Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

( w części odnoszącej się do apelacji oskarżonego i jego obrońcy – art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 422 § 2 k.p.k. i art. 423 §1a k.p.k. )

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 347/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej, II Wydział Karny z dnia 29 stycznia 2019 r., wydany w sprawie o sygn. akt II K 177/19, dotyczący B. K. w sprawie o czyn z art. 157 § 2 k.k. w zw. art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

3.1

Obrońca oskarżonego zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia , mających wpływ na jego treść , poprzez przyjęcie, iż zachowanie oskarżonego doprowadziło do spowodowania u pokrzywdzonej M. R. obrażeń ciała , w postaci otarć i zadrapań nad lewym obojczykiem, skutkujących przypisaniem oskarżonemu, sprawstwa popełnienia czynu z art. 157 § 2 k.k.

Apelacje od wyroku wywiódł również oskarżony zaskarżając orzeczenie w całości, zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu zeznań naocznych świadków, którzy zeznali ,że w momencie zdarzenia oskarżycielka nie była podrapana ,nie widzieli jakoby była popychana. Nadto oskarżony zarzucił dobrowolną interpretację podczas ustalenia momentu powstania obrażeń oraz pominięcie przez Sąd zasady " domniemania niewinności " oraz pominięcie podstawy skazania, mówiącej o tym ,że wina oskarżonego nie może budzić wątpliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy podać, że apelację wywiódł też pełnomocnik oskarżycielki prywatnej lecz nie złożył on wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Odwoławczego i dlatego ocenę podniesionych w tej apelacji zarzutów pominięto w tych pisemnych motywach zapadłego orzeczenia.

Odnosząc się zatem do zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego oraz oskarżonego Sąd Okręgowy z uwagi na ich tożsamość odniósł się łącznie do argumentacji podniesionej w obu środkach odwoławczych.

Dokonując zatem oceny podniesionych zarzutów Sąd Okręgowy nie podzielił ich zasadności.

Na wstępie należy stwierdzić, że Sąd I instancji rozpoznając niniejszą sprawę w sposób rzetelny, wnikliwy oraz wszechstronny rozważył zgromadzone dowody jak również ujawnione na rozprawie okoliczności i na ich podstawie dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych oraz należycie wykazał sprawstwo i winę oskarżonego odnośnie przypisanego mu przestępstwa z art. 157§2 k.k. Przeprowadzona w sposób swobodny ocena materiału dowodowego jest oceną bezstronną, zgodną tak z zasadami wiedzy jak również doświadczenia życiowego oraz prawidłowego rozumowania i nie zawiera błędów faktycznych czy też logicznych, a więc mieści się ona w granicach zakreślonych przepisem art. 7 kpk. Swoje stanowisko sąd orzekający zaprezentował w przekonującym pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Podnieść należy, że Sąd ma prawo oprzeć się na jednych dowodach, a przy ustaleniu stanu faktycznego pominąć inne, jeśli ich treść jest rozbieżna. W takiej sytuacji istota rozstrzygania polega na daniu priorytetu niektórym dowodom. Wówczas zatem, gdy w następstwie oceny dowodów, Sąd przyjmuje za podstawę ustaleń faktycznych tylko niektóre z nich, nie dochodzi do naruszenia art.410 kpk. W konsekwencji nie stanowi obrazy tego przepisu wyciągnięcie przez Sąd wniosków odmiennych, niż postuluje to strona, na podstawie poszczególnych okoliczności, które zostały ujawnione w toku rozprawy Uwzględniając przedstawioną wyżej wykładnię Sąd Okręgowy uznał, mając na uwadze treść obu apelacji, że oskarżony B. K., jak i jego obrońca w istocie kwestionuje ocenę dowodów przeprowadzoną przez Sąd a quo.

Podniesiona przez skarżących argumentacja sprowadza się bowiem do wyeksponowania dowodów przeciwnych do tych, które Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne, czyniąc je podstawą swoich ustaleń.

Z uzasadnienia Sądu Rejonowego wynika, że jedyną kwestią sporną, biorąc pod uwagę charakter zarzutu, była ta , która dotyczyła zachowania oskarżonego wobec oskarżycielki prywatnej po podpisaniu dokumentu dotyczącego zakończenia zatrudnienia w firmie oskarżonego. Z zeznań pokrzywdzonej wynika, że oskarżony po opuszczeniu przez nią firmy podbiegł do niej , żądając wydania dokumentu dotyczącego rozwiązania umowy o pracę, a wobec odmowy zwrócenia dokumentu szarpiąc M. R. czym spowodował u niej obrażenia ciała tj. otarć naskórka nad lewym obojczykiem i na ramieniu prawym . Oskarżony wyjaśnił wprawdzie, że nie spowodował tych obrażeń u oskarżycielki prywatnej lecz Sąd Rejonowy opierając się w tej części na zeznaniach M. R. słusznie uznał, że wyjaśnienia oskarżonego w tej części nie są zasadne . Zeznania pokrzywdzonej korespondują bowiem z zaświadczeniem lekarskim k.3 i treścią opinii sądowo- lekarskiej / k 63 akt PR 1 (...).2018 / , w której stwierdzono, że doznane obrażenia przez pokrzywdzoną w dniu 29 maja 2018 r. nie spowodowały u niej rozstroju zdrowia powyżej 7 dni.

Zasadnie też Sąd I Instancji przyjął, że do obrażeń u pokrzywdzonej doszło w trakcie „ szarpaniny „, gdy oskarżony chciał wyrwać dokument z rąk M. R.. Jak słusznie podniósł Sąd Rejonowy ową „szarpaninę” zauważyli policjanci T. B. i M. M., którzy widząc zajście oraz słysząc wołanie pokrzywdzonej o pomoc podjęli interwencję. Sąd I Instancji dając wiarę ich zeznaniom miał na uwadze, ze jako osoby obce nie miały interesu w składaniu tendencyjnych zeznań.

Na aprobatę zasługują też ustalenia faktyczne poczynione przez sąd meritii a dotyczące postępowania pokrzywdzonej jako pracownika zatrudnionego w firmie oskarżonego oraz jej zachowania w biurze firmy w dniu 29 maja 2018 r. należącej do oskarżonego. Słusznie Sąd Rejonowy w tej części oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego, którego wyjaśnienia mają potwierdzenie w zeznaniach świadków K. K., U. S., A. I. i A. S., a także zapisie fonicznym rozmowy pokrzywdzonej i oskarżonego w krytycznym dniu w biurze. Z zapisu wynika – co zasadnie podniósł sąd w pisemnych motywach, że oskarżycielka prywatna przedłożyła oskarżonemu dokument wypowiadający umowę o pracę z miesięcznym okresem wypowiedzenia. Taka forma wypowiedzenia umowy o prace nie powodowała konieczności zwrotu dotacji z urzędu pracy, zaś zwrot dotacji w kwocie około 20000 złotych musiał nastąpić w sytuacji rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Tym samym zrozumiałym jest, że gdy oskarżony zorientował się, że podpisał dokument o innej treści i tym związane są określone skutki finansowe pobiegł za M. R., żądając oddania pisma o rozwiązaniu umowy o prace. Odmowa wydania dokumentu skutkowała „ szarpaniną „ i obrażeniami pokrzywdzonej co słusznie przyjął Sąd I Instancji.

Wniosek

o uniewinnienie ewentualnie o umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k., przy uznaniu znikomości stopnia społecznej jego szkodliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

Lp.

3.2

Obrońca zarzucił również obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 26 § 1 ewentualnie § 2 k.k. poprzez ich błędną wykładnie i niezastosowanie , w sytuacji gdy z okoliczności sprawy wynika, że działanie oskarżonego zmierzało jedynie w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa dobru chronionemu prawem tj. ochrony przed wprowadzeniem do obrotu prawnego dokumentu uzyskanego na drodze podstępu oraz wprowadzenia w błąd oskarżonego przez pokrzywdzoną , co do jego treści i wyzyskanie tego błędu, w konsekwencji uzyskanego nielegalnie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie można też podzielić zarzutu obrońcy dotyczącego obrazy prawa materialnego a to art. 26 § 1 ewentualnie § 2 k.k. poprzez ich błędną wykładnie i niezastosowanie. Obraza prawa materialnego może polegać na błędnej wykładni prawa (wówczas następstwem jest błędne stosowanie prawa) albo na błędnym zastosowaniu prawa przy niekwestionowanej jego wykładni. Obraza prawa materialnego odnosząca się do jego wykładni jest związana z błędną interpretacją przepisu wynikającą z niezastosowania lub nieprawidłowego zastosowania reguł wykładni prawa, tj. wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej. Reguły wykładni są wykorzystywane przez organ stosujący prawo w ramach wykładni operatywnej. Obraza prawa polegająca na błędnym zastosowaniu lub niezastosowaniu przepisów prawa materialnego ma miejsce wówczas, gdy są to przepisy o charakterze stanowczym, tzn. nakazujące stosowanie prawa materialnego lub zakazujące jego stosowania.

Ta uwaga jest o tyle istotna, że przepisy ustawy nie nakazywały lub zakazywały stosowania w niniejszej sprawie normy opartej o przepis art. 26 kk. Podniesiony przez obrońcę zarzut związany jest z zarzutem błędu w ustaleniach faktycznych, sprowadzających się do wadliwej - zdaniem skarżącego - oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu zarzuconego oskarżonemu.

Także ten zarzut nie jest zasadny. Sąd i Instancji prawidłowo ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu, podając w pisemnych motywach orzeczenia przesłanki, którymi kierował się podejmując decyzję o zastosowaniu wobec oskarżonego środka probacyjnego. Zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania jest też zasadne z tego powodu, że nie dochodzi do wydania wