Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2020 r.

Sąd Rejonowy w Nysie Wydział II Karny, Sekcja ds. Wykroczeń

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant – Ewelina Pasławska

Oskarżyciel - nieobecny, zawiadomiony wokandą.

po rozpoznaniu w dniach 20 sierpnia i 8 września 2020 r. na rozprawie sprawy

J. C. (1) (C.) s. S. i B. zd. G.

ur. (...) w N.

obwinionego o to, że:

I.  Na przełomie września 2018r. – października 2018 r. w N. przy ul. (...), dokonał zniszczenia łańcucha wraz z kłódką na łączną kwotę 75 zł, na szkodę Stowarzyszenia (...).H. D. w N.,

to jest o czyn z art. 124 § 1 k.w.,

II.  W tym samym miejscu, czasie i okolicznościach jak w pkt 1., dokonał kradzieży łańcucha wraz z kłódką na kwotę 75 zł, na szkodę Stowarzyszenia (...),

to jest o czyn z art. 119 § 1 k.w.,

III.  W tym samym czasie i okolicznościach jak w pkt 1., wyrzucał gruz wraz z ziemią na grunt należący do Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W.,

to jest o czyn z art. 154 § 2 k.w.,

IV.  W dniu 14 października 2018 r. w N. przy ul. (...), dokonał zniszczenia łańcucha wraz z kłódką na łączną kwotę 75 zł, na szkodę Stowarzyszenia (...).H. D. w N.,

to jest o czyn z art. 124 § 1 k.w.,

V.  W tym samym miejscu, czasie i okolicznościach jak w pkt 4., dokonał kradzieży łańcucha wraz z kłódką na kwotę 75 zł, na szkodę Stowarzyszenia (...),

to jest o czyn z art. 119 § 1 k.w.,

1.  obwinionego J. C. (1) w miejsce czynów opisanych w pkt I i II części wstępnej wyroku uznaje za winnego tego, że na przełomie września i października 2018 r., w N., przy Alei (...), poprzez zdemontowanie z furtki łańcucha wraz z kłódką samowolnie użył rzeczy stanowiących własność Stowarzyszenia (...) im. J.H. D. w N., tj. wykroczenia z art. 127 § 1 k.w., a w miejsce czynów opisanych w pkt IV i V części wstępnej wyroku uznaje go za winnego tego, że 14 października 2018 r., w N., przy Alei (...), poprzez zdemontowanie z furtki łańcucha wraz z kłódką samowolnie użył rzeczy stanowiących własność Stowarzyszenia (...) im. J.H. D. w N., tj. wykroczenia z art. 127 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 127 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierza mu karę nagany,

2.  uniewinnia obwinionego J. C. (1) od popełnienia czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku,

3.  na podstawie art. 121 § 1 k.p.w. w zw. z art. 630 k.p.k. kosztami postępowania w części uniewinniającej obciąża Skarb Państwa, a w pozostałej części na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. zasądza od obwinionego J. C. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości 96 (dziewięćdziesięciu sześciu) złotych.

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie (...) im. J.H. D. w N. prowadzi Rodzinny O. Działkowy im. J.H. D. położony przy Alei (...) w N.. Prezesem Zarządu Stowarzyszenia jest W. G., a gospodarzem ogrodu P. P. (1).

/ dowód: zeznania W. G. – k.160v; zeznania P. P. – k.160v; umowa dzierżawy działkowej – k.172/

J. C. (1) uprawiał jedną z działek na terenie tego ogrodu. Pomiędzy rzeką a ogrodem zlokalizowana jest droga gruntowa, z której korzystała część działkowców. W roku 2008 za zgodą zarządu ogrodu od strony rzeki w alei nr 1 zamontowano furtkę. Furtkę wykonali na własny koszt działkowcy.

/ dowód: wyjaśnienia obwinionego; zeznania W. S. – k.179; zdjęcia – k.35,36; pismo – k.170,171/

W związku z regulacją koryta N. doszło do uszkodzenia drogi w okolicy furki wejściowej zamontowanej od strony rzeki. W tej sytuacji J. C. by zabezpieczyć podejście do furtki od strony drogi wyrównał teren ziemią i gruzem.

/ dowód: wyjaśnienia obwinionego; zeznania W. S. – k.179/

Na przełomie września i października 2018 r. P. P. i W. G. po decyzji zarządu o zamknięciu furtki od strony rzeki, założyli na niej łańcuch wraz z kłódką.

/ dowód: zeznania W. G. – k.160v; zeznania P. P. – k.160v/

Gdy obwiniony chciał skorzystać z furtki i zobaczył, że jest zamknięta przeciął jedno z ogniw łańcucha, po czym zabezpieczył go wraz z kłódką na działce.

/ dowód: wyjaśnienia obwinionego; zdjęcia – k.35,36/

W dniu 10 października 2018 r. P. P. i W. G. ponownie założyli na furtce łańcuch z kłódką.

/ dowód: zeznania W. G. – k.160v; zeznania P. P. – k.160v/

W dniu 14 października 2018 r. obwiniony chciał skorzystać z furtki, a gdy zobaczył, że znów jest zamknięta ponownie przeciął jedno z ogniw łańcucha, po czym zabezpieczył go wraz z kłódką na działce.

