Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 275/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia, II Wydział Karny, z dnia 17 grudnia 2019 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 804/19, dotyczący oskarżonego S. P. w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

__

_____________

_____________________________________

________

________

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

--------------------

--------------------------------------------------------------

------------

-------------

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

_________

______________________

_____________________________________________

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1, a to art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt 8 k.k. przez niezastosowanie przez Sąd I instancji dyspozycji art. 72 § 1 pkt 8 k.k. w związku z zawieszeniem wykonania wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i nieorzeczenie wobec oskarżonego żadnego z obowiązków, w tym niezobowiązanie oskarżonego do wykonania prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 22 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV Nc 519/13 w okresie próby, gdy zastosowanie przynajmniej jednego z obowiązków z art. 72 § 1 k.k. było obligatoryjne przy zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż Sąd Rejonowy wyjaśnił w uzasadnieniu orzeczenia dlaczego nie zasądził na rzecz oskarżyciela posiłkowego od oskarżonego obowiązku naprawienia szkody. Dla porządku wypada również zaznaczyć, iż właśnie o to wnosił pełnomocnik w glosach końcowych. Przechodząc do meritum zarzutu wskazać trzeba, iż Sąd I instancji skazał oskarżonego na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby. Pełnomocnik wskazuje, iż w związku z powyższym winien zatem organ orzekający obligatoryjnie orzec jeden z obowiązków określonych w art. 72 § 1 pkt 8 k.k. Zgodnie z treścią tego przepisu zawieszając wykonanie kary, sąd zobowiązuje, a jeżeli orzeka środek karny, może zobowiązać skazanego do wykonania określonych obowiązków. Wskazany katalog obowiązków służyć ma takiemu ukształtowaniu sprawcy, aby osiągnięty został cel, którym jest zapobieżenie ponownemu popełnieniu przestępstwa. Zgodnie z punktem 8 tego artykułu możliwe jest zobowiązanie do innego stosownego postępowania w okresie próby. Oczywistym jest także, iż zobowiązanie takie nie narusza treści art. 415 k.p.k. i nie sprzeciwia się możliwości zobowiązania sprawcy do wykonania prawomocnego orzeczenia, w którym rozstrzygnięto o roszczeniu odszkodowawczym związanym ze szkodą spowodowaną popełnieniem przestępstwa. Nałożenie obowiązku określonego w art. 72 § 1 pkt 8 k.k. nie jest orzeczeniem co do roszczeń majątkowych w rozumieniu art. 107 § 2 k.p.k. i nie podlega wykonaniu w drodze egzekucji ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 r., sygn. akt II AKa 63/09, LEX nr 534015). Nie oznacza to bynajmniej, iż w realiach niniejszej sprawy zarzut pełnomocnika jest słuszny.

Zwrócić trzeba bowiem uwagę na to, że art. 72 § 1 pkt 8 k.k. w cytowanym w uprzednim akapicie brzmieniu funkcjonuje od czasu wejścia w życie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, czyli od 1 lipca 2015 r. Tymczasem Sąd Rejonowy zawieszenie wykonanie kary wobec oskarżonego orzekł na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., a więc zastosował normy prawne w brzmieniu obowiązującym uprzednio. Wprawdzie w uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji nie wspomniał o tym fakcie, ale wady uzasadnienia na treść wyroku wpływu nie mają, a ta jest oczywista. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 § 1 k.k. należy zastosować ustawę obowiązującą poprzednio, w czasie popełnienia przestępstwa, wtedy, gdy jest ona względniejsza, a więc korzystniejsza dla sprawcy. Wobec tego należało stwierdzić, iż art. 72 § 1 k.k. stosuje się w brzmieniu poprzednio obowiązującym, jako korzystniejszym dla oskarżonego. Tymczasem przed zmianą ustawy przepis ten brzmiał in principio: „zawieszając wykonanie kary, sąd może zobowiązać skazanego do”. W związku z fakultatywnym ujęciem obowiązków, a który znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie, podniesiony zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Podnieść należy, że możliwe jest wykonanie zobowiązania bez orzekania o takim zobowiązaniu. Nakaz zapłaty jest częścią obowiązującego porządku prawnego. Niewywiązywanie się więc przez oskarżonego z ciążącego nań nakazu zapłaty może stanowić przesłankę zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności. Świadomość ta winna wystarczająco działać na oskarżonego i motywować go do spełnienia powinności związanych z wykonaniem roszczeń odszkodowawczych.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku wykonania prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 22 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV Nc 519/13 w terminie 1 roku od uprawomocnienia się wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wskutek nieuwzględnienia zarzutu wniosek obrońcy uznać należało za bezzasadny.

Lp.

Zarzut

3.2.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił także obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 415 § 1 k.p.k. przez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że tzw. klauzula antykumulacyjna zawarta w niniejszym przepisie wyłącza całkowicie możliwość nałożenia na oskarżonego zobowiązania do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości w okresie próby tj. nałożenia obowiązku innego stosownego postępowania w okresie próby, które może zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa i zakreślenia terminu na spełnienie orzeczonego w postępowaniu cywilnym obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego, uzależniając tym samym skorzystanie przez oskarżonego z dobrodziejstwa instytucji zawieszenia wykonania kary od faktycznego naprawienia wyrządzonej przez niego szkody.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pełnomocnika nie zasługuje na uwzględnienie. Zasadniczo pełnomocnik ma oczywiście rację, co zostało uwypuklone przy okazji rozpoznania poprzedniego zarzutu. Zaznaczyć jednakże trzeba, że Sąd Rejonowy odnosił się do wniosku pełnomocnika o zasądzenie na rzecz oskarżyciela posiłkowego od oskarżonego obowiązku naprawienia szkody, który to taki wniosek sformułował w głosach końcowych (k. 221 v.). Z kwestiami tymi szczegółowo omówionymi przez Sąd I instancji w uzasadnieniu orzeczenia nie sposób polemizować. Zakaz przewidziany w art. 415 k.p.k. to klauzula antykumulacyjna, która obejmuje zarówno orzekanie o obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem na podstawie art. 46 § 1 k.k., jak i o zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia szkody na podstawie art. 72 § 2 k.k. w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary. Jeżeli zatem roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono, to nie jest możliwe orzekanie o obowiązku naprawienia szkody, i to niezależnie od tego, czy zasądzone w postępowaniu cywilnym roszczenie zostało wyegzekwowane.

Pełnomocnik wszakże wskazuje w apelacji na nieco inna sytuację związaną z tym czy możliwe jest nałożenie obowiązku innego stosownego postępowania w okresie próby, które może zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa i zakreślenia terminu na spełnienie orzeczonego w postępowaniu cywilnym obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego. Chodzi więc skarżącemu o możliwość zastosowania art. 72 § 1 pkt 8 k.k., o czym Sąd Odwoławczy w uzasadnieniu poprzedniego zarzutu już się rozwodził.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku wykonania prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 22 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV Nc 519/13 w terminie 1 roku od uprawomocnienia się wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wskutek nieuwzględnienia zarzutu wniosek obrońcy uznać należało za bezzasadny.

Lp.

Zarzut

3.3.

