Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

J. K. został oskarżony o to, że: w dniu 3 lipca 2017 roku w K. dokonał uszkodzenia cudzej rzeczy ruchomej w postaci szlabanu parkingowego poprzez wygięcie jego ramienia powodując tym straty w wysokości nie mniejszej niż 2000 zł. na szkodę wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w K. tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. G. (1), S. K., E. K. (1), Z. P., A. G. (2), K. G., J. K., E. K. (2), M. K. i Z. W., A. W. tworzą wspólnotę mieszkaniową nieruchomości położonej w K. przy ul. (...). Zarządcą tejże nieruchomości formalnie do 2014 roku był J. K. ustanowiony przez Sąd Rejonowy w Kielcach postanowieniem z dnia19.09.2003r w sprawie I Ns 273/03.

Współwłaściciele tejże nieruchomości od 2007 roku przez wiele lat toczyli spór o zniesienie współwłasności. Ostatecznie po wieloletnim procesie w dniu 9 grudnia 2014 roku w sprawie VII Ns 38/07 zawarli ugodę, na mocy której z działki (...) wyodrębniono trzy nowe tj. 455/1 będąca w całości własnością J. i E. K. (2), 455/2, z której zostało wyodrębnionych 16 lokali usługowo mieszkalnych oraz 455/3 będąca drogą wjazdową do pozostałych nieruchomości pozostająca we współwłasności wszystkich współwłaścicieli. Na tejże działce oznaczonej nr (...) znajdował się szlaban zamontowany ok. 2006 roku z pieniędzy wspólnych wszystkich członków wspólnoty.

Warunkiem zawarcia ugody było wycofanie się J. K. z pełnienia funkcji zarządcy, bowiem znaczna część współwłaścicieli nie akceptowała jego działań uznając, iż działa na ich szkodę jako członków wspólnoty. J. K. nie dotrzymał jednak terminu do złożenia rezygnacji z tejże funkcji. W styczniu 2016 roku zgodnie z uchwałą nr 1/2016 głosami części współwłaścicieli mającymi większość udziałów został powołany jednoosobowy zarząd wspólnoty w osobie J. K.. Pozostali współwłaściciele zaskarżyli powyższą uchwałę i Sąd Okręgowy w Kielcach w sprawie I C 692/16 uchylił uchwałę z dnia 29 stycznia 2016 roku. Ostatecznie Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 27 czerwca 2017 roku w sprawie I ACa 287/17 oddalił apelację od powyższego wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach.

Pomiędzy współwłaścicieli nieruchomości istnieje bardzo silny konflikt na tle kwestii dotyczącej właściwego zarządu nieruchomością wspólną, nakładów na budynek oraz korzystania z wjazdu na parking i szlabanu wjazd ten ograniczającego. Przed Sądem Rejonowym w Kielcach toczą się liczne sprawy z udziałem stron tegoż postępowania zarówno cywilnych jak i karnych. Pomiędzy współwłaścicielami dochodziło do wielu nieporozumień, a zważywszy na fakt, iż oskarżony, jego żona i syn oraz Z. W. posiadali większość udziałów we współwłasności zdaniem pozostałych to oni praktycznie samodzielnie podejmowali wszelkie decyzje dotyczące wspólnej nieruchomości z pominięciem pozostałych współwłaścicieli. Część współwłaścicieli nie akceptowała działań zarządcy wskazując, iż nie dba on należycie o interesy wspólnoty. Szczególną nicią nieporozumienia pomiędzy stronami jest parking znajdujący się na nieruchomości należącej do J. K. nr 455/1, do którego dojazd prowadzi przez działkę (...). Część współwłaścicieli nie godziła się na to, aby przez działkę (...) przejeżdżały samochody na parking z uwagi na zniszczenia szlabanu i koski brukowej, których koszty naprawy musieliby pokryć współwłaściciele z pieniędzy wspólnoty. .

W związku z powyższym w dniu 5 maja 2017 roku współwłaściciele posiadający 6/9 udziału w działce nr (...) podjęli uchwałę nr 1/05/2017 w sprawie przejazdu przez w/w działkę. W myśl tejże uchwały prawo do przejazdu przez działkę mają jedynie właściciele tejże działki.

J. K. został o powyższym zawiadomiony pismem z dnia 12 maja 2017 roku. Jednocześnie w piśmie do niego skierowanym zostało wskazane, iż po 1 czerwca 2017 roku zostaną podjęte kroki uniemożliwiające swobodny wjazd i wyjazd z terenu nieruchomości osób spoza kręgu współwłaścicieli i w tym celu nastąpi przekodowanie obecnych pilotów.

W dniu 26 czerwca 2017 roku J. K. otrzymał zawiadomienie, iż w dniu 2 lipca 2017 roku o godz.16.00 nastąpi rozkodowanie wszystkich pilotów do szlabanu i zakodowanie ich z nową częstotliwością. Jednocześnie w powyższym piśmie zostało wskazane, iż dotychczasowe piloty do szlabanu nie będą działały i w przypadku nie pojawienia się na spotkaniu wjazd na posesję będzie utrudniony. W tymże dniu J. K. nie pojawił się na spotkaniu. Ponieważ był on jedyną osobą, która posiadała klucze do skrzynki gdzie znajdował się system do ręcznego otwierania szlabanu pozostali współwłaściciele podjęli decyzję o wymianie zamków, zaś klucze pozostawili w rękach S. K. i A. G. (2), zgodnie z treścią podjętej uchwały z dnia 5 maja 2017 roku.

W dniu 3 lipca 2017 roku we wczesnych godzinach porannych J. K. przyjechał na teren posesji. Nie mógł jednak wjechać do środka z uwagi na zamknięty szlaban. Wówczas J. K. odgiął ramię szlabanu dokonując jego uszkodzenia. Kiedy na teren posesji przyjechała A. G. (2) o godz. 6.54 stwierdziła, iż szlaban został uszkodzony.

Wartość zniszczonego mienia wynosi 223,43 zł.

Dowód: zeznania A. G. (2) (k. 2-5, 45-46, 76-77, 411-413), Z. P. (k. 62, 422v-423), A. G. (1) (K. 74, 421-422), P. G. (k. 84-85, 421), P. C. (k. 56-57, 420-421), S. K. (k. 537v -538), częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. K. (k. 310-311, 409-410), pismo współwłaścicieli z dnia 26.06.2017r (k. 10), pismo do oskarżonego z 12.05.2017r (k. 11), uchwała nr 1/05/2017 z dn. 5.05.2017r (k. 12-14), wypis protokołu z rozprawy w sprawie VII Ns 38/07 (k. 16-19),mapa podziału nieruchomości (k. 20), opinia biegłego z zakresu wyceny ruchomości (k. 526-535, 545v-547), wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 13 czerwca 2017 roku w sprawie I C 3465/16 (k. 78-83), wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie w sprawie I ACa 287/17 (k. 26), wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach w sprawie I C 692/16 (k. 27) .

Oskarżony J. K. ma 56 lat. Z wykształcenia jest inżynierem budownictwa lądowego. Jest rozwiedziony, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w wysokości 8000 zł. Nie był dotychczas karany, nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

Dowód: karta karna (k. 318), oświadczenie oskarżonego (k. 310-311, 409),

Będąc przesłuchiwanym w toku postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż faktycznie dokonał wygięcia szlabanu bowiem nie mógł dostać się na swoją posesję z uwagi na działania pozostałych współwłaścicieli, niemniej jednak jak wskazał szlaban ten został zakupiony z jego pieniędzy jako zarządcy nieruchomości, on go montował, a zatem mógł nim swobodnie rozporządzać. Wskazał, iż nie mógł stawić się po odbiór nowych kodów do szlabanu w dniu 2 lipca 2017 roku, zaś pozostali współwłaściciele zapewne o tym wiedzieli. Wyjaśnił, iż sytuacja w której się znalazł zmusiła go do odgięcia szlabanu, aby pozostałe osoby postronne, które wynajmują od niego lokale mogły swobodnie przyjechać do pracy (k. 310-311). .

W trakcie prowadzonego postępowania przed Sądem I instancji oskarżony również nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż faktycznie dokonał odgięcia szlabanu bowiem został pozbawiony możliwości wjechania na własną posesję, podobnie jak osoby, którym wynajmuje parking. Wskazał, iż w każdej chwili może zamontować powyższy szlaban, bowiem jego odgięcie nie uniemożliwiało korzystania z niego (k. 409-410). Jednocześnie oskarżony zakwestionował wysokość powstałej szkody.

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że oskarżony J. K. swoim zachowaniem dopuścił się czynu polegającego na zniszczeniu cudzej rzeczy ruchomej w postaci szlabanu parkingowego poprzez wygięcie jego ramienia.

Wyjaśnienia oskarżonego J. K., złożone w toku postępowania przygotowawczego jak i przed sądem, w których przyznał się do tego, iż dokonał uszkodzenia przedmiotowego szlabanu zasługują na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Nie można uznać jednak za wystarczające dla usprawiedliwienia czynu oskarżonego okoliczności podawanych w jego wyjaśnieniach, iż był to jedyny sposób na dostanie się na teren nieruchomości. Przeczą temu bowiem nie tylko same wyjaśnienia oskarżonego ale również zeznania przesłuchanych w sprawie świadków. Oskarżony J. K. w swoich wyjaśnieniach przyznał, iż nie stawił się na spotkanie współwłaścicieli 2 lipca 2017 roku, gdzie miało dojść do przekodowania pilotów do szlabanu, a zatem wiedział, że takowe ma się odbyć. Powyższe znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadków a także dokumentach zgromadzonych w sprawie (k. 10). Ponadto jak wskazała w swoich zeznaniach A. G. (2) w dniu 3 lipca 2017 roku przyjechała na posesje we wczesnych godzinach porannych, aby uniknąć kolejnego konfliktu z oskarżonym podnosząc, iż codziennie pojawiał się on na posesji ok. godz. 9.00 rano. Tymczasem kiedy 3 lipca 2017 roku przybyła na posesję szlaban był już uszkodzony. Wynika z tego, iż oskarżony w tym dniu dużo wcześniej niż zwyczajowo pojawił się na posesji i nie mogąc otworzyć szlabanu, bez podjęcia choćby próby kontaktu z którymś z pozostałych współwłaścicieli co do powyższego sam postanowił rozwiązać samodzielnie problem niszcząc tenże szlaban. Powyższe wskazuje na stosunek oskarżonego do pozostałych współwłaścicieli i do podejmowanych przez nich decyzji jako członków wspólnoty.

Podkreślić należy, iż Prokurator Prokuratury Rejonowej K. Wschód postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2016 roku w sprawie (...).2017 odmówił wszczęcia dochodzenia w sprawie dokonanego w dniu 2 maja 2017 roku w K. uszkodzenia mienia poprzez rozkodowanie systemu elektronicznego szlabanu powodując straty na szkodę J. K. (k. 91) wobec braku znamion czynu zabronionego.

Nie można uznać również za prawdziwe twierdzeń oskarżonego, w których wskazuje, iż szlaban był jego wyłączną własnością i mógł swobodnie nim dysponować. Nie negując faktu, iż oskarżony ma udziały w nieruchomości oznaczonej nr 455/3 nie można zapominać o tym, iż nie jest jej jedynym właścicielem, zgodnie z ugodą zawartą przed sądem cywilnym. Ponadto przedmiotowy szlaban został zamontowany z pieniędzy wszystkich współwłaścicieli, a zatem jest rzeczą wspólną i żaden ze współwłaścicieli nie może samodzielnie o nim decydować.

Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż inny ze współwłaścicieli nieruchomości A. G. (1) popełnił podobny czyn z art. 124 §1 kw tj. w dniu 28 października 2015 roku dokonał uszkodzenia systemu wjazdowego na teren posesji przy ul. (...) poprzez odcięcie atenki przy szlabanie, za co został ukarany wyrokiem nakazowym wydanym w sprawie XI W 1475/15 w dniu 16 grudnia 2015 roku (k. 388). Nie znajduje zatem żadnego uzasadnienia sytuacja, w której jeden ze współwłaścicieli odpowiada za zniszczenie mienia wspólnego a innego dotyczą inne reguły i w efekcie przyznając, iż faktycznie dokonał uszkodzenia mienia nie należącego wyłącznie do niego nie poniesie za swój czyn odpowiedzialności.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków A. G. (2), Z. P., A. G. (1), S. K. – członków wspólnoty mieszkaniowej i właścicieli lokali położonych na nieruchomości 455/2. Wskazali oni na podłoże konfliktu pomiędzy stronami. A. G. (2) zaznaczyła, iż w jej ocenie oskarżony J. K. świadomie i umyślnie dokonał uszkodzenia szlabanu wiedział bowiem kiedy odbędzie się spotkanie w sprawie przekodowania pilotów. Dodała, iż pozostali członkowie wspólnoty mieszkaniowej zaczęli domagać się od oskarżonego rozliczeń z czasów kiedy był zarządcą, zaś jego wszelkie późniejsze żądania są tyko i wyłącznie odwetem J. K. za powyższe zgłoszenie. .

Wszyscy świadkowie wskazani powyżej zgodnie podkreślili, iż szlaban został zakupiony z pieniędzy wspólnych. Potwierdzili także to, iż oskarżony był zawiadamiany o terminie spotkania w sprawie zakodowania nowych kodów do pilotów, ale nie stawił się na umówione spotkanie.

Niewiele do sprawy wniosły zeznania P. C. – funkcjonariusza policji, który uczestniczył w interwencji na miejscu zdarzenia. Przedstawiał on relacje jakie uzyskał od stron postępowania po przyjechaniu na miejsce. Zaznaczył, iż oskarżony wskazał, iż jest jednym ze współwłaścicieli nieruchomości i że dokonał wygięcia szlabanu bowiem nie mógł go otworzyć pilotem. Świadek P. G. zaznaczył, iż faktycznie odbyło się spotkanie w sprawie przekodowania polotów, oskarżony się nie stawił. Okazało się, iż konieczna stała się wymiana na nowe wkładek w zamku od szlabanu.

Ponieważ oskarżony zakwestionował przyjętą w zarzucie aktu oskarżenia wysokość szkody Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości P. S..

Biegły w złożonej opinii pisemnej jak również ustnej wskazał, iż ingerencja oskarżonego w mechanizm działania szlabanu może być rozumiana jako jego zniszczenie w określonym udziale w stosunku do wszystkich wcześniejszych korekt długości szlabanu. Biegły wskazał, iż po przeprowadzeniu wizji lokalnej i wywiadu z obecnymi na wizji osobami ustalił rzeczywistą długość szlabanu podczas eksploatacji tzn. rzeczywiste skrócenie podczas eksploatacji i na tej podstawie udział oskarżonego w uszkodzeniu szlabanu podczas zdarzenia. Ustalając wartość uszkodzonego szlabanu wziął pod uwagę zeznania świadków i wykonane przez siebie pomiary, co szczegółowo przedstawił w opinii pisemnej (k. 5). Wygięcie szlabanu zdaniem biegłego spowodowało, iż ten szlaban nie nadawał się do użycia. Nie było możliwe użytkowanie tego szlabanu po jego odgięciu, bowiem były to uszkodzenia plastyczne (k. 547). Oskarżony obciął go do takiego momentu, który umożliwiał mu dalsze użytkowanie. Biegły w opinii pisemnej ustalił całkowitą wartość szkody na kwotę 275 zł. przyjmując, iż kwota powyższa uwzględnia stan szlabanu, jego zużycie i nowoczesność jak również korektę rynku (k. 526 – 535). W opinii ustnej biegły wskazał, iż samo wygięcie szlabanu oszacował na kwotę 33,43 zł. Pozostała część kwoty to koszt nowej karty oraz robocizna (k. 545v – 547).

Sąd uznał powyższe opinie biegłego zarówno pisemną jak i ustną za wiarygodny dowód w sprawie pozwalający ustalić właściwą wysokość szkody. Została ona sporządzona przez osobę o bogatym doświadczeniu zawodowym w oparciu o akta sprawy i przeprowadzoną wizję lokalną.

Poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej w ocenie Sądu są zdecydowanie odpowiednie i prawidłowe.

Ponieważ w treści zarzutu aktu oskarżenia oskarżonemu J. K. zostało zarzucone dokonanie uszkodzenia mienia poprzez wygięcie ramienia szlabanu parkingowego to ustalając wartość powstałej szkody Sąd musiał kierować się powyższym w przeciwnym razie inne ustalenia byłyby wyjściem poza zarzut aktu oskarżenia i w efekcie działaniem na szkodę oskarżonego. Biorąc pod uwagę powyższe a także treść opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości Sąd przyjął, iż ostateczna wysokość szkody powstałej wskutek działania oskarżonego wynosi 223,43 zł Na powyższą kwotę składa się kwota 33,43 zł. – wartość szlabanu oraz 190 zł. wysokość robocizny.

Z uwagi na treść opinii biegłego Sąd w ramach zarzutu aktu oskarżenia uznał J. K. za winnego tego, że w dniu 3 lipca 2017 roku K. dokonał zniszczenia cudzej rzeczy ruchomej w postaci szlabanu parkingowego poprzez wygięcie jego ramienia powodując przy tym straty w wysokości 223,43 zł. na szkodę Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w K. i czyn ten zakwalifikował jako wykroczenie z art. 124 § 1k.w.

