Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I Ca 581/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Elżbieta Zalewska-Statuch

Sędziowie Katarzyna Powalska

Barbara Bojakowska

Protokolant sekretarz sądowy Elwira Kosieniak

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2020 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa P. D.

przeciwko Skarbowi Państwa – (...) Zarządowi (...) w B.

o ochronę naturalnego środowiska człowieka

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Łasku

z dnia 31 października 2019 roku, sygnatura akt I C 772/18

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach 2, 3 i 4 w ten sposób, że:

a)  w punkcie 2. dodatkowo zasądza od Skarbu Państwa – (...) Zarządu (...) w B. na rzecz P. D. 17000 (siedemnaście tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 15 lipca 2020 roku do dnia zapłaty;

b)  punkowi 3. nadaje brzmienie: „zasądza od Skarbu Państwa – (...) Zarządu (...) w B. na rzecz P. D. 1632 (jeden tysiąc sześćset trzydzieści dwa) złote tytułem zwrotu kosztów procesu”;

c)  w punkcie 4.a) nakazaną do pobrania kwotę 893,47 złotych obniża do 214,44 (dwieście czternaście 44/100) złotych, a w puncie 4.b) nakazaną do pobrania kwotę 893,47 złotych podwyższa do 1572,51 (jeden tysiąc pięćset siedemdziesiąt dwa 51/100) złotych;

II.  oddala dalej idącą apelację;

III.  zasądza od Skarbu Państwa – (...) Zarządu (...) w B. na rzecz P. D. 2025 (dwa tysiące dwadzieścia pięć) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 23 lipca 2020 roku do dnia zapłaty;

Sygn. akt I Ca 581/19

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Łasku w sprawie z powództwa P. D. przeciwko Skarbowi Państwa – (...) Zarządowi (...) w B. o ochronę naturalnego środowiska człowieka, zasądził od pozwanego na rzecz powoda 29 000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 maja 2017 roku do dnia zapłaty (pkt 1); oddalił powództwa w pozostałej części (pkt 2); wzajemnie zniósł pomiędzy stronami koszty zastępstwa procesowego (pkt 3); nakazał pobrać od powoda 893,47 zł i od pozwanego 893,47 zł na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łasku tytułem zwrotu części kosztów opinii biegłego, pokrytych tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa (pkt 4).

Rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego oparte zostało na następujących ustaleniach
i wnioskach, których istotne elementy przedstawiały się następująco:

Powód jest właścicielem zabudowanych działek (...) położonych w Ł..

Nieruchomość jest położona w obszarze oddziaływania hałasu z lotniska wojskowego w Ł.. Hałas emitowany przez lotnisko przekracza dopuszczalny poziom hałasu w porze dziennej i nocnej.

Z tego względu w dniu 25 października 2016 roku Sejmik Województwa (...) podjął uchwałę Nr (...)w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Ł. (Dz. U. Woj. (...) nr (...) roku poz. (...) z 22 listopada 2016 roku ). Przedmiotowa uchwała weszła w życie 7 grudnia 2016 roku.

Nieruchomość jest położona w podobszarze B obszaru ograniczonego użytkowania utworzonego w/w uchwałą. Wymieniona uchwała ogranicza właścicieli nieruchomości położonych w obszarze ograniczonego użytkowania w ten sposób, że nie mogą oni skutecznie dochodzić zaniechania emisji hałasu przez lotnisko. Ponadto w podobszarze A wymieniona uchwała wprowadziła zakaz: przeznaczania terenu pod zabudowę mieszkaniową jedno
- i wielorodzinną, zagrodową i zamieszkania zbiorowego oraz mieszkaniowo-usługową, tworzenia terenów rekreacyjno-wypoczynkowych, tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk, przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, budowy budynków jedno
- i wielorodzinnych oraz zamieszkania zbiorowego, zagrodowych, mieszkaniowo
-usługowych, szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części na budynki mieszkalne jedno- i wielorodzinne oraz zamieszkania zbiorowego, mieszkaniowo-usługowego oraz na zabudowę zagrodową i na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży.

W podobszarze A dopuszcza się zmianę sposobu użytkowania budynków w całości lub w części na cele mieszkaniowe oraz budowę nowych budynków mieszkalnych jednorodzinnych jako towarzyszących innym funkcjom, na warunkach określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu miejscowego, na warunkach określonych w decyzji o warunkach zabudowy.

W podobszarze B wymieniona uchwała wprowadziła zakaz: tworzenia stref ochronnych A uzdrowisk, przeznaczania terenu pod budowę: szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy,

- budowy szpitali, domów opieki społecznej, obiektów związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy, zmiany sposobu użytkowania obiektów budowlanych w całości lub części na szpitale, domy opieki społecznej oraz obiekty związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, działających w porze nocy.

Wymieniona uchwała wprowadziła także następujące wymagania techniczne dotyczące budynków: w podobszarze A w budynkach istniejących oraz nowoprojektowanych należy zapewnić właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach wymagających ochrony akustycznej, zgodnie z obowiązującymi przepisami, poprzez zastosowanie przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej; w podobszarze B w budynkach szpitali, domów opieki społecznej i budynkach związanych ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży należy zapewnić właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach wymagających ochrony akustycznej, zgodnie z obowiązującymi przepisami, poprzez zastosowanie przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej.

Spadek wartość prawa własności do przedmiotowej nieruchomości, w związku
z jej położeniem na obszarze ograniczonego użytkowania lotniska wojskowego, wynosi
29 000 zł.

Pełnomocnik strony powodowej wystosował do pozwanego pisemne wezwanie
do zapłaty 170 000 zł na rzecz powodów. Pozwany pismem z dnia 15 maja 2017 roku nie uznał roszczenia.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powoda o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego albo z opinii innego biegłego rzeczoznawcy majątkowego ponieważ, jego zdaniem, dotychczasowa opinia biegłego jest jasna, logiczna, kompletna i przekonywująca. Sąd oddalił również wniosek powoda o dopuszczenie dowodu
z przesłuchania powoda na okoliczność istnienia budynków gospodarczych na działce (...), gdyż biegły dokonał oględzin nieruchomości przed ich wyceną i zapoznał się z ich stanem.

Sąd Rejonowy powołując się na art. 129 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 roku Nr 25, poz.150 ze zm.), stwierdził,
że w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę; szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości.

Na podstawie wyżej wymienionego przepisu stronie powodowej przysługuje zdaniem sądu od pozwanego odszkodowanie w kwocie 29 000 zł, ponieważ o taką kwotę zmniejszyła się wartość nieruchomości stanowiącej własność strony powodowej.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 455 k.c. Kwotę należną stronie powodowej zasądzono z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia następnego po dniu, w którym pozwany odmówił uznania roszczenia.

W pozostałej części powództwo oddalono jako niezasadne.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.100 k.p.c., zaś na podstawie
art. 100 k.p.c. oraz art. 83 ust. 2 i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 300 ze zm.) nakazano pobrać od stron na rzecz Skarbu Państwa koszty opinii biegłego pokryte tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżając go w części oddalającej powództwo w oparciu o zarzut:

1/ naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a/ art. 129 ust. 2 ustawy prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r.
(Dz. U. nr 62, poz. 627) w zw. z art. 361 k.c. oraz art. 4 pkt 16 i pkt 17 w związku z art. 153 ust.1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, art. 24 ustawy o księgach wieczystych i hipotece poprzez uchybienie zasadzie pełnej kompensacji szkody i ustaleniu odszkodowania za utratę wartości nieruchomości powoda w sposób zaniżony;

2. naruszenie przepisów postepownia, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.

- art. 233 § 1 kpc w związku z art. 328 § 2 kpc polegające na dowolnej a nie swobodnej ocenie dowodów poprzez oparcie się na wadliwych opiniach pisemnych biegłego A. D., które to opinie zawierały istotne błędy merytoryczne polegające na potraktowaniu obu nieruchomości powoda jakby stanowiły jedna nieruchimość składajaca się z dwóch działek mimo że każdsa z nich posiada odrębną księge wieczystą i stanowi odrębną nieruchomość; poprzez wyliczenie szkody z uwzględnieniem nieruchomości , które przy zastosowaniu podejścia porównawczego nie spełniają wymogu nieruchomości podobnych; niezbadanie ewentualnej zmiany poziomu cen wskutek upływu czasu mimo przyjęcia w zbiorze nieruchomości porównawczych takich , których ceny transakcyjne były notowane od marca 2017 roku do lipca 2018 roku; niezałączenie analiz, ankiet wskazujących na badanie preferencji nabywców na podstawie których ustalano cechy rynkowe nieruchomości i ich wagi;

- art. 299 kpc i art. 278 § 1 kpc w związku z art. 217 § 1 kpc w związku z art. 227 kpc polegające na oddaleniu wniosków dowodowych pełnomocnika powoda o przesłuchanie powoda i dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego rzeczoznawcy, podczas gdy przeprowadzenie ww. dowodu pozwoliłoby na usunięcie braków materiału dowodowego, który - w zakresie opinii biegłego A. D. - jest materiałem dowodowym niepozwalającym na precyzyjne ustalenie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Skarżący wniósł o dopuszczenie dowodu z przesłuchania powoda na okoliczność i celu wykazania braku istnienia budynków gospodarczych na działce (...) oraz opinii kolejnego biegłego rzeczoznawcy na okoliczność ustalenia czy w związku z utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania oraz powstaniem ograniczeń w korzystaniu z terenu (uwzględniając ograniczenia spowodowane obowiązkiem prawnym znoszenia hałasu lotniczego), a wprowadzonych uchwałą Sejmiku Województwa (...) z dnia 25.10.2016 r. nr (...) nastąpił spadek wartości nieruchomości, a jeśli tak to jaki i czym spowodowany.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego 52 000 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 16 maja 2017 r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za ograniczenie sposobu korzystania i zmniejszenie wartości nieruchomości należącej do strony powodowej oznaczonej jako działki (...), a które znajduje się na terenie obszaru ograniczonego użytkowania wprowadzonego uchwałą Sejmiku Województwa (...) z dnia 25.10.2016 r. nr (...), opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa (...)
w dniu 22.11.2016 roku, poz. (...) i zasądzenie za obie instancje kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego od strony pozwanej na rzecz powoda, według norm prawem przepisanych, ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do sądu pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania, z pozostawieniem temu sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie
od strony powodowej kosztów postępowania przed drugą instancją według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W przebiegu postępowania apelacyjnego został dopuszczony dowód z uzupełniającej opinii biegłego A. D. celem aktualizacji opinii w zakresie ustalenia aktualnego spadku wartości rynkowej nieruchomości, odrębnie dla każdej z nieruchomości
z uwzględnieniem aktualnych cen rynkowych, obowiązujących na datę sporządzenia opinii.

W oparciu o ten dowód przyjęto aktualny spadek wartości całej nieruchomości na kwotę 46 000 zł (opinia k. 175-182)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelację strony powodowej należało uznać co do zasady za usprawiedliwioną.

Z zarzutów apelacji za mający wpływ na prawidłowość zaskarżonego orzeczenia sąd drugiej instancji uznał zarzut dotyczący posłużeniem się przez Sąd Rejonowy nieaktualnym operatem oraz niedostatecznego uwzględnienia braku doprecyzowania wag rynkowych nieruchomości, których opinia dotyczyła, w tym art. 24 ustawy o księgach wieczystych
i hipotece
.

Od daty sporządzenia opinii z dnia 2 listopada 2018 roku i jej uzupełniania 4 marca 2019 roku, która znajduje się w aktach sprawy i która posłużyła ustaleniu wysokości odszkodowania upłynęło ponad 12 miesięcy.

Dokument ten nie może być zatem wykorzystywany obecnie dla celów niniejszego postępowania, chyba że rzeczoznawca majątkowy potwierdzi jego aktualność (art. 156 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 1774)). W przypadku braku takiego potwierdzenia, konieczne będzie sporządzenie nowego operatu szacunkowego.

Wobec powyższego w postępowaniu apelacyjnym zaszła potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego w zakresie, w jakim uczynił to sąd drugiej instancji. Z treści art. 382 k.p.c. wynika bowiem uprawnienie i obowiązek sądu drugiej instancji rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału oraz dokonania własnej, samodzielnej
i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych dowodów (patrz: uzasadnienie postanowienia SN z dnia 17 kwietnia 1998 r., II CKN 704/97). Sąd drugiej instancji nie ogranicza się tylko do kontroli sądu pierwszej instancji, lecz bada ponownie całą sprawę,
a rozważając wyniki postępowania przed sądem I instancji, władny jest ocenić je samoistnie.

Z tych też względów Sąd Okręgowy dokonując kontroli postanowienia o oddaleniu wniosku dowodowego przez Sąd Rejonowy w trybie art. 380 k.p.c., w oparciu o art. 382 k.p.c. w zw. z art. 278 k.p.c. dopuścił dowód z opinii biegłego rzeczoznawcy, uzupełniając postępowanie dowodowe na etapie odwoławczym.

Przeprowadzona przez biegłego aktualizacja odrębnie dla każdej z działek
z uwzględnieniem aktualnych cen rynkowych obowiązujących na datę sporządzenia opinii pozwala przyjąć spadek ich wartości na łączną kwotę 46 000 zł (opinia k. 175-182).

Uzupełniająco przeprowadzone postępowanie dowodowe doprowadziło do wyjaśnienia istotnych okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy, stanowiących podstawę subsumpcji prawnej i apelujący w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji opinii tej nie kwestionował.

Biegły przeprowadził analizę rynku dla roku 2019, dokonał korekty wagi cechy „położenie w obszarze” określając inny poziom tej cechy (w opinii podstawowej określono go na 8%, a w opinii uzupełniającej na 15%), uwzględniając zmienioną sytuację na rynku nieruchomości po wznowieniu lotów po 2 –letniej przerwie, wynikającej z zakończenia przebudowy lotniska oraz spodziewanego dalszego ograniczenia w zabudowie nieruchomości, co przekłada się na zmianę preferencji nabywców nieruchomości.

Sposób motywowania wniosków opinii nie budził wątpliwości sądu drugiej instancji, gdyż same zasady wiedzy i doświadczenia życiowego są wystarczające do uznania, iż obawa przed skutkami hałasu powstaje tam, gdzie człowiek o normalnym poziomie postrzegania dostrzega istnienie tego rodzaju zagrożenia z uwagi na sposób korzystania z nieruchomości
o określonym przeznaczeniu.

Opinia została przyjęta za podstawę czynienia ustaleń faktycznych, gdyż została sporządzana w oparciu o trendy zmian w wartościach nieruchomości na obszarze strefy ograniczonego użytkowania i poza tą strefą w czasie, jako wskaźniku potencjalnego obniżenia ich wartości i jako konsekwencji wprowadzenia tejże strefy. Założenia przyjętej przez biegłego metody odpowiadają więc różnicowemu sposobowi ustalenia szkody, opartemu na badaniu wartości stanu majątkowego poszkodowanego dla wykrycia różnicy, jaką wywołało zjawisko szkody przed i po jej ujawnieniu się.

Sąd nie dopatrzył się żadnych nieprawidłowości nakazujących odebrania opinii przymiotu pełnowartościowego źródła dowodowego. Wnioski płynące z opinii są klarowne
i wynikają z przyjętych podstaw. Sąd nie odnalazł w niej błędów logicznych, metodologicznych, bądź też niespójności z pozostałym materiałem dowodowym.
Nie dostrzeżono przy tym żadnych czynników osłabiających zaufanie do wiedzy biegłego
i jego bezstronności, ani żadnych ważnych powodów, które zmuszałyby do dopuszczenia dowodu z opinii innych specjalistów.

Dlatego też, sąd odwoławczy na podstawie art. 381 k.p.c. nie uwzględnił wniosku pozwanego o pominięcie opinii uzupełniającej biegłego A. D., sporządzonej
w postępowaniu apelacyjnym i o sporządzenie kolejnej opinii uzupełniającej przez innego biegłego.

Waloru wiarygodności biegłego nie umniejsza to, iż sygnalizowane nieprawidłowości zostały naprawione dopiero w postępowaniu przed sądem drugiej instancji, gdyż na przestrzeni czasu ewolucja wiedzy i poglądów biegłego sama w sobie nie jest czynnikiem dyskredytującym i jest zauważalna także w dorobku orzeczniczym Sądu Najwyższego. Ponadto konieczność znoszenia hałasu oddziaływującego na nieruchomości powoda
w sytuacji wprowadzenia strefy ograniczonego użytkowania nie ma prostego przełożenia na wartość potencjalnie utraconego przez skarżącego roszczenia o zaniechanie immisji.

Pozwany w pisemnym stanowisku nie przedstawił argumentacji wykazującej prawidłowość swego twierdzenia o podstawie ponoszenia odpowiedzialności odszkodowawczej tylko ze względu na ograniczenia w możliwości zabudowy oraz
ze względu na ewentualną możliwość rozszerzenia strefy A. Trudno jest zatem odnieść się do takiego poglądu zwłaszcza, iż w sytuacji dochodzenia realnych roszczeń na podstawie
art. 144 k.c. skuteczna realizacja żądania zaniechania immisji wymagałaby wykazania,
że właściciel został ograniczony w korzystaniu z nieruchomości w ponad przeciętnej mierze wynikającej z jej społeczno-gospodarczego przeznaczenia i stosunków miejscowych.
Nie wiadomo zatem z jakich względów pozwany wywodzi o powinności nieuwzględniania przez biegłego konieczności znoszenia hałasu dobiegającego z lotniska jako ważnego czynnika wpływającego na wartość nieruchomości powoda.

Dlatego Sąd Okręgowy uznał, że poczynione w postępowaniu apelacyjnym ustalenia dotyczące wartości spadku nieruchomości w oparciu o wnioski z opinii aktualizującej biegłego należało przyjąć za podstawę wydania orzeczenia reformatoryjnego, wydanego na podstawie art.129 ust. 2 i 4 ustawy prawo ochrony środowiska.

Sąd Okręgowy nie podzielił poglądu skarżącego o potrzebie przeprowadzenia uzupełniającego przesłuchania powoda w postępowaniu apelacyjnym, gdyż okoliczność na jaką dowód miał zostać przeprowadzony została ostatecznie uwzględniona przez biegłego
w treści aktualizującej opinii, której w dalszym toku czynności powód już nie kwestionował.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia prawa procesowego polegającego
na tym, że sąd I instancji naruszył art. 227 k.p.c., to należy zauważyć, iż przepis ten nie może być przedmiotem naruszenia sądu, ponieważ nie jest on źródłem obowiązków ani uprawnień jurysdykcyjnych, lecz określa jedynie wolę ustawodawcy ograniczenia kręgu faktów, które mogą być przedmiotem dowodu w postępowaniu cywilnym (zob. orzeczenie S.N. z 9 lutego 2001r., III CKN 434/00).

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.
zmienił zaskarżony wyrok i zasądził dodatkowe odszkodowania z tytułu zmniejszenia wartości nieruchomości w sposób opisany w sentencji.

Ze względu na zmianę wysokości zasądzonego roszczenia należało dokonać na podstawie art. 100 k.p.c. w z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych, korekty rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa procesowego,
jak i o kosztach pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Z żądanej przez powoda kwoty 52 000 zł zostało zasądzone ostatecznie 46 000 zł,
co oznacza, że powód w postępowaniu pierwszoinstancyjnym wygrał sprawę ostatecznie
w 88%, zaś w 12% przegrał, natomiast w postępowaniu drugoinstancyjnym z uwagi na wartość przedmiotu sporu powód wygrał w 74%, a przegrał w 26%, czego konsekwencją była korekta kosztów procesu za pierwszą instancję i zasądzenie kosztów za instancje apelacyjną.

Łącznie koszty procesu w pierwszej instancji stanowiły 3900 zł (wynagrodzenie dwóch pełnomocników po 1800 zł i opłata od pozwu w wysokości 300 zł). Pozwany przegrał w 88%, więc obowiązany jest zwrócić powodowi 1632 zł. Koszty procesu w drugiej instancji to 1150 zł opłaty od apelacji i wynagrodzenie pełnomocników po 1800 zł oraz zaliczka powoda na koszt opinii biegłego 418,72 zł. Łącznie koszty postępowania apelacyjnego to 5168,72 zł z czego pozwany powinien je ponieść w 74% (3824,85 zł), a poniósł w wysokości 1800 zł, więc do zasądzenia na rzecz powoda pozostawała różnica 2025 zł.

Sąd Okręgowy dokonał ponadto ponownego rozliczenia kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa w ten sposób,
że podwyższył kwotę pobraną od pozwanego z 893,47 zł do 1572,51zł (88 % z 1786,95 zł) i obniżył kwotę należna od powoda z 893,47 zł do 214,44 zł (12% z 1786,95 zł),
o czym orzeczono jak w punkcie I c sentencji.

Dalej idąca apelacja strony powodowej jako bezzasadna podlegała oddaleniu na mocy art. 385 k.p.c., o czym orzeczono jak w punkcie II sentencji.