Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 lipca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Julita Preis

Protokolant: sekr. sąd. Karolina Madajczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2020 roku w C.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w B.

przeciwko: B. K. i L. K.

o zapłatę

przy udziale Fundacji Ochrony (...) z siedzibą w W.

orzeka:

I.  Zasądza od pozwanych B. K. i L. K. solidarnie na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 3417,40 zł (trzy tysiące czterysta siedemnaście złotych czterdzieści groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od następujących kwot:

- od kwoty 3617,40 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych czterdzieści groszy) od dnia 17 stycznia 2019 r. do dnia 31 stycznia 2019 r.

- od kwoty 3417,40 zł (trzy tysiące czterysta siedemnaście złotych czterdzieści groszy) od dnia 01 lutego 2019 r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanej B. K. kwotę 1666,45 zł (jeden tysiąc sześćset sześćdziesiąt sześć złotych czterdzieści pięć groszy) z tytułu kosztów procesu.

IV.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanego L. K. kwotę 1666,45 zł (jeden tysiąc sześćset sześćdziesiąt sześć złotych czterdzieści pięć groszy) z tytułu kosztów procesu.

V.  Oddala wniosek Fundacji Ochrony (...) z siedzibą w W. o zasądzenie na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w B. w pozwie złożonym dnia 24 kwietnia 2019 r. skierowanym przeciwko pozwanym : B. K. i L. K. domagał się :

- wydania nakazu zapłaty z weksla w postępowaniu nakazowym na podstawie art. 485 § 2 kpc i orzeczenia nim, że pozwani winni zapłacić solidarnie powodowi kwotę 13 970,10 zł, z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 09 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu wg norm przepisanych, w tym kosztami zastępstwa procesowego,

- doręczenia nakazu zapłaty wraz z klauzulą wykonalności po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia wskazanego w orzeczeniu na adres powoda i zasądzenia kosztów postępowania klauzulowego,

a w przypadku wniesienia zarzutów powód wniósł o:

- utrzymanie wyrokiem nakazu zapłaty w mocy , po rozpatrzeniu sprawy w postępowaniu zwykłym;

- rozpoznanie sprawy pod nieobecność powoda lub jego przedstawiciela;

- zasądzenie solidarnie od pozwanych dalszych kosztów postępowania.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał, że pozwani poprzez podpisanie weksla dnia 28.08.2017 r. zobowiązali się do zapłaty w dniu 08.01.2019 r. kwoty wskazanej na wekslu w wysokości 13 970,10 zł. Dlatego w dniu 09.12.2018 r. powód wezwał pozwanych do wykupu weksla, jednak do dnia dzisiejszego strona pozwana nie dokonała żadnej wpłaty. Weksel został wystawiony przez pozwanych na zabezpieczenie zwrotu całego zadłużenia z tytułu pożyczki udzielonej przez (...) S.A. z siedzibą w B. ( (...)) na podstawie umowy pożyczki (...)nr (...) z dnia 28.08.2017 r. ((...) Na dochodzoną pozwem należność składa się: suma pozostałych do zapłaty rat pożyczki oraz należne maksymalne odsetki za opóźnienie liczone zgodnie z art. 481 § 2 ^{( 1)} kc za każdy dzień opóźnienia w płatności każdej z rat. Pozwani podpisując własnoręcznie kalendarz spłat, znali doskonale wysokość swojego zobowiązania i termin spłaty. Granice wypełnienia weksla określa deklaracja wekslowa załączona do pozwu, którą pozwani również podpisali. Zgodnie z art. 187 § 1 pkt 1 ^{( 1)} kpc powód wskazał, że roszczenie stało się wymagalne w dniu 09.01.2019 r., w związku z powyższym termin przedawnienia w niniejszej sprawie jeszcze nie upłynął. W wykonaniu dyspozycji art. 187 § 1 pkt 3 kpc powód wskazał, że podjął bezskuteczną próbę pozasądowego rozwiązania sporu, poprzez wezwanie strony pozwanej do dobrowolnego spełnienia świadczenia pismem z dnia 09.12.2018 r.

Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą (...)

Zarządzeniem z dnia 01 kwietnia 2019 r. Sąd stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i skierował sprawę do rozpoznania w trybie postępowania upominawczego .

W piśmie procesowym z dnia 12 kwietnia 2019 r. pełnomocnik powoda sprecyzowała żądanie pozwu w ten sposób , że wnosi o wydanie nakazu zapłaty na mocy którego strona pozwana zostanie zobowiązana do zapłaty na rzecz (...) S.A. wskazanej w pozwie należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Jednocześnie z uwagi na fakt , że strona pozwana po dniu wniesienia pozwu wpłaciła na rzecz powoda kwotę 200,00 zł w stosunku do powyższej kwoty pełnomocnik powoda cofnęła powództwo wraz z zrzeczeniem się roszczenia i zasądzeniem kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy w Chełmnie postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2019 r. umorzył postępowanie w sprawie w części dotyczącej żądania zapłaty kwoty 200,00 zł . W pozostałym zakresie uwzględnił żądanie pozwu i w dniu 30 kwietnia 2019 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , w którym nakazał pozwanym : B. K. i L. K. , aby zapłacili powodowi solidarnie kwotę 13 770,10 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od następujących kwot :

- od kwoty 13 970,10 zł od dnia 09 stycznia 2019 r. do dnia 31 stycznia 2019 r.

- od kwoty 13 770,10 zł od dnia 01 lutego 2019 r. do dnia zapłaty

oraz kwotę 2492,00 zł tytułem kosztów procesu ,w tym kwotę 2400,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wnieśli w tymże terminie sprzeciw .

Pozwany L. K. , działając przez pełnomocnika , złożył w terminie sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 kwietnia 2019 r. i zaskarżył go w całości . Pozwany zgłosił zarzuty : nieudowodnienia roszczenia co do zasady i wysokości; braku istnienia zobowiązania wobec jego spełnienia; braku istnienia wierzytelności wekslowej; niezgodnego z deklaracją wekslową wypełnienia weksla; braku wymagalności roszczenia dochodzonego pozwem z uwagi na brak doręczenia pozwanemu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy pożyczki oraz wypełnienia weksla przed postawieniem roszczenia w stan pełnej wymagalności; przedwczesności roszczenia dochodzonego pozwem (w przypadku uznania za chybiony zarzutu braku wymagalności roszczenia dochodzonego pozwem) - niezgodnego z deklaracją wekslową wypełnienia weksla, tj. przed upływem okresu wypowiedzenia umowy pożyczki, z datą płatności weksla przypadającą przed upływem okresu wypowiedzenia umowy pożyczki oraz sprzecznie z treścią deklaracji wekslowej z uwagi na brak uprzedniego, przed wypełnieniem weksla, wezwania pozwanego do zapłaty ewentualnych zaległości w terminie 7 dni; stosowania przez pożyczkodawcę w treści umowy będącej źródłem zobowiązania klauzul niedozwolonych w rozumieniu przepisu art. 385 ¹ kc skutkujących ich bezskutecznością i nieważnością i/lub sprzecznych z treścią art. 359 § 2 ¹ kc stanowiącego o wysokości odsetek maksymalnych.

Pozwany wniósł o oddalenie roszczenia w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów z tytułu zastępstwa procesowego przez fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości dwukrotności norm prawem przepisanych tj. 7200,00 zł oraz kosztów uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Pozwany podniósł, że kwestionuje wszystkie fakty i twierdzenia powoda przytoczone w treści pozwu, ze wyjątkiem tych, które wyraźnie przyznaje.

Uzasadniając swe stanowisko w zakresie zarzutu nieudowodnienie roszczenia co do zasady i wysokości pozwany wskazał, że powód nie wykazał , po myśli art. 6 kc, że roszczenie mu przysługuje. Powód nie przedstawił dowodów wskazujących na istnienie wierzytelności. Powód domaga się od pozwanego zapłaty na podstawie weksla in blanco, który stanowił zabezpieczenie umowy pożyczki nr (...) z dnia 28.08.2017 r. Pozwany wskazał , że w pierwszej kolejności kwestionuje fakt, jakoby umowa pożyczki była skutecznie zawarta. Brak jest bowiem dowodu, by osoba, która podpisała umowę pożyczki była w dacie zawierania umowy pożyczki upoważniona do działania w imieniu i na rzecz pożyczkodawcy albo wchodziła w skład jego organów i była uprawniona do reprezentacji lub działała na podstawie ważnego i skutecznego upoważnienia. A umowa zawarta przez osobę nie będącą pełnomocnikiem ma sankcję bezskuteczności zawieszonej, tj. do czasu potwierdzenia tej umowy przez mocodawcę umowa ta pozostaje bezskuteczna i nie można żądać jej wykonania (art. 103 § 1 kc). Do dnia złożenia pozwu, jak również do dnia złożenia niniejszego sprzeciwu powód umowy powyższej nie potwierdził. Nie można zatem uznać, zdaniem pozwanego , aby stosunek zobowiązaniowy, którego zabezpieczenie miał stanowić weksel in blanco, na podstawie którego powód dochodzi swoich roszczeń, został skutecznie zawarty. Ponadto pozwany wskazał , że powód nie udowodnił roszczenia co do wysokości. Wskazał , że zważyć bowiem należy, że w razie ustalenia przez Sąd, iż umowa pożyczki uległa rozwiązaniu przed terminem na jaki była zawarta, pożyczkodawca nie ma prawa domagać się wynagrodzenia umownego oraz pozaodsetkowych kosztów w wysokości przewidzianej w umowie, które jako płatne ratalnie powinny ulec zmniejszeniu proporcjonalnie do okresu w jakim umowa wiązała strony. Dodatkowo, pozwany wskazał , że kwestionuje wysokość dochodzonej przez powoda, a wynikającej z umowy , opłaty przygotowawczej. Powód nie wykazał, jakie konkretne czynności związane z przygotowaniem umowy pożyczki miały zostać pokryte z dochodzonej kwoty opłaty przygotowawczej oraz nie wskazał dowodów mających uzasadniać ich wymiar w takiej, a nie innej wysokości. Nadto zdaniem pozwanego powód nie jest uprawniony do dochodzenia od pozwanego wynagrodzenia z tytułu przyznania na wniosek pożyczkobiorcy (...), o którym mowa w pkt 1.4 c ) umowy pożyczki, ponieważ powód nie udowodnił, aby pozwany zgodnie z umową składał wniosek o przyznanie tejże usługi lub skorzystał z niej. Pozwany podniósł , że z tytułu umowy pożyczki (...) z dnia 28.08.2017 dokonał spłaty zobowiązania na kwotę ok. 7.372 zł.

Uzasadniając swe stanowisko w zakresie zarzutu braku wymagalności roszczenia dochodzonego pozwem oraz jego przedwczesności pozwany podniósł , że z chwilą wręczenia weksla in blanco dochodzi między wydającym a odbiorcą do zawarcia umowy skierowanej na powstanie zobowiązania wekslowego. Zobowiązanie to i odpowiadająca mu wierzytelność wekslowa powstają jednak dopiero po uzupełnieniu dokumentu przez upoważnioną osobę o elementy niezbędne do uznania dokumentu za weksel własny lub trasowany. Dopóki to nie nastąpi, można mówić jedynie o przyszłym zobowiązaniu oraz o przyszłej wierzytelności z weksla in blanco. O rozmiarze odpowiedzialności z weksla in blanco decyduje z jednej strony jego treść po uzupełnieniu, z drugiej zaś, w myśl art. 10 Prawa wekslowego, treść porozumienia wekslowego. Nie ulega wątpliwości, że weksel, którego dotyczy postępowanie w chwili wystawienia był wekslem in blanco o charakterze gwarancyjnym, Zabezpieczał przyszłe roszczenie powoda, mogące wyniknąć z zawieranej z wystawcą weksla umowy. Wystawcy weksla mogą zatem podnosić, obok zarzutów dotyczących istnienia samego zobowiązania wekslowego, także zarzut wypełnienia weksla niezgodnie z deklaracją wekslową. Powództwo jest zdaniem pozwanego przedwczesne, z uwagi na wypełnienie weksla pozwanego przed skutecznym upływem okresu wypowiedzenia umowy pożyczki oraz sprzecznie z treścią deklaracji wekslowej , z uwagi na brak uprzedniego skutecznego wezwania pozwanego, przed wypełnieniem weksla, do zapłaty ewentualnych zaległości w terminie 7 dni, na co wprost wskazuje treść dokumentu, który stanowić ma rzekome wypowiedzenie umowy. Pozwany wskazał , że nie uznaje powództwa i wnosi o jego oddalenie w całości z uwagi na to, że w ocenie strony pozwanej, umowa pożyczki nie została skutecznie wypowiedziana, a nadto z uwagi na niezgodne z deklaracją wekslową wypełnienie weksla, z którego powód dochodzi roszczenia. Pozwany podniósł , że załączone do pozwu rzekome oświadczenie o wypowiedzeniu umowy stanowi kserokopie lub komputerowy wydruk. Ponadto , zdaniem pozwanego nie zawiera podpisów osób uprawnionych do działania w imieniu powódki, a jedynie tzw. faksymile. Pozwany powołał się na uchwałę siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1993 r., sygn, akt: III CZP (...) i podniósł , że powód nie wykazał, aby złożył pozwanemu skuteczne wezwanie do zapłaty czy oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy pożyczki. Wymagalność roszczenia z umowy pożyczki powstaje w dacie upływu okresu wypowiedzenia umowy pożyczki. Pozwany wskazał , że zaprzecza, by umowa pożyczki została mu skutecznie wypowiedziana oraz by istniały ku temu podstawy. Pozwany zaprzeczył, by kiedykolwiek wezwanie do zapłaty czy wypowiedzenie umowy pożyczki zostało mu skutecznie doręczone, przez co nie sposób uznać, by roszczenie powoda stało się wymagalne, a powód uzyskał uprawnienie do wypełnienia weksla. Ponadto niezależnie od powyższego, w razie ustalenia przez Sąd, że pozwanemu skutecznie wypowiedziano umowę pożyczki, pozwany podniósł , iż powód wypełnił weksel zanim roszczenie stało się wymagalne, tj. przed upływem 30-dniowego okresu wypowiedzenia umowy pożyczki. Ponadto wypowiedzenie umowy pozwany mógłby skutecznie otrzymać najwcześniej 10.12.2018 r., natomiast z treści pozwu wynika, że powód wskazała w wekslu datę jego wykupu na dzień 08.01.2019 r mimo że okres wypowiedzenia umowy pożyczki mógł upłynąć najwcześniej w dniu 09.01.2019 r. Powód zatem wypełnił weksel w dacie oraz z datą jego płatności, w której roszczenie nie było jeszcze wymagalne. Wypełnienie przez powoda weksla odbyło się zatem wbrew zasadom ustalonym w deklaracji wekslowej i nie może być uznane za prawidłowe i skuteczne względem pozwanego. Gdyby Sąd uznał powyższe zarzuty za nieskuteczne, pozwany podniósł, że pożyczkodawca w treści umowy zabezpieczonej wekslem in blanco wystawionym przez pozwanego, na podstawie którego powód domaga się zapłaty, zastosował klauzule niedozwolone w rozumieniu przepisu art. 385 ¹ kc i/lub sprzeczne z treścią przepisu art 359 § 2 ¹ kc , stanowiącego o wysokości odsetek maksymalnych. Pozwany podniósł, że koszty pozakapitałowe były rażąco wygórowane, ich suma przekraczała wysokość dopuszczalnych odsetek maksymalnych, a pozwany nie miał wpływu na ich określenie. W opinii pozwanego dochodzone przez powoda pozakapitałowe koszty pożyczki nie należą się powodowi w zakresie w jakim powódka dochodzi od pozwanego kosztów pozakapitałowych określonych w umowie pożyczki, dotyczy to w szczególności opłaty przygotowawczej, wynagrodzenia za usługę (...) pakiet” oraz zastrzeżonej prowizji. Ocena nieuczciwego charakteru postanowienia umownego w ramach kontroli abstrakcyjnej wymaga dokonania przez Sąd weryfikacji „przyzwoitości" konkretnej klauzuli. Pozwany podniósł , że zapis umowny, który zastrzega konieczność uiszczania świadczenia ubocznego na poziomie określonym we wzorcu, ewidentnie narusza interesy konsumenta oraz kształtuje jego prawa w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, a tym samym stanowi klauzule niedozwolona w rozumieniu art. 385 ¹ kc i należy uznać go za godzący w równowagę kontraktową tego stosunku. Skutkuje to jego bezskutecznością w zakresie wysokości przedmiotowych opłat. Przepis taki jest też sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Kwestionowane postanowienie umowy jest nieważne w takiej części, w jakiej - w okolicznościach sprawy - zasady współżycia społecznego ograniczają zasadę swobody umów . Pozwany powołał się na orzecznictwo sądów powszechnych w tej kwestii . Za nieuzgodniony z pozwanym pozakapitałowy koszt pożyczki bez wątpienia należy uznać dochodzone przez powoda wynagrodzenie prowizyjne oraz wynagrodzenie z tytułu przyznania na wniosek Pożyczkobiorcy (...), o którym mowa w pkt 15 umowy pożyczki. Zważyć trzeba, iż pożyczka była oprocentowana według stałej stopy procentowej w skali roku. Zatem zastrzeżenie przez powoda dodatkowych opłat powodowane jest wyłącznie zamiarem uzyskania maksymalnego zysku, z naruszeniem jednak przepisów o odsetkach maksymalnych oraz bez uzgodnienia tychże przepisów z konsumentem, co w ocenie pozwanego wprowadza w błąd co do treści i warunków zawieranej umowy, a z pewnością faktycznego kosztu pożyczki. Powód bez zastrzeżenia w umowie owych opłat gwarantował sobie przecież wynagrodzenie odsetkowe. Poza powyższym według pozwanego powód celowo, w zamiarze obejścia przepisów o odsetkach maksymalnych, dokonał w umowie pożyczki rozbicia kosztów pozakapitałowych na trzy różne opłaty, tj. opłatę przygotowawczą, prowizję oraz wynagrodzenie za usługę (...) pakiet", których suma przekracza o ponad 100% kapitał wypłaconej pożyczki. Wskazane koszty są sprzeczne również z zasadą ekwiwalentności wzajemnych świadczeń stron. Pozwany podniósł , że powód nie wykazał też, aby wskazana usługa (...) pakiet" została zakupiona przez pozwanego. Zgodnie z pkt. 15 umowy pożyczki pożyczkobiorca miał zostać objęty usługą (...) na podstawie decyzji wyrażonej we wniosku, jednak powód nie wykazała, aby pozwany taką decyzję we wniosku podjął. Powód bez wątpienia nie udowodnił, aby pozwany wyraził zgodę na objęcie usługą (...) we wniosku i skorzystał z oferowanej usługi. Koszt wynagrodzenia z tytułu przyznania na wniosek Pożyczkobiorcy (...), o którym mowa w pkt 15 umowy pożyczki nie był uzgadniany z pozwanym indywidualnie, a powód nie wykazał, aby pozwany wnioskował o objęcie go wskazaną usługą. Wynagrodzenie z tytułu przyznania na wniosek Pożyczkobiorcy (...), o którym mowa w pkt. 15 umowy pożyczki stanowiło klauzulę niedozwoloną w rozumieniu art. 385 ¹ kc. Nie ulega wątpliwości, że umowa pożyczki stanowiła wzorzec umowny, na którego treść pozwany nie miał żadnego wpływu. Pozwany z ostrożności procesowej wskazał , że pożyczkodawca nie ma uzasadnionego roszczenia o odsetki umowne oraz pozaodsetkowe koszty pożyczki w pełnej wysokości przewidzianej w umowie, które powinny ulec zmniejszeniu proporcjonalnie do okresu w jakim umowa wiązała strony, skoro należności te płacone były ratalnie. W opinii pozwanego, w związku z wcześniejszym rozwiązaniem przedmiotowej umowy pożyczki, dochodzona kwota odsetek i kosztów pozakapitałowych powinna ulec zmniejszeniu proporcjonalnie do obowiązywania w czasie harmonogramu spłaty. Powód nie wykazał w sposób dokładny jakie czynności przygotowawcze związane z udzieleniem pożyczki składają się na dochodzoną opłatę przygotowawczą i zastrzeżoną prowizję oraz czy są one adekwatne do wykonanych czynności związanych z udzieleniem pożyczki.

Żądanie przyznania na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności norm prawem przepisanych pozwany uzasadnił charakter i stopień skomplikowania sprawy, przez co wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych istotnych dla jej rozstrzygnięcia jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości przewyższa nakład pracy niezbędny do prawidłowej realizacji obowiązków profesjonalnego pełnomocnika.

Także pozwana B. K. , działając przez pełnomocnika , złożyła w terminie sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 kwietnia 2019 r. i zaskarżyła go w całości . Pozwana zgłosiła takie same zarzuty jak pozwany L. K. : nieudowodnienia roszczenia co do zasady i wysokości; braku istnienia zobowiązania wobec jego spełnienia; braku istnienia wierzytelności wekslowej; niezgodnego z deklaracją wekslową wypełnienia weksla; braku wymagalności roszczenia dochodzonego pozwem z uwagi na brak doręczenia pozwanej oświadczenia o wypowiedzeniu umowy pożyczki oraz wypełnienia weksla przed postawieniem roszczenia w stan pełnej wymagalności; przedwczesności roszczenia dochodzonego pozwem (w przypadku uznania za chybiony zarzutu braku wymagalności roszczenia dochodzonego pozwem) - niezgodnego z deklaracją wekslową wypełnienia weksla, tj. przed upływem okresu wypowiedzenia umowy pożyczki, z datą płatności weksla przypadającą przed upływem okresu wypowiedzenia umowy pożyczki oraz sprzecznie z treścią deklaracji wekslowej z uwagi na brak uprzedniego, przed wypełnieniem weksla, wezwania pozwanej do zapłaty ewentualnych zaległości w terminie 7 dni; stosowania przez pożyczkodawcę w treści umowy będącej źródłem zobowiązania klauzul niedozwolonych w rozumieniu przepisu art. 385 ¹ kc skutkujących ich bezskutecznością i nieważnością i/lub sprzecznych z treścią art. 359 § 2 ¹ kc stanowiącego o wysokości odsetek maksymalnych.

Pozwana wniosła o oddalenie roszczenia w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów z tytułu zastępstwa procesowego przez fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości dwukrotności norm prawem przepisanych tj. 7200,00 zł oraz kosztów uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Uzasadniając swe stanowisko pozwana wskazała powołała się na te same okoliczności i wskazała podobną argumentację prawną co pozwany L. K. . Jedynie dodatkowo pozwana podniosła , że zaprzecza także, aby umocowanie do zawarcia przedmiotowej umowy w imieniu powoda D. G. , który podpisał umowę wynikało samoistnie z art. 97 kc , wskazując , że art. 97 kc odnosi się do wszystkich osób, które mają faktyczną możliwość dokonywania czynności prawnych w obiektach przedsiębiorstwa (tak: wyrok SN z dnia 5 grudnia 2003 r., sygn. akt: (...)). Pozwana podniosła , że powód nie przedstawił dowodów świadczących o tym, że osoby działające rzekomo w imieniu pożyczkodawcy miały faktyczną możliwość zawarcia umowy kredytowej z pozwanym oraz , że zważyć należy, że przepis art. 97 kc stanowi podstawę domniemania tylko tego faktu, że osoba czynna w lokalu przedsiębiorstwa uprawniona jest do dokonywania czynności prawnych z osobami korzystającymi z usług przedsiębiorstwa. Powód nie wykazał jednak, że umowa pożyczki zawarta została w takim lokalu, a pozwana okoliczności tej zaprzecza. W związku z tym, wobec braku należytego udowodnienia przez powoda skutecznego zawarcia umowy będącej źródłem jego roszczeń, należy uznać, iż powód nie udowodnił dochodzonego przez siebie roszczenia co do zasady. Do skuteczności zawarcia umowy, której jedną ze stron jest osoba prawna, wymagane jest bowiem złożenie oświadczeń woli przez umocowane do tego osoby, a ponadto oświadczenia te nie mogą być dotknięte wadami. Pozwana podniosła też , że nawet gdyby Sąd przyjął, że strona pozwana zawarła z powodem umowę pożyczki (...) nr (...) z dnia 28.08.2017 r., a czemu pozwana przeczy, to powód nie przedstawił dowodów, spełnienia rzekomego zobowiązania na rzecz pozwanej. Obowiązek wykazania przekazania kwoty pożyczki (kredytu) obciąża powoda (tak: wyrok SN z dnia 06.07.2012 r,, sygn. akt: (...); wyrok SN z dnia 05.05.2002 r., sygn. akt: i (...). Pozwana wskazała , że z ostrożności procesowej kwestionuje, aby pożyczkodawca wykonał umowę pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 24.07.2017 r. tj. aby przelał na wskazany rachunek bankowy kwotę pożyczki, która miała zostać udzielona. W związku z powyższym nie sposób byłoby .przyjąć, aby wierzytelność w ogóle istniała, w tym wierzytelności związane z roszczeniami ubocznymi, np. odsetki. A to na powodzie spoczywa obowiązek wykazania, że pożyczkodawca (kredytodawca) spełnił swoje świadczenia i dopiero tak spełnionego świadczenia może żądać powrotnie (tak: wyrok SN z dnia 06.07.2012 r., sygn, akt: (...); wyrok SN z dnia 05.05.2002 r., sygn. akt:(...)). W przypadku uznania , że pomiędzy stronami umowa została jednak zawarta pozwana podkreśliła , że zobowiązanie z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki nie istnieje, bowiem wygasło wobec jego spłaty. Z treści pozwu wynika, że pozwana dokonała spłaty rat pożyczki przed doręczeniem jej pozwu na kwotę 7172,34 zł. Powód został zatem zaspokojony co do tej kwoty.

Żądanie przyznania na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności norm prawem przepisanych pozwana uzasadniła charakter i stopień skomplikowania sprawy, przez co wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych istotnych dla jej rozstrzygnięcia wątpliwości przewyższa nakład pracy niezbędny do prawidłowej realizacji obowiązków profesjonalnego pełnomocnika.

Pismem z dnia 05 czerwca 2019 r. r. przystąpienie do sprawy i swój udział w postępowaniu , w oparciu o pisemną zgodę pozwanej B. K. , zgłosiła Fundacja Ochrony (...) z siedzibą w W. , która wniosła: o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na podstawie art. 62 g 2 kpc w zw. z art. 107 zd. 3 kpc od powoda na rzecz Fundacji Ochrony (...) z/s w W. kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych .

Fundacja Ochrony (...) podniosła następujące zarzuty przeciwko żądaniu pozwu : nieudowodnienia roszczenia co do zasady przez powoda , nieudowodnienia roszczenia co do wysokości przez powoda, braku wymagalności roszczenia, przedwczesności roszczenia, nieprawidłowej reprezentacji, gdyż osoby podpisujące umowę pierwotną nie były należycie umocowane do zawarcia tychże umów, tego , że podpisy pod wezwaniem do zapłaty oraz wypowiedzeniem umowy nie pochodzą od osób tam wskazanych, braku spełnienia świadczenia pierwotnego przez pierwotnego wierzyciela, nieprawidłowego wypełnienia weksla, wskazując , że sam weksel in blanco nie stanowi podstawy do uwzględnienia powództwa, stosowania w treści umowy będącej źródłem roszczeń powoda klauzul niedozwolonych w rozumieniu art. 385 ¹ kc skutkujących ich bezskutecznością i nieważnością.

Fundacja Ochrony (...) z siedzibą w W. uzasadniając zgłoszone zarzuty wskazała , że brak jest dowodu i nie ma możliwości, aby dokonać weryfikacji czy podpisujące umowę pierwotną osoby w dacie zawierania umowy pożyczki były upoważnione do działania w imieniu i na rzecz powoda albo wchodziły w skład organów i były uprawnione do reprezentacji. Fundacja zakwestionowała fakt, jakoby również doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy, stąd roszczenie powoda jest przedwczesne. Wskazała , że pozwana kontaktując się z Fundacją zaprzeczyła, jakoby jakiekolwiek dokumenty zostały jej doręczone. Wobec braku przedłożenia umowy pierwotnej nie sposób jest ustalić, jakie warunki musiałyby być spełnione, żeby skutecznie wypowiedzieć umowę. Powód nie zaoferował żadnego dowodu na okoliczność skutecznego wypowiedzenia pierwotnej umowy (o ile ona w ogóle istniała bądź została skutecznie zawarta), nadania przesyłki z wypowiedzeniem, bądź pokwitowania odbioru wypowiedzenia przez pozwanego. Ponadto Fundacja podniosła , że wypowiedzenie umowy jako bardzo dotkliwe dla kredytobiorcy, sprawia że skorzystanie z niego może nastąpić tylko po wyczerpaniu przewidzianych w ustawie i umowie środków mniej dolegliwych, np. odpowiednich wezwań. Decyzja o wypowiedzeniu umowy, pomimo niewszczęcia działań upominawczych przewidzianych w postanowieniach umowy lub przepisach prawa stanowi rażące ich naruszenie i godzi w interes konsumenta, co uzasadnia uznanie wypowiedzenia za nieskuteczne. Dowodem takim zdaniem Fundacji nie jest także ewentualny wydruk ze strony internetowej (...) "(...)". Z wydruku tego wynika jedynie to, że przesyłka o wskazanym numerze została przekazana do jednostki pocztowej. Nie wynika natomiast czy i kiedy przesyłka ta została doręczona pozwanemu, czy to on osobiście odebrał przesyłkę, czy może doszło do doręczenia zastępczego, wobec czego wymagane jest oświadczenie odbierającego, że zobowiązuje się przekazać przesyłkę adresatowi. Powód nie zaoferował też żadnych dowodów mających potwierdzić spełnienie przez niego (lub wierzyciela pierwotnego) świadczenia, które mogłoby być podstawą zwrotu. Z dokumentów nie wynika także, aby pozwany pobrał kwotę kredytu albo, aby powód (lub wierzyciel pierwotny) przekazał mu kwotę wynikającą z umowy. A to na powodzie, którego należy traktować obecnie jako pożyczkodawcę (kredytodawcę), wobec faktu iż to on dochodzi roszczenia, spoczywa również obowiązek wykazania, że spełnił swoje świadczenia i dopiero tak spełnionego świadczenia może żądać powrotnie. Fundacja wskazała, że kwestionuje również , aby podpisy pod wezwaniem do zapłaty oraz
wypowiedzeniem umowy pochodziły od osób tam wskazanych, wobec czego nie były i nie są skuteczne wobec strony pozwanej. Zgodnie z art. 253 zd. 2 kpc jeśli strona kwestionuje prawdziwość dokumentu, który od niej nie pochodzi, obowiązek wykazania prawdziwości tego dokumentu oraz, że dokument pochodzi od osoby w tym dokumencie wskazanej, spoczywa na stronie, które z tego dokumentu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne, tak więc obowiązek wykazania prawdziwości dokumentu i faktycznego złożenia podpisu spoczywa na stronie powodowej. Powód, nie przedstawił umowy pożyczki, a wyłącznie weksel. Przedstawiony w sprawie weksel, stanowiący podstawę dochodzonych przez powoda roszczeń miał stanowić zabezpieczenie umowy pożyczki, na którą powołuje się powód. Pod pojęciem wypełnienia weksla z naruszeniem porozumienia należało rozumieć uprawniające dłużnika do podniesienia zarzutów zachowanie remitenta, który wypełnił weksel in blanco niezgodnie z porozumieniem. Fundacja wskazała, że brak podstaw do uzupełnienia weksla powoduje, iż zobowiązanie wekslowe w ogóle nie powstanie, ponieważ nie ziścił się warunek, czy też nie nadszedł termin, który - zgodnie z wolą stron - rodził uprawnienie do wypełnienia weksla. Zobowiązanie wynikające z weksla in blanco powinno mieć oparcie w źródle zobowiązania, czyli w umowie, która mogłaby zostać zweryfikowana przez sąd. Choć zobowiązanie z weksla ma charakter abstrakcyjny, to jednak nie oznaczało to, że powód nic powinien przedłożyć umowy pożyczki z deklaracją wekslową. Powód nie przedłożył tych dokumentów. Takie postąpienie pozwanego stanowiło w ocenie Fundacji rażące pokrzywdzenie strony przeciwnej, które uniemożliwia jej podjęcie skutecznej obrony. Brak udostępnienia dokumentów nie pozwoli na zbadanie prawidłowości wystawienia i wypełnienia weksla. Skoro więc powód nie złożył do akt ani deklaracji wekslowej ani umowy pożyczki, to należy uznać jego roszczenie za nieudowodnione. To na powodzie spoczywa obowiązek wykazania zasadności żądania pozwu. Sąd nie może zaś zbadać, czy weksel wypełniono prawidłowo. Zobowiązanie wekslowe związane było z umową pożyczki. Ta umowa była integralną częścią porozumienia wekslowego. Taka umowa podlegała też ocenie pod kątem jej ważności przez sąd, skoro przepisy przewidują regulacje chroniące konsumentów zawierających umowy tego rodzaju Powód zaś nie dołączył umowy pożyczki i sąd nie mógł jej zbadać. W takim przypadku uwzględnienie powództwa byłoby sprzeczne z celem przepisów, które chronią konsumentów zawierających pożyczki. Zatem powód nie udowodnił, że zobowiązanie z tytułu umowy pożyczki nie zostało wykonane w sposób wynikający z deklaracji wekslowej. Ta okoliczność była zaś przesłanką do wypełnienia weksla. Należało więc uznać za nieudowodnione to, że powstało wobec pozwanego zobowiązanie wekslowe. Fundacja podniosła także zarzut zastosowania klauzul niedozwolonych w rozumieniu przepisu art. 385 ^{( 1)} kc skutkujących ich bezskutecznością i nieważnością. W ocenie Fundacji postanowienia umowy pożyczki, na którą powołuje się powód w treści pozwu mogą być niedozwolone w zakresie, w jakim przewidują obowiązek uiszczenia dodatkowych opłat, na które pozwana nie miała wpływu . Fundacja zwróciła szczególną uwagę na horrendalne w realiach załączonej umowy koszty pożyczki, które stanowią blisko 125% kwoty pożyczki określonej w umowie.

Pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 19 września 2019 r. podtrzymała wszystkie twierdzenia, dowody i wnioski zgłoszone dotychczas przez stronę powodową w pozwie i wniosła o zasądzenie od strony pozwanej solidarnie na rzecz powoda kwoty 13.770,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 09.01.2019r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od strony pozwanej solidarnie na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego według norm przepisanych . Nadto powód przyznał , że w toku sprawy stroną pozwana zapłaciła na jej rzecz łącznie kwotę 200,00 zł i w tym zakresie powód cofa pozew ze zrzeczeniem się roszczenia wnosząc o umorzenie postępowania w tym zakresie i zasądzenie na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania.

