Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 15 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2020 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. kwotę 5842,63 zł (pięć tysięcy osiemset czterdzieści dwa 63 /100 złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 listopada 2018r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 027,86 zł (dwa tysiące dwadzieścia siedem 86/100 złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 56,00 zł (pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 164/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. wniósł w dniu 13 listopada 2018r. o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 7.594,18 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 26 kwietnia 2018r. doszło do zdarzenia drogowego w następstwie którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rej. (...). Właściciel pojazdu jest uprawniony w stosunku do pozwanego z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany dokonał oceny zakresu uszkodzeń pojazdu marki B. o nr (...) i przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 1.786,76 zł. W dniu 22 października 2018r. M. T. zbył na rzecz powoda roszczenia przysługujące mu przeciwko pozwanemu z tytułu zdarzenia drogowego z dnia 26 kwietnia 2018r. Z opinii niezależnego rzeczoznawcy wynika, że rzeczywisty koszt naprawy uszkodzonego pojazdu to kwota 8.144,03 zł. Uwzględniając dotychczas wypłacone właścicielowi uszkodzonego pojazdu odszkodowanie pozwanemu pozostaje do zapłaty kwota 7.594,18 zł, na którą składa się kwota 6.357,27, koszty sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy i opinii do szkody w wysokości 1.045,50 zł oraz skapitalizowane odsetki za opóźnienie w zapłacie kwoty 6.357,27 zł liczone od dnia 19 maja 2018r. (następny dzień po wydaniu decyzji pozwanego) do dnia 22 października 2018r. (dzień sporządzenia wezwania do zapłaty) w wysokości 191,41 zł. Pismem z dnia 22 października 2018r. powód zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności i wezwał go do zapłaty.

Do pozwu załączono zawiadomienie o przelewie wierzytelności z wezwaniem do zapłaty, ocenę techniczno – ekonomiczną sporządzoną na zlecenie powoda wraz z kalkulacją naprawy, umowę przelewu wierzytelności, fakturę VAT (...).

W dniu 11 grudnia 2018r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazano, że wysokość szkody została ustalona została na podstawie przeciętnej wartości cen usług i cen części zamiennych występujących na lokalnym rynku – tzw. kosztorysowym rozliczeniem szkody wyłącznie w oparciu o cenę nowych części oryginalnych O – przy uwzględnieniu zakresu niezbędnych do wykonania prac określonych w profesjonalnym systemie kalkulacji kosztów naprawy.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał żądania pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do szkody doszło 26 kwietnia 2018r.w K.. Kierującym i właścicielem uszkodzonego pojazdu marki B. (...) był M. T.. Sprawca zdarzenia, kierujący samochodem marki F. podczas zmiany pasa ruchu nie zachował bezpiecznej odległości, w wyniku czego uderzył w bok pojazdu poszkodowanego marki B.. Uszkodzeniu uległa przednia lewa strona samochodu, w szczególności listwa od zderzaka, kierunkowskaz lewy, nadkole lewe przednie, listwa błotnika, błotnik przedni lewy, drzwi przednie lewe, lusterko lewe, zderzak przedni. Na miejscu zdarzenia była policja. Pojazd nie był holowany. Kilka dni później właściciel pojazdu M. T. zgłosił szkodę pozwanemu telefonicznie. Pozwany oferował mu naprawę samochodu w proponowanym warsztacie, ale on zdecydował się naprawić samochód sam. Pieniądze, które otrzymał od pozwanego nie wystarczyły na naprawę, ale rozmawiał o tym z przedstawicielami pozwanego jedynie telefonicznie, co do niczego nie doprowadziło. Pozwany wyliczył tylko 1.700 zł, używając do kalkulacji zamienników w odmiennej jakości, których nie można dopasować. Poszkodowany do naprawy używał zaś jedynie części oryginalnych. Poszkodowany nie prowadzi działalności gospodarczej, sprzedał auto na przełomie maja- kwietnia 2019r.

Dowód: druk zgłoszenia szkody (k. 51 – 52 akt), zeznania świadka M.

T. (00:07:08 – 00:22:13 minuta rozprawy z dnia

23.08.2019r. k. 80 – 81 akt)

Uszkodzony pojazd to samochód marki B. (...), rok produkcji 2001, zarejestrowany po raz pierwszy za granicą. Pierwsza rejestracja nastąpiła w Polsce w 2010r., a w 2012r nastąpiła zmiana właściciela. Samochód pozytywnie przechodził badania techniczne.

Dowód: historia pojazdu (k. 55 – 57 akt)

W dniu 11 maja 2018r. pozwany ustalił wysokość szkody na kwotę 1.382,91 zł.

Dowód: ustalenie wysokości szkody (k. 58 – 60 akt)

Pismem z dnia 15 maja 2018r. pozwany poinformował poszkodowanego M. T., że ustalił wartość szkody na kwotę 1.382,91 zł i wypłaty odszkodowania dokona po ustaleniu odpowiedzialności za szkodę. Gdyby poszkodowany zdecyduje się na naprawę pojazdu, a ustalona kwota będzie zbyt niska, pozwany pomoże w zorganizowaniu naprawy w warsztacie jego sieci naprawczej. Poszkodowany miał takiemu warsztatowi przekazać przyznaną kwotę odszkodowania, a pozwany warsztatowi miał przekazać brakującą część. Gdyby poszkodowany nie wybrał warsztatu pozwanego, przed rozpoczęciem naprawy miał uzgodnić z pozwanym koszty naprawy poprzez przedstawienie kosztorysu naprawy wykonanego przez warsztat, który wybrał. Gdyby kwota wskazana w kosztorysie była wyższa niż ustalona przez pozwanego, to poszkodowany mógłby skorzystać z oferty naprawy w warsztacie pozwanego, w przeciwnym wypadku wysokość odszkodowania zostanie zaakceptowana jedynie do kwoty naprawy w warsztacie Sieci Naprawczej (...), tzn. do realnych kosztów naprawy.

Dowód: pismo pozwanego do poszkodowanego z 15.05.2018r. (k. 53 – 54 akt)

Pozwany w dniu 18 maja 2018r. wykonał kosztorys do szkody z dnia 26 kwietnia 2018r., w którym wyliczył koszty naprawy na kwotę 1.786,76 zł, o czym poinformował poszkodowanego M. T. i któremu przyznał odszkodowanie w tej kwocie w dniu 18 maja 2018r.

Dowód: pismo pozwanego do poszkodowanego z 18.05.2018r. z kosztorysem

(k. 21 – 24, 61 - 63 akt)

W dniu 15 października 2018r. rzeczoznawca P. H. z Krajowego Centrum (...) wykonał na zlecenie powoda Ocenę techniczno – ekonomiczną oraz wycenę nr (...) ustalającą wartość rynkową pojazdu marki B., nr rej (...) na dzień 15 maja 2008r.

Dowód: Ocena techniczno – ekonomiczna (k. 11 – 13 akt) wycena nr (...) z

15.10.2018r. (k. 14 akt)

W dniu 19 października 2018r. poszkodowany M. T., w związku ze szkodą komunikacyjną w samochodzie marki B. o numerze rejestracyjnym (...), mającej miejsce w dniu 26 kwietnia 2018r. dokonał na rzecz powoda przelewu wierzytelności – prawa do świadczeń odszkodowawczych od sprawcy szkody, posiadacza pojazdu oraz innych podmiotów odpowiedzialnych, w szczególności od ubezpieczyciela, który udzielił ochrony ubezpieczeniowej sprawcy szkody – posiadaczowi pojazdu w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Dowód: umowa przelewu Nr (...) z dnia 19.10.2018r. (k. 19 akt)

W dniu 22 października 2018r. Kancelaria (...) wykonał kalkulację naprawy w systemie A. uszkodzonego pojazdu na kwotę 8.144,03 zł.

Dowód: kalkulacja naprawy nr (...) (k. 15 – 17 akt)

Za wykonanie kalkulacji szkody, sporządzenie opinii do szkody i sporządzenie wyceny wartości rynkowej pojazdu ustalono wynagrodzenie w kwocie 1.045,50 zł, które objęto fakturą VAT nr (...) z 22 października 2018r.

Dowód: faktura VAT (...) z 22.10.2018r. (k. 20 akt)

W dniu 22 października 2018r. powód zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności i wezwał go do zapłaty kwoty 7.594,18 zł. W treści pisma wskazano, że żądana kwota uwzględnia odszkodowanie w wysokości 8.144,03 zł, pomniejszone o wartość wypłaconego dotychczas świadczenia w wysokości 1.786,76 zł oraz odsetki za opóźnienie liczone od dnia 19 maja 2018r. w kwocie 191,41 zł oraz koszt sporządzenia opinii w kwocie brutto 1.045,50 zł.

Dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności z 22.10.2018r. (k. 8 akt) z

dowodem nadania (k. 10 akt)

Pozwany pismem z dnia 2 listopada 2018r., skierowanym do powoda wskazał, że w sprawie przyznał odszkodowanie w kwocie 1.786,76 zł, które wypłacił poszkodowanemu. Powód nie przedstawił dowodów, że poszkodowany poniósł wyższe koszty przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia od tych które już zostały skompensowane wypłaconym odszkodowaniem. Brak jest również podstaw do zwrócenia kosztów sporządzenia kosztorysu naprawy ze względu na brak adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy wypadkiem, który zaszedł a tym roszczeniem.

Dowód: pismo pozwanego do powoda z dnia 2.11.2018r. (k. 64 akt)

Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki B. o numerach rejestracyjnych (...) powstałych w związku z zaistniałą szkodą komunikacyjną w dniu 26 kwietnia 2018r. ustalony przy użyciu nowych części oryginalnych typu O, technologii producenta oraz średnich cen robocizny w warsztatach posiadających odpowiedni personel i zaplecze pozwalające na stosowanie technologii producenta i (...) wynoszącej w okresie powstania szkody 110 zł netto za 1 rbg, pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wynosi 7.814 zł brutto. Przy tych samych założeniach, stosując do naprawy części o jakości (...), ze względu na okres eksploatacji wynoszący 198 miesięcy, koszt naprawy pojazdu wynosi 7.461,78 zł brutto. Jest to w tym przypadku zasadny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu. Stosowanie do naprawy części typu P i pochodnych nie pozwoli na naprawę pojazdu zgodnie z technologią producenta pojazdu. Wypłacone do tej pory odszkodowanie nie pozwoliło na naprawę pojazdu zgodnie z technologią producenta pojazdu, a zatem nie przywróciło pojazdu do stanu sprzed zdarzenia drogowego.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. P. L. z kalkulacją

naprawy(k. 93 – 114 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka M. T. oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. P. L.. Pełnomocnicy stron nie wnieśli żadnych zastrzeżeń do opinii biegłego.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 26 kwietnia 2018r. była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem ustalonego przez biegłego zakresu naprawy i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody w samochodzie B. wynosi kwotę 7.461,78 zł. Za przyjęciem przyjętych przez biegłego stawek roboczogodziny oraz zastosowania w przypadku kalkulacji naprawy, w miarę możliwości części zamiennych Q przemawia wiek samochodu, nieznana historia jego serwisowania, zmiany właściciela. W przypadku takiego samochodu użycie zamiennika o wysokiej jakości nie wpłynie ujemnie na stan techniczny, żywotność i wartość samochodu.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem 7.461,78 zł, a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (1.786,76 zł) wynosząca kwotę 5.675,02 zł oraz skapitalizowana kwota odsetek od kwoty 5.675,02 zł liczonych od dnia 19 maja 2018r. do 22 października 2018r., które wyniosły 167,61 zł podlegała uwzględnieniu przez Sąd wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, w tym koszt dokonanej przez podmiot trzeci na zlecenie powoda kalkulacji naprawy, podzielając stanowisko pozwanego, że koszt ten nie mieści się w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą. Powód prowadzi działalność gospodarczą i w jej ramach zakupił wierzytelność poszkodowanego. Koszt wykonanej ekspertyzy stanowi koszt jego działalności gospodarczej, który uwzględnia z pewnością w rozliczeniach podatkowych. Koszt ten nie wpływa na wysokość szkody poniesionej przez poszkodowanego, a tylko co do wysokości tej szkody odpowiedzialność ponosi pozwany.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 § 1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 76,94 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 380 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 1.056 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 1.800 zł w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 5 listopada 2015r. poz. 1800 ze zm.) i w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. poz. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły kwotę 5.070 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 1.169,14 zł, stanowiącą 23,06% sumy kosztów postępowania. Powód poniósł natomiast kwotę 3.197 zł (opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika i zaliczka na poczet opinii biegłego w wysokości 1.000 zł). Różnicę kwoty jaką poniósł powód i jaką powinien ponieść ma obowiązek zwrócić powodowi pozwany. Ponadto Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa nie pokrytą zaliczką, a uiszczoną tymczasowo przez Skarb Państwa część wynagrodzenia biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś