Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 172/ 20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Ostrowi Maz. z dnia 26 kwietnia 2017 r. w sprawie II K 105/16

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obraza przepisów postępowania- art. 201 k.p.k., art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k., art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., art. 170 § 2 k.p.k. w zw. z art. 170 § 3 k.p.k. w zw. z art. 93 § 1 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. art. 92 k.p.k. w zw. z art. 170 § 2 k.p.k. w zw. z art. 170 § 3 k.p.k

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na :

a) błędnym przyjęciu, że oskarżony A. J. był pod wpływem alkoholu pomimo, że zeznania świadków prowadziły do wniosku odmiennego

b) błędnym przyjęciu, że oskarżony A. J. był pod wpływem alkoholu wskutek błędnej i nieprawidłowej opinii biegłego sądowego

c) błędnym przyjęciu, że oskarżony A. J. był pod wpływem alkoholu wskutek nieprawidłowo działającego urządzenia pomiarowego Alco – Sensor IV CM

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 Zarzut niezasadny. Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe bez uchybień, zebrany materiał dowodowy ocenił z uwzględnieniem zasadny wrażonej w art. 7 kpk. Niezasadny jest zarzut obrazy art. 4 kpk wszystkie wątpliwości w sprawie zostały rozstrzygnięte z uwzględnieniem wszystkich zasad. Pozostałe zarzuty również nie są zasadne, żaden dowód w sprawie nie został pominięty

Ad. 2 Sąd Rejonowy w oparciu o materiał dowodowy poczynił w sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne. Ustalenia faktyczne Sądu I instancji, zostały oparte na analizie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność podniesionych zarzutów wyklucza zmianę przedmiotowego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok utrzymano mocy co do winy, kwalifikacji prawnej czynu i wymiaru kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego jest niezasadna, brak jest podstaw do jej uwzględnienia.

Nieuprawnione jest więc twierdzenie skarżącego, jakoby oskarżony kierując pojazdem nie pozostawał pod wpływem alkoholu i aby takie ustalenie faktyczne było błędne. O powyższym bowiem świadczy zarówno obiektywnie stwierdzone stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu, jak i sposób zachowania A. J. opisany zeznaniami policjantów, świadczący o znajdowaniu się wówczas oskarżonego pod znacznym działaniem alkoholu. Podkreślić należy, że sam oskarżony mówił jaką drogą z pracy wracał do domu. To właśnie na tej drodze na ulicy (...) doszło do uszkodzenia drugiego pojazdu, a kierujący odjechał z miejsca zdarzenia. Na miejscu świadek zdarzenia spisała numer rejestracyjny samochodu i jego markę. Był to samochód oskarżonego. Nie ma więc żadnych wątpliwości co do tych faktów i w tym zakresie nie może być mowy o pomyłce. Policjanci pojechali do oskarżonego, spał. Gdy wstał był pod znacznym działaniem alkoholu. Policjanci opowiadali, jak się zachowywał, mówił nie na temat, tłumaczył, że nie zauważył, że uszkodził inny pojazd. Przyznał , że wypił dwa piwa po powrocie do domu. Rządną jednak miarą wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na wiarę w tej kwestii. Z doświadczenia życiowego, opartego i wiele spraw z jakimi Sąd miał do czynienia związanych z kierowaniem samochodem w stanie nietrzeźwości, nigdy wypicie dwóch piw nie da wyniku badania alkoholu wydychanym powietrzu czy we krwi na poziomie badania oskarżonego. Również opisywane zachowanie oskarżonego przez przybyłych na miejsce policjantów, w żadnym razie nie wskazuje, żeby oskarżony wypił tego dnia jedynie piwo w ilości 1 litra tj. dwie butelki. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowe są więc prawidłowe. Nie ma racji skarżący zarzucając niewłaściwą ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, gdyż dokonaną z naruszeniem reguł procesowych. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.); stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.); jest wyczerpująco i logicznie, w tym z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k.). Wszystkie te wymogi spełnia ocena dowodów dokonana przez sąd I instancji i zaprezentowana w uzasadnieniu wyroku . Ponieważ wnioski przedstawione w sporządzonym uzasadnieniu wyroku wynikają z ustaleń poczynionych przy respektowaniu reguł rzetelnego i sprawiedliwego procesu sąd odwoławczy uznaje za dopuszczalne odwołanie się do nich w zakresie szczegółowych przyczyn, jakie dowiodły sąd do wniosku o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego w przypisanym mu zakresie.

Niezasadnym jest zarzut odnośnie źle działającego urządzania do pomiaru alkoholu, nie stwierdził tego sąd. Oskarżony był badany urządzeniem Alcometr i Alco – sensor – IV CM. Urządzenie było atestowane, posiadało świadectwo wzorcowania i nie ma żadnych wątpliwości co do pomiaru i wyników uzyskanych za pomocą wskazanych urządzeń w chwili badania. Wątpliwości pojawiły się po wydaniu przez biegłego, co do masy ciała oskarżonego. Biegły wydał uzupełniającą opinię z której wynikało, że stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili popełnienia czynu tj. o godz. 16.30 wahał się pomiędzy od 0,6 promila do 0,8 promila.

Biegły wykluczył także , by cukrzyca na którą choruje oskarżony miała wpływ na wynik zawartości alkoholu we krwi oskarżonego. Treść sporządzonej przez biegłego opinii jest jasna, pełna, została sporządzona przez osobę wykwalifikowaną i posiadającą odpowiednią wiedzę, zatem w ocenie Sądu Okręgowego stanowi dowód pełnowartościowy. W związku z powyższym brak jest podstaw do zdyskredytowania ustalenia Sądu Rejonowego, iż oskarżony, znajdował się w stanie nietrzeźwości i to w stężeniu ustalonym przez Sąd Rejonowy. Stwierdzone stężenie alkoholu przekraczało wyraźnie dolną granicę bytu przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

W związku z powyższym nie było potrzeby powołania kolejnego biegłego ani tym bardziej przeprowadzenia dowodu z opinii prywatnej. Wszelkie wątpliwości w sprawie zostały wyjaśnione. Opinia prywatna złożona do akt opierała się w głównej mierze na wykonanych badaniach, nie na całokształcie materiału dowodowego, w tym okolicznościach dotyczących uszkodzenia innego pojazdu, zachowania oskarżonego po przybyciu policjantów.

Sąd Odwoławczy nie podzielił zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony A. J. wracając z pracy znajdował się pod wpływem alkoholu. Opinia nie pozostawia żadnych wątpliwości co do stanu nietrzeźwości,o czym Sąd wspomniał wyżej. Dodatkowo wnioski opinii zostały wsparte przez zeznania świadków tj. J. J. oraz M. M. (2) którzy stwierdzili, że po godz.16 miała miejsce kolizja drogowa z udziałem samochodu należącego do oskarżonego. Akcentując korzystne dla oskarżonego okoliczności, skarżący zupełnie pominął te wskazane przez Sąd Rejonowy, które nakazywały surową ocenę postępowania A. J.. Świadkowie ci, nie mieli żadnego powodu aby swoimi zeznaniami obciążać oskarżonego, są to osoby zupełnie obce dla oskarżonego. Nie sposób więc zgodzić się ze skarżącym, że oskarżony spożywał alkohol tylko po powrocie z pracy.

Mając na uwadze powyższe dowody, ważne świadectwa wzorcowania użytych do pomiaru zawartości alkoholu urządzeń, opinię biegłego słusznie i trafnie przypisał sąd i I instancji winę oskarżonemu. Nie dostrzegł tym samym sąd potrzeby przeprowadzania z urzędu innych dowodów, które mogłyby to stanowisko zmienić.

Postawiony zatem w środku odwoławczym zarzut naruszenia art.193 § 1 kpk w zw. z art. 201 k.p.k. okazał się nieuzasadniony i nie mający wpływu na treść wydanego orzeczenia. Podobnie żadnych wątpliwości w tym zakresie nie miał też sąd odwoławczy. Ponowiony zaś przez obrońcę oskarżonego kolejny raz ten sam wniosek dowodowy przed sądem odwoławczym, o którym rozstrzygał już Sąd Rejonowy , jest niedopuszczalny.

Rozważania Sądu Rejonowego co do oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów należy w pełni podzielić i zaakceptować, nie zawiera bowiem w sobie błędu, nie jest w żadnym razie oceną dowolną, ponieważ poparta została wszechstronną analizą całokształtu okoliczności sprawy.

Należy podkreślić, że Sąd I instancji dokonał oceny dowodów w sposób bezstronny, nie przekraczając granic oceny swobodnej, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Tak więc zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych, czy też naruszenia prawa procesowego okazały się nieuzasadnione i nie mogły znaleźć aprobaty sądu odwoławczego.

Ponieważ apelacja odnosiła się do całego wyroku należało również odnieść się do wymierzonej przez Sąd Rejonowy kary

Orzeczona kara jest jak najbardziej sprawiedliwa uwzględniająca zarazem wszystkie dyrektywy wymiaru kary, o których mowa w art. 53 kk. W ocenie Sądu Okręgowego tak ukształtowana represja karna stwarza realne możliwości osiągnięcia korzystnych efektów poprawczych w zachowaniu oskarżonego. Powinna ona zarazem wywołać w jego świadomości przeświadczenie o nieuchronności kary oraz wyrobić poczucie odpowiedzialności i poszanowania prawa. Poza tym kara tego rodzaju i w tym wymiarze będzie oddziaływała właściwie na społeczeństwo, osiągając w ten sposób cele prewencji ogólnej, poprzez odstraszanie innych od popełniania tego typu przestępstw.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt II

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ustawy o opłatach sprawach karnych

zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem opłaty sądowej za II instancję oraz obciążył go kosztami postępowania odwoławczego w kwocie 20 złotych.

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w całości, co do winy oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana