Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2020 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: J. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 23 sierpnia 2019 r., znak: (...)

w sprawie: J. M. (1)

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę pomostową

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. M. (1) prawo do emerytury pomostowej od dnia (...)r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3)  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt VI U 3436/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 sierpnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpoznaniu wniosku J. M. (1) z dnia 24 lipca 2019 roku, odmówił mu przyznania prawa do emerytury pomostowej, twierdząc, że ubezpieczony nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat, a przed dniem 1 stycznia 1999 roku nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub prac o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy uwzględnił staż pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący łącznie 5 lat, 3 miesiące i 10 dni, tj. od dnia 1 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2018 roku (z wyłączeniem okresów nieskładkowych). Natomiast nie zaliczył okresu pracy ubezpieczonego od dnia 1 stycznia 1980 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku z powodu nieścisłości w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach oraz okresu od dnia
1 stycznia 2019 roku do nadal, ponieważ ubezpieczony nie został zgłoszony w tym czasie do organu rentowego jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych.

Odwołanie od ww. decyzji złożył ubezpieczony, zaskarżając ją w całości. Wniósł o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu pracy w Państwowym Ośrodku (...) w Z. (1.01.1980 r. – 31.12.1990 r.) na stanowisku montera – spawacza, gdzie wykonywał prace przy montażu konstrukcji stalowych na wysokości i przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowowodorowym, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oraz okresu pracy w (...) Serwis Sp. z o.o. (...). z siedzibą w I. (1.01.2019 r.- 29.06.2019 r.), w którym to pracodawca opłacił za niego składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. Wobec powyższego odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej od dnia 1 lipca 2019 roku oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w treści zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2020 roku pełnomocnik odwołującego podtrzymał wniesione odwołanie, a pełnomocnik organu wniósł o oddalenie odwołania, twierdząc jednak, że okres od dnia 1 stycznia 2019 roku do dnia 29 czerwca 2019 roku powinien zostać zaliczony do stażu pracy w szczególnych warunkach z uwagi na fakt, że dopiero w 2020 roku nastąpiło zgłoszenie pracy w szczególnych warunkach za rok 2019.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. M. (1) urodził się w dniu (...).

/okoliczności bezsporne/

W dniu 24 lipca 2019 roku ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z wnioskiem o przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej.

/dowód: wniosek o emeryturę pomostową, k. 24 – 25 v. akt ZUS/

W okresie od dnia 17 grudnia 1973 roku do dnia 31 marca 1979 roku ubezpieczony pracował w przedsiębiorstwie (...) Fabryka (...) w I., najpierw jako junak (...), a następnie na stanowisku ślusarza w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od dnia 28 października 1976 roku do dnia 18 października 1978 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową.

W okresie od dnia 4 kwietnia 1979 roku do dnia 17 listopada 1993 roku pracował w Państwowym Ośrodku (...) w Z. na stanowisku spawacza – montera w pełnym wymiarze czasu pracy.

Od dnia 1 grudnia 1993 roku do dnia 30 czerwca 1999 roku ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) s.c. w (...) na stanowisku ślusarza – spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od dnia 1 lipca 1999 roku do dnia 31 stycznia 2001 roku pracował w Zakładzie Produkcyjno – Handlowym (...) w I. na stanowisku spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy.

Od dnia 13 lutego 2001 roku do dnia 30 listopada 2001 roku, od dnia 5 lutego 2002 roku do dnia 5 maja 2002 roku i od dnia 12 listopada 2002 roku do dnia 31 marca 2003 roku ubezpieczony pracował w przedsiębiorstwie (...) w I. na stanowisku spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy.

Od dnia 1 kwietnia 2004 roku do dnia 13 września 2007 roku ubezpieczony pracował w Firmie Produkcyjno – Handlowej (...) A. P. w T. w G. L. na stanowisku spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od dnia 22 września 2007 roku do dnia 7 listopada 2007 roku był zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na stanowisku montera konstrukcji stalowych w pełnym wymiarze czasu pracy.

Natomiast w okresie od dnia 1 marca 2008 roku do dnia
31 października 2009 roku pracował w przedsiębiorstwie (...) w G. na stanowisku montera w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od dnia 5 marca 2012 roku do dnia 19 maja 2012 roku pracował w (...) Fabryce (...) w I. na stanowisku spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy.

Od dnia 1 sierpnia 2013 roku do dnia 29 czerwca 2019 roku ubezpieczony był zatrudniony w (...) Serwis Sp. z o.o. (...). z siedzibą w J. (wcześniejsza nazwa: (...) Grupa Budowlana Sp. z o.o. (...).) na stanowisku spawacza – montera w pełnym wymiarze czasu pracy. Wykonywał prace bezpośrednio przy spawaniu łukowym lub cięciu termicznym w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze z utrudnioną wentylacją (podwójne dna statków, zbiorniki, rury, itp.). Wcześniej od maja 2012 roku do lipca 2013 roku pracował w (...) Serwis Sp. z o.o. Sp. k. na podstawie umowy zlecenia.

