykalność cielesną poprzez zadanie pokrzywdzonemu kilkakrotnie uderzenia pięścią w okolice twarzy tj. przestępstwa z art. 193 kk i art. 190 § 1 kk i art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

oraz w pkt. III wyroku winnym tego, że w dniu 26 listopada 2017 roku w miejscowości S. rejonu (...) będąc pod wpływem alkoholu kierował wobec pokrzywdzonego P. M. groźby pozbawienia go życia i zdrowia, zniszczenia rodziny, zniszczenia mienia, które wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę ich spełnienia, a także w tym samym miejscu i czasie dokonał uszkodzenia ciała pokrzywdzonego P. M. poprzez zadanie mu uderzenia pięścią po twarzy i ciele a także dwukrotne zadanie uderzenia nieustalonym przedmiotem w tył głowy jak również w okolice pleców w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potylicy oraz stłuczenia pleców z sińcem tj. przestępstwa z art. 190 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

W oparciu o wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd wyeliminował również z opisów czynów zarzuconych oskarżonemu, użycie w dniu 26.11.2017 wobec pokrzywdzonych A. M., Ł. M. (1) i P. M. substancji łatwopalnej – ropopochodnej czym miał podjąć zamiar realizacji tych gróźb jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na oblanie swoich ubrań przedmiotową substancją.

W pełni obiektywny świadek G. K. zeznał stanowczo, że obecni na miejscu zdarzenia pokrzywdzeni nie zgłaszali aby byli oblani benzyną, nie zauważył na ich ubraniach śladów benzyny, jak i w powietrzu nie wyczuł jej zapachu. Zeznania te korespondują z treścią notatki urzędowej sporządzonej bezpośrednio po interwencji policyjnej przez drugiego funkcjonariusza policji M. S.. Również w samochodzie K. B. nie ujawniono zacieków po benzynie – dlatego okoliczność tę uznano za nieudowodnioną i wyeliminowano ją z opisu czynów.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, że oskarżoną C. R. wyczerpał wszelkie ustawowe znamiona przestępstwa groźby karalnej stypizowanego w kodeksie karnym wobec A. M., Ł. M. (1) i P. M.. Z treści tego przepisu wynika bowiem, iż przestępstwo popełnia ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Należy zaznaczyć, że dla wypełnienia znamion występku z art. 190 § 1 kk nie jest wymagane, aby sprawca miał w rzeczywistości zamiar zrealizowania groźby. Wystarczy bowiem, że treść groźby zostanie przekazana zagrożonemu werbalnie, za pomocą gestów lub wszelkich innych środków mogących przekazać do świadomości odbiorcy jej treść. Jest to bowiem przestępstwo przeciwko wolności, a nie przestępstwo przeciwko dobrom, które narusza przestępstwo będące treścią groźby. Materiał dowodowy, zgromadzony w toku niniejszej sprawy pozwalał na ustalenie, iż oskarżony C. R. skierował wobec A. M. (w okresie od 30 lipca 2017 roku do dnia 26 listopada 2017 roku) oraz wobec Ł. M. (1) i P. M. w dniu 26 listopada 2017 r. groźby pozbawienia życia i zdrowia, uszkodzenia mienia zniszczenia rodziny (odgrażając się im między innymi słowami, że ich wszystkich „rozjeb...", zniszczy załatwi, spali dom). W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu, istnieją wszelkie podstawy, żeby sądzić, że groźby skierowane przez oskarżonego pod adresem pokrzywdzonych wzbudziły w nich uzasadnioną obawę, że będą spełnione. A. M. była w przeszłości (w 2016 r., 2008 r.) brutalnie zaatakowana i pobita przez oskarżonego przy użycia kija bejsbolowego i noża. Nie był to też pierwszy ani jedyny przejaw przemocy oskarżonego względem jej osoby. A. miała prawo czuć się zagrożona. Oceny tej nie zmienia ta okoliczność, że inicjowała spotkania oskarżonego z ich wspólnymi dziećmi bądź informowała go o sprawach ich dotyczących. Świadczy to raczej o jej dojrzałości i poświęceniu się dla dzieci, które potrzebują kontaktów z obojgiem rodziców.