Podkreślić należy, iż strona przedmiotowa wykroczenia stypizowanego w art. 124 § 1 k.w. może polegać na zniszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy ruchomej. Te formy bezprawnego zachowania ujęte zostały w dyspozycji przepisu w sposób alternatywny. Do poniesienia odpowiedzialności wystarczy wystąpienie jednego z nich. Zniszczenie jest to takie oddziaływanie na rzecz, które powoduje, że przestaje ona istnieć lub tak zmienia jej właściwości, że nie nadaje się ona do użytku zgodnego z jej pierwotnym przeznaczeniem. Uszkodzenie rzeczy polega na takiej ingerencji w jej właściwości, która nie powoduje zniszczenia, lecz skutkuje zmniejszeniem wartości danej rzeczy. Natomiast uczynienie rzeczy niezdatną do użytku następuje, gdy w wyniku działania sprawcy rzecz nie nadaje się do wykorzystania zgodnie z jej przeznaczeniem, bez spowodowania jednak naruszenia jej substancji. Istotną kwestią z punktu widzenia odpowiedzialności sprawcy na podstawie art. 124 k.w. jest ustalenie, że czyn sprawcy spowodował szkodę nieprzekraczającą 1/4 minimalnego wynagrodzenia. Strona podmiotowa wykroczenia określonego w art. 124 § 1 k.w. może polegać jedynie na umyślności zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego.

Podkreślić należy, iż zgodnie więc z art. 206 k.c., każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Uprawnienie to jest nazywane ustawowym uprawnieniem współwłaściciela do korzystania z rzeczy wspólnej. Nazwa ta podkreśla, że w przeciwieństwie do pozostałych sposobów posiadania i korzystania z rzeczy przez współwłaściciela - które mogą być wprowadzone tylko czynnością prawną współwłaścicieli lub orzeczeniem sądu - uprawnienie to wynika z samej ustawy. Przysługujące w stosunku wewnętrznym współwłasności uprawnienie do współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej jest niezależne od wielkości udziału we własności. Ze względu na to, że w wypadkach objętych unormowaniem zawartym w art. 206 k.c. nie może być mowy o uprawnieniu do współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej w jakichkolwiek częściach, a więc "w granicach udziału" lub "ponad udział", używanie tej terminologii do nazwania władztwa współwłaścicieli, o którym mowa w tym przepisie, jest błędne (tak uchwała SN z 19 marca 2013 roku w sprawie III CZP 88/12) .

Zdaniem Sądu wina J. K. nie budzi wątpliwości. Stwierdzić należy, że miał on pełną możliwość zachowania się zgodnego z obowiązującymi przepisami, gdyż nic nie ograniczało go w podejmowaniu decyzji. Oskarżony nie mógł samodzielnie dysponować przedmiotowym szlabanem, nie był on bowiem jego jedynym właścicielem. W ocenie Sądu J. K. będąc skonfliktowany z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości i wiedząc, iż ma odbyć się spotkanie w sprawie przekodowania pilotów do przedmiotowego szlabanu nie przyszedł na spotkanie, zaś następnego dnia dużo wcześniej niż zwyczajowo pojawił się na posesji i nie mogąc otworzyć szlabanu umyślnie go zniszczył, co zresztą sam przyznał. Z uwagi na powyższe wina oskarżonego nie może budzić żadnych wątpliwości.

Przechodząc do wymiaru kary, Sąd miał na uwadze, przede wszystkim, stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego i stopień winy.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał również na uwadze, cele w zakresie jej społecznego oddziaływania, jak również cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie ma ona osiągnąć.

W ocenie Sądu, karą spełniającą powyżej określone warunki jest kara grzywny
w wysokości 500 złotych, którą Sąd wymierzył w oparciu o przepis art. 124§1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. Zdaniem Sądu, grzywna w orzeczonej wysokości będzie możliwa do uiszczenia przez obwinionego, mając na względzie jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Dodatkowo orzeczona kara jest odpowiednio dotkliwa i adekwatna do stopnia zawinienia sprawcy.

Na koszty postępowania w niniejszej sprawie złożyły się: zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 120 zł - na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia oraz opłata od wymierzonej kary w kwocie 50 zł – na podstawie art. 3 ust. 1 w związku z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U.1983.49.223 j.t. ze zm.), jak również koszty sporządzonej w sprawie opinii przez biegłego z zakresu wyceny ruchomości pisemnej i ustnej tj. 1247,19 zł.

J. K. pracuje, prowadzi własną działalność gospodarczą, osiąga dochód, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu, a więc uiszczenie powyższych kosztów leży w granicach jego możliwości finansowych i nie spowoduje znacznego uszczerbku na utrzymaniu .

Mając na uwadze powyższe rozważania, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSR Magdalena Bińkowska

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego.