Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marta Ładzińska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 marca 2020 r. w J.

sprawy z odwołania R. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 28 stycznia 2019 r., znak: (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o jednorazowe odszkodowanie

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 28 stycznia 2019 r., znak: (...)w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy R. P. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej w wysokości odpowiadającej 15% stałego uszczerbku na zdrowiu, zaliczając na jego poczet dotychczas wypłacone świadczenie;

II.  w pozostałym zakresie oddala odwołanie;

III.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV U 81/19

UZASADNIENIE

Wnioskodawca R. P. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 28 stycznia 2019 r. znak (...), którą organ rentowy przyznał mu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej. W uzasadnieniu wskazał, że przyznane odszkodowanie jest zaniżone i opiera się na błędnych ustaleniach w przedmiocie wysokości uszczerbku na zdrowiu. Wniósł o przyznanie odszkodowania w kwocie 17.080 zł, stanowiącej równowartość 20% uszczerbku na zdrowiu.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania (k. 14 -15) oraz o zasądzenie na rzecz strony pozwanej kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Organ rentowy zarzucił, że podstawą decyzji była Ustawa z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (DZ U nr 199, poz. 1673) oraz że na mocy przepisu art. 11 ust. 1 cytowanej Ustawy jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a wnioskodawca zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 21.01.2019 r. doznał uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%. Stosownie do orzeczenia zostało mu przyznane odszkodowanie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca R. P. pracował jako nauczyciel akademicki. W dniu 1.10.2017 r. przeszedł na emeryturę.

Decyzją z dnia 10.07.2018 r. nr (...) Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. stwierdził u wnioskodawcy chorobę zawodową.

(dowód: bezsporne)

Wnioskodawca doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu na skutek wykonywanej pracy zawodowej. Uszczerbek powstał w trakcie wykonywania pracy zawodowej. Uszczerbek ten jest stały i wynosi 15 %.

Wnioskodawca cierpi na niewydolność wieńcową, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę oraz niedowład fonacyjny fałdów głosowych pochodzenia zawodowego, przewlekły nieżyt błony śluzowej gardła. Wnioskodawca nie rokuje powrotu do pełnej sprawności narządu głosu.

U wnioskodawcy występuje głos matowy, skrócony czas foniacji, nosowanie otwarte nawykowe. Po obciążeniu głosu wysiłkiem głosowym nasiliły się zaburzenia głosu, pojawiła się chrypka.

(dowód: dokumentacja medyczna, k – 11-43, k – 101-102, opinia biegłej laryngolog H. P. z dnia 31.05.2019 r., k – 52-53, opinia uzupełniająca biegłej laryngolog H. P. z dnia 27.09.2019 r., k – 76-77, opinia biegłej laryngolog – foniatry U. W. z dnia 3.12.2019 r., k – 95-100)

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentacji zawartej w aktach ZUS, na dokumentacji medycznej złożonej przez wnioskodawcę oraz na opiniach biegłych laryngologa i laryngologa – foniatry.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Podstawą żądania wnioskodawcy był przepis art.11 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z dnia 28 listopada 2002 roku, nr 199, poz. 1673 ze zmianami, nazywanej dalej Ustawą wypadkową), zgodnie z którym ubezpieczonemu, który w następstwie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną był fakt, że wnioskodawca doznał uszczerbku na zdrowiu na skutek choroby zawodowej. Spór dotyczył jedynie wysokości uszczerbku. Od wysokości uszczerbku zależy bowiem wysokość odszkodowania w świetle art. 11, 12 Ustawy wypadkowej.

Wysokość uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy wynosi 15 %. Sąd ustalił tę okoliczność na podstawie opinii biegłej sądowej z zakresu laryngologii i foniatrii. Biegła laryngolog orzekła, że uszczerbek wynosi 10 %, jednak biegła laryngolog – foniatra ustaliła uszczerbek na poziomie 15 %, wskazując, że organ rentowy nie skorzystał z opinii foniatry, a uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy jest uszczerbkiem tego rodzaju. Sąd dał wiarę opinii, albowiem była ona rzetelna, spójna, logiczna oraz sporządzona zgodnie z zasadami wiedzy. Biegła stwierdziła, że u wnioskodawcy występuje głos matowy, skrócony czas foniacji, nosowanie otwarte nawykowe, a po obciążeniu głosu wysiłkiem głosowym nasiliły się zaburzenia głosu, pojawiła się chrypka. Wnioskodawca cierpi na niedowład fonacyjny fałdów głosowych pochodzenia zawodowego, przewlekły nieżyt błony śluzowej gardła i nie rokuje powrotu do pełnej sprawności narządu głosu. Biegła uzasadniła, że stopień nasilenia zmian w krtani jak i stopień zaburzenia głosu dają podstawy do przyjęcia 15% uszczerbku.

Opinia biegłego podlega - jak inne dowody - ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, to jest zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Nie podlega ona zatem weryfikacji w takich kryteriach, jak dowód na stwierdzenie faktów. Jednocześnie, przy ocenie biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (tak: wyrok SN z 1987.10.13, II URN 228/87, (...)). Z istoty i celu dowodu z opinii biegłego wynika przy tym, że jeśli rozstrzygnięcie sprawy wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii biegłych jest konieczny. W takim wypadku Sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeżeli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. W niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się przesłanek podważających prawidłowość wydanych opinii.

Organ rentowy nie złożył zastrzeżeń do opinii laryngologa – foniatry, co pozwala przyjąć, że nie kwestionuje jej wniosków.

Biegła laryngolog orzekła uszczerbek w wysokości 10%, a biegła laryngolog – foniatra – 15 %. Sąd nie sumował tych uszczerbków, ponieważ oba zostały ustalone na podstawie poz. 189 c wg tabeli oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu, stanowiącej załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 234, poz. 1974).

W związku z powyższym, wobec ustalenia, że wnioskodawca doznał stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 15 %, Sąd uznał odwołanie za częściowo uzasadnione i na podstawie przepisu art. 477 ⁽¹⁴⁾ § 1 k.p.c. częściowo odwołanie uwzględnił, zmieniając decyzję organu rentowego, jak w punkcie I wyroku, a w pozostałym zakresie odwołanie oddalił, jak w punkcie II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zawarte w punkcie III wyroku znajduje oparcie w przepisie art. 108 k.p.c. oraz art. 113 w zw. z art. 96 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 98 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594). W toku postępowania wnioskodawca był zwolniony od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, a wydatki w toku postępowania ponosił Skarb Państwa.

Sąd w niniejszym postępowaniu wydał wyrok na posiedzeniu niejawnym, działając na podstawie przepisu art. 148 (1) k.p.c., zgodnie z którym Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W niniejszym postępowaniu żadna ze stron nie wnosiła o przeprowadzenie rozprawy a sąd – po zapoznaniu się z materiałem dowodowym uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia miał bowiem stan zdrowia wnioskodawcy, dla oceny którego konieczne było powołania biegłych, co Sąd uczynił.

W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji.