Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 183/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 listopada 2018 r. sygn.. akt XII K 83/12

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść – apelacja obrońcy

☒ na niekorzyść – apelacja oskarżyciela posiłkowego

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie prowadzono postępowania dowodowego.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie prowadzono postępowania dowodowego

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Zarzut w apelacji obrońcy oskarżonej:

a) obrazy przepisów postępowania karnego, mającą wpływ na treść orzeczenia tj:

art. 7 k.p.k. - poprzez naruszenie przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów i popadnięcie w dowolność ocen, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego w zakresie oceny:

Akt Oskarżenia 3DS 1496/11

-działań oskarżonej K. B. (2) wobec pokrzywdzonych M. L. W., w ramach prowadzonych przez podmioty trzecie biur podróży, w sytuacji

gdy oskarżonej nie można przypisać celowego działania, pokrzywdzeni mieli możliwość skorzystania z zastępczego wyjazdu a brak zwrotu wpłaconych kwot nastąpił wskutek niewypłacalności biura podróży za co, zgodnie z kodeksem spółek handlowych, oskarżona nie ponosi odpowiedzialności.

-zeznań świadków pracowników biur podróży, w tym swiadek M. i K. w zakresie podejmowanych przez biura podróży oraz oskarżoną prób wysłania pokrzywdzonych M. L. i W. na wyjazd zastępczy, z czego pokrzywdzeni nie skorzystali

- innych okoliczności związanych z prowadzeniem biur podróży przez podmioty trzecie, poprzez ich analizę na niekorzyść oskarżonej K. B. (2), w sytuacji gdy okoliczności te nie miały żadnego związku ze stawianym oskarżonej zarzutami

- działań oskarżonej K. B. (2) w związku z obsługą terminali płatniczych na szkodę e-service, w ramach prowadzonych przez podmioty trzecie biur podróży w sytuacji gdy z zeznań pracowników biura podróży oraz pracownika e-service wynika „że przy 3 identycznych terminalach mogły następować pomyłki oraz że przynajmniej jedna z nich wynikała ze błędu podczas szkolenia pracowników

Akt Oskarżenia 1DS 1000/10

- wiarygodności zeznań świadka R. I. w zakresie są one sprzeczne z zeznaniami świadka M., który to świadek w szeregu innych postępowań ma status świadka korzystającego z art. 60 i jego zeznania uznawane są za wiarygodne.

- wiarygodności zeznań świadka P. w zakresie roli jego jak i oskarżonej w spółce (...), w sytuacji gdy świadek ten miał motyw w pomawianiu oskarżonej w sytuacji gdy złożyła ona obszerne zeznania przed swoim zatrzymaniem w których opisała rolę świadka P. i jego nadrzędną rolę w spółce (...) - wiarygodności zeznań świadka R. B. (1), w sytuacji gdy świadek ten unikał odpowiedzi na pytania Sądu a na część z nich w ogóle nie udzielił odpowiedzi a oskarżona złożyła obszerne zeznania przed swoim zatrzymaniem w których opisała rolę świadka B. i jego rolę w spółce (...)

- zeznań świadka M. w zakresie roli R. I. i celów w jakim kupił on na świadka M. spółkę (...) w sytuacji z gdy z zeznań tego świadka wprost wynika, że wyłudzeniami finansowymi oraz zarządzaniem spółką zajmował się R. I..

art. 410 k.p.k. — poprzez zaniechanie oparcia wyroku na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej a w szczególności nieuwzględnieniu okoliczności:

Akt Oskarżenia 3DS 1496/11

- ujawnionych z zeznań świadków M. i K. faktu „ że oskarżona proponowała pokrzywdzonym M. L. I W. wyjazd zastępczy, z którego pokrzywdzeni jako jedyni nie skorzystali

- że pokrzywdzeni M. L. W., to jedyni pokrzywdzeni klienci którym biuro podróży nie zwróciło pieniędzy, na ok. 10.000 osób wysłanych na wyjazdy przez te biura podroży (M.B.), w sytuacji gdy biuro (...) z R., występujące również w niniejszej sprawie, zbankrutowało w 2015 r. pozostawiając poza granicami Polski 1500 osób.

- że działalność biur podróży obarczona jest wysokim ryzykiem utraty płynności finansowej, co było jedyną przyczyną nie wypłacenia zobowiązań pokrzywdzonym M.,L. ,W.

- zeznań świadka P. R. (1) z firmy e-service, z których wynika że przy 3 identycznych terminalach i 3 różnych firmach mieszczących się w tym samym pomieszczeniu, mogło dojść do pomyłki polegającej na dokonaniu zwrotu na terminalu na którym nie dokonano transakcji pierwotnej.

Akt Oskarżenia 1DS 1000/10

- ujawnionych z zeznań świadka M. okoliczności z których wynika, że spółkę (...) kupił R. I. w celu m.in. wyłudzania kredytów oraz szukał on osób które umożliwiłyby mu uniknięcie odpowiedzialności, takich jak osoba prezesa M..

- że oskarżona złożyła obszerne zeznania o swojej roli w spółce (...) jeszcze przed zatrzymaniem (k.230-235), które to zeznania korespondują z zeznaniami świadka M. i wskazują na kierowniczą rolę R. I. w kierowaniu spółką (...).

b) błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku, przez ustalenie, że oskarżona:

Akt Oskarżenia 3DS 1496/11

- w zakresie działań wobec pokrzywdzonych M. L. W. działała z góry powziętym zamiarem,

- w zakresie działań wobec e-service działała z góry powziętym zamiarem

Akt Oskarżenia 1DS 1000/10

- w zakresie działań w spółce (...) sprawowała rolę kierowniczą w sytuacji gdy jak wynika z zeznań świadka M., pomysłodawcą wyłudzania kredytów i finansującym działalność spółki (...) był R. I..

c) rażącą surowość kar orzeczonych za przestępstwa objęte Aktem Oskarżenia 1DS 1000/10, w sytuacji gdy z uwagi na rolę oskarżonej w spółce (...), gdzie de facto wykonywała on polecenia R. I. oraz gdy złożyła ona obszerne wyjaśnienia jeszcze przed postawieniem jej zarzutów, kara powinna być znacznie łagodniejsza.

2.  Zarzut w apelacji oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o. w G.:

- obrazy przepisów prawa materialnego poprzez w postaci art. 46 1 KK poprzez zaniechanie nałożenia na oskarżoną obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej w mieniu (...) Sp. z o.o. w sytuacji złożenia stosownego wniosku przez oskarżyciela posiłkowego co skutkowało tym, iż skazując oskarżoną w tym zakresie Sąd był zobligowany do orzeczenia wzmiankowanego środka kompensacyjnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

X Zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1.  Odnośnie zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonej:

a/ obrazy art. 7 kpk i art. 410 kp. oraz błędu w ustaleniach faktycznych:

Zarzuty obrazy art. 7 kpk i art. 410 kpk okazały się niezasadne.

Nie każdy bowiem z przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów będzie stanowił podstawę ustaleń faktycznych. Byłoby to w wielu wypadkach w istocie niemożliwe ze względu na wzajemną sprzeczność okoliczności wynikających z różnych dowodów. Odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów wymienionej w art. 7 kpk. O tym, że Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i wyciągnął prawidłowe wnioski, logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym po przeprowadzeniu postępowania rozpoznawczego świadczą następujące dowody:

W kwestii zarzutów dotyczących pokrzywdzonych M., L., W.. jak wynika z k. 297 T.II ( informacja (...) Urzędu Wojewódzkiego ) firma (...) sp/zo.o. prowadziła działalność w zakresie organizacji usług turystycznych nie posiadając zezwolenia Wojewody na prowadzenie działalności turystycznej – w związku z powyższym w ogóle nie powinna zawierać umów z klientami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nadto jak wynika z zeznań świadka A. L. k. 354 -355 i S. S. k. 360-361 T I. biuro (...) prowadzone przez oskarżoną ( a uwaga ta dotyczy współpracy z biurem A. S.) zalegało z płatnościami wobec A. S. – wobec czego A. S. nie chciało przyjmować z Biura (...) żadnych formularzy zgłoszeniowych. Świadek A. K. zeznała, że również organizator M. (przedstawiciela (...)) nie chciał przyjmować do realizacji umów od firmy (...), w tym wycieczki zakupionej przez państwo L.. Pomimo tego faktu K. B. (2) zdecydowała o sprzedaży tych wycieczek mając świadomość, że ich realizacja nie będzie możliwa. Pokrzywdzonym nie zwrócono wpłaconych pieniędzy, nie informowano o braku możliwości współpracy z wyżej wymienionymi tour - operatorami jak M. i A. S., nie wskazano na zaległości w rozliczeniach podczas zawierania umowy. Państwo L. mimo zbliżającej się daty wyjazdu nie otrzymywali dokumentów podróżnych oraz uzyskali informacji od głównego organizatora wycieczki A. Safari (...), że nie ma ich na liście pasażerów ( vide: relacja D. L.,który skontaktował się z organizatorem czarteru w W. i tam dowiedział się, że nie są na liście pasażerów. Wobec uiszczenia opłat w (...) małóznkowie L. chcieli na własną ręką dolecieć do W. skąd miał być wylot do A., jednak pracownik tour operatora stanowczo im to odradził mówiąc, że były już przypadki rodzin z dziećmi, które przylatywały do W. wysłane przez biuro B. T. i pozostały z bagażem na lotnisku).

Zatem zarzut apelacji, że okoliczności te leżały po stronie osób trzecich, lub tour – operatorów są chybione. Także nie ekskulpuje oskarżonej fakt, iż kontrahenci/ pokrzywdzeni żądali zwrotu pieniędzy wskutek nie dojścia do skutku planowanego wyjazdu i nie decydowali się ( do czego mieli prawo) na wyjazd zastępczy – do innego hotelu, w innym terminie, czy z innego lotniska. Zgodnie bowiem z z ówcześnie obwiązującą ustawą o usługach turystycznych z dnia 29 sierpnia 1997 r. - art. 14 ust. 5 i 6 Organizator, który przed rozpoczęciem imprezy turystycznej jest zmuszony, z przyczyn od niego niezależnych, zmienić istotne warunki umowy z klientem, z zastrzeżeniem art. 17, powinien niezwłocznie o tym powiadomić klienta. W takiej sytuacji klient powinien niezwłocznie poinformować organizatora, czy: 1) przyjmuje proponowaną zmianę umowy albo 2) odstępuje od umowy za natychmiastowym zwrotem wszystkich wniesionych świadczeń i bez obowiązku zapłaty kary umownej. 6. Jeżeli klient, zgodnie z ust. 5, odstępuje od umowy lub jeżeli organizator odwołuje imprezę turystyczną z przyczyn niezależnych od klienta, klient ma prawo, według swojego wyboru: 1) uczestniczyć w imprezie zastępczej o tym samym lub wyższym standardzie, chyba że zgodzi się na imprezę o niższym standardzie za zwrotem różnicy w cenie; 2) żądać natychmiastowego zwrotu wszystkich wniesionych świadczeń.

W kwestii wątku doprowadzenia (...) Centrum Elektronicznych Usług (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i zarzutów podniesionych w apelacji, że przy 3 identycznych terminalach płatniczych mogły następować pomyłki,a przynajmniej jedna z nich wynikała z błędu podczas szkolenia pracowników – należy skonstatować, iż zarzut ten również nie jest zasadny, bowiem podobna argumentacja była przedmiotem rozpoznania przez Sad Okręgowy wobec treści złożonych przez K. B. (2) wyjaśnień. Sad pierwszej instancji wyciągnął zasadne wnioski zarówno z treści wyjaśnień oskarżonej jak i zabranego materiału dowodowego na podstawie depozycji innych osobowych źródeł dowodowych i zebranych dokumentów. Przemawiają za tym następujące argumenty (które wywiódł Sąd Okręgowy): Oskarżona powoływała się na błędy pracowników biura podróży. Niemniej jednak sama wskazywała, że myślała, iż jak weźmie za dużo pieniędzy zwrotu to przy kolejnej transakcji „to się uzupełni”. Dodatkowo do nowych transakcji nie dochodziło a konta do rozliczeń podane (...) posiadały zadłużenia. Po wtóre kwestionowane przez e S. transakcje płatnicze nie miały odniesienia do rzeczywistych transakcji sprzedaży wykonywanych przez (...). Środki na transakcje zwrotu pobierane były z zapłaty za kolejne transakcje sprzedaży jednak w tym przypadku nie było to możliwe, ponieważ transakcje sprzedaży nie były w stanie pokryć transakcji zwrotu. Spowodowało to zadłużenie firmy wobec (...), które powiększyło się jeszcze o kwotę prowizji i opłat za najem terminala. Sąd I instancji w prawidłowy sposób ocenił, omówił i zestawił zeznania świadka P. R. (2) z innymi dowodami w sprawie (a dotyczącymi wątku terminali (...)). Przypomnieć należy, iż z zeznań tego świadka wynika jasno, że w przypadku firm (...), (...) Sp. z o.o. i (...) J. B. spółka (...) uznała postępowanie właścicieli w/w firm jako kwalifikujące się do złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, ponieważ w firmach tych dokonano transakcji zwrotów, dla których nie było transakcji pierwotnych tj. transakcji zakupu. (t. XII, k. 2336-2338). E. trudno przyjąć argument, że dochodziło do pomyłek , przy płatnościach, skoro nie było transakcji pierwotnych – czyli podstaw do wykonywania takich transakcji.

W kwestii wątku zarzutów dotyczących spółki (...) i działań oskarżonej – de facto zarzuty te są polemiką z argumentacją Sadu Okręgowego dotyczącą odmówienia wiarygodności przez ten Sąd wyjaśnieniom oskarżonej oraz depozycji R. I., N. P., M.. R. B.. Kwestię wiarygodności wyjaśnień oskarżonej i depozycji przywołanych świadków w apelacji obrońcy K. B., jej roli w przestępczym procederze. Sąd Okręgowy szczegółowo omówił i zeznania świadków tym świadka M., ale i m.in. P. S., Z. S., R. B. (1) oraz P. M. i G. F., – i wywiódł konstatację ( której to dał wyraz także w uzasadnieniu swojego judykatu) że K. B. (2) w swoich działaniach w omawianym zakresie była osobą pewną, zorientowaną w sytuacji i decyzyjną. Nie bez znaczenia jest również fakt, że sama podjęła działania aby P. S. stał się pełnomocnikiem nieobecnego M. M. (5) i reprezentował spółkę (...) jak również kierowała działaniami prokurenta spółki (...) i też „pozyskała” go dla w/w spółki przez R. B. (1). Przekonuje argument Sądu I instancji, że jeżeli faktycznie K. B. (2) miałaby pełnić rolę osoby nieświadomej i sterowanej przez innych” pojawia pytanie, dlaczego to ona sama nie została umocowana do podpisywania dokumentów z ramienia (...). Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego oskarżona ukończyła studia wyższe, jest ekonomistką, osobą posiadającą doświadczenie w prowadzeniu działalności gospodarczej. Nielogicznym jest, że reprezentując spółkę (...) posługiwała się innymi danymi personalnymi tylko dlatego, że R. I. powiedział i aby podawała się za B. J., którą kiedyś zatrudniał i która jest znana. Trudno forsować tezę i zgodzić się z nią, aby oskarżona będąc osobą o wykształceniu ekonomicznym, parająca się przez wiele lat działalnością gospodarczą była nieporadnym, nierozumiejącym rzeczywistości narzędziem innych osób w ich przestępczych działaniach. Wręcz przeciwnie – K. B. (2) – podając się za B. J. tak ( z pewnym powodzeniem) kreowała rzeczywistość wśród kontrahentów, aby osiągnąć korzyść gospodarczą.

Wobec powyższych wywodów zarówno zarzuty obrazy prawa materialnego jak i błędnych ustaleń faktycznych okazały się nie zasadne. Sąd Okręgowy wywiódł logiczne wnioski ze zgromadzonego materiału dowodowego, który prawidłowo ocenił.

Odnośnie zarzutów zawartych w apelacji w tym obrazy art. 7 kpk - dla kompletności rozważań - przywołać należy, iż obraza przepisów postępowania (error in procedendo) tylko wtedy stanowi uchybienie, jeżeli mogła mieć wpływ na treść orzeczenia. Błąd w procedowaniu odnosi się więc tylko do tych ustaleń faktycznych, w oparciu o które sąd wydaje orzeczenie. Błąd w ustaleniach faktycznych może mieć postać błędu "braku" albo błędu "dowolności". Zarzut taki może zostać postawiony wówczas, gdy sąd, ustalając stan faktyczny, wziął pod uwagę wszystkie istotne w sprawie dowody (art. 92 i 410 kpk), a także gdy prawidłowo je ocenił (art. 7 kpk). Natomiast gdyby ustalając stan faktyczny na podstawie tych dowodów, sąd pominął wynikające z nich fakty (okoliczności) istotne w sprawie (błąd "braku") albo ustalił fakty, które wcale z danego dowodu nie wynikają lub wynikają, ale zostały zniekształcone (przeinaczone) zachodziłby błąd "dowolności". Błąd dowolności może polegać również na wadliwym wnioskowaniu z prawidłowo ustalonych faktów (tzw. faktów ubocznych) co do istnienia lub nieistnienia faktu głównego (kwestii sprawstwa) w procesach poszlakowych. Błąd tego rodzaju oznacza, że określony fakt został ustalony dowolnie, gdyż nie ma oparcia w dowodach.

Podobnie niezasadny okazał się zarzut rażącej surowości kar za przestępstwa objęte aktem oskarżenia 1 Ds. 1000/10. Sąd Okręgowy uzasadnił wymiar kary jednostkowych, omówił dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Stopień winy oskarżonej Sąd I instancji zasadnie uznał za znaczny. Występki, których dopuściła się oskarżona, , to przestępstwa umyślne, przestępstwo oszustwa popełniane jest z zamiarem bezpośrednim kierunkowym. Oskarżona miał pełną świadomość swojego przestępczego działania.

Za okoliczności wpływających łagodząco na wymiar kary za czyny zarzucane K. B. (2) aktem oskarżenia 1 Ds 1000/10/VII, Sąd orzekając w I instancji uznał częściowe przyznanie przez oskarżoną istotnych okoliczności mających wpływ na przypisanie jej popełnienia zarzucanych jej tym aktem oskarżenia czynów. Ponadto jako okoliczności obciążające Sąd ten uwzględnił wysoki stopień społecznej szkodliwości uzyskania lub próby uzyskania środków pieniężnych, których wartość była znaczna. Dodatkowo zasadnie na niekorzyść oskarżonej przemówiła jej dotychczasowa karalność - K. B. (2) jest osobą czterokrotnie karaną za występki umyślne. Toteż okoliczności te w ocenie Sądów obydwu instancji wskazują na znaczny stopień demoralizacji oskarżonej oraz długotrwały i ugruntowany brak poszanowania dla obowiązujących norm prawnych.

Zgadzając się z wymiarem kar jednostkowych wobec oskarżonej, Sąd Apelacyjny uznał także, że kara łączna wymierzona K. B. (2) nie nosi cech rażącej surowości, z powodów jak przywołanych powyżej.

2.  Odnośnie zarzutu obrazy prawa materialnego zawartego w apelacji oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o.: Zarzut ten okazał się zasadny.

Dla przypomnienia – oskarżonej przypisano winę za czyn z pkt.V aktu oskarżenia (vide pkt.V wyroku). Ujawnionym pokrzywdzonym jest (...) sp. z o.o. w G. a kwotą przedmiotu przestępstwa wskazaną w czynie przypisanym jest 158 000 zł. Pokrzywdzony (będący oskarżycielem posiłkowym) w toku postępowania rozpoznawczego złożył wniosek o naprawienie szkody. Odnośnie tego wniosku z art. 46 §1 kk ani w wyroku Sadu Okręgowego ani w uzasadnieniu tego orzeczenia brak jest rozstrzygnięcia w tym przedmiocie oraz brak jest motywów milczenia Sądu I instancji w tym zakresie. Jednakowoż istnieje powszechnie akceptowalna norma prawa, że jeśli ktoś wyrządził innej osobie szkodę – to powinien ją naprawić. Z tej przyczyny Sąd Apelacyjny na podstawie art. 46 §1 kk uznał zasadność zarzutu apelacji oskarżyciela posiłkowego.

Wniosek

1.  Wniosek zawarty w apelacji obrońcy oskarżonej:

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanych jej czynów, lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Ponieważ zarzuty obrońcy oskarżonej wobec orzeczenia Sadu I instancji okazały się niezasadne, zatem i wnioski apelacji nie zostały uwzględnione.

2.Wniosek zawarty w apelacji oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o. w G. okazał się zasadny – w konsekwencji uwzględniono wniosek apelującego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

O powodach uznania wniosków apelacyjnych i zarzutów Sąd II instancji wypowiedział się powyżej i brak jest powodów aby ponawiać przywołaną wyżej argumentację.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sadu Okręgowego w Warszawie sygn. XII K 83/12 skazujący K. B. (2), zaskarżony wobec tej oskarżonej w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ponieważ zarzuty apelacyjne przedstawione przez obróncę oskarżonej okazały się niezasadne, nie doprowadziły zatem do zmiany lub uchylenia wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Orzeczono środek kompensacyjny na podstawie art. 46 §1 kpk na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o w G..

Zwięźle o powodach zmiany

Albowiem została wyrządzona szkoda przestępstwem ww. spółce przez oskarżoną, i mimo złożonego wniosku o naprawienie szkody przez pokrzywdzonego w postepowaniu przed Sadem I instancji, wniosek ten nie został rozpoznany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na zasadzie art. 635 kpk i art. 636 §1 kpk.

7.  PODPIS

Katarzyna Capałowska Jerzy Leder Zbigniew Kapiński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej K. B. (2)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący oskarżoną ( orzeczenie o winie i karze).

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel posiłkowy (...) sp. zo.o. w G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Brak rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku o naprawienie szkody

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana