Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 562/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. Ł. (1)

przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2019r., poz. 852) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - przypisane oskarżonemu P. Ł. (1) w pkt. I części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Okolicznościami udowodnionymi są poniższe stwierdzenia:

Na początku czerwca 2018 r. oskarżony P. Ł. (1) zakupił w jednym ze sklepów w P. nasiona konopi innych niż włókniste, które zasadził na terenach bagnistych w okolicach miejsca zamieszkania w B.. Z w/w nasion wyrosło 5 roślin. Oskarżony uprawiał je, pielęgnował i doglądał. Po upływie około 5 miesięcy, stanowiących okres wegetacyjny roślin, oskarżony ściął w całości wszystkie krzewy konopi, mające wówczas około 50 cm wysokości, a następnie rośliny wysuszył i z tego tytułu uzyskał susz roślinny konopi innych niż włókniste w ilości około 20 - 25 gramów z każdej rośliny, przez co wytworzył środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nieustalonej, pozostałością której to uprawy były łodygi w ilości 348,95 gram netto, które oskarżony pozostawił w kartonie po zebranych zbiorach, a który przechowywał w domu jednorodzinnym przy ul. (...) w B. oraz susz marihuany pochodzący bezpośrednio z uprawy oskarżonego w ilości co najmniej 10,00 gram netto, który również wraz z pozostałym suszem marihuany został zabezpieczony przez funkcjonariuszy Policji w toku przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego w dniu 5 kwietnia 2019 r.

Oskarżony, uprawiając marihuanę, użytkował ją na własny użytek, sprzedawał ją oraz częstował nią znajomych, nie biorąc od nich za to pieniędzy.

P. Ł. (1) ma 46 lat, ma wykształcenie zawodowe – jest stolarzem. Oskarżony jest rozwiedziony, jest ojcem dwojga dzieci w wieku 21 i 17 lat, posiada obowiązek alimentacyjny na syna w wysokości 1.000 zł miesięcznie. Oskarżony zatrudniony jest jako pomocnik murarza, uzyskuje dochód w wysokości około 2.000 zł miesięcznie, jest po kilku operacjach na przepuklinę. Oskarżony mieszka sam w domu jednorodzinnym, który wynajmuje, miesięczny czynsz wynosi 250 zł. W 2011 roku oskarżony leczył się odwykowo - przeciwalkoholowo w Ośrodku Leczenia Uzależnień w C..

P. Ł. (1) jest osobą niekaraną za przestępstwa (skazanie za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w sprawie Zamiejscowego Wydziału Karnego w Nowym Tomyślu Sądu Rejonowego w Grodzisku Wielkopolskim w sprawie o sygn. akt VII K 215/14 uległo zatarciu w toku postępowania sądowego).

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 27 sierpnia 2020 r. k. 386-389 w zw. z k. 100-101 i w zw. z k. 143-144

protokół oględzin miejsca z dnia 5 kwietnia 2019 r.

k. 49-50

protokół przeszukania z dnia 5 kwietnia 2019 r.

k. 51-53

protokoły użycia testera narkotykowego wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 65-70;

k. 74-84

protokół oględzin rzeczy z dnia 5 kwietnia 2019 r. wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 85-95

zeznania świadka (skazanego w sprawie III K 13/20) T. J. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

k. 61-62

zeznania świadka T. P.

k. 131-132

opinia biegłego mgr Marcina Brzezińskiego z przeprowadzonych badań kryminalistycznych z zakresu chemii wykonana w Laboratorium Kryminalistycznym KWP w P.

k. 163-170

kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. P. Ł. (1)

k. 359-360

karty karne dot. oskarżonego P. Ł. (1)

k. 372-373 w zw. z k. 36-38 i w zw. z k. 154-156

1.1.2.

P. Ł. (1)

ciąg siedemnastu przestępstw z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii - przypisany oskarżonemu P. Ł. (1) w pkt. II części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Okolicznościami udowodnionymi są poniższe stwierdzenia:

Jednym ze sposobów wykorzystania uprawianej, zebranej, a następnie osuszonej przez oskarżonego P. Ł. (1) marihuany było jej udzielanie nieodpłatnie kilku znanym mu osobom. Oskarżony za każdym razem osobiście przygotowywał marihuanę do palenia, która pochodziła z jego uprawy. Tym samym P. Ł. (1), mieszkając na terenie miasta B. i działając wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii udzielał nieodpłatnie środka odurzającego w postaci suszu marihuany w ilości wymaganej do jednorazowego odurzenia się. Wśród osób, których oskarżony częstował nieodpłatnie wytworzoną przez siebie marihuaną wymienić należy: M. K., A. Ł., T. P., T. J. oraz B. B. (2).

Odnosząc się do pierwszej z w/w osób należy wskazać, iż oskarżony udzielił M. K. nieodpłatnie marihuany cztery razy, a mianowicie: w dniu 26 grudnia 2018 r., w dniu 31 grudnia 2018 r., na początku stycznia 2019 r. oraz na początku lutego 2019r.

Przechodząc dalej wskazać należy, iż A. Ł. nieodpłatne udzielenie marihuany przez oskarżonego miało miejsce pięciokrotnie, a wszystkie zdarzenia miały miejsce w nieustalonych dokładnie dniach stycznia 2019 r. w B. przy ul. (...), w okolicy miejsca zamieszkania oskarżonego, tj. w pobliskim lasku.

Nieodpłatne udzielenie przez oskarżonego marihuany miało również miejsce wobec T. P., któremu to P. Ł. (1) udzielił jej czterokrotnie w sytuacjach, gdy ten przychodził do oskarżonego i pomagał mu przy pracy w gospodarstwie. Przeważnie takie sytuacje miały miejsce w soboty po południu na terenie posesji oskarżonego, a nieodpłatne udzielenie marihuany odbyło się dwa razy w styczniu 2019 r., tj. na początku i na koniec miesiąca oraz dwa razy w lutym tego samego roku, również na początku i na koniec miesiąca.

Do poczęstowania środkiem odurzającym będącym w posiadaniu oskarżonego P. Ł. (1) doszło również wobec T. J., któremu oskarżony udzielił go każdorazowo w ilości wymaganej do jednorazowego odurzenia się nieodpłatnie trzy razy w nieustalone dokładnie dni stycznia 2019 r. na terenie B. przy ul. (...) w okolicy jego miejsca zamieszkania, tj. w pobliskim parku.

Ostatnią osobą, co do której nastąpiło nieodpłatne udzielenie marihuany był B. B. (1), którego oskarżony poczęstował suszem marihuany w ilości wymaganej do jednorazowego odurzenia się jeden raz w nieustalony dzień marca 2019 r., a miało to miejsce w B. przy ul. (...).

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 27 sierpnia 2020 r. k. 386-389 w zw. z k. 100-101 i w zw. z k. 143-144

zeznania świadka M. K. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

k. 125-126

zeznania świadka D. Ł.

k. 128-129

zeznania świadka T. P.

k. 131-132

zeznania świadka T. K.

Protokół rozprawy z 6 października 2020 r. k. 399-400

zeznania świadka T. J. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 6 października 2020 r. k. 400-401

zeznania świadka A. Ł. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 6 października 2020 r. k. 401-403

1.1.3.

P. Ł. (1)

ciąg pięciu przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii - przypisany oskarżonemu P. Ł. (1) w pkt. III części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Okolicznościami udowodnionymi są poniższe stwierdzenia:

W dniu 4 kwietnia 2019 r. o godzinie 20:45 w miejscowości B., na terenie gminy M., na drodze krajowej nr (...) do kontroli drogowej został zatrzymany pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), którego kierowcą po wylegitymowaniu okazał się T. J..

Policjanci, którzy zatrzymali kierowcę do kontroli zauważyli u niego nerwowe nieskoordynowane ruchy oraz nienaturalnie powiększone źrenice. T. J. oznajmił, iż w dniu zatrzymania około godziny 19:00 palił marihuanę. W trakcie przeprowadzonych dalszych czynności polegających na wezwaniu zatrzymanego do wydania dobrowolnie przedmiotów, których posiadanie jest zabronione, T. J. po otwarciu bagażnika użytkowanego przez niego pojazdu sięgnął ręką do wnętrza pudełka z butami damskimi, a następnie dobrowolnie dokonał wyciągnięcia ze wskazanego pudełka woreczka foliowego z zapięciem strunowym, w którym znajdował się susz roślinny barwy brunatno-szarej. Kierowca oświadczył, iż jest to marihuana, którą zakupił od swojego kolegi P. Ł. (1) za kwotę 200 zł. T. J. został następnie zatrzymany i zostały wykonane z jego udziałem czynności procesowe, w tym przesłuchano go na okoliczność zarzucanego mu czynu. W toku przesłuchania z dnia 5 kwietnia 2019 r. T. J. wyjaśnił, iż w momencie zatrzymania do kontroli drogowej był pod wpływem środka odurzającego w postaci marihuany, którą zakupił w połowie marca 2019 r. T. J. oświadczył, iż zakupu przedmiotowego środka odurzającego dokonał również od P. Ł. (1), a wówczas transakcja obejmowała 1 gram marihuany za kwotę 50 zł. Do zakupu środka odurzającego doszło w B., w miejscu zamieszkania P. Ł. (1). Jednocześnie T. J. wskazał, iż w dniu jego zatrzymania wracał z B., albowiem udał się on do P. Ł. (1) z zamiarem naostrzenia u niego piły łańcuchowej. Na miejscu Ł. oznajmił J., iż jest zbyt ciemno i nie jest w stanie sprawdzić jego piły. Będąc w domu P. Ł. (1), T. J. wyraził chęć zakupu od niego 5 gram marihuany, na co P. Ł. (1) przystał. T. J. zapłacił P. Ł. (1) kwotę 200 zł i następnie wyruszył w drogę do domu, podczas której o czym była już mowa powyżej został zatrzymany do kontroli drogowej.

A. Ł. nie był kolegą oskarżonego P. Ł. (1), ale znał go z widzenia. Do pierwszej transakcji sprzedaży marihuany pomiędzy nimi doszło na początku stycznia 2019 r. A. Ł. kupił wówczas od oskarżonego 1 gram marihuany, za którą zapłacił 50 zł. Potem jeszcze dwukrotnie nabył od niego marihuanę - kupując raz pod koniec stycznia 2019r. - 5 gram za kwotę 200 zł oraz na początku lutego 2019r. - 2 gramy za kwotę 100 zł. W/w zawsze spotykali się w B. przy ul. (...) w okolicy miejsca zamieszkania oskarżonego i tam za każdym razem dochodziło do sprzedaży marihuany.

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód wiarygodny częściowo)

k. 100-101 w zw. z k. 143-144

Zeznania świadka T. J. (skazanego w sprawie III K 13/20) - jest to dowód wiarygodny częściowo

k. 61-62

zeznania świadka T. J. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 6.10. 2020 r. k. 400-401

zeznania świadka D. Ł.

k. 128-129

zeznania świadka T. K.

Protokół rozprawy z 6 października 2020 r. k. 399-400

zeznania świadka A. Ł. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 6 października 2020 r. k. 401-403

protokół przeszukania samo-chodu T. J.

k. 2-6

wyniki badań laboratoryjnych To-masza J.

k. 7

protokół oględzin rzeczy z dnia 5 kwietnia 2019 r.

k. 43-44

protokół użycia testera narkotykowego wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 45-48

1.1.4.

P. Ł. (1)

przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii - przypisane oskarżonemu P. Ł. (1) w pkt. IV części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Okolicznościami udowodnionymi są poniższe stwierdzenia:

W dniu 5 kwietnia 2019 r. funkcjonariusze KPP w N. dokonali przeszukania domu zamieszkiwanego przez P. Ł. (1) w B. przy ul. (...) w związku z uzyskaną tego samego dnia informacją, z której wynikało, że na terenie posesji, w której zamieszkuje oskarżony P. Ł. (2) znajdują się środki odurzające. W toku czynności w pomieszczeniu kuchennym w stalowym pojemniku na kawę znajdującym się na szafce kuchennej, pod znajdującym się w nim słoiku szklanym z zamknięciem, ujawniono woreczek foliowy z zapięciem strunowym z zawartością substancji pylistej koloru białego o masie 0,45 grama netto, który został następnie zabezpieczony, sporządzając na ten cel odpowiedni protokół, a po wykonaniu badań ustalono, iż niniejsza substancja jest amfetaminą.

W toku dalszych czynności związanych z zatrzymaniem P. Ł. (1) ujawniono w jego bieliźnie woreczek foliowy z zapięciem strunowym z zawartością substancji pylistej barwy białej o masie 3,98 grama netto oraz zwitek foliowy z zawartością substancji pylistej barwy białej o masie 4,99 grama netto. Ujawnione substancje również zostały zatrzymane i dołączone do materiałów sprawy, a następnie poddane zostały badaniom, które pozwoliły na ustalenie, iż substancje te zawierają w swoim składzie siarczan amfetaminy.

W dniu 5 kwietnia 2019 r. dokonano ponownego przeszukania posesji zajmowanej przez P. Ł. (1) przy ul. (...) w miejscowości B., gdzie m.in. ujawniono woreczek foliowy z zapięciem strunowym z zawartością proszku koloru białego, co do którego ustalono, iż stanowi amfetaminę o masie 0,64 grama netto. Tym samym P. Ł. (1) posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w łącznej ilości 10,06 grama netto, wystarczającą do odurzenia 10 osób, przy przyjęciu, że jednorazowa działka – porcja amfetaminy wynosi 1,00 g.

W toku wskazanych czynności przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego ujawniono również słoik z nakrętką koloru brązowego opisanego "K. S.", w którym ujawniono dziewięć sztuk woreczków foliowych z zapięciem strunowym z zawartością substancji koloru zielono-brązowego stanowiącej susz marihuany o łącznej masie netto 15,75 grama, a także młynek ręczny, składający się z trzech części z zawartością suszu roślinnego barwy brunatnozielonej w postaci suszu marihuany, który po jego przesypaniu uzyskał wagę netto 0,39 grama. W toku przeszukania funkcjonariusze Policji zabezpieczyli również dwa skręty z zawartością suszu roślinnego barwy brunatnozielonej, stanowiącego susz marihuany o masie netto 1,30 grama, a także woreczek strunowy, w którym znajdował się susz roślinny barwy brunatnozielonej, będący suszem marihuany o masie netto 0,90 grama. Oskarżony mieszkał sam i to w jego posiadaniu znajdowała się w/w marihuana, co sam potwierdził, wskazując, że co najmniej 10,00 gram netto zabezpieczonego przez policję suszu marihuany pochodziło z uprawy prowadzonej przez oskarżonego, a pozostały susz marihuany w ilości łącznej 8,34 grama netto pozostał z części marihuany nabytej przez P. Ł. (1), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, od nieustalonego mężczyzny, od którego oskarżony nabył również amfetaminę, zabezpieczoną w czasie przeszukania w dniu 5 kwietnia 2019r.

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1)

Protokół rozprawy z 27 sierpnia 2020 r. k. 386-389 w zw. z k. 100-101 i w zw. z k. 143-144

protokół przeszukania miejsca zamieszkania P. Ł. (1) z dnia 5 kwietnia 2019 r.

k. 14-16

protokół oględzin rzeczy z dnia 5 kwietnia 2019 r.

k. 18-19

protokoły użycia testera narkotykowego wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 20;

k. 22;

k. 65-84

protokół oględzin rzeczy z dnia 5 kwietnia 2019 r. wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 23-35

protokół przeszukania osoby jej odzieży i podręcznych przedmiotów z dnia 5 kwietnia 2019 r.

k. 40-42

protokół oględzin rzeczy z dnia 5 kwietnia 2019 r. wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 85-95

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

P. Ł. (1)

przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2019r., poz. 852) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - przypisane oskarżonemu P. Ł. (1) w pkt. I części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Okolicznościami nieudowodnionymi są:

a) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż zasadził 4 sadzonki, z czego 3 wzeszły,

b) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż uprawa marihuany nie była prowadzona w celu osiągnięcia korzyści majątkowej

c) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż prowadzona przez niego uprawa konopi innych niż włókniste nie mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste

a) b) c) wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 27 sierpnia 2020 r. k. 386-389

1.2.2.

P. Ł. (1)

ciąg siedemnastu przestępstw z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii - przypisanych oskarżonemu P. Ł. (1) w pkt. II części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Okolicznościami nieudowodnionymi są:

a) twierdzenia świadka M. K., iż nigdy nie widział u oskarżonego P. Ł. (1) jakichkolwiek środków odurzających, jak również to, iż nic mu nie wiadomo, aby oskarżony udzielał mu tych środków,

b) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż A. Ł. udzielił nieodpłatnie marihuany jedynie dwa razy, a nie pięć,

c) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż T. J. udzielił nieodpłatnie marihuany dwa razy, a nie trzy.

a) zeznania świadka M. K. (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

k. 125-126

b) c) wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 27 sierpnia 2020 r. k. 386-389

1.2.3.

P. Ł. (1)

ciąg pięciu przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii - przypisanych oskarżonemu P. Ł. (1) w pkt. III części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Okolicznościami nieudowodnionymi są:

a) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż nie sprzedawał marihuany A. Ł.,

b) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż udzielnie T. J. marihuany w dniu 4 kwietnia 2019r. w postaci 5,00 gram za 200 zł związane było z zaciągniętą przez oskarżonego pożyczką, a marihuana miała stanowić zwrot tego długu,

c) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż w połowie marca 2019 r. nie sprzedał T. J. suszu marihuany w ilości 1,00 grama za kwotę 50,00 zł,

d) twierdzenia świadka T. J., iż narkotyki w ilości 5,00 gram otrzymał w dniu 4 kwietnia 2019r. od oskarżonego P. Ł. (1) w formie rozliczenia długu,

e) twierdzenia świadka A. Ł., iż nigdy nie kupił od P. Ł. (1) narkotyków oraz twierdzenia świadka A. Ł., że od stycznia do połowy kwietnia nie było go w Polsce, a oskarżony miał go częstować marihuaną w czerwcu 2019r.

f) twierdzenia oskarżonego P. Ł. (1), iż poza sytuacją z przekazaniem T. J. marihuany tytułem zwrotu długu, nigdy nikomu nie sprzedawał marihuany

g) twierdzenia świadka T. J., iż w połowie marca 2019r. oskarżony nieodpłatnie poczęstował go marihuaną w ilości 1 grama i że nie zapłacił oskarżonemu za nią 50 zł

a) b) c) g) wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 27.08. 2020 r. k. 386-389 w zw. z k. 143-144

d) f) g) zeznania świadka T. J. (jest to dowód niewiarygodny częściowo

Protokół rozprawy z 6 .10.2020 r. k. 400-401

e) zeznania świadka A. Ł. (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

Protokół rozprawy z 6 .10. 2020 r. k. 401-403

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) to dowód wiarygodny częściowo, a mianowicie na przymiot wiarygodności zasługują złożone przez niego w toku postępowania przygotowawczego początkowe wyjaśnienia (k. 100-101 i częściowo k. 145), które ocenić należy jako spontaniczne, szczere i spójne. Tym samym za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w których opisał on przebieg czynności związanych z prowadzoną przez niego uprawą marihuany i podjętymi przez niego czynnościami w zakresie pielęgnacji i doglądania roślin. Oskarżony wyjaśnił, iż rośliny zasadził sam i sam je doglądał. Za wiarygodne należy uznać wyjaśnienia, iż wszystkich krzaków, które wyrosły z zasianych nasion było 5 sztuk. Oskarżony opisał, iż po okresie wegetacji oberwał kwiatostan, a łodygi pozostawił w kartonach. Na podzielenie zasługują również te wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazał on, iż pomimo tego, że marihuanę hodował na własny użytek, to przeznaczał ją również na sprzedaż i uzyskiwał z tego tytułu korzyść majątkową od wskazanych od niego nabywców marihuany – T. J. i A. Ł.. Sąd podzielił również jako wiarygodne te wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazał, że wytworzył z tej uprawy konopi innych niż włókniste około 20 – 25 gramów suszu marihuany z każdego z 5 krzaków (k. 144). P. Ł. (1) wyjaśnił również, iż zdarzały się takie sytuacje, kiedy udzielał suszu marihuany do palenia swoim znajomym, nie biorąc za to żadnych pieniędzy. W zakresie sprzedaży i nieodpłatnego częstowania marihuaną oskarżony opisał przebieg transakcji i spotkań, wskazując szczegółowo na ich częstotliwość, ilość oraz uzyskane z tego korzyści majątkowe w postaci pieniędzy.

Powyższe wyjaśnienia oskarżonego są logiczne, spójne, szczere i zasługują na podzielenie jako wiarygodny materiał dowodowy, nadto znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach złożonych przez T. J. w charakterze podejrzanego (k. 61-62), kiedy potwierdził, że nabył od P. Ł. (1) marihuanę w ilości 1 grama za 50 zł w połowie marca, a następnie kupił od oskarżonego 5 gramów marihuany za 200 zł w dniu 4 kwietnia 2019r. Wskazać należy, iż również świadek T. P. potwierdził, że marihuanę miał od P. Ł. (1).

protokół oględzin z dnia 5 kwietnia 2019 r.; protokół przeszukania z dnia 5 kwietnia 2019 r.;

protokoły użycia testera narkotykowego wraz z dokumenta-cją fotograficznąprotokół oględzin rzeczy z dnia 5 kwietnia 2019 r. wraz z dokumenta-cją fotograficzną

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty, załączone do akt sprawy, albowiem zostały one sporządzone przez właściwe organy w granicach przysługujących im kompetencji oraz w formie przewidzianej przez przepisy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich autentyczności, czy też prawdziwości zawartych w nich twierdzeń. Dokumenty te nie były także kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł żadnego powodu, aby uczynić to z urzędu.

zeznania świadka

T. J. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Sąd uznał za częściowo wiarygodne zeznania świadka T. J.. Zaznaczyć należy na wstępie, iż T. J. został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 lutego 2020 r. w sprawie sygn.. III K 13/20 za to, że wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał środek odurzający w postaci suszu marihuany w ilości 4,66 grama netto, tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Na uwagę zasługuję fakt, iż posiadany przez T. J. środek odurzający w postaci suszu marihuany został kupiony przez niego od P. Ł. (1), o czym sam T. J. (wówczas podejrzany) wyjaśniał w toku postępowania przygotowawczego (k. 61-62). Tym samym za wiarygodne należało uznać jego wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanego odnośnie transakcji dotyczącej zakupu 5 gram marihuany za 200 zł w dniu 4 kwietnia 2020r., z którą to marihuaną został zatrzymany w dniu 4 kwietnia 2019r. i za posiadanie której został prawomocnie skazany. Nadto na podzielenie jako wiarygodne zasługują wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanego przez T. J. odnośnie nabycia przez niego od oskarżonego 1 grama marihuany za 50 zł w połowie marca 2019r.

Zdaniem Sądu zeznania T. J. złożone na początkowym etapie postępowania przygotowawczego były spontaniczne, szczere, spójne i tym samym wiarygodne, a pozwoliły ustalić, iż oskarżony P. Ł. (1) wytworzoną ze swojej uprawy marihuanę nie tylko przeznaczał na użytek własny, ale również w celu uzyskania korzyści majątkowej udzielał ją innym osobom. W tym też zakresie oświadczenia procesowe świadka T. J. złożone na etapie śledztwa w charakterze podejrzanego zasługują na przymiot wiarygodności, jako spójne i logiczne, a nie zasługują na podzielenie zeznania świadka złożone na rozprawie w dniu 6.10.2020r., kiedy nieudolnie próbował wycofać się z tych transakcji, wskazując, że 5 gram marihuany 4 kwietnia 2019r. miał otrzymać od oskarżonego jako zwrot długu, a w połowie marca 2019r. oskarżony miał go poczęstować nieodpłatnie marihuaną. Zdaniem Sądu wiarygodne są twierdzenia świadka złożone na etapie śledztwa w charakterze podejrzanego, wszak przyznał się wówczas do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył swobodne wyjaśnienia, zanim jeszcze zatrzymano oskarżonego.

zeznania świadka T. P.

Sąd za wiarygodne w całości uznał również zeznania świadka T. P.. Sąd złożonym przez niego zeznaniom dał wiarę w zakresie, w jakim potwierdził, iż oskarżony udzielił mu kilkukrotnie nieodpłatnie marihuany w formie skręta. Tym samym zeznania świadka pozwoliły na ustalenie, iż oskarżony zebraną i wysuszoną marihuanę ze swojej uprawy nie tylko przeznaczał na użytek własny ale również udzielał jej innym osobom.

opinia biegłego mgr Marcina Brzezińskie-go z badań kryminalisty-cznych z zakresu chemii wykonana w Laborato-rium Kryminalisty-cznym KWP w P.

Za w pełni wiarygodną i przydatną dla ustalenia stanu faktycznego Sąd uznał opinię Marcina Brzezińskiego - biegłego z zakresu badań chemicznych z dnia 25 czerwca 2019 r. Została ona sporządzona w sposób fachowy i rzetelny, przez osobę dysponującą specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem zawodowym, a zawarte w niej wywody są jasne, pełne i nie zawierają błędów logicznych, dodatkowo nie była ona kwestionowana przez strony w toku procesu. Tym samym na podstawie wydanej opinii możliwym było jednoznaczne ustalenie rodzaju zabezpieczonych u P. Ł. (1) substancji, którymi był środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz substancja psychotropowa w postaci amfetaminy. Jednocześnie na podstawie w/w opinii ustalono, że jednorazowa porcja – działka marihuany, czy też amfetaminy, wystarczające do odurzenia jednorazowego wynosi 1,0 gram.

wywiad

środowisko-wy dot. P. Ł. (1)

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego, jako dokument sporządzony przez osobę kompetentną, merytorycznie do takich zadań przygotowaną, okazał się dokumentem wiarygodnym, pozwolił dokonać ustaleń odnośnie osoby oskarżonego.

karty karne dot. oskarżonego P. Ł. (1)

są to dokumenty urzędowego pochodzenia, w pełni wiarygodne

1.1.2.

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Za wiarygodne uznano wyjaśnienia oskarżonego złożone zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i sądowego, w których P. Ł. (1) przyznał się w pełnym zakresie do nieodpłatnego udzielania M. K., T. P. oraz B. B. (1) środka odurzającego w postaci suszu marihuany w ilości każdorazowo wystarczającej do jednorazowego odurzenia się. Informacje przekazane przez oskarżonego zostały również potwierdzone zeznaniami T. P., który potwierdził, iż oskarżony udzielił mu kilkukrotnie bez udziału świadków i nieodpłatnie marihuany w formie skręta.

Na przymiot wiarygodności zasługują również jego wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego, częściowo podtrzymane w toku postępowania sądowego w zakresie tego, iż nieodpłatne udzielanie marihuany miało również miejsce wobec A. Ł. oraz T. J.. W początkowych swobodnych wyjaśnieniach oskarżony w sposób szczegółowy opisał przebieg, daty oraz ilość zdarzeń, podczas których udostępniał wskazanym powyżej osobom środek odurzający i dlatego te wyjaśnienia należało uznać za wiarygodne. W tym też zakresie wyjaśnienia oskarżonego korelują z zeznaniami świadka T. K., który potwierdził, iż oskarżony wyjaśniał swobodnie, nie kwestionował swojej winy, a także wyjaśniał o rzeczach, o których organy śledcze nie miały wówczas pojęcia, podając kolejno osoby, którym udzielał nieodpłatnie i odpłatnie marihuanę.

zeznania świadka

M. K. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Zeznania świadka M. K. Sąd uznał za wiarygodne jedynie w zakresie, w jakim świadek potwierdził znajomość z oskarżonym, a także ich spotykanie się w celach towarzyskich.

zeznania świadka

D. Ł.

Brak było podstaw do kwestionowania zeznań świadka D. Ł., matki A. Ł.. Świadek zeznawała co do sytuacji mieszkaniowej swojego syna, a także podniosła, iż ma wiedzę o tym, że w styczniu 2019 r. jej syn został zatrzymany w związku z marihuaną. Jednocześnie zeznania tego świadka potwierdziły, iż w styczniu 2019 r., a więc w okresie objętym niektórymi zarzutami co do A. Ł., syn D. Ł. nie przebywał w Niemczech w celach zarobkowych, jak sam twierdził na rozprawie, a wyjechał do Niemiec dopiero w marcu 2019r.

zeznania świadka

T. P.

Zeznania świadka T. P. należy ocenić jako wiarygodne w całości. Zeznania te były logiczne, konsekwentne oraz korespondujące z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z wyjaśnieniami oskarżonego P. Ł. (1). Za wiarygodne należy ocenić zeznania świadka w zakresie, w jakim świadek wskazał, iż Ł. kilkukrotnie udzielił mu nieodpłatnie marihuany w formie skręta. Świadek podniósł, iż zawsze działo się to bez udziału świadków. Świadek nie posiadał wiedzy, aby oskarżony sprzedawał czy udzielał środka odurzającego innym osobom.

zeznania świadka

T. J. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

W zakresie nieodpłatnego udzielania T. J. środka odurzającego w postaci marihuany, Sąd uznał jego zeznania za wiarygodne jedynie w części. Świadek w złożonych w toku postępowania sądowego zeznaniach w sposób lakoniczny odnosił się do nieodpłatnego udzielenia mu marihuany, skupiając swoją uwagę na umniejszeniu roli oskarżonego P. Ł. (1) w przestępczym procederze polegającym na odpłatnym udzieleniu środków odurzających. Świadek wskazał, iż w okresie poprzedzającym jego zatrzymanie faktycznie miał otrzymać od Ł. marihuanę, ale nie było to tak jak wskazano w zarzutach oskarżonego. Zatem jego zeznania Sąd podzielił jedynie w części, a mianowicie początkowe złożone w postępowaniu przygotowawczym jako podejrzany, kiedy potwierdził fakt dwukrotnego nabycia od oskarżonego marihuany.

zeznania świadka

A. Ł. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Zeznania świadka A. Ł. Sąd uznał za wiarygodne jedynie częściowo, a mianowicie w zakresie, w którym potwierdził, iż zna oskarżonego, a nadto wskazał, iż były takie sytuacje, w których oskarżony poczęstował go marihuaną.

1.1.3.

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Sąd za wiarygodne w tym zakresie uznał jedynie te wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1), w których oskarżony na wstępnym etapie postępowania przygotowawczego przyznał, iż uprawianą, pielęgnowaną i doglądaną, a następnie zebraną marihuanę przeznaczał na swój własny użytek, jak również i na jej sprzedaż, w efekcie czego w wyniku 5 transakcji miał on zarobić łączną kwotę 600 zł.

Wyjaśnienia oskarżonego co do powyższego Sąd uznał za wiarygodne, gdyż były one spontaniczne, szczegółowe, ujawniały okoliczności zdarzeń, o których organy ścigania nie posiadały wtedy jeszcze wiedzy. Oskarżony w sposób szczegółowy opisał zarówno miejsca, daty, ilości, jak i ceny sprzedaży, wskazując, iż z udziałem T. J. miały miejsce dwie transakcje: pierwsza w połowie marca 2019 r., a druga w dniu 4 kwietnia 2019 r., podczas których oskarżony sprzedał kupującemu 1 gram za kwotę 50 zł (pierwsza transakcja) oraz 5 gram za kwotę 200 zł (druga transakcja). Wyjaśnia oskarżonego w tej materii są zgodne z początkowymi zeznaniami świadka T. J., który dopiero na etapie postępowania sądowego starał się umniejszyć winę oskarżonego, zaprzeczając, aby kupił od oskarżonego dwa razy marihuanę. Tym samym na przymiot wiarygodności zasługują również wyjaśnienia oskarżonego w zakresie transakcji mających miejsce z udziałem A. Ł.. Oskarżony wskazał bowiem, iż z jego udziałem miały miejsce 3 transakcje, podczas których łącznie oskarżony udzielił mu odpłatnie 8 gram za łączną kwotę 350 zł.

Sąd nie miał powodów, aby w/w wyjaśnieniom odmówić wiary. Należy podkreślić, iż oskarżony dobrowolnie wskazał, iż udzielał odpłatnie środka odurzającego, wskazując również na dane personalne osób, którym tego środka w postaci marihuany udzielił. Niniejsze potwierdzone zostało również zeznaniami świadka T. K., który wskazał, iż P. Ł. (1) w toku przesłuchania wyjaśniał o okolicznościach nieznanych wówczas organom śledczym.

zeznania świadka

T. J. (jest to dowód wiarygodny częściowo

Sąd uznał za częściowo wiarygodne zeznania świadka (a właściwie wyjaśnienia skazanego w sprawie III K 13/20) T. J.. Jedynie jego początkowe wyjaśnienia w toku postępowania przygotowawczego cechowały się spójnością wewnętrzną, zgodnością z zasadami logicznego rozumowania, a także korelowały z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego P. Ł. (1), w tym i również z pozostałym w sprawie zgromadzonym materiałem dowodowym.

T. J. wskazywał wówczas, iż w momencie zatrzymania do kontroli drogowej znajdował się pod wpływem środka odurzającego, który w połowie marca 2019 r. nabył za kwotę 50 zł od oskarżonego. Jednocześnie T. J. wskazał, iż za wskazaną powyżej kwotę otrzymał on 1 gram marihuany. T. J. w dalszej części podniósł, iż w dniu poprzedzającym jego zatrzymanie odwiedził P. Ł. (1) w jego domu jednorodzinnym w B. z zamiarem naostrzenia u niego piły. Będąc na miejscu T. J. zwrócił się z pytaniem do oskarżonego, czy sprzeda mu jeszcze 5 gram marihuany, na co P. Ł. (1) się zgodził. T. J. wskazał wówczas, iż za w/w ilość zapłacił oskarżonemu 200 zł. T. J. wyjaśnił wówczas wprost, że kupił i ile zapłacił za marihuanę, a nie tłumaczył, jak następnie na rozprawie, że otrzymał narkotyk jako zwrot długu.

Opisany przez T. J. w śledztwie przebieg zdarzeń koresponduje z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego P. Ł. (1), a także z pozostałym rzeczowym materiałem dowodowym w postaci opinii biegłego, protokołów przeszukań, oględzin oraz użycia testera narkotykowego. W tym też zakresie te pierwsze oświadczenia procesowe T. J. zasługują na przymiot wiarygodności, jako spójne i logiczne oraz zbieżne z innymi dowodami.

zeznania świadka

T. J. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. J. również w zakresie, w jakim świadek potwierdził, iż jego skazanie wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie III K 13/20 nastąpiło za posiadanie narkotyków, które to świadek nabył wcześniej od oskarżonego P. Ł. (1). Za wiarygodne należało również uznać podkreślenie przez świadka, iż w rzeczywistości doszło do kolejnej transakcji pomiędzy nim, a oskarżonym, a przedmiotem tej transakcji miała być marihuana w ilości około 5 gram. Sąd nie podzielił jednak zeznań świadka odnośnie okoliczności tej transakcji tj. tłumaczenia, że miał otrzymać marihuanę jako rozliczenie długu, ponieważ w pierwszych wyjaśnieniach zarówno oskarżony, jak i świadek jednoznacznie wskazywali, że doszło do transakcji sprzedaży świadkowi przez oskarżonego 5 gram marihuany za 200 zł i żaden z nich nie wspomniał nawet o rzekomym długu i takiej formie jego rozliczenia. Dlatego też zarówno wyjaśnienia oskarżonego, jak i zeznania T. J. złożone w tym zakresie na rozprawie należy uznać za próbę umniejszenia odpowiedzialności oskarżonego za sprzedaż narkotyków.

zeznania świadka

D. Ł.

Zeznania świadka D. Ł., jakkolwiek wiarygodne, to nie miały znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, albowiem świadek zeznawała jedynie na poczet okoliczności związanych z miejscem pobytu jej syna A. Ł.. Świadek podniosła, iż już od jakiegoś czasu jej syn przebywał na ternie Niemiec u swojego kolegi, gdzie pracował. Świadek potwierdziła jednak, że syn wyjechał do Niemiec w marcu 2019r., a w styczniu 2019 r. jej syn został zatrzymany po tym jak palił środek odurzający w postaci marihuany.

zeznania świadka

T. K.

Brak było podstaw do kwestionowania zeznań funkcjonariusza Policji T. K.. Świadek ten wskazał, iż w toku postępowania przygotowawczego wykonywał czynności związane z przesłuchaniem wówczas podejrzanego P. Ł. (1). Świadek zeznawał odnośnie czynności zawodowych i nie był w żaden sposób zaangażowany emocjonalnie w sprawę, dlatego brak było podstaw, aby odmówić mu wiarygodności.

Świadek wskazał, iż z tego co pamięta, to P. Ł. (1) przyznał się do ogłoszonych mu zarzutów i nie kwestionował on wówczas swojej winy. Jednocześnie T. K. podniósł, iż P. Ł. (1) wyjaśniał o zdarzeniach, o których organy śledcze nie miały wówczas wiedzy. Świadek zeznał, iż oskarżony dobrowolnie składał wyjaśnienia, swobodnie i odpowiadał na pytania, a także miał możliwość zapoznania się z protokołem przed jego podpisaniem. W toku czynności wymienił on osoby, którym miał udzielać narkotyków i na co zwrócił uwagę świadek, wymieniał je dobrowolnie.

zeznania świadka

A. Ł. (jest to dowód wiarygodny częściowo)

Na przymiot wiarygodności zasługują jedynie te zeznania świadka, w których świadek potwierdził, iż w rzeczywistości oskarżony dysponował środkiem odurzającym jakim jest marihuana.

protokół przeszukania samochodu T. J.;

protokół oględzin rzeczy z dnia 5 kwietnia 2019 r.;

protokół użycia testera narkotyko-wego wraz z dokumenta-cją fotograficzną

Sąd uznał za wiarygodne te dokumenty, załączone do akt sprawy, albowiem zostały one sporządzone przez właściwe organy w granicach przysługujących im kompetencji oraz w formie przewidzianej przez przepisy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich autentyczności, czy też prawdziwości zawartych w nich twierdzeń. Dokumenty te nie były także kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł żadnego powodu, aby uczynić to z urzędu

wyniki badań laboratoryj-nych

T. J.

Jest to dokument sporządzony przez uprawniony do tego podmiot. W zakresie informacji przekazywanych w swojej treści dokument te wskazuje, iż w momencie zatrzymania do kontroli drogowej T. J. znajdował się pod wpływem środka odurzającego w postaci marihuany, którą kupił od oskarżonego P. Ł. (1)

1.1.4.

wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1)

Dokonując ustaleń faktycznych odnośnie posiadanej przez oskarżonego substancji psychotropowej w postaci amfetaminy oraz środka odurzającego w postaci suszu marihuany, Sąd oparł się przede wszystkim na wyjaśnieniach samego oskarżonego, który wskazał, iż amfetaminę nabył w B. K. od nieznanego mu chłopaka. Oskarżony wskazał, iż transakcja odbyła się na Placu (...), a transakcja obejmowała dwa opakowania po 5 gram, za które to oskarżony zapłacił łączną kwotę 280 zł. Jednocześnie oskarżony wskazał, iż wymienioną substancję psychotropową kupił na swój własny użytek i nikomu jej nie udzielał. Sąd miał również na uwadze wyjaśnienia oskarżonego w zakresie posiadanej przez niego marihuany, gdyż na rozprawie wyjaśnił, że około 10 gram z zabezpieczonej przez policję marihuany pochodziło z jego uprawy, a resztę nabył od w/w nieustalonej osoby. Tym samym za wiarygodne należy uznać wyjaśnienia oskarżonego, iż z uprawy prowadzonej przez oskarżonego wytworzono środek odurzający w postaci marihuany w ilości co najmniej 10,00 gram netto, zabezpieczony podczas przeszukania w dniu 5 kwietnia 2019r., co powoduje, iż pozostała ilość wskazanego środka o masie 8,34 grama netto nie pochodziła z tej uprawy i znajdowała się ona w posiadaniu oskarżonego, a nabył w/w marihuanę od nieustalonej osoby. P. Ł. (1) wyjaśnił poza tym, iż po oberwaniu kwiatostanu z roślin pozostały jedynie łodygi, które nie nadawały się do użycia, nie zawierały substancji odurzającej.

protokół przeszukania miejsca zamieszkania P. Ł. (1) z dnia 5 kwietnia 2019 r.;

protokół oględzin rzeczy z dnia 5.04.2019 r.;

protokoły użycia testera narkotyko-wego wraz z dokumenta-cją fotograficzną

protokół oględzin rzeczy z dnia 5.04.2019 r. wraz z dokumenta-cją fotograficzną

protokół oględzin rzeczy z dnia 5.04.2019 r. wraz z dokumenta-cją fotograficzną

Sąd uznał za wiarygodne te dokumenty, załączone do akt sprawy, albowiem zostały one sporządzone przez właściwe organy w granicach przysługujących im kompetencji oraz w formie przewidzianej przez przepisy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich autentyczności, czy też prawdziwości zawartych w nich twierdzeń. Dokumenty te nie były także kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł żadnego powodu, aby uczynić to z urzędu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

a) b) c) wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód niewiarygo-dny częściowo)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w toku postępowania sądowego:

- że zasadził 4 sadzonki, z czego 3 wzeszły,

- że prowadzona przez niego uprawa marihuany nie była związana z osiągnięciem korzyści majątkowej

- że prowadzona przez niego uprawa konopi innych niż włókniste nie mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste

Powyższym wyjaśnieniom oskarżonego przeczą bowiem:

- złożone w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnienia oskarżonego wskazujące na to, iż w sklepie w P. zakupił nasiona, a następnie je samodzielnie zasadził, z czego wyrosło 5 roślin. Oskarżony osobiście je uprawiał, pielęgnował oraz ich doglądał, a wytworzył z każdej rośliny ok. 20 – 25 gram suszu marihuany.

- złożone w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnienia oskarżonego wskazujące na to, iż oskarżony dokonał łącznie pięciu transakcji sprzedaży marihuany w ilości łącznej 14 gram, za co otrzymał kwotę łączną 600 zł,

- częściowo zeznania przesłuchanego w sprawie świadka T. J., który przesłuchiwany jako podejrzany wskazał, iż podczas udzielenia mu środka odurzającego oskarżony pokazywał mu gałązki, a także wskazującego na fakt, iż w rzeczywistości dokonał on płatności za otrzymaną marihuanę,

- jednoznaczne, rzeczowe i nie kwestionowane przez strony wnioski wynikające z opinii sformułowanej przez biegłego z zakresu chemii.

Sąd nie dał zatem wiary wskazanym powyżej wyjaśnieniom oskarżonego, w których zaprzeczył w głównej mierze temu, iż uprawa konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 5, a nie 4 roślin nie była podejmowana w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Zdaniem Sądu przedstawiana przez oskarżonego wersja stanowiła jedynie jego linię obrony, zmierzającą do umniejszenia swojej roli w przestępczym procederze i do uniknięcia odpowiedzialności karnej za zbrodnię (uprawa marihuany w celu osiągnięcia korzyści majątkowej) lub też do umniejszenia swojej winy. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, iż oskarżony, który początkowo przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów, w kolejnych etapach postępowania zmienił swoje stanowisko akurat odnośnie czynów popełnianych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, albowiem dla tego rodzaju czynów, stanowiących już nie występek, a zbrodnię ustawodawca przewidział surowszą odpowiedzialność karną. Zmiana postawy procesowej oskarżonego nastąpiła również po tym, jak prokurator sprzeciwił się jego propozycji odnośnie dobrowolnego poddania się karze, wskazując, że proponowane przez oskarżonego kary są za łagodne (k. 375-376 i 380).

1.2.2.

a) zeznania świadka

M. K. (jest to dowód niewiarygo-dny częściowo)

Zeznania świadka M. K. - w szczególności co do jego twierdzeń o rzekomym braku wiedzy o posiadanych przez oskarżonego P. Ł. (1) środkach odurzających oraz o nieodpłatnym udzielaniu mu ich - Sąd uznał za niewiarygodne. Za taką oceną przemawiał fakt, iż pozostawały one w rażącej sprzeczności w szczególności z wyjaśnieniami samego oskarżonego P. Ł. (1), który przyznał się w całości do czterokrotnego udzielenia M. K. środka odurzającego w postaci suszu marihuany.

b) c) wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w toku postępowania sądowego:

- że A. Ł. udzielił jedynie dwa razy nieodpłatnie marihuany do jednorazowego odurzenia się,

- że T. J. udzielił jedynie dwa razy nieodpłatnie marihuany do jednorazowego odurzenia się.

Powyższym wyjaśnieniom oskarżonego przeczą bowiem:

- złożone w toku postępowania przygotowawczego swobodne, szczegółowe i spójne wyjaśnienia oskarżonego wskazujące na to, iż w rzeczywistości wobec A. Ł. nastąpiło to pięciokrotne, a wobec T. J. trzykrotne udzielenie nieodpłatne suszu roślinnego w postaci marihuany. Oskarżony wyjaśnił wówczas, iż do czynności tych dochodziło w B. przy ul. (...), w okolicy jego miejsca zamieszkania, tj. w pobliskim lasku.

1.2.3.

a) b) c) wyjaśnienia oskarżonego P. Ł. (1) (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

Sąd nie dał wiary również wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim P. Ł. (1), zmieniając swoją postawę procesową, twierdził, iż w rzeczywistości nigdy nie miało dojść do sytuacji, w których sprzedał A. Ł. oraz T. J. marihuanę. Oskarżony tym samym starał się umniejszyć swoją rolę w zakresie zarzucanych mu czynów, związanych z odpłatnym udzielaniem środka odurzającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W ocenie Sądu zmiana wyjaśnień oskarżonego w tej części miała na celu złagodzenie odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwa, albowiem oczywistym jest, iż czyn stypizowany w art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje znacznie cięższą odpowiedzialność karną, niż tą określoną chociażby w art. 58 ust. 1 wskazanej ustawy, a polegający na udzieleniu innej osoby środka odurzającego, lecz już nie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, a czego oskarżony przecież musiał mieć świadomość, jak karany wcześniej za przestępstwa narkotykowe (to skazanie zatarło się już). Zatem wyjaśnienia w tej części uznać należało za przyjętą przez oskarżonego linię obrony, której celem było złagodzenie odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo. Analogicznie ocenić należy wyjaśnienia oskarżonego w zakresie jego twierdzeń związanych z tym, iż udzielnie T. J. marihuany w postaci 5,00 gram za 200 zł związane było z zaciągniętą przez oskarżonego pożyczką, a marihuana miała stanowić jej zwrot. Zdaniem Sądu takie twierdzenie nie może się ostać, albowiem przeczą temu chociażby początkowe wyjaśnienia wówczas podejrzanego w sprawie T. J., który wskazał, iż to on zapytał oskarżonego czy mu sprzeda marihuanę, a także podniósł, iż po tym, jak oskarżony przyniósł mu 5 gram środka odurzającego, ten zapłacił mu 200 zł, nie wspominając przy tym o rzekomym zwrocie długu.

d) zeznania świadka

T. J. (jest to dowód niewiarygodny częściowo

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka T. J. złożonym w toku postępowania sądowego w zakresie, w jakim świadek wskazywał, iż zakupione przez niego narkotyki w ilości 5,00 gram w rzeczywistości miał otrzymać od oskarżonego P. Ł. (1) w formie rozliczenia długu. Niniejsze zeznania nie zasługują na podzielenie, albowiem w swojej treści przeczą początkowym wyjaśnieniom oskarżonego P. Ł. (1), który w sposób szczegółowy i spójny opisał przebieg transakcji związanych z T. J., wskazując, iż jeśli chodzi o sprzedaż, to T. J. sprzedał on dwukrotnie marihuanę i pierwsza z tych transakcji miała miejsce w połowie marca 2019 roku. Wówczas T. J. kupił od oskarżonego 1 gram za kwotę 50 zł. Natomiast do drugiej transakcji doszło w dniu 4 kwietnia 2019 r. i wówczas oskarżony za 5 gram środka odurzającego otrzymał kwotę 200 zł. Jednocześnie w żadnych początkowych wyjaśnieniach zarówno oskarżonego, jak i T. J. nie było podnoszone, iż marihuana stanowić miała formę zwrotu posiadanego przez P. Ł. (1) długu.

e) zeznania świadka

A. Ł. (jest to dowód niewiarygodny częściowo)

Zeznaniom świadka A. Ł. nie można dać wiary w zakresie, w jakim świadek ten twierdził, iż nigdy nie kupował od oskarżonego środka odurzającego w postaci marihuany. Tym zeznaniom przeczą bowiem początkowe wyjaśnienia oskarżonego, który w sposób logiczny i spójny opisał wszystkie trzy transakcje sprzedaży A. Ł. marihuany, wskazując, iż za łączną ilość 8 gram oskarżony otrzymał od A. Ł. łącznie kwotę 350 zł.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

P. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Okoliczności zaistniałego czynu, zarzuconego oskarżonemu w akcie oskarżenia, a także wnioski wynikające z przeprowadzonego postępowania dowodowego doprowadziły Sąd do uzasadnionego przekonania, że wina oskarżonego P. Ł. (1) nie budzi w ocenie Sądu żadnych wątpliwości, została w pełni wykazana i polega na tym, że:

- w bliżej nieokreślonym czasie, w okresie od czerwca 2018 roku do końca 2018 roku, w miejscowości B., w powiecie n. w województwie (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uprawiał konopie inne niż włókniste w łącznej ilości 5 roślin, która to uprawa mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste, a z której następnie po osiągnięciu dojrzałości przez kwiatostany, zebrał je i wysuszył, przez co wytworzył środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nieustalonej, pozostałością której to uprawy były łodygi w ilości 348,95 grama netto oraz susz marihuany w ilości co najmniej 10,00 gram netto zabezpieczone w miejscu zamieszkania oskarżonego w dniu 5 kwietnia 2019 r.,

tj. Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2019r., poz. 852) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

W związku z przyjętą kwalifikacją przypisanego oskarżonemu w pkt I części rozstrzygającej wyroku czynu poczynić należy w pierwszej kolejności rozważania na temat znamion przestępstwa z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przestępstwo z art. 63 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii polega na zachowaniu sprawcy obejmującym sprzeczną z ustawą:

1) uprawę maku, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopi, z wyjątkiem konopi włóknistych lub krzewu koki;

2) zbieranie mleczka makowego, opium, słomy makowej, liści koki lub ziela konopi innych niż włókniste.

Definicja „uprawy” zawarta została z kolei w art. 4 ust. 28 cytowanej ustawy i stanowi, iż za uprawę maku lub konopi uważa się każdą uprawę maku lub konopi bez względu na powierzchnię. Uprawa roślin zatem to całokształt zabiegów w produkcji roślinnej, obejmujących siew, sadzenie, pielęgnowanie do momentu zbioru. Uprawa, o której mowa w komentowanym przepisie, obejmuje każdą uprawę maku (z wyjątkiem maku niskomorfinowego) lub konopi (z wyjątkiem konopi włóknistych) bez względu na powierzchnię. Wyłączenie kryterium powierzchni uprawy prowadzi do wniosku, iż przepis dotyczy zarówno uprawy na większej powierzchni, jak i uprawy domowej na kilkudziesięciu centymetrach kwadratowych. Sprawca wypełnia znamiona przestępstwa również wtedy, gdy uprawia jedną sadzonkę w doniczce, wówczas jednak należy rozważyć, czy jego zachowanie, z uwzględnieniem okoliczności konkretnego przypadku, stanowi przestępstwo z punktu widzenia społecznej szkodliwości. Przestępstwo z art. 63 ust. 1 i 2 można popełnić tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim lub z zamiarem ewentualnym (tak: Katarzyna Łucarz, Anna Muszyńska Komentarz do art.55 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii LEX 2007).

Przepis art. 63 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi, że jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest uprawa mogąca dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste, sprawca podlega zaostrzonemu wymiarowi kary. Zważyć należy, iż znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych występujących jako znamię przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest znamieniem ocennym.„Dotychczasowe orzecznictwo wykształciło kryteria pozwalające na przyjęcie w konkretnej sprawie znamienia znacznej ilości. Zgodnie z wyrokiem SA w Warszawie z 18.4.2000 r., II AKa 22/00, (OSA 2001, Nr 2, poz. 8) „kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest znaczna, nieznaczna czy zwykła są: ich masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne)”. Jednocześnie w orzecznictwie przyjmuje się, że miarą „znaczności” może być stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków (zob. wyrok SA w Lublinie z 17.12.2002 r., II AKA 282/02, OSA 2003, Nr 9, poz. 94). W wyroku z 24.7.1997 r., II AKa 94/97, (KZS 1997, Nr 8, poz. 47) SA w Krakowie przyjął następujące określenie znacznej ilości narkotyku: „to taka ilość, która wystarczy do jednorazowego odurzenia się najmniej kilkudziesięciu osób”. Biorąc pod uwagę kierunek orzecznictwa uznać należy, że o znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowych decyduje kryterium ilościowe (masa wagowa określona w gramach, kilogramach, tonach, porcjach), kryterium jakościowe (rodzaj środka odurzającego lub substancji psychotropowej, biorący pod uwagę właściwości uzależniające i odurzające, a więc uwzględniający podział na narkotyki miękkie i twarde), kryterium jakościowo-ilościowe (ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej wystarczająca do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób); kryterium wartości rynkowej środka odurzającego lub substancji psychotropowej” (tak w: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, dr Tomasz Srogosz, Rok wydania: 2008, Wydawnictwo: C.H. Beck, Wydanie: 2).

Z kolei art. 53 w ust. 1 ustawy z dia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi, że czynu zabronionego dopuszcza się ten, kto wbrew przepisom ustawy, wytwarza, przetwarza albo przerabia środki odurzające lub substancje psychotropowe albo przetwarza słomę makową, przy czym ( ust. 2) - jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych albo słomy makowej lub czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega karze od 3 lat pozbawienia wolności. Zachowanie sprawcy czynu opisanego art. 53 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomani polega na sprzecznym z ustawą m.in. wytwarzaniu środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym według zawartej w art. 4 ust. 35 ustawy definicji legalnej - wytwarzanie jest czynnością, za pomocą której mogą być otrzymywane środki odurzające, substancje psychotropowe, prekursory albo środki zastępcze, ich oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji. Aby przyjąć, że nastąpiło wytworzenie należy wykazać przeprowadzenie całego procesu – od zasadzenia rośliny do jej przygotowania w formie gotowej do spożycia (a więc wyhodowanie, wysuszenie, oczyszczenie, ważenie, porcjowanie itd.). Przestępstwo określone w art. 53 ust. 2, obejmujące znamię działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, można go dokonać jedynie w zamiarze bezpośrednim, a ze względu na działanie celowe wykluczony jest zamiar ewentualny.

Analizując pozostałe znamiona przestępstwa z art. 53 ust. 1 cyt. ustawy wskazać należy, iż środkiem odurzającym jest zgodnie z art. 4 cyt. Ustawy każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działająca na ośrodkowy układ nerwowy, określona w wykazie środków odurzających stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a substancja psychotropową jest zgodnie z art. 4 cyt. Ustawy każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działająca na ośrodkowy układ nerwowy, określona w wykazie substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy. Z kolei korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego (art. 115 § 4 k.k.). Korzyść majątkową określa się w doktrynie i orzecznictwie jako przysporzenie sobie lub komu innemu majątku albo uniknięcie strat bądź zmniejszenie obciążeń majątku - a zatem zarówno wszelkie zwiększenie aktywów majątkowych, jak i zmniejszenie pasywów (R. Góral, Kodeks karny. Praktyczny komentarz, Warszawa 2000, s. 171). Korzyść osobista obejmuje natomiast świadczenia o charakterze niemajątkowym, które mają znaczenie dla uzyskującego ją, polepszając jego sytuację, a nawet oznaczają określoną przyjemność (np. przyznanie odznaczenia, atrakcyjny wyjazd, kontakty seksualne); (A. Marek, Prawo karne, Warszawa 2000, s. 636).

Z kolei konieczny dla wypełnienia znamion przestępstwa z art. 53 ust. 2 cyt. ustawy „zamiar bezpośredni (dolus directus) polega na tym, że sprawca chce popełnić czyn zabroniony. Stanowiąca treść zamiaru bezpośredniego chęć ("chcenie") popełnienia czynu zabronionego jest aktem woli, której zaistnienie uwarunkowane jest świadomością obejmującą okoliczności tworzące zespół znamion przedmiotowych czynu zabronionego. Brak świadomości co do zaistnienia któregokolwiek z tych znamion (…), jako błąd istotny, wyklucza umyślne popełnienie przestępstwa. (…).” (tak: A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. V).

Mając powyższe na uwadze wskazać należy także na poglądy wyrażone w orzecznictwie, że w stanie faktycznym, jak opisany w pkt I części rozstrzygającej niniejszego wyroku, dotyczącym oskarżonego P. Ł. (1), uznać należało, iż uprawę konopi, a następnie wytworzenie z niej środka odurzającego, posiadanego następnie przez sprawcę, należy zakwalifikować jako jedno przestępstwo, wyczerpujące znamiona określone w art. 63 ust. 1 i 3 w zw. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k., dlatego że odpowiedzialności karnej z pierwszego przepisu ustawy podlega jedynie ta osoba, która swoim działaniem ogranicza się do uprawy konopi innych niż włókniste, jeżeli uprawa mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste. Jednakże, gdy podejmuje dalsze czynności obliczone na uzyskanie gotowego do użycia środka odurzającego, np. w wyniku suszenia ziela konopi, wyczerpuje równocześnie znamiona drugiego ze zbiegających się przepisów – tak orzeczono wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie w dniu 20 września 2005 r., w sprawie II AKa 216/05. Podobnie stwierdził Sąd Apelacyjny w Szczecinie, wydając dnia 16 czerwca 2011r. wyrok w sprawie II AKa 56/11 stanowiący, iż działania polegające na uprawie konopi, a następnie wytwarzaniu z nich środka odurzającego, należy uznać za jedno przestępstwo, wyczerpujące znamiona określone w przepisach art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. oraz Sąd Apelacyjny w Katowicach w dniu 12 listopada 2009r. w sprawie II AKa 236/09, potwierdzając wydanym wówczas wyrokiem, iż działania polegające na uprawie konopi, a następnie wytwarzaniu z nich środka odurzającego, podjęte były ze z góry powziętym zamiarem. Uprawę konopi, a następnie wytwarzanie z nich środka odurzającego, należało zatem uznać za jedno przestępstwo, wyczerpujące znamiona określone w przepisach art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należało wskazać, że oskarżony P. Ł. (1) swoich zachowaniem opisanym w pkt I części rozstrzygającej wyroku wyczerpał wszystkie znamiona przestępstw z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2019r., poz. 852) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Wskazać należy zatem, iż jak wykazało postępowanie dowodowe oskarżony wbrew przepisom o przeciwdziałaniu narkomanii uprawiał rośliny konopi innych niż włókniste (proces ten prowadził od zasiania nasion, poprzez pielęgnowanie i doglądanie roślin, do ich ścięcia i ususzenia kwiatostanów po osiągnięciu przez nie dojrzałości), a jak sam wyjaśnił z każdej z tych roślin uzyskał ok. 20 – 25 gramów suszu konopi innych niż włókniste, a zatem uznać należało, iż uprawa ta mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste, mając na uwadze rozumienia znacznej ilości środka odurzającego, jako takiej ilości, która wystarcza do odurzenia kilkudziesięciu osób. Skoro według wyjaśnień oskarżonego mógł on uzyskać z tej uprawy nawet 100 gram marihuany, a zatem przyjmując, że 1 gram marihuany wystarcza do jednorazowego odurzenia jednaj osoby, to uznać należało, iż prowadzona przez oskarżonego uprawa konopi innych niż włókniste mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste i tym samym uznać należało, iż oskarżony w wyniku tej uprawy, a następnie zebrania i wysuszenia kwiatostanów wytworzył środki odurzające w postaci suszu konopi innych niż włókniste w nieustalonej ilości, a uczynił to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony wyczerpał zatem również znamiona zbrodni z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, ponieważ wbrew przepisom ustawy wytworzył w wyniku prowadzonej uprawy środki odurzające w postaci marihuany (jak potwierdziła to opinia biegłego z zakresu chemii), a popełnił ten czyn w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zdaniem Sądu działanie oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wynika z tego, że oskarżony – jak wykazało postępowanie dowodowe – również sprzedawał wytworzoną przez siebie marihuanę. Nie zasługiwały zatem na podzielenie jego wyjaśnienia, iż uprawiał konopie inne niż włókniste jedynie dla własnego użytku. O działaniu oskarżonego w celu osiągniecia korzyści majątkowej świadczą zdaniem Sądu także wyniki przeszukania w miejscu jego zamieszkania, kiedy ujawniono poporcjonowany i zapakowany w woreczki strunowe susz marihuany, a zatem przygotowany do sprzedaży, czy też w formie skrętów. Zresztą sam oskarżony zaprzeczał, aby był osoba uzależnioną, zatem mając na uwadze zasady logiki i doświadczenia życiowego nie sposób uznać za prawdziwe jego twierdzenia, że prowadził w/w uprawę wyłącznie dla własnego użytku, zwłaszcza jeżeli zważy się na ilość usprawnianych roślin i jego wyjaśnienia, że kupując nasiona konopi innych niż włókniste z zamiarem prowadzenia uprawy miał świadomość, że z jednej wyhodowanej rośliny może uzyskać około 50 gramów suszu marihuany i jak sam wyjaśnił uzyskał z tej uprawy co najmniej 100 gram suszu marihuany (bo 20 – 25 gram z każdej rośliny). Powyższe jednoznacznie świadczy o tym, że wbrew twierdzeniom oskarżonego, prowadząc w/w uprawę konopi innych niż włókniste i wytwarzając z niej susz marihuany działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bo chciał przeznaczyć część wytworzonej marihuany na sprzedaż innym osobom - konsumentom, jak ta zresztą miało miejsce T. J., A. Ł.. Zatem umyślność działania oskarżonego i to z zamiarem kierunkowym w zakresie przypisanego mu w pkt I wyroku przestępstwa – w celu osiągnięci korzyści majątkowej – nie budzi zdaniem Sądu żadnych wątpliwości i została w pełni wykazana.

Zaznaczyć należy w tym miejscu, że Sąd odnośnie przypisanego oskarżonemu w pkt I części rozstrzygającej przestępstwa, uznał, że czynem współukaranym do zarzuconego w pkt 1 aktu oskarżenia przestępstwa uprawy i wytworzenia marihuany, jest posiadanie zarzucanych w pkt 24 aktu oskarżenia pozostałości uprawy w postaci 348,95 gram netto łodyg, zabezpieczonych podczas przeszukania mieszkania oskarżonego w dniu 5 kwietnia 2019r., a także 10 gram suszu marihuany, zabezpieczonego podczas przeszukania mieszkania oskarżonego w dniu 5 kwietnia 2019r., ponieważ oskarżony wyjaśnił na rozprawie, że właśnie około 10 gram marihuany zabezpieczonej przez policję pochodzi z prowadzonej przez niego w 2018r. uprawy, a zabezpieczone łodygi są pozostałością roślin z uprawy.

Dodać nalży również, że Sąd zakwalifikował czyn przypisany oskarżonemu w pkt I części rozstrzygającej wyroku jako przestępstwo m.in. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (w kumulatywnej kwalifikacji), ponieważ jak wynika z wyjaśnień oskarżonego, uprawa ta mogła dostarczyć oskarżonemu znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste (co najmniej 100 gram, zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego, bo po ok. 25 gram z każdej z 5 roślin, co wystarczało do odurzenia kilkudziesięciu osób, a zatem stanowiło znaczną ilość marihuany).

Ponieważ oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona określone w dwóch przepisach ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, należało zastosować tzw. kumulatywny zbieg przepisów określony w art. 11 § 2 k.k.

Jednocześnie konieczne było przyjęcie działania oskarżonego jako czynu ciągłego, gdyż dopuścił się tego czynu działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, a zatem zakwalifikowano jego zachowanie również w zw. z art. 12 § 1 k.k. – jednak w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., a to z tego względu, iż zmiana kodeksu karnego od 24 czerwca 2020r. wprowadziła zaostrzenie odpowiedzialności przy skazaniu za czyn ciągły (art. 57b k.k.)

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

P. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przechodząc do karnoprawnej analizy czynów zarzuconych oskarżonemu, pozostających w ciągu przestępstw jako popełnionych w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wskazać należy, iż problematykę dotyczącą przestępczości narkotykowej w polskim prawie karnym regulują przede wszystkim przepisy karne rozdziału 7 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. 2016.224). Mając na uwadze kwalifikację prawną przestępstw przypisanych w pkt II części rozstrzygającej wyroku oskarżonemu P. Ł. (1) przypomnieć należy, iż przestępstwo z art. 58 ust. 1 jest występkiem i na stronę przedmiotową przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii składają się, podejmowane wbrew przepisom ustawy, czynności polegające na:

a) udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej;

b) ułatwianiu albo

c) umożliwianiu ich użycia albo

d) nakłanianiu do użycia takiego środka lub substancji.

Udzielenie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej dokonane jest z chwilą ukończenia czynności zmierzających do przekazania konkretnej osobie tego środka lub substancji. Nie jest tu konieczne objęcie udzielanego środka odurzającego lub substancji psychotropowej we władztwo drugiej osoby. Udzielenie następuje już z chwilą bezpośredniego kontaktu z konkretnym nabywcą, wiąże się już z aktem "zbywania" (zob. wyrok SA we Wrocławiu z 30.9.1999 r., II AKa 290/99, OSA 1999, Nr 11–12, poz. 81). Udzieleniem jest również pozostawienie umówionej porcji środków odurzających lub substancji psychotropowych we wskazanym wcześniej, w drodze porozumienia między udzielającym, a nabywcą, miejscu, nawet jeżeli nabywca nie odbierze "towaru". Jednakże udzieleniem nie jest pozostawienie porcji narkotyków w określonym miejscu, bez wcześniejszego porozumienia z konkretnym nabywcą. Wynika to z faktu, że zachowanie wyczerpujące znamię udzielenia zachodzi tylko, gdy istnieje współdziałanie dwóch konkretnych osób – udzielającego i odbiorcy. Jeżeli umówiony odbiorca nie przyjmie wręczanego środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo zrezygnuje z konsumpcji, spełnione są warunki dokonania, a nie usiłowania udzielenia środka lub substancji innej osobie. Jednocześnie należy wskazać, iż czyn polegający na udzieleniu innej osobie środków odurzających lub substancji psychotropowych zachodzi, gdy odbiorcą (nabywcą) jest konsument. Jeżeli odbiorcą jest osoba niebędąca konsumentem (np. handlarz zamierzający dalej odprzedać narkotyki), następuje wprowadzenie środków odurzających lub substancji psychotropowych do nielegalnego obrotu albo uczestniczenie w takim obrocie.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił nie tylko na przypisanie oskarżonemu P. Ł. (1) sprawstwa w zakresie zarzuconych mu w pkt 2 – 4, 6 - 15, 18 – 21 aktu oskarżenia czynów zabronionych, ale również na przypisanie mu winy w czasie ich popełnienia. Oskarżony, udzielając nieodpłatnie marihuanę M. K., A. Ł., T. P., T. J. oraz B. B. (1) (jak ustalono w zakresie ciągu przestępstw przypisanych oskarżonemu w pkt II części rozstrzygającej wyroku) za każdym razem działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, chcąc udzielić im środka odurzającego i tym samym w pełni zrealizował znamiona przestępstw z art. 58 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 91 § 1 k.k. ciąg przestępstw zachodzi, jeśli sprawca, nie działając z góry powziętym zamiarem, działa z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu i - jak w niniejszej sprawie oskarżony - udziela środków odurzających innym osobom, a czyni to zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Dlatego Sąd przyjął, że siedemnaście przestępstw z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przypisanych oskarżonemu w pkt II części rozstrzygającej wyroku, pozostają w ciągu przestępstw jako popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności.

☒

3.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III.

P. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii odpowiedzialności karnej podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji.

Udzielanie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu omawianych przepisów oznacza czynność przekazania jej środka lub substancji, a może nawet przybrać postać pozostawienia środków odurzających w ustalonym wcześniej między zbywcą, a nabywcą - konsumentem miejscu.

Na stronę przedmiotową przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii składają się podejmowane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej czynności polegające na udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwianiu użycia albo nakłanianiu do użycia środka odurzającego lub substancji psychotropowej.

Przestępstwo z art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii można popełnić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu (dolus coloratus). Jest to przestępstwo znamienne celem osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej (zob. wyrok SN z 29.8.2002 r., III KK 133/02).

Zważyć należy ponadto, że udzielenie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej dokonane jest z chwilą ukończenia czynności zmierzających do przekazania konkretnej osobie tego środka lub substancji. Udzielenie następuje już z chwilą bezpośredniego kontaktu z konkretnym nabywcą, wiąże się już z aktem "zbywania" (zob. wyrok SA we Wrocławiu z 30.9.1999 r., II AKa 290/99, OSA 1999, Nr 11-12, poz. 81). Czyn polegający na udzieleniu innej osobie środków odurzających lub substancji psychotropowych zachodzi, gdy odbiorcą (nabywcą) jest konsument. Jeżeli odbiorcą jest osoba niebędąca konsumentem (np. handlarz zamierzający dalej odprzedać narkotyki), następuje wprowadzenie środków odurzających lub substancji psychotropowych do nielegalnego obrotu albo uczestniczenie w takim obrocie.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił nie tylko na przypisanie oskarżonemu P. Ł. (1) sprawstwa w zakresie zarzuconych mu w pkt 5, 16, 17, 22 i 23 aktu oskarżenia czynów zabronionych, ale również na przypisanie mu winy w czasie ich popełnienia. Oskarżony, sprzedając marihuanę T. J. oraz A. Ł. (jak ustalono w zakresie ciągu przestępstw przypisanych oskarżonemu w pkt III części rozstrzygającej wyroku), za każdym razem działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, chcąc udzielić im odpłatnie środka odurzającego i tym samym w pełni zrealizował znamiona przestępstw z art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (tzw. zamiar kierunkowy), o czym świadczy odpłatność zawieranych transakcji, nadto marihuana – czyli przedmiot transakcji jest środkiem odurzającym, którego zarówno posiadanie, jak i handel są w Polsce zabronione. Przedmiotem ochrony tego czynu zabronionego jest zarówno zdrowie i życie osób nabywających środek odurzający, jak również i dobro ogólne społeczeństwa. W ocenie sądu oskarżony w pełni świadomie godził we wszystkie wyżej określone dobra, a chęć zysku dodatkowo determinowała go w działaniu.

Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 91 § 1 k.k. ciąg przestępstw zachodzi, jeśli sprawca, nie działając z góry powziętym zamiarem, działa z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu i - jak w niniejszej sprawie oskarżony – udziela odpłatnie środków odurzających innym osobom, a czyni to zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Dlatego Sąd przyjął, że pięć przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przypisanych oskarżonemu w pkt III części rozstrzygającej wyroku, pozostają w ciągu przestępstw jako popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności.

☒

3.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV

P. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wskazać należało także na czym polega przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Przestępstwo z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, polega na posiadaniu wbrew przepisom ustawy narkotyków tj. środków odurzających lub substancji psychotropowych wymienionych w załączniku do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przedmiotem ochrony w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest życie i zdrowie społeczeństwa jako całości (życie i zdrowie publiczne). Strona przedmiotowa przestępstwa z art. 62 cytowanej ustawy sprowadza się do niezgodnego z przepisami tej ustawy posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych. Posiadanie jest stanem polegającym na faktycznym władztwie nad rzeczą, nie jest jednakże utożsamiane z posiadaniem i dzierżeniem w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. W doktrynie podkreśla się, iż w prawie karnym "posiadanie" występuje w powszechnym znaczeniu "mieć" (D. W., Pojęcie posiadania w prawie karnym, Prok. i Prawo 2000, nr 2, s. 14). Posiadaniem jest zatem każde, niezależne od czasu trwania, a zatem choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą. W tym miejscu należy przywołać uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego, zgodnie z którą „Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy z dnia 2 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia" (por. wyrok SN z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10, OSNKW 2011/1/2). Dla wypełnienia znamion zarzuconego oskarżonemu przestępstwa wystarczające jest zatem zaistnienie stanu, w którym sprawca - choćby przez krótki okres czasu - roztacza swoje faktyczne władztwo nad substancją zaliczaną przez ustawę do narkotyków, nawet jeżeli czyni to w celu użycia lub z zamiarem użycia w/w substancji, jak wynika także z w/w cytowanego orzeczenia Sądu Najwyższego, z którym Sąd w tym składzie w pełni zgadza się. Z punktu widzenia prawno - karnej oceny zachowania oskarżonego nie ma więc znaczenia okres czasu, w jakim posiadał w/w narkotyki. Dla przypisania sprawcy czynu z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wystarczająca jest bowiem, oprócz stwierdzenia obiektywnej przesłanki w postaci faktycznego władztwa nad narkotykami, dodatkowa przesłanka w postaci świadomości sprawcy co do tego, iż znajduje się on w posiadaniu narkotyków.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że zachowanie oskarżonego P. Ł. (1) opisane w pkt IV części rozstrzygającej wyroku wypełniło znamiona czynności sprawczej przypisanego mu przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony P. Ł. (1), jak wykazało postępowanie dowodowe, posiadał bowiem w dniu 5 kwietnia 2019r. w swoim miejscu zamieszkania, substancję psychotropową w postaci amfetaminy łącznie w ilości 10,06 grama netto, którą to zakupił od nieznanego mu mężczyzny za kwotę łączną 280 zł, a nadto posiadał środek odurzający w postaci marihuany w ilości 8,34 grama netto.

Mając na uwadze ilość posiadanych narkotyków należało uznać, iż nie stanowiły one znacznej ilości środka odurzającego i substancji psychotropowej, jak wynika też z opinii biegłego (według biegłego 1 gram marihuany wystarcza do odurzenia jednej osoby, a 1 gram amfetaminy pozwala na uzyskanie 1 dawki środka psychotropowego wystarczającego do jednorazowego odurzenia).

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż Sąd zmienił kwalifikację czynu zarzucanego oskarżonemu w zakresie posiadania narkotyków ujawnionych podczas przeszukania mieszkania i osoby P. Ł. (1) w dniu 5 kwietnia 2019r., ponieważ uznano, iż cześć z zabezpieczonej marihuany (według wyjaśnień oskarżonego złożonych na rozprawie ok. 10 gram) pochodziło z uprawy marihuany prowadzonej przez niego, a zatem stanowiło czyn współukarany następczy do przestępstwa uprawy i wytworzenia ziela konopi innych niż włókniste, przypisanego mu w pkt I części rozstrzygającej wyroku, co odzwierciedlono także w opisie przestępstwa przypisanego oskarżonemu z art. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity Dz. U. z 2019r., poz. 852) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., uznając również, iż posiadanie pozostałości uprawy w postaci łodyg roślin w ilości 348,95 grama netto stanowi czyn współukarany do w/w przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze, uznano, iż oskarżony w rozumieniu przepisu art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wbrew przepisom tej ustawy, posiadł w dniu 5 kwietnia 2019r. substancje psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 10,06 grama netto, a także środek odurzający w postaci suszu marihuany w ilości 8,34 grama netto, co stanowi przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a zatem posiadanie „zwykłej”, a nie znacznej ilości środków odurzających. Jednocześnie, wobec przyznania się przez oskarżonego do popełnienia tego czynu, umyślność jego działania nie budzi żadnych wątpliwości, zresztą na podstawie wyjaśnień oskarżonego ustalono, że ta część zabezpieczonej w dniu 5 kwietnia 2019r. marihuany (tj. 8,34 grama netto) nie pochodziła z jego uprawy, dlatego przypisano oskarżonemu odrębne przestępstwo posiadania tej marihuany, łącznie z posiadaniem amfetaminy, jak w pkt IV części rozstrzygającej wyroku.

Oczywiście ustalenie umyślności jako znamienia strony podmiotowej czynów przypisanych oskarżonemu w pkt od I do IV części rozstrzygającej wyroku, nie przesądzało jeszcze o jego winie, a dopiero ją warunkowało (vide: J. Zientek, „Karygodność i wina jako przesłanki odpowiedzialności, Prokuratura i Prawo 1998/6). W niniejszej jednak sprawie została spełniona także druga z pozytywnych przesłanek przypisania winy oskarżonemu, tj. ukończenie przez niego odpowiedniego wieku, a nie zachodziła żadna z negatywnych przesłanek przypisania jemu winy (okoliczności wyłączających winę). Oceniając stopień winy oskarżonego wskazać należy, że nie zachodziły w stosunku do niego jakiekolwiek szczególne okoliczności wyłączające czy ograniczające winę.

☒

3.5.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I, II, III, IV

P. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zaznaczyć należy w tym miejscu, że wyjaśniono już przy omawianiu podstawy prawnej skazania oskarżonego za przestępstwa przypisane mu w pkt I, II, III i IV części rozstrzygającej wyroku powody przyjętej kwalifikacji z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (w kumulatywnej kwalifikacji z art. 53 ust. 1 i 2 cyt. Ustawy), a także powody zakwalifikowania przestępstw przypisanych oskarżonemu z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jako ciągu przestępstw i przestępstw przypisanych oskarżonemu z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jako ciągu przestępstw, a także wyjaśniono powody przyjęcia kwalifikacji z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐

3.6.  Warunkowe umorzenie postępowania

--------------

-------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.7.  Umorzenie postępowania

-----------------

----------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.8.  Uniewinnienie

---------------

-------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---------------------------------------------------------------------------------------------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. Ł. (1)

I, II, III, IV

I, II, III, IV

Za czyn przypisany oskarżonemu w pkt. I części rozstrzygającej wyroku Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k. karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1 i 3 k.k. karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 10 złotych.

Za czyny stanowiące ciąg przestępstw z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przypisany oskarżonemu w pkt. II części rozstrzygającej wyroku Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Za czyny stanowiące ciąg przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przypisany oskarżonemu w pkt. III części rozstrzygającej wyroku Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności.

Za czyn przypisany oskarżonemu w pkt. IV części rozstrzygającej wyroku Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Miarkując okoliczności dotyczące wymiaru kary wobec oskarżonego za poszczególne czyny Sąd zważył, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest zgodnie z art. 53 k.k. przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa. Uznając zatem winę oskarżonego w zakresie przypisanych mu w wyroku czynów za wykazaną, Sąd przystąpił do wymierzenia oskarżonemu odpowiedniej i sprawiedliwej kary, adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości popełnionego przez niego każdego czynu, a także uwzględniając cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonego. Ponadto orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a Sąd wymierzając karę oskarżonemu, miał na uwadze także zasady prewencji ogólnej. Jednocześnie Sąd baczył jednak, by kara wymierzona oskarżonemu uwzględniała sposób zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa oraz możliwość ich naprawienia w przyszłości. Ponadto Sąd, wymierzając karę – zgodnie z dyspozycją art. 53 § 2 k.k. – uwzględnił także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k., miał na uwadze tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące dotyczące oskarżonego.

Jako okoliczności obciążające uwzględniono:

- postać zamiaru, tj. działanie w zamiarze bezpośrednim odnośnie każdego z przypisanych mu przestępstw,

- działanie w celu osiągniecia korzyści majątkowej (czyny przypisane w pkt I i III wyroku)

- wysoką społeczną szkodliwość czynów przypisanych oskarżonemu,

- dopuszczenie się przestępczego zachowania w stosunku do kilku osób (nieodpłatne udzielenie marihuany aż pięciu osobom, sprzedaż marihuany dwóm osobom),

- działanie w warunkach kumulatywnej kwalifikacji prawnej odnośnie przestępstwa przypisanego w pkt I części rozstrzygającej wyroku, działanie w ramach czynu ciągłego

- działanie w ramach ciągu przestępstw odnośnie przestępstw przypisanych w pkt II i II części rozstrzygającej wyroku,

Jako okoliczności łagodzące uwzględniono:

- niekaralność za przestępstwa,

- pozytywny wywiad środowiskowy,

- przyznanie się oskarżonego do części z zarzucanych mu przestępstw i złożenie wyjaśnień, które przyczyniły się do poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie istotnych z punktu widzenia prawnokarnej oceny zarzucanych mu czynów

- ustabilizowany tryb życia oskarżonego

- wyrażony żal, skrucha.

Zaznaczyć należy, iż mając na uwadze postawę procesową oskarżonego, który początkowo przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynu, składając szczegółowe wyjaśnienia, a następnie zmienił swoją postawę, wskazując na rozprawie, iż w rzeczywistości miał on nie dopuścić się czynów związanych z odpłatnym udzieleniem środków odurzających oraz niektórych z czynów związanych z nieodpłatnym udzieleniem marihuany, Sąd nie mógł w pełni uwzględnić na korzyść oskarżonego jego przyznania się do winy, a wpływ to miało m.in. na wymiar kary.

W świetle okoliczności sprawy wymierzona oskarżonemu kara winna zatem przede wszystkim uzmysłowić mu naganność jego postępowania i wskazać możliwość korekty postawy na przyszłość.

Sąd miał również na uwadze, iż w zakresie czynu przypisanego w pkt. I części rozstrzygającej wyroku oskarżony działał umyślnie z zamiarem uzyskiwania korzyści majątkowych. Ponadto oskarżony doskonale wiedział, iż osoby, którym udzielał odpłatnie i nieodpłatnie środka odurzającego, są od niego zdecydowanie młodsze (różnica wieku nawet 20 lat), a zatem w wieku jego córki, ale do faktu tego nie przywiązywał należytej wagi, a z pewnością nie takiej, by wzbudzić refleksję o naganności swojego zachowania i uświadomić sobie, że udzielając innym środków odurzających powoduje problemy w życiu tych ludzi związane ze szkodliwym zażywaniem substancji odurzających i wchodzeniem w konflikt z prawem (jak J. i Ł.).

Wymierzając oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę grzywny za przestępstwo przypisane w pkt I wyroku, Sąd kierował się potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a w tym zakresie zwłaszcza zapobieżeniu społecznemu poczuciu bezkarności sprawcy i braku odpowiedniej reakcji organów wymiaru sprawiedliwości na popełnienie przestępstw. Ustalona wysokość stawek dziennych grzywny w ocenie Sądu jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu – wyrażająca się w wyżej przywołanych okolicznościach łagodzących i obciążających.

Jeśli chodzi o wysokość stawki dziennej grzywny wskazać należy, iż oceniając stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe oskarżonego należało wziąć pod uwagę, iż obecnie jest on zdolny do pracy zarobkowej, tak więc ma realną możliwość podjęcia pracy, a tym samym przy dołożeniu określonych starań ma faktyczne możliwości na zdobycie środków na zapłatę orzeczonej przez Sąd grzywny, która w sferze materialnej pozwoli mu odczuć naganność swojego zachowania.

Jednocześnie, zdaniem Sądu, wobec P. Ł. (1) w zakresie czynu przypisanego w pkt I części rozstrzygającej wyroku istniały przesłanki do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Sąd decydując o zastosowaniu wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary, za podstawę przyjął przepisy art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k. i ostatecznie za ten czyn wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zaznaczyć należy, iż pierwsze wyjaśnienia oskarżonego od początku ukierunkowane były na ujawnienie organom ścigania całego przestępczego procederu związanego z narkotykami, jaki był udziałem oskarżonego. Oskarżony bowiem ujawnił organom ścigania nawet więcej, niż wynikało to z okoliczności jego zatrzymania i przeszukania oskarżonego i zajmowanego przez niego domu. Wszystkie okoliczności łagodzące przy wymiarze kary, w szczególności niekaralność za przestępstwa, częściowe przyznanie się do popełnienia zarzucanych czynów i ujawnienie organom ścigania wszystkich istotnych okoliczności związanych z przestępstwami, zaważyło na tym, iż Sąd zdecydował o zastosowaniu wobec P. Ł. (1) nadzwyczajnego złagodzenia kary, jeżeli chodzi o czyn przypisany mu w pkt I części rozstrzygającej wyroku tj. z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art 12 § 1 k.k. - w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020 r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Kodeks karny w art. 60 § 2 k.k. nie zawiera wskazania wszystkich okoliczności, w których możliwe jest nadzwyczajne złagodzenie kary. Wskazuje na to zwrot „w szczególności”, poprzedzający przykładowe tylko określenie wymienionych wypadków. Możliwe jest zatem powołanie się przez sąd na inną, niż wymieniona w art. 60 § 2 pkt 1 – 3 k.k. okoliczność, której natura wskazuje na celowość zastosowania tej instytucji. Może być tak, że w danej sprawie wystąpi kilka takich okoliczności łagodzących, które oddzielnie brane pod uwagę same nie uzasadniałyby nadzwyczajnego złagodzenia kary, natomiast rozpatrywane łącznie spełniać mogą warunek nadzwyczajnego wypadku, w którym nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. W takim przypadku nie chodzi o zbieg kilku niezależnych, ustawowo określonych podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia, lecz o sumę innych okoliczności łagodzących, z których żadna samodzielnie nie może prowadzić do nadzwyczajnego złagodzenia. Należy uznać, że sąd ma możliwość w takim przypadku zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, opierając się na sumie okoliczności zachodzących w sprawie, jeśli tylko łącznie spełniają one warunki wymienione w ustawie dla nadzwyczajnego złagodzenia kary, przede wszystkim co do uznania wypadku za „szczególnie uzasadniony” oraz co do uznania grożącej kary za „niewspółmiernie surową”. Chodzi tu o niewspółmierność kary do tej, którą należałoby wymierzyć, uwzględniając stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu. Ta niewspółmierność powinna być widoczna, choć nie musi być rażąca. O zastosowaniu w takim przypadku nadzwyczajnego złagodzenia kary decyduje całokształt okoliczności dotyczących nie tylko popełnionego czynu, ale także osoby sprawcy, analiza których – z uwzględnieniem zasad wymiaru kary określonych w ustawie – pozwala dopiero na ocenę, czy orzeczenie kary współmiernej jest możliwe w ramach ustawowego zagrożenia, czy dopiero kara poniżej tej granicy spełni rolę kary sprawiedliwej (vide: wyrok SA w Katowicach z dn. 10.11.2010, II AKa 329/10, OSA w Katowicach 2011/1/5).

W ocenie sądu w przedmiotowej sprawie nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (przypisane oskarżonemu w kumulatywnej kwalifikacji), tj. kara 3 lat pozbawienia wolności, byłaby niewspółmiernie surowa dla oskarżonego P. Ł. (1), gdyż zachodzi w jego przypadku szczególnie uzasadniony wypadek.

Wskazać należy w pierwszej kolejności, iż oskarżony nie był karany za przestępstwa, przyznał się do popełnienia większości z zarzucanych mu czynów, a przede wszystkim w toku postępowania przygotowawczego ujawnił przed organami ścigania wszystkie istotne okoliczności popełnionych przestępstw, w tym te nieznane organom ścigania, jak dotyczące udzielania innym osobom środka odurzającego, w tym również celem osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony poza tym nie jest zdaniem Sądu sprawcą tak zdemoralizowanym, aby konieczne było mu wymierzenie kary w granicach przewidzianych za zbrodnię, nawet najniższej czyli 3 lat, co powodowało, że Sąd wymierzył mu za to przestępstwo karę pozbawienia wolności nadzwyczajnie złagodzoną w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy.

Oczywiście Sąd dostrzega również okoliczności obciążające, co do wszystkich przypisanych oskarżonemu czynów i wziął je pod uwagę przy miarkowaniu kar za poszczególne przypisane mu przestępstwa, jak: charakter popełnionych przestępstw i ich znaczną szkodliwość społeczna. P. Ł. (1) decydując się na przestępczy proceder związany z narkotykami z pewnością w pełni zdawał sobie sprawę z ujemnych następstw swojego postępowania, nie tylko w sferze życia prywatnego, lecz również tych w szerokim wymiarze społecznym czy ekonomicznym. Społeczne oddziaływanie kary musi trafić do świadomości ludzi, którzy powinni zdawać sobie sprawę z wielkiej szkodliwości tego rodzaju czynów oraz z konsekwencji natury prawnej, jakie z tymi czynami się wiąże. Odnośnie pierwszego z przypisanych oskarżonemu czynów okoliczność obciążającą stanowił również fakt, iż P. Ł. (1) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zatem z niskich pobudek i stanowiło to dla niego sposób na łatwe dobywanie środków finansowych.

Nie deprecjonując znaczenia wskazanych okoliczności obciążających przy wymiarze kary oskarżonemu za poszczególne czyny, wskazać jednak należy, iż w przekonaniu Sądu orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności z całą pewnością nie przekraczają stopnia zawinienia, stopnia społecznej szkodliwości czynów i optymalnie realizują tak cele prewencji indywidualnej, jak i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania i kształtowania właściwych postaw społecznych, w tym w szczególności postawy przestrzegania prawa i świadomości nieopłacalności popełniania przestępstw.

P. Ł. (1)

V.

przestępstwa przypisane oskarżonemu w pkt. I-IV części rozstrzyga-jącej wyroku

Wobec wymierzenia oskarżonemu czterech jednostkowych kar pozbawienia wolności zachodziła zgodnie z art. 85 § 1 i 2 k.k. oraz art 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. (w brzmieniu obowiązującym przed 24 czerwca 2020r. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.) konieczność wymierzania kary łącznej. Przy jej wymierzeniu Sąd zdecydował o zastosowaniu zasady asperacji - wymierzył P. Ł. (1) bowiem karę łączną w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności. Wymierzając karę łączna 2 lat pozbawienia wolności Sąd uznał, że żadne szczególne okoliczności nie przemawiają za wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności na zasadzie pełnej absorpcji lub pełnej kumulacji kary. W niniejszej sprawie za zastosowaniem zasady asperacji bliżej absorpcji przemawia jednak okoliczność, że przestępstwa, za które wymierzono kary podlegające łączeniu są rodzajowo podobne (penalizowane przepisami ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Należy przy tym podkreślić, że P. Ł. (1) przypisane mu przestępstwa popełniał w większości wielokrotnymi działaniami, w ramach ciągu przestępstw. Zdaniem Sądu orzeczona wobec P. Ł. (1) kara łączna 2 lat pozbawienia wolności spełni swoje wszelkie cele i to zarówno na płaszczyźnie ogólnospołecznego jej oddziaływania, stanowiąc dowód kary sprawiedliwej w społecznym odczuciu, jak również na płaszczyźnie prewencji indywidualnej, stanowiąc element wychowawczy dla oskarżonego.

Miarkując taką wysokość kary Sąd zważył, iż orzeczona kara będzie karą adekwatną do stopnia winy i stopnia szkodliwości społecznej czynów oskarżonego, stanowić będzie sprawiedliwą odpłatę za jego naganne czyny, a jednocześnie umożliwi mu refleksję nad powagą i skutkami jego zachowania.

P. Ł. (1)

VI.

III.

na podstawie art. 45 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek równowartości korzyści majątkowej jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przypisanych mu przestępstw w kwocie łącznej 600,00 zł, uznając, iż powinien on zostać pozbawiony owoców przestępstw. Orzeczenie tego środka karnego było obowiązkowe w związku z brzmieniem przepisu art. 45 § 1 k.k. i wobec ustalenia w toku postępowania dowodowego wysokości w/w korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego ze sprzedaży narkotyków.

P. Ł. (1)

VII.

I i IV

na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek zabezpieczonych w sprawie dowodów rzeczowych w postaci:

- woreczka foliowego z zapięciem strunowym z zawartością 9 woreczków foliowych z zapięciem strunowym, w których ujawniono susz roślinny marihuany o łącznej masie netto 15,75 grama oznaczony jako ślad nr 1A ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/40/19/P przechowywanego w aktach sprawy – poprzez pozostawienie w aktach sprawy,

- woreczka foliowego z zapięciem strunowym z zawartością woreczka foliowego z zapięciem strunowym, w którym ujawniono susz roślinny marihuany o masie netto 0,90 grama oznaczony jako ślad nr 4A ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/40/19/P przechowywanego w aktach sprawy – poprzez pozostawienie w aktach sprawy,

- woreczka foliowego z zapięciem strunowym, w którym ujawniono substancję psychotropową amfetaminę o masie netto 0,64 grama oznaczony jako ślad nr 5A ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/40/19/P przechowywanego w aktach sprawy – poprzez pozostawienie w aktach sprawy,

- słoika z nakrętką koloru brązowego opisanego ”Kuchnia S.”, w którym ujawniono 9 woreczków foliowych z zapięciem strunowym z zawartością suszu marihuany o łącznej masie netto 15,75 grama oznaczony jako ślad nr 1B ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/40/19/P – poprzez jego zniszczenie,

- słoika z nakrętką koloru brązowego opisanego ”K. S.”, w którym ujawniono młynek z zawartością suszu marihuany o łącznej masie netto 0,39 grama oznaczony jako ślad nr 2A ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/40/19/P – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością substancji psychotropowej amfetaminy o masie netto po badaniach 0,39 grama oznaczonego jako nr 1 ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr II/1520/19/N przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością substancji psychotropowej amfetaminy o masie netto po badaniach 3,76 grama oznaczonego jako nr 8 ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr II/1520/19/N przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością substancji psychotropowej amfetaminy o masie netto po badaniach 3,05 grama oznaczonego jako nr 7 ujęty w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr II/1520/19/N przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością suszu roślinnego marihuany o masie netto po badaniach 0,43 grama oznaczonego jako nr 2 przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością suszu roślinnego marihuany o masie netto po badaniach 1,11 grama oznaczonego jako nr 3 przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością suszu roślinnego marihuany o masie netto po badaniach 0,7 grama oznaczonego jako nr 4 przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością substancji psychotropowej amfetaminy o masie netto po badaniach 0,54 grama oznaczonego jako nr 5 przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- woreczka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością suszu roślinnego marihuany o masie netto po badaniach 14,93 grama oznaczonego jako nr 6 przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie,

- worka foliowego z zamknięciem strunowym z zawartością łodyg konopi o masie netto po badaniach 347,05 grama oznaczonego jako nr 10 przechowywanego Magazynie Środków Odurzających i Substancji Psychotropowych przy Wydziale d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w P. – poprzez jego zniszczenie.

Orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych – przedmiotu przestępstwa jest możliwe w razie skazania za przestępstwa z art. 53 i 63 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zgodnie z przepisem art. 70 ust. 1 cyt. Ustawy, a zgodnie z art. 70 ust. 2 w razie skazania za przestępstwo z art. 62 cyt. Ustawy orzeczenie przepadku środka odurzającego jest obowiązkowe.

P. Ł. (1)

VIII.

I.

na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł wobec oskarżonego nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii w kwocie 2.000 zł na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) w P., ul. (...), (...)-(...) P..

Wysokość nawiązki została ustalona przy uwzględnieniu możliwości finansowych P. Ł. (1) (na jej poczet, podobnie jak na poczet grzywny i przepadku korzyści uzyskanej z przestęostwa, zastosowano zabezpieczenie majątkowe poprzez zajęcie pieniędzy w kwocie 5400 zł), a jednocześnie uwzględniała cele prewencji ogólnej i indywidualnej jakie spełnić musi także środek karny w postaci nawiązki, a mianowicie jej orzeczenie uzmysłowić ma oskarżonemu negatywne skutki społeczne popełniania przestępstw narkotykowych .

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. Ł. (1)

IX.

V.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie od dnia 5 kwietnia 2019 r. godz. 06:50 do dnia 6 kwietnia 2019 r. godz. 17:35 (2 dni), uznając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równy jest jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Wobec faktycznego zatrzymania oskarżonego w toku postępowania przygotowawczego, okres tego zatrzymania sąd zaliczył mu na poczet podlegającej wykonaniu kary łącznej pozbawienia wolności.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art 627 k.p.k. oraz art. 1, art 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa w całości koszty procesu w kwocie 902,84 zł oraz wymierzono mu opłatę w kwocie 700,00 zł.

Obciążenie oskarżonego w całości kosztami procesu było konieczne, ponieważ oskarżony jest osobą zdolna do pracy zarobkowej i ma możliwości uiszczenia tych kosztów bez uszczerbku dla swego i rodziny niezbędnego utrzymania.

6.  Podpis

Poznań, 30 października 2020 r.

Sędzia Dorota Biernikowicz