Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 2270/19

UZASADNIENIE

wyroku w całości

Decyzją z 25.04.2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że J. Ł. od 14.01.2019 r. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika składek K. Ł. z uwagi na pozorność umowy o pracę, którą zawarto wyłącznie celem uzyskania długotrwałych świadczeń ubezpieczeniowych z tytułu zasiłku chorobowego / decyzja w aktach ZUS/.

Ubezpieczony uznając powyższą decyzję za krzywdzącą złożył od niej odwołanie wnosząc o zmianę i ustalenie, że podlegał z tytułu zatrudnienia pracowniczego w firmie płatnika składek od 14.01.2019 r. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych. /odwołanie k.3-5/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie /odpowiedź na odwołanie k.7-8/.

Płatnik składek przyłączył się do odwołania wnioskodawcy /e-prot. z 12.12.2019 r.: 00:03:46/.

Na rozprawie w dn. 18.06.2020 r. bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku w n/n sprawie pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, płatnik przyłączył się do stanowiska wnioskodawcy, a pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie po 180 zł od ubezpieczonego i płatnika składek tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego /e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:01:19, 00:01:57, 00:02:11, 00:10:41, 00:16:14, 00:16:56/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Płatnik składek – K. Ł. prowadzi własną działalność gospodarczą od 23.07.2018 r. pod firmą (...) w B., której głównym przedmiotem jest skup, sprzedaż kotłów parowych i wytwornic pary oraz innych sprzętów metalowych. Płatnik składek prowadzi sprzedaż kotłów przez internet. Nie prowadzi stacjonarnego sklepu /niesporne, a nadto zeznania K. Ł. –e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56/.

Wnioskodawca – J. Ł. jest ojcem K. Ł. /niesporne/.

W dn. 14.01.2019 r. odwołujący i płatnik składek zawarli sporną umowę o pracę na czas określony od 14.01.2019 r. do 30.06.2019 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku sprzedawcy za minimalnym wynagrodzeniem /umowa o pracę z 14.01.2019 r. w aktach osobowych k. 38/.

Następnie 1.07.2019 r. strony zawarły drugą umowę na czas określony do 31.12.2019 r., na podstawie której wnioskodawca nadal był zatrudniony przez płatnika w pełnym wymiarze czasu pracy jako sprzedawca za wynagrodzeniem 2250 zł miesięcznie /umowa o pracę z 1.07.2019 r. w aktach osobowych k. 38/

Zgodnie z pisemnym zakresem obowiązków pracowniczych wnioskodawcy do jego zadań należało: sprawna i kulturalna obsługa klientów, nadzór nad dostawami urządzeń, bieżąca konserwacja urządzeń np. czyszczenie, odpalanie, przestrzeganie przepisów bhp i ppoż, dbanie o czystość na placu i w miejscu sprzedaży, stały kontakt podczas negocjacji z klientami właściciela, w przypadku jego nieobecności /zakres obowiązków wnioskodawcy w aktach osobowych k. 38/

Przed zawarciem pierwszej umowy o pracę z płatnikiem wnioskodawca nie był nigdzie zatrudniony. Wnioskodawca przed podjęciem pracy u płatnika prowadził własne gospodarstwo rolne o pow. 6 ha, w którym pomagał mu drugi syn i podlegał z tego tytułu rolniczemu ubezpieczeniu społecznemu / zeznania wnioskodawcy e-prot. z 5.08.2019 r.: 00:31:27-00:42:55 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40, decyzja KRUS k. 52-54/

Z propozycją zatrudnienia wnioskodawcy wystąpił w grudniu 2018 r. K. Ł. ponieważ miał w tym czasie więcej klientów, których nie był w stanie sam obsłużyć, gdyż musiał jeździć po towar po całej Polsce. Zdarzało się wtedy, że płatnik wyjeżdżał nawet 5 dni w tygodniu i praktycznie nie było go na miejscu w jego firmie w styczniu 2019 r. Wcześniej płatnik nie zatrudniał żadnych innych pracowników w swojej firmie

/ zeznania K. Ł. – e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56, zeznania świadka E. J. e-prot. z 12.12.2019 r.: 00:19:09-00:31:36/

Wnioskodawca miał odpowiednie kwalifikacje do wykonywania powierzonej mu przez płatnika pracy, gdyż we wcześniejszym okresie, wiele lat wcześniej, odwołujący posiadał pralnię przemysłową i obsługiwał w niej urządzenia produkujące parę technologiczną, a także ma wiedzę na temat działania takich urządzeń. Płatnik miał zaufanie do umiejętności wnioskodawcy i nie chciał zatrudniać obcej osoby w swojej firmie.

/ zeznania K. Ł. – e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56, zeznania świadka I. C. e-prot. z 12.12.2019 r.: 00:06:54-00:11:58, zeznania wnioskodawcy e-prot. z 5.08.2019 r.: 00:31:27-00:42:55 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40, zeznania świadka Z. C. e-prot. z 12.12.2019 r.: 00:39:07-00:41:53 /.

Wnioskodawca przed zawarciem umowy z płatnikiem miał orzeczenie lekarza medycyny pracy z 11.01.2019 r. o zdolności do wykonywania pracy na stanowisku sprzedawcy w firmie płatnika składek / orzeczenie w aktach osobowych k. 38/.

Płatnik składek przeszkolił wnioskodawcę w zakresie bhp, prowadził dla odwołującego akta osobowe oraz listy obecności w pracy, a wynagrodzenie wypłacał wnioskodawcy w gotówce.

/ akta osobowe k. 38, zeznania K. Ł. –e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56, lista obecności k. 21 akt ZUS, listy płac k. 22-23 akt ZUS/.

Płatnik składek zgłosił wnioskodawcę do ubezpieczenia społecznego jako swojego pracownika w dn. 21.01.2019 r. od 14.01.2019 r. /niesporne, zeznania świadka I. C. e-prot. z 12.12.2019 r. : 00:06:54-00:11:58/

Praca wnioskodawcy w firmie płatnika polegała na prezentowaniu klientom zainteresowanym zakupem sprzętu oraz dokumentacji technicznej. Polegało to na uruchomieniu kotła i wytłumaczeniu klientowi zasad działania oraz pokazaniu, że urządzenie jest sprawne i gotowe do użytku. Nagrzanie kotła, aby uzyskał odpowiednią parę i ciśnienie wymagało od wnioskodawcy około 3 godzin pracy. Rozruch wytwornicy pary wymagał ok. 1 godziny. Klienci firmy płatnika zawsze oczekiwali zaprezentowania rozruchu maszyny. Poza tym wnioskodawca razem z płatnikiem wykonywał pracę polegającą na odświeżeniu wizualnym maszyny, wymontowywał z pieców części do regeneracji.

Informację o potencjalnym kliencie wnioskodawca otrzymywał wcześniej telefonicznie od płatnika składek.

Odwołujący pracował w firmie płatnika od 8.00 do 16.00 od poniedziałku od soboty, a swoją obecność w pracy potwierdzał podpisem na liście obecności.

Wnioskodawca wykonywał swoje o obowiązki pracownicze w siedzibie firmy płatnika, która mieści się pod adresem miejsca zamieszkania płatnika. Wnioskodawca nie mieszka razem z płatnikiem. Do pracy dojeżdżał swoim samochodem pokonując odległość ok. 1,5 km.

W styczniu 2019 r. odwołujący w ramach powierzonych mu obowiązków pracowniczych obsłużył kilku klientów płatnika.

Bezpośrednim przełożonym wnioskodawcy był K. Ł., który codziennie decydował co odwołujący ma robić danego dnia w pracy. Płatnik składek wydawał wnioskodawcy ustne polecenia.

/ zeznania K. Ł. –e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56, zeznania wnioskodawcy e-prot. z 5.08.2019 r.: 00:31:27-00:42:55 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40, zeznania świadka E. J. e-prot. z 12.12.2019 r.: 00:19:09-00:31:36/

Wnioskodawca wykonywał pracę u płatnika do czasu, gdy z powodu zawału serca w dniu 20.01.2019 r. stał się niezdolny do pracy. Odwołujący z powodu zawału serca został przewieziony do szpitala w Ł., gdzie przebywał do 4.02.2019 r. a następnie był leczony w POZ, Poradni (...) Naczyniowej i Poradni Kardiologicznej. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie leczył się kardiologicznie.

/ zeznania K. Ł. –e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56, zeznania wnioskodawcy e-prot. z 5.08.2019 r.: 00:31:27-00:42:55 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40, zeznania świadka E. J. e-prot. z 12.12.2019 r.: 00:19:09-00:31:36, dokumentacja medyczna k. 78, 81/

W okresie niezdolności do pracy wnioskodawcy płatnik składek nie zatrudnił na zastępstwo innego pracownika.

/ zeznania K. Ł. –e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56/

Wnioskodawca po zakończeniu leczenia w związku z zawałem serca i odzyskaniu zdolności do pracy powrócił do pracy u płatnika w kwietniu 2019r. i pracował tam do połowy stycznia 2020 r. Od 1.08.2019 r. wnioskodawca nabył uprawnienia emerytalne z KRUS /zeznania wnioskodawcy e-prot. z 5.08.2019 r.: 00:31:27-00:42:55 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:04:40/

Płatnik składek obecnie nie zatrudnia żadnego pracownika w swojej firmie, w której obroty z uwagi na pandemię coronavirusa znacznie się obniżyły w 2020 r.

/ zeznania K. Ł. – e-prot. z 5.08.2019r.: 00:10:19-00:23:22 w zw. z e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56 i e-prot. z 18.06.2020 r.: 00:06:56/.

Firma płatnika w 2018 r. osiągnęła przychody w wysokości 142000 zł, a w 2019 r. 195065,04 zł / PIT za 2018 r. k. 32 akt ZUS, zestawienie kosztów k. 34 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów, zeznań świadków a także odwołującego się i zainteresowanego płatnika, które to dowody tworzą spójną, logiczną całość, wzajemnie ze sobą korespondując i uzupełniając się, co pozwala na przypisanie im w całości waloru wiarygodności. Sąd zważył, że ZUS był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika i nie podważył w toku postępowania ani wartości dowodowej zeznań wskazanych wyżej osób, ani też zalegających w aktach dokumentów, które posłużyły do odtworzenia istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2016.963 j.t.) obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym podlegają osoby fizyczne, będące pracownikami, od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Oznacza to, że warunkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym jest posiadanie statusu pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, który to przepis stanowi, że za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. W konsekwencji powyższego, decydujące znaczenie dla powstania stosunku ubezpieczeniowego ma uprzednie istnienie stosunku pracy.

W świetle art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Na tle cytowanego przepisu zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie określone zostały konstytutywne cechy stosunku pracy, odróżniające go od innych stosunków prawnych. Należą do nich: dobrowolność, osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły, podporządkowanie, wykonywanie pracy na rzecz pracodawcy ponoszącego ryzyko związane z zatrudnieniem i odpłatny charakter zatrudnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2006 roku, I PK 110/06, Lex nr 207175)

W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy organ rentowy podnosił, iż zakwestionowana umowa o pracę z 14.01.2019 r. zawarta została między stronami dla pozoru, w celu skonstruowanie okoliczności świadczących o istnieniu stosunku pracy pomiędzy płatnikiem i zainteresowanym.

To stanowisko organu rentowego, zdaniem Sądu Okręgowego, nie znajduje żadnego oparcia w dowodach zebranych w sprawie.

W niniejszej sprawie stosunek prawny, w ramach którego wnioskodawca świadczył pracę na rzecz płatnika składek prowadzącego działalność gospodarczą, spełnia cechy stosunku pracy określone w powołanym wyżej przepisie art. 22 § 1 k.p. Wnioskodawca bowiem podjął pracę i rzeczywiście wykonywał umówioną pracę sprzedawcy w spornych okresach od 14.01.2019r. do 20.01.2019r. i od kwietnia 2019 r. po zakończeniu leczenia w związku z zawałem serca do połowy stycznia 2020 r.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do ustalenia, iż zawarta pomiędzy stronami umowa o pracę z 14.01.2019 r. i następna z 1.07.2019 r. miała charakter pozorny oraz, że czynności te zostały dokonana w celu obejścia prawa.