Sąd ustalił co następuje :

W dniu 28 sierpnia 2017 r. B. K. ( Pożyczkobiorca) i L. K. (Pożyczkobiorca ) zawarli z (...) S.A. w B. (Pożyczkodawcą) reprezentowanym przez pełnomocnika D. G. umowę gotówkowej nr (...) . W umowie pożyczki wskazano ,że Pożyczkodawca na wniosek Pożyczkobiorców udziela pożyczkę gotówkową w kwocie 18.000,00 zł, na którą składają się: całkowita kwota pożyczki, czyli suma wszystkich środków pieniężnych, nieobejmujących kredytowanych kosztów pożyczki, które Pożyczkodawca udostępnia Pożyczkobiorcom na podstawie umowy, wynosząca 9000,00 zł oraz kredytowane koszty pożyczki, czyli kwota pieniężna wynosząca 9000,00 zł, która zostanie przeznaczona na zapłatę kosztów należnych w dniu zawarcia umowy, o których mowa w pkt 1.4 umowy. Pożyczka została udzielona na okres 36 miesięcy. W umowie wskazano , że pożyczka jest oprocentowana według stałej stopy oprocentowania w wysokości 9,88% w skali roku oraz, że pożyczka zostanie udostępniona Pożyczkobiorcom na wskazany przez nich w umowie rachunek bankowy. Umowa przewidywała, że kwota kredytowanych kosztów pożyczki wynosząca 9000,00 zł zostanie potrącona z pożyczki tytułem pokrycia kosztów, o których mowa w pkt 1.4 umowy, w momencie wypłaty środków pieniężnych na rachunek Pożyczkobiorców . Punkt 1.4 umowy pożyczki przewidywał , że w związku z udzieleniem pożyczki Pożyczkobiorcy są zobowiązani ponieść następujące koszty : opłatę przygotowawczą w wysokości 129,00 zł , wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 7771,00 zł , wynagrodzenie z tytułu przyznania na wniosek Pożyczkobiorcy (...), o którym mowa w pkt. 15 umowy w wysokości 1100,00 zł . W związku z powyższym, zgodnie z ustawą z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim Pożyczkodawca wskazał w umowie , że całkowity koszt pożyczki , czyli wszelkie koszty, które Pożyczkobiorcy są zobowiązani ponieść w związku z umową, obliczony zgodnie z (...) wynosi 11880,00 zł , a całkowita kwota do zapłaty przez Pożyczkobiorców , tj. suma całkowitego kosztu pożyczki i całkowite] kwoty pożyczki wynosi 20.880,00 zł. Pożyczkobiorcy zobowiązali się do zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy całkowitej kwoty do zapłaty w formie 36 równych miesięcznych rat, obejmujących spłatę pożyczki oraz odsetek w wysokości 580,00 zł w terminach wskazanych w harmonogramie spłat stanowiącym Załącznik nr 1 do umowy , przy czym pierwsza rata miała być do dnia 07.10.2017 r. , a ostatnia rata do dnia 07.09.2020 , zobowiązanie do spłaty całkowitej kwoty do zapłaty stanowiło zobowiązanie solidarne Pożyczkobiorców. W umowie przewidziano , że Pożyczkobiorcy mają prawo w każdym czasie do spłaty całości lub części całkowitej kwoty do zapłaty przed terminem określonym w umowie, wówczas całkowity koszt pożyczki ulega obniżeniu o te koszty, które dotyczą okresu, o który skrócono czas obowiązywania umowy , obniżenie dotyczy prowizji , ceny (...) i odsetek umownych, zaś opłata przygotowawcza, jako opłata, która nie jest zależna od okresu obowiązywania umowy, nie podlega zwrotowi. Umowa pożyczki nr (...) przewidywała , że prawne zabezpieczenie spłaty kwot należnych Pożyczkodawcy z tytułu umowy stanowić będzie weksel in blanco nie na zlecenie. Zgodnie z umową wierzytelności Pożyczkodawcy z tytułu tejże umowy pokrywane są w ramach danej raty, rozpoczynając od rat zaległych najwcześniej, a następnie w ramach raty bieżącej, w następującej kolejności: kwota z tytułu pożyczki , odsetki umowne . Pożyczkobiorcy zobowiązali się wystawić i przekazać Pożyczkodawcy najpóźniej przy podpisaniu Umowy jeden weksel własny in blanco nie na zlecenie, który Pożyczkodawca będzie zobowiązany zwrócić Pożyczkobiorcom niezwłocznie po spłaceniu przez nich wszelkich zobowiązań wynikających z umowy pożyczki . Umowa pożyczki przewidywała , że Pożyczkodawca będzie uprawniony do wypełnienia weksla in blanco w sytuacji i na zasadach określonych w deklaracji wekslowej. W umowie pożyczki zastrzeżono , że jeśli Pożyczkobiorcy nie spłacą w terminie poszczególnych rat lub ich części lub innej kwoty związaną z umową, niespłacona kwota staje się zadłużeniem przeterminowanym , od którego Pożyczkodawca nalicza odsetki za opóźnienie za każdy dzień opóźnienia w wysokości rocznej stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego równej stopie odsetek maksymalnych za opóźnienie, o których mowa w art. 481 § 2 ¹ kc . Nadto umowa pożyczki nr (...) przewidywała , że Pożyczkobiorca ma prawo odstąpić od umowy bez podawania przyczyny, składając w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Pożyczkodawca może zaś wypowiedzieć umowę w przypadku, gdy opóźnienie w płatności kwoty równej jednej racie przekroczy 30 dni, po uprzednim wezwaniu Pożyczkobiorcy do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, Pożyczkodawca zobowiązany jest do zachowania 30 dniowego okresu wypowiedzenia warunków umowy. Zgodnie z umową pożyczki nr (...) Pożyczkodawca miał prawo wypełnić weksel in blanco na zasadach określonych w deklaracji wekslowej m.in. w przypadku, gdy opóźnienie w płatności kwoty równej jednej racie przekroczy 30 dni po uprzednim wezwaniu Pożyczkobiorcy do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od daty . Całkowity koszt pożyczki został obliczony na dzień zawarcia umowy, w sposób określony w (...) , składają się na niego wszelkie koszty, które Pożyczkobiorca Jest zobowiązany ponieść w związku z Umową, w tym odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże znane Pożyczkodawcy, w tym również Cena (...) w przypadku wniosku Pożyczkobiorcy o objęcie go (...). B. K. podpisała wniosek o objęcie jej w razie przyznania jej pożyczki (...) . Pożyczkobiorcy miały przysługiwać następujące dodatkowe uprawnienia w ramach (...): odroczenie rat i obniżenie rat : Pożyczkobiorca miał prawo do jednorazowego w całym okresie kredytowania, według swojego wyboru, skorzystania z bezpłatnego odroczenia, maksymalnie dwóch (2) kolejnych terminów płatności rat ( (...)) albo (b) bezpłatnego obniżenia o 50% maksymalnie czterech (4) kolejnych rat ( (...)), z ustaleniem , że odroczone raty lub części obniżonych rat zostaną spłacone w dodatkowym okresie kredytowania. Nadto maksymalny termin postawienia pożyczki do dyspozycji Pożyczkobiorcy, został skrócony z 14 do 10 dni roboczych. Pożyczkobiorcy miał także przysługiwać pakiet powiadomień SMS, wysyłanych na numer telefonu Pożyczkobiorcy wskazany we wniosku, obejmujący powiadomienia o : przelewie P. na konto Pożyczkobiorcy - w chwili wypłaty P., o terminie płatności Raty - na 5 dni przed terminem płatności Raty wynikającym z Harmonogramu Spłat oraz o zaksięgowaniu płatności raty na koncie Pożyczkodawcy. Nieskorzystania przez Pożyczkobiorcę z części lub wszystkich dodatkowych uprawnień w ramach (...) w całym okresie kredytowania nie ma wpływu na cenę (...) . L. K. i B. K. na zabezpieczenie zwrotu całego zadłużenia z tytułu pożyczki udzielonej przez (...) S.A. z siedzibą w B. na podstawie umowy (...) nr (...) z dnia 28.08.2017 r. na które składają się: całkowita kwota do zapłaty 20.880,00 zł oraz należne maksymalne odsetki za opóźnienie, liczone zgodnie z art. 481 § 2 ¹ kc Kodeksu Cywilnego za każdy dzień opóźnienia w płatności każdej z rat, złożyli do dyspozycji Pożyczkodawcy weksel własny in blanco oraz upoważnili Pożyczkodawcę do wypełnienia weksla. Upoważnili Pożyczkodawcę do wpisania domicyliatu i wypełnienia weksla na sumę odpowiadającą ich zadłużeniu wobec Pożyczkodawcy wynikającemu z umowy pożyczki. W deklaracji wekslowej Pożyczkobiorcy wskazali , że Pożyczkodawca ma prawo uzupełnić weksel oraz dochodzić na tej podstawie zobowiązania przed sądem, gdy opóźnienie w płatności kwoty równej wartości jednej pełnej raty przekroczy 30 dni, po uprzednim wezwaniu ich do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, po upływie 14 dni od wypowiedzenia w trybie natychmiastowym przez Pożyczkodawcę umowy pożyczki w wyniku złożenia przeze nich nieprawdziwych oświadczeń lub podania nieprawdziwych danych we wniosku o udzielenie pożyczki lub w dokumentacji pożyczkowej lub w razie posłużenia się przeze nich fałszywymi lub przerobionymi dokumentami w celu uzyskania pożyczki oraz w razie złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy pożyczki i w przypadku braku zaksięgowania zwrotu środków z tytułu pożyczki w terminie 30 dni od dnia złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy, lub odsetek dziennych od tej kwoty, oraz upływu 7 dni od wezwania ich przez Pożyczkodawcę do zapłaty należnych środków.

dowód : - kopia wniosku o udzielenie (...)z dnia 23.08.2017 r. – k. 106 - 111

- umowy pożyczki nr (...) z dnia 28.08.2017 r. wraz z harmonogramem spłat – k.112 -117

- deklaracja wekslowa – k. 5

Kwota pożyczki nr (...) - 9000,00 zł została wypłacona B. K. dnia 29.08.2017 r. Pożyczkobiorcy w ramach spłaty pożyczki nr (...) spłacili : 12.10.2017 r. – kwotę 580,00 zł, 16.11.2017 r. – kwotę 580,00 zł, 11.12.2017 r. – kwotę 580,00 zł, 24.01.2018 r. – kwotę 580,00 zł, 15.02.2018 r. – kwotę 580,00 zł, 19.03.2018 r. – kwotę 400,00 zł, 27.03.2018 r. – kwotę 180,00 zł, 22.04.2018 r. – kwotę 580,00 zł, 15.05.2018 r. – kwotę 580,00 zł, 03.07.2018 r. – kwotę 580,00 zł, 06.08.2018 r. – kwotę 580,00 zł, 04.09.2018 r. – kwotę 580,00 zł, 19.09.2018 r. – kwotę 12,34 zł, 19.10.2018 r. – kwotę 580,00 zł i 31.01.2019 r. – 200,00 zł .

dowód : karta klienta i karta wpłat – k. 148 – 149

07 listopada 2018 r. (...) S.A. z uwagi na niezrealizowanie przez postanowień umowy nr (...) wezwało B. K. i L. K. do dobrowolnej zapłaty zaległych 2 rat pożyczki, wymagalnych w dniach 07-10-2018 r. i 07-11-2018 w łącznej wysokości 1147,66 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma, z zaznaczeniem , że w przypadku braku wpłaty w/w kwoty w określonym powyżej terminie, umowa pożyczki nr (...) zostanie wypowiedziana i wszystkie zobowiązania z niej wynikające zgodnie z warunkami umowy zostaną postawione w stan natychmiastowej wymagalności, co prognozowana kwota roszczenia w przypadku wypowiedzenia umowy to 13.954,05 zł. Jednocześnie Pożyczkodawca poinformował , że w celu zapewnienia skutecznego dochodzenia jego roszczeń wystąpi z pozwem do sądu o wydanie nakazu zapłaty, który będzie podstawą do wszczęcia egzekucji komorniczej. Pisma zostały nadane 08.11.2018 r. i mimo awizowania nie zostały odebrane .

Dnia 09 grudnia 2018 r. (...) S.A. ze względu na naruszenie postanowień umowy (...) zawartej w dniu 28.08.2017 polegające na nie płaceniu zobowiązań umownych zgodnie z ustalonym kalendarzem spłat do w/w pożyczki, wypowiedziało umowę pożyczki z zachowaniem terminu 30 dni oraz zawiadomiło zawiadamiamy, że zgodnie z odpowiednimi postanowieniami w/w umowy oraz deklaracji wekslowej wystawiony przez Pożyczkobiorców weksel in blanco został wypełniony. Wezwało do wykupu weksla w ciągu najbliższych 30 dni pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Wskazało , że oryginał weksla będzie dostępny do wglądu w siedzibie Spółki, która znajduje się w B. przy ul. (...), do momentu wytoczenia powództwa. Wskazało też , że dług na dzień 09.12.2018 r. dzisiejszy to 13 970,10 zł , na którą składają się kwota 13 907,66 zł z tytułu niespłaconej pożyczki i kwota 62,44 zł umownych odsetek z tytułu braku spłaty rat w terminie za każdy dzień zwłoki i wezwało do natychmiastowej zapłaty tejże kwoty. Przesyłki nie zostały odebrane , dnia 17 grudnia 2018 r. zostały wystawione pierwsze awiza przesyłek.

Weksel in blanco został przez Pożyczkodawcę wypełniony na kwotę 13 970,10 zł z terminem zapłaty 08 stycznia 2019 r.

dowód: - wezwania z dnia 07.11.2018 r. wraz z potwierdzeniem ich nadania - k. 82 – 86

- wypowiedzenie z dnia 09.12.2018 r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 3 – 4 i k. 93 – 95

- wydruki ze strony www. poczta – polska.pl - śledzenie przesyłek – k. 87 – 92 i k. 96 – 101

- weksel – k. 10

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zebranych w sprawie wyżej szczegółowo opisanych ,które zostały dołączone do pozwu i przedłożone w toku sprawy przez powoda, które – w ocenie Sądu – nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i prawdziwości wobec czego stanowiły one wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Sąd zważył co następuje :

Powód dochodzi roszczeń z weksla z dnia 28 sierpnia 2018 r. wystawionego przez pozwanych : B. K. i L. K. w związku z zawartą przez strony dnia 28 sierpnia 2017 r. umową pożyczki(...)nr (...) . Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 160) jeżeli weksel, niezupełny w chwili wystawienia, uzupełniony został niezgodnie z zawartym porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać się zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia, chyba że posiadacz nabył weksel w złej wierze albo przy nabyciu dopuścił się rażącego niedbalstwa. Jednakże dominuje pogląd, że w stosunku do pierwszego wekslobiorcy - będącego kontrahentem z porozumienia wekslowego - zarzut niezgodnego z porozumieniem uzupełnienia weksla może być podnoszony bez ograniczeń, w tym zakresie art. 10 prawa wekslowego nie stosuje się ( por. wyrok SN z dnia 28.04.2016 r. wydany w sprawie (...), Legalis nr (...) ) . Wyżej powołany art. 10 wyznacza natomiast granice skuteczności tego zarzutu względem dalszego nabywcy, który nabył weksel sposobami prawa wekslowego. Pozwani zakwestionowali prawidłowość wypełnienia weksla przez powoda - pierwszego wekslobiorcę , dlatego dla ustalenia zakresu ich odpowiedzialności należało odwołać się do przepisów regulujących stosunek podstawowy.

W takiej sytuacji w okolicznościach sprawy najistotniejsze znaczenie, przesądzające o wzajemnych roszczeniach stron ma umowa pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 28 sierpnia 2017 r.

Pozwani kwestionowali fakt, jakoby ww. umowa pożyczki była skutecznie zawarta i wskazywali , że brak jest dowodu, by osoba, która podpisała umowę pożyczki była w dacie zawierania umowy pożyczki upoważniona do działania w imieniu i na rzecz pożyczkodawcy albo wchodziła w skład jego organów i była uprawniona do reprezentacji lub działała na podstawie ważnego i skutecznego upoważnienia. A umowa zawarta przez osobę nie będącą pełnomocnikiem ma sankcję bezskuteczności zawieszonej, tj. do czasu potwierdzenia tej umowy przez mocodawcę umowa ta pozostaje bezskuteczna i nie można żądać jej wykonania ( art. 103 § 1 kc). Pozwani wskazali , że do dnia złożenia pozwu, jak również do dnia złożenia przez nich sprzeciwów powód umowy powyższej nie potwierdził. Z odpisu z KRS powoda (k. 8 – 9 ) wynika , że D. G. , który w przedmiotowej umowie pożyczki został określony jako pełnomocnik (...) S.A. , nie wchodził w skład organów powodowej spółki . Powód nie przedłożył pełnomocnictwa udzielonego D. G. . Powoływany przez pozwanych art. 103 § 1 kc stanowi , że jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta. Potwierdzenie , o którym mowa w art. 103 kc może ono nastąpić zasadniczo w formie dowolnej, zarówno w oświadczeniu woli złożonym w sposób wyraźny, jak i w sposób dorozumiany np. przez przystąpienie rzekomego mocodawcy do wykonania umowy. Potwierdzenie wywołuje skutki ex tunc tzn. powoduje, że czynność prawna uważana jest za ważną i skuteczną od chwili złożenia oświadczenia woli przez fałszywego pełnomocnika. Powód wykonał przedmiotową umowę , realizował obsługę przedmiotowej umowy , także złożenie pozwu przez pełnomocnika upoważnionego przez osoby repezentujące powoda z powołaniem się na przedmiotową potwierdza czynności dokonane w imieniu powoda przez D. G. , tak więc w ocenie Sądu umowa pożyczki nr (...) jest wiążąca dla stron .

Zgodnie z art. 720 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W niniejszej sprawie zastosowanie winny znaleźć także przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim ( tj. Dz.U z 2018 r. , poz. 993 ze zmianami ) , albowiem pozwani zawarli przedmiotową umowę pożyczki jako konsumenci (art. 22 ¹ k.c.) Art. 3 ust. 1 tejże ustawy stanowi, iż przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, zaś z art. 3 ust. 2 pkt 1 wynika , że za umowę o kredyt konsumencki uważa się również umowę pożyczki.

Pozwana B. K. kwestionowała także , że powód wykonał przedmiotową umowę pożyczki , wskazując , że nie przedłożył on dowodu wypłaty kwoty pożyczki . Pozwany L. K. w uzasadnieniu swojego sprzeciwu potwierdził , że z tytułu umowy pożyczki (...) z dnia 28.08.2017 r. dokonał spłaty zobowiązania na kwotę ok. 7.372 zł., co powód również potwierdził przedstawiając zestawienie dokonanych wpłat , które odpowiadają wysokości rat ustalonym w umowie pożyczki . Pozwana nie wskazała , z jakiego tytułu miałaby spłacić powodowi kwotę przeszło 7000 zł , w sytuacji ,gdyby powód nie wykonał swojego zobowiązania z umowy pożyczki . Dlatego , mając na uwadze powyższe zdaniem Sądu zarzut pozwanej w tej kwestii nie był wiarygodny .

Pozwani kwestionowali też skuteczność wypowiedzenia umowy pożyczki . Zgodnie z pkt. 8.1 umowy pożyczki łączącej strony Pożyczkodawca mógł wypowiedzieć umowę w przypadku, gdy opóźnienie w płatności kwoty równej jednej racie przekroczy 30 dni, po uprzednim wezwaniu Pożyczkobiorcy do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, Pożyczkodawca był zobowiązany do zachowania 30 dniowego okresu wypowiedzenia warunków umowy. Powód przedstawił , że 07 listopada 2018 r. (...) S.A. , z uwagi na niezrealizowanie przez postanowień umowy nr (...) wezwało B. K. i L. K. do dobrowolnej zapłaty zaległych 2 rat pożyczki, wymagalnych w dniach 07-10-2018 r. i 07-11-2018 w łącznej wysokości 1147,66 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma, z zaznaczeniem , że w przypadku braku wpłaty w/w kwoty w określonym powyżej terminie, umowa pożyczki nr (...) zostanie wypowiedziana i wszystkie zobowiązania z niej wynikające zgodnie z warunkami umowy zostaną postawione w stan natychmiastowej wymagalności ( k.82 – 83 ). Dnia 09 grudnia 2018 r. (...) S.A. ze względu na naruszenie postanowień umowy (...) zawartej w dniu 28.08.2017 r. polegające na nie płaceniu zobowiązań umownych zgodnie z ustalonym kalendarzem spłat do w/w pożyczki wypowiedziało umowę pożyczki z zachowaniem terminu 30 dni. Powód przedstawił dowody nadania ww. pism do pozwanych przedstawiające potwierdzone kopie swojej książki nadawczej listów poleconych firmowych z dnia 08.11.2018 r . i z dnia 10.12.2018 r , z potwierdzeniem nadania listów w (...) P. . Przesyłki z dnia 07.11.2018 r. były awizowane dnia 13 i 21 listopada 2018 r. , zaś przesyłki z dnia 10.12.2018 r. były awizowane dnia 17 i 27.12.2018 ( wydruki ze strony www. poczta – polska.pl - śledzenie przesyłek – k. 87 – 92 i k. 96 – 101 ) Z art. 61 § 1 kc wynika, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, w której mogła się zapoznać z jego treścią. Przepis nie wymaga zatem, aby adresat oświadczenia zapoznał się faktycznie z jego treścią, wystarczająca jest sama możliwość zapoznania się. Taką możliwość daje wysłanie pisma zawierającego oświadczenie woli przesyłką poleconą. Jeżeli takiej przesyłki adresat z własnej woli nie odbiera z urzędu pocztowego, należy uznać, że miał możliwość zapoznania się z jej treścią i z możliwości takiej z własnej woli nie skorzystał . Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 marca 2010 r. wydanego w sprawie (...) ( (...)) wskazał ,że dowód nadania przesyłki rejestrowanej stanowi uprawdopodobnienie doręczenia jej adresatowi, który może to domniemanie obalić, wykazując, że nie miał możliwości zapoznania się z jej treścią. Pozwani nie przedłożyli żadnych dowodów na obalenie powyższego domniemania. Należy nadmienić , że zestawienie wpłat dokonywanych przez pozwanych potwierdza wysokość zaległości w spłacie pożyczki wskazanej w wezwaniu na dzień 07.11.2018 r.

Pozwani kwestionowali także, że załączone do pozwu rzekome oświadczenie o wypowiedzeniu umowy stanowi kserokopie lub komputerowy wydruk oraz ,że zdaniem pozwanego nie zawiera podpisów osób uprawnionych do działania w imieniu powoda, a jedynie tzw. faksymile. Powód wskazał ,że wypowiedzenie umowy zostało przesłane pozwanym w formie dokumentowej ( pismo pełnomocnika powoda z dnia 11.05.2020 r. ) . Art. 77 § 2 kc stanowi , że jeżeli umowa została zawarta w formie pisemnej, dokumentowej albo elektronicznej, jej rozwiązanie za zgodą obu stron, jak również odstąpienie od niej albo jej wypowiedzenie wymaga zachowania formy dokumentowej, chyba że ustawa lub umowa zastrzega inną formę. Art. 77 ² kc stanowi , że do zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie, zaś art. 77 ³ kc , że dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią. Dla zachowania formy dokumentowej, oprócz złożenia oświadczenia woli w postaci dokumentu w rozumieniu art. 77 ³ kc, wymagane jest nadanie temu dokumentowi cech umożliwiających ustalenie osoby składającej oświadczenie. O zachowaniu formy dokumentowej powinno przesądzać takie powiązanie oświadczenia woli z osobą, od której ono pochodzi, by pochodzenie to mogło zostać zweryfikowane przez osoby trzecie. Nie jest natomiast konieczne, by treść oświadczenia była utrwalona samodzielnie przez osobę składającą oświadczenie woli. Z dochowaniem formy dokumentowej będziemy więc mieć do czynienia nie tylko w przypadku dokumentu w postaci tekstowej z podpisem powielanym mechanicznie (np. facsimile, kopia faksowa, zeskanowana), w postaci audialnej lub audiowizualnej, lecz także wiadomości elektronicznej (mailowej) zakończonej wpisem imienia i nazwiska składającego lub danymi pozwalającymi ustalić jego tożsamość. Wypowiedzenie umowy pożyczki nr (...) przedstawione przez powoda spełniało ten wymóg, ponieważ w jego treści wskazane były imiona i nazwiska członków zarządu powoda składających oświadczenie. Powód wykazał też, składając odpis z KRS , że osoby podpisane na wypowiedzeniu były uprawnione do działania w imieniu powoda .

Mając na uwadze powyższe oraz fakt , że pierwsze awiza pozwanym pisma wypowiedzenia z dnia 09 grudnia 2018 r. zostało dokonane 17 grudnia 2018 r. Sąd ustalił że do skutecznego wypowiedzenia przedmiotowej umowy pożyczki doszło z dniem 16 stycznia 2019 r. , wobec czego roszczenie dochodzone przez powoda jest wymagalne , jednakże data płatności na złożonym w sprawie wekslu jest przedwczesna.

Pozwani podnosili też stosowania przez powoda - pożyczkodawcę w treści umowy będącej źródłem zobowiązania klauzul niedozwolonych w rozumieniu przepisu art. 385 ¹ kc skutkujących ich bezskutecznością i nieważnością i/lub sprzecznych z treścią art. 359 § 2 ¹ kc stanowiącego o wysokości odsetek maksymalnych.

Umowy konsumenckie podlegają ocenie w świetle klauzuli generalnej z art. 385 ^{( 1)} § 1 kc., który stanowi , że postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Za sprzeczne z dobrymi obyczajami uznaje się m.in. działania wykorzystujące np. niewiedzę, brak doświadczenia konsumenta, naruszenie równorzędności stron umowy, działania zmierzające do dezinformacji, wywołania błędnego przekonania konsumenta, wykorzystania jego niewiedzy lub naiwności. Chodzi więc o działanie potocznie określane jako nieuczciwe, nierzetelne, odbiegające in minus od przyjętych standardów postępowania (m.in. wyrok SA w Warszawie z dnia 27 stycznia 2011 r,(...)). Rażące naruszenie interesów konsumenta zachodzi zaś w sytuacji, w których w rażący sposób została naruszona równowaga interesów stron umowy przez to, że jedna z nich wykorzystała swoją przewagę, formułując konkretne postanowienie umowy. Zgodnie z § 2 art. 385 ^{( 1 )}kc, jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. § 3 art. 385 ^{( 1 )} kc przewiduje , że nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Zgodnie z § 4 tegoż artykułu ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje. Należy nadmienić, że Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 26 marca 2020 r. wydanym w sprawie (...) stwierdził , że art. 1 ust. 2 dyrektywy(...) w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że z zakresu stosowania tej dyrektywy nie jest wyłączony warunek umowny, w którym ustala się całkowite pozaodsetkowe koszty kredytu z poszanowaniem maksymalnego pułapu przewidzianego w przepisie krajowym, niekoniecznie biorąc przy tym pod uwagę rzeczywiście ponoszone koszty.

Ustalone w przedmiotowej umowie pożyczki wynagrodzenie prowizyjne i wynagrodzenie z tytułu przyznania na wniosek Pożyczkobiorcy (...), nie stanowią świadczenia głównego umowy pożyczki , o którym mowa w art. art. 385 ^{( 1)} § 1 kc. , z art. 720 kc wynika, że podstawowym obowiązkiem pożyczkobiorcy jest jej zwrot w takiej samej ilości, ewentualnie zapłata odsetek. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 22.06.2010 r. wydanego w sprawie (...) (LEX nr(...)) stwierdził , że co do zasady dopuszczalne jest zastrzeganie opłaty przygotowawczej, w szczególności, gdy ma ona na celu rekompensatę kosztów poniesionych przez kontrahenta . Aktualnie zarówno banki jak i inne instytucje kredytowe pobierają najczęściej opłaty przygotowawcze i prowizje . Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim w art. 5 pkt. 6a określa pojęcie pozaodsetkowych kosztów kredytu jako wszystkich kosztów, które konsument ponosi w związku z umową o kredyt konsumencki, z wyłączeniem odsetek. Całkowity koszt kredytu obejmuje wszelkie elementy kosztów, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z określoną umową o kredyt konsumencki. Art. 5 pkt 6 lit. a powołanej ustawy o kredycie konsumenckim wylicza także opłaty, prowizje i marże . Z kolei art. 36 a tejże ustawy, stanowi , że maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu oblicza się według wzoru wskazanego w ust. 1 tego artykułu oraz , że pozaodsetkowe koszty kredytu w całym okresie kredytowania nie mogą być wyższe od całkowitej kwoty kredytu, a także , że pozaodsetkowe koszty kredytu wynikające z umowy o kredyt konsumencki nie należą się w części przekraczającej maksymalne pozaodsetkowe koszty kredytu obliczone w sposób określony w ust. 1 lub całkowitą kwotę kredytu.

Ustalone przez powoda w umowie pozaodsetkowe koszty pożyczki nie przekraczały maksymalnej, były jej równe . Analiza przedłożonej przez stronę powodową umowy pożyczki wskazuje, że zastrzeżone w umowie na rzecz Pożyczkodawcy wynagrodzenie prowizyjne w kwocie 7771,00 zł, które stanowi równowartość aż 86,34 % kwoty udzielonej pozwanej pożyczki ( 9000,00 zł).. Zasadność obciążenia pożyczkobiorcy opłatą prowizyjną ukształtowaną na tak wysokim poziomie w relacji do kwoty pożyczki powinna być każdorazowo podyktowana ściśle określonymi względami związanymi z procesem zawarcia konkretnej umowy pożyczki. Obowiązek dowodowy wykazania, że istniały uzasadnione podstawy do ustalenia prowizji za udzielenie pożyczki na takim poziomie spoczywał w niniejszej sprawie na stronie powodowej, która w tym zakresie nie podjęła inicjatywy dowodowej, ograniczając się jedynie do powołania się na uregulowania art. 36 a ustawy o kredycie konsumenckim . Skoro z umowy pożyczki wynika, że koszty związane przygotowaniem umowy wynosiły 129,00 zł i stanowiły opłatę przygotowawczą, to jednocześnie powód nie wykazał zasadności ustalenia wysokości wynagrodzenia prowizyjnego . Tym samym postanowienie umowne kształtujące wysokość prowizji na takim poziomie stanowiło, w ocenie Sądu klauzulę niedozwoloną i nie może być wiążące dla pozwanych . Natomiast w odniesieniu do opłaty za (...)” mając na uwadze , że zgodnie z ustaleniami umowy w ramach „Twojego pakietu” pozwanym miało przysługiwać prawo odroczenie rat tj. pożyczkobiorcy mieli prawo do jednorazowego w całym okresie kredytowania, według swojego wyboru, skorzystania z bezpłatnego odroczenia maksymalnie dwóch kolejnych terminów płatności rat albo bezpłatnego obniżenia o 50% maksymalnie czterech kolejnych rat. Jednocześnie z treści zapisu art. 15 przedmiotowej umowy wynika, że odroczone raty lub część obniżonych rat zostaną spłacone w dodatkowym okresie kredytowania. „Twój pakiet” zawierał również opcję powiadomień klienta. Pożyczkobiorcy przysługiwał pakiet powiadomień sms, wysyłanych na numer pożyczkobiorcy wskazany we wniosku obejmujący powiadomienia o: przelewie pożyczki na konto pożyczkobiorcy w chwili wypłaty pożyczki, terminie płatności raty – na 5 dni przed terminem płatności raty wynikającym z harmonogramu spłat oraz zaksięgowaniu płatności raty – na 5 dni przed terminem płatności raty wynikającym z harmonogramu spłat oraz zaksięgowaniu płatności raty na koncie pożyczkodawcy. Analiza tego postanowienia umowy pozwala jednoznacznie stwierdzić, że wynagrodzenie za takie możliwość było niewspółmiernie wysokie do korzyści płynącej z uprawnienia „odroczenia rat” lub „obniżenia rat” czy też z przyspieszenia wypłaty kwoty pożyczki o 4 dni, bo także takie uprawnienie zawierał „Twój pakiet” . Pożyczkobiorca przy skorzystaniu z tych możliwości i tak był zobowiązany do spłaty całego zadłużenia. Postanowienie umowy dotyczące tej opcji , zdaniem Sadu stanowiły klauzulę abuzywną, gdyż wynagrodzenie z tytułu przyznania na wniosek Pożyczkobiorcy (...), wiążące się z poniesieniem przez konsumenta opłaty1100 zł za szereg zwykle bezpłatnych i często niepotrzebnych mu możliwości jest sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta, świadczenia oferowane w ramach „Twojego pakietu” nie są ekwiwalentne do ceny, jaką musi zapłacić konsument. Opłata ta stanowi bowiem aż 12,22 % udzielonej pożyczkobiorcy kwoty pożyczki. Tym samym także postanowienie umowne kształtujące wysokość opłaty za „Twój pakiet” na takim poziomie stanowiło, w ocenie Sądu klauzulę niedozwoloną i nie może być wiążące dla pozwanych

W świetle niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, mając na uwadze powyższe ustalenia, że pozwani zobowiązani byli zapłacić solidarnie powodowi z umowy następujące należności: 9.000,00 zł z tytułu kapitału ,129,00 zł z tytułu opłaty przygotowawczej oraz odsetki umowne w kwocie 1460,74 zł ( wyliczonych przy uwzględnieniu , że powód ustalił odsetki umowne wyliczonych i skapitalizowanych z góry odsetek od kapitału 18 000,00 zł na kwotę to od kwoty 9129 ,00 zł - kapitał 9000,00 zł + opłata przygotowawcza - stanowiącej 50,72 % kwoty żądanej przez powoda należne z tytułu odsetek umownych będzie 50,72 % żądanych przez powoda pierwotnie odsetek ) . Pozwani zapłacili 7172,34 zł . Skoro w ocenie Sądu łączne zobowiązanie do spłaty wynosiło 10589,74 zł ( 9000,00 zł + 129,00z zł + 1460.74 zł ) , to do zapłaty przez powodów pozostaje kwota 3417,40 zł , która Sąd w punkcie I sentencji orzeczenia zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda, zgodnie ze sprecyzowaniem żądania pozwu przez powoda w piśmie procesowym z dnia 12.04.2019 r. , z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od następujących kwot:

- od kwoty 3617,40 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych czterdzieści groszy) od dnia 17 stycznia 2019 r. do dnia 31 stycznia 2019 r.

- od kwoty 3417,40 zł (trzy tysiące czterysta siedemnaście złotych czterdzieści groszy) od dnia 01 lutego 2019 r. do dnia zapłaty,

uwzględniając, że po wniesieniu pozwu pozwani zapłacili kwotę 200,00 zł .

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo jako niezasadne, orzekając o tym w punkcie II . Należy nadmienić , że powód nie wykazał w jaki sposób , wyliczył odsetki karne kwocie 62,44 zł , a pozwani to kwestionowali , wobec czego Sąd nie uwzględnił żądania zasądzenia tychże odsetek .

O kosztach kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III i IV sentencji orzeczenia, zgodnie z art. 100 kpc, uwzględniając , że powództwo zostało uwzględnione w 25,89 % . Sąd uwzględnił po stronie powodowej : zwrot opłaty sądowej – 300,00 zł , koszty zastępstwa procesowego powoda ustalone zgodnie z zgodnie z § 1 , § 2 pkt. 5 , § 3 pkt. 2 i § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2018 r. , poz.265 ) - 3600,00 zł oraz zwrot poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa -17,00 zł, a po stronie każdego z pozwanych koszty zastępstwa procesowego powoda ustalone zgodnie z zgodnie z § 1 , § 2 pkt. 5 , § 3 pkt. 2 i § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2018 r. , poz.265 ) - 3600,00 zł oraz zwrot poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa -17,00 zł. Sąd nie stwierdził, aby były podstawy do uwzględnienie po stronie pozwanej dwukrotności stawki minimalnej

W niniejszej sprawie udział swój zgłosiła również organizacja pozarządowa – Fundacja Ochrony (...) z siedzibą w W. , która wnosiła o zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu. Zgodnie z art. 62 § 2 kpc do przystąpienia organizacji pozarządowych do strony w toczącym się postępowaniu stosuje się odpowiednio przepisy o interwencji ubocznej, do której nie mają odpowiedniego zastosowania przepisy o współuczestnictwie jednolitym. Zatem myśl art. 107 in fine k.p.c. Sąd może przyznać interwenientowi koszty interwencji od przeciwnika obowiązanego do zwrotu kosztów. Kwestia ta nie jest jednak obligatoryjna. W przypadku zgłoszenia takiego wniosku Sąd bada, czy podstawy do jego uwzględnienia w niniejszej sprawie istnieją, odwołując się do ogólniejszych kryteriów - rzeczywistej potrzeby obrony interesów osoby, co do której organizacja przystąpiła. W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że zgłoszenie się organizacji pozarządowej nie miało dużego wpływu na kwestie obrony strony pozwanej i podnoszone zarzuty, gdyż zostały one już podniesione przez profesjonalnych pełnomocników obu pozwanych. Mając to na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie V sentencji orzeczenia .