Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V GC 669/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

KRS (...)

przeciwko

(...) Spółka Akcyjna w W.

KRS (...)

o zapłatę 8 194,20 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna
w W. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 5 349,58 zł (pięć tysięcy trzysta czterdzieści dziewięć złotych pięćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

5 134,33 zł od dnia 02 września 2016 roku do dnia zapłaty;

215,25 zł od dnia 03 maja 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 475,72 zł;

4.  nakazuje pobrać od powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 97,93 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w O. kwotę 184,14 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 669/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna
w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 8 194,20 zł wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 7 978,95 zł od dnia 02 września 2016 r. do dnia zapłaty i od kwoty 215,25 zł od dnia 03 maja 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 04 czerwca 2016 r. w wyniku zdarzenia komunikacyjnego doszło do uszkodzenia pojazdu marki (...)
o nr rej. (...) należącego do poszkodowanego R. B.. Sprawca zdarzenia miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Pozwany na podstawie decyzji z dnia 01 września 2016 r. tytułem szkody wypłacił na rzecz poszkodowanego kwotę 6 490,96 zł brutto.

W dniu 05 kwietnia 2019 r. poszkodowany zawarł z T. S. umowę cesji wierzytelności przysługujących cedentowi, a T. S. w dniu
10 kwietnia 2019 r. zawarła z powodem umowę cesji wierzytelności przysługujących jej w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody.

W dniu 24 lipca 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powoda oraz argumentował że, powód nie przedstawił rachunków za naprawę pojazdu i że dochodzi wyłącznie hipotetycznych kosztów, których pozwany nie jest obowiązany rekompensować. Pozwany również zakwestionował wydatki poniesione przez powoda na opinię prywatnego rzeczoznawcy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 04 czerwca 2016 r. doszło zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) nr rej. (...) będący własnością R. B.. Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z (...) Spółka Akcyjna w W.. Przedmiotowa szkoda została zgłoszona przez poszkodowanego pozwanemu i zarejestrowano ją pod numerem (...). Na mocy decyzji
z dnia 01 września 2016 r. wypłacono poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 6 490,96 zł.

Poszkodowany uznając, że pozwany nie wypłacił mu pełnego odszkodowania zawarł z T. S. umowę cesji wierzytelności przysługujących cedentowi
a T. S. w dniu 10 kwietnia 2019 r. zawarła z powodem umowę cesji wierzytelności przysługujących jej w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody.

W celu ustalenia wysokości szkody powód zlecił firmie B. (...)
(...) sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Koszt sporządzenia kalkulacji wyniósł 215,25 zł. Wezwaniem do zapłaty z dnia 25 kwietnia 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty
8 194,20 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: pismo (...) z dnia 01.09.2016 r. k 16, umowa cesji wierzytelności z dnia
05.04.2019 r. z załącznikiem k 17-18, oświadczenie k 19, umowa przelewu wierzytelności z dnia 10.04.2019 r. k 20, kalkulacja naprawy k 23-26, faktura k 22, wezwanie do zapłaty k 28, zeznań świadka R. B. k 104, akt szkody na płycie CD k - 40

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

W przedmiotowej sprawie sporna była kwota przysługująca powodowi z tytułu naprawienia szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego oraz obowiązek poniesienia kosztów sporządzonej kalkulacji naprawy.

Sąd nie podzielił podnoszonego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu braku legitymacji czynnej.

Na podstawie art. 509 § 1 k.c wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Nie można mówić o sprzeczności umowy przelewu z naturą stosunku jaki powstał na skutek szkody czy o naruszeniu zasad współżycia społecznego. Zdaniem Sądu z treści umów przelewu wierzytelności wynika, że jej strony w prawidłowy sposób oznaczyły wierzytelności.

Istotne jest, że w przypadku odpowiedzialności in solidum chodzi o całkowicie odmienne zobowiązania, związane z jednym celem, zwykle w postaci naprawienia jednej szkody. Powyższe skutkuje tym, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność tych tytułów prawnych powoduje, iż losy tych zobowiązań mogą być różne. Konsekwencją tego stanu rzeczy musi być zachowanie niezależności poszczególnych stosunków prawnych w czasie ich trwania. Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 maja 2014 r. III CSK 224/13.

Dlatego zdaniem Sądu ze względu na niezależny byt zobowiązania każdego
z dłużników ( ubezpieczyciela i ubezpieczonego ) jak również specyfikę odpowiedzialności in solidum uprawnione jest zbycie przez poszkodowanego przysługującej mu wierzytelności względem tylko jednego z dłużników.

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała sama odpowiedzialność pozwanego za sprawcę szkody. Pozwany podnosił jednak, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił odszkodowanie, a powód nie przedstawił rachunków za naprawę pojazdu i dochodzi wyłącznie hipotetycznych kosztów.

Zdaniem Sądu należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy pojazdu a jedynym kryterium ustalenia wysokości odszkodowania jest koszt należycie wykonanej naprawy niezależny od tego czy pojazd został faktycznie naprawiony a jeżeli został to za jaką kwotę. Stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie czemu wyraz dał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 lutego 2019 r.
( Sygn. akt III CZP 91/18 ) oraz uzasadnieniu wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r.
( Sygn akt II CNP 41/17 )

Z oświadczenia złożonego przez poszkodowanego wynika, że wypłacona przez pozwanego kwota nie była wystarczająca na pokrycie kosztów naprawy jego samochodu. Potwierdzeniem tego faktu jest opinia biegłego w której koszt naprawy uszkodzonego pojazdu został określony na kwotę 11 625,28 zł W ocenie Sądu sporządzona opinia jest rzetelna i wyczerpująca i nie ma jakichkolwiek podstaw do jej zakwestionowania. Na uwagę zasługuje również fakt, że strony nie złożyły żadnych zastrzeżeń do tej opinii.

Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego, kwestionującego zasadność wydatków poniesionych przez powoda na opinię rzeczoznawcy. W uchwale z dnia 02 września 2019 r. ( Sygn. akt III CZP 99/18 ) Sąd Najwyższy stwierdził że ,,poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii ( ekspertyzy ) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie powód bez prywatnej ekspertyzy nie tylko nie mógłby określić wysokości żądanej kwoty lecz w ogóle mieć wątpliwość co do celowości wniesienia powództwa. Tak więc mając na uwadze treść zacytowanej uchwały Sąd uznał, zasadność domagania się przez powoda od pozwanego kwoty 215,25 zł z tytułu wydatków poniesionych na sporządzenie prywatnej ekspertyzy.

Powództwo zostało oddalone w zakresie kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy kosztami naprawy wskazanymi w opinii biegłego a kosztami określonymi w prywatnej ekspertyzie dołączonej do pozwu ( o kwotę 2 844,62 zł ).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie 100 k.p.c. Ponieważ powództwo zostało częściowo oddalone to koszty zostały stosunkowo rozdzielone między stronami.

Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu w wysokości 410,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa
w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1 800,00 zł oraz uiszczona zaliczka w poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 1000,00 zł. Pozwany uiścił opłatę skarbową od pełnomocnictwa i poniósł koszty wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 1800,00 zł.

Ponieważ powód wygrał sprawę w 65,28% a pozwany w 34,72% to pozwany ma zapłacić na rzecz powoda kwotę 1 475,72 tytułem zwrotu kosztów procesu. Część wynagrodzenia biegłego została w wypłacona tymczasowo ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce ( 282,07 zł ) więc kwotę tą nakazano pobrać odpowiednio od pozwanego w 65,28% ( 184,14 zł ) i powoda w 34,72% ( 97,93 zł ).

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

13.07.2020 Sędzia Rafał Rogiński