Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lipca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił E. M. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ, powołując się na przepis art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2018 r., poz. 1270 ze zm.) wskazał, że emerytura przysługuje po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 65 lat dla mężczyzn, zaś ubezpieczony powyższy wiek emerytalny osiągnie dopiero w dniu 26 lutego 2022 roku. ( decyzja k. 32 – 32 verte akt ZUS)

Kolejną decyzją z dnia 7 sierpnia 2019 r. organ rentowy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2018 r., poz. 1270 ze zm.) oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz.43 z późn zm.) odmówił E. M. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganego przez ustawodawcę ogólnego stażu składkowego i nieskładkowego w ilości 25 lat a jedynie 24 lata, 5 miesięcy oraz 18 dni. ( decyzja k. 12 akt ZUS)

Wnioskodawca uznał powyższe decyzje za krzywdzące i w dniu 29 lipca i 16 sierpnia 2019 r. złożył od nich odwołania, wnosząc o ich zmianę i przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony wskazał, że legitymuje się zarówno ogólnym stażem pracy w ilości 25 lat jak i stażem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 15 lat. (odwołanie k. 3, odwołanie k. 3 akt o sygn. VIII U 3912/19)

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji. Dodatkowo wskazał, że wnioskodawca udowodnił staż pracy w szczególnych warunkach w okresie od 9 września 1976 roku do 30 kwietnia 1977 roku w ilości 7 miesięcy i 22 dni na wymagane 15 lat. (odpowiedź na odwołanie k. 4 – 4 verte, odpowiedź na odwołanie k. 4 – 4 verte akt o sygn. VIII U 3912/19)

Na podstawie art. 219 k.p.c. Sąd Okręgowy w Łodzi połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy o sygn. akt VIII U 3648/19 i VIII U 3912/19. (okoliczność bezsporna)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

E. M. urodził się w dniu (...), z zawodu jest rolnikiem. (okoliczności bezsporne, a nadto świadectwo ukończenia (...) Szkoły Zawodowej k. 39)

Uprawnienia spawalnicze nabył w 1974 roku, a od 1982 roku uprawnienia do obsługi suwnic. W dniu 5 marca 1987 roku uzyskał tytuł mistrza w zawodzie betoniarz. (okoliczności bezsporne, a nadto dyplom k. 33, zaświadczenie nr 216 k. 32, zeznania wnioskodawcy e – protokół z dnia 30.06.2020 r. 00:13:05 w zw. z 00:01:47 – 00:25:20, płyta CD k. 75 i k. 110)

W okresach od 14 lutego 1983 roku do 10 marca 1983 roku i od 13 września 1986 roku do 25 stycznia 1987 roku odbył kursy przyuczające do zawodu betoniarza – zbrojarza. (zaświadczenie k. 37, k. 38)

Rodzice wnioskodawcy H. i B. M. od 1974 roku do 6 marca 1991 roku byli właścicielami gospodarstwa rolnego położonego w miejscowości W., gmina K. o łącznej powierzchni 11,97 ha. (zaświadczenie Urzędu Gminy K. k. 14)

Ubezpieczony w okresie od 27 lutego 1957 roku do 7 maja 1980 roku był zameldowany na pobyt stały w miejscowości W., gmina K.. (zaświadczenie Urzędu Gminy K. k. 14)

W okresach od 27 lutego 1973 roku do 8 września 1976 roku, od 1 maja 1977 roku do 30 czerwca 1977 roku, od 1 lipca 1977 roku do 23 lutego 1978 roku oraz od 19 grudnia 1979 roku do 7 maja 1980 roku wnioskodawca świadczył pracę w gospodarstwie rolnym rodziców. (bezsporne)

E. M. w okresie od 9 września 1976 roku do 30 kwietnia 1977 roku był zatrudniony na umowę o pracę w (...) S.A. – KWK (...) w R. , gdzie w pełnym wymiarze czasu pracy i stale świadczył pracę w szczególnych warunkach w górnictwie jako ślusarz maszyn i urządzeń górniczych pod ziemią wymienione w wykazie A dziale I poz. 1 stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm). (bezsporne, a nadto świadectwo pracy k. 3 akt kapitałowych ZUS, świadectwo pracy k. 6 akt ZUS, zeznania wnioskodawcy e – protokół z dnia 30.06.2020 r. 00:13:05 w zw. z 00:01:47 – 00:25:20, płyta CD k. 75 i k. 110)

