Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 242/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 października 2020 r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Bogusław Łój

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Dejewska vel Dej

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2020 r. w Zielonej Górze

sprawy z odwołania B. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 08.12.2017 r. znak (...)

07.12.2017 r. znak (...)

19.02.2019 r. znak (...)

22.02.2019 r. znak (...)

o ustalenie wysokości kapitału początkowego oraz wysokość emerytury

I.  umarza postępowanie w części dotyczącej doliczenia do kapitału początkowego odwołującego B. C.:

1.  wynagrodzenia z tytułu nagród w Komendzie Wojewódzkiej MO
w Z.:

a)  za rok 1972 w kwocie 900 zł

b)  za rok 1973 w kwocie 1.800 zł

c)  za rok 1974 w kwocie 600 zł;

2.  okres nauki od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r. w (...) Szkole (...) w Z.;

3.  okres zatrudnienia w Areszcie Śledczym w Z.
od 01.11.1982 r. do 29.11.1982 r. oraz od 02.04.1983 r. do 30.04.1982 r.

II.  zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że uwzględnia w wysokości kapitału początkowego odwołującego B. C.:

1.  wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w okresie od 06.04.1972 r.
do 31.08.1976 r. w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z.:

a)  za rok 1972 – 16.783,33 zł (okres od 06.04.1972 r. do 31.12.1972 r.)

b)  za rok 1973 – 22.800,00 zł

c)  za rok 1974 – 34.095,85 zł

d)  za rok 1975 – 38.972,80

e)  za rok 1976 – 32.407,00 zł (okres od 01.01.1976 r. do 31.08.1976 r.)

2.  wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w okresie od 02.09.1976 r.
do 15.02.1980 r. w PP (...) w Z.:

a)  za rok 1976 – 13.090 zł (okres od 02.09.1976 r. do 31.12.1976 r.)

b)  za rok 1977 – 45.000 zł

c)  za rok 1978 – 50.400 zł

d)  za rok 1979 – 50.400 zł

e)  za rok 1980- 6.450 zł (okres od 01.01.1980 r. do 15.02.1980 r.)

III.  przekazuje do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. nowe żądania wnioskodawcy o wyliczenie wysokości emerytury od dnia przejścia na emeryturę, wyrównanie świadczenia emerytalnego od dnia przejścia na emeryturę oraz naliczenia ustawowych odsetek od dnia przejścia na emeryturę

IV.  oddala odwołanie w pozostałej części.

sędzia Bogusław Łój

Sygn. akt IV U 242/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07.12.2017 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy B. C. ponownego ustalenia kapitału początkowego na dzień 01.01.1999 r., stwierdzając, że przedłożone świadectwo ukończenia szkoły oraz znajdujące się w aktach zaświadczenie o odbyciu praktycznej nauki zawodu nie stanowią podstawy do doliczenia do stażu okresu nauki od 01.09.1967 r. do 30.09.1970 r.

Decyzją z dnia 08.12.2017 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy B. C. przeliczenia emerytury z uwagi na brak podstaw.

Odwołania od powyższych decyzji wniósł B. C. domagając się uwzględnienia:

1)  okresu nauki zawodu od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r. na podstawie przedłożonego świadectwa ukończenia (...) Szkoły (...) w Z. z dnia 20.06.1970 r. oraz umowy o pracę z dnia 23.06.1970 r. Wnioskodawca podniósł, iż wskazany okres nauki był traktowany jak wykonywanie pracy, albowiem była to szkoła dla pracujących, a praktyczną naukę zawodu odbywał na podstawie umowy zawartej pomiędzy odwołującym a zakładem pracy;

2)  okresów zatrudnienia w Areszcie Śledczym od 01.11.1982 r. do 29.11.1982 r. oraz od 02.04.1983 r. do 30.04.1983 r. na podstawie przedłożonego w ZUS druku Rp-7, z którego wynika jak kształtowało się wynagrodzenie ubezpieczonego w poszczególnych miesiącach, a wysokości wynagrodzenia przedstawione w miesiącach listopad oraz kwiecień wskazują, iż przepracował pełne miesiące;

3)  dochodów z tytułu nagród: w 1972 r. – 900,00 zł, w 1973 r. – 1800,00 zł, w 1974 – 600,00 zł wynikających z druku Rp-7 wystawionego przez Komendę Wojewódzką MO w Z. wskazując, iż w ocenie wnioskodawcy wykazanie takiego dochodu w druku Rp-7 dowodzi, iż zostały od niego odprowadzone składki;

4)  rzeczywistych zarobków osiąganych w okresie zatrudnienia w PP (...) w Z. od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r. na podstawie dokumentacji z akt osobowych odwołującego. B. C. podał, że we wskazanym okresie był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem określonym stawką godzinową. Pracę wykonywał na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy pracowników i nie korzystał w ww. okresie z urlopów bezpłatnych. W ocenie ubezpieczonego możliwe jest wyliczenie wysokości wynagrodzenia zasadniczego według stawki godzinowej na podstawie załączonego skierowania na studia, a także świadectwa pracy oraz dokumentacji z akt osobowych wnioskodawcy.

W odpowiedzi na odwołania pozwany organ rentowy wniósł o ich oddalenie, podtrzymując twierdzenia zawarte w motywach zaskarżonych decyzji.

Zakład argumentując nieuwzględnienie okresu nauki od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r. w (...) Szkole (...) w Z. powołał się na wyroki Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28.03.2013 r., III AUa 1362/12, Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 15.12.2015 r., III AUa 1919/14, Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 25.01.2017 r., III AUa 1231/16.

W zakresie braku uwzględnienia zatrudnienia B. C. w Areszcie Śledczym w Z. od 01.11.1982 r. do 29.11.1982 r. oraz od 02.04.1983 r. do 30.04.1983 r. organ wskazał, że wnioskodawca za sporny okres nie przedłożył świadectwa pracy.

Odnosząc się do spornych dochodów z zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z. pozwany podkreślił, że z przedłożonych dokumentów nie wynika, że od wypłaconych nagród odprowadzono składki na ubezpieczenie społeczne, ponadto brak jest również wskazania z jakiego funduszu zostały one wypłacone.

Organ rentowy wskazał, że za lata, za które nie udokumentowano wynagrodzeń przyjęto wynagrodzenie minimalne, m.in. za okres zatrudnienia wnioskodawcy w PP (...) w Z. w okresie od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r. Zakład wyjaśnił, że brak jest podstaw do ustalenia wynagrodzenia osiąganego w spornym okresie na podstawie skierowania na Wyższą Szkołę (...), ponieważ brak jest daty jego wystawienia, a nadto wskazuje na wysokość ryczałtu.

W piśmie procesowym z dnia 05.03.2018 r. (k. 20-26) odwołujący B. C. wniósł również o przyjęcie faktycznie otrzymywanego wynagrodzenia w okresie zatrudnienia w (...) S.A. w Z. od 01.07.1970 r. do 30.03.1972 r. na podstawie akt osobowych wnioskodawcy oraz dokumentacji płacowej znajdujących się w archiwum. Swoje żądania wnioskodawca podtrzymał na rozprawie w dniu 08.03.2018 r. (k. 35-36).

W toku postępowania decyzją z dnia 19.02.2019 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. po otrzymaniu nowych dowodów mających wpływ na wysokość kapitału początkowego, ponownie ustalił wartość kapitału początkowego na dzień 01.01.1999 r. przyjmując podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 658,55 zł oraz okresy składkowe – łącznie 26 lat, 1 miesiąc i 21 dni, tj. 313 miesięcy. Wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 53,94%. Kapitał początkowy wyniósł 96 771,18 zł.

Decyzją z dnia 22.02.2019 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. w związku z przeliczeniem kapitału początkowego z urzędu przeliczył emeryturę wnioskodawcy od dnia 01.10.2017 r., tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. Emerytura po waloryzacji przysługuje: od 01.03.2018 r. – 1725,38 zł, od 01.03.2019 r. – 1795,38 r. Zakład uchylił decyzję o przyznaniu emerytury z dnia 31.10.2017 r.

Odwołania od powyższych decyzji wniósł B. C. wskazując, że w sądzie toczy się sprawa o wyliczenie emerytury oraz ustaleni wysokości kapitału początkowego, która nie została jeszcze zakończona wyrokiem.

W odpowiedzi na odwołania Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniósł o ich oddalenie oraz połączenie przedmiotowych spraw. Odnosząc się do odwołań B. C. wyjaśnił, że organ rentowy w toku postępowania sądowego ma możliwość zmiany zaskarżonych decyzji, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie na skutek przedłożenia dokumentacji osobowej.

Na podstawie art. 219 kpc sprawy z odwołań wnioskodawcy zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygnaturą IV U 242/18.

W trakcie postępowania wnioskodawca B. C. zmodyfikował swoje żądania przedkładając na rozprawie w dniu 25.06.2020 r. pismo (k. 247), w którym wniósł o uwzględnienie okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) jako agent, a nadto domagał się wyliczenia wysokości emerytury od dnia przejścia na emeryturę, wyrównania świadczenia emerytalnego od dnia przejścia na emeryturę oraz naliczenia ustawowych odsetek od dnia przejścia na emeryturę

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca B. C., urodzony (...), w dniu 02.10.2017 r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy z urzędu przystąpił do ustalenia wnioskodawcy kapitału początkowego.

Decyzją z dnia 30.10.2017 r. Zakład ustalił ubezpieczonemu wysokość kapitału początkowego, którego kwota na dzień 01.01.1999 r. wyniosła 68 079,66 zł. Podstawę wymiaru ustalono na kwotę 856,45 zł przyjmując do jej obliczenia przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych od 01.01.1987 r. do 31.12.1996 r., a wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 70,15%.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił:

1)  okresów:

- od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r., gdyż nie został wystarczająco udowodniony – brak świadectwa pracy,

- od 01.11.1982 r. do 29.11.1982 r. – brak dokładnej daty rozpoczęcia zatrudnienia,

- od 02.04.1983 r. do 30.04.1983 r. – brak dokładnej daty zakończenia zatrudnienia,

- od 01.09.1996 r. do 31.10.1996 r. oraz od 01.01.1997 r. do 30.11.1998 r. – brak opłaconej składki na ubezpieczenie społeczne,

2)  dochodów:

- za rok 1972 w kwocie 900 zł oraz za rok 1973 w kwocie 1800 zł, ponieważ brak jest stałego składnika wynagrodzenia oraz informacji czy od wskazanego składnika wynagrodzenia (nagroda) był obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne,

- za rok 1974 w kwocie 600 zł, gdyż brak jest informacji jakiego rodzaju nagroda została wypłacona oraz czy od tego składnika istniał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne.

