Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 marca 2020 r. w G. sprawy z powództwa L. B. przeciwko E. C.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  pozbawia wykonalności w całości tytuł wykonawczy w postaci zaopatrzonego w klauzulę wykonalności wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 26 października 1999 r. (sygn. I C 1625/99);

II.  zasądza od pozwanej E. C. na rzecz powoda L. B. kwotę 430 zł (czterystu trzydziestu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 826/19

UZASADNIENIE
wyroku z dnia 5 marca 2020 r.

STAN FAKTYCZNY

W dniu 26 października 1999 r. (sygn. I C 1626/99) zapadł wyrok Sądu Rejonowego w Gdyni zasądzający świadczenie pieniężne od L. B. na rzecz E. C.. Orzeczenie zostało opatrzone klauzulą wykonalności z dnia 2 grudnia 1999 r. Postępowanie egzekucyjne w sprawie III Km 53/00 umorzyło się z mocy samego prawa, co stwierdzono postanowienie komornika sądowego z dnia 1 czerwca 2018 r. Postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 1641/08 umorzone zostało postanowieniem komornika sądowego z dnia 24 lutego 2009 r. wobec jego bezskuteczności.

Okoliczności bezsporne

Następnie wierzycielka wszczęła skutecznie kolejną egzekucję w czerwcu 2019 r. (sygn. Km 600/19).

Okoliczności bezsporne

OCENA DOWODÓW

Okoliczności przytoczone przez powoda były niesporne.

Pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów wskazujących na odmienności od stanu faktycznego przedstawionego przez powoda (w zakresie co do meritum).

Kwalifikacja prawna

Powództwo opierało się na zarzucie przedawnienia roszczenia po powstaniu tytułu egzekucyjnego. Zdaniem Sądu zarzut ten jest zasadny.

W świetle niespornych ustaleń faktycznych dotyczących przebiegu czynności klauzulowych i egzekucyjnych należy stwierdzić, że roszczenie przedawniło się 24 lutego 2019 r.

Postępowanie egzekucyjne w sprawie III Km 53/00 nie doprowadziło do przerwania biegu przedawnienia, gdyż umorzyło się z mocy prawa na podstawie (wówczas obowiązującego) art. 823 k.p.c., a jednocześnie sąd podzielił pogląd prawny, że do umorzenia na podstawie art. 823 k.p.c. powinno stosować się odpowiednio art. 182 § 2 k.p.c. (por. orzecz. SN z dnia 10.10.2003 r., II CK 13/02).

Jednak w 2008 r. było wszczęte inne postępowanie egzekucyjne (KM 1641/08), które zostało umorzone postanowieniem z dnia 24 lutego 2009 r. Tak więc od dnia 24 lutego 2009 r. ponownie rozpoczął bieg 10-letniego terminu przedawnienia.

Następna skuteczna czynność egzekucyjna (Km 600/19) miała miejsce już ponad 10 lat później – na co jednoznacznie wskazuje treść zawiadomienia o wszczęciu egzekucji z dnia 17 czerwca 2019 r. (k. 11). Jeżeli pozwana twierdziłaby, że ta egzekucja została wszczęta przed dniem 24 lutego 2019 r., powinna to wyraźnie udowodnić (takiego twierdzenia pozwana w ogóle nie podniosła). Sąd w danej sytuacji nie ma obowiązku prowadzenia dowodów z urzędu, w szczególności wobec braku wyraźnego twierdzenia pozwanej co do faktów.

Zdaniem Sądu przerwy w biegu przedawnienia nie wywołało postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 3/19, gdyż było wadliwe wszczęte, co potwierdziło prawomocne orzeczenie sądu (k. 12), wiążące z mocy art. 365 § 1 k.p.c. również sąd orzekający w niniejszym procesie. Wada była na tyle poważna, że wymagała jego bezwzględnego umorzenia, brak było możliwości jej sanowania. W takiej sytuacji Sąd uznaje, że nie można bez popadania w sprzeczność aksjologiczną systemu prawa jednocześnie uznać, że niedopuszczalna egzekucja w sprawie Km 3/19 doprowadziła do kolejnej przerwy biegu przedawnienia. Czynności stron są albo zgodne z prawem albo niezgodne z prawem. Skutek przerwy w biegu przedawnienia mogą spowodować jedynie zgodne z prawem czynności zmierzające do zaspokojenia wierzytelności, a nie takie, które zostały wyeliminowane z obiegu prawnego na skutek prawomocnego orzeczenia sądu. Należy podkreślić, że umorzenie egzekucji w sprawie Km 3/19 jest czymś kategorialnie innym, niż umorzenie postępowania sądowego. W okolicznościach sprawy owo „umorzenie” było w rzeczywistości odpowiednikiem zwrotu pozwu (lub jego odrzucenia) – z uwagi na wady pisma wszczynającego postępowanie. Użycie sformułowania „umorzenie” w danym przypadku wynikało jedynie z braku odmiennych form zakończenia wadliwego postępowania egzekucyjnego w ustawie procesowej i nie oznacza, że do chwili umorzenia było ono dopuszczalne.

Należy też podkreślić, że ostatecznie wierzycielka – z pewnością dopiero po otrzymaniu postanowienia komornika z dnia 7 czerwca 2019 r. (k. 13) wszczęła ponownie egzekucję (Km 600/19), stąd też należy przyjąć, że ta kolejna egzekucja została zainicjowana właśnie w czerwcu 2019 r. (z pewnością nie przed dniem 24 lutego 2019 r.). Takie przybliżenie jest zdaniem Sądu zupełnie wystarczającego do stanowczego rozstrzygnięcia sprawy. Wcześniej wierzycielka nie mogła tego postępowania wszcząć, skoro tytuł wykonawczy znajdował się właśnie w aktach sprawy Km 3/19.

Pozwana w swojej obronie podniosła jeden zarzut, o charakterze prawnym: jej zdaniem początek 6-letniego terminu przedawnienia rozpoczął się 9 lipca 2018 r. i upłynie z dniem 9 lipca 2024 r.

Zdaniem Sądu ten pogląd należy uznać za chybiony.

Przepis art. 5 ust. 2 ustawy z dnia ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw stanowi: Jeżeli zgodnie z ustawą zmienianą w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Jak wynika z wcześniejszych rozważań, termin biegu przedawnienia rozpoczął bieg przed wejściem w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. i upłynął wcześniej, niż gdyby liczyć jako 6-letni od 9 lipca 2018 r. Z tych przyczyn dotychczasowy termin 10-letni – wynikający z dotychczasowego brzmienia art. 118 k.c. wywołał skutek przewidziany w art. 5 ust. 2 zdanie drugie w/w ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r.

Mając powyższe na uwadze uznając za zasady zarzut przedawnienia roszczenia (oznaczający niemożność jego egzekwowania – przymusowego zaspokojenia) pozbawiono przedmiotowy tytuł wykonawczy wykonalności w całości na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. ( punkt I. sentencji). Należy wyjaśnić, że pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego w postaci zaopatrzonego w klauzulę wyroku sądu cywilnego wygasza wszelkie niezaspokojone należności związane z jego egzekwowaniem, bez konieczności zaznaczania tegoż w treści sentencji.

KOSZTY

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 k.p.c. Na zasądzone od przegrywającej pozwanej koszty składa się poniesiona przez powoda opłata sądowa od pozwu ( 400 zł) oraz opłata od zażalenia (30 zł).