W okresie od 24 lutego 1978 roku do 18 grudnia 1979 roku E. M. odbywał zasadniczą służbę wojskową. (kopia książeczki wojskowej k. 30 – 31)

W okresie od 19 maja 1980 roku do 17 maja 1991 roku ubezpieczony wykonywał pracę na umowę o pracę w (...) Kombinacie Budowlanym (...) w Ł., którego następcą prawnym zostało Przedsiębiorstwo Produkcji (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy jako robotnik budowlany, robotnik budowlany – brygadzista, operator wózków platformowych i suwnic – brygadzista, betoniarz – zbrojarz – brygadzista, betoniarz – zbrojarz, operator suwnic, spawacz - brygadzista. ( świadectwo pracy k. 6 akt kapitałowych ZUS, angaże k. 112-113, świadectwo pracy k. 9 akt ZUS)

W świadectwie pracy w szczególnych warunkach z dnia 22 stycznia 2003 roku r. Przedsiębiorstwo Produkcji (...) zaświadczyło, że ubezpieczony w okresie od 1 października 1982 roku do 30 kwietnia 1983 roku świadczył pracę stale i w pełnym wymiarze czasu w szczególnych warunkach jako operator wózków platformowych i suwnic, a od 1 maja 1983 roku do 17 maja 1991 roku jako betoniarz – zbrojarz, betoniarz – zbrojarz operator suwnic – spawacz, zbrojarz operator suwnic – spawacz elektryczny wymienione w wykazie A dziale V poz. 4 pkt. 1 stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury i renty (Dz.Urz. (...) Nr 3 poz.6). (świadectwo pracy w szczególnych warunkach k. 6 akt kapitałowych ZUS)

(...) Kombinat Budowlany (...) w Ł. zajmował się produkcją domów. We wskazanym zakładzie pracy ubezpieczony od 1983 roku do końca zatrudnienia pracował jako spawacz - zbrojarz. Zajmował się spawaniem. Pracował też na zgrzewarkach jednopunktowych i wielopunktowych. Na tych zgrzewarkach występowały takie same błyski jak przy spawaniu. Do tego typu prac nie używano spawarki tylko elektrod, które rozgrzewają powierzchnie metalowe łączone. W ten sposób wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie był tam delegowany do żadnych innych prac. Gdy brakowało pracy polegającej na spawaniu to wówczas wnioskodawca musiał zazbroić dany element, przyspawać głowicę do słupów, przyspawać rygle. Czasami ubezpieczony musiał wejść na suwnicę, przemyć elementy do formy, żeby je potem zespawać. Na suwnicę wchodził on rzadko, czasami raz, czasami dwa razy w tygodniu. Zajmowało to około 10-15 min. U tego pracodawcy wnioskodawca pracował też jako brygadzista i sprawował wówczas nadzór nad ludźmi. Wnioskodawca zarządzał brygadą zajmującą się zbrojeniem i betonowaniem. Nie wykonywał w związku z tym żadnych czynności biurowych. Był brygadzistą pracującym. Jako brygadzista pracował jako betoniarz – zbrojarz i jako spawacz stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zdarzało się, że przywoził on wózkiem akumulatorowym elektrody do cięcia metali. Miało to jednak miejsce jedynie sporadycznie przez około jeden dzień w miesiącu i zajmowało około 15-20 min. Spawanie i zgrzewanie zajmowało wnioskodawcy po połowie czasu pracy . (zeznania wnioskodawcy e – protokół z dnia 30.06.2020 r. 00:13:05 w zw. z 00:01:47 – 00:25:20, płyta CD k. 75 i k. 110)

Następnie w okresie od 12 czerwca 1991 roku do 31 lipca 1991 roku E. M. świadczył pracę w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy jako spawacz – betoniarz. ( świadectwo pracy k. 8 akt kapitałowych ZUS, umowa o pracę k. 23, świadectwo pracy k. 13 akt ZUS)

W okresie od 1 października 1991 roku do 28 lutego 1993 roku ubezpieczony był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie (...) w Ł. jako betoniarz – zbrojarz, murarz - zbrojarz oraz spawacz. W okresie od 12 listopada 1992 roku do 30 listopada 1992 roku oraz od 12 grudnia 1992 roku do 31 grudnia 1992 roku wnioskodawca korzystał z urlopu bezpłatnego. (poświadczenie ubezpieczenie k. 9 – 9 verte akt kapitałowych ZUS, umowa o pracę k. 25, k. 27, k. 29, świadectwo pracy k. 15 akt ZUS)

U wskazanego wyżej pracodawcy wnioskodawca zajmował się spawaniem. Nie otrzymał z tego zakładu świadectwa pracy w szczególnych warunkach . (zeznania wnioskodawcy e – protokół z dnia 30.06.2020 r. 00:13:05 w zw. z 00:01:47 – 00:25:20, płyta CD k. 75 i k. 110)

W okresach od 3 marca 1993 roku do 5 września 1993 roku E. M. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. jako bezrobotny i pobierał z tego tytułu zasiłek. (zaświadczenie k. 10 akt kapitałowych ZUS)

W okresie od 6 września 1993 roku do 23 grudnia 1994 roku i od 1 marca 1995 roku do 7 lipca 1995 roku ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. jako murarz. (świadectwo pracy k. 11 – 12 akt kapitałowych ZUS, umowa o pracę k. 26 – 26 verte, k. 25, kopia adnotacji o zatrudnieniu w dowodzie osobistym k. 41 akt kapitałowych ZUS, świadectwo pracy k. 19 akt ZUS)

We wskazanym wyżej zakładzie pracy ubezpieczony spawał i stawiał zbrojenia. Nie otrzymał od tego pracodawcy świadectwa pracy w szczególnych warunkach. (zeznania wnioskodawcy e – protokół z dnia 30.06.2020 r. 00:13:05 w zw. z 00:01:47 – 00:25:20, płyta CD k. 75 i k. 110)

Następnie w okresie od 3 stycznia 1996 roku do 30 kwietnia 1996 roku wnioskodawca wykonywał pracę w Zakładzie (...) w Ł. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy jako murarz - spawacz. (poświadczenie ubezpieczenia k. 14 akt kapitałowych ZUS, umowa o pracę k. 24, świadectwo pracy k. 23 akt ZUS)

Ubezpieczony w okresach od 1 września 1995 roku do 27 listopada 1995 roku i od 1 czerwca 1996 roku do 31 grudnia 1998 roku prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą i był z tego tytułu zgłoszony do ubezpieczeń społecznych i opłacał składki. (poświadczenie ubezpieczenie k. 15-15 verte akt kapitałowych ZUS)

Wnioskodawca posiada łącznie 24 lata, 11 miesięcy i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych (pismo ZUS z dnia 2.10.2019 r. k. 48)

Wnioskodawca nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego. (okoliczność bezsporna)

Ubezpieczony w dniu 1 lipca 2019 roku złożył wniosek o świadczenie emerytalne. (wniosek k. 1 – 6 akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o dokumenty zawarte, w załączonych do akt sprawy, aktach emerytalnych ZUS oraz aktach kapitałowych a w szczególności o załączone świadectwa pracy i poświadczenia podlegania ubezpieczeniom społecznym, nadto o zeznania wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołanie E. M. nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Stosownie do treści art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U z 2020 r. poz. 53) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

W myśl art.184 ust.1 ustawy emerytalnej, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz,

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Natomiast przepis art.184 ust.2 ustawy emerytalnej w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2013 roku stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Stosownie do art. 32 ust. 1 powołanej ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Ustęp 2 tego przepisu stanowi natomiast, że dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. Ustęp 4 cytowanego przepisu stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ustępie 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ustępie 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Przywołane przepisy dotychczasowe to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz.43 z późn zm.).

W myśl § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ustęp 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. W § 3 ustawodawca wskazał, że za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany „wymaganym okresem zatrudnienia” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Z kolei § 4 tego rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Stosownie do art. 114 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Z treści § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe (Dz. U. z 2011 roku poz. 237, nr 1412) wynika, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów.

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy na wstępie wskazać należy, że wnioskodawca nie osiągnął wieku emerytalnego określonego w cytowanym wyżej art. 24 ustawy emerytalnej (65 lat dla mężczyzn), ani przed wydaniem zaskarżonej decyzji, ani na dzień wydania decyzji, ani nawet do dnia zamknięcia rozprawy. Ubezpieczony powyższy wiek emerytalny osiągnie dopiero w dniu 26 lutego 2022 roku.

Z uwagi na powyższe brak jest podstaw prawnych do przyznania wnioskodawcy prawa do emerytury z wieku powszechnego, gdyż nie spełnił on jednego z warunków koniecznych do jej uzyskania.

Odnośnie zaś przyznania E. M. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, to w ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawca także nie spełnił wszystkich wymaganych przez ustawodawcę przesłanek.

W przedmiotowej sprawie kwestionowany był ogólny okres zatrudnienia wnioskodawcy a także staż pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c. to na odwołującym się ciążył ciężar dowodowy w przedmiotowej sprawie, zatem to on powinien udowodnić okoliczności, z których wywodzi skutki prawne. Samo zaś twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (art. 232 k.pc.). (vide wyrok SN z dnia 22.11.2001 r., I PKN 660/00, „Wokanda” 2002, Nr 7-8, s. 44).

Z treści art. 232 k.p.c. wynika, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższego nie zmienia możliwość prowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego z urzędu.

Zatem na wnioskodawcy, jako stronie wywodzącej z tej okoliczności pozytywne dla siebie skutki prawne, spoczywał obowiązek wykazania, że legitymuje się ogólnym stażem wynoszącym w przypadku mężczyzn 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych a także 15 - letnim stażem pracy w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca odnośnie swojego ogólnego stażu pracy w niniejszym postępowaniu przedłożył umowy o pracę z (...) Spółki z o.o. w Ł., (...) w Ł., z Przedsiębiorstwa (...) w Ł. oraz z Zakładu (...) w Ł.. Jednakże powyższe dokumenty nie stanowiły podstawy do zmiany jego stażu pracy.

Podkreślić bowiem należy, że dokumentem wskazującym okres zatrudnienia jest świadectwo pracy. Jest to dokument wydawany pracownikowi, potwierdzający fakt zatrudnienia i zawierający informacje, które mają wpływ na nabycie uprawnień pracowniczych przez pracownika u kolejnego pracodawcy oraz nabycie uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

Odnośnie T. – (...) z o.o. w Ł. brak było możliwości uwzględnienia okresu zatrudnienia od 1 sierpnia 1991 roku do 11 września 1991 roku, gdyż przedmiotowy okres nie został wyszczególniony w świadectwie pracy bądź zaświadczeniu o zatrudnieniu z tego zakładu.

Analogicznie także w przypadku okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. – przyjęto staż pracy na podstawie załączonych świadectw pracy oraz dodatkowo uwzględniono okres ubezpieczenia od 6 września 1993 roku do 6 marca 1994 roku na podstawie zapisu znajdującego się w dowodzie osobistym wnioskodawcy. Nie uwzględniono zaś okresu pracy od 8 lipca 1995 roku do 15 grudnia 1995 roku, gdyż został on wyszczególniony jedynie w umowie o pracę. Brak jest natomiast świadectwa pracy poświadczającego przedmiotowy okres. Nie ma zatem dowodów na to, że wnioskodawca faktycznie podjął pracę na podstawie przedmiotowej umowy o pracę.

Odnośnie okresów pracy w (...) w Ł. oraz w Zakładzie (...) w Ł. to przyjęto okresy zatrudnienia w oparciu o świadectwa pracy poparte dodatkowo poświadczeniem ubezpieczenia, gdyż w tych okresach były przez pracodawcę opłacane składki na ubezpieczenia społeczne. Z okresu pracy w (...) w Ł. wyłączono okresy urlopu bezpłatnego od 12 listopada 1992 roku do 30 listopada 1992 roku i od 12 grudnia 1992 roku do 31 grudnia 1992 roku.

Nadto odnośnie okresów prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej przyjęto okresy podlegania ubezpieczeniom i opłacania składek z tego tytułu wynikające z dokumentu w postaci poświadczenia ubezpieczenia.

Dodatkowo także zgodnie z żądaniem wnioskodawcy w ogólnym stażu pracy jako okresy uzupełniające uwzględniono okresy pracy w gospodarstwie rolnym rodziców: od 27 lutego 1973 roku do 8 września 1976 roku, od 1 maja 1977 roku do 30 czerwca 1977 roku, od 1 lipca 1977 roku do 23 lutego 1978 roku oraz od 19 grudnia 1979 roku do 7 maja 1980 roku w oparciu o zaświadczenie z Urzędu Gminy oraz świadectwo ukończenia (...) Szkoły Zawodowej świadczące o uzyskaniu zawodu rolnika.

Do ogólnego stażu pracy przyjęto także okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 3 marca 1993 roku do 5 września 1993 roku na podstawie zaświadczenia wystawionego przez Powiatowy Urząd Pracy oraz okres odbywania zasadniczej służby wojskowej w oparciu o książeczkę wojskową.

W tej sytuacji przy uwzględnieniu powyższych okresów na podstawie wskazanych dokumentów całkowity okres składkowy i nieskładkowy E. M. nadal nie wyniesie wymaganych 25 lat, a jedynie 24 lata, 11 miesięcy i 19 dni. Podkreślić przy tym należy, iż sam ubezpieczony w toku postępowania przyznał, że ZUS uwzględnił mu wszystkie okresy składkowe i nieskładkowe.

Nadto w ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawca nie udowodnił także stażu pracy w warunkach szczególnych w ilości 15 lat.

Podkreślić należy, że istotnym jest jakie prace realnie w toku swojego zatrudnienia wykonywał skarżący oraz czy prace te są wymienione w cytowanym wyżej rozporządzeniu z dnia 7 lutego 1983 roku, gdyż właśnie to rozporządzenie jest aktem prawnym, w oparciu o który należy orzekać, czy dana praca była pracą w warunkach szczególnych. Sama natomiast nazwa stanowiska (lub brak tej nazwy) nie może dyskwalifikować faktycznie wykonywanych prac w spornym okresie zatrudnienia jako prac wykonywanych w szczególnych warunkach.

Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył jedynie okres zatrudnienia w (...) S.A. – KWK (...) w R. od września 1976 roku do 30 kwietnia 1977 roku w ilości 7 miesięcy i 22 dni. We wskazanym okresie ubezpieczony w pełnym wymiarze czasu pracy i stale świadczył pracę w szczególnych warunkach w górnictwie jako ślusarz pod ziemią wymienioną w wykazie A Dziale I poz. 1 stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Wskazać trzeba, że gdyby nawet w przeprowadzonym postępowaniu sądowym uznać, że ubezpieczony udowodnił także złożonym dokumentem w postaci świadectwa pracy w szczególnych warunkach oraz własnymi zeznaniami, że wykonywał prace w szczególnych warunkach także w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w okresie od 1 października 1982 roku do 30 kwietnia 1983 roku, tj. prace zbrojarskie i betoniarskie wymienione w dziale V poz. 4, prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym określone w dziale XIV poz. 12 oraz prace przy obsłudze suwnic wymienione w dziale III poz. 86 cytowanego wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983 r., to jego staż pracy i tak nie wyniesie wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Podnieść w tym miejscu trzeba, że okoliczność, że wnioskodawca wykonywał u powyższego pracodawcy zarówno czynności jako betoniarz – zbrojarz i jak i jako spawacz oraz suwnicowy, pozwala na stwierdzenie, że prace te wykonywane były w warunkach szczególnych, ponieważ pracownik, który w szczególnych warunkach u jednego pracodawcy w tym samym czasie wykonywał różne zadania, nie powinien być pozbawiony uprawnienia do zaliczenia tego okresu do stażu wymaganego do uzyskania wcześniejszej emerytury ( vide wyrok SN z dnia 27 stycznia 2012 roku w sprawie III UK 103/11, opubl. L.).

Brak jest jednak możliwości uwzględnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia w firmie (...) w Ł. oraz w Przedsiębiorstwie (...) w Ł., gdyż jak sam wnioskodawca przyznał, że przedmiotowi pracodawcy nie wystawili mu dokumentów w postaci świadectw pracy w szczególnych warunkach. Wskazać należy też, że na okoliczność charakteru zatrudnienia, w tych zakładach pracy oraz wykonywanych faktycznie obowiązków pracowniczych ubezpieczony nie zgłosił żadnych świadków.

Z uwagi na powyższe brak jest jakichkolwiek podstaw do zaliczenia powyższych okresów zatrudnienia do pracy w warunkach szczególnych określonej w wykazie A dziale V poz. 4 i dziale XIV poz. 12. stanowiącego załącznik do przytoczonego rozporządzenia.

Uznać zatem należy, że E. M. nie spełnił, aż dwóch z wymaganych przez ustawodawcę warunków do uzyskania prawa do emerytury określonych na mocy art.184 ustawy emerytalnej, to jest nie posiada wymaganego okresu składkowego w ilości 25 lat oraz stażu pracy w szczególnych warunkach w ilości 15 lat. Bezprzedmiotowym jest więc badanie pozostałych przesłanek warunkujących przyznanie powyższego świadczenia.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie E. M., jako niezasadne, uznając tym samym prawidłowość wydanych w dniach 15 lipca 2019 r. i 7 sierpnia 2019 r., decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł..

K.B