Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2020 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Dariusz Iskra

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2020 roku w Lublinie, na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Ltd z siedzibą w D.

przeciwko R. M.

o zapłatę kwoty 1173,25 zł (tysiąc sto siedemdziesiąt trzy złote dwadzieścia pięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 marca 2018 roku do dnia zapłaty

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Rykach z dnia 17 czerwca 2019 roku, w sprawie I C 151/18 upr

I. oddala apelację

II. zasądza od R. M. na rzecz (...) Ltd z siedzibą w D. kwotę 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sygn. akt II Ca 1396/19

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 30 marca 2018 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód – (...) Ltd z siedzibą w D. wniósł o zasądzenie od pozwanego – R. M. kwoty 1173,25 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 marca 2018 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu (k. 2-6).

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego za korzystanie z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez(...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (operatora sieci P.). Na dochodzoną pozwem kwotę składają się:

- kwota 571,40 zł wynikająca z dokumentu księgowego numer (...) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty za okres od 19 maja 2017 roku do 28 marca 2018 roku w wysokości 34,41 zł,

- kwota 409,53 zł wynikająca z dokumentu księgowego numer (...) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty za okres od 23 sierpnia 2016 roku do 28 marca 2018 roku w wysokości 45,79 zł,

- kwota 69,02 zł wynikająca z dokumentu księgowego numer (...) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty za okres od 23 grudnia 2016 roku do 28 marca 2018 roku w wysokości 6,10 zł,

- kwota 31,45 zł wynikająca z dokumentu księgowego numer (...) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty za okres od 24 stycznia 2017 roku do 28 marca 2018 roku w wysokości 2,59 zł,

- kwota 0,42 zł wynikająca z noty odsetkowej numer (...),

- kwota 2,54 zł wynikająca z noty odsetkowej numer (...).

*

Nakazem zapłaty z dnia 18 kwietnia 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił roszczenie powoda (k. 7v-8).

*

W dniu 14 maja 2018 roku R. M. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 18 kwietnia 2018 roku, podnosząc zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu oraz „niezgodności w przedstawionych przez powoda dowodach roszczeń (Faktury)” (k. 9v-11).

*

Postanowieniem z 7 czerwca 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Rykach (k. 13).

*

W piśmie procesowym z 28 września 2018 roku pełnomocnik powoda potrzymał żądanie pozwu (k. 17-17v).

Na rozprawie pozwany oświadczył, że „nie zgadza się z pozwem” (k. 65).

*

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2019 roku

I. zasądził od R. M. na rzecz (...) Ltd z siedzibą w D. kwotę 1173,25 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 30 marca 2018 roku do dnia zapłaty;

II. zasądził od R. M. na rzecz (...) Ltd z siedzibą w D. kwotę 317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (k. 113).

W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 30 czerwca 2016 roku R. M. i (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarli umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych numer (...).

Sąd Rejonowy ustalił, że R. M. został nadany indywidualny numer konta klienta: (...). Umowa dotyczyła numeru telefonu (...): + (...)”. W związku z zawarciem umowy operator udzielił abonentowi ulgi w kwocie 930 zł. Na mocy wskazanej umowy R. M. wybrał taryfę (...) oraz zobowiązał się uiszczać abonament w wysokości 40 zł miesięcznie. Umowa została zawarta na okres 24 miesięcy, a jako okres rozliczeniowy został wskazany: „od 6 danego miesiąca do 5”.

Sąd Rejonowy ustalił, że zarówno operator, jak i abonent byli uprawnieni do rozwiązania umowy z zachowaniem okresu wypowiedzenia wynoszącego 30 dni i liczonego od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym złożono oświadczenie o rozwiązaniu umowy. Wypowiedzenie umowy wymagało formy pisemnej pod rygorem nieważności i oznaczenia numeru (...), którego dotyczy umowa.

W pkt 14 umowy strony postanowiły, że w przypadku, gdy zawarcie niniejszej umowy wiązało się z przyznaniem abonentowi przez operatora ulgi, operator jest uprawniony żądać kary umownej z tytułu rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z przyczyn leżących po stronie abonenta przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, w wysokości nieprzekraczającej równowartości ulgi przyznanej abonentowi i pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez abonenta będącego konsumentem umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług telekomunikacyjnych, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe.

Sąd Rejonowy ustalił, że integralną częścią umowy był regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych przez P4 Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dla abonentów.

W § 13 pkt 5 regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez P4 Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dla abonentów przewidziano, że operator ma prawo ograniczyć, zawiesić świadczenie usług lub wypowiedzieć umowę, jeżeli abonent opóźnia się z zapłatą rachunku telekomunikacyjnego przez okres dłuższy niż 14 dni.

Nadto w § 13 pkt 6 regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez P4 Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. dla abonentów przewidziano, że uiszczone przez abonentów opłaty zmniejszają stan ich zadłużenia wobec operatora. Jeśli abonent posiada względem operatora kilka długów i wskaże przy dokonywaniu płatności, który z tych długów chce zaspokoić, operator zalicza taką wpłatę na poczet wskazanego przez abonenta długu, chyba że abonent posiada wcześniej wymagalne długi, wówczas operator może zaliczyć taką wpłatę na najstarsze wymagalne zadłużenie. Jeśli abonent posiada względem operatora kilka długów i nie wskaże przy dokonywaniu płatności, który z tych długów chce zaspokoić, operator zalicza taką wpłatę na poczet najstarszego wymagalnego zadłużenia. W każdym przypadku wpłata dokonana przez abonenta na poczet danego długu może zostać w pierwszej kolejności zaliczona przez operatora na zaległe należności boczne, w szczególności na odsetki za opóźnienie w zapłacie.

Sąd Rejonowy ustalił, że początkowo R. M. na bieżąco regulował należności wynikające z faktur wystawianych przez P4 Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W..

W dniu 8 sierpnia 2016 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła fakturę numer (...), na kwotę 512,96 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 22 sierpnia 2016 roku. Do zapłaty z tytułu faktury numer (...) pozostaje kwota 409,53 zł.

Sąd Rejonowy ustalił, że R. M. kwestionował wymienioną wyżej fakturę, telefonicznie negując zasadność obciążenia go tak wysoką opłatą oraz wnosząc o wyjaśnienie tej kwestii lub rozłożenie powyższej kwoty na raty. Płatność została rozłożona na trzy raty po 163 zł każda. R. M. nie uiścił żadnej z trzech rat, albowiem oczekiwał na przysłanie mu faktur obejmujących kwoty rat.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 8 września 2016 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła notę odsetkową numer (...) na kwotę 0,42 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 22 września 2016 roku. Nota ta obejmowała odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone za okres opóźnienia w płatności faktury numer (...) na kwotę 87,91 zł za okres od 23 lipca do 16 sierpnia 2016 roku.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 8 grudnia 2016 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła dokument księgowy numer (...) na kwotę 69,02 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 22 grudnia 2016 roku.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 8 stycznia 2017 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła dokument księgowy numer (...) na kwotę 31,45 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 23 stycznia 2017 roku.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 21 rudnia 2016 roku R. M. uiścił na rzecz (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 69,02 zł, wskazując jako tytuł płatności: „za fakturę nr (...)”.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 25 stycznia 2017 roku R. M. uiścił na rzecz (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 31,45 zł, wskazując jako tytuł płatności: „za fakturę nr (...)”.

Sąd Rejonowy ustalił, że powyższe wpłaty zostały zaliczone przez P4 Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na poczet należności wynikającej z faktury numer (...).

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 8 lutego 2017 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła notę odsetkową numer (...) na kwotę 2,54 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 22 luty 2017 roku. Nota ta obejmowała odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone za okres opóźnienia w płatności faktury numer (...) na kwotę 512,96 zł za okres od 23 sierpnia do 21 grudnia 2016 roku od kwoty częściowej wpłaty w wysokości 69,02 zł oraz za okres od 23 sierpnia do 26 stycznia 2017 roku od kwoty częściowej wpłaty w wysokości 31,45 zł.

Sąd Rejonowy ustalił, że pismem z 24 lutego 2017 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wypowiedziała umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych dotyczącą numeru + (...), ze skutkiem na dzień 5 kwietnia 2017 roku, z powodu braku uregulowania należności z tytułu usług telekomunikacyjnych wynikających z dokumentów wskazanych w tym piśmie w łącznej wysokości 512,96 zł.

W dniu 7 kwietnia 2017 roku usługa świadczenia usług telekomunikacyjnych dotycząca numeru + (...), została wyłączona.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 4 maja 2017 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła notę obciążeniową numer (...) na kwotę 571,40 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 18 maja 2017 roku, obejmującą opłatę specjalną za przedterminowe rozwiązanie umowy.

Sąd Rejonowy ustalił, że na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z 24 stycznia 2018 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zbyła na rzecz (...) Ltd z siedzibą w D. wierzytelności pieniężne przysługujące jej wobec dłużników z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych, w tym wierzytelność wobec R. M. w łącznej kwocie 1084,36 zł, wynikającą z dokumentów: numer (...) – 571,40 zł, numer (...) – 409,53 zł, numer (...) – 69,02 zł, numer (...) – 31,45 zł, numer (...) – 0,42 zł oraz numer (...) – 2,54 zł.

Sąd Rejonowy ustalił, że (...) Ltd z siedzibą w D. pismem z 14 lutego 2018 roku zawiadomił R. M. o przelewie wierzytelności i wezwał do zapłaty należności w łącznej kwocie 1165,56 zł.

Sąd Rejonowy wskazał, że ustalony stan faktyczny znajduje potwierdzenie w przedstawionej i niekwestionowanej przez strony dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy.

Sąd Rejonowy wskazał, że źródłem dochodzonego przez stronę powodową roszczenia była umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych numer (...) zawarta przez pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda, to jest (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Okres, na który zawarto umowę, wynosił 24 miesiące. Zasadniczymi obowiązkami stron było: po stronie powoda świadczenie usług telekomunikacyjnych, a po stronie pozwanego uiszczanie operatorowi opłat za te usługi zgodnie z cennikiem. W związku z zawarciem umowy operator udzielił abonentowi ulgi w kwocie 930 zł.

Sąd wskazał, że w umowie strony przewidziały, że w przypadku, gdy zawarcie umowy wiązało się z przyznaniem abonentowi przez operatora ulgi, operator jest uprawniony żądać kary umownej z tytułu rozwiązania umowy przez operatora z przyczyn leżących po stronie abonenta przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, w wysokości nieprzekraczającej równowartość ulgi przyznanej abonentowi i pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania.

Sąd Rejonowy wyjaśnił, że przytoczony zapis umowy jest powtórzeniem uregulowania zawartego w art. 57 ust. 6 ustawy – Prawo telekomunikacyjne z 16 lipca 2004 roku (Dz. U. z 2018, poz. 1954).

Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią. Pozwany nie zapłacił należności wynikających z faktur i not odsetkowych na łączną kwotę 512,96 zł, w tym: kwotę 409,53 zł z tytułu faktury numer (...), kwotę 69,02 zł z tytułu faktury numer (...), kwotę 31,45 zł z tytułu faktury numer (...), kwotę 0,42 zł z tytułu noty odsetkowej numer (...) oraz kwotę 2,54 zł z tytułu noty odsetkowej numer (...).

Spowodowało to wypowiedzenie umowy przez operatora, a w konsekwencji również obciążenie powoda opłatą specjalną za przedterminowe rozwiązanie umowy w wysokości 571,40 zł (nota obciążeniowa numer (...)).

Sąd Rejonowy wskazał, że w umowie została precyzyjnie określona wysokość udzielonej pozwanemu ulgi – 930 zł. Tym samym pozwany był zobowiązany do zwrotu udzielonej ulgi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia (to jest 30 czerwca 2016 roku) do ustania stosunku zobowiązaniowego (to jest 5 kwietnia 2017 roku).

Sąd Rejonowy przytoczył treść przepisów art. 509 § 1 i 2 k.c. i wyjaśnił, że w procesie o zapłatę należności opartym na twierdzeniu o nabyciu wierzytelności wskutek przelewu badanie sądu obejmuje zarówno istnienie, jak i treść stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał dotychczasowego wierzyciela z dłużnikiem.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia o żądaniu odsetek Sąd Rejonowy wskazał przepisy art. 481 § 1 i 2 k.c., a jako podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach procesu przepisy art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

*

Od wyroku z dnia 17 czerwca 2019 roku apelację wniósł R. M., zaskarżając wyrok w całości.

W apelacji pozwany podniósł zarzuty dotyczące ustaleń faktycznych oraz zarzuty dotyczące oceny prawnej faktów dokonanej przez Sąd pierwszej instancji.

Z apelacji oraz z pisma procesowego zawierającego uzupełnienie braków formalnych apelacji wynika, że R. M. wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa (k. 128-129, 148-148v).

*

W odpowiedzi na apelację powód, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k. 162-163v).

*

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna i w związku z tym podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie oraz prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Ponowne przytaczanie tych ustaleń oraz rozważań w zakresie oceny dowodów jest zbędne.

Sąd Rejonowy dokonał również prawidłowej oceny prawnej ustalonego przez siebie stanu faktycznego.

Jeżeli chodzi o możliwość zastrzeżenia ulgi w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych, to wynika ona nie tylko z zasady swobodnego kształtowania treści umowy przez strony tej umowy (oczywiście w granicach określonych przez naturę stosunku zobowiązaniowego mającego wynikać z takiej umowy, przez ustawę oraz przez zasady współżycia społecznego – art. 353 ¹ k.c.), ale pośrednio wynika również z przepisu art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku – Prawo telekomunikacyjne. Treść tego przepisu przytoczył Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i prawidłowo zastosował ten przepis, gdy chodzi o kreślenie wysokości przysługującego powodowi roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta.

Istotą ulgi przewidzianej w umowie z dnia 30 czerwca 2016 roku było zobowiązanie się abonenta do korzystania z usług dostawcy przez ściśle oznaczony okres wynoszący 24 miesiące oraz niedoprowadzenie do sytuacji, w której umowa zostałaby rozwiązana z przyczyn leżących po stronie abonenta, to jest:

a) na podstawie jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub

b) na podstawie jednostronnego rozwiązania umowy przez dostawcę usług z winy abonenta

- przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta.

Chodziło zatem o zapewnienie dostawcy usług gwarancji, że abonent będzie odbiorcą usług przez okres 24 miesięcy i że w związku z tym będzie uiszczał wymagany abonament i inne świadczenia za dostarczone usługi. Oczywiście abonent mógł skorzystać z uprawnienia do rozwiązania umowy w drodze wypowiedzenia bez żadnego uzasadnionego powodu, jednak w takim wypadku powinien liczyć się z zapłatą kwoty odpowiadającej uldze za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Taki sam skutek prawny następował w razie rozwiązania umowy przez dostawcę usług z winy abonenta.

Z treści zawartej przez strony umowy należy zatem wnosić, że gdyby umowa ta została zawarta na czas nieoznaczony z możliwością jej jednostronnego rozwiązania przez abonenta w drodze wypowiedzenia bez uzasadnionej przyczyny, to wysokość miesięcznego abonamentu lub innych świadczeń obciążających abonenta byłby znacznie wyższa.

Dzięki temu, że R. M. zobowiązał się do zawarcia umowy na czas oznaczony wynoszący 24 miesiące, mógł skorzystać z niższego (promocyjnego) abonamentu za cały ten okres, z zastrzeżeniem zobowiązania do zapłaty kary umownej w razie rozwiązania umowy w okolicznościach, o których mowa w punkcie 14 umowy.

÷

Jeżeli chodzi o wysokość świadczeń wynikających z faktury numer (...) z dnia 8 sierpnia 2016 roku, to należy wskazać, że obejmują one:

1) abonament w kwocie 30 zł za okres od dnia 8 sierpnia 2016 roku do dnia 5 września 2016 roku oraz

2) opłaty naliczone w okresie od dnia 6 lipca 2016 roku do dnia 5 sierpnia 2016 roku poza abonamentem.

Zgodnie z umową, w ramach abonamentu pozwanemu przysługiwały takie usługi jak:

- dostęp do internetu 2GB,

- nielimitowane minuty do wszystkich sieci komórkowych,

- nielimitowane minuty na numery stacjonarne,

- pakiet internet – 2GB.

Z umowy wynika, że abonent zobowiązał się do opłacania taryfy oznaczonej jako (...) (k. 34).

Z „Regulaminu oferty promocyjnej FORMUŁA SOLO”, stanowiącego integralną część umowy z dnia 30 czerwca 2016 roku i doręczonego abonentowi przy zawarciu umowy, wynika, że taryfa oznaczona jako (...) przewidywała odrębne opłaty za sms-y i mms-y (nie mieszczące się w abonamencie).

To samo dotyczyło takich polskich numerów komórkowych, jak numery infolinii, numery specjalne i numery audiotekstowe (punkt III ust. 1 Regulaminu – k. 53-53v).

To samo dotyczyło także takich polskich numerów stacjonarnych, jak numery infolinii, numery specjalne i numery audiotekstowe (punkt III ust. 2 Regulaminu – k. 53v).

Z faktury numer (...) z dnia 8 sierpnia 2016 roku wynika, że R. M. został obciążony następującymi opłatami pozaabonamentowymi:

a) opłaty za połączenia z numerami specjalnymi (czas połączeń – 1 godzina, 13 minut, 46 sekund),

b) opłaty za sms/mms (ilość – 11) (k. 37).

Umowa z dnia 30 czerwca 2016 roku nie obejmowała zwolnienia od opłat za tego rodzaju usługi.

Faktura numer (...) z dnia 8 sierpnia 2016 roku oparta jest na danych z systemu elektronicznego operatora monitorującego rodzaj, ilość i czas połączeń telekomunikacyjnych lub internetowych. Pozwany nie przedstawił twierdzeń i dowodów, że dane te nie są prawdziwe. W szczególności pozwany nie przedstawił dowodów na okoliczność, że do jego konta przypisane zostały dane innej osoby lub dane fikcyjne.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że w ramach kontaktów z dostawcą usług pozwany wyraził pierwotnie zgodę na zapłatę objętej fakturą kwoty, wnosząc jedynie o rozłożenie tej kwoty na raty. Tego rodzaju postawa pośrednio świadczy o tym, że pozwany nie negował prawidłowości przypisania do jego konta świadczonych przez operatora usług.

÷

Nie są uzasadnione zarzuty pozwanego zawarte w apelacji dotyczące dopuszczalności i sposobu zarachowania przez operatora telekomunikacyjnego świadczeń pieniężnych spełnionych przez pozwanego po wystawieniu faktury numer (...) z dnia 8 sierpnia 2016 roku.

Dopuszczalność zaliczenia świadczenia spełnionego przez dłużnika świadczenia na poczet jednego z kilku długów wynika z przepisów art. 451 § 1, 2 i 3 k.c., które określają sposób i zasady takiego zaliczenia.

Powołane wyżej przepisy nie mają charakteru przepisów bezwzględnie obowiązujących, lecz mają charakter względnie obowiązujący, co oznacza, że znajdują zastosowanie wówczas, jeżeli strony w umowie nie postanowią inaczej.

Analiza treści postanowień zawartych w § 13 ust. 6 „Regulaminu oferty promocyjnej FORMUŁA SOLO”, stanowiącego integralną część umowy z dnia 30 czerwca 2016 roku, prowadzi do wniosku, że postanowienia te mają charakter szczególny w stosunku do przepisów art. 451 § 1 i 2 k.c., w takim zakresie, że do skuteczności zaliczenia przez operatora nie jest wymagane oświadczenie woli skierowane do abonenta.

Stosowne rozliczenia dokonane przez operatora znajdują następnie odzwierciedlenie w rachunku telekomunikacyjnym prowadzonym według zasad określonych w postanowieniach zawartych w § 12 ust. 1-8.

÷

Mając na uwadze powyższe rozważania, należało oddalić apelację, jako bezzasadną.

*

Na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i w zw. z art. 391 § 1 zd. 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zasądził od R. M. na rzecz (...) Ltd z siedzibą w D. kwotę 135 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

W związku z tym, że apelacja pozwanego została oddalona w całości, pozwany jest stroną przegrywającą sprawę w całości w postępowaniu odwoławczym. Pozwany powinien zatem zwrócić powodowi koszty poniesione przez powoda w postępowaniu odwoławczym. Koszty te obejmują wynagrodzenie pełnomocnika powoda, ustalone według stawki minimalnej na podstawie § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265 – tekst jednolity).

*

Z tych wszystkich względów i na podstawie powołanych wyżej przepisów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.