Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant: st. sekr. sądowy Marcelina Machera

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2020 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku P. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o emeryturę

na skutek odwołania P. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 27 maja 2019 r. sygn.: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy P. T. prawo do obliczenia wysokości emerytury przy zastosowaniu przelicznika 1,8 do okresu pracy górniczej, wykonywanej w okresie od dnia 1stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku przy konserwacji koparek, wymienionego w załączniku nr 3/III pkt 7 w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. 1995 Nr 2, poz. 8) i oddala odwołanie w pozostałej części;

2.  zasądzą od (...) Oddział w Z. na rzecz wnioskodawcy P. T. kwotę 90,00 ( dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego od uwzględnionej części odwołania.

Sygn. akt V U 1079/19

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 27 maja 2019 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał P. T. od 1 marca 2019 roku, to jest od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, emeryturę gorniczą. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy organ rentowy przyjął wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 2006 r. do grudnia 2015 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 196,44 %. Wysokość świadczenia została ustalona na kwotę 4.767,70 zł

W odwołaniu z dnia 1 lipca 2019 roku, pełnomocnik P. T. wniósł o zmianę powyższej decyzji i przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury górniczej w wyniku zaliczenia do pracy górniczej liczonej w wymiarze półtorakrotnym pracy świadczonej przez ubezpieczonego na rzecz (...) S.A. Oddział (...) B. w R. w okresie od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku oraz od dnia 1 lutego 2010 roku do dnia 27 maja 2019 roku. W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik wnioskodawcy wskazał, iż ze stanu faktycznego oraz świadectwa wykonywania pracy górniczej, wydanego w oparciu o protokoły z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnych wynika, iż wnioskodawca wykonywał pracę górniczą stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce, bezpośrednio w przodku wykonując prace mechaniczne na koparkach i zwałowarkach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

wnioskodawca P. T. urodził się w dniu (...). W dniu 12 marca 2019 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym (OFE) na dochody budżetu państwa. Ubezpieczony nadal pracuje w (...) S.A Oddział (...) w B.. (dowód: wniosek o emeryturę k.2-5 – akt emerytalnych)

Zaskarżoną decyzją z dnia 27 maja 2019 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał wnioskodawcy od dnia 1 marca 2019 roku emeryturę, której wypłatę zawiesił, z uwagi na kontynuację zatrudnienia przez wnioskodawcę.

Do ustalenia wysokości emerytury górniczej organ rentowy uwzględnił:

- 31 lat okresów składkowych, 355 miesięcy obliczono według przelicznika 1,2, co dało 426 miesięcy;

- 7 miesięcy okresów nieskładkowych.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 2006 r. do grudnia 2015 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 196,44%. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 196,44% przez kwotę bazową w wysokości 4.003,88 zł i wyniosła 7.865,22 zł. Wysokość świadczenia wyniosła 4.767,70 zł.

P. T. od dnia 1 lipca 1987 roku nieprzerwanie jest zatrudniony w (...) (wcześniej (...) w B.) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy (dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej k. 6 - akt emerytalnych, umowa o pracę, k. 1 – akt osobowych).

Analiza dokumentacji pracowniczej skarżącego wskazuje, iż w okresie od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 24 października 1989 roku wnioskodawca zajmował stanowisko ślusarza w oddziale (...).

W okresie od dnia 25 października 1989 roku do dnia 11 kwietnia 1991 roku wnioskodawca odbywał czynną służbę wojskową.

W dniu 11 maja 1991 roku powrócił do pracy i do dnia 30 listopada 1991 roku zajmował stanowisko ślusarz – spawacz w Oddziale (...) P. (...) (...).

Od dnia 1 grudnia 1991 roku do dnia 30 czerwca 2005 roku zajmował stanowisko spawacza w Oddziale (...) P. (...) (...).

Od dnia 1 lipca 2005 roku do dnia 31 grudnia 2005 roku zajmował stanowisko spawacz w Oddziale (...) P. (...) m – 3 (dowód: umowa o pracę z dnia 1 lipca 1987 roku, k. 1, rozwiązanie stosunku pracy, k. 10, angaż z dnia 11 maja 1991 roku, k. 18, - akt osobowych).

Na skutek zmian organizacyjnych w (...) S.A. wnioskodawca został przeniesiony z oddziału (...) do oddziału (...). Od dnia 1 stycznia 2006 roku pracował na stanowisku spawacza w oddziale (...), wykonując tożsame czynności z czynnościami wykonywanymi na poprzednim stanowisku. Od dnia 17 listopada 2006 roku nazwa stanowiska pracy wnioskodawcy została zmieniona ze stanowiska „spawacz” na „mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku. Od dnia 15 stycznia 2007 roku P. T. rozpoczął wykonywanie pracy górniczej na stanowisku mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku (dowód: angaż z dnia 29 grudnia 2005 roku, k. 45, wniosek, k. 54, angaż. k. 55 – akt osobowych).

W dniu 2 października 2009 roku Komisja Weryfikacyjna ustaliła, że wnioskodawca w okresie od dnia 11 maja 1991 roku do dnia 14 stycznia 2007 roku na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku wykonując prace mechaniczne przez (...) dniówek, świadczył obowiązki pracownicze, jako rzemieślnik na odkrywce, to jest na stanowisku wymienionym w dziale III pkt 7 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku. Praca ta podlega zaliczeniu w wymiarze półtorakrotnym przy ustaleniu prawa do górniczej emerytury (dowód: protokół z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej z dnia 2 października 2009 roku, k. 7-8 – w aktach emerytalnych).

P. T. w spornych okresach (od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku oraz od 1 lutego 2010 roku do 27 maja 2019 roku) pracował na oddziale M-1, (...) oraz (...) bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach:

- od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 16 listopada 2006 roku „spawacz” w Oddziale (...) (...), a następnie - od dnia 17 listopada 2006 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku „mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku” w Oddziale (...) (...), zajmował się remontami koparek nadkładowych i węglowych. Wnioskodawca wykonywał czynności na kole, suwnie, wymianie przekładni, wymianie bębnów, wymianie pojazdów, wymianie napędów przy pojazdach, regeneracji koła, smarowaniu.

- od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku „mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku” na Oddziale (...) (...) (...) zajmował się remontami koparek wielonaczyniowych nadkładowych i węglowych. Wnioskodawca wykonywał czynności na kole, suwnie, wymianie przekładni, wymianie bębnów, wymianie pojazdów, wymianie napędów przy pojazdach, regeneracji koła, smarowaniu.

- od dnia 1 lutego 2010 roku do chwili obecnej, skarżący na stanowisku „mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku” w Oddziale (...) (...) (...), pracował przy bieżących naprawach przenośników taśmowych rozmieszczonych na terenie całej odkrywki oraz przenośnikach łączących (...), nadto w sortowni węgla na placu węglowym, który znajduje się poza wkopem.

W okresie od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku wnioskodawca wykonywał prace mechaniczne związane z obsługą, konserwacją, demontażem i montażem podzespołów, i zespołów w bieżącym utrzymaniu ruchu koparek węglowych i nadkładowych, odkrywki (...)/B., nie pracował przy remontach planowych. Prace te były wykonywane bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, polegały na:

- demontaż i montaż zespołów napędowych (silnik-przekładnia),

- demontażu i montażu bębnów: napędowych, zwrotnych, napinających, rewersyjnych, zrzutowych,

- demontażu i montażu przekładni napędów głównych i pomocniczych,

- demontażu i montażu podzespołów układów napinania taśm,

- demontażu i montażu silników napędowych głównych i pomocniczych.

Skarżący powyższe prace wykonywał w miejscu pracy maszyny, we wkopie, bezpośrednio przy wydobyciu nadkładu i węgla, czyli w tzw. przodku. P. T. nie zajmował się w tym okresie naprawami i przeglądami zwałowarek., albowiem naprawa i konserwacja zwałowarek do obowiązków tego Wydziału należała dopiero od dnia 1 lutego 2010 roku. (dowód: charakterystyka stanowiska pracy k. 24, zeznani świadka P. W. płyta k-34, 00:12:05 i dalej, zeznania świadka M. R., nagranie od 4:10 do 12:05, zeznanie świadka A. P., nagranie od 4:37 do 22:10, zeznanie świadka M. O., nagranie od 22:10 do 33:44, zeznanie wnioskodawcy P. T., pd 33:55 do 48:29, protokół rozprawy z dnia 9 czerwca 2020 roku, k. 67-71 akt sprawy).

W dniu 5 marca 2019 r. (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym wskazała, że w okresie zatrudnienia od dnia 1 lipca 1987 roku, do dnia 11 maja 1991 roku do nadal na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce wykonywał pracę górniczą bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku rzemieślnik zatrudniony na odkrywce w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonujący prace mechaniczne, wymienione w Załączniku nr 3, Dział III, pozycja 7 rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku (dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej k. 6 , akt sprawy).

Wnioskodawca w okresie od dnia 11 maja 1991 roku do 31 lutego 2019 roku ma zaewidencjonowane 4341 dniówek pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym, w tym w:

- 1991 roku – 141 dniówek;

- 1992 roku – 257 dniówek;

- 1993 roku – 249 dniówek;

- 1994 roku – 240 dniówek;

- 1995 roku – 239 dniówek;

- 1996 roku – 245 dniówek;

- 1997 roku – 245 dniówek;

- 1998 roku – 252 dniówek;

- 1999 roku – 228 dniówek;

- 2000 roku – 240 dniówek;

- 2001 roku – 246 dniówek;

- 2002 roku – 250 dniówek;

- 2003 roku – 236 dniówek;

- 2004 roku – 223 dniówek;

- 2005 roku – 241 dniówek;

- 2006 roku – 250 dniówek;

- 2007 roku – 230 dniówek;

- 2008 roku – 245 dniówek;

- 2009 roku – 230 dniówek;

- 2010 roku – 211 dniówek;

- 2011 roku – 215 dniówek;

- 2012 roku – 244 dniówek;

- 2013 roku – 240 dniówek;

- 2014 roku – 119 dniówek;

- 2015 roku – 238 dniówek;

- 2016 roku – 240 dniówek;

- 2017 roku – 225 dniówek;

- 2018 roku – 226 dniówek;

- 2019 roku – 42 dniówek ( dowód: wykaz dniówek k. 10 w aktach emerytalnych)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje :

odwołanie zasługuje na uwzględnienie jedynie w części.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy przy wyliczeniu wysokości emerytury wnioskodawcy za sporne okresy od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku i od dnia 1 lutego 2010 roku do dnia 27 maja 2019 roku - na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.), zwanej dalej ustawą zastosował przelicznik 1,2. Pełnomocnik wnioskodawcy natomiast domagał się przeliczenia w/w okresów wg przelicznika 1,8 zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur, o których mowa w art. 50 a lub 50 e, stosuje się stosownie do treści art. 51 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki:

1)1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy;

2) 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50 d;

3) 1,4 za każdy rok pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w art. 50 c ust. 1 pkt 1-3 i 5-9, wykonywanej częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią;

4) 1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50 c ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego, w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego.

Z powyższego wynika, że przy ustalaniu wysokości emerytury górniczej przelicznik 1,8 za każdy rok pracy stosuje się wyłącznie do pracy, o której mowa w art. 50 d ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Pracami, do których stosuje się przelicznik 1,8, zgodnie z art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy, jest praca w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych.

Wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie zaliczane jest do pracy górniczej oraz wykonywanej w przodkach uwzględnianej w rozmiarze półtorakrotnym, powinno ustalić rozporządzenie wydane na podstawie delegacji ustawowej z art. 50 d ust. 3. Ponieważ rozporządzenie takie nie zostało wydane, obowiązuje nadal (z mocy art. 194 wskazanej ustawy) wykaz stanowisk zawarty w załączniku nr 2 i 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 8), wydanego na podstawie upoważnienia zawartego w art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 3 nieobowiązującej ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (tekst jedn.: Dz. U. z 1995 r., Nr 30, poz. 154). Wykaz ten obowiązuje jednak jedynie w takim zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Rozporządzenie wykonawcze nie może bowiem przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień niż uczynił to ustawodawca. Tym samym, przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowić muszą zawsze punkt wyjścia do oceny zasadności roszczeń emerytalnych wnioskodawcy. Innymi słowy zastosowanie przelicznika 1,8 do pracy ubezpieczonego na stanowisku wymienionym w załączniku nr 3 do rozporządzenia wymaga by praca ta odpowiadała treści art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Jednocześnie o uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu omawianych przepisów nie decyduje treść wystawionych przez pracodawcę dokumentów, w tym zaświadczenia, świadectwa, czy protokoły komisji weryfikacyjnych, ale charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika. Dokonana przez pracodawcę kwalifikacja zajmowanego przez konkretnego pracownika stanowiska, jak i ewentualna zmiana tej kwalifikacji na podstawie protokołu komisji weryfikacyjnej, nie przesądza jeszcze o zaliczeniu zatrudnienia na tym stanowisku do pracy górniczej (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1998 r., II UKN 570/97, OSNAPiUS 1999, nr 6, poz. 213, z dnia 22 marca 2001 r., II UKN 263/00, OSNAPiUS 2002, nr 22, poz. 553 oraz z dnia 2 czerwca 2010 r., I UK 25/10, LEX nr 621137).

Skarżący domagając się ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego z zastosowaniem przelicznika 1,8 do spornego okresu pracy górniczej winien wykazać, że na zajmowanych stanowiskach wykonywał prace wymienione w art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej tj. prace bezpośrednio związane z robotami prowadzonymi w przodkach przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz inne prace przodkowe, a zatem takie, które należy wiązać z bezpośrednim i zasadniczym procesem produkcyjnym zakładu górniczego polegającym na urobku i wydobywaniu kopalin. Dotyczy to wyłącznie czynności stanowiących element ciągu technologicznego bezpośrednio związany z procesem wydobycia węgla. A wykaz stanowisk pracy, określony pomocniczo w załączniku nr 3 do rozporządzenia odnosi się wyłącznie do wykonywanych zadań górnika, jeżeli spełniają one kryterium miejsca wykonywania pracy i jej charakteru określonego w przepisie art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2015 roku, I UK 293/14,LEX: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2012 roku, I UK 295/11, LEX; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010 roku, I UK 236/09; z dnia 22 kwietnia 2011 roku, I UK 360/10; z dnia 16 czerwca 2011 roku, IUK 381/10; 4 kwietnia 2012 roku, I UK 440/11; z dnia 28 kwietnia 2010 roku, I UK 339/09; opubl. LEX; z dnia 18 marca 2015 roku, I UK 280/14, Legalis i wskazane w nich orzecznictwo).

Przepis art. 50 d stanowi o pracy w przodku na odkrywce, co oznacza, że przodek jest pojęciem węższym od pojęcia odkrywki. Przepisy nie definiują jednak pojęcia przodka i prac przodkowych. Przyjęcie tezy, że przodkiem w kopalni węgla brunatnego jest każde miejsce prowadzenia robót górniczych związanych z odwadnianiem, udostępnianiem i eksploatacją złoża kopaliny, jej transportem
i transportem nadkładu, a nadto zwałowaniem nadkładu (tj. związane z pracą koparek, spycharek, ładowarek, zwałowarek) nie odpowiada pojęciu "pracy przodkowej", wynikającej z wykładni przepisów art. 50d ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W orzecznictwie Sądu Najwyższego kwestionuje się również zasadność rozszerzania samego pojęcia przodka wydobywczego, zauważając, że nie do zaakceptowania jest zapatrywanie, żeby miejsce przodka rozciągać na całą linię taśmociągów transportujących urobek, gdyż pojęcie przodka straciłoby swe znaczenie i tym sposobem nie można zaakceptować definicji "przodka", która obejmuje wszystkie czynności związane z transportem kopaliny, realizowane w ramach ruchu zakładu górniczego (wyr. SN z 5 maja 2011 roku, I UK 395/10, Legalis).

Z powyższego wynika, iż pojęcie przodka musi być wykładane w sposób ścisły i ograniczać się wyłącznie do miejsca pracy koparek wielonaczyniowych, albo jej bezpośredniego sąsiedztwa, w którym wydobywa się urobek. Praca przodowa polega zatem, wyłącznie na urabianiu i ładowaniu urobku lub nakładu albo jest bezpośrednio związana z procesem urabiania urobku. Wskazać należy również, że pod określeniem "inne prace przodkowe" rozumieć trzeba inne prace górnicze w przodku, jednakże rodzajowo nie mniej obciążające niż wymienione w powołanym przepisie ustawy art. 50d ust. 1 pkt 1.

