Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że B. K. (1) w okresie od dnia 1 stycznia 2015 r. do 23 września 2018 r. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym, tj. emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą u płatnika składek T. K. oraz ustalił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne , FGŚP oraz Fundusz Pracy we wskazanej w decyzjach wysokości. W uzasadnieniu ww. decyzji organ rentowy wskazał, że w wyniku kontroli przeprowadzonej u płatnika składek stwierdzono, że prowadzi on działalność gospodarczą w postaci piekarni w D.. Czynności osoby współpracującej ubezpieczona wykonywała w okresie od stycznia 2015 r. do 23 września 2018 r. Zdaniem organu rentowego B. K. (1) dla sprawnego działania firmy męża – piekarni współpracowała przy działalności prowadzonej przez męża poprzez wykonywanie obowiązków związanych z wystawianiem faktur w dwóch programach komputerowych, przyjmowaniem zamówień ze sklepów , wypisywaniem W – Z , segregowaniem faktur i zawożeniem do księgowości, rozliczaniem tygodniowym faktur, przygotowywaniem zakwasu niezbędnego do produkcji pieczywa, poszukiwaniem pracowników do piekarni, wypłacaniem pracownikom wynagrodzenia. Podejmowane przez nią działania pozostawały w bezpośrednim związku z przedmiotem prowadzonej działalności i charakteryzowały się pewną systematycznością, stabilnością i zorganizowaniem oraz w istotny sposób wpływały na osiągane przychody z tej działalności. Dodatkowo fakt zatrudnienia I. J. (1) w pełnym wymiarze czasu pracy w celu odciążenia i zastąpienia B. K. (1) w wykonywanych przez nią czynnościach wskazuje na to , że czynności przez nią wykonywane nie były czynnościami wykonywanymi sporadycznie i okazjonalnie.

Odwołania od ww. decyzji złożyli T. K. i B. K. (1) , zaskarżając je w całości i kwestionując okoliczność, jakoby B. K. (1) współpracowała z mężem w prowadzeniu działalności gospodarczej w spornym okresie. Argumentowali , iż czynności przez nią wykonywane nie przekraczały rozmiarów zwyczajowej pomocy świadczonej przez współmałżonka w prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej. Pomoc ta mieściła się w ramach pomocy rodzinnej i nie miała charakteru współdziałania przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, gdy się zważy, że małżonka zajmowała się prowadzeniem domu i wychowywaniem czwórki dzieci W związku z powyższym odwołujący się wnieśli o:

- zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że w okresie wskazanym w decyzji B. K. (1) nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, ubezpieczeniu zdrowotnemu, jak i że

-płatnik składek nie jest zobowiązany do odprowadzenia składek na Fundusz Pracy - oraz obciążenie organu rentowego kosztami postępowania.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie oraz o zasądzenie od odwołujących się na jego rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w treści zaskarżonych decyzji . Powołał się przy tym na podobne w treści zeznania obu odwołujących się, w których w/w- ni szeroko opisali liczne czynności wykonywane przez B. K. (1) w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez męża . Potwierdzeniem roli w/w- nej w prowadzeniu działalności gospodarczej T. K. jest również zdaniem pozwanego zatrudnienie w jej zastępstwie ( z uwagi na ciążę ) nowego pracownika - I. J. (1). Organ rentowy wskazywał również, iż państwo K. prowadzą wspólne gospodarstwo domowe , a z zeznań odwołującej wynika, iż nie jest ona nigdzie zatrudniona.

Zarządzeniem z dnia roku Sąd Okręgowy połączył sprawy z ww. odwołań ( VIU 3122/19 oraz (...) ) celem łącznego ich rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt VI U 3122/19.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Odwołujący prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Piekarnia (...) w D.. Jej przedmiotem jest wypiek i sprzedaż chleba. W skład zakładu wchodzi piekarnia ( położona w miejscowości D. ) oraz dwa sklepy – jeden mieszczący się w D., drugi położony w Ś.. Małżonkowie T. i B. K. (1) prowadzą wspólne gospodarstwo domowe , zamieszkują z czwórką dzieci w D.. Dziecko rocznik 2011 w spornym okresie to jest w latach 2015 – 2018 uczęszczało do przedszkola w D.. Dziecko z rocznika 2006 r. w tym samym okresie uczęszczało do szkoły podstawowej w D.. Natomiast najstarsze dziecko ( rocznik 2001 ) w tym czasie uczęszczało do gimnazjum w Ś..

/ dowód : zeznania odwołujących – zapis AV k. 59 akt sprawy /

Od kwietnia 2000 r. B. K. (1) dysponowała pełnomocnictwem z podpisami notarialnie poświadczonymi jej męża do prowadzenia całej działalności gospodarczej .

/ dowód : pełnomocnictwo k. 27 akt ZUS /

W okresie od stycznia 2015 r. do września 2018 r. B. K. (1) w ramach prowadzonej przez męża działalności wykonywała następujące czynności:

- zajmowała się obsługą dwóch programów komputerowych wykorzystywanych przy prowadzeniu działalności, w tym obsługą systemu księgowego (...) wystawiał faktury

- wystawiała tzw. WZ – zamówienia

- dostarczała dokumentację do biura rachunkowego

- zajmowała się sprzedażą w sklepie

- sporządzała zakwas w piekarni

- nadzorowała pracowników

- rekrutowała i wdrażała w obowiązki nowych pracowników

- wypłacała pracownikom wynagrodzenia

/ dowód : zeznania odwołujących się złożone w toku postępowania przed organem rentowym - k. 16 – 19 , 21 – 23 akt ZUS , częściowo zeznania odwołujących zapis AV k. 37 i 59 akt sprawy / .

Od 3 kwietnia 2018 r. w związku z ciążą B. K. (1) , która nie mogła dalej zajmować się sprawami związanymi z prowadzoną przez jej męża działalnością gospodarczą, T. K. zatrudnił nowego pracownika biurowego - B. J.. Przy czym rekrutacją oraz wdrożeniem w/ w- nej w obowiązki ( przeszkoleniem w zakresie obsługi systemu księgowego (...), przyjmowania zamówień, wypisywania WZ – dostawa, rozliczania cotygodniowego faktur , sprawdzania towaru ) zajęła się ( jako wykonująca je wcześniej ) B. K. (1). I. J. (1) zatrudniono w pełnym wymiarze czasu pracy. Do jej obowiązków należało wypisywanie faktur, wystawianie WZ ( zamówień ) , odbiór i sprawdzanie towaru, dostarczanie dokumentacji do obsługującego firmę biura rachunkowego. Po przejściu I. J. (1) po paru miesiącach na zwolnienie lekarskie związane z ciążą, powyższe obowiązki ponownie przejęła B. K. (1) .

/ dowód : zeznania świadka I. J. - zapis AV k. 37 akt sprawy, zeznania odwołującej B. K. – k. 17 akt ZUS /

Płatnik składek T. K. w okresie od dnia 1 stycznia 2015 r. do 23 września 2018 r. nie zgłosił swojej żony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego jako osoby współpracującej .

/ bezsporne /

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, jak również w dokumentacji organu rentowego, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu, a które nie były też kwestionowane przez żadną ze stron pod względem ich autentyczności oraz prawdziwości zawartych w nich informacji. Podstawę ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie w zakresie dotyczącym faktu prowadzenia działalności gospodarczej, przedmiotu tej działalności, jak również pozostawania w/wym. we wspólnym gospodarstwie domowym stanowiły również częściowo zeznania odwołujących. W tej części zeznania te są jasne i konsekwentne oraz znajdują potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w sprawie, które sąd uznał za wiarygodne. Sąd nie dał natomiast wiary kluczowym z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy zeznaniom małżonków, ( złożonym na rozprawie ) , w których utrzymywali , jakoby pomoc świadczona prze z B. K. (1) na rzecz męża w ramach czynności podejmowanych dla zapewnienia ciągłości firmy miała charakter wyłącznie doraźnej czy wręcz incydentalnej. Twierdzenia te pozostają bowiem w rażącej sprzeczności z zeznaniami złożonymi przez te same osoby w trakcie postepowania kontrolnego przed organem rentowym. Stanowią one w ocenie sądu podjętą przez odwołujących próbę celowego minimalizowania zakresu czynności wykonywanych przez B. K. (1) w ramach działalności gospodarczej jej męża, a ujawnionych w toku postępowania przed organem rentowym. Przy czym nie przekonują sądu wyjaśnienia owych rozbieżności sprowadzające się do stwierdzeń, iż być może określone zapisy w protokołach ich przesłuchań przed ZUS są wynikiem nieporozumienia, niezrozumienia czy też wadliwego odnotowania ich wypowiedzi przez przesłuchującego. Okoliczności towarzyszące przykładowo wdrażaniu nowego pracownika w jego obowiązki biurowo – administracyjne przez B. K. (1) wskazują jednoznacznie na to , iż doskonale orientowała się ona w sprawach związanych z firmą, w szczególności w sprawach biurowych i pracowniczych , co potwierdza również udzielone jej wiele lat wcześniej pełnomocnictwo do prowadzenia wszystkich bieżących spraw przedsiębiorstwa. Czynności rodzajowe wskazane w treści pełnomocnictwa z roku 2000 obrazują faktyczny, przedmiotowy zakres zaangażowania ubezpieczonej w stanowiącą ich źródło utrzymania działalność gospodarczą męża wiele lat później , w spornym okresie przypadającym na lata 2015 – 2018 .

Sąd nie dał przy wiary zeznaniom świadka I. J. (1) w części dotyczącej zakresu przeszkolenia świadka przez B. K. (1). Twierdzenia, jakoby przeszkolenie to ograniczyło się do obsługi systemu księgowego (...) pozostają w sprzeczności ( są niespójne ) z zeznaniami B. K. (1) złożonymi przed organem rentowym , gdzie ta opisała całe spektrum czynności, w zakresie których instruowała - wprowadzała w obowiązki I. J. (1).

Zeznania świadka S. S. nic do sprawy nie wnoszą. Kontakt w/ w – nej z działalnością gospodarczą prowadzoną przez T. K. ograniczał się do obsługi rachunkowo -księgowej, opartej na dokumentach, które dostarczał płatnik ( niekiedy właśnie poprzez B. K. (1) , przywożącą faktury ) . Podobnie pozbawione większego waloru dowodowego były zeznania świadka A. G.. W/ w – na była i nadal pozostaje zatrudniona w firmie (...) jako sprzedawczyni, przy czym pracę świadczy głównie w sklepie w Ś.. Jej kontakt z piekarnią w D. i tamtejszym sklepem siłą rzeczy musiał być zatem ograniczony . Potwierdziła ona natomiast fakt wypłaty wynagrodzenia przez B. K. (1).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie z poniższych względów. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017r., poz. 1778) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są m.in. osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi. Stosownie do treści art. 8 ust. 11 ustawy za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz zleceniobiorcami, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia. Nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego. Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. W myśl art. 13 pkt 5 ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach: osoby współpracujące – od dnia rozpoczęcia współpracy przy prowadzeniu pozarolniczej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej albo umowy zlecenia do dnia zakończenia tej współpracy. Natomiast obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy reguluje przepis art. 104 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2017r., poz. 1065) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę opłacają także osoby prowadzące działalność gospodarczą za osoby z nimi współpracujące. Składki na Fundusz Pracy, w myśl art. 107 ust. 1 tejże ustawy, opłaca się za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenia społeczne.

