Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II C 1454/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący sędzia K. T.

Protokolant starszy sekretarz sądowy M. R.

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2020 roku w Łodzi

sprawy w powództwa Miasta Ł.

przeciwko D. Ś.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

1.  nakazuje pozwanemu opróżnienie lokalu mieszkalnego numer (...), położonego w Ł. przy ul. (...);

2.  orzeka, że pozwanemu przysługuje uprawnienie do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

3.  nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu przez pozwanego do czasu złożenia pozwanemu przez Miasto Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt II C 1454/19

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2019 roku Miasto Ł. reprezentowane przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego wniosło o nakazane opróżnienia przez D. Ś. lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ulicy (...).

(pozew k. 4, 5, pełnomocnictwo k. 6, 7)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa. W dalszym postępowaniu pozwany był reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego.

(odpowiedź na pozew k. 37, pełnomocnictwo k. 83)

Sąd ustalił:

Najemcą przedmiotowego lokalu była H. Ś.- babka pozwanego, która zmarła 27 grudnia 2015 roku. Po śmierci H. Ś. pozwany złożył wniosek o zawarcie umowy najmu, jednak został on rozpoznany negatywnie z uwagi na to, że został złożony z przekroczeniem terminu a nadto z uwagi na to, iż osiągany przez pozwanego dochód wyższy, niż określony w uchwale Miasta Ł. oraz ustalenie, że pozwany nie mieszkał w lokalu na chwilę śmierci H. Ś.. Pozwany został wezwany do wydania lokalu wezwaniem z 17 maja 2019 roku. Lokal nie jest zadłużony.

(umowa najmu k. 17- 18, odpis skrócony aktu zgonu k. 13, wniosek o zawarcie umowy z załącznikami k. 47- 58, korespondencja dotycząca wniosku o zawarcie umowy najmu k. 13 odw.- 16, 41, 43- 46, wezwanie k. 12, kartoteka finansowa lokalu k. 19- 30)

Pozwany nie pobiera renty ani emerytury, nie jest zarejestrowany jako bezrobotny, nie korzysta w pomocy społecznej. W stosunku do pozwanego wydano orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim okresowe (do 24 czerwca 2021 roku). Pozwany jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę do 31 października 2020 roku, pracuje od 2006 roku nieprzerwanie. Miesięcznie otrzymuje wynagrodzenie 2300- 2400 zł netto. Nie ma innych źródeł dochodu, nie ma zajęć komorniczych. Ma zaciągnięty jeden kredyt, który spłaca na bieżąco, nie ma oszczędności. Zamieszkuje sam w lokalu, nie ma innego lokalu, w którym może zamieszkać.

(informacja z: ZUS k. 32, PUP k. 34, MOPS k. 35, orzeczenie k. 79, przesłuchanie pozwanego k. 88)

Sąd zważył:

Powództwo było zasadne. Materialnoprawną podstawę żądania eksmisji stanowi przepis art. 222 § 1 k.c., zgodnie z którym właściciel może żądać od osoby, która faktycznie włada jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Dla oceny zasadności roszczeń w oparciu o wskazaną regulację prawną konieczne jest więc ustalenie, czy podmiot, który faktycznie rzeczą włada, nie dysponuje skutecznym względem właściciela uprawnieniem do wykonywania powyższego. Pozwany nie wykazał, aby miał tytuł prawny do lokalu. Nawet przy przyjęciu, że pozwany zamieszkiwał w lokalu za życia babki, która była najemcą, i za jej zgodą, a więc miał pochodny tytuł prawny w postaci użyczenia lokalu przez babcię, to stosunek użyczenia wygasł wraz ze śmiercią najemczyni. Pozwany nie mógł wstąpić w stosunek najmu z chwilą śmierci najemcy na podstawie art. 691§1 kc, gdyż nie należy do kręgu osób wskazanych w tym przepisie w szczególności nie był dzieckiem najemcy ani na najemcy nie spoczywał wobec pozwanego obowiązek świadczeń alimentacyjnych. Wreszcie nie został nawiązany stosunek najmu pomiędzy pozwanym a powodem na podstawie przepisów uchwały Rady Miejskiej w Ł. nr (...) z dnia 29 czerwca 2012 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Miasta Ł.. Należy podkreślić, że na podstawie §12 uchwały Miasto Ł. może (natomiast nie ma takiego obowiązku) zawrzeć umowę z osobami wskazanymi w tym przepisie. Po stronie osoby, która złożyła wniosek o zawarcie umowy na podstawie uchwały brak jest zatem roszczenia o zawarcie umowy. Innymi słowy taka osoba nie może skutecznie wystąpić do sądu przeciwko Miastu Ł. o zawarcie umowy, gdyż żaden przepis nie przyznaje roszczenia o takiej treści osobie, która wniosła o zawarcie umowy najmu. Jeżeli osoba spełniła warunki określone w uchwale (pozwany zaś bezspornie nie spełnił co najmniej dwóch warunków: nie zachował terminu złożenia wniosku i przekroczył kryterium dochodowe), to może w ogóle wnosić o zawarcie umowy; nawet jednak wówczas gdy te kryteria spełnia, po stronie Miasta Ł. brak jest obowiązku zawarcia umowy (któremu to obowiązkowi odpowiadałoby roszczenie wnioskującego o najem). Sąd nie uważa, aby powód, domagając się opróżnienia lokalu przez powoda, korzystał ze swojego prawa własności w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego czy społeczno- gospodarczym przeznaczeniem przysługującego prawa (art. 5 kc). Jakkolwiek pozwany nie zalega z opłatami i nie można mu postawić żadnego zarzutu co do sposobu korzystania z lokalu, to jednak chęć innego zadysponowania lokalem niż nawiązanie najmu z pozwanym nie może być postrzegana jako skorzystanie z prawa własności w sposób o jakim mowa w art. 5 kc. Powód ma prawo swobodnie decydować o swoim mieniu. Prawo własności jest szczególnym prawem i podlega szczególnej ochronie. Brak w stanie faktycznym tej sprawy na wkraczanie w to prawo powoda.

Uwzględniając powództwo Sąd miał obowiązek orzec w przedmiocie lokalu docjalnego, zgodnie bowiem z art. 14 ust 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów (…) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Zgodnie z ust. 3 przepisu art. 14 ustawy Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, orzeka o tym uprawnieniu biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z lokalu oraz szczególną sytuację materialną i rodzinną osób, których nakaz opróżnienia lokalu dotyczy. Natomiast w myśl art. 14 ust. 4 ustawy sąd nie może orzec o braku takiego uprawnienia wobec m.in. niepełnosprawnych, chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. Skoro pozwany posiada orzeczenie o niepełnosprawności i nie ma innego lokalu należało.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98§1 kpc obciążając pozwanego kosztami poniesionymi przez powoda (200 zł opłata od pozwu i 240 zł wynagrodzenie pełnomocnika).