Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 139/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 19.11.2019r. sygn. akt II K 457/15.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

x oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, tj.:

- art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk polegające na rozstrzygnięciu na niekorzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości (tj. prędkość pojazdu oskarżonego w chwili wyprzedzania, nieprawidłowa reakcja pokrzywdzonego polegająca na wykonaniu manewru dwukrotnego zjechania na lewy pas, moment i miejsce rozpoczęcia manewru wyprzedzania przez oskarżonego); kształtowanie przekonania sądu jedynie na dowodach przemawiających na niekorzyść oskarżonego; oraz dowodów ocenianych wbrew zasadom prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

- art. 393 § 3 kpk polegające na oddaleniu wniosku dowodowego obrony i nie odczytanie na rozprawie treść i opinii prywatnej z dnia 24.04.2019r. wydanej przez dr V. M. pozyskanej przez oskarżonego, podczas gdy wniosek ten nie był niedopuszczalny natomiast jego odczytanie na rozprawie było o tyle istotne, że miało wpływ na ustalenie przebiegu zdarzenia, prędkości pojazdów oraz techniki i taktyki jazdy oskarżonego oraz pokrzywdzonego, niekonsekwencji i niejasności, wewnętrznej sprzeczności opinii biegłych a w konsekwencji na błędnym uznaniu oskarżonego za winnego spowodowania wypadku;

2.  - art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 201 kpk polegające na oddaleniu wniosku obrońcy oraz oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z ustnej uzupełniającej opinii biegłych, w której to opinii biegli odnieśliby się do wskazanych sprzeczności, niejasności, poczynionych przez nich ustaleń nie mających oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym a stanowiących punkt wyjścia do wykonanych symulacji wypadku oraz ustalania prędkości jazdy oskarżonego i stawiania wniosków co do jego odpowiedzialności za wypadek (dot. m.in. prędkości poszczególnych pojazdów, miejsca i momentu rozpoczęcia wyprzedzania przez oskarżonego, taktyki i techniki jazdy pokrzywdzonego) a w konsekwencji rozstrzygnięcie tych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego;

3.  - art. 391 § 1 kpk w zw. z art. 350a kpk polegające na oddaleniu wniosku obrońcy o przesłuchanie świadków wnioskowanych pismem k. 2354, podczas gdy ich bezpośrednie przesłuchanie z uwagi na szereg niejasności w sprawie (m.in. kolejność ustawienia pojazdów, okoliczności zdarzenia, prędkości pojazdów, miejsce i sposób rozpoczęcia manewru wyprzedzania przez oskarżonego, miejsca i momentu zakończenia manewru wyprzedzania, taktyka jazdy kierowcy A. R.) było konieczne i w pełni uzasadnione a w konsekwencji doprowadziło do nie usunięcia wątpliwości i nieuwzględnienia okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego;

4.  - art. 442 § 3 kpk polegające na niezrealizowaniu przez Sąd meriti wytycznych Sądu Okręgowego w Suwałkach wskazanych w wyroku w sprawie II Ka 211/2015;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

5.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a polegający na:

- błędnym przyjęciu prędkości z jaką poruszał się oskarżony, tj. 140 km/h podczas gdy są to li tylko prędkości hipotetyczne, dowolnie przyjęte przez biegłych, natomiast w aktach sprawy brak jest jakichkolwiek dowodów, które pozwalałyby taką prędkość przyjąć;

- błędnym przyjęciu, iż wszyscy biegli wskazali na oskarżonego jako kierowcę, który stworzył bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym a zachowanie pokrzywdzonego analizowali w kontekście reakcji na zachowanie oskarżonego podczas kiedy biegły S. S. podniósł w opinii, ze reakcja obronna pokrzywdzonego była niewłaściwa i nieadekwatna do sytuacji ponieważ mogła prowadzić do sytuacji kolizyjnej nie tylko z samochodem ciężarowym ale także z samochodem K. C., oskarżony podjął manewr wyprzedzania w miejscu dozwolonym. Ponadto wskazał, że gdyby kierowca A. R. jechał z prędkością dozwoloną, nie zmieniał toru ruchu i nie hamował, to nie doszłoby do utraty panowania nad pojazdem, mógłby bezkolizyjnie wyminąć się z samochodem K. C. i M. i do wypadku by nie doszło.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1. Wbrew ocenie skarżącego Sąd Rejonowy nie dokonał wybiórczej i dowolnej oceny materiału dowodowego, wręcz przeciwnie ocena całokształtu materiału dowodowego pozostaje w granicach wyznaczonych przez art. 7 kpk Sąd I instancji właściwie ocenił dowody i wyciągnął z nich prawidłowe wnioski co do winy oskarżonego w popełnieniu czynu z art. 177§ 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk. W sprawie Sąd I instancji nie naruszył normy in dubio pro reo. Zarzuty apelacji stanowią jedynie polemikę z prawidłową oceną materiału dowodowego dokonaną przez Sąd I instancji. Fakt, że przyjęte przez Sąd założenia dowodów nie odpowiadają preferencjom autora apelacji nie może prowadzić do wniosku, że Sąd dopuścił się naruszenia przepisów postępowania, a wręcz przeciwnie skorzystał w pełni przysługującego mu prawa wyrażonego w przepisach. Odnośnie zarzutów naruszenia dot. oddalenia wniosków dowodowych obrony, wskazać trzeba, iż przeprowadzenie dowodu z inicjatywy sądu tylko wtedy należy uznać za obligatoryjne, gdy dokonana przez ten sąd ocena dowodów wskazuje jednoznacznie, że zgromadzony dotychczas materiał dowodowy jest niepełny, a tym samym rodzi wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy. W tych warunkach nie dopuszczenie dowodów wnioskowanych przez strony (oddalenie wniosków), nie może być utożsamiane z naruszeniem przepisów postępowania, ale świadczy o prawidłowym skorzystaniu przez Sąd I instancji z instytucji zawartych w Kodeksie postępowania karnego. Postępowanie dowodowe dostarczyło podstaw do uznania oskarżonego winnym czynu z art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk. a ustalenia w tym zakresie Sądu I instancji są prawidłowe i zasługują na podzielenie. Sąd ocenił prawidłowo zebrany w sprawie materiał dowodowy (zeznania świadków oraz opinie biegłych) skrupulatnie je analizując i uzasadniając, które i w jakim zakresie podzielił. Jak słusznie wskazał Sąd opinie prywatne sporządzane na zlecenie strony nie stanowią opinii biegłych w rozumieniu art. 193 kpk.

Ad.2. Brak argumentów przemawiających za odmiennym procedowaniem, a istota zarzutu sprowadziła się do polemiki z prawidłową oceną materiału dowodowego dokonaną przez Sąd I instancji. Ustalenia stanu faktycznego w sposób kategoryczny i niewątpliwy wynikają ze zgromadzonych dowodów, przy ocenie dowodów Sąd I instancji nie pominął wynikających z nich faktów (okoliczności) istotnych w sprawie, co do sprawstwa i winy (nie wystąpił błąd „braku”), nie ustalił faktów, które nie wynikają z żadnego dowodu oraz nie ustalił faktów przeinaczonych (nie wystąpił błąd „dowolności”). Zebrane w sprawie dowody zostały ocenione w sposób wszechstronny, wnikliwy i zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych może być słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, gdy zostaną wykazane konkretne uchybienia w zakresie zasad logicznego rozumowania w ocenie zebranego materiału dowodowego, co nie ma miejsca w niniejszej sprawie. Wbrew sugestiom autora apelacji wszyscy biegli z zakresu ruchu drogowego wskazali na osobę oskarżonego jako tego, który stworzył bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zachowanie zaś pokrzywdzonego było reakcją na zachowanie oskarżonego. Ponadto jak słusznie w uzasadnieniu wskazał Sąd I instancji, istotą opinii biegłego nie jest wyliczenie wszystkich parametrów pozostających w zainteresowaniu stron, ale udzielenie odpowiedzi na pytania zawarte w postanowieniu Sądu o powołaniu biegłego. W zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia opinie były wystarczające. Kwestia tego, czy i w jakim stopniu pokrzywdzony przyczynił się do niniejszego zdarzenia w dniu 19.08.2010r. pozostaje poza procedowaniem w niniejszym postępowaniu.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Pozytywna ocena ustaleń poczynionych przez Sąd I instancji. Niezasadność wniosku determinuje dokonana ocena stawianego zarzutu. W świetle nieskuteczności podniesionych przez obronę zarzutów, przytoczonej powyżej argumentacji brak było podstaw do zmiany, bądź uchylenia wyroku Sądu I instancji.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe. Dokonał rzetelnej, dokładnej oraz zgodnej z wiedzą i zasadami doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego. Ocenę swoją w należyty sposób uzasadnił, a ocena ta pozostawała zgodna z wymogami art. 7 k.p.k. Zatem nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 kpk zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

W oparciu o art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia opłaty i kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

1PODPIS

Sędzia Maciej Romotowski Sędzia Ryszard Filipow Sędzia Jacek Sowul

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana