Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. stwierdził, że A. T., w okresie od 5 października 2018 r. do 30 kwietnia 2019 r., nie podlega ubezpieczeniom społecznym : emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek E. O.. W uzasadnieniu, organ rentowy wskazał , że A. T. został zgłoszony do ubezpieczeń, jako pracownik, od 5 października 2018 r. do 30 kwietnia 2019 r., na podstawie pisemnej umowy o pracę, zawartej 5 października 2018 r., na czas nieokreślony, na stanowisku kierownika produkcji, w wymiarze pełnego etatu, z wynagrodzeniem w wysokości 2 100,00 zł brutto, w okresie od 5 października 2018 r. do 31 października 2018 r., i, z wynagrodzeniem 2 250,00 zł brutto, w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 kwietnia 2019 r. Organ rentowy zaznaczył, że A. T. jest współwłaścicielem nieruchomości , na której znajduje się siedziba płatnika. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, że od 2 lutego 2000 r., A. T. prowadził, pod tym samym adresem, działalność gospodarczą o profilu produkcji tj. tożsamą - z działalnością płatnika. Co więcej , w okresie od 1 lutego 2003 r. do 30 września 2018 r., A. T. zatrudniał w swojej firmie (...) jako pracownika , która, od 1 października 2018 r. rozpoczęła działalność gospodarczą. W ocenie organu rentowego , A. T. nie wykonywał pracy w firmie (...) , a został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych jako pracownik, jedynie, w celu uzyskania prawa do świadczenia przedemerytalnego, co oznacza, że umowa o pracę, zawarta między E. O. , a A. T. , jako zawarta dla pozoru , jest nieważna i, tym samym, A. T. nie podlega ubezpieczeniom społecznym, od 5 października 2018 r. do 30 kwietnia 2019 r.

/decyzja k.49 - 50 akt ZUS/

W dniu 20 lutego 2020 r. A. T., za pośrednictwem pełnomocnika, złożył odwołanie od ww. decyzji. W treści odwołania wskazano , że organ rentowy, w żaden sposób, nie udowodnił , iż skarżący nie wykonywał pracy na rzecz E. O.. Podkreślono ,że strony nawiązały stosunek pracy, podpisując 5 października 2018 r. umowę o pracę , dokonując, tym samym, wszelkich czynności , nakazanych prawem , a co istotne , A. T. świadczył pracę , która polegała na nadzorowaniu procesów produkcyjnych , kontaktach z klientami , a także sprawował nadzór nad sprawami bieżącymi. Świadcząc pracę, skarżący otrzymywał wynagrodzenie , a przed rozpoczęciem pracy, przeszedł stosowne badania lekarskie oraz odbył szkolenie w dziedzinie BHP.

/odwołanie k.3 - 5/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 2 marca 2020r., pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k. 18 - 19/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. T. urodził się (...)

/okoliczność bezsporna/

A. T. od 22 października 1982 r. do 4 października 2018 r. prowadził pod własną firmą działalność gospodarczą - zakład szwalniczy produkujący odzież

/ dokumentacja k.26 - 28 , zeznania wnioskodawcy min.01:05:10 - 01:09:05 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:04:51 - 00:23:03 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101/

W okresie od 1 lutego 2003 r. do 30 września 2018 r. A. T. w ramach prowadzonej działalności zatrudniał E. O..

/okoliczność bezsporna/

Płatnik składek E. O., od dnia 1 października 2018 r., prowadzi pod firmą (...) jednoosobową działalność gospodarczą , w ramach której zajmuje się produkcją odzieży wierzchniej. Zakład produkcyjny płatnika zlokalizowany jest na nieruchomości, stanowiącej współwłasność E. O. oraz A. T.. Ww. zakład produkcyjny był uprzednio wykorzystywany do prowadzonej przez A. T. działalności gospodarczej. Stosownie do ustaleń, zawartych pomiędzy A. T. i E. O. , od dnia 1 października 2018 r. płatnik przejęła dotychczasowych pracowników A. T..