Zgodnie z treścią art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Inaczej mówiąc strony niejako udają, że dokonują jakiejś czynności prawnej np. zawierają umowę o pracę. Pozorność jest zatem wadą oświadczenia woli polegającą na świadomej, a przy tym ujawnionej wobec adresata i przez niego aprobowanej, niezgodności pomiędzy treścią złożonego oświadczenia woli, dostępną dla innych uczestników obrotu, a rzeczywistą wolą osoby składającej to oświadczenie. Pozorne oświadczenie woli ma miejsce wówczas gdy jest skierowane do adresata. Wada tego oświadczenia polega na niezgodności między aktem woli a jej przejawem na zewnątrz (art. 83 § 1 kodeksu cywilnego).

Podleganie pracowniczym ubezpieczeniom społecznym jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, na co Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę, iż nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego taka umowa o pracę, która nie wiąże się z wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia. Chodzi tu zatem o "fikcyjne" zawarcie umowy, gdzie następuje zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego jako pracownika osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła /por. wyrok SN z 16 marca 1999 r. II UKN 512/98, OSNAPiUS rok 2000, Nr. 9, poz. 36; wyrok SN z 28 lutego 2001 r. II UKN 244/00, OSNAPiUS rok 2002, Nr. 20, poz. 496; wyrok SN z 17 grudnia 1996 r. II UKN 32/96, OSNAPiUS rok 1997, Nr. 15, poz. 275; wyrok SN z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04,OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; wyrok SN z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; wyrok SN z 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, OSNAPiUS rok 2005, Nr. 15, poz. 235, str. 712/.

Tytułem do ubezpieczenia, z którym przepisy prawa ubezpieczeń społecznych łączą podleganie ubezpieczeniu i prawo do świadczeń, miało być w przedmiotowej sprawie zatrudnienie, jako wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy. Nie jest istotne przy tym, czy strony miały realny zamiar zobowiązania się – przez pracownika do wykonywania pracy a przez pracodawcę do przyjmowania tego świadczenia i wypłacania wynagrodzenia, lecz to czy zamiar taki został w rzeczywistości zrealizowany.

Pozorność wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych i jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Istotne znaczenie ma niezgodność między aktem woli a, jego uzewnętrznieniem. Założeniem unormowania jest zgoda drugiej osoby na złożenie oświadczenia woli dla pozoru.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy Sąd zważył w pierwszej kolejności, że płatnik jest wprawdzie synem wnioskodawcy, lecz okoliczność ta nie może sama w sobie przesądzać o pozorności zawartej między stronami umowy o pracę. Przepisy prawa nie zabraniają zawierania umów o pracę pomiędzy bliskimi krewnymi, pod warunkiem jednakże, iż celem zawartej między stronami umowy jest wyłącznie świadczenie pracy, a nie uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Zdaniem Sądu płatnik w sposób logiczny i wiarygodny wyjaśnił motywy zatrudnienia wnioskodawcy, wskazując, że posiada on wieloletnie doświadczenie w pracy z urządzeniami, w których wykorzystywana jest para technologiczna i znał się na obsłudze takich urządzeń. Zawierając umowy o pracę z odwołującym się płatnik doskonale wiedział, że jego ojciec ma umiejętności i wiedzę do wykonywania pracy na stanowisku sprzedawcy kotłów parowych, pozwalającą mu na ich uruchomienie i wytłumaczenie klientom zasady ich działania, a nadto wiedział, że może liczyć na jego pomoc przy regeneracji takich urządzeń. Zatrudniając ojca płatnik mógł mieć pełne zaufanie co do tego, że ojciec w sposób należyty wykona powierzone mu obowiązki na stanowisku sprzedawcy podczas nieobecności K. Ł. w firmie, gdy odbywał podróże po Polsce w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a w tym, że w razie potrzeby w szczególności pod nieobecność płatnika, udzieli fachowo i rzetelnie informacji na temat sprzedawanych w jego firmie kotłów potencjalnym klientom. O tym, że wnioskodawca pracował w ramach reżimu charakterystycznego dla stosunku pracy świadczą spójne i konsekwentne zeznania wnioskodawcy, płatnika, świadka E. J., z których wynika, że płatnik na bieżąco codziennie wydawał wnioskodawcy ustne polecenia co odwołujący ma robić każdego dnia w pracy, a nadto sprawował nadzór nad miejsce i czasem pracy odwołującego.

Całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wskazuje, iż wnioskodawca zawierając sporne umowy o pracę miał zamiar świadczyć pracę i rzeczywiście na ich podstawie świadczył umówioną pracę sprzedawcy na rzecz płatnika składek, a zainteresowany faktycznie miał rzeczywiste i uzasadnione powody by zatrudnić w swojej firmie wnioskodawcę.

Zgromadzone w sprawie dowody wskazują na faktyczne wykonywanie tej pracy przez wnioskodawcę, a także na to, że płatnik przyjmował pracę świadczoną przez odwołującego i wypłacał za nią umówione wynagrodzenie - w tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu, brak jest podstaw do twierdzenia, że umowy te były czynnościami „fikcyjną”. Ubezpieczony podjął bowiem wykonywanie czynności wynikających z umowy o pracę z 14.01.2019 r. do czasu powstania niezdolności do pracy i wykonywał je także po zakończeniu leczenia w związku z zawałem serca od kwietnia 2019 r. do połowy stycznia 2020 r.

Przesłuchani w sprawie płatnik, wnioskodawca, świadek E. J. w sposób koherentny zeznali, że odwołujący codziennie w stałych ustalonych godzinach od 8.00 do 16.00 wykonywał w badanych okresach pracę sprzedawcy w firmie płatnika, a nadto szczegółowo wyjaśnili na czym konkretnie polegała jego praca. Nie ma też żadnych wątpliwości według Sądu, że zeznania stron spornej umowy, ale też wszystkich świadków potwierdziły, że ubezpieczony miał odpowiednie kwalifikacje do wykonywania powierzonej mu przez płatnika pracy z racji na długoletnie wcześniejsze doświadczenie przy obsługiwaniu urządzeń wykorzystujących parę technologiczną i znajomości praktycznej działania takich urządzeń. Zdaniem Sądu brak podstaw do kwestionowania tych zeznań. Trzeba podkreślić, że wartości zeznań przesłuchanych świadków nie podważał w toku niniejszego postępowania organ rentowy.

Sąd jednocześnie orzekając w niniejszej sprawie dostrzega, że wnioskodawca przed zawałem serca nie leczył się kardiologicznie. Trzeba stanowczo zauważyć, że sam zawał serca nie mógł być przez strony umowy o pracę z 14.01.2019r. przewidziany, gdyż było to zdarzenie nagłe, którego żadna ze stron umowy nie mogła z góry zakładać. To zaś przesądza o braku pozorności kwestionowanej przez ZUS umowy o prace z 14.01.2019 r. Odwołujący wykazał, że uległ nagłemu i niespodziewanemu w żaden sposób przez niego zawałowi serca dopiero w dniu 20.01.2019 r. i z tego tytułu przebywał na długotrwałym zwolnieniu do kwietnia 2019 r., co wynika zarówno z zeznań wnioskodawcy i płatnika, jak również ze złożonej do akt dokumentacji medycznej w związku z leczeniem się po zawale serca, które to dowody są w ocenie Sądu w pełni wartościowe, korelują ze sobą tworząc spójną i logiczną całość. Nagły i niespodziewany charakter zdarzenia z 20.01.2019 r. w postaci zawału serca nie może zatem wpłynąć na ocenę ważności umowy o pracę z 14.01.2019 r., bo strony w żaden sposób nie mogły przewidzieć przy jej zawieraniu, że odwołujący taki zawał przejdzie i stanie się z tego powodu niezdolny do pracy. Uwzględniając zaś, że z zeznań świadków wynika, że wnioskodawca miał umiejętności i wiedzę w zakresie uruchamiania i zasad działania sprzedawanych w firmie płatnika kotłów i faktycznie wykonywał przed zawałem serca umówioną pracę sprzedawcy na rzecz płatnika w styczniu 2019 r., dzięki czemu obsłużył kilku 5-6 klientów doprowadzająca dzięki swoim staraniom do sprzedaży kotłów, brak jest powodów do uznania tejże umowy za pozorną.

Sąd Okręgowy uznał zatem, że wnioskodawca jako pracownik u płatnika składek od 14.01.2019 r. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu i w rezultacie zmienił zaskarżoną decyzję, o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku na mocy powołanych przepisów oraz art. 477 14 § 2 k.p.c..

Orzekając, jak w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stosownie do z art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez wykwalifikowanego pełnomocnika zalicza się wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika procesowego skarżącego Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).

A.P.