Z zeznań świadków M. R., A. P., M. O. oraz zeznań wnioskodawcy wynika, że w spornym okresie od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku do obowiązków wnioskodawcy należały wyłącznie bieżące naprawy i remonty koparek wielonaczyniowych: nadkładowych i węglowych. Prace P. T. polegały na:

- demontażu i montażu zespołów napędowych (silnik-przekładnia),

- demontażu i montażu bębnów: napędowych, zwrotnych, napinających, rewersyjnych, zrzutowych,

- demontażu i montażu przekładni napędów głównych i pomocniczych,

- demontażu i montażu podzespołów układów napinania taśm,

- demontażu i montażu silników napędowych głównych i pomocniczych.Wnioskodawca nie wykonywał remontów postojowych planowych, ani też nie zajmował się remontem zwałowarek, czy taśmociągów. Powyższa okoliczność prowadzi to do wniosku, że skarżący, pracując na stanowiskach nazwanych: spawacz oraz mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku, faktycznie wykonywał obowiązki przewidziane dla rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku wykonując prace mechaniczne. Świadczy o tym zarówno miejsce wykonywania pracy ( miejsce wydobywania kopaliny), rodzaj obsługiwanej maszyny (koparki wielonaczyniowe nadkładowe i węglowe), jak i zakres wykonywanych przez skarżącego prac (bieżąca naprawa i obsługa koparki). Powyższa konkluzja jednoznacznie wynika ze spójnych i bardzo szczegółowych zeznań świadków: M. R., A. P., M. O., częściowo P. W. oraz zeznań samego skarżącego. Zeznania te Sąd uznał za w pełni wiarygodne, albowiem świadkowie pracowali z wnioskodawcą w spornym okresie w jednym Oddziale i wykonywali tożsamą z nim pracę. Sąd nie dał przy tym wiary zeznaniom P. w. w części, w której zeznał on, iż Oddział w którym pracował skarżący oraz świadkowie zajmował się remontami planowymi koparek, albowiem okoliczność ta nie znajduje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, w tym także w przedłożonej przez pracodawcę ubezpieczonego specyfikacji jego pracy.

Rodzaj prac wykonywanych przez wnioskodawcę odpowiada pracy wymienionej pod pozycją 7 w dziale III załącznika 3 powyżej cytowanego rozporządzenia, tj. pracy rzemieślników zatrudnionych na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach, wykonujących prace mechaniczne, przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń, która podlega uwzględnieniu w półtorakrotnym wymiarze. Praca o takim charakterze mieści się w pojęciu innych prac przodowych wymienionych w art. 50 d ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wnioskodawca wykazał zatem,, że w spornym okresie od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę wymienioną w art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy, co uprawnia do przeliczenia tego okresu z zastosowaniem przelicznika 1,8.

Mając na uwadze powyższe, w punkcie 1 wyroku Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zaliczył P. T. do pracy górniczej okres od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia 31 stycznia 2010 roku w wymiarze półtorakrotnym przy zastosowaniu przelicznika 1,8 do wysokości emerytury.

Sąd oddalił odwołanie w pozostałej części, albowiem w świetle przeprowadzonego postepowania dowodowego nie budzi wątpliwości fakt, iż w okresie od dnia 1 lutego 2010 roku do chwili obecnej, skarżący będąc zatrudnionym na stanowisku „mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku” w Oddziale (...) (...) (...), pracował przy bieżących naprawach przenośników taśmowych rozmieszczonych na terenie całej odkrywki oraz przenośnikach łączących (...), nadto w sortowni węgla na placu węglowym, który znajduje się poza wkopem. Powyższa okoliczność wyklucza możliwość uznania, iż skarżący wykonywał w tym czasie prace bezpośrednio w przodku.

O kosztach procesu, Sąd Okręgowy orzekł, jak w punkcie 2 sentencji wyroku w myśl art.100 k.p.c., zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów (skarżący wygrał sprawę w połowie), zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz wnioskodawcy kwotę 90 złotych, na podstawie §9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800).