Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2020 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku R. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. Oddział w Z.

o emeryturę górniczą

na skutek odwołania R. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. Oddział w Z.

z dnia 5 września 2019 r. sygn.: (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1460/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 września 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił wnioskodawcy R. S. przyznania prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie spełnił on warunków do jej uzyskania. Organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca nie udowodnił żadnego okresu pracy górniczej .

Wnioskodawcy nie zaliczono do pracy górniczej okresów:

- od 1 października 1991 roku do 5 września 2019 roku na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego ( wcześniej stanowisko to określone najpierw jako kierowca ciągnika rolniczego w transporcie drogowym , potem kierowca ciągnika ) , ponieważ stanowisko to nie figuruje w załączniku nr 2 i 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty;

Powyższą decyzję zaskarżył w dniu 1 października 2019 roku R. S. , reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury górniczej.

Wnioskodawca wniósł o zaliczenie do pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym okresu od 1 października 1991 roku do 5 września 2019 roku. ponieważ w tym okresie wykonywał prace przodkową na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego , które to stanowisko figuruje w załączniku nr 2 pod poz. 22 do ww. rozporządzenia.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił co następuje:

R. S. , urodzony w dniu (...). wystąpił w dniu 1 października 2019 r. z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 2-7 w aktach ZUS)

Od dnia 25 października 1983 roku do chwili obecnej R. S. jest zatrudniony w (...) w R., obecnie (...) S.A. Oddział (...) z siedzibą w R..

(okoliczność niesporna)

Na podstawie umowy o pracę z dnia 25 października 1983 roku wnioskodawca został zatrudniony na stanowisku mechanika pojazdów samochodowych na oddziale (...) , a następnie od dnia 1 maja 1984 r. do 30 wcześnia 1991 r. na stanowisku ślusarza na oddziale (...) , a od 1 października 1991 r. do 28 lutego 1992 r. jako kierowca ciągnika w transporcie drogowym , zaś od 1 marca 1992 r. do nadal na oddziale (...) do 16 listopada 2006 r. nadal na stanowisku kierowcy ciągnika , a od 17 listopada 2006 r. do nadal na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce na tym samym oddziale (...)

(dowód: umowy o pracę k. 29 , angaże z dnia: 30 kwietnia 1984 roku, 1 października 1991 roku, karta obiegowa - k. 32 , angaż z dnia 29 grudnia 2006 r. - k. 33 akt rentowych )

Od dnia 1 października 1991 roku wnioskodawca został zatrudniony na stanowisku kierowcy ciągnika w transporcie drogowym w oddziale (...).

Od dnia 1 marca 1992 r. został przeniesiony na oddział (...) na stanowisko kierowcy ciągnika gdzie pracuje do chwili obecnej.

W dniu 17 listopada 2006 r. 'nastąpiła zmiana nazwy stanowiska pracy wnioskodawcy z kierowcy ciągnika na operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce w związku z zarządzeniem Nr (...) Prezesa Zarządu - Dyrektora Generalnego (...) B. z dnia 11 grudnia 2006 roku.

(dowód: wniosek o zmianę nazwy stanowiska pracy k. 50, angaż z dnia 29 grudnia 2006 roku k. 52 - w części B akt osobowych wnioskodawcy)

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja (...) na posiedzeniu w dniu 11 marca 2008 r. roku uznała, że R. S. od 1 października 1991 r. do nadal w oddziale (...) i (...) wykonywał prace operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce określone pod poz. 22 załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty.

(dowód: protokół z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej zawarty w aktach osobowych wnioskodawcy)

Podczas kolejnego posiedzenia w dniu 28 maja 2008 r. roku Komisja (...) negatywnie zaopiniowała wniosek skarżącego o zaliczeniu mi do okresu pracy górniczej okresu od 1 maja 1984 r. do 30 września 1991 r.

(dowód: protokół z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej zawarty w aktach osobowych wnioskodawcy)

W dniu 10 lipca 2019 roku pracodawca wystawił wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym stwierdził, że w okresie od 1 października 1991 r. do nadal roku pracował on na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce (rozporządzenie MP i PS z dnia 23 grudnia 1994 roku, zał. 2 poz. 22)

(dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej k. 6 akt rentowych )

W charakterystyce stanowiskowej pracy z dnia 22 sierpnia 2019 roku pracodawca wskazał, że wnioskodawca w okresie od 1 października 1991 r. do 28 lutego 1992 r. był zatrudniony na oddziale (...) jako kierowca ciągnika , a po reorganizacji został przeniesiony z oddziału (...) na oddział (...) . Pomimo zmiany stanowisk w obu oddziałach wykonywał taką samą pracę .

( dowód: pismo z dnia 22 sierpnia 2019 r. - k. 27 akt rentowych)

W charakterystyce stanowiskowej pracy z dnia 22 sierpnia 2019 roku pracodawca wskazał, że wnioskodawca zatrudniony był w Oddziale (...) (...) na stanowisku :

-

kierowcy ciągnika od 1 marca 1992 r. do 16 listopada 2016 r.

-

operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce od 17 listopada 2016 r. do nadal

W charakterystyce wskazano, że w powyższym okresie wnioskodawca wykonywał prace sprzętowe na rzecz oddziałów górniczych kopalni, a jego praca związana była wyłącznie z obsługą wkopu i zwałowiska. Wnioskodawca obsługiwał ciągnik terenowy marki U. (...) i jego praca co do zakresu jest równorzędna pracy na stanowisku operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, która jest zaliczana do pracy górniczej.

Ciągniki, które obsługiwał wnioskodawca, pracując w oddziale (...), są wyposażone standardowo, ale ich konstrukcja techniczna pozwala na szerokie spektrum ich zastosowania, ponieważ:

-

ciągnikami ty mi można ciągnąć przyczepy uniwersalne, samowyładowcze, elektrownie połowę, przyczepy układające kable energetyczne, kompresory, przyczepy do przewozu brygad roboczy ch itp.,

-

ciągniki te mogą mieć podwieszone na tzw, trzypunktowym układzie zawieszenia narzędzi specjalistyczny osprzęt - np. agregaty smarownicze, ładowacze oraz mogą one stanowić napęd mechaniczny za pośrednictwem wału odbioru mocy dla różnych urządzeń specjalistycznych np. pomp różnego przeznaczenia, rozsiewaczy itp.,

- ciągnikami tymi można wykonywać prace tzw. metoda zrywkowa, ti. przeciągać na odpowiednio wykonanych cięgnach rury, kolumny filtracyjne odwodnienia, człony przenośników taśmowych, odcinki taśmy przenośnikowej, pontony stanowiące podstawy stacji przenośnikowych, stacje elektryczne na płozach itp.

(dowód: informacja z dnia 22 sierpnia 2019 roku k. 26- akt rentowych ) )

Wnioskodawca będąc zatrudniony zarówno na oddziale (...) i (...) wykonywał te same czynności . Były to oddziały transportowe eksploatacji ciągników. Zatrudnionych w nim było około 240 kierowców ciągników' , którzy wykonywali prace dla oddziałów górniczych. Przez cały sporny okres wnioskodawca był kierowany do pracy w oddziale (...), który zajmował się utrzymaniem ruchu elektrycznego Kopalni wykonując prace remontowe stacji napędowych przy przenośnikach taśmowych, prace remontowe kparek, zwałowarek oraz maszyn pomocniczych , przesuwkami taśmociągów w aspekcie elektrycznym Wnioskodawca jeździł ciągnikiem U. (...), który nie miał napędu mechanicznego za pośrednictwem wału odbioru mocy, . Wnioskodawca na przyczepie woził do wkopu skrzynki elektryczne z agregatem , które następnie były spawane przez spawaczy do członów' przenośnika taśmowego, przewoził też paski do podwieszania kabli. Jego ciągnik miał wałek przekaźnika i podnośnik , ale podnośnik nie był mu potrzebny gdyż nie podnosił on żadnych elementów. Na oddziale (...) brał on części do naprawy czy remontu stacji napędowych , a z powrotem na oddział zabierał zużyte części. Kiedy był likwidowany przenośnik to wnioskodawca jechał aby odłączone i zużyte człony przenośnika ładować na przyczepę odwozić je na oddział (...).

Jeśli była przesuwka przenośnika taśmowego to ciągnik wnioskodawcy miał załączone wozidło kablowa i jako kierowca ciągnika musiał wysiąść z niego i za pomocą dźwigni przy wozidle albo zwijał te kable albo je przywoził i były rozwijane.

Wnioskodawca wykonywał takie pracy zarówno przy pracującej koparce jak i 2 albo więcej kilometrów- dalej . jeden z przenośników ma od 2 do 4 km.

Kiedy były przeglądy silników elektrycznych to wnioskodawca miał przymocowaną do ciągnika sprężarkę i kiedy elektrycy czyścili silniki on opuszczał zawór przy sprężarce i obsługiwał tę sprężarkę.

Takie przeglądy stacji napędowych miały miejsce i na koparkach i na zwałowarkach i przenośników . Była to pomoc zarówno przy remontach bieżących jak i planowanych. P. taśmociągów były zwykle planowane.

(dowód: zeznania świadka A. A. od min. 28:53 do min. 48:23 k. 49 odwrót, zeznania świadka W. T. od min. 48:23 do min. 55:52 k. 50, 50 odwrót, ; zeznania świadka K. W. od min. 55:52 do min. 01 ;07; 19, zeznania wnioskodawcy - k. 47,51 akt sprawy)

Sąd Okręgowy zważył i ocenił, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 50 a ust. 1 ustawy górnicza emerytura przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  ukończył 55 lat życia;

2.  ma okres pracy górniczej wnoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3.  nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat (art. 50 a ust. 2 ).

Przepis z art. 50b ustawy stanowi, że przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Z kolei w myśl art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w' zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw' Skarbu Państwa.

Wreszcie stosownie do art. 50d ust. 1 ustawy przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym następujące okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego: w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów' i robotach szybowych (pkt 1) oraz w drużynach ratowniczych (pkt 2).

Rozporządzeniem, o którym mowa wyżej, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995r„ nr 2, poz. 8), zwane dalej rozporządzeniem. Zachowało ono moc na podstawie art. 194 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ale - co istotne - tylko w zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy. Oznacza to, że należy badać, czy ubezpieczony, pracując na stanowisku wymienionym w rozporządzeniu, wykonuje ten rodzaj pracy, który został przez ustawodawcę uznany za pracę górniczą w myśl obowiązującej ustawy o emeryturach i rentach z FUS. I odwrotnie, nawet jeśli nazwa stanowiska przypisana pracownikowi nie Figuruje w ww. rozporządzeniu, to nie ma to znaczenia, jeśli wykonuje on prace górnicze wymienione w ustawie.

W niniejszej sprawie organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca nie wykazał żadnego okresu pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach. Wnioskodawcy nie zaliczono bowiem do pracy górniczej okresu od 1 października 1991 roku do 5 września 2019 roku, ponieważ w tym okresie nie wykonywał pracy przodkowej stanowisko kierowcy ciągnika, nie Figuruje w załączniku nr 2 do ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku

Wnioskodawca twierdził zaś, że w spornym okresie wykonywał prace przodkową jako operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, które to stanowisko Figuruje w załączniku nr 2 pod poz. 22 do ww. rozporządzenia.

Wnioskodawca rzeczywiście dysponował świadectwem z dnia 10 lipca 2019 roku, w ^{( :)} którym pracodawca wskazał, że R. S. w okresie od 1 października 1991 r. do nadal w oddziale (...) i (...) wykonywał prace operatora sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce określone pod poz. 22 załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w' sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w' wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty.

Świadectwo to wystawione zostało na podstawie ustaleń dokonanych przez Komisję (...), która - jak wynika z jej protokołów' - nie prowadziła w' istocie żadnego postępowania co do rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę w spornych okresach. Komisja (...) w ogóle nie słuchała świadków, stwierdziła na podstawie angaży, że wnioskodawca w powyższym okresie pracował jako operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, które to stanowisko wymienione zostało pod pozycją 22 załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku. Tym samym ustalenia Komisji i prowadzona przez nią „weryfikacja” nie znajduje oparcia w jakimkolwiek, poddającym się ocenie przez Sąd materiale.

O uznaniu konkretnej pracy za pracę górniczą w rozumieniu przepisów emerytalno-rentowych, w' tym także w wymiarze półtorakrotnym , decyduje bowiem charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika, a nie nazwy stanowiska pracy. Nie ma także decydującego znaczenia przypisanie pracownikowi stanowiska pracy, które nazwą odpowiada stanowisku wymienionemu w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku, skoro można je stosować tylko posiłkowo, a w' pierwszej kolejności należy badać, czy rodzaj prac wymieniony został przez ustawodawcę w' przepisach ustawy, określających, jakie prace są górniczymi. Tym samym nie ma decydującego znaczenia dokonana przez pracodawcę kwalifikacja zajmowanego przez konkretnego pracownika stanowiska, jak i ewentualna zmiana tej kwalifikacji na podstawę protokołu komisji weryfikacyjnej. Nie ma także znaczenia wyłącznie okoliczność wykonywania pracy na terenie odkrywki, w' tym potwierdzona wypłatą dodatku za pracę na odkrywce na podstawie przepisów płacowych. O uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu omawianych przepisów nie decyduje charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 25 marca 1998 roku, II UKN 570/97, OSNAPiUS 1999/6/213, z dnia 22 marca 2001 roku, II UKN 263/00, OSNAPiUS 2002/22/553, z dnia 12 maja 2010 roku, I UK 30/10, LEX nr 590314).

Mając na uwadze powyższe rozważania stwierdzić należy, że legitymowanie się przez skarżącego świadectwem wykonywania pracy górniczej nie oznacza jeszcze, że rzeczywiście wykonywał on prace górnicze, w tym w wymiarze półtorakrotnym. Świadectwo to nie jest bowiem dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 k.p.c. i nie korzysta z domniemania prawdziwości i autentyczności. Jest dokumentem prywatnym, który stanowi jedynie dowód tego, że osoba która go podpisała, złożyła oświadczenie w nim zawarte (art. 245 k.p.c. ). Tym samym podlega ono ocenie tak, jak każdy inny dowód z dokumentu prywatnego. A ponieważ organ rentowy zaprzeczał prawdziwości świadectwa co do charakteru wykonywanej przez wnioskodawcę pracy w spornym okresie (spór dotyczył dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca), ciężar wykazania prawdziwości tego dokumentu prywatnego - w myśl art. 253 zd. 2 k.p.c. - spoczywał na wnioskodawcy jako osobie, która chce z tego dokumentu skorzystać. Wnioskodawca nie sprostał temu obowiązkowi.

Oceniając zgromadzony materiał dowodowy Sąd dał skarżącego wiarę zarówno zeznaniom wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków jak i wnioskodawcy, którzy dokładnie opisali obowiązki skarżącego w całym spornym okresie .

Z lektury akt wynika, że prace wnioskodawcy zarówno na oddziale (...) jak i (...) polegały na wykonywaniu prac pomocniczych dla Oddziału (...) , który głownie zajmował się zabezpieczeniem prac elektrycznych przy przesuwkach przenośników taśmowych i remontach stacji napędowych. Poza sporem jest, iż przenośnik liczył kilka kilometrów, a z zeznań zarówno wnioskodawcy jak i świadków' wynika, że wnioskodawca pracował w różnej odległości od koparek i zwałowarek, a więc pracował na odkrywce. Jak wynika z zeznań świadków A. A. i W. T. prace przeglądy stacji napędowych , które mają miejsce także na koparkach i zwałowarkach to są przeglądy generalnie okresowe które wykonywane są w ramach z tzw. przeglądów planowych , dotyczy to także przeglądów przenośników' taśmowych. Wnioskodawca brał udział i przy pracach bieżących i tych planowych. Z zeznań zaś świadka K. W. wynika, iż skarżący głownie jeździł z wozidłem kablowym do wkopu do wymiany kabli przy przenośnikach przesuwnych . Kable takie mogą ulec uszkodzeniu na każdej długości przenośnika i przy koparce i kilometr dalej. Każdy człon przenośnika ma 5 metrów, a średnio przenośnik ma 240 członów , a wnioskodawca wykonywał te prace na całej długości przenośnika od koparki do zwałowarki poprzez stacje napędowe.

Trudno w tej sytuacji przyjąć , iż wnioskodawca pracował w przodku bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku, ani przy innych pracach przodkowych, nie pracował przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych.

Wnioskodawca zatem , choć pracował na odkrywce, to jednak nie pracował wówczas ani przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, ani przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego. Nie pracował także przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych. Pojęcie bieżącej konserwacji wymaga bowiem, aby były to prace mające ścisły związek z konserwacją agregatów i urządzeń, ale nie wszystkich na odkrywce, ale jedynie o charakterze wydobywczym. Bieżąca konserwacja to prace bezpośrednio przy remontach i naprawach ww. sprzętu. Takich prac wnioskodawca nie wykonywał. Kwalifikacja pracy wnioskodawcy przez pracodawcę zgodnie z zawiadomieniem wykonywania pracy górniczej nie została więc dokonana prawidłowo.

Zasadnie więc ZUS nie zakwalifikował spornego okresu pracy wnioskodawcy do pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym, gdyż nie są one wymienione są w art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca nie spełnił zatem warunków niezbędnych do przyznania emerytury górniczej.

Z powyższych względów', Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w wyroku.