Zauważyć w tym miejscu należy, że ustawa systemowa choć nie zawiera legalnej definicji „współpracy przy prowadzeniu działalności”, definicja ta została wypracowana przez orzecznictwo m.in. Sądu Najwyższego, który, uznał, iż cechami konstytutywnymi pojęcia „współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy systemowej są występujące łącznie: 1) istotny dla działalności gospodarczej ciężar gatunkowy działań współpracownika, które to działania nie mogą mieć charakteru wtórnego; muszą pozostawać w bezpośrednim związku z przedmiotem podjętej działalności oraz muszą charakteryzować się pewną systematycznością, stabilnością i zorganizowaniem; 2) znaczący czas i częstotliwość podejmowanych robót (wyr. SN z dnia 6 stycznia 2009 r., II UK 134/08, OSNP 2010 nr 13-14, poz. 170). Ponadto, za współpracującego przy prowadzeniu działalności pozarolniczej można uznać tylko taką osobę, która na rzecz tej działalności wykonuje prace takiego rodzaju, rozmiaru i częstotliwości, że mają one wymiar ekonomiczny i organizacyjny na tyle istotny, iż mogą być postrzegane jako współpraca przy prowadzeniu tej działalności (wyr. SN z dnia 23 kwietnia 2010 r., II UK 315/09, OSNP 2010 nr 13-14, poz. 170). Przy czym od osoby współpracującej nie wymaga się aż takiego zaangażowaniu i dyspozycji, jak od osoby prowadzącej działalność gospodarczą (wyr. SN z dnia 13 lipca 2017 r., III UK 181/16, legalis). Innymi słowy, współpracujący to członkowie najbliższej rodziny, pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą prowadzącą działalność gospodarczą, przyczyniający się do prowadzenia działalności, działający na rzecz i w imieniu osoby prowadzącej działalność, zaangażowani w prowadzenie tej działalności (wyr. SA w Gdańsku z dnia 21 czerwca 2016r., III AUa 137/16, legalis) . Prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego oznacza natomiast wspólne zamieszkiwanie tych osób połączone ze wspólnym zaspokajaniem potrzeb życiowych, czyli ścisłą współpracą w załatwianiu spraw związanych z codziennym prowadzeniem domu (np. zakupy, opłata rachunków). Cechami charakterystycznymi dla prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego może być udział i wzajemna ścisła współpraca w załatwianiu codziennych spraw związanych z prowadzeniem domu, niezarobkowanie i pozostawanie w związku z tym na całkowitym lub częściowym utrzymaniu osoby, z którą się gospodarstwo domowe prowadzi, a wszystko to dodatkowo uzupełnione cechami stałości, które tego typu sytuację charakteryzują (wyr. SN z dnia 2 lutego 1996r., II URN 56/95, legalis ).

W niniejszej sprawie bezsporne pozostawało to, że małżonkowie B. i T. K. pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym. W ocenie sądu w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie ulega wątpliwości również fakt , że w okresie lat 2015 – 2018 B. K. (1) wykonywała szereg różnych rodzajowo czynności związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez jej męża . Powyższe zostało w istocie przez odwołujących przyznane, także w roku postępowania sądowego. W/ w- na zajmowała się sprzedażą w sklepie, wystawianiem faktur, przygotowywaniem zamówień, zawożeniem dokumentacji do biura rachunkowego, sporządzaniem zakwasu, rekrutacją pracowników, czy wypłatami wynagrodzeń pracownikom. Kwestia sporna sprowadzała się zatem do oceny prawnej podejmowanej przez nią aktywności gospodarczej pod kątem możliwości zakwalifikowania jej jako współpracy w prowadzeniu działalności gospodarczej. Innymi słowy istotnym było ustalenie zakresu oraz ilości ( intensywności ) prac wykonywanych przez B. K. (1) w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka oraz ocena z tego punktu widzenia znaczenia czy roli pracy wykonywanej przez nią na rzecz firmy. Organ rentowy zarówno w zaskarżonej decyzji, jak i w odpowiedzi na odwołanie przyjął, że czynności podejmowane przez ubezpieczoną na rzecz firmy męża w spornym okresie należy uznać za współpracę z prowadzeniu działalności gospodarczej, albowiem praca ubezpieczonej pozostawała w bezpośrednim związku z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej i stanowiła istotną pomoc udzieloną przedsiębiorcy, bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągnęłyby takiego pułapu, jaki zapewnia ich współdziałanie w tym przedsięwzięciu. Odwołujący zaś wywodziła odmiennie twierdząc, że czynności podejmowane przez B. K. (1) stanowiły wyłącznie doraźną, wymuszoną okolicznościami, pomoc świadczoną każdorazowo na prośbę męża . Strona powodowa twierdziła , że były to czynności nie przekraczające zwyczajowej pomocy świadczonej małżonkowi w sprawach życia codziennego . Przedmiotem badania przez sąd był zatem zakres i ilość wykonywanych przez nią, wymienionych wyżej czynności w kontekście prowadzonej przez T. K. działalności. Wbrew twierdzeniom małżonków wymienione wyżej czynności wykonywane przez B. K. (1) nie miały charakteru incydentalnej, doraźnej pomocy. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie (w tym zarówno ten zebrany przez organ rentowy, jak i uzupełniony w postępowaniu przez sądem pozwala stwierdzić, że w istocie w latach 2015 – 2018 B. K. (1) była osobą współpracującą z mężem w ramach prowadzonej przezeń działalności gospodarczej. W spornym okresie prowadzona przez niego działalność gospodarcza polegała na prowadzeniu piekarni i sklepów sprzedających wypiekane pieczywo . T. K. zatrudniał równocześnie kilka osób ( 5- 6 ) . Nie zatrudniał nikogo do obsługi administracyjno - biurowej. Sprawy księgowe zlecał zewnętrznemu biuru rachunkowemu mieszczącemu się w Ś.. W postępowaniu przed organem rentowym ubezpieczona spontanicznie ( jak można wnosić z treści protokołu ) opisała wykonywane przez siebie czynności wskazując bardzo szerokie ich spektrum – począwszy od sprzedawania w sklepie, poprzez przygotowywanie zamówień , na wystawianiu faktur , obsłudze systemu księgowego czy wypłacie wynagrodzeń pracownikom skończywszy. Nie wskazywała przy tym na ograniczenie ich w czasie, incydentalny charakter, czy też niewielki ich udział w prowadzonej przez męża działalności. Wręcz przeciwnie z zeznań tych wyłania się obraz osoby aktywnie uczestniczącej w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez męża. W toku postępowania sądowego T. K. i B. K. (1) przyznali, iż przedmiotowe czynności ubezpieczona w istocie wykonywała, ale starali się minimalizować ich zakres, sugerując, ze miały one jednostkowy , bardzo rzadki i wynikający z nagłej potrzeby charakter , bądź też że czas poświęcany na te czynności przez B. K. (1) był relatywnie niewielki, podejmowane działania zaś nieistotne w kontekście całej absorbującej jej małżonka działalności . Tymczasem co słusznie zauważył pozwany organ rentowy to właśnie celem odciążenia, czy raczej zastąpienia ( z uwagi na stan ciąży ) odwołującej od spoczywających na jej barkach obowiązków ( zadań ) związanych z funkcjonowaniem piekarni i dwóch sklepów zatrudniono I. J. (1). Powyższe w sposób jaskrawy przeczy tezom o doraźnej pomocy ze strony B. K. (1) udzielanej jej mężowi . Nie zatrudnia się bowiem pracownika ( na cały etat ) celem wykonywania określonych obowiązków , jeżeli maja one incydentalny czy nieistotny dla prowadzonego zakładu charakter . Zatrudnienie I. J. (1) zbiegło się z bliskimi narodzinami czwartego dziecka odwołujących , co wskazuje jednoznacznie na to, iż w związku z ciążą w/w- na nie mogła realizować sowich dotychczasowych obowiązków w takim zakresie jak dotychczas . Przy czym zeznania tegoż pracownika, który miał ją zastąpić, potwierdzające forsowana obecnie przez stronę powodową tezę jakoby obowiązków przejmowanych od B. K. (1) nie był na tyle szeroki aby uzasadniał zatrudnienie nowego pracownika na pełen etat , są tyleż niewiarygodne, co bez znaczenia dla sprawy. Po pierwsze bowiem w świetle zasad doświadczenia życiowego mało prawdopodobnym jest , aby działający w celu osiągnięcia zysku ( co jest istotą prowadzenia zarobkowej działalności gospodarczej ) przedsiębiorca godził się na zatrudnienie pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy , pomimo świadomości powierzenia mu obowiązków pełnego etatu nie wyczerpujących. W takiej sytuacji zwyczajnie „ dokładałby do interesu „ co jest oczywiście nieracjonalnym . Ewentualnym wyjaśnieniem zaistniałej sytuacji związanej z zatrudnieniem I. J. (1) na cały etat mimo powierzenia jej obowiązków odwołującej o znacznie mniejszym zakresie byłoby wykazanie, iż pracownikowi temu powierzono dodatkowe w stosunku do tych wykonywanych dotychczas przez B. K. (1) obowiązków. Tego jednak strona powodowa w najmniejszym stopniu nie wykazała. Co więcej , wachlarz aktywności B. K. (1) w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez jej męża w spornym okresie , opisany przez nią w trakcie składania zeznań przez organem rentowym był znacznie szerszy , aniżeli zakres zadań realizowanych przez I. J. (1). Obejmował bowiem dodatkowo szereg innych aniżeli administracyjno – biurowe czynności jak sprzedaż w sklepie, przygotowywanie zakwasu czy wypłatę wynagrodzenia pracownikom. Nawet zatem jeśli przyjąć, że zatrudniona niejako w miejsce odwołującej I. J. (1) przejęła jej obowiązki odpowiadające w rzeczywistości jedynie 1/ 2 etatu, nie oznacza to , że obowiązki B. K. (1) nie były wcześniej szersze , choćby o wskazane wyżej przygotowywanie zakwasu , czy też sprzedaż w sklepie ( nawet incydentalną) . Wreszcie nie stanowi argumentu przemawiającego za zasadnością stanowiska strony powodowej ( o rzekomej fizycznej niemożliwości współpracy B. K. (1) przy prowadzeniu działalności gospodarczej ) fakt wychowywania przez nich czwórki dzieci . W latach 2015 – 2018 objętych sporem , dzieci odwołujących miały odpowiednio od 4 do 7 lat ( rocznik 2011 ) , 9 do 12 lat ( rocznik 2006 ) i 14 do 17 lat ( rocznik 2001 ) i uczęszczały odpowiednio do przedszkola w D., szkoły podstawowej w D. i gimnazjum w Ś. . Nie były to zatem dzieci wymagające całodziennej opieki, co miałoby wskazywać na niemożność zaangażowania się ubezpieczonej w działalność gospodarczą męża w tym czasie. Analiza całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie prowadzi do wniosku, że nie da się obronić forsowanej zarówno przez odwołującego, jak i samą ubezpieczoną tezy, że działania nie miały charakteru stałej współpracy, zmierzającej do uzyskania zarobku z tej działalności. Jest oczywistym, że bez jej aktywności – w tym w szczególności w sferze organizacyjno – logistycznej i biurowej - firma nie mogłaby sprawnie funkcjonować, a tym samym przynosić zysków.

Wobec powyższego, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc odwołania od ww. decyzji należało oddalić, o czym Sąd Okręgowy orzekł w punkcie 1 sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu sąd wydał w oparciu o treść
art. 98 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Natomiast art. 98 § 3 kpc w zw. z art. 99 kpc, do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach. Uszczegółowienie tej normy stanowi przepis § 9 ust. 2 rozporządzenia , Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015, poz. 1804), zgodnie z którym stawka minimalna w sprawach o podleganie ubezpieczeniom ( a taką jest niniejsze sprawa, w której dopiero przesądzenie, iż B. K. (1) podlega ubezpieczeniom jako osoba współpracująca , skutkuje wymiarem składek w określonej wysokości ) wynosi 180 zł.