Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 31 października 2019 roku powódka (...) spółka akcyjna w S. wniosła przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W., o zapłatę kwoty 12 072,59 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot: 2079,92 zł od dnia 22 maja 2019 r. do dnia zapłaty; 9992,67 zł od dnia 22 września 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że wynajęła pozwanej ładowarkę teleskopową. Pozwana nie uiściła całej należności uzgodnionej umową.

W dniu 11 grudnia 2019 r. referendarz sądowych w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana złożyła sprzeciw zaskarżając nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu. Pozwana podniosła zarzut spełnienia świadczenia po otrzymaniu wezwania do zapłaty.

Pismem z dnia 12 maja 2020 r. powódka oświadczyła o cofnięciu pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 12 236,58 zł podtrzymując powództwo o zasądzenie od pozwanej odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot: 2079,92 zł od dnia 23 października 2019 r. do dnia 4 listopada 2019 r., 9992,67 zł od dnia 23 października 2019 r. do dnia 4 listopada 2019, podtrzymując jednocześnie żądanie w zakresie kosztów procesu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Strony procesu są przedsiębiorcami z branży budowlanej.

Bezsporne.

W dniu 9 lutego 2009 roku pomiędzy powódką, jako wynajmującym a pozwaną, jako najemcą zawarta została ramowa umowa najmu sprzętu budowlanego nr (...), w ramach której strony postanowiły podjąć współpracę w zakresie najmu maszyn i urządzeń budowlanych, w tym także kontenerów, podnośników oraz rusztowań, zwanych dalej sprzętem budowlanym.

W ramach umowy (§ 1 ust. 5) uzgodniono, że najem sprzętu wygasa z chwilą jego zwrotu, w takim stanie, w jakim został oddany najemcy. W przeciwnym razie wynajmujący miał prawo przedłużyć umowę najmu do dnia przywrócenia sprzętu budowlanego do stan poprzedniego, tj. z dnia jego wydania oraz naliczyć z tego tytułu dodatkowy czynsz najmu. (pkt. III ust. 14 (...)).

Pozwana wyraziła zgodę na przesyłanie faktur, faktur korygujących, not w formie elektronicznej.

Pozwana upoważniła powódkę do wystawiania faktur VAT bez swojego podpisu (pkt. III ust. 8 (...)).

Najemca miał ponosić odpowiedzialność za sprzęt budowlany od chwili załadunku urządzenia u wynajmującego do momentu zwrotu go w miejsce wskazane przez wynajmującego w stanie niepogorszonym, zaś ryzyko utraty lub uszkodzenia tego sprzętu przechodzi na najemcę z chwilą protokolarnego odbioru. (pkt. IV. ust. 1 (...)).

Dowód:

- ramowa umowa najmu sprzętu budowlanego – k. 24-27,

- ogólne warunki umowy najmu – k. 28-29.

W związku z zawartą umową powódka obciążyła pozwaną następującymi fakturami:

- FV/ (...)/19/04/268 z dnia 30 kwietnia 2019 r. z terminem płatności do dnia 21 maja 2019 r. na kwotę 12 535,80 zł, którą pozwana zapłaciła w części, do kwoty 10 455,88 zł;

- FV/ (...)/19/08/327 z dnia 31 sierpnia 2019 r. z terminem płatności do dnia 21 września 2019 r. na kwotę 12 550,97 zł którą powódka skorygowała w kwocie 2558,30 zł.

Do zapłaty z tytułu rozliczenia ww. faktur VAT pozostały kwoty 2079,92 zł oraz 9992,67zł, łącznie 12 072,59 zł tytułem należności.

Dowód:

- zamówienie – k.30,

- wydanie – k. 31,

- protokół zdawczo-odbiorczy – k. 32,

- faktury VAT – k. 33-34.

Mimo upływu terminów płatności, pozwana nie uiściła należności na rzecz powódki, wobec czego pismem z dnia 22 października 2019 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 12 236,58 zł, w terminie 7 dni od nadania pisma. Na należność składała się kwota 12072,59 zł tytułem należności wynikających z faktur VAT, powiększona o kwotę 163,99 zł tytułem skapitalizowanych odsetek. Pismo nadano 22 października 2019r.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 22 października 2019 r., k. 35,

- dowód nadania k. 36.

Przelewem z dnia 31 października 2019 r. zaksięgowanym na rachunku powoda dnia 4 listopada 2019 r. pozwana uiściła kwotę 12 236,58 zł.

Dowód:

- potwierdzenie przelewu k. 54,

- wydruk salda k. 66.

Przelewem z dnia 10 czerwca 2020 r. pozwana uiściła na rzecz powódki kwotę 28,28 zł tytułem odsetek od 23 października 2019r. do 31 października 2019r.

Dowód:

- potwierdzenie przelewu k. 72.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w przeważającej części.

Wyrok wydano w trybie art. 148 ¹ § 1 kpc, albowiem żadna ze stron nie wnosiła o przeprowadzenie rozprawy, zaś po złożenie przez strony pism procesowych i dowodów z dokumentów, przeprowadzenie rozprawy nie było konieczne.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka wnioskowanego przez powoda, mając na uwadze, że okoliczności na które miał zeznawać były w sprawie niesporne.

Powódka swoje roszczenie wywodziła z zawartej z pozwaną umowy najmu sprzętu budowlanego, do której pomocniczo znajduje zastosowanie art. 659 k.c. w myśl którego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Bezspornym było związanie stron umową najmu sprzętu budowlanego i wysokość roszczenia. Spór dotyczył spełnienia roszczenia przed wniesieniem pozwu i istnienia podstawy do wytoczenia powództwa.

Jak wynika z zebranego materiału dowodowego, pozwana w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty, uiściła przelewem bankowym wykonanym w dniu 31 października 2019 r., na rzecz powódki kwotę należności głównej wraz z naliczonymi przez powódkę odsetkami w łącznej wysokości 12 236,58 zł. Zostało to potwierdzone przez powoda, który w tym zakresie cofnął powództwo, podtrzymując pozew jedynie co do odsetek od dnia 23.10.2019r. do 4.11.2019r.

Nadto pozwana wykazała potwierdzeniem przelewu, że 10 czerwca 2020r. dokonała dalszej spłaty zobowiązania powoda, wpłacając kwotę 28,28 zł tytułem odsetek od ww. kwot od dnia 23 października 2019 r. do dnia 31 października 2019 r. Nie było to również kwestionowane przez powoda.

Sąd stanowisko wyrażone m.in. w wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 14 stycznia 2016 r. I CSK 1094/14, gdzie wskazano, że spełnienie świadczenia ze skutkiem umorzenia długu w wypadku uzgodnienia przez strony rozliczenia bezgotówkowego następuje dopiero z chwilą uznania rachunku bankowego wierzyciela. Tym samym należało uznać, że pozwany uiścił wymagalną już w maju i wrześniu 2019r. należność 4 listopada 2019r. – kiedy to środki wpłynęły na rachunek powoda.

Mając powyższe na uwadze, wobec dokonanych przez pozwaną wpłat, powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części tj. w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwoty 12 072,59 zł (z tytułu dwóch faktur) od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 4 listopada 2019 r., kiedy to wpłacone przez pozwanego środki tytułem zobowiązana zasiliły rachunek bankowy powoda.

Podstawę prawną orzeczenia o odsetkach ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, zasądzonych w pkt I wyroku, stanowi art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 684), zgodnie z którym w transakcjach handlowych- z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie; 2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie. Faktury, które zostały wystawione tytułem łączącej strony umowy, określały termin zapłaty, zatem zasadne było zasądzenie odsetek od dnia następnego.

O umorzeniu postępowania orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203§1 k.p.c. w związku z oświadczeniem powódki o ograniczeniu pozwu o kwotę 12236,58 zł, na skutek dokonanej przez pozwaną wpłaty. Nie ujawniły się zaś żadne okoliczności, czyniące cofnięcie niedopuszczalnym.

W pozostałym zakresie, wobec uiszczenia przez pozwaną kwoty 28,28 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwoty 2079,92 zł od dnia 23 października 2019 r. do dnia 31 października 2019 r. oraz od kwoty 9992,67 zł od dnia 23 października 2019 r. do dnia 31 października 2019 r., powództwo podlegało oddaleniu o czym orzeczono w pkt III wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 100 kpc, przy uwzględnieniu całości poniesionych przez powoda koszów, jako, że ustąpił jedynie w nieznacznym zakresie, a cofnięcie powództwa nastąpiło na skutek wykonania zobowiązania już po wniesieniu pozwu. Na koszty składała się kwota: 750 zł opłata od pozwu, 17 opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz 3600 zł tytułem wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika.

ZARZĄDZENIE

1.  (...).

2.  (...)

3.  (...)