Za okresy od 01.07.1970 r. do 30.03.1972 r., od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r. oraz od 05.03.1980 r. do 28.07.1980 r. przy obliczaniu podstawy wymiaru przyjęto kwoty minimalnego wynagrodzenia wobec nieudokumentowania przez wnioskodawcę wynagrodzeń.

W związku z powyższym Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. w dniu 30.10.2017 r. wydał decyzję o przyznaniu B. C. emerytury od 01.10.2017 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość emerytury do wypłaty wyniosła 1.179,00 zł

okoliczności niesporne, a nadto dowód: akta organu rentowego

W dniu 28.11.2017 r. B. C. wniósł o ponowne ustalenie stażu pracy z uwzględnieniem okresu praktycznej nauki zawodu od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r. na podstawie przedłożonego świadectwa ukończenia szkoły oraz umowy o pracę z dnia 23.06.1970 r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 07.12.2017 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił wnioskodawcy B. C. ponownego ustalenia kapitału początkowego na dzień 01.01.1999 r., stwierdzając, że dostarczone dokumenty nie zawierają świadectwa pracy o zatrudnieniu w charakterze ucznia.

Wobec tego zaskarżoną decyzją z dnia 08.12.2017 r. znak: (...), odmówił wnioskodawcy także przeliczenia emerytury.

okoliczności niesporne, a nadto dowód: akta organu rentowego

B. C. w latach 1968-1970 uczęszczał do (...) Szkoły Zawodowej. W okresie trwania nauki odbywał praktyczną naukę zawodu w (...) II Oddział Towarowo-Spedycyjny w Z. jako kierowca mechanik pojazdów samochodowych. Praktyki w szkole odbywały się 3 dni w tygodniu i były 3 dni zajęć zawodowych. Za wykonywaną w ramach praktyk pracę wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie.

W tym samym okresie do (...) Szkoły Zawodowej w Z. uczęszczali także J. S. oraz S. P., którzy byli jednocześnie zatrudnieni w (...) w Z., gdzie odbywali razem z wnioskodawcą naukę zawodu.

Organ rentowy uwzględnił S. P. okres odbywania nauki zawodu od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r. przy ustalaniu wysokości świadczenia emerytalnego.

dowód: zaświadczenie z dnia 26.02.2018 r., k. 27 akt sąd.,

- kserokopia świadectwa ukończenia szkoły oraz umowa o pracę z dnia 23.06.1970 r. w aktach kapitału początkowego wnioskodawcy,

- zaświadczenie z dnia 18.08.1977 r., k. 7 akt emerytalnych wnioskodawcy,

- zeznania świadka J. S., k. 139v-140 akt sąd.,

- zeznania świadka S. P., k. 140-140v akt sąd.

Po ukończeniu nauki wnioskodawca podjął pracę w (...) Przedsiębiorstwie (...) jako mechanik samochodowy, gdzie był zatrudniony w okresie od 01.07.1970 r. do 30.03.1972 r.

Nie odnaleziono dokumentacji płacowej wnioskodawcy za ten okres.

dowód: świadectwo pracy z dnia 30.03.1972 r., k. 8 akt emerytalnych wnioskodawcy,

- zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 09.10.2017 r., k. 23 akt emerytalnych wnioskodawcy

W okresie od 06.04.1972 r. do 31.08.1976 r. B. C. był zatrudniony w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z. jako mechanik samochodowy, a ostatnio jako mechanik diagnosta w pełnym wymiarze czasu pracy.

W zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, wystawionym przez Komendę Wojewódzką Policji w G. w dniu 21.08.2017 r. podano, że wnioskodawca otrzymał następujące nagrody: w 1972 r. w wysokości 900 zł, w 1973 r. – 1.800 zł oraz w 1974 r. – 600 zł. Zaświadczenie zostało wystawione na podstawie akt osobowych oraz kartotek wynagrodzeń.

Wynagrodzenie wnioskodawcy było ustalane na podstawie Zarządzenia nr 35/74 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 maja 1974 roku w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w transporcie samochodowym w jednostkach organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych.

Od dnia 06.04.1972 r. B. C. otrzymywał wynagrodzenie wg VII grupy, tj. 9,00 zł za godzinę, do 0,50 zł za pracę utrudnioną, szkodliwą dla zdrowia oraz do 50% premii produkcyjnej.

Od 01.04.1974 r. wnioskodawca wynagradzany był wg VIII grupy, tj. 15,00 zł za godzinę, do 0,75 zł za pracę utrudnioną, szkodliwą dla zdrowia i do 15% premii produkcyjnej.

Od 01.08.1975 r. wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy określono wg VIII grupy tj. 15,70 zł za godzinę, do 0,75 zł za pracę utrudnioną, szkodliwą dla zdrowia i do 30% premii uznaniowej wynagrodzenia podstawowego.

dowód: świadectwo pracy z dnia 31.08.1976 r., k. 9 akt emerytalnych wnioskodawcy,

- zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 21.08.2017 r., k. 16 akt emerytalnych wnioskodawcy,

- umowy o pracę z 06.04.1972 r, 01.04.1974 r. oraz 01.08.1975 r., k. 63-65 akt sąd.

Przy uwzględnieniu czasu pracy wynikającego z Zarządzenia nr (...) Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 maja 1974 roku w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w transporcie samochodowym w jednostkach organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych, czyli 200 godzin w miesiącu pomnożone przez stawki godzinowe oraz stawki za pracę utrudnioną, szkodliwą dla zdrowia wskazane w umowach o pracę z dni z 06.04.1972 r, 01.04.1974 r. oraz 01.08.1975 r. zawartych pomiędzy B. C. a Komendą Wojewódzką MO w Z., wysokość wynagrodzeń wnioskodawcy za poszczególne lata wynosiłaby:

- za 1972 r. – 16.783,33 zł,

- za 1973 r. – 22.800,00 zł,

- za 1974 r. – 34.050,00 zł,

- za 1975 r. – 38.500,00 zł,

- za 1976 r. – 26.320,00 zł.

dowód: pismo organu rentowego z dnia 15.11.2019 r., k. 185-186v akt sąd.

W okresie od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r. B. C. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w Z., Stacja (...) nr (...) w Z. na stanowisku mechanik-diagnosta w pełnym wymiarze czasu pracy.

W poszczególnych okresach wnioskodawcę obowiązywała następująca stawka miesięczna:

- od 02.09.1976 r. do 30.06.1977 r. – 3.300 zł,

- od 01.07.1977 r. do 31.03.1978 r. – 4.200 zł,

- od 01.04.1978 r. do 15.02.1980 r. – 4.200 zł.

Przy przyjęciu powyższych stawek miesięcznych wysokość wynagrodzeń wnioskodawcy za poszczególne lata wynosiłaby:

- za 1976 r. – 13.090 zł,

- za 1977 r. – 45.000 zł,

- za 1978 r. – 50.400 zł,

- za 1979 r. – 50.400 zł,

- za 1980 r. – 6.450 zł.

dowód: świadectwo pracy z dnia 20.02.1980 r., k. 10 akt emerytalnych wnioskodawcy,

- akta osobowe wnioskodawcy, k. 201-240 akt sąd.,

- pismo organu rentowego z dnia 15.11.2019 r., k. 185-186v akt sąd.

Od 5.03.1980 r. do 28.07.1980 r. B. C. był zatrudniony w Wojewódzkim (...) w Z. jako agent. wynagrodzenie określono wg kalkulacji zawartej w umowie nr (...) z dn. 14.02.1980 r.

dowód: świadectwo pracy z dnia 07.08.1980 r., k. 11 akt emerytalnych wnioskodawcy

W spornych okresach od 01.11.1982 r. do 29.11.1982 r. oraz od 02.04.1983 r. do 30.04.1983 r. ubezpieczony był zatrudniony w Areszcie Śledczym w Z..

Wnioskodawca został powołany jako rezerwista przez WKU w Z. do pełnienia służy w Areszcie Śledczym. Wraz z innymi zmobilizowanymi mężczyznami pełnił służbę jako strażnik więzienny. Ze względu na to, że przed powołaniem do pełnienia służby wnioskodawca przygotowywał się do otwarcia własnej działalności gospodarczej i nie był wcześniej nigdzie zatrudniony otrzymywał wynagrodzenie z Aresztu Śledczego w wysokości odpowiadającej najniższemu wynagrodzeniu przysługującemu strażnikowi.

Lista płac w Areszcie Śledczym jest sporządzana na koniec miesiąca. W listopadzie 1982 r. wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie w wysokości 9.618 zł (które obejmuje okres od 20.10.1982 r. do 30.11.1982 r.), natomiast w kwietniu 1983 r. – 6.870 zł. Wysokość przyznanych wynagrodzeń świadczy o przepracowaniu pełnego miesiąca i jest porównywalne z wynagrodzeniem otrzymywanym w poprzednich miesiącach. Wynagrodzenie wnioskodawcy składało się z wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku za stopień szeregowca. Różnica w wysokości wynagrodzenia związana była z ilością odbytych służb w porze nocnej oraz liczbą wypracowanych godzin ponadnormatywnych.

dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 04.09.2017 r. wraz z załącznikiem, k. 14-15 akt emerytalnych wnioskodawcy,

- wyjaśnienia wnioskodawcy, k. 35v akt sąd.,

- zeznania świadka A. S., k. 169v-170 akt sąd.,

- kserokopia list płac za m-ce listopad 1982 r. oraz kwiecień 1983 r., k. 147 akt sąd.

Ostatecznie po przedstawieniu nowych dowodów organ rentowy uwzględnił do wysokości kapitału początkowego wnioskodawcy:

- okres nauki zawodu od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r. w (...)Szkole(...)w Z.,

- okres zatrudnienia od 01.11.1982 r. do 29.11.1982 r. oraz od 02.04.1983 r. do 30.04.1983 r. w Areszcie Śledczym w Z.,

- wynagrodzenia z tytułu nagród z zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z.:

za rok 1972 łączne wynagrodzenie w kwocie 12.733,25 zł – uwzględniono sporną kwotę 900 zł oraz wynagrodzenie w kwocie 8.833,25 za okres zatrudnienia od 06.04.1972 r. do 31.12.1972 r.,

za rok 1973 łączne wynagrodzenie w kwocie 13.800,00 zł – uwzględniono kwotę 1.800 zł oraz wynagrodzenie minimalne, tj. 12.000 zł,

za rok 1974 łączne wynagrodzenie w kwocie 34.095,85 zł – uwzględniono kwotę 600 zł.

Powyższe znalazło odzwierciedlenie w zaskarżonej decyzji z dnia 19.02.2019 r., którą Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. ponownie ustalił wartość kapitału początkowego na dzień 01.01.1999 r., który wyniósł 96,771,18 zł. Jego podstawę ustalono w kwocie 658,55 zł przyjmując do jej obliczenia przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia (lata 1971-1976, 1982-1987, 1990-1996, 1998), a wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 53,94%. Uwzględniono 26 lat, 1 miesiąc i 21 dni okresów składkowych.

Do wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów:

- od 05.03.1980 r. do 28.07.1980 r., ponieważ wnioskodawca nie przepracował co najmniej 6 miesięcy jako agent,

- od 01.09.1996 r. do 31.10.1996 r. oraz od 01.01.1997 r. do 30.11.1998 r., z uwagi na nieopłacenie składek na ubezpieczenie społeczne.

Jednocześnie kolejną zaskarżoną decyzją z dnia 22.02.2019 r. Zakład ponownie ustalił wysokość emerytury B. C. na kwotę 1.795 zł brutto.

dowód: akta organu rentowego,

- pismo procesowe ZUS z dnia 10.05.2019 r., k. 162-163 akt sąd.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 477 13 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji nie ma wpływu na bieg sprawy.

Po ponownym przeanalizowaniu sprawy z uwzględnieniem nowych dowodów, które pojawiły się w trakcie postępowania sądowego, organ rentowy decyzją z dnia 19.02.2019 r. ponownie ustalił wartość kapitału początkowego na dzień 01.01.1999 r., a następnie decyzją z dnia 22.02.2019 r. przeliczył wysokość świadczenia emerytalnego wnioskodawcy po uwzględnieniu do wysokości kapitału początkowego okresu nauki zawodu od 01.09.1967 r. do 30.06.1970 r. w (...) Szkole (...) w Z., okresu zatrudnienia B. C. od 01.11.1982 r. do 29.11.1982 r. oraz od 02.04.1983 r. do 30.04.1983 r. w Areszcie Śledczym w Z., a także wynagrodzenia z tytułu nagród z zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z.: w 1972 r. – 900,00 zł, w 1973 r. – 1800,00 zł, w 1974 – 600,00 zł.

Z tych względów, Sąd na podstawie art. 477 ( 13) k.p.c. umorzyć należało postępowanie o wysokość kapitału początkowego i wysokość emerytury w zakresie wynikającym z decyzji z dni 19.02.2019 r. ((...)) oraz 22.02.2019 r. ( (...)), o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

Ostatecznie spór koncentrował się na kwestii uwzględnienia przy ustalaniu wysokości kapitału początkowego oraz wysokości emerytury zarobków osiąganych przez wnioskodawcę:

1)  w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) od 01.07.1970 r. do 30.03.1972 r.;

2)  w okresie zatrudnienia w PP (...) w Z. od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r.

Ponadto w toku postępowania wnioskodawca zmodyfikował swój wniosek domagając się również uwzględnienia wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z. przy przyjęciu stawek zaszeregowania wynikających z umów o pracę i świadectwa pracy.

Zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, tj. na dzień 01.01.1999 r. (art. 173 ust. 3 ustawy emerytalnej).

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy emerytalnej, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Zgodnie z art. 174 ust. 3 ustawy emerytalnej, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 01.01.1999 r.

W myśl przepisu art. 116 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w związku z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Natomiast zgodnie z treścią informacje o jednostce

orzeczenia sądów

§ 22 pow. rozporządzenia - jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: 1) legitymacja ubezpieczeniowa; 2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Jeśli ustawa przewiduje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia, dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres.

Zgodnie zaś z treścią § 28 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia środkiem dowodowym w postępowaniu przed organem rentowym mogą być również poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów stwierdzających stan zdrowia oraz dotyczących okresów składkowych i nieskładkowych, a także wysokości wynagrodzenia, przychodu, dochodu i uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń, wydawane przez jednostki upoważnione do przechowywania dokumentacji zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem i utartą praktyką w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych w postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia, co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty określone w § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (tak: SN w wyroku z dnia 25.07.1997 r., II UKN 186/97). W postępowaniu sądowym mogą być więc przeprowadzone dowody z innych dokumentów niż wymienione w rozporządzeniu.

W sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych w postępowaniu sądowym zgodnie zatem z treścią art. 473 k.p.c. nie stosuje się także przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i przesłuchania stron. W postępowaniu przed sądem, także wówczas, gdy przedmiotem sporu jest podstawa wymiaru świadczeń ubezpieczeniowych, fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie mogą być dowodzone wszelkimi dostępnymi środkami, a do sądu należy ocena ich wiarygodności ( vide: wyrok SA w Warszawie z 04.03.1997 r., III AUa 105/97, wyrok SA w Białymstoku z 18.08.1993 r., III AUr 294/93).

W sytuacji gdy fakt zatrudnienia odwołującego jest niewątpliwy, dopuszczalne jest ustalenie wysokości jego wynagrodzenia na podstawie dowodów pośrednich (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 19.01.1994r. III AUr 494/93).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło w znacznej części zadośćuczynić żądaniom skarżącego.

Mając na uwadze zachowaną dokumentację osobową wnioskodawcy dotyczącą zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w Z., Sąd doszedł do przekonania, że można w oparciu o znajdujące się w niej angaże ustalić wysokość wynagrodzenia za pracę wnioskodawcy ze spornego okresu od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r.

Z akt osobowych B. C. wynika niezbicie, że na wynagrodzenie wnioskodawcy składało się: wynagrodzenie zasadnicze liczone według stawki godzinowej w wysokości wynikającej z grupy zaszeregowania plus wynagrodzenie prowizyjne.

Istotnie należy podkreślić, że przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń, gdy brak jest stosownego zaświadczenia zakładu pracy o zarobkach pracownika wystawionego na podstawie oryginalnej dokumentacji płacowej i nie ma legitymacji ubezpieczeniowej zawierającej wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości osiąganych zarobków, to można uwzględniać tylko takie składniki wynagrodzenia, które przysługiwały pracownikowi bezwarunkowo w czasie trwania zatrudnienia jako stałe elementy w określonej wysokości - np. wynagrodzenie zasadnicze, stałe dodatki określone kwotowo. Natomiast inne składniki wynagrodzenia – premie, nagrody czy dodatki mogą być przyjmowane do tych obliczeń tylko wówczas, jeżeli zachowana dokumentacja wskazuje niewątpliwie na ich faktyczna wypłatę w określonej wysokości, od której winna być odprowadzona składka na ubezpieczenia społeczne.

A to oznacza, iż w sytuacji, gdy wynagrodzenie jest określone stawką godzinową, mimo braku danych dotyczący liczby godzin jakie faktycznie pracownik przepracował na danym stanowisku [dziennie, tygodniowo lub miesięcznie], dopuszczalne jest ustalenie wysokości wynagrodzeń stanowiących podstawę wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych według liczby godzin, która odpowiadała ustalonym wówczas normom czasu pracy, albowiem nie ulega najmniejszej wątpliwości, że te godziny pracownik musiał wypracować, zwłaszcza w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku - co zresztą w przypadku wnioskodawcy znalazło potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd przyjął zatem, że w okolicznościach niniejszej sprawy, pomnożenie stawki godzinowej obowiązującej wnioskodawcę w danym okresie przez liczbę godzin, ustaloną w tymże czasie jako ustawowa norma czasu pracy osoby zatrudnionej w pełnym wymiarze czasu pracy, pozwala ustalić tę część wynagrodzenia, którą niewątpliwie uzyskał wnioskodawca w okresie zatrudnienia w PP (...) w Z. od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r.

Jednocześnie jest bowiem pewne, że wnioskodawca był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy i istotnie w takim rozmiarze pracę świadczył (ze świadectwa pracy nie wynika, aby korzystał np. z urlopów bezpłatnych).

Sąd oparł się w tym względzie w całości na wyliczeniach hipotetycznych organu rentowego dokonanych w piśmie procesowym z dnia 15.11.2019 r.

Przyjmując stawki godzinowe wynikające z angaży znajdujących się w aktach osobowych wnioskodawcy i świadectwa pracy z dnia 20.02.1980 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy za lata: 1976 r. – 13.090 zł, 1977 r. – 45.000 zł, 1978 r. – 50.400 zł, 1979 r. – 50.400 zł, 1980 r. – 6.450 zł.

Zważyć nadto należy, że w powołanych angażach wnioskodawcy mowa jest też o premii, jako składniku comiesięcznego wynagrodzenia wnioskodawcy i zapewne premię też wnioskodawca otrzymywał.

Skoro jednak obecnie brak jest jakiejkolwiek możliwości ustalenia, jaką konkretnie kwotę z tytułu premii otrzymał wnioskodawca w omawianym okresie zatrudnienia, do ustalenia wysokości wynagrodzenia wnioskodawcy nie uwzględniono premii w ogóle.

Wobec powyższego Sąd uznał, że B. C. w spornym okresie wypracował co najmniej wynagrodzenie w kwocie wyliczonej przez organ rentowy.

Podobnie kształtowała się kwestia wysokości wynagrodzenia wnioskodawcy w okresie zatrudnienia w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z.. Sąd zobowiązał organ rentowy do hipotetycznego wyliczenia wynagrodzeń wnioskodawcy za sporny okres zatrudnienia przy przyjęciu stawek zaszeregowania wynikających z umów o pracę i świadectwa pracy oraz uwzględnieniu czasu pracy określonego w Zarządzeniu nr 35/74 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 maja 1974 roku w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w transporcie samochodowym w jednostkach organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych.

Organ rentowy przyjmując, że wnioskodawca przepracował 200 godzin w miesiącu ustalił następujące stawki miesięczne:

- za okres od 06.04.1972 r. do 31.03.1974 r. – 1.900 zł,

- za okres od 01.04.1974 r. do 31.07.1975 r. – 3.150 zł,

- za okres od 01.08.1975 r. do 31.08.1975 r – 3.290 zł.

Przy przyjęciu powyższych stawek wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy wyniosłaby:

- za 1972 r. – 16.783,33 zł,

- za 1973 r. – 22.800,00 zł,

- za 1974 r. – 34.050,00 zł,

- za 1975 r. – 38.500,00 zł,

- za 1976 r. – 26.320,00 zł.

Mając na uwadze, że organ rentowy za lata 1974-1976 przyjął wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy wskazaną w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionym przez Komendę Wojewódzką Policji w G. na podstawie akt osobowych oraz kart wynagrodzeń, a jego autentyczność w tym zakresie nie budziła wątpliwości Sądu, przyjąć należało jedynie wysokości wynagrodzenia za lata 1972-1973 na podstawie hipotetycznego wyliczenia organu rentowego w wysokości 16.783,33 zł za 1972 rok oraz 22.800,00 zł za 1973 rok.

Również i w tym przypadku Sąd nie uwzględnił premii wnioskodawcy, z tych samych względu, co w przypadku wynagrodzenia z okresu zatrudnienia w PP (...) w Z..

Podkreślić należy, że wysokość wynagrodzenia, która ma być przyjęta do podstawy wymiaru świadczenia musi być ustalona w sposób pewny i nie budzący wątpliwości. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być wprawdzie udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, jednakże zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych. Pogląd taki wyraził m.in. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 09.01.1998r., II UKN 440/97, z dnia 4.07.2007r., I UK 36/07, LEX nr 390123 oraz Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia z 30.10.2013r. , III AUa 269/13, LEX nr 1403675). Powyższy pogląd Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela aprobuje.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy Sąd doszedł do przekonania, że brak było podstaw do przeliczenia świadczenia poprzez uwzględnić do wysokości świadczenia emerytalnego ubezpieczonego wynagrodzenia w wysokości 16,50 zł/h + do 15% premii oraz 0,75 zł/h za pracę szkodliwą w każdym miesiącu w ponad 4 – letnim okresie zatrudnienia od 06.04.1972 r. do 31.08.1976 r. Sąd podziela stanowisko ZUS, że na podstawie wpisów w świadectwach pracy nie można przyjąć, że w okresie kilkuletniego zatrudnienia wynagrodzenie odwołującego było wypłacane w niezmiennej wysokości.

Ponadto podkreślić należy, iż wnioskodawca w piśmie procesowym z dnia 03.12.2019 r. (k. 189) wskazał, iż nie wnosi zastrzeżeń do hipotetycznych wyliczeń wysokości jego wynagrodzeń przedstawionych przez pozwany organ w piśmie z dnia 15.11.2019 r., ponieważ są one zbliżone do wyliczeń dokonanych przez ubezpieczonego.

W świetle powyższego, Sąd na mocy powołanych wyżej przepisów oraz art. 477 14 § 2 k.p.c. w pkt II orzeczenia zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, że nakazał organowi rentowemu uwzględnić przy obliczaniu wysokości kapitału początkowego oraz wysokości emerytury z uwzględnieniem wysokości wynagrodzeń wnioskodawcy za lata:

1.  z tytułu zatrudnienia w okresie od 06.04.1972 r. do 31.08.1976 r. w Komendzie Wojewódzkiej MO w Z.:

- 1972 r. – 16.783,33 zł (okres od 06.04.1972 r. do 31.12.1972 r.),

- 1973 r. – 22.800,00 zł,

- 1974 r. – 34.095,85 zł,

- 1975 r. – 38.972,80 zł,

- 1976 r. – 32.407,00 zł (okres od 01.01.1976 r. do 31.08.1976 r.)

2.  z tytułu zatrudnienia w okresie od 02.09.1976 r. do 15.02.1980 r. w PP (...) w Z.:

- 1976 r. – 13.090 zł (okres od 02.09.1976 r. do 31.12.1976 r.),

- 1977 r. – 45.000 zł,

- 1978 r. – 50.400 zł,

- 1979 r. – 50.400 zł,

- 1980 r. – 6.450 zł (okres od 01.01.1980 r. do 15.02.1980 r.).

W toku postępowania wnioskodawca zmodyfikował swoje żądanie w piśmie złożonym w dniu 25.06.2020 r. na rozprawie, domagając się wyliczenia wysokości emerytury od dnia przejścia na emeryturę, wyrównania świadczenia emerytalnego od dnia przejścia na emeryturę oraz naliczenia ustawowych odsetek od dnia przejścia na emeryturę

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem – zakres i przedmiot rozpoznania sądowego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyznacza przedmiot decyzji organu rentowego i żądanie zgłoszone w odwołaniu wniesionym do sądu (tak m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 02.03.2011r. (II UZ 1/11). Natomiast w wyroku z dnia 29.09.2000r. Sąd Najwyższy stwierdził, że w postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych niedopuszczalne jest merytoryczne rozpoznanie żądań, które wykraczają poza podstawę faktyczną zaskarżonej odwołaniem decyzji (II UKN 759/99).

Wobec tego, wnioski przedstawione w piśmie z dnia 25.0.2020 r stanowiły nowe żądania, dotychczas nierozpoznane przez organ rentowy, które nie były przedmiotem decyzji. Zgodnie z treścią art. 477 10 § 2 kpc, jeżeli ubezpieczony zgłosi nowe żądanie, dotychczas nierozpoznane przez organ rentowy, sąd przyjmuje to żądanie do protokołu i przekazuje go do rozpoznania organowi rentowemu. Z powołanego przepisu wynika reguła, zgodnie z którą niedopuszczalne jest dochodzenie przed sądem żądania, które nie było rozpoznane przez organ rentowy. W związku z tym żądanie, które nie było przedmiotem decyzji organu rentowego, a zostało zgłoszone w odwołaniu lub w toku postępowania przed sądem, zostanie przekazane przez sąd do rozpoznania organowi rentowemu (zob. wyrok SN z dnia 25 maja 1999 r., II UKN 622/98, OSNP 2000, nr 15, poz. 591).

Stąd też na podstawie art. 477 10 § 2kpc orzekł jak w pkt III wyroku.

Z kolei po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w oparciu o świadectwo pracy i zeznania świadków W. S. i J. S., sąd stwierdza, że wnioskodawca nie wykazał wysokości zarobków osiąganych w okresie zatrudnienia w (...)Przedsiębiorstwie (...) od 01.07.1970 r. do 30.03.1972 r.

Wnioskodawca na okoliczność wysokości otrzymywanego wynagrodzenia z ww. okresu pracy nie legitymował się żadnymi dokumentami. Przede wszystkim nie odnaleziono dokumentacji osobowo–płacowej wnioskodawcy. Sam zaś wnioskodawca nie przedłożył żadnych dokumentów, które pozwoliłyby na ustalenie w niebudzący wątpliwości sposób w jakiej wysokości otrzymywał wynagrodzenie w ww. okresie. Informacji takich nie zawiera przedłożone przez wnioskodawcę w organie rentowy świadectwo pracy, również świadkowie W. S. oraz J. S., który w spornym okresie pracowali razem z B. C. w Przedsiębiorstwie (...) nie potrafili wskazać na wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez wnioskodawcę. Świadek W. S. zeznał, że wynagrodzenie miesięczne wyliczane było przez pomnożenie ilości przepracowanych godzin przez ustaloną stawkę godzinową. Była również przyznawana premia uznaniowa, o której decydował kierownik warsztatu.

Odwołujący B. C. domagał się również uwzględnienia do ustalenia wartości kapitału początkowego okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)jako agent od 05.03.1980 r. do 28.07.1980 r.

Według organu rentowego, ubezpieczony nie spełnia warunków wynikających z art. z art. 6 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu osób wykonujących o pracę na podstawie umowy zlecenia, pozwalających na uwzględnienie tego okresu jako okresu składkowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy obowiązkowe ubezpieczenie społeczne określone ustawą, zwane dalej "ubezpieczeniem", obejmuje osoby wykonujące stale i odpłatnie pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, zawartej z jednostkami gospodarki uspołecznionej.

Ust. 2.stanowi, że umową agencyjną lub umową zlecenia w rozumieniu ustawy, zwaną dalej "umową", jest umowa, na podstawie której osoba ją zawierająca zobowiązuje się do wykonywania określonych czynności w imieniu jednostki gospodarki uspołecznionej lub na rzecz tej jednostki.

Z kolei za pracę uważa się za wykonywaną stale, jeżeli trwa nieprzerwanie co najmniej sześć miesięcy (art. 1 ust. 3 cyt. ustawy).

Nie ulega wątpliwości, że B. C. w charakterze agenta był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) krócej niż 6 miesięcy, co jednoznacznie wynika ze znajdującego się w jego aktach emerytalnych świadectwa pracy. Zatem brak podstaw do uwzględnienia powyższego okresu wobec niespełnienia wymogu z art. 1 ust. 3 powyższej ustawy.

W takim stanie rzeczy, wobec braku dowodów bezpośrednich czy choćby pośrednich, na podstawie których można by było ustalić wysokość osiąganego przez ubezpieczonego w spornym okresie wynagrodzenia, nie ma możliwości podważenia zaskarżonych w sprawie decyzji. Wobec tego, w tym zakresie Sąd oddalił odwołanie, o czym orzekł w pkt IV wyroku, w oparciu o przepis art. 477 14 § 1 k.p.c.