Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Biskupcu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2020 r. w Biskupcu na rozprawie

sprawy z powództwa Z. B. (1) i M. S. (1)

przeciwko TUZ Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. B. (1) kwotę 945,58 zł ( dziewięćset czterdzieści pięć złotych 58/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 14 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie co do żądania powoda Z. B. (1);

3.  zasądza od pozwanego TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. S. (1) kwotę 1.245,58 zł ( jeden tysiąc dwieście czterdzieści pięć złotych 58/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 945,58 zł ( dziewięćset czterdzieści pięć złotych 58/100) za okres od dnia 14 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 300 zł ( trzysta złotych) za okres od dnia 30 lipca 2019 roku do dnia zapłaty;

4.  oddala powództwo w zakresie żądania odsetek liczonych od kwoty 1.245,58 zł ( jeden tysiąc dwieście czterdzieści pięć złotych 58/100) za okres od dnia 14 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty;

5.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie co do żądania powoda M. S. (1);

6.  nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa na rzecz pozwanego TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 181,65 zł ( sto osiemdziesiąt jeden złotych 65/100) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego;

7.  zasądza od pozwanego TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W., solidarnie , na rzecz powodów Z. B. (1) i M. S. (1) kwotę 1.541 zł ( jeden tysiąc pięćset czterdzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 600 zł ( sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 sierpnia 2019 roku ( data stempla pocztowego) powodowie Z. B. (1) oraz M. S. (1) wnieśli o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W., odpowiednio kwoty 950 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty na rzecz powoda Z. B. (1) oraz kwoty 1550 zł w wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 1550 zł od dnia 14 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty, jak również o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powodów wskazał, iż dochodzona pozwem należność powstała w związku z faktem ponoszenia odpowiedzialności odszkodowawczej za szkodę, która została poniesiona przez powodów w związku z uszkodzeniem pojazdu S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Szkoda dochodzona była z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy, który jest ubezpieczony u pozwanego. Zdaniem powodów, kwota odszkodowania wypłacona przez pozwanego, nie jest w stanie przywrócić pojazdu do stanu z przed wypadku. Powód M. S. (1) dodatkowo zlecił dokonanie kalkulacji dot. kosztów naprawy pojazdu (k. 17-19), w związku z czym w kwocie żądania powoda M. S. (1), jest powiększona o koszty ekspertyzy (k.20) ( pozew k. 3-7).

Pismem procesowym z dnia 21 sierpnia 2019r. ( data stempla pocztowego) powodowie Z. B. (2) i M. S. (1) ograniczyli powództwo, z powodu częściowego uznania roszczenia przez pozwanego i wypłacenia kwoty 1550,99 zł, uzależniając ostateczną kwotę od tego, w jakiej wysokości biegły ustali szkodę i wnieśli o zasądzenie na rzecz powoda Z. B. (1) kwoty 324,50 zł z odsetkami ustawowymi za okres od dnia 14.06.2019r. do dnia zapłaty, zaś na rzecz powoda M. S. (1) kwoty 624,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 14.06.2019r. do dnia zapłaty , równocześnie cofając pozew w pozostałym zakresie ( pism procesowe k. 39-41).

Pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz zwrotu opłaty skarbowej za pełnomocnictwo, zgodnie z normami przepisanymi.

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wskazał, że powództwo jest całkowicie bezzasadne oraz, że wartości przyjęte w kalkulacji są stanowczo zawyżone, a dotychczas wypłacone odszkodowanie, pokrywa koszty naprawy w całości zgodnie z technologią producenta. Pełnomocnik również wskazał, iż dokonanie napraw było możliwe w sieci warsztatów współpracujących z pozwanym oraz nadmienił, iż koszty wykonania ekspertyzy zostały jego zdaniem zawyżone. W piśmie procesowym pozwanego, zawarty został również ewentualny wniosek dowodowy, na wypadek dopuszczenia opinii biegłego, o ustalenie uzasadnionych i koniecznych kosztów naprawy pojazdu częściami oznaczonych znakiem Q ( odpowiedź na pozew k. 47- 47v.).

Pismem procesowym z dnia 26 lutego 2020 r. ( data stempla pocztowego) powodowie rozszerzyli powództwo i wnieśli o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda Z. B. (1) kwoty 945,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty, oraz na rzecz powoda M. S. (1) kwoty 1245,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty ( pismo procesowe k.222-223).

Pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na rozszerzenie powództwa wniósł o oddalenie powództwa w całości, w tym w zakresie objętym rozszerzeniem powództwa, wnosząc też o zasadzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przypisanych ( pismo procesowe k. 241-241v.).

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

Dnia 11 maja 2019 r. nastąpiło zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód S. (...), o nr rej. (...), będący własnością M. S. (1) oraz Z. B. (1) w udziałach po ½ ( jedna druga) . (...) sprawcy było ubezpieczone polisą nr. (...) w Towarzystwie (...) w W., tj. pozwanego w niniejszej sprawie (okoliczności bezsporne, kopia dowodu rejestracyjnego k. 11-12, k.123).

Uszkodzeniu uległy następujące elementy: reflektor ksenonowy, poszycie zderzaka przedniego, uchwyty czujników ultradźwięków z przodu, część lewa i prawa na zewnątrz i wewnątrz oraz osłona układu czyszczenia reflektorów (okoliczność bezsporna, akta szkody , kalkulacja naprawy k.13-16).

Dnia 11 maja 2019 r. poszkodowany zgłosił szkodę do ubezpieczyciela, poprzez formularz zgłaszania szkody komunikacyjnej(k.73).

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego , ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia tj. TUZ Towarzystwo (...) w W. ,decyzją z dnia 27 maja 2019 r. oraz decyzją z dnia 28 maja 2019 r. wypłacił M. S. (1) i Z. B. (1) kwotę 3213,71 zł (okoliczność bezsporna, decyzja k.66-67 i k.127-128).

Poszkodowani nie posiadając specjalistycznej wiedzy, zlecili weryfikację kosztorysu naprawy sporządzonego przez ubezpieczyciela. Za sporządzenie kalkulacji naprawy pojazdu M. S. (1) w dniu 07 czerwca 2019 roku zapłacił 600 zł ( rachunek nr (...)- k. 20)

Pismem z dnia 17 lipca 2019 r. poszkodowani M. S. (2) i Z. B. (1) reprezentowani przez pełnomocnika wezwali ubezpieczyciela tj. TUZ Towarzystwo (...) w W. do uzupełnienia wypłaconego odszkodowania o kwotę 4268,03 zł, z czego kwotę 3.688,03 zł tytułem dopłaty do odszkodowania, zaś kwotę 600 zł tytułem kosztów prywatnej opinii , w terminie 7 dni od otrzymania wezwania tego wezwania (wezwanie do zapłaty k. 21-24).

Ubezpieczyciela pismem z dnia 07.08.2019 r. udzielił odpowiedzi pełnomocnikowi powodów, iż nie zgadza się z kwotą w wysokości przedstawioną przez powodów w kosztorysie, aczkolwiek dokonując weryfikacji pierwotnego kosztorysu, pozwany dopłacił kwotę 1550,99 zł tj. 1250,99 zł – jako koszty naprawy, oraz 300 zł – koszty sporządzenia opinii (k. 121 i k. 126). W niniejszym piśmie pozwany również zaznaczył, iż jest możliwość skorzystania z warsztatów współpracujących z pozwanym oferującym rabaty w wysokości 10% na części zamienne.

Powodowie w niniejszym postępowaniu wskazywały na potrzebę powołania biegłego, wobec której pozwany nie oponował (k. 47v, 39-41). Postanowieniem z dnia 18 listopada 2019 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny pojazdów i kosztów naprawy w osobie M. P. na okoliczność ustalenia kosztów naprawy pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...) należącego do powodów, po zdarzeniu z dnia 11 maja 2019 r. na podstawie akt sprawy, akt szkody i oględzin pojazdu w trzech wariantach (k.168):

a)  W oparciu o ceny roboczogodziny obowiązujące w autoryzowanych stacjach obsługi o przy zastosowaniu oryginalnych części zamiennych,

b)  W oparciu o roboczogodziny obowiązujące na lokalnym rynku (przy założeniu, że taka naprawa jest możliwa w innym niż autoryzowanym serwisie) i przy zastosowaniu oryginalnych części zamiennych ,

c)  Przy ustaleniu kosztów naprawy w warsztatach lokalnych miejsca zamieszkania z wykorzystaniem części zamiennych alternatywnych oznaczonych logo PJ,Q posiadających stosowne certyfikaty jakości.