W odniesieniu natomiast do pokrzywdzonych P. M. i Ł. M. (1) - uzasadniona obawa spełnienia gróźb wynikała wieloetapowych i nasilających się działań oskarżonego. Zanim bowiem doszło do "siłowej" konfrontacji, oskarżony co najmniej dwukrotnie podjeżdżał pod teren budowy Ł. M. (1) i obserwował ją. Dzwonił do żonyŁ. M. (1) groził jej, że "zajeb.. jej mężusia" i spali dom. Kolejne dwa podjazdy oskarżonego pod nowobudowany dom Ł. M. (1) – skończyły się atakiem fizycznym. Najpierw oskarżony atakował sam, przy drugim ataku byli obecni koledzy A. T. i D. Z., którzy nie brali czynnego udziału wobec pokrzywdzonych przemocy - to jednak liczebnie powodowali poczucie niebezpieczeństwa i zagrożenia u pokrzywdzonych. Charakterystyczne jest przy tym, że niezwłocznie po pierwszej konfrontacji siłowej w dniu 26 listopada 2017 r. pokrzywdzeni zawiadomili o nim Policję, a po następnym złożyli zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa.

W przekonaniu Sądu, każdy przeciętny człowiek o porównywalnych do ofiar cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości, w porównywalnych warunkach uznałby te groźby za realne i wzbudzające obawę. Okoliczności i przebieg zdarzeń pozwalają nadto przyjąć, że groźby wypowiedziana przez oskarżonego wobec pokrzywdzonych mogły wzbudzić obawę ich spełnienia również u postronnego obserwatora.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy ponad wszelką wątpliwość wskazuje, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał również w stosunku do A. M. znamion „nękania”, wzbudzając w pokrzywdzonej uzasadnione w świetle wskazań doświadczenia życiowego, poczucie zagrożenia oraz naruszając jej prywatność. Oskarżony w okresie objętym zarzutem wielokrotnie podjeżdżał samochodem pod miejsce zamieszkania lub przebywania pokrzywdzonej, używał sygnałów dźwiękowych, głośno słuchał muzykę, kierował wobec niej słowa wulgarne uznawane powszechnie za obelżywe (nazywając ją kurwą, szmatą), ciągle wykonywał połączenia telefoniczne - czym wzbudził u niej uzasadnione okoliczności poczucia zagrożenia i w istotny sposób naruszył jej prywatność

Za uporczywością działania oskarżonego przemawia nie tylko czas trwania inkryminowanych zachowań oraz ich intensywność, lecz w świetle przywołanych wskazań judykatury, za przemawiające o uporczywości działań oskarżonego należy uznać także ignorowanie przez niego żądań pokrzywdzonej o zaprzestanie kontaktowania się z nią (poza kwestiami związanymi z ich wspólnymi dziećmi), które przejawiało się zarówno w ignorowaniu jej próśb o zaprzestania nękania, jak również działań faktycznych oskarżonego, podejmowanych niejako w kontrze do czynności pokrzywdzonej, poprzez próbę nakłonienia jej za pośrednictwem członków jej rodziny m.in. braci i szwagierki - do ponownego wejścia nim w związek.

Oskarżony miał prawomocnie orzeczony zakaz zbliżania się na do pokrzywdzonej na odległość nie mniejszą niż 100 metrów oraz zakaz wszelkich form kontaktowania się z nią (osobiście, telefonicznie, za pośrednictwem osób trzecich, Internetu, wiadomości sms i mms) bez jej zgody, z zastrzeżeniem niezbędnych kontaktów związanych z realizacją przez oskarżonego prawa do widzenia z dziećmi. Zakaz ten był orzeczony w wyroku Sądu Rejonowego w N.z dnia 7 listopada 2016 r., sygn. akt II K 1136/16. Zakazy te niewątpliwie obowiązywał w okresie od 30 lipca 2017 r. do 26 listopada 20 2017 r. - gdyż orzeczone zostały na okres 2 lat. Uznać zatem należy za zasadne, że zachowanie oskarżonego naruszyło dyspozycję art. 244 k.k., gdyż nie stosował się do orzeczonego przez Sąd zakazu kontaktowania i zbliżania się do pokrzywdzonej A. M..

Uwzględniając, że zachowania te stanowią jeden czyn (w wraz z opisanymi wyżej groźbami), Sąd uznał, że zakwalifikowanie tego zdarzenia w ramach zbiegu przepisów określonego w art. 11 § 2 k.k. jest zasadne. Przyjęto więc kwalifikację czynu z pkt. I wyroku - 190a § 1 kk i art. 190 § 1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

W odniesieniu do zachowań oskarżonego wobec pokrzywdzonego Ł. M. (1) - w ocenie Sądu żadnej wątpliwości nie może budzić, kwalifikacja prawna zarzucanego oskarżonemu przestępstwa z art. 193 kk. Nie sposób kwestionować faktu , że C. R. w dniu 26 listopada 2017 roku wtargnął na teren cudzej posesji (należącej do Ł. M. (1) ) i wbrew żądaniu właściciela nie chciał jej opuścić.

Ponadto mając na uwadze, że w trakcie pierwszego wtargnięcia na budowę Ł. M. (1), C. R. zadał mu kilka uderzeń pięścią w twarz - przyjąć należało, że swoim zachowaniem wyczerpał również znamiona czynu zabronionego określonego w art. 217 § 1 kk. Znamię naruszenia nietykalności cielesnej określone w art. 217 § 1 kk obejmuje wszelkie formy zachowań i wszelkie możliwe rodzaje ingerencji sprawcy w nietykalność cielesną, tj. naruszenie sfery cielesnej pokrzywdzonego wbrew jego woli.

Kwalifikacja prawna zawarta w pkt. II wyroku (art. 193 kk i art. 190 § 1 kk i art. 217 § kk w zw. z art. 11 § 2 kk) odzwierciedla zatem w pełni postępowanie oskarżonego względem pokrzywdzonego Ł. M. (1).

Sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego C. R. w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 157 § 2 k.k. na szkodę pokrzywdzonego P. M. również nie budzą jakichkolwiek wątpliwości. Zdaniem Sądu nie ulega kwestii, że sprawcą zdarzenia w wyniku którego powstały obrażenia ciała P. M. jest oskarżony C. R.. Oskarżony w dniu 26 listopada 2017 roku podczas drugiego wtargnięcia na budowę Ł. M. (1) zadawał uderzenia pięściami po twarzy i ciele P. M., a także zadał mu dwa uderzenia nieustalonym przedmiotem w tył głowy i okolice pleców - powodując tym u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci rany tłuczonej głowy okolicy potylicy oraz stłuczenia pleców z sińcem. Obrażenia te naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres poniżej 7 dni. Opisanym zachowaniem oskarżony zrealizował znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 kk. Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy Sąd nie ma najmniejszych wątpliwości, że oskarżony działał umyślnie, chciał bowiem nie tylko uderzyć pokrzywdzonego, ale również zadać mu ból i spowodować obrażenia ciała.

Mając na uwadze, że w trakcie tego samego zdarzenia w tym samym czasie oskarżony kierował do pokrzywdzonego P. M. również groźby pozbawienia życia i zdrowia, zniszczenia rodziny i zniszczenia mienia (o czym była mowa wyżej) przestępcze zachowanie oskarżonego względem P. M. odzwierciedlała kwalifikacja kumulatywna z art. 190 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk - przyjęta w pkt. III wyroku.