W dniu 29 czerwca 2019 roku rozwiązano z ubezpieczonym stosunek pracy w (...) Serwis Sp. z o.o. Sp. k. w związku z przejściem ubezpieczonego na emeryturę pomostową.

/dowód: świadectwo pracy, k. 32 – 32 v. akt ZUS; świadectwo pracy, k. 33 – 33 v. akt ZUS; świadectwo pracy, k. 34 – 34 v. akt ZUS; świadectwo pracy,
k. 35 – 35 v. akt ZUS; świadectwo pracy, k. 36 – 37 akt ZUS; świadectwo pracy, k. 38 – 38 v. akt ZUS; świadectwo pracy, k. 39 – 39 v. akt ZUS; świadectwo pracy, k. 45 – 45 v. akt ZUS; zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, k. 46 – 47 akt; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, k. 61 akt ZUS, k. 22 akt; świadectwo pracy, k. 62 – 62 v. akt ZUS, k. 20 – 21 akt; świadectwo pracy, k. 5 – 5 v. akt kapitałowych ZUS; świadectwo pracy, k. 6 – 7 v. akt kapitałowych ZUS; świadectwo pracy, k. 8 – 8 v. akt kapitałowych ZUS; zaświadczenie, k. 9 akt ZUS; rozwiązanie umowy o pracę, akta osobowe odwołującego J. M. (1), załącznik do akt/

Ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi łącznie 43 lata i 2 miesiące, w tym okresy składkowe w wymiarze 42 lat, 10 miesięcy i jednego dnia oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 3 miesięcy i 29 dni.

/okoliczności bezsporne/

W całym okresie zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w Z. ubezpieczony pracował na stanowisku montera – spawacza. Praca ta polegała na spawaniu i montażu konstrukcji metalowych na wysokości powyżej 10 metrów do 20 metrów. Były to konstrukcje stalowe pod silosy zbożowe i rury spadowe do zboża, zbiorniki paszowe, konstrukcje stalowe hal i konstrukcje dachowe. Spawanie to było elektryczne, gazowe i w osłonie CO2. Każdego dnia ubezpieczony wykonywał jeden rodzaj pracy – albo spawanie, albo montaż konstrukcji stalowych na wysokości. Na wysokości pracował w szelkach i w pełnym zabezpieczeniu. Innej pracy nie wykonywał. Prace te wykonywał w terenie w różnych miejscowościach na obszarze województwa (...), m. in. w B., w J. czy w J.. Pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie miał dłuższych przerw w zatrudnieniu. Pracodawca wypłacał mu dodatek z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Ubezpieczony pracował w jednej brygadzie z Z. M. (zatrudnionym na stanowisku montera – spawacza) i z G. M. (zatrudnionym na stanowisku lakiernika – malarza konstrukcji stalowych).

/dowód: zeznania świadka Z. M., k. 66 akt; zeznania świadka G. M., k. 66 – 67 akt; zeznania odwołującego J. M. (1), k. 67 akt; akta osobowe odwołującego J. M. (1) z firmy (...) Sp. z o.o., załącznik do akt; akta osobowe odwołującego J. M. (1) z (...) Serwis Sp. z o.o. Sp. k., załącznik do akt /

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie, w tym w aktach organu rentowego i w aktach osobowych odwołującego J. M. (1) z okresu pracy w Państwowym Ośrodku (...) w Z.
(z firmy (...) Sp. z o.o.) i w (...) Serwis Sp. z o.o. (...)., których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu, a które nie były kwestionowane przez żadną ze stron pod względem ich autentyczności, jak i prawdziwości zawartych w nich informacji.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił również na podstawie zeznań przesłuchanych w sprawie świadków w osobach: Z. M. i G. M. oraz odwołującego J. M. (1) na okoliczność charakteru pracy odwołującego w Państwowym Ośrodku (...) w Z. w latach 1980 – 1990. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne w całości, albowiem były one szczere, logiczne i korespondowały wzajemnie ze sobą, jak i z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych Sąd Okręgowy uznał,
iż odwołanie J. M. (2) od zaskarżonej decyzji jest zasadne.

Stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku
o emeryturach pomostowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r., poz. 1924) prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5 – 12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej
60 lat dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu
art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6. po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Przepis art. 49 cytowanej ustawy określa wyjątek od warunków ustalenia prawa do emerytury pomostowej określonych w art. 4. Stanowi bowiem, że prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1.  po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2.  spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3.  w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach,
o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 ustawy prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się. Wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

W niniejszej sprawie bezsporne pozostawało to, że odwołujący J. M. (1) po dniu 1 stycznia 2009 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. prace bezpośrednio przy spawaniu łukowym lub cięciu termicznym w pomieszczeniach o bardzo małej kubaturze, z utrudnioną wentylacją (podwójne dna statków, zbiorniki, rury itp.) (punkt 27 załącznika numer 1 do ustawy o emeryturach pomostowych). Sporna była natomiast kwestia możliwości zakwalifikowania pracy ubezpieczonego na stanowisku montera – spawacza w Państwowym Ośrodku (...) w Z. w okresie od dnia 1 stycznia 1980 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku do prac w szczególnych warunkach bądź o szczególnym charakterze, jak również wykonywanie przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach przed dniem 1 stycznia 1999 roku. Organ rentowy do stażu pracy w szczególnych warunkach uwzględnił bowiem okresy pracy ubezpieczonego w wymiarze 5 lat, 3 miesięcy i 10 dni, tj. od dnia 1 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2018 roku (z wyłączeniem okresów nieskładkowych). Ostatecznie zgodził się też, aby do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczyć okres pracy ubezpieczonego od dnia
1 stycznia 2019 roku do dnia 29 czerwca 2019 roku.

Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie prowadzi do wniosku, że uwzględniony przez organ rentowy staż pracy w szczególnych warunkach należy uzupełnić o dalsze okresy, a dokładniej o okres od dnia
1 stycznia 1980 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku. Ubezpieczony pracował wówczas w Państwowym Ośrodku (...) w Z. na stanowisku montera – spawacza. Praca ta polegała na spawaniu i montażu konstrukcji metalowych na wysokości powyżej
10 metrów do 20 metrów. Były to konstrukcje stalowe pod silosy zbożowe i rury spadowe do zboża, zbiorniki paszowe, konstrukcje stalowe hal i konstrukcje dachowe. Spawanie to było elektryczne, gazowe i w osłonie CO2. Każdego dnia ubezpieczony wykonywał jeden rodzaj pracy – albo spawanie, albo montaż konstrukcji stalowych na wysokości. Na wysokości pracował w szelkach i w pełnym zabezpieczeniu. Innej pracy nie wykonywał. Prace te wykonywał w terenie w różnych miejscowościach na obszarze województwa (...), m. in. w B., w J. czy w J.. Pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie miał dłuższych przerw w zatrudnieniu. Otrzymywał od pracodawcy dodatek z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Wykazy prac w szczególnych warunkach bądź o szczególnym charakterze wskazane w ustawie o emeryturach pomostowych nie przewidują możliwości zakwalifikowania pracy montera – spawacza jako pracy w szczególnych warunkach bądź o szczególnym charakterze. Taka możliwość została natomiast przewidziana w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r., nr 8, poz. 43), stanowiącym rozporządzenie wykonawcze do ustawy dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1383).
W wykazie A załącznika do tego rozporządzenia w Dziale XIV w punkcie 12 jako prace w szczególnych warunkach wymieniono prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym, a w Dziale V w punkcie 5 jako prace w szczególnych warunkach wskazano prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości. Praca ubezpieczonego w spornym okresie niewątpliwie kwalifikuje się jako praca w szczególnych warunkach w rozumieniu ww. rozporządzenia i podlega uwzględnieniu do stażu pracy w szczególnych warunkach.

Konkludując, ubezpieczony J. M. (1) wykazał staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze ponad 15 lat oraz że wykonywał pracę w tych warunkach przed dniem 1 stycznia 1999 roku. Spełnienie pozostałych przesłanek wskazanych w treści art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych nie było kwestionowane przez organ rentowy. Dlatego też, zaskarżona decyzja podlegała weryfikacji w kształcie przyjętym w wyroku poprzez przyznanie ubezpieczonemu J. M. (1) prawa do emerytury pomostowej od dnia 1 lipca 2019 roku, tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym został złożony wniosek o przyznanie emerytury pomostowej.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych w zw. z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

Ponadto zgodnie z treścią art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przyznając odwołującemu prawo do emerytury, sąd zobowiązany jest do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego odnośnie do nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do obciążenia odpowiedzialnością organu rentownego za nieprzyznanie odwołującemu J. M. (1) prawa do emerytury pomostowej. Istotne w tej kwestii jest to, że organ rentowy na etapie postępowania administracyjnego z uwagi na ograniczenia dowodowe nie miał możliwości prawidłowego ustalenia okresu wykonywania przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach. Wykazało to dopiero postępowanie dowodowe przed Sądem, a w szczególności dokumenty zgromadzone w aktach osobowych odwołującego oraz zeznania odwołującego i świadków. Wobec tego Sąd uznał, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Mając powyższe na uwadze, zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS a contrario, należało postanowić jak w punkcie 2 sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Natomiast art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach.

Uszczegółowienie tej normy stanowi zaś przepis § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015, poz. 1804), w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia odwołania, zgodnie z którym opłaty stanowiące podstawę zasądzania kosztów zastępstwa prawnego ustala się z uwzględnieniem stawek minimalnych określonych w rozdziałach 2 – 4. Zgodnie z treścią § 9 ust. 2 rozporządzenia stawki minimalne wynoszą
180 złotych w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego. Skoro zatem odwołanie J. M. (1) od zaskarżonej decyzji zostało uwzględnione, organ rentowy jako strona przegrywająca spór jest zobowiązany do zwrotu poniesionych przez odwołującego kosztów zastępstwa procesowego w sprawie. Nakład pracy pełnomocnika i jego istotny udział w wyjaśnieniu kwestii spornych uzasadniał podwyższenie dwukrotne podwyższenie minimalnej stawki wynagrodzenia, tj. do kwoty 360 złotych.

Mając na względzie powyższe, na podstawie cytowanych przepisów, należało postanowić jak w punkcie 3 sentencji.

Sędzia Ewa Milczarek