Biegły w opinii z dnia 22 stycznia 2020 r. zgodnie z postanowieniem Sądu, wskazał w trzech wariantach koszty naprawy pojazdu, z czego biegły wskazał dwa warianty jako umożliwiające przywrócenie pojazdu do stanu technicznego, takiego jaki był przed kolizją z dnia 11 maja 2019 roku. Zgodnie z tym co wskazuje biegły, tylko naprawa wykonana na częściach oryginalnych jest w stanie przywrócić stan techniczny pojazdu do stanu sprzed szkody, natomiast naprawa wykonana na częściach Q, PJ przywróci jedynie walory wizualne pojazdu, a nie stan techniczny pojazdu do stanu sprzed kolizji (k.184).

Wartość szkody ustalona na podstawie wyliczeń biegłego, opierała się na porównaniu rynku lokalnego odnośnie usług świadczonych przez warsztaty blacharsko lakiernicze na rynku lokalnym oraz (...) w zakresie stawek (k. 186). W odniesieniu do zakresu zaistniałej szkody, biegły wskazał, iż nie stwierdzono szkód niezwiązanych z przedmiotowym zdarzeniem, oraz ustalił iż zakres uszkodzeń w wyniku przedmiotowej kolizji był następujący: zderzak przedni, reflektor xenon pp, światło przeciwmgielne – sprawdzenie oraz zaślepka spryskiwacza lewego (k. 187). Całkowite koszty naprawy ustalone w przedmiotowej opinii wynosiły kolejno dla wariantów:

a)  Użycia części oryginalnych z naprawą w (...).03 zł

b)  Użycia części oryginalnych z naprawą w warsztacie blacharsko-lakierniczym na rynku lokalnym – 6355,87 zł

c)  Użycia części alternatywnych o jakości PJ, Q, posiadające certyfikaty jakości z naprawą w warsztacie blacharsko-lakierniczym na rynku lokalny – 3346,04 zł.

Biegły w swojej opinii wskazał również, iż części jakości PJ, Q, posiadające stosowne certyfikaty jakości, różnią się od części oryginalnych w aspektach takich jak wykorzystany materiał, wytrzymałość oraz technologiczny sposób wykonania. Podkreślone zostało również, iż części alternatywne nie dają gwarancji, że pojazd naprawiony takimi częściami będzie sprawny technicznie przez okres tak długi, jak w sytuacji gdy użyto by do naprawy części oryginalnych, co wynika z tego, iż przy produkcji części alternatywnych jakości PJ, Q nie ma obowiązku stosowania tożsamego jak u producenta procesu technologicznego produkcji części (k. 191-192).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów oraz dowodu z opinii biegłego. Za wiarygodne oraz przydatne Sąd uznał przedłożone dokumenty w postaci akt szkody, wydruków oraz kserokopii, jako dokumentów prywatnych, których prawdziwość nie była kwestionowana przez strony. Odnośnie opinii biegłego Sąd ocenia ten dowód jako przydatny, oraz wykonany w sposób rzetelny, który obrazuje w sposób kompletny i wiarygodny informacje dotyczące uzasadnionych kosztów przywrócenia do stanu poprzedniego pojazdu. Dowód ten bardzo dobrze korespondował z materiałem zebranym w aktach niniejszej sprawy, gdyż zawierał obszerne i rzeczowe wyjaśnienia dotyczące kosztów naprawy, wskazał również wszelkie adekwatne warianty naprawy, uwzględniając żądania stron, jak również zgodny z zasadami doświadczenia życiowego i logiki.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu żądanie pozwu zasługiwało uwzględnienie.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż w dniu 11 maja 2019 roku miało miejsce zdarzenie drogowe z udziałem samochodu powodów. Spornym w niniejszej sprawie było ustalenie kwoty odszkodowania z tytułu tego zdarzenia drogowego. Strony dowodziły wysokości kosztów doprowadzenia do stanu sprzed wypadku poprzez przedłożenie do akt sprawy kalkulacji, decyzji, oraz zawartych porozumień. Wyliczenia stron pozostawały ze sobą w rozbieżności ze względu na rodzaj użytych części do naprawy, jak również miejsca wykonania naprawy.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Natomiast paragraf 2 ww. przepisu stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl art. 822 § 3 i 4 k.c. strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia, zaś uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Na gruncie art. 805 k.c. i art. 824 § 1 k.c. świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Odszkodowanie ustalane winno być wg. reguł wynikających z art. 363 § 1 i § 2 k.c. i ma na celu pełne wyrównanie poniesionej przez poszkodowanego straty, przywrócenie rzeczy do stanu używalności takiego jaki istniał przed wyrządzeniem szkody.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła § 2 tegoż przepisu stanowi, iż w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu, § 2 tegoż przepisu stanowi, że jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Na gruncie art. 805 k.c. i art. 824 ¹ k.c. świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Odszkodowanie ustalane winno być wg reguł wynikających z art. 363 § 1 i § 2 k.c. i ma na celu pełne wyrównanie poniesionej przez poszkodowanego straty, przywrócenie rzeczy do stanu używalności takiego jaki istniał przed wyrządzeniem szkody.

Z powyższego uregulowania wynika, że w przypadku uszkodzenia samochodu naprawienie szkody winno przybrać postać naprawy auta, bądź wypłaty odszkodowania odpowiadającego kosztom tej naprawy, albo też gdy naprawa jest niemożliwa bądź nieopłacalna, poszkodowany może domagać się zapłaty odszkodowania odpowiadającego wartości samochodu przed szkodą, pomniejszonego o wartość jego pozostałości, która ma określoną wartość i nadal pozostaje w majątku poszkodowanego (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z 13 grudnia 1988 r. I CR 280/88 LEX nr 78219).

Wskazać należy, iż w niniejszej sprawie nie było sporu między stronami , iż pozwany ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 11 maja 2019 roku, sporna była jedynie wysokość należnego powodom odszkodowania z tego tytułu. Pozwany uznał swą odpowiedzialność i wypłacił część odszkodowania. Zasadniczo również zakres uszkodzeń nie był sporny, a jedynie sposób ustalenia kosztu dokonania naprawy.

W ocenie Sądu zasadniczym celem naprawy szkody w ramach ubezpieczenia OC jest przywrócenie stanu samochodu jaki był przed kolizją.

Podstawą ustalenia wartości szkody był materiał dowodowy znajdujący się w aktach sprawy, a w szczególności opinia biegłego M. P.. Zdaniem Sądu opinia ta była wiarygodna, ponieważ była kategoryczna, a wnioski w niej zawarte biegły uzasadnił w sposób przekonujący. Biegły prawidłowo wyliczył kwotę naprawy spornego pojazdu, przyjmując w obu wariantach części określane symbolami O i (...) oraz stawkę 100 zł i 130 zł ( (...) S.) za roboczogodzinę. Biegły wskazał, iż naprawa dokonana na częściach oryginalnych są w stanie przywrócić stan techniczny pojazdu do stanu sprzed szkody. Zdaniem biegłego kalkulacja naprawy wykonana na częściach Ǫ i PJ przywróci jedynie walory wizualne ( estetyczne) pojazdu , nie będzie to jednak restytucja pojazdu do dawnej sprawności technicznej jaką posiadał przed szkodą ( k. 184 akt , a strona 3 opinii) , poza tym zdaniem biegłego restytucja pojazdu z alternatywnych części zamiennych nie gwarantuje utrzymania sprawności technicznej pojazdu przez tak długi okres jaki by mógł być utrzymany w przypadku zastosowania części oryginalnych, które zostały wykonane zgodnie z wymogami producenta pojazdu. Realia rynkowe oraz doświadczenie biegłego wskazuje, iż niejednokrotnie żywotność części alternatywnych w stosunku do części oryginalnych jest o wiele niższa. Elementy o porównywalnej jakości nigdy nie będą odpowiadać elementom oryginalnym pod względem wytrzymałościowym, mogą wizualnie podobnie wyglądać jak część oryginalna, jednak w użytkowaniu będą się od siebie różnić np. mogą się szybciej zużyć, głośniej pracować, szybciej korodować, mieć gorsze właściwości fizyko-chemiczne itp.

Sąd podzielił powyższą opinię, jako sporządzoną zgodnie z tezą dowodową, obowiązującymi przepisami oraz należycie i logicznie umotywowaną. Biegły odpowiedział na postawioną tezę dowodową w sposób logiczny i pełny. Wykazał się przy tym dużą wiedzą teoretyczną i praktyczną. Biegły przyjął prawidłową stawkę za roboczogodzinę stosowaną w dobrze wyposażanych warsztatach samochodowych, przygotowanych technicznie i organizacyjnie do przeprowadzania dobrych jakościowo napraw. Uzasadniając ustalenie wysokość szkody tj. kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody na kwotę 6.592,03 zł - biegły w sposób szczegółowy ustosunkował się do tej materii.

O przywróceniu do stanu poprzedniego można mówić, gdy stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku, biorąc pod uwagę zarówno stan techniczny, jak i trwałość i wygląd estetyczny (por. wyrok SN z dnia 3.02.1971r., III CRN 450/70, OSNC 1971/11/205; wyrok SN z dnia 5.11.1980r., III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186).

Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego uzależniającego rzeczywistą wymianę lub naprawę poszczególnych elementów pojazdu od jego obowiązku przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego. U podstaw takiego poglądu leży bowiem założenie, że warunkiem niezbędnym dla dochodzenia zwrotu kosztów naprawy samochodu jest dokonanie tej naprawy. Od takiego poglądu odstąpił już Sąd Najwyższy w utrwalonym orzecznictwie. Przykładowo można powołać wyrok z dnia 27 czerwca 1988 r., I CR 151/88 (nie publ.), w którym przyjęto, że roszczenie o świadczenie należne od ubezpieczyciela w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. Jeśli zatem naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania, to nie można podzielić stanowiska, że koszty naprawy określone przez biegłego nie mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, nawet w sytuacji dokonania naprawy samochodu w innym zakresie. Rzeczywista naprawa nie stanowi warunku dla dochodzenia odszkodowania z tytułu uszkodzonego samochodu, obliczonego na podstawie ustalonych kosztów naprawy. Zastosowanie takiego miernika dla ustalenia wysokości odszkodowania wymaga przede wszystkim jego kompensacyjna funkcja (tak: wyrok SN z dnia 16 maja 2002r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515). Należne powodowi odszkodowanie powinno być ustalone według zasad art. 363 § 3 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c., co oznacza, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom przywrócenia samochodu do stanu sprzed wypadku. Gdy więc naprawa samochodu przywróci mu wartość sprzed wypadku, odszkodowanie powinno odpowiadać kosztom takie właśnie naprawy ustalonym przez biegłego rzeczoznawcę, a gdy koszt naprawy przekracza wartość pojazdu, szkoda winna być zakwalifikowana jako całkowita i tak rozliczona.

Sąd nie podział również stanowiska pozwanego odnośnie narzucenia poszkodowanym wyboru zakładu naprawczego , w którym ma zostać dokonana naprawa. Zgodnie z ugruntowanym poglądzie w doktrynie oraz bardzo bogatym orzecznictwem dot. spraw z zakresu szkód komunikacyjnych, wskazać należy na choćby przykładowe fragmenty i tezy orzeczeń: Stosowanie art. 822 § 1 w zw. z art. 363 § 1 k.c. oznacza, że poszkodowany nie może jednak żądać zapłaty kosztów (hipotetycznej) restytucji w sytuacji, w której przywrócenie stanu poprzedniego byłoby niemożliwe albo też pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty. Ocena, czy koszty restytucji są nadmierne, zależy od okoliczności sprawy. Na gruncie spraw dotyczących naprawy pojazdów mechanicznych ugruntowała się praktyka zakładająca, że koszt naprawy nie jest nadmierny dopóty, dopóki nie przewyższa wartości pojazdu sprzed wypadku. - Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt II CNP 41/17. Czy też (…) Ubezpieczyciel nie ma prawa do narzucania poszkodowanemu warsztatu, w którym ma zostać dokonana naprawa pojazdu, a także stawek za prace naprawcze czy rodzaju części zamiennych. Powszechnie wiadomym jest również, iż warsztaty niechętnie świadczą usługi naprawcze z użyciem części innych, niż nabyte u naprawiającego.(…) – Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 8 maja 2019 roku w sprawie sygn. akt IX Ca 178/19.

Poszkodowany nie ma bowiem obowiązku dokonywać zakupu części lub przeprowadzać naprawy pojazdu we wskazanym warsztacie naprawczym, (…). Poszkodowany ma prawo do tego, aby za ustaloną kwotę odszkodowania móc naprawić pojazd w wybranym warsztacie naprawczym, zaś rabaty nie są elementami powszechnie obowiązujących cen na rynku części zamiennych. Jeżeli w procesie wyceny wysokości szkody przyjmuje się czynniki niewystępujące na rynku lub też występujące sporadycznie, to należy uznać, że nie jest to obiektywna wycena kosztów naprawy pojazdu.(…) – Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 24 października 2018 roku w sprawie IX Ca 668/18.