Reasumując, opisane zachowania oskarżonego były sprzeczne z prawem, nie mieściły się w ramach żadnego z kontratypów, były więc bezprawne. W świetle powyższego zasadnym jest również wniosek, że czyny te były społecznie szkodliwe i to w stopniu wyższym niż znikomy. Poza tym w przedmiotowej sprawie istniały pełne podstawy do przypisania oskarżonemu winy relacjonowanej do zarzucanych mu czynów, gdyż jest on osobą dorosłą i brak było jakichkolwiek podstaw faktycznych do przyjęcia istnienia po jej stronie okoliczności uchylających winę.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

C. R.

I, II, III, IV

I, II, III, IV

brak okoliczności łagodzących

okoliczności obciążające:

wielokrotna uprzednia karalność w tym za czyny podobne (193 kk, 190 kk, 190 a § 1 kk, 157 § 2 kk)

brak poszanowania dla porządku prawnego, którym już kolejny raz wykazał się oskarżony, świadczy o całkowitym niezrozumieniu norm społecznych i prawnych, a nawet swojego rodzaju niedojrzałości społecznej i demoralizacji,

działanie w zamiarze bezpośrednim, bez żadnego racjonalnego powodu, brutalny i agresywny sposób działania, rodzaj i charakter obrażeń ciała wywołanych pokrzywdzonego P. M.,

wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości czynu

powyższe okoliczności definiują zachowanie skarżonego jako przejaw świadomego i konsekwentnego lekceważenia porządku prawnego, a nie jako wynik pewnej niefrasobliwości życiowej

C. R.

V

I, II, III, IV

w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych w pkt. I-III wyroku kara łączna 7 miesięcy pozbawienia wolności,

stosując zasadę redukcji przy wymiarze kary łącznej Sąd uwzględnił przede wszystkim związek między czynami w tym praktyczne równoczesne ich popełnianie (w przypadku pokrzywdzonych A. M. i I. M. zachowania oskarżonego obejmowały czasookres od lipca 2017 roku do 26 listopada 2017 r, a w przypadku P. M. i Ł. M. (1) było zdarzenie z 26 listopada 2017 roku),

podobne lub tożsame dobra prawne w które godziły czynu oskarżonego (czyny skierowane przeciwko wolności, rodzinie i opiece, przeciwko życiu i zdrowiu). Z kolei różny rodzaj przestępstw, wielość pokrzywdzonych sprzeciwiały się zdaniem Sądu zastosowaniu zasady pełniej absorpcji.

Kara łączna nie jest instrumentem łagodzenia kar orzeczonych za zbiegające się przestępstwa, fakt popełniania wielu przestępstw oraz brak wyraźnych postępów resocjalizacyjnych oskarżonego (wobec którego orzeczone już były: kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, kara ograniczenia wolności i kara grzywny) - są okolicznościami zaostrzającymi wymiar kary.

Niniejsze postępowanie jest również dowodem, że C. R. jest człowiekiem o utrwalonym poczuciu bezkarności, skłonnym do negowania obowiązujących norm społecznych, niezdolnym do podporządkowania się prawomocnym orzeczeniom sądowym. Takie właściwości osobiste stanowią negatywny czynnik prognostyczny i uzasadniają zastosowany wymiar kary – karę bezwzględnego pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu tak orzeczona kara łączna jest zgodna z zasadą trafnej reakcji karnej i w sposób właściwy zrealizuje nie tylko swoje funkcje wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego, ale także należycie będzie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

C. R.

VI

V

zaliczono oskarżonemu C. R. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 26 listopada 2017 roku godz. 16.00 do dnia 22 czerwca 2018 roku godz. 16.00 – przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolność równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności oraz uznając, iż orzeczona kara łączna 7 miesięcy pozbawienia wolności została wykonana w całości;

C. R.

VII

I, II, III

W ocenie sądu orzeczone kwoty zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonych A. M., Ł. M. (1) i P. M. są odpowiednie do stopnia wyrządzonych przez oskarżonego krzywd.

W/w środek kompensacyjny jest sposobem naprawienia krzywdy wyrządzonej jako cierpienia fizyczne oraz cierpienia psychiczne związane z uszkodzeniami ciała i rozstrojem zdrowia.