/ dowód: wyjaśnienia obwinionego; zdjęcie – k.10; zdjęcia – k.35,36/

Obwiniony oba łańcuchy przywrócił do stanu poprzedniego.

/ dowód: wyjaśnienia obwinionego; zdjęcia – k.35,36/

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się w całości na zeznaniach W. G., P. P. i W. S., jak również na wyjaśnieniach samego obwinionego oraz na dowodach z dokumentów, które to dowody były wiarygodne i wzajemnie się uzupełniały. Stan faktyczny co do istoty zdarzeń był bezsporny, świadkowie i obwiniony różnili się natomiast w ocenie i opiniach na temat wzajemnych zachowań i ich legalności. Podkreślić więc należy, że sąd pominął wszelkie opinie i oceny wyrażane przez świadków i obwinionego, gdyż te nie są przedmiotem dowodzenia w postępowaniu karnym.

Sąd zważył co następuje:

J. C. został obwiniony o popełnienie wykroczeń z art. 119 § 1 k.w., wykroczeń z art. 124 § 1 k.w. oraz wykroczenia z art. 154 § 2 k.w.

Art. 119 § 1 k.w. stanowi, że kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 500 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny, art. 124 § 1 k.w., że kto cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 500 złotych, a art. 154 § 2 k.w., że karze podlega ten kto wyrzuca na nienależący do niego grunt polny kamienie, śmieci, padlinę lub inne nieczystości.

Zgodnie z art. 127 § 1 k.w. kto samowolnie używa cudzej rzeczy ruchomej, podlega karze grzywny albo nagany.

Przepis art. 9 § 2 k.w. stanowi, że jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne sąd stwierdził, że obwiniony swoim zachowaniem nie zrealizował znamion czynów zabronionych z art. 119 § 1 k.w. ani z art. 124 § 1 k.w. Obwiniony nie zniszczył łańcuchów i kłódek zamontowanych przez Stowarzyszenie (...) im. J.H. D. w N. ani ich nie ukradł. Jego zamiarem nie było również ich przywłaszczenie, na co wskazuje to, że o zdemontowaniu mówił innym działkowcom oraz informował ich, że są one zabezpieczone na jego działce. Następnie obwiniony przekazał je na rozprawie do depozytu sądowego.

Natomiast sąd stwierdził, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamion czynów zabronionych z art. 127 § 1 k.w. Ogrodzenie wraz z bramami i furtkami pozostawało we władaniu Stowarzyszenia (...) im. J.H. D. w N.. Nie miało znaczenia to, że za zgodą zarządu działkowicze zamontowali furtkę na swój koszt, gdyż nie czyniło to ich jej właścicielami, jak wskazywał obwiniony, albowiem władztwo nad nieruchomością rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Nie miało znaczenia również i to, że obwiniony nie wiedział, czyją własność stanowią łańcuchy i kłódki zamontowane dwukrotnie na furtce, gdyż nie było wątpliwości, że stanowiły one cudzą własność. Jeżeli obwiniony chciałby wyjaśnić kwestię założenia łańcuchów i kłódek oraz legalność takiego działania powinien był zwrócić się w tej sprawie do zarządu ogrodu, a nie samowolnie je usuwać. Skoro nie uczynił tego, lecz dwukrotnie zdemontował z furtki łańcuch wraz z kłódką, to samowolnie użył cudzych rzeczy ruchomych, a tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 127 § 1 k.w.

Jednocześnie wina obwinionego nie budziła wątpliwości, gdyż nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające winę.

Odnośnie zarzutu z art. 154 § 2 k.w. sąd stwierdził, że zamiarem obwinionego nie było w ogóle wyrzucanie śmieci, lecz wyrównanie podjazdu uszkodzonego podczas prac melioracyjnych, a tym samym nie wyczerpał on swoim zachowaniem znamion strony podmiotowej czynu zabronionego z art. 154 § 2 k.w. Skoro obwiniony swoim zachowaniem nie wyczerpał wszystkich znamion zarzucanego mu czynu zabronionych z art. 154 § 2 k.w. to zachodziła negatywna przesłanka procesowa z art. 5 § 1 pkt 2 k.p.w. W tej sytuacji w tej części sąd wydał wyrok uniewinniający

Przechodząc do dalszych rozważań sąd za popełnione wykroczenia z art. 127 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w., wymierzył obwinionemu karę nagany.

Przy wyborze kary sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe
i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanych obwinionemu wykroczeń, a także dotyczące osoby sprawcy. Przede wszystkim okolicznością istotną była z jednej strony motywacja, którą kierował się obwiniony, z drugiej zaś czas jaki upłynął od popełnienia wykroczeń, jak i prowadzenie przez niego nienagannego życia przed popełnieniem wykroczenia. Tym samym charakter i okoliczności czynu oraz właściwości i warunki osobiste obwinionego wskazywał, że wymierzenie kary nagany będzie wystarczające do wdrożenia go do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego, a tym samym spełni cele kary, zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i oddziaływania społecznego.

Rozstrzygnięcie o kosztach w części uniewinniającej uzasadniała treść przepisów art. 121 § 1 k.p.w. w zw. z art. 630 k.p.k., a w pozostałej części art. 119 § 1 k.p.w.