Oskarżony zarzucił naruszenie art. 607e § 1 k.p.k. Podniósł, że nie zrzekł się praw tam określonych, o czym dwukrotnie informował Sąd I instancji. Wskazał, że zaskarżony wyrok wiąże się z pewnymi obowiązkami, takimi jak przebywanie na terenie Polski i kontaktowanie się z kuratorem, co będzie niemożliwe z uwagi na to, że po opuszczeniu zakładu karnego musi udać się do Wielkiej Brytanii. Nadto zauważył, iż Prokuratura prowadziła względem niego postępowanie, które zostało zawieszone właśnie z uwagi na zasadę specjalności. Zdaniem skarżącego nie może on być ścigany ani skazany za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania. Jedynym takim przypadkiem jest wyjątek określony w art. 607e § 3 k.p.k., który nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut podniesiony przez oskarżonego jest bezzasadny. Wskazać należy, iż art. 607e § 1 k.p.k. definiuje jedną z podstawowych zasad prawa ekstradycyjnego, to jest zasadę specjalności. Jest to zakaz prowadzenia postępowania karnego wobec osoby wydanej za takie czyny, które nie były podstawą wydania, a jednocześnie zostały popełnione przed wydaniem. Z zasady tejże wynika także i niedopuszczalność zarządzenia wykonania kary za inne przestępstwa niż te, które stanowiły podstawę przekazania osoby ściganej (art. 607e § 2 k.p.k.). Zasada specjalności odnosi się wyłącznie do przestępstw popełnionych przed przekazaniem do Polski osoby, której dotyczy europejski nakaz aresztowania. Wyjątki od tej zasady uregulowane są w art. 607e § 3 k.p.k. Skarżący myli się twierdząc, że w przedmiotowej sprawie przepis ten nie ma zastosowania.

Zważyć należy, iż Sąd Rejonowy rozważał już tę kwestię. W protokole rozprawy z dnia 10 grudnia 2019 r. stwierdził on, że postępowanie w sprawie oskarżonego może się toczyć albowiem nie stosuje się w nim środka polegającego na pozbawieniu wolności, stąd też nie ma zastosowania przepis art. 607e § 1 k.p.k. w zw. z art. 607e § 3 pkt 4 k.p.k. (k. 219). Z tak postawionym twierdzeniem nie sposób się nie zgodzić. Art. 607e § 3 pkt 4 k.p.k. dopuszcza ściganie osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu za przestępstwa inne niż stanowiły podstawę przekazania i popełnione zostały przed przekazaniem, jeśli postępowanie karne nie wiąże się ze stosowaniem wobec osoby ściganej środka polegającego na pozbawieniu wolności ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 listopada 2018 r., sygn. akt II AKa 522/17, LEX nr 2728418). Inną kwestią jest natomiast późniejsze wykonanie kary orzeczonej w postępowaniu. Innymi słowy można względem przekazanej osoby prowadzić postępowanie zarówno przed sądem pierwszej, jak i drugiej instancji, o ile nie wiąże się to ze stosowaniem względem niej tymczasowego aresztowania.

Warto także zwrócić uwagę na treść art. 607e § 3 pkt 3 k.p.k., który stanowi, iż zasada specjalności nie ma zastosowania, jeżeli nie została orzeczona kara pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności. W oparciu o ten przepis jest możliwe wykonanie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Dopiero w momencie ziszczenia się przesłanek do zarządzenia wykonania kary konieczne będzie uzyskanie zgody osoby przekazanej lub też organu sądowego państwa wykonania europejskiego nakazu aresztowania.

Wniosek

Umorzenie postępowania w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wskutek nieuwzględnienia zarzutu wniosek obrońcy uznać należało za bezzasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

___________________________________________________________________

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

______________________________________________________________________________

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymanie w mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia, II Wydział Karny, z dnia 17 grudnia 2019 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 804/19, dotyczący oskarżonego S. P. w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. Ocena zeznań świadków oraz całokształtu materiału oraz konfrontacja treści poszczególnych dowodów prowadzi do konstatacji o sprawstwie i winie oskarżonego.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1____________________________________________________________________

Zwięźle o powodach zmiany

_____________________________________________________________________________

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

___________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

_________________________________________________________________________

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_________________________________________________________________________

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

_______________________________________________________________________________

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Z uwagi na treść wyroku oraz fakt, że oskarżyciel posiłkowy korzystał z pomocy pełnomocnika z wyboru, na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800) Sąd Okręgowy zasądził na jego rzecz od oskarżonego kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt III wyroku Sądu Okręgowego oparto na brzmieniu art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Orzeczenie zawarte w punkcie IV wyroku Sądu Okręgowego oparto na przepisie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz.223 z późn. zm.).

7.  PODPIS

Sędzia Stanisław Jabłoński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Ustalenia co do kary, a to warunków jej zawieszenia.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu S. P. sprawstwa i winy w zakresie popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana