Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI GC 576/20

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 13 lipca 2020 roku

Pozwem z dnia 21 stycznia 2020 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego P. M. kwoty 28 425,44 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot: 13 365,89 złotych za okres od dnia 15 października 2019 roku do dnia zapłaty i 15 059,55 złotych za okres od dnia 23 października 2019 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu tytułem wynagrodzenia za świadczone pozwanemu usługi spedycyjne polegające na organizacji przewozu kontenerów z K. do N. S. (Indie).

Dla uzasadnienia właściwości miejscowej tutejszego Sądu powód wskazał art. 34 k.p.c. w zw. z art. 794 k.c. podnosząc, że świadczenie charakterystyczne spedytora polega na przekazaniu towaru ostatniemu przewoźnikowi, w tym przypadku morskiemu, w celu dostarczenia towaru odbiorcy.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 17 lutego 2020 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 404/20 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W ustawowym terminie pozwany P. M. zaskarżył powyższy nakaz zapłaty domagając się oddalenia powództwa w całości oraz podnosząc m. in. zarzut niewłaściwości miejscowej tutejszego Sądu. Pozwany wniósł o przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie wskazując, że G. nie stanowiła miejsca spełnienia świadczenia charakterystycznego z umów łączących strony, które przewidywały organizację przez powoda przewozu maszyny z K. do Indii – transportem lądowym, a potem morskim, przy czym załadunek nastąpił w przypadku jednego przewozu w porcie w G., a w przypadku drugiego przewozu – w porcie w G.. Pozwany wskazał, że odbioru towaru miał dokonać kupujący w Indiach, wobec czego czynności spedytora nie dotyczyły odbioru, a G. była jedynie jednym z przystanków transportu przesyłki. Skoro zatem wysyłka wiązała się z przyjęciem ładunku w K. i organizacją przewozu do Indii, to za miejsce wykonania umowy uznać należy K..

W ocenie Sądu zarzut pozwanego co do zasady jest uzasadniony i należało go uwzględnić.

Stosownie do treści art. 200 § 1 1 i § 1 2 k.p.c. swoją właściwość Sąd bierze pod rozwagę z urzędu w każdym stanie sprawy, a niewłaściwość dającą się usunąć za pomocą umowy stron sąd bierze pod rozwagę z urzędu tylko do czasu doręczenia pozwu. Pod doręczeniu pozwu sąd bierze tę niewłaściwość pod rozwagę tylko na zarzut pozwanego, zgłoszony i należycie uzasadniony przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy.

Sąd, który stwierdzi swoją niewłaściwość, przekaże sprawę sądowi właściwemu (§ 1 4).

Zgodnie z treścią art. 794 k.c. przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Stosownie zaś do treści art. 34 k.p.c. powództwo o zawarcie umowy, ustalenie jej treści, o zmianę umowy oraz o ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, a także o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy można wytoczyć przed sąd miejsca jej wykonania (§ 1). Za miejsce wykonania umowy uważa się miejsce spełnienia świadczenia charakterystycznego dla umów danego rodzaju, w szczególności w przypadku: sprzedaży rzeczy ruchomych – miejsce, do którego rzeczy te zgodnie z umową zostały lub miały zostać dostarczone oraz świadczenia usług – miejsce, w którym usługi zgodnie z umową były lub miały być świadczone.

W niniejszej sprawie przedmiotem umów łączących strony była organizacja dwóch przewozów kontenerów z K. do N. S. (Indie), przy czym miejscem ich załadunku w transporcie drogowym był K., a w drogę morską – w przypadku jednego przewozu – port w G., a w przypadku drugiego przewozu – port w G., co wynika z dołączonych do pozwu dokumentów w postaci konosamentów. Jednocześnie w ocenie Sądu czynności tych (załadunku, w tym załadunku w drogę morską) nie sposób uznać za miejsce wykonania umowy – spełnienia przez powoda świadczenia charakterystycznego dla umowy spedycji. Jednocześnie nie sposób również uznać, ażeby przekazanie dokumentów umożliwiających odebranie przesyłki nastąpiło w siedzibie spedytora, skoro w drogę morską kontenery nadane zostały zarówno w porcie w G., jak i w G..

W niniejszej sprawie powód zobowiązany był do zorganizowania wysyłki kontenerów z K. do Indii, a więc do odbioru przesyłki od nadawcy i podjęcia innych czynności organizacyjnoprawnych związanych z przewozem, takich jak znalezienie przewoźnika drogowego i morskiego, przygotowanie listów przewozowych, czy też samo zawarcie umowy przewozu z takim przewoźnikiem w imieniu zleceniodawcy, przy czym usługi te miały doprowadzić do określonego rezultatu, tj. dostarczenia przesyłki odbiorcy.

Należy zatem podzielić wyrażany w judykaturze pogląd, że w takiej sytuacji umowa spedycji jest wykonana z momentem dostarczenia przesyłki, tj. wykonania zobowiązania przez spedytora zgodnie z umową, bo dopiero z tym momentem dochodzi do realizacji jego zobowiązania, którego celem jest właśnie takie zorganizowanie przewozu, aby doszło do dostarczenia przesyłki. W tym przypadku zatem miejscem świadczenia z umowy byłyby Indie, co wyłącza zastosowanie art. 34 k.p.c. i powoduje, że właściwość miejscową Sądu ustalić należy zgodnie z ogólnymi regułami wskazanymi w art. 27 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem powództwo wytacza się przed Sąd pierwszej instancji, w którego okręgu pozwany będący osobą fizyczną ma miejsce zamieszkania.

Z uwagi na okoliczność, iż pozwany P. M. ma miejsce zamieszkania w L. i uwzględniając również gospodarczy charakter sprawy, właściwym do rozpoznania tejże sprawy będzie Sąd Rejonowy w Nowym Sączu – Wydział Gospodarczy.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 200 k.p.c. w zw. z art. 27 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 19 sierpnia 2020 roku