/zeznania wnioskodawcy min.01:05:10 - 01:09:05 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:04:51 - 00:23:03 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101 , zeznania płatnik składek min.01:09:05 - 01:10:38 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:23:03 - 00:37:41 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101 , wydruk z (...) k.46/

Płatnik składek zatrudnia pracowników w oparciu o wynagrodzenie minimalne , w niepełnym wymiarze czasu pracy. I tak: K. W. - umowa o prace na 1/8 etatu jako szwaczka , wynagrodzenie brutto 325 zł., E. S. - : od 1.08.2019 do 31.12.2019r. umowa o pracę na czas określony, od 1.10.2020r. na 1/8 etatu – umowa na czas nieokreślony , wynagrodzenie brutto 325 zł., T. K. – umowa o pracę w wymiarze 1/8 etatu wynagrodzenie 325 zł. brutto, H. S. – 1/8 etatu, wynagrodzenie 325 zł. brutto, T. G. – 1/8 etatu, – 325 zł., A. Ś. – 1/8 etatu, 325 zł. brutto, T. M. – 1/4 etatu, wynagrodzenie brutto 525 zł. , E. J. – pełen etat – 2600 zł. brutto- wykonuje pracę od X/2018r.

/zeznania płatnik składek min.01:09:05 - 01:10:38 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:23:03 - 00:37:41 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101, wykaz pracowników k. 46 /

Z treści umowy, nazwanej przez strony, umową o pracę, zawartej w dniu 5 października 2018 r. na czas nieokreślony wynika ,że z dniem 5 października 2018 r. płatnik składek E. O., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...), powierzyła A. T., obowiązki pracownicze kierownika produkcji, z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2 100,00 zł brutto , w pełnym wymiarze czasu pracy.

/umowa o pracę w dokumentacji osobowej wnioskodawcy k.46/

W dniu 22 października 2018 r. A. T. odbył badania lekarskie , które nie wykazały przeciwwskazań do wykonywania obowiązków pracowniczych kierownika produkcji. W dniach od 5 do 8 października 2018 r. wnioskodawca odbył szkolenie w dziedzinie BHP.

/zaświadczenie lekarskie , karta szkoleniowa w dziedzinie BHP w dokumentacji osobowej wnioskodawcy k.46/

Na mocy aneksu z dnia 1 stycznia 2019 r. , od dnia 1 stycznia 2019 r. wynagrodzenie wnioskodawcy wzrosło do kwoty 2 250,00 zł brutto.

/aneks do umowy o pracę w dokumentacji osobowej wnioskodawcy k.46/

Wykonywane przez wnioskodawcę , w ramach zawartej umowy, obowiązki sprowadzały się m.in. do dokonywania zakupu towarów w hurtowni , prasowania odzieży , a także dokonywania naprawy sprzętu. Prace, wykonywane przez wnioskodawcę, w istocie nie różniły się od czynności, jakie wykonywał w ramach, uprzednio prowadzonej przez siebie, działalności gospodarczej. A. T. nie obowiązywały sztywne godziny pracy , gdyż mógł wykonywać czynności, stosownie do okoliczności tj. elastycznie.

/zeznania wnioskodawcy min.01:05:10 - 01:09:05 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:04:51 - 00:23:03 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101 , zeznania płatnik składek min.01:09:05 - 01:10:38 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:23:03 - 00:37:41 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101 , wydruk z (...) k.46 , zeznania świadków: H. S. min.00:39:32 - 00:45:16 , K. W. min.00:45:16 - 00:48:40 , E. J. min.00:48:40 - 00:55:17 , T. K. min.00:55:17 - 00:58:31 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101/

Wnioskodawca nie był podporządkowany pracowniczo. A. T. udzielał płatnikowi porad , co do sposobu prowadzenia działalności , a w związku z pełnomocnictwem jakiego udzieliła mu E. O. , mógł on unieważniać podejmowane przez nią decyzje.

/zeznania płatnik składek min.01:09:05 - 01:10:38 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:23:03 - 00:37:41 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101

W dniu 25 marca 2019 r. płatnik składek wypowiedziała wnioskodawcy umowę o pracę wskazując ,że okres wypowiedzenia upływa w dniu 30 kwietnia 2019 r. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano likwidację stanowiska pracy.

/rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem w dokumentacji osobowej wnioskodawcy k.46/

Świadectwo pracy z dnia 30 kwietnia 2019 r. wskazuje ,że A. T. miał wykonywać powierzone mu obowiązki pracownicze w firmie (...) w okresie od 5 października 2018 r. do 30 kwietnia 2019 r.

/świadectwo pracy w dokumentacji osobowej wnioskodawcy k.46/

Płatnik składek nie zaangażowała ani nie zatrudniła innej osoby, na miejsce zwolnionego, A. T..

/zeznania płatnik składek min.01:09:05 - 01:10:38 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:23:03 - 00:37:41 rozprawy z dnia 27 lipca 2020 r. , płyta CD k.101/

A. T. złożył wniosek o świadczenie przedemerytalne.

/okoliczność bezsporna/

Powyższych ustaleń Sąd dokonał, przede wszystkim, w oparciu o załączone do akt dokumenty w postaci m.in.: dokumentacji osobowej, akt rentowych oraz w oparciu o osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań świadków: H. S. , K. W. , E. J. , T. K. , a także, częściowo tylko, w postaci zeznań wnioskodawcy oraz płatnik - w zakresie, w jakim można było na ich podstawie ustalić, że wnioskodawca wykonywał na rzecz płatnika składek w spornym okresie, pewne czynności.

Sąd, przede wszystkim, odmówił wiary zeznaniom wnioskodawcy oraz płatnik w części, w której wskazywali oni na zatrudnienie A. T. na podstawie umowy o pracę z uwagi na istnienie rzeczywistej potrzeby pracodawcy. Podkreślić należy ,że wykonywane przez wnioskodawcę czynności w żaden sposób nie zmieniły się w stosunku do czynności , jakie wykonywał uprzednio w ramach własnej działalności gospodarczej. Co więcej , z zeznań samej płatnik wynikało ,że wnioskodawca świadczył pracę w elastycznych godzinach , a nadto miał decydujące zdanie w kwestiach prowadzonej przez nią działalności. Tym samym z całą pewnością nie można przypisać łączącemu płatnika oraz wnioskodawcę stosunkowi cech stosunku pracy. Nie sposób również uznać za wiarygodne zeznań wnioskodawcy w zakresie w jakim wskazywał ,że to obciążenie psychiczne zmusiło go do zakończenia prowadzonej działalności i podjęcia zatrudnienia w firmie płatnik , skoro wykonywane przez niego czynności nie uległy jakiejkolwiek zmianie.

Z uwagi na, łączące wnioskodawcę i płatnik, bliskie relacje , na co w szczególności wskazuje współwłasność nieruchomości, na której zlokalizowany jest zakład szwalniczy , a, tym samym, zainteresowanie w uzyskaniu korzystnego dla wnioskodawcy rozstrzygnięcia, zeznania wnioskodawcy oraz płatnik, musiały podlegać szczególnie wnikliwej ocenie, pod kątem ich wiarygodności i mocy dowodowej. W ocenie Sądu, ich negatywną ocenę, uzasadnia w szczególności fakt, rozwiązania stosunku pracy po okresie 6 miesięcy aktywności wnioskodawcy, z uwagi na likwidację stanowiska pracy, celem wypełnienia jednej z przesłanek, od zaistnienia której, uzależnione jest uzyskanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Sąd oddalił wnioski dowodowe pełnomocnika ZUS , w zakresie zobowiązania płatnika do przedstawienia przychodów i dochodów płatnika , a także zobowiązania wnioskodawcy do podania placówek, w których leczy się psychiatrycznie, uznając , że okoliczności te nie są istotne dla rozstrzygnięcia istoty sporu tj. kwestii świadczenia przez wnioskodawcę czynności, w ramach stosunku pracy i zmierzają jedynie do zbędnego wydłużenia niniejszego postępowania.

S ąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie, jako niezasadne, podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 1, art.8 ust.1 i art.11 ust.1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 roku, poz.53) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Definicja pracownika na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych została zawarta w przepisie art.8 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy.

Pojęcie stosunku pracy, o jakim mowa w art.8 ust.1 ww. ustawy jest równoznaczne z pojęciem stosunku pracy definiowanym przez art. 22 k.p. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2005 roku, I UK 296/04, OSNP 2006/9-10/157).

Stosownie do treści art.22§1 kodeksu pracy, przez nawiązanie stosunku pracy, pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy posiada szczególne cechy, które pozwalają na jego odróżnienie od innych stosunków prawnych do niego zbliżonych.

Stosunek pracy wyróżnia się:

1) koniecznością osobistego wykonania pracy,

2) podporządkowaniem pracownika pracodawcy,

3) wykonywaniem pracy na rzecz pracodawcy

4) i na jego ryzyko,

5) a ponadto odpłatnością pracy.

W razie ustalenia, że w, łączącym strony stosunku prawnym, występowały elementy obce stosunkowi pracy, nie jest możliwa ocena, że zawarta została umowa o pracę.

Spór, w niniejszej sprawie, sprowadza się do ustalenia, czy A. T. faktycznie świadczył pracę na rzecz E. O., czy też strony zawarły kwestionowaną umowy o pracę wyłącznie w celu wyłudzenia świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a więc dla pozoru, ewentualnie czy czynność ta nie zmierzała do obejścia prawa i nie była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

O pozorności umowy o pracę, wnioskować należy z całokształtu okoliczności, dotyczących momentu zawarcia umowy, jak i przez pryzmat zdarzeń późniejszych. Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika, rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 r. o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W przedmiotowej sprawie, organ rentowy stanął na stanowisku, że umowa o pracę z dnia 5 października 2018 r., zawarta między wnioskodawcą , a płatnikiem składek , jest nieważna, bowiem, została zawarta dla pozoru.

Zgodnie z art.83§1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z dnia 14 marca 2001 r. (III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art.58§1 k.c. w związku z art.300 k.p.).

O czynności prawnej, mającej na celu obejście ustawy, można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro, z zawarciem umowy o pracę, ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia, nie może być kwalifikowane jako obejście prawa.

W sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia, uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2008 r., sygn. akt II UK 334/07).

Sąd Okręgowy, w całości, podziela stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 24 lutego 2010 r. w sprawie o sygn. akt II UK 204/09 (Lex nr 590241), iż o tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art.22§1 k.p. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2010 roku w sprawie o sygn. akt I UK 43/10 (Lex nr 619658) , wskazano, że umowa o pracę jest zawarta dla pozoru, a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalnego i rentowych oraz wypadkowego i chorobowego, to podjęcie zatrudnienia w celu objęcia tymi ubezpieczeniami i ewentualnie korzystania z przewidzianych nimi świadczeń nie jest obejściem prawa. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt I UK 74/10 (Lex numer 653664) stwierdzono zaś, że podstawą ubezpieczenia społecznego jest rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust.1 punkt 1 i art.13 punkt 1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa sens istnienia umowy o pracę. Innymi słowy jej formalna strona, nawet połączona ze zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego, nie stanowi podstawy takiego ubezpieczenia.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że motywacja skłaniająca do zawarcia umowy o pracę nie ma znaczenia dla jej ważności przy tym wszak założeniu, że nastąpiło rzeczywiste jej świadczenia zgodnie z warunkami określonymi w art. 22§1 k.p. Tym samym, nie można byłoby czynić odwołującemu zarzutów, że zawarł kwestionowaną umowę o pracę jedynie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych, pod tym wszakże warunkiem, że na podstawie tej umowy realizowałaby zatrudnienie o cechach pracowniczych.

Mając na uwadze dotychczas poczynione rozważania prawne, należy podkreślić, że w realiach niniejszej sprawy, w celu dokonania kontroli prawidłowości zaskarżonej decyzji organu rentowego należało ustalić czy pomiędzy ubezpieczonym , a płatnikiem składek istotnie doszło do nawiązania i realizacji stosunku pracy w warunkach określonych w art.22§1 k.p., czy A. T. osobiście świadczył pracę podporządkowaną pracodawcy (pod kierownictwem pracodawcy) w sposób ciągły, odpłatny, na rzecz i ryzyko pracodawcy. Dokonanie powyższego ustalenia miało, bowiem, znaczenie dla objęcia ubezpieczonego obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi: emerytalnym, rentowymi, chorobowym oraz wypadkowym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. W realiach niniejszej sprawy odpowiedź na powyższe pytanie jest negatywna.

Zgromadzony w toku postępowania, materiał dowodowy, nie potwierdził, aby powierzone ubezpieczonemu obowiązki, wykonywał on w okresie od dnia 5 października 2018 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, tj. przez pięć dni w tygodniu po osiem godzin dziennie. Wnioskodawca sam decydował o rozpoczęciu i zakończeniu pracy, pracodawca nie kontrolował czasu pracy.

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie, materiał dowodowy nie potwierdza, również, aby E. O., będąca pracodawcą, rzeczywiście, na bieżąco, kierowała pracą wnioskodawcy , a co istotne, w niniejszej sprawie dochodziło wręcz do sytuacji odwrotnej , to wnioskodawca miał decydujące zdanie , w zakresie, podejmowanych przez E. O., działań w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Okoliczność zaś ,że płatnik dopiero rozpoczęła działalność i, tym samym , potrzebowała wsparcia doświadczonej osoby, nie ma jakiegokolwiek znaczenia dla rozstrzygnięcia , czy doszło do świadczenia pracy w ramach stosunku pracy. Co również istotne , E. O. nie stosowała żadnego sposobu rozliczenia z wykonania zadań przez wnioskodawcę, nie ma, bowiem, na to żadnych dowodów. W przedmiotowym stanie faktycznym, co jednoznacznie wynika z dokonanych ustaleń – brak podstawowej przesłanki stosunku pracy – podporządkowania pracowniczego. Jest to istotne, jeżeli uwzględni się, że zatrudnienie pracownicze odwołuje się do staranności. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika także, aby płatnik wydawała wnioskodawcy polecenia, wskazówki, rady odnośnie do bieżącego wykonywania pracy. Przeciwnie – z zeznań obojga wynika, że wnioskodawca miał pełną swobodę w zakresie czasu pracy, a nawet zastępował płatnika w procesach decyzyjnych. .

Zdaniem Sądu Okręgowego, powyższe okoliczności świadczą o tym, że istniejący pomiędzy wnioskodawcą , a płatnikiem składek stosunek prawny nie zawierał konstytutywnego elementu stosunku pracy w postaci wykonywania pracy w warunkach podporządkowania pracowniczego pod kierownictwem pracodawcy. Taka zaś konstatacja, wyklucza uznanie, że sporne zatrudnienie miało cechy zatrudnienia pracowniczego, mimo iż Sąd nie neguje, że A. T. wykonywał pewne czynności w spornym okresie na rzecz płatnika składek o których mowa w zeznaniach stron i świadków. W rezultacie Sąd uznał, że wykonywane przez ubezpieczonego na rzecz płatnika składek czynności nie odbywały się w reżimie charakterystycznym dla stosunku pracy, to jest zgodnie z dyspozycją art. 22 § 1 k.p., a strony nie były związane umową o pracę.

Kwalifikacja ta ma znaczenie z dwóch powodów. Po pierwsze, zgodnie z art.6 ust.1 punkt 1, art.11 ust.1 oraz art.12 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, prowadzi do uznania, że wnioskodawca A. T. nie podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik. Po drugie, stanowisko to, zważywszy na treść zaskarżonej decyzji, uniemożliwia wypowiedzenie się, co do podlegania ubezpieczeniu społecznemu ubezpieczonego na innej podstawie prawnej. Sąd Okręgowy nie może, w tym postępowaniu, tej kwestii przesądzać, gdyż przedmiotem sprawy jest wyłącznie podleganie ubezpieczeniom społecznym jako pracownik (art. 6 ust 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, wątpliwości organu rentowego, co do rzeczywistego celu i zamiaru stron nawiązujących ten stosunek prawny były uzasadnione, a zatem zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odpowiada prawu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

S.B.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi odwołującego się (k. 106)