Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 545/20

POSTANOWIENIE

Dnia 19 maja 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Iwona Hyła

Protokolant: Karolina Jach

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Jolanty Tałaj

po rozpoznaniu w sprawie M. P. (P.)

skazanego za przestępstwo z art. 178 § 1 k.k. i inne

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 3 marca 2020 r., sygn. akt VIII Kow 109/20

w przedmiocie odmowy udzielenia zgody na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zwolnić skazanego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Poczynione przez sąd I instancji ustalenia faktyczno-prawne są trafne, wobec czego spotkały się z aprobatą tut. Sądu Apelacyjnego. Bezspornym w przedmiotowej sprawie jest to, że skazany M. P. spełnia wymogi formalne (wymierzono mu karę pozbawienia wolności, która nie przekracza 1 roku) oraz techniczne (w miejscu zamieszkania stwierdzono możliwości techniczno-organizacyjne wykonywania dozoru) do odbycia kary w systemie dozoru elektronicznego.

Brzmienie art. 43 la § 1 k.k.w. wskazuje jednak na to, że głównym kryterium selekcji skazanych, którzy mogą odbywać karę w trybie w nim opisanym jest całokształt okoliczności związanych z jego osobą, wpływających na prognozę kryminologiczną - w szczególności stopień demoralizacji, a także jeśli odbywa już karę pozbawienia wolności - dotychczasowe zachowanie w zakładzie karnym. Okoliczności te muszą przekonywać, że dalsze odbywanie przez skazanego kary w systemie dozoru elektronicznego będzie wystarczające do osiągnięcia celów kary. W przedmiotowej sprawie analiza akt sprawy przekonuje, że w przypadku skazanego opisana wyżej prognoza kształtuje się negatywnie, co prawidłowo zostało przedstawione i wykazane w zaskarżonym postanowieniu.

Za takim rozstrzygnięciem przemawia przede wszystkim dotychczasowa dwukrotna karalność skazanego za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji oraz jego stosunek do prawomocnych orzeczeń. Skazany nie jest bowiem sprawcą incydentalnym, co jednoznacznie wynika z karty karnej. Istotnie w przedmiotowej sprawie jest to, że skazanemu w sprawie o sygn. akt III K 949/17 (wyrok Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z dnia 13 września 2017 r.) zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności na podstawie art. 75 § 1 k.k., a więc z powodu popełnienia w okresie próby podobnego przestępstwa umyślnego, której wykonanie było początkowo warunkowo zawieszone. Taki stan rzeczy wskazuje zatem, że skazanemu brak odpowiedniej dyscypliny koniecznej do skuteczności wolnościowych oddziaływań resocjalizacyjnych i nie daje on żadnej rękojmi, że odbywając karę w systemie dozoru elektronicznego nie popełni kolejnego przestępstwa i że będzie przestrzegał porządku prawnego. Zezwolenie na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego jedynie pogłębiłoby stopień demoralizacji skazanego, wyrabiając w nim przekonanie o łatwym unikaniu konsekwencji swojego nagannego postępowania.

Okoliczności podniesione w wywiedzionym zażaleniu nie zawierały natomiast żadnych argumentów mogących wzruszyć prawidłowe rozstrzygnięcie sądu I instancji. Przy ocenie warunków materialnych do udzielenia zgody na odbywanie kary pozbawienia wolności w SDE badana jest cała dotychczasowa postawa skazanego, w tym zwłaszcza jego stosunek do prawomocnych orzeczeń sądów i stosowanych względem niego wolnościowych oddziaływań resocjalizacyjnych. Z tego punktu widzenia, wobec ich znikomej skuteczności, zapadłe rozstrzygnięcie jawi się jako w pełni słuszne.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w części dyspozytywnej.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis postanowienia doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności.

2.  Zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 19 maja 2020 r.