Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Opolu IX Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2019 r. w Opolu

sprawy z powództwa D. M.

przeciwko P. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. B. na rzecz powoda D. M. kwotę 31.771 zł (trzydzieści jeden tysięcy siedemset siedemdziesiąt jeden złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa_ Sądu Rejonowego w Opolu kwotę 1.589 zł tytułem opłaty od pozwu, od wniesienia której powód był zwolniony.

Sygn. akt IX C 1365/18

UZASADNIENIE

Powód D. M. pozwem wniesionym dnia 15 lutego 2018 r. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego P. B. kwoty 31 771 zł, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 21 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty, oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Wniósł także o zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż powód był pracownikiem ochrony w lokalu (...), przy ul. (...) we W.. Dnia 19 kwietnia 2015 r. przebywał w pracy. Około godziny 3:10 pozwany wraz z innym mężczyzną wyszli z lokalu, a pozwany wyniósł poza ogródek piwny szklankę, będącą własnością lokalu. Powód udał się za pozwanym celem upomnienia go, że wynoszenie szkła poza ogródek piwny jest zabronione. Pozwany zareagował na to upomnienie agresywnie, używając względem powoda wulgarnych słów. Gdy pozwany z powodem stali przed lokalem, powód usłyszawszy dźwięk otwieranych drzwi odwrócił głowę celem ustalenia, czy zbliża się drugi pracownik ochrony. Wówczas pozwany uderzył powoda szklanką w lewą część głowy.

Powód wskutek uderzenia w twarz doznał rany tłuczonej prawej okolicy jarzmowej, rany dartej lewej okolicy jarzmowej, rany ciętej lewej strony twarzy i szyi, rany ciętej lewej małżowiny usznej i głębokiego otarcia naskórka szyi, co stanowiło średni uszczerbek na zdrowiu w postaci naruszenia czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia trwających dłużej niż 7 dni. Powoda przewieziono do szpitala, gdzie stwierdzono u niego dużą, głęboką ranę ciętą policzka lewego, przechodzącą na szyję, z niewielkim uszkodzeniem mięśni i drobną ranę policzka lewej małżowiny usznej. Ranę oczyszczono, zaopatrzono chirurgicznie i przepisano powodowi antybiotyk.

Wskutek zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r. powód odczuwał bóle i zawroty głowy, nudności i osłabienie organizmu, co znacząco utrudniało mu realizowanie codziennych obowiązków. Celem uśmierzenia bólu i zapobieżeniu powikłań wynikających z doznanego urazu powód korzystał z prywatnej opieki medycznej, w postaci badań i konsultacji lekarskich. Uiścił kwotę 123 zł za badanie powoda wykonane przez lekarza medycyny sądowej, celem ustalenia rozmiaru obrażeń ciała doznanych przez powoda w wyniku uderzenia go w twarz szklanym przedmiotem.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział V Karny z dnia 1 marca 2017 r. P. B. uznano za winnego tego, że w dniu 19 kwietnia 2015 r. we W., przed lokalem (...) dokonał uszkodzenia caiła pracownika ochrony D. M. w ten sposób, że uderzył go szklanką w głowę, czym spowodował u niego obrażenia w postaci rany tłuczonej prawej okolicy jarzmowej zaopatrzonej chirurgicznie, rady dartej lewej okolicy jarzmowej, rany ciętej lewej strony twarzy i szyi, rany ciętej lewej małżowiny usznej i głębokie otarcie naskórka szyi, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na czas powyżej dni siedmiu i za to wymierzono mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Na podstawie art. 46 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec pozwanego na rzecz powoda nawiązkę w kwocie 7000 zł. Wyrok z dnia 1 marca 2017 r. jest prawomocnym.

Powód w związku z oszpeceniem twarzy będącym skutkiem przestępstwa popełnionego przez pozwanego odbył konsultacje w Centrum (...) za kwotę 150 zł i 200 zł. Powód planuje również poddać się leczeniu mającym na celu usunięcie blizny, w tym leczeniu chirurgicznemu. Całkowity koszt leczenia powód szacuje na kwotę 3300 zł, a ogół wydatków, które poniósł lub będzie zmuszony ponieść w związku z leczeniem opiewa zgodnie z twierdzeniami powoda na kwotę 3771 zł.

Powód zauważy, iż pozwany odpowiada względem niego w zakresie obowiązku zapłaty zadośćuczynienia i odszkodowania na podstawie art. 415 k.c., ponieważ pozwany uderzając powoda w twarz szklanym przedmiotem popełnił przestępstwo z art. 157 § 1 k.k.

Powód nadmienił, iż przed wydarzeniem z dnia 19 kwietnia 2015 r. był człowiekiem energicznym i aktywnym życiowo, uprawiającym sport i spotykającym się ze znajomymi. Po zdarzeniu z dnia 19 kwietnia 2015 r. przez dłuższy czas musiał zaprzestać dotychczasowej aktywności. Blizna na twarzy będąca skutkiem uderzenia szklanym przedmiotem ma charakter szpecący, a wskutek niej powód odczuwa zarówno dyskomfort fizyczny w postaci dolegliwości bólowych, jak również dyskomfort psychiczny, bowiem powód w wyniku powstania blizny poczuł się nieatrakcyjny, jego aktywność seksualna osłabła, a w relacjach z kobietami stał się nieśmiały. Nadmienił, iż stanowi to dla niego poważne obciążenie psychiczne z uwagi na to, iż powód jest osobą w wieku 27 lat i nie pozostaje w stałym związku.

Powód tytułem zadośćuczynienia domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego kwoty 28 000 zł.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej I Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 16 marca 2018 r. (k. 45) zwolnił powoda od kosztów sądowych w całości.

Pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 2 maja 2018 r. domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia na swoją rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, nadto zwolnienia pozwanego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości, bowiem pozwany wskazał, iż nie jest w stanie ponieść ich bez uszczerbku dla utrzymania swojego i rodziny.

W uzasadnieniu pisma pozwany zaprzeczył wszelkim twierdzeniom powoda, za wyjątkiem wyraźnie przyznanych. Zakwestionował zasadność roszczenia pozwu co do wysokości. Przyznał, iż został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział Karny z dnia 1 marca 2017 r., na podstawie którego orzeczono również względem pozwanego na rzecz powoda nawiązkę w kwocie 7 000 zł. Odnośnie zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r. zaprzeczył jednak, aby wyszedł z lokalu (...) ze szklanką będącą własnością lokalu. Podniósł, iż wyjaśnił ten fakt powodowi, a ten mimo to zareagował agresywnie. Między powodem a pozwanym miało dojść do sprzeczki słownej, zaś zgodnie z twierdzeniami pozwanego, w odpowiedzi na zachowanie powoda pozwany niefortunnie uderzył go szklanką w okolice twarzy. W związku z tym, zdaniem pozwanego powód przyczynił się do zaistnienia tego zdarzenia szkodowego.

Odnosząc się do żądania pozwu w przedmiocie zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania kwoty 31 771 zł pozwany nadmienił, iż w listopadzie 2017 r., zgodnie z obowiązkiem wynikającym z wyroku karnego uiścił na rzecz powoda nawiązkę w kwocie 7000 zł, zaś powód w swym pozwie nie wskazał, czy fakt uiszczenia przez pozwanego nawiązki został uwzględniony. Tym samym, roszczenie powoda o zasądzenie dochodzonej pozwem kwoty, m.in. z tytułu uzupełnienia dochodzonego zadośćuczynienia było zdaniem pozwanego bezzasadne, bowiem opierało się na okolicznościach wyczerpująco przedstawionych i przeanalizowanych w postępowaniu karnym, a powód nie przedstawił nowych faktów i dowodów, które uzasadniałyby zasądzenie na jego rzecz odszkodowania i zadośćuczynienia w dochodzonej pozwem kwocie.

Pozwany wskazał, iż obecnie stan zdrowia powoda jest dobry, nie ponosi on konsekwencji zdarzenia szkodowego z dnia 19 kwietnia 2015 r., a leczenie skutków tego zdarzenia nie obejmowało hospitalizacji. Pozwany zakwestionował także, aby przedłożone do pozwu dokumenty, w tym faktury VAT i paragony za badania wykonane przez powoda prywatnie stanowiły dowody wykazujące w dostatecznym stopniu, iż koszty leczenia skutków zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r., które powód poniósł albo zamierza sfinansować przemawiają za zasądzeniem od pozwanego na rzecz powoda odszkodowania w takiej wysokości. W ocenie pozwanego z części przedłożonych paragonów nie wynikało jednoznacznie, iż kwoty, na które opiewały paragony zostały rzeczywiście wydatkowane przez powoda. Nadto, zdaniem pozwanego bezzasadnym byłoby obciążenie go kosztami planowanego przez powoda leczenia mającego na celu usunięcie blizny, bowiem powód nie wykazał, czy istnienie możliwość refundacji kosztów w tym zakresie i czy placówka medyczna wskazana przez powoda jest jedyną placówką oferującą usunięcie blizn.

Również żądanie powoda dotyczące zasądzenia na jego rzecz od pozwanego zadośćuczynienia było w ocenie pozwanego bezzasadne, bowiem żądana przez powoda z tego tytułu kwota, wynosząca wraz z żądanym odszkodowaniem 31 771 zł jest rażąco wygórowana i niewspółmierna z zakresem obrażeń doznanych przez powoda w wyniku zdarzenia szkodowego z dnia 19 kwietnia 2015 r., również przy uwzględnieniu faktu, iż pozwany uiścił na rzecz powoda nawiązkę w kwocie 7000 zł.

Odnosząc się do żądania naliczania odsetek od dochodzonej pozwem kwoty pozwany nadmienił, iż w jego ocenie powód nie wykazał, aby zasadnym było naliczanie ich od ewentualnie zasądzonej wyrokiem kwoty począwszy od daty 21 grudnia 2017 r., a możliwym jest również przyjęcie jako daty początkowej ich naliczania daty wydania wyroku.

Postanowieniem wydanym na rozprawie z dnia 16 października 2018 r. Sąd Rejonowy w Opolu Wydział IX Cywilny oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. M. w dniu 19 kwietnia 2015 r., przebywał w lokalu (...) przy ul. (...) we W., gdzie pracował jako ochroniarz. Około godziny 2:50 do lokalu wszedł pozwany P. B., wraz z innym mężczyzną. Obaj wyszli z lokalu o godzinie 3:10. Następnie udali się poza ogródek piwny. P. B. niósł ze sobą szklankę będącą własnością lokalu. Powód udał się za pozwanym i zwrócił mu uwagę, że wynoszenie naczyń szklanych poza teren lokalu jest zabronione. Nakazał pozwanemu odnieść szklankę do lokalu. P. B. na upomnienie zareagował agresywnie, używając w stosunku do powoda wulgarnych słów. Powód stojąc z pozwanym przed lokalem po usłyszeniu dźwięku otwieranych drzwi obrócił się w ich kierunku celem sprawdzenia, czy nadchodzi drugi pracownik ochrony. Wówczas pozwany uderzył powoda szklanką w lewą część głowy, w tym lewą skroń, policzek oraz ucho, wskutek czego zaczął krwawić. Pozwany oddalił się z miejsca zdarzenia.

Powód po uderzeniu go szklanką w głowę został przewieziony na Szpitalny Oddział Ratunkowy przy ul. (...) we W.. Spod lokalu do karetki przewieziono go na wózku inwalidzkim, ponieważ na skutek uderzenia stracił dużo krwi i był bliski omdlenia. W Szpitalu u powoda zdiagnozowano u niego otwartą ranę policzka i okolic skroniowo – żuchwowej oraz liczne rany otwarte głowy. W ramach leczenia zastosowano szycie licznych ran skóry i tkanki podskórnej, założenie opatrunku na ranę, wstrzyknięcie elektrolitów oraz podanie anatoksyny tężcowej. Szycie ran tego samego dnia trwało od godziny 5.00 do godziny 7.00.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział V Karny wyrokiem z dnia 1 marca 2017 r. w punkcie I uznał P. B., oskarżonego o to, że 19 kwietnia 2015 r. we W., przed lokalem (...) dokonał uszkodzenia ciała pracownika ochrony D. M. w ten sposób, że uderzył go szklanką w głowę, czym spowodował u niego obrażenia w postaci rany tłucznej prawej okolicy jarzmowej zaopatrzonej chirurgicznie, rany dartej lewej okolicy jarzmowej, rany ciętej lewej strony twarzy i szyi, rany ciętej lewej małżowiny usznej i głębokiego otarcia naskórka szyi, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na czas powyżej 7 dni, tj. czynu stanowiącego przestępstwo z art. 157 § 1 k.k. Został skazany na karę sześciu miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. W punkcie II orzeczono wobec oskarżonego P. B. na rzecz pokrzywdzonego D. M. nawiązkę w kwocie 7000 zł, a w punkcie III zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego D. M. kwotę 720 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok uprawomocnił się z dniem 12 kwietnia 2017 r.

dowód: akta sprawy przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział V Karny, sygn. akt V K 1173/16 ( w tym nagranie monitoringu k. 19, protokół okazanych k. 45, notatka urzędowa k. 64, karta protokołu przesłuchania k. 74, protokół zeznań k. 10, 47, 109 – 110,

kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 1 marca 2017 r. z uzasadnieniem (akta sądowe k. 17 – 30)

Karta informacyjna Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z dnia 19 kwietnia 2015 r. (akta sądowe k. 31 – 32)

zeznania i zeznania uzupełniające powoda D. M. (e-protokół z dnia 16 października 2018 r.)

zeznania pozwanego P. B. (e-protokół z dnia 16 października 2018 r.)

W dniu 21 kwietnia 2015 r., na zlecenie powoda w Zakładzie Medycyny Sądowej (...) we W. przeprowadzono badanie sądowo – lekarskie powoda dla ustalenia charakteru i stopnia ciężkości obrażeń doznanych wskutek zdarzenia. W świadectwie sądowo – lekarskich oględzin ciała z dnia 21 kwietnia 2015 r. zdiagnozowano u powoda ranę tłuczoną prawej okolicy jarzmowej zaopatrzoną chirurgicznie, ranę dartą lewej okolicy jarzmowej, ranę ciętą lewej strony twarzy i szyi, rany cięte lewej małżowiny usznej i głębokie otarcie naskórka szyi. Powód poniósł koszt wykonania badań opiewający na kwotę 123 zł.

Powód w dniach 17 sierpnia i 17 września 2018 r. konsultował się w Centrum (...) celem ustalenia, jaki jest koszt planowanego przez powoda leczenia blizny powoda powstałej w wyniku przecięcia jego skóry szkłem. W Centrum (...) oszacowano, iż w skład etapów i kosztów leczenia wchodzą: dwuetapowy zabieg chirurgiczny plastyki blizny – 1600 zł, regeneracyjny zabieg z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego – 999 zł, specjalistyczne naświetlanie LED, 8 zabiegów – 699 zł.

dowód: Świadectwo sądowo – lekarskich oględzin ciała z dnia 21 kwietnia 2015 r. (akta sądowe k. 33 – 34)

Faktura VAT nr (...) z dnia 21 kwietnia 2015 r. (akta sądowe k. 35)

Kosztorys leczenia z dnia 5 września 2017 r. (akta sądowe k. 36)

Powód po zdarzeniu z dnia 19 kwietnia 2015 r. przez okres miesiąca był niezdolny do wykonywania pracy. Leczenie skutków powyższego zdarzenia trwało około 2 miesięcy. Po upływie trzech tygodni powodowi zdjęto szwy. Zalecono, aby jak najmniej ruszał głową i nie pracował. W ramach pielęgnacji udawał się do lekarza celem zmieniania opatrunków.

Po ściągnięciu szwów powód do chwili obecnej okresowo odczuwa bóle w okolicach blizny lewej części twarzy, objawiające się uczuciem szczypania. Blizna ta jest widoczna i zwraca uwagę osób widzących powoda, którzy komentują ten fakt i wytykają powoda palcami. Wywołuje to u niego negatywne odczucia psychiczne. Podobnie negatywne odczucia pojawiają się u powoda, gdy patrzy się na niego jego dziecko, bowiem powód nie chce, aby jego dziecko oglądało twarz powoda pokryta bliznami wynikłymi ze zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r.

Powód nie podjął leczenia mającego na celu usunięcie blizny, ponieważ nie posiadał odpowiednich środków finansowych na ten cel. Chce jak najszybciej podjąć leczenie mające na celu usunięcie albo uczynienie blizny mniej widoczną.

dowód: zeznania powoda D. M. (e-protokół z dnia 16 października 2018 r.)

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział V Karny w punkcie 1 nadał klauzulę wykonalności prawomocnemu wyrokowi Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział V Karny z dnia 1 marca 2017 r., sygn. akt V K 1173/16 w pkt II i III części dyspozytywnej wyroku.

W ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Opolu B. J. pod sygn. akt (...)na wniosek wierzyciela D. M., na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego we Wrocławiu Wydział VII Karny z dnia 1 marca 2017 r., sygn. akt V K 1173/16 dokonano potrącenia z wynagrodzenia P. B. uzyskiwanego w firmie (...) S.A. z/s w W. następujących kwot:

- 2438,86 zł – (...)

- (...)88 zł – (...)

- (...)59 zł – (...)

- 1705,47 zł – (...)

dowód: (...) S.A. z dnia 10 września 2018 r. (akta sądowe k. 84)

akta sprawy przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział V Karny, sygn. akt V K 1173/16

Powód w dniu 2 listopada 2017 r. wysłał pozwanemu wezwanie do zapłaty odszkodowania w kwocie 3771 zł oraz zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę w kwocie 43 000 zł, w terminie 14 dni od otrzymania wezwania. Żądania powoda wynikały z faktu popełnienia przez pozwanego w dniu 19 kwietnia 2015 r. przestępstwa z art. 157 § 1 k.k., wskutek którego pokrzywdzony D. M. doznał obrażeń ciała w postaci otwartej rany policzka i okolicy skroniowo – żuchwowej oraz licznych otwartych ran głowy i ucha lewego. W piśmie nadmieniono, iż powód tytułem zadośćuczynienia co do zasady żąda kwoty 50 000 zł, a w związku z zasądzeniem od pozwanego na rzecz powoda wyrokiem karnym kwoty 7000 zł do zapłaty pozostaje kwota 43 000 zł. Kwota żądana tytułem odszkodowania miała pokryć koszty leczenia, które powód poniósł lub jest zmuszony ponieść.

dowód: Wezwanie do zapłaty odszkodowania i zadośćuczynienia z dnia 23 października 2017 r., z potwierdzeniem nadania (akta sądowe k. 37 – 40)

Wskutek zdarzenia z dnia 19.04.2015r. powód doznał uszkodzeń ciała pod postacią ran lewego policzka i szyi oraz małżowiny usznej lewej. W wyniku wypadku u powoda powstały następujące blizny pourazowe, które stanowią trwałe następstwo wypadku, skutkując defektem natury estetycznej:

- Rozległa blizna pourazowa okolicy lewego kąta żuchwy około 1 cm. poniżej skrawka ucha, o przebiegu poziomym, w kształcie litery S, szeroka, zanikowa, różowa, z zaciąganiem bieguna tylnego, o wymiarach 6x1 cm.

- Wąska blizna obrąbka ucha około 1,5 cm ponad przewodem słuchowym zewnętrznym, o długości 1 cm. Blizna różowa, atroficzna.

- Niewielka, zanikowa blizna odnogi tylnej grobelki w jej górnej części, o przebiegu prostopadłym do jej osi, bladoróżowa, zanikowa, o wymiarach około 0,5x 1 cm.

Blizny mają charakter trwały, nie jest możliwe ich całkowite usunięcie.

Opisane blizny skutkują łącznym 10 (dziesięć) % trwałym uszczerbkiem na zdrowiu z na podstawie załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długoterminowym uszczerbku na zdrowiu, trybie postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Nr 234, poz. 1974) Powyższa wartość wynika z punktu 19a Załącznika do Rozporządzenia - uszkodzenie powłok twarzy (blizny i ubytki) a) oszpecenie bez zaburzeń funkcji - w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy - zakres 1-10%.

W chwili obecnej blizny stanowią defekt natury estetycznej. Mimo to, iż nie ma możliwości całkowitego usunięcia blizn pourazowych, można zastosować terapie, które poprawią ich wygląd i zmniejszą stopień stygmatyzacji powoda w społeczeństwie. Istnieje możliwość zmniejszenia ich widoczności, zwłaszcza dotyczy to blizny lewego policzka poprzez odpowiednie połączenie metod chirurgicznych i niechirurgicznych. Najbardziej rozsądnym postępowaniem medycznym jest wycięcie chirurgiczne blizny i jej zszycie przy zastosowaniu delikatnych szwów warstwowych z następową długotrwałą terapią niechirurgiczną, na którą składają się:

1. ochrona przed promieniowaniem UV - kremy mineralne z SPF 50+ - do około roku po zabiegu

2. stosowanie żeli silikonowych na bliznę przez około rok po zabiegu

3. zabiegi z użyciem lasera C02 i osocza bogatopłytkowego - seria około 10 zabiegów

Wycięcie chirurgiczne z plastyką blizny jest wykonywane w ramach NFZ w oddziałach chirurgii plastycznej. Pozostałe zabiegi są przeprowadzane w gabinetach prywatnych i w zależności od gabinetu, ich ceny kształtują się na poziomie:

Ad.1. około 100 zł/miesiąc

Ad.2. około 200 zł/ miesiąc

Ad.3. 600-1500 zł/ zabieg.

dowód: Opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej, chirurgii rekonstrukcyjnej, chirurgii wad wrodzonych dr n. med. P. D. z dnia 2 kwietnia 2019 r. (akta sądowe k. 150 – 152)

Nie tylko ubytki lub blizny zlokalizowane w części centralnej twarzy w największym stopniu przekładają się na duży stopień oszpecenia twarzy. Niejednokrotnie blizny o niekorzystnej morfologii i przebiegu zaburzającym naturalnie występujące na twarzy linie napięcia skóry, mimo lokalizacji poza częścią centralną twarzy - co ma miejsce u powoda – skutkują dużym stopniem oszpecenia i wynikającej z tego stopnia stygmatyzacji społecznej. Ocena stopnia uszczerbku procentowego na zdrowiu powoda wynoszącego 10 % wynikała z charakteru i stopnia widoczności blizny w rzucie kąta żuchwy po stronie lewej.

Narodowy Fundusz Zdrowia nie refunduje żeli silikonowych, używanych przy leczeniu blizn na twarzach. Cena żelu D., którego tubki po 15 g są zużywane po 2 – 3 miesiącach w aptekach internetowych waha się od 85 zł do 134 zł, a cena filtrów mineralnych (m.in. M. M.) wynosi 99 zł/50 ml.

dowód: Opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej, chirurgii rekonstrukcyjnej, chirurgii wad wrodzonych dr n. med. P. D. z dnia 30 lipca 2019 r. (akta sądowe k. 171– 172)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości.

Bezspornym było, iż dnia 19 kwietnia 2015 r. około godziny 2:50 powód, będący pracownikiem lokalu (...) przy ul. (...) we W. zwrócił uwagę pozwanemu, opuszczającemu lokal ze szklanką w ręku, iż zabronionym jest opuszczanie lokalu z naczyniami szklanymi stanowiącymi własność lokalu. Powód nakazał pozwanemu odniesienie szklanki do lokalu. Doszło między nimi do sprzeczki, a pozwany uderzył powoda w lewą część twarzy trzymaną w ręku szklanką i oddalił się z miejsca zdarzenia. Powód doznał licznych ran lewej części twarzy i został przewieziony karetką pogotowia na Oddział Szpitalny. Mimo zastosowanego leczenia, na lewej części twarzy powoda pozostały blizny będące skutkiem uderzenia go szklanką. Czyn pozwanego z dnia 19 kwietnia 2015 r. został zakwalifikowany jako przestępstwo z art. 157 § 1 k.k., a pozwanego skazano prawomocnie wyrokiem Sądu Karnego na karę ograniczenia wolności. W wyroku tym nałożono na niego również na rzecz powoda jako pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 7000 zł, która została wyegzekwowana od pozwanego na rzecz powoda w ramach postępowania egzekucyjnego.

Spornym było rozstrzygnięcie, czy zasadnym jest zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia, w związku ze skutkami zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r. łącznej kwoty 31 771 zł.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodu z dokumentów, w tym zgromadzonych w aktach sprawy przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia Śródmieścia Wydział V Karny (sygn. akt V K 1173/16), przesłuchania stron i dowodu z opinii oraz opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej, chirurgii rekonstrukcyjnej, chirurgii wad wrodzonych dr n. med. P. D. z dnia 2 kwietnia 2019 r. Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 11 zd. 1 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. W omawianej sprawie Sąd był związany ustaleniami wynikającymi z prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia Wydział V Karny (sygn. akt V K 1173/16) z dnia 1 marca 2017 r. Dowód z opinii biegłego dopuszczono na podstawie art. 278 k.p.c., ponieważ precyzyjne ustalenie, jakiego rodzaju uszczerbku na zdrowiu powód doznał w wyniku zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r., jaki był rozmiar tego uszczerbku, a także jakie działania medyczne są możliwe do podjęcia celem usunięcia lub zmniejszenia rozmiaru tego uszczerbku wymagało zasięgnięcia wiadomości specjalnych.

Na mocy art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Na podstawie art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Rekompensata szkody uregulowana w art. 444 obejmuje wszystkie koszty, które w danych okolicznościach należy uznać za racjonalne i uzasadnione. Poszkodowany nie ma obowiązku dołożenia starań, aby obowiązek naprawienia szkody był jak najmniejszy (Ciszewski Jerzy (red.), Nazaruk Piotr (red.), Kodeks cywilny. Komentarz Stan prawny: 30 lipca 2019 r. Autorzy fragmentu: Karaszewski Grzegorz).

Na podstawie art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zdrowie jest dobrem szczególnie cennym; przyjmowanie stosunkowo umiarkowanych kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do deprecjacji tego dobra (wyrok SN z 21.09.2005 r., V CK 150/05, LEX nr 398563). Zadośćuczynienie nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Powinno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc „odpowiedniej sumy” należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy (wyrok SN z 3.02.2000 r., I CKN 969/98, LEX nr 50824). (Ciszewski Jerzy (red.), Nazaruk Piotr (red.), Kodeks cywilny. Komentarz Stan prawny: 30 lipca 2019 r. Autorzy fragmentu: Karaszewski Grzegorz).

Zgodnie z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. ciężar udowodnienia okoliczności faktycznej spoczywa na tym, kto wywodzi z niej skutki prawne. Zdaniem Sądu pozwany nie wykazał w żadnym stopniu zasadności swoich twierdzeń, zgodnie z którymi powód miał swoim zachowaniem przyczynić się do zaistnienia zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r. Należy zgodnie z art. 228 § 1 k.p.c. zwrócić uwagę na znany powszechnie fakt, iż z lokali gastronomicznych, pubów czy kawiarni nie wynosi się szklanek i innych naczyń tego typu, należących do lokali, a także zasadniczo nie wnosi się własnych naczyń, a zatem powód w ramach swoich obowiązków pracowniczych na stanowisku ochroniarza miał pełne prawo przypuszczać, że pozwany w dniu 19 kwietnia 2015 r. wynosi z lokalu szklankę stanowiącą własność tego lokalu i domagać się od pozwanego jej zwrotu. Działań powoda nie można było uznać za naruszające dobra osobiste pozwanego. Ponadto, nawet gdyby pozwany rzeczywiście wniósł, a następnie wyniósł z lokalu szklankę należącą do niego, powinien zdaniem Sądu uprzedzić o tym fakcie ochroniarzy przy wchodzeniu do lokalu. Nadto, analiza zgromadzonego materiału dowodowego, w tym akt sprawy karnej o sygn. V K 1173/16 oraz zeznań stron nie dała podstaw dla uznania, aby powód w jakimkolwiek stopniu przyczynił się do zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r. W szczególności nie zostało wykazane, aby powód podjął względem pozwanego jakiekolwiek agresywne lub obraźliwe działania, które mogłyby u pozwanego wywołać uzasadnioną obawę przed doznaniem ze strony powoda przemocy fizycznej. W związku z tym należy uznać, iż za skutki tego zdarzenia wyłączną winę ponosi pozwany.

Biegły sądowy z zakresu chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej, chirurgii rekonstrukcyjnej, chirurgii wad wrodzonych dr n. med. P. D. w swej opinii wskazał, iż W wyniku wypadku u powoda powstały następujące blizny pourazowe, które stanowią trwałe następstwo wypadku, skutkując defektem natury estetycznej:

- Rozległa blizna pourazowa okolicy lewego kąta żuchwy około 1 cm. poniżej skrawka ucha, o przebiegu poziomym, w kształcie litery S, szeroka, zanikowa, różowa, z zaciąganiem bieguna tylnego, o wymiarach 6x1 cm.

- Wąska blizna obrąbka ucha około 1,5 cm ponad przewodem słuchowym zewnętrznym, o długości 1 cm. Blizna różowa, atroficzna.

- Niewielka, zanikowa blizna odnogi tylnej grobelki w jej górnej części, o przebiegu prostopadłym do jej osi, bladoróżowa, zanikowa, o wymiarach około 0,5x 1 cm.

Biegły oszacował, iż opisane blizny skutkują łącznym 10 (dziesięć) % trwałym uszczerbkiem na zdrowiu z na podstawie załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długoterminowym uszczerbku na zdrowiu, trybie postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Nr 234, poz. 1974, pkt 19 a Załącznika). Zdaniem biegłego w ramach leczenia nie jest możliwe całkowite usunięcie blizn, a jedynie poprawienie ich wyglądu i zmniejszenie natury estetycznej. Za najbardziej optymalny sposób leczenia biegły uznał sposób będący połączeniem metod chirurgicznych i niechirurgicznych, możliwy do realizacji w prywatnych gabinetach medycznych, z kosztem wynoszącym 100 – 200 zł miesięcznie i 600 – 1500 zł za zabieg. W opinii uzupełniającej biegły wskazał, iż przy ustalaniu rozmiaru trwałego uszczerbku na zdrowia w wymiarze 10 %, a więc w wymiarze maksymalnym uwzględniono fakt, iż blizny powoda wskutek zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r. wprawdzie znajdują się na lewej, a nie w centralnej części twarzy, jednak są bardzo widoczne i oszpecające powoda. Sąd w pełni podzielił twierdzenia wynikające z opinii biegłego, ponieważ zostały one sporządzone w sposób rzetelny i profesjonalny, a końcowe wnioski opinii są jednoznaczne i nie budzące wątpliwości.

Należy także nadmienić, iż zgodnie z art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Na podstawie spójnych i uznanych za wiarygodne zeznań powoda Sąd ustalił, iż wydarzenie z dnia 19 kwietnia 2015 r. było dla powoda bardzo dramatyczne, bowiem odczuwał on bardzo silny ból a także stracił dużo krwi, co mogło u niego wywołać uzasadnioną obawę utraty zdrowia, a nawet życia. Blizny pozostałe po ciosie szklanką na trwałe oszpeciły twarz powoda, wywołując u niego negatywne odczucia psychiczne związane z faktem, iż jego oszpecona twarz ogląda syn, a osoby trzecie spotykające się z powodem również zwracają szczególną uwagę na jego blizny. Uwzględniono również fakt, iż uraz powoda powstał na skutek przestępstwa umyślnego pozwanego a powód w żadnym stopniu nie przyczynił się do tego zdarzenia. Tym samym, zdaniem Sądu brak było podstaw, aby w jakimkolwiek stopniu miarkować wysokość zadośćuczynienia i odszkodowania dochodzonych przez powoda. Roszczenie odszkodowawcze w kwocie 3771 zł zasługiwało zdaniem Sądu na uwzględnienie w całości, ponieważ powód wykazał za pomocą przedłożonych dokumentów, że poniósł lub będzie zmuszony ponieść celem leczenia wydatki na kwotę dochodzoną pozwem z tego tytułu. Również roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 28 000 zł podlegało pełnemu uwzględnieniu, biorąc pod uwagę rozmiar negatywnych następstw psychofizycznych doznanych przez powoda wskutek zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2015 r.

Za bezzasadne należało uznać zarzuty pozwanego, zgodnie z którymi powód chcąc podjąć leczenie celem zmniejszenia rozmiarów blizn powinien dokonać tego w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia, a nie prywatnie, celem niegenerowania z tego tytułu dodatkowych kosztów. Należy zgodnie z art. 228 k.p.c. wskazać na znaną z urzędu okoliczność faktyczną, iż czas oczekiwania na tego typu zabiegi w ramach NFZ jest stosunkowo długi, a nadto z opinii biegłego wynikało, iż NFZ nie refunduje wszystkich kosztów związanych z tym leczeniem, finansując jedynie koszt wycięcia blizny. Przy uwzględnieniu całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, iż powód jest w pełni uprawniony, aby odbyć leczenie -po uprzednim zasądzeniu na jego rzecz od pozwanego kwoty pieniężnej dochodzonej tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia. Również nałożenie na rzecz pozwanego względem powoda w wyroku karnym, na mocy art. 47 § 1 k.k. nawiązki w kwocie 7000 zł nie stało na przeszkodzie zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda w postępowaniu cywilnym kwoty 31 771 zł tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia, bowiem przy uwzględnieniu kwoty nawiązki roszczeń powoda o zasądzenie kwoty dochodzonej tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia nie można było uznać za wygórowane.

W związku z powyższym, orzeczono jak w punkcie I wyroku, uwzględniając powództwo w całości. O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 476 k.c. w związku z art. 481 § 1 k.c.

W punkcie II orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. w związku z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t.j. Dz.U. 2015, poz. 783) § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015, poz. 1800).

W punkcie III orzeczono zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.