Określając wymiar tego środka sąd miał na względzie w stosunku do A. M. w głównej mierze charakter, intensywność jak i czasookres przestępczych zachowań oskarżonego.

W przypadku Ł. M. (1) i P. M. wzięto pod uwagę rodzaj i charakter obrażeń.

Z drugiej strony wysokość zadośćuczynienia uwarunkowana była również sytuacją materialną oskarżonego. Z ustaleń poczynionych przez sąd wynika, że oskarżony jest zatrudniony i osiąga dochody, jest też osobą młodą i zdrową, a więc jego zdolności zarobkowe są spore.

Sąd zdaje sobie sprawę, iż szkody niemajątkowej nie sposób wyrównać za pomocą świadczeń pieniężnych, lecz zadośćuczynienie w orzeczonym zakresie powinno w wystarczającym stopniu łagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonych poprzez dostarczenie środków pozwalających w szerszym stopniu zaspokoić ich potrzeby.

C. R.

VIII

II, III

Uwzględniając, że zachowanie oskarżonego rażąco naruszyło uprawnienie pokrzywdzonych Ł. M. (1) i P. M. do spokoju - koniecznym jest orzeczenie zakazu zbliżania się oskarżonego nich na odległość mniejsza niż 150 metrów - przez okres lat 2

C. R.

IX

I

Uznając, że zachodzi potrzeba wzmocnienia ochrony pokrzywdzonej przed zamachami na jej dobra prawne takie jak wolność od poczucia strachu popełnienia na jej szkodę przestępstwa i prawo do prywatności - aby uniemożliwić kontakt sprawcy z pokrzywdzoną, Sąd stwierdził, że w okolicznościach niniejszej sprawy znajduje swoje uzasadnienie zastosowanie art. 41a § 1 kk, wobec czego orzeczono tytułem środka karnego wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej A. M. na odległość mniejszą niż 150 metrów, oraz zakaz wszelkich form kontaktowania się z nią osobiście, za pośrednictwem telefonu, osób trzecich, sms, mms bez jej zgody na okres 3 lat z zastrzeżeniem niezbędnych kontaktów związanych z realizacją oskarżonego prawa do widzenia się z dziećmi;

C. R.

XI

I, II, III

na mocy art. 44 § 1 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci:

- biletu do kina i płyty CD szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/298/18/P w poz. 3 i 4 k. 285 akt sprawy poprzez pozostawienie ich w aktach sprawy

- mikrośladów szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/298/18/P w poz. 1 ślady kryminalistyczne k.285 akt sprawy

- orzekając ich zniszczenie;

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

C. R.

X

I, II, III

na zasadzie art. 230 § 2 kpk zwrócono

- oskarżonemu C. R. dowody rzeczowe w postaci spodni dresowych w kolorze szarym, kurtki koloru granatowego, koszulki koloru czarnego szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/298/18/P w poz. 1 - k. 285 akt sprawy

- K. B. bluzę koloru szarego i dywaniki samochodowe szczegółowo opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr I/298/18/P w poz. 2 – k.285 akt sprawy

jako zbędne dla potrzeb postępowania karnego;

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XII

Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego Sąd obciążył go też w całości kosztami sądowymi. Na powyższe składają się kwota 1110,10 złotych tytułem wydatków oraz kwota 180 złotych tytułem opłaty sądowej. Oskarżony z racji zatrudnienia posiada stały dochód, jest również osobą młodą i zdrową, dlatego posiada spore możliwości zarobkowe. Uwzględniając powyższe Sąd przyjął, że oskarżony będzie w stanie uiścić powyższą kwotę bez uszczerbku dla swojego utrzymania.

W oparciu o te same okoliczności Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz osk. posiłkowych A. M., Ł. M. (1), P. M., I. M. kwotę 2 376 złotych tytułem występowania w sprawie ich pełnomocnika z wyboru.

7.  Podpis