Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 208/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 6 września 2019 r., sygn. akt III K 257/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut oznaczony numerem 1 w apelacji - rażąca niewspółmierność orzeczonej kary pozbawienia wolności w wymiarze 7 lat, przejawiająca się tym, że biorąc pod uwagę rodzaj i rozmiar ujemnych następstw dokonanego przez oskarżonego czynu, który w jakimkolwiek stopniu nie wywołał bezpośredniego narażenia na utratę życia pokrzywdzonej A. N., a spowodował li tylko obrażenia ciała określone w art. 157 § 2 k.k., zważywszy także na okoliczności popełnienia przestępstwa oraz właściwości i warunki osobiste oskarżonego, w tym jego dotychczasową niekaralność, jego zachowanie po popełnieniu czynu, w postaci żalu i postawy nastawionej na pojednanie z pokrzywdzoną - wymierzoną oskarżonemu karę należy uznać za rażąco niewspółmierną oraz niesprawiedliwą.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oznaczony w apelacji numerem 1 nie zasługuje na uwzględnienie. Wbrew sugestiom obrońcy, Sąd Okręgowy kształtując rozmiar kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu T. N. wziął pod uwagę wszystkie istotne w tej materii okoliczności, tj. zarówno te przemawiające na jego korzyść, jak i te niekorzystne dla niego. Z jednej strony chodzi tu o uprzednią niekaralność oskarżonego oraz wyrażenie żalu i przeproszenie pokrzywdzonej, a także fakt, że w efekcie doznane przez A. N. obrażenia ciała naruszyły prawidłowe czynności narządu jej ciała na okres poniżej 7 dni. Niemniej, na przekór twierdzeniom obrońcy, Sąd Okręgowy nadał tym okolicznościom odpowiednią rangę i wagę przy wymiarze kary. Okoliczności tych nie można wszak analizować niejako w oderwaniu od szeregu okoliczności obciążających T. N.. Z drugiej bowiem strony trzeba się zgodzić ze stanowiskiem Sądu Okręgowego, że bardzo wysoki stopień zawinienia oskarżonego i bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa wyraża się w stwierdzeniu, że "podpalił on swoją żonę A. N.". Podpalił człowieka. Zastosował sposób działania nakierowany na wywołanie najdotkliwszego cierpienia fizycznego oraz przerażenia psychicznego, czyli obawy o własne życie i zdrowie. Ma rację Sąd I instancji, że T. N. podpalił kobietę, która była jego żoną, żyła z nim przez 4 lata i urodziła mu dziecko. Co istotne, pokrzywdzona w żaden sposób nie sprowokowała oskarżonego do tak drastycznego i okrutnego w swej istocie zachowania. T. N. postanowił ją "ukarać" tylko za to, że nie chciał już dalej z nim żyć. Jego zachowanie było przemyślane i zaplanowane. Działał z premedytacją - wcześniej przygotował substancję, którą oblał żonę i podpalił. Zaatakował ją około 5 rano, gdy udawała się do pracy. Wiedział, gdzie będzie przechodziła i czekał na nią na bocznej ulicy. Po podpaleniu pokrzywdzonej był obojętny wobec jej dalszych losów. Odwrócił się i poszedł, choć widział, że płonie. Nie próbował jej pomóc i nie wezwał pomocy. W tym momencie nie miał żadnej refleksji, co do swojego zachowania. Prawdą jest, że ostatecznie A. N. doznała lekkich obrażeń ciała, ale było to li tylko wynikiem podjętych przez nią i osobę postronną działań ratujących (położenie się i ugaszenie płomieni ognia śniegiem). Zamiarem oskarżonego było spowodowanie u pokrzywdzonej ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, co znalazło swoje odzwierciedlenie w przyjętej kwalifikacji prawnej z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., czego przecież skarżący nie kwestionuje. W tym miejscu jeszcze raz należy zwrócić uwagę na sposób działania T. N., który chciał i wywołał u swojej ofiary cierpienie fizyczne, a wręcz przerażenie. Skutkiem tego było m.in. to, że nie przyjęła przeprosin oskarżonego i nie chce z nim mieć kontaktu. Nadto nie można pominąć tego, że T. N. działał po zażyciu marihuany, co również jest okolicznością przemawiającą na jego niekorzyść.

Uwzględniając wymienione wyżej okoliczności, należy uznać, że wymierzona oskarżonemu kara 7 lat pozbawienia wolności nie razi surowością. Jest ona adekwatna do stopnia zawinienia T. N. oraz do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa, jak też zapewnia prawidłowe oddziaływanie wychowawcze i zapobiegawcze wobec niego. Kara ta spełnia również swoją rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i jawi się jako sprawiedliwa.

W kontekście sposobu działania oskarżonego oraz rodzaju przestępstwa, jakiego się dopuścił, w pełni uzasadniony jest orzeczony wobec niego, na podstawie art. 41a § 1 k.k., środek karny w postaci zakazu zbliżenia się do pokrzywdzonej na odległość bliższą niż 20 metrów przez okres 5 lat. Choć obrońca nie podniósł zarzutu, w którym kwestionowałby to rozstrzygnięcie, to jednak odniesienie się do tej kwestii było niezbędne w świetle treści art. 447 § 2 k.p.k., który stanowi, że apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie wymierzonej oskarżonemu T. N. kary pozbawienia wolności z 7 lat do 3 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest niezasadny, ponieważ niezasadny okazał się zarzut rażącej niewspółmierności kary podniesiony przez obrońcę, a kara 7 lat pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia T. N. oraz do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa, jak też zapewnia prawidłowe oddziaływanie wychowawcze i zapobiegawcze wobec niego. Spełnia również swoją rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i jawi się jako sprawiedliwa.

3.2.

Zarzut oznaczony w apelacji obrońcy numerem 2 - rażącej niewspółmierności orzeczonego środka kompensacyjnego w postaci nawiązki w wysokości 50 000 złotych na rzecz pokrzywdzonej A. N., podczas gdy rodzaj i rozmiar ujemnych następstw dokonanego przez oskarżonego czynu nie uzasadnia zasądzenia tak rażąco wysokiej nawiązki, która ze swej istoty nie ma służyć wzbogaceniu się pokrzywdzonej czynem zabronionym, lecz ma na celu kompensację szkód i krzywd doznanych przez pokrzywdzoną, która w przedmiotowej sprawie w jakikolwiek sposób nie została bezpośrednio narażona na utratę życia, doznając jedynie lekkich obrażeń ciała, przez co należy uznać, że szkoda wyrządzona A. N., a także krzywda, której doznała, które notabene nie zostały w wystarczający sposób poddane analizie przez Sąd I instancji, uzasadniają zasądzenie wobec oskarżonego maksymalnie kwoty 10 000 złotych tytułem nawiązki na rzecz pokrzywdzonej, która w tej wysokości będzie spełniać funkcję kompensacyjną, wyrównującą doznaną przez pokrzywdzoną krzywdę.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oznaczony w apelacji obrońcy numerem 2 okazał się niezasadny. Prawdą jest, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy dość lakonicznie umotywował swoje stanowisko w omawianym zakresie. Nie oznacza to jednak, że orzeczona nawiązka w kwocie 50 000 złotych jest zbyt wygórowana i przestaje pełnić swoja rolę kompensacyjną, jak to sugeruje obrońca. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, szczegółowa analiza sposobu działania T. N. i okoliczności popełnienia przypisanego mu czynu, świadczą o tym, że przedmiotowa nawiązka została orzeczona w odpowiedniej wysokości, adekwatnej w szczególności do stopnia krzywdy doznanej przez A. N.. Po pierwsze, jej cierpienie było związane z doznaniem uszczerbku na zdrowi w postaci lekkich obrażeń ciała, które polegały na oparzeniach termicznych skóry I stopnia, obejmujących kark i tylną powierzchnię barku. Po drugie, i co najważniejsze, cierpienia pokrzywdzonej objawiają się przede wszystkim w sferze psychicznej i są związane ze sposobem działania T. N.. Jak już to wcześniej podkreślono, oskarżony podpalił A. N.. Jest to działanie drastyczne i okrutne, nakierowane na wyrządzenie nie tylko dotkliwych obrażeń fizycznych, ale także na wywołanie u ofiary bardzo dotkliwych przeżyć w sferze psychicznej. Płonący człowiek z natury rzeczy wpada w stan przerażenia, lęku, obawy o swoje życie i zdrowie. To odczucie strachu i przerażania dotknęło A. N.. Sąd Okręgowy mógł bezpośrednio zaobserwować traumę pokrzywdzonej jeszcze wiele miesięcy po zdarzeniu, na co zwrócił uwagę w swoim uzasadnieniu (strona 12). Nie ulega wątpliwości, że bycie ofiarą podpalenia (stanie się "pochodnią") musi głęboko odbić się na psychice pokrzywdzonej, która z tym urazem będzie musiała borykać się w przyszłości. Przemawiają za tym zasady prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego. Cierpienie A. N. potęguje to, że sprawcą jej krzywdy był mąż (obecnie były), tj. osoba najbliższa, od której winna oczekiwać ochrony i opieki, a nie brutalnego ataku. Takie działanie ze swej istoty osłabia poczucie bezpieczeństwa człowieka, który ma prawo do życia bez obaw związanych z agresją fizyczną, czy psychiczną wobec niej, tym bardziej ze strony osoby najbliższej. Przejawem głębokiego urazu psychicznego, jaki doznała A. N. jest to, że odmówiła ona przyjęcia przeprosin ze strony oskarżonego i nie chce mieć z nim kontaktu, na co też zwrócił uwagę Sąd Okręgowy, i kierując się m.in. tym argumentem, orzekł środek karny określony w art. 41a § 1 k.k.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że nie ma racji obrońca, iż nawiązka w kwocie 50 000 złotych stanowi nieuzasadnione "wzbogacenie pokrzywdzonej czynem zabronionym". W przekonaniu Sądu Apelacyjnego, nawiązka w tej właśnie wysokości w odpowiednim zakresie i stopniu rekompensuje krzywdę doznaną przez A. N., tak w zakresie cierpień fizycznych, jak i przede wszystkim psychicznych. Nawiązka ta stanowi realną kompensatę tych krzywd, ponieważ uwzględnia przytoczone wcześniej okoliczności, które w swej apelacji pomija skarżący. Brak jest zatem podstaw do uwzględnienia omawianego zarzutu.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie orzeczonej nawiązki z 50 000 złotych do 10 000 złotych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o obniżenie orzeczonej nawiązki nie jest zasadny, ponieważ niezasadny okazał się podniesiony w tym kierunku zarzut obrońcy, a nawiązka w kwocie 50 000 złotych w odpowiednim zakresie i stopniu rekompensuje krzywdę doznaną przez A. N., tak w zakresie cierpień fizycznych, jak i przede wszystkim psychicznych

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 1 zaskarżonego wyroku, polegające na wymierzeniu oskarżonemu T. N. kary 7 lat pozbawienia wolności za przestępstwo, za które w tym punkcie został skazany, tj. za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz (w związku ze wspomnianą już wcześniej treścią art. 447 § 2 k.p.k.) rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 5 tegoż wyroku, a dotyczące orzeczonego środka karnego z art. 41a § 1 k.k. - zakaz zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej na odległość bliższą niż 20 metrów na okres 5 lat.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w powyższym zakresie, ponieważ niezasadny okazał się zarzut rażącej niewspółmierności kary podniesiony przez obrońcę. Powody niezasadności tego zarzutu i związanego z nim wniosku przedstawiono wcześniej i zbędnym powielaniem byłoby powtarzanie tego samego w tym miejscu. Nadto kara 7 lat pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia T. N. oraz do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa, jak też zapewnia prawidłowe oddziaływanie wychowawcze i zapobiegawcze wobec niego. Spełnia również swoją rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i jawi się jako sprawiedliwa.

W kontekście sposobu działania oskarżonego oraz rodzaju przestępstwa, jakiego się dopuścił, w pełni uzasadniony jest również orzeczony wobec niego, na podstawie art. 41a § 1 k.k., środek karny w postaci zakazu zbliżenia się do pokrzywdzonej na odległość bliższą niż 20 metrów przez okres 5 lat.

0.15.1.2.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 4 wyroku, a polegające na zasądzeniu, na podstawie art. 46 § 2 k.k., od oskarżonego T. N. na rzecz pokrzywdzonej A. N. kwoty 50 000 złotych tytułem nawiązki.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w powyższym zakresie, ponieważ niezasadny okazał się podniesiony w tym kierunku zarzut obrońcy, a nawiązka w kwocie 50 000 złotych w odpowiednim zakresie i stopniu rekompensuje krzywdę doznaną przez A. N., tak w zakresie cierpień fizycznych, jak i przede wszystkim psychicznych. Powody nieuwzględnienia przedmiotowego zarzutu i związanego z nim wniosku przedstawiono już wcześniej i zbędnym powielaniem byłoby powtarzanie tego samego w tym miejscu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Oskarżony T. N.

Punkt 2 wyroku.

Sąd Apelacyjny zwolnił oskarżonego T. N. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od uiszczenia opłaty za drugą instancję. Powodem takiej decyzji było to, że oskarżony obecnie nie pracuje, nie uzyskuje dochodów, przebywa w zakładzie karnym i ma do odbycia karę 7 lat pozbawienia wolności. Nie jest zatem w stanie ponieść kosztów postępowania. Takie rozstrzygnięcie znajduje swoje oparcie w treści art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

J. S. H. K. M. Ś.

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego T. N.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Apelacja (poza kwestią wskazaną w załączniku numer 2) dotyczy kary 7 lat pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku, a co za tym idzie, z uwagi na treść art. 447 § 2 k.p.k., także orzeczonego w punkcie 5 tego wyroku środka karnego z art. 41a § 1 k.k., polegającego na zakazie zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej A. N. na odległość bliższą niż 20 metrów przez okres 5 lat.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

Uchylenie

Zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego T. N.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Apelacja dotyczy (poza kwestiami wskazanymi w załączniku numer 1) orzeczonej w punkcie 4 zaskarżonego wyroku, na podstawie art. 46 § 2 k.k., nawiązki w kwocie 50 000 złotych od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej A. N..

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

Uchylenie

Zmiana