W odniesieniu do żądania oddalenia powództwa przez stronę pozwaną, Sąd wskazuje, iż byłoby ono bezzasadne, ze względu na to, iż żądanie strony powodowej nie jest nadmierne, a oddalenie powództwa sprzeciwiałoby się zasadzie pełnej kompensacji powstałej szkody. Sąd zaznacza, iż powoływane wskazanie warsztatów przez pozwanego, nie pozostało pominięte przez powoda, gdyż próbował on ustalić jakiej jakości świadczą usługi, aczkolwiek nie miał możliwości ustalenia jakości świadczonych przez warsztat usług. W związku z tym, miał prawo nie zdecydować się na usługi tego warsztatu, a zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie sygn. akt IX Ca 178/19, i utrwalonym w doktrynie poglądem, nie można takiego zachowania narzucić.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003r, w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Należy mieć przy tym na uwadze, że powód już w dniu 11 maja 2019 r. r. zawiadomił o szkodzie pozwanego. Z uwagi na powyższe, należne powodowi odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty należnego odszkodowania winny być liczone od dnia 14 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty.

W odniesieniu do kosztów kosztorysu prywatnego wskazać należałoby , iż kwota 300 zł ostatecznie żądana za sporządzenie prywatnej opinii, była również kwotą należną powodowi M. S. (1). Sąd orzekający podziela stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wyroku z dnia 2 września 1975 r. I CR 505/75, jak również powtórzone później w uchwale z dnia 18 maja 2004 r. III CZP 24/04, zgodnie z którym odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. Należy przyjąć, że dla powoda konieczne było uzyskanie jeszcze przed wytoczeniem powództwa o zasądzenie dalszej kwoty odszkodowania opinii w celu ustalenia czy, a jeśli tak to o ile niższa jest kwota przyznana dotychczas przez ubezpieczyciela od kosztów rzeczywistej szkody. Również w uchwale 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 2 września 2019 r. , sygn.. akt III CZP 99/18, Sąd stwierdził, iż „..Poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania”.

Powód M. S. (1) faktycznie podniósł koszt sporządzenia takiej prywatnej kalkulacji w wysokości 600 zł, z czego kwota 300 zł została mu zwrócona w toku postępowania.

Sąd w niniejszej sprawie ustalił, iż sporządzenie takiej ekspertyzy było uzasadnione, a wręcz niezbędne do efektywnego dochodzenia roszczeń, gdyż strona powodowa nie posiadająca wiedzy, w jakiej wysokości należało się jej odszkodowanie, mogła z łatwością dzięki tej prywatnej opinii ustalić właściwą wysokość, a jednocześnie wskazać należy, iż pozwany odmawiał wypłaty pełnego odszkodowania, a dopiero po uzyskaniu ekspertyzy oraz dochodzenia na etapie przedsądowym i sądowym ubezpieczyciel dopiero zaczął wypłacać odszkodowanie co przemawia za zasadnością przyznania tychże kosztów powodowi. Odsetki od kwoty 300,00 zł Sąd zasądził od dnia 30 lipca 2019 r. uznając, że powód prawidłowo wezwał pozwanego do zapłaty tejże kwoty pismem doręczonym ubezpieczycielowi ( pozwanemu ) w dniu 22 lipca 2019 r. zakreślając termin zapłaty na 7 dni od doręczenia.

Równocześnie Sąd jako niezasadne oddalił żądanie zasadzenia odsetek ustawowych liczonych od kwoty 1.245,58 zł , w skład to której kwoty wchodziła również kwota żadna tytułem kosztów prywatnej ekspertyzy , za okres od dnia 14 czerwca (...). do dnia zapłaty.

W związku z częściowym , skutecznym cofnięciem pierwotnego powództwa, Sąd w tej części na podstawie art. 355 kpc umorzył postępowanie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., uznając iż powodowie ulegli roszczeniu jedynie w bardzo niewielkiej części- co do roszczenia odsetkowego, co uzasadniało zastosowanie wyżej wymienionego przepisu.

W związku z czym należało orzec jak w sentencji.