Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 14 lutego 2020 roku (data prezentaty Biura Podawczego) Starosta (...) wniósł o ustanowienie kuratora dla nieobecnych A. W. nazwisko rodowe B. oraz M. S. nazwisko rodowe B. w celu reprezentowania nieobecnych w prowadzonym z urzędu postępowaniu administracyjnym znak- (...), w sprawie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu P., gmina N., polegającej na doprowadzeniu do zgodności stanu ewidencyjnego ze stanem prawnym odnośnie działek nr (...) w zakresie danych przedmiotowych oraz dla działki nr (...) również w zakresie wpisów podmiotowych. ( k. 1-2 wniosek)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Starosta (...) w związku z wykryciem błędnych informacji wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu P., gmina N., polegającej na doprowadzeniu do zgodności stanu ewidencyjnego ze stanem prawnym odnośnie działek nr (...) w zakresie danych przedmiotowych oraz dla działki nr (...), również w zakresie wpisów podmiotowych.

Status strony w niniejszym postępowaniu mają A. W., nazwisko rodowe B. i M. S. nazwisko, rodowe B., których aktualne adresy zamieszkania są Staroście (...) nieznane.

A. W. urodziła się (...) , a M. S. urodziła się (...) Nie wiadomo czy obecnie żyją.

W oparciu o ewidencję gruntów, bazę PESEL, rejestr (...) oraz o dane Urzędu Stanu Cywilnego w miejscowości N., nie odnaleziono żadnych danych dotyczących w/w kobiet pozwalających ustalić fakt, że żyją.

( k. 1-2 wniosek, k. 3, 4 odpisy skrócone aktów urodzenia, k. 5 odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 6 zaświadczenie, k. 7, 9 pismo Starosty (...), k. 8, 10 pismo z Urzędu Stanu Cywilnego w miejscowości N., k. 11, 12 pismo z Urzędu Gminy w miejscowości N. )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dokumentów,. Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom złożonym do akt sprawy pomimo, iż część z nich została złożona jedynie w kserokopii, gdyż ich autentyczność ani rzetelność nie budzi wątpliwości. W/w dokumenty urzędowe złożone do akt sprawy, w szczególności odpisy skrócone aktów urodzenia i odpis skrócony aktu małżeństwa, zostały sporządzone przez powołane do tego organy i w zakresie ich kompetencji, a tym samym zgodnie z art. 244 k.p.c. stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone.

Sąd zważył, co następuje:

Ustanowienie kuratora następuje na podstawie art. 184 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym dla ochrony praw osoby, która z powodu nieobecności nie może prowadzić swoich spraw, a nie ma pełnomocnika, ustanawia się kuratora. Za osobę nieobecną uznaje się osobę przebywającą poza miejscem zamieszkania, której miejsce pobytu nie jest znane oraz osobę, która nie ma miejsca zamieszkania.

Zgodnie z art. 184 § 2 k.r.o. kurator powinien przede wszystkim postarać się o ustalenie miejsca pobytu osoby nieobecnej i zawiadomić ją o stanie jej spraw. W przepisie tym chodzi o podjęcie czynności faktycznych w celu ustalenia miejsca pobytu nieobecnego.

Zgodnie z art. 184 § 3 k.r.o. nie ustanawia się kuratora dla ochrony praw osoby, jeżeli istnieją przesłanki uznania jej za zmarłą.

Przesłanki uznania osoby fizycznej za zmarłą określone zostały w przepisie art. 29 – 32 Kodeksu cywilnego.

Z art. 29 § 1 k.c. wynika między innymi, iż zaginiony może być uznany za zmarłego, jeżeli upłynęło lat dziesięć od końca roku kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości jeszcze żył; jednakże gdyby w chwili uznania za zmarłego zaginiony ukończył lat siedemdziesiąt, wystarcza upływ lat pięciu. Uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony ukończyłby lat dwadzieścia trzy (§ 2).

Brak jest możliwości ustanowienia kuratora dla osoby nieobecnej, jeżeli w toku postępowania nie zostanie wykazane, iż nie istnieją przesłanki pozwalające uznać danę osobę za zmarłą.

We wniosku o ustanowienie kuratora dla nieobecnego, wnioskodawca powinien więc wykazać, iż rzeczywiście osoba nieobecna żyje oraz, że nie jest znany jej aktualny adres zamieszkania i że wyczerpał możliwości ustalenia jej miejsca zamieszkania.

W sytuacji bowiem, gdy osoba nieobecna nie żyje lub istnieją przesłanki do stwierdzenia zgonu nieobecnej osoby, czy uznania jej za zmarłą, wykluczona jest możliwość ustanowienia dla niej kuratora, jako osoby nieznanej z miejsca pobytu w trybie art. 601 k.p.c. Ustanowienie kuratora w takiej sytuacji naruszałoby m.in. uzasadnione interesy jej spadkobierców.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż Wnioskodawca nie wykazał zgodnie z regułą dowodową zawartą w art. 6 k.c., iż w niniejszej sprawie nie zachodzi przesłanka określona w art. 184 § 3 k.r.o., która wyłącza możliwość ustanowienia kuratora dla osoby nieobecnej. W załączonych do wniosku materiałach brak jest jakiejkolwiek informacji potwierdzających fakt, iż w ciągu ostatnich 10-ciu lat A. W., nazwisko rodowe B. i M. S., nazwisko rodowe B., pozostawały przy życiu.

Brak danych A. W. i M. S. w bazie PESEL może oznaczać, że zmarły one lub utraciły obywatelstwo polskie przed powstaniem Powszechnego (...).

Ponadto żadna z w/w kobiet nie jest wymieniona w rejestrze (...) i w oparciu o dane Urzędu Stanu Cywilnego w miejscowości N. nie odnaleziono żadnych innych danych dotyczących tych kobiet. Jednocześnie zgodzić należy się z tezą postawioną w uzasadnieniu złożonego wniosku, że lata urodzenia A. W. ((...)rok) oraz M. S. ((...) rok) wskazują, że prawdopodobnie nie żyją. Zatem w stosunku do nich mogą zachodzić obecnie przesłanki do uznania je za osoby zmarłe.

Dlatego Sąd oddalił w całości przedmiotowy wniosek, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

sędzia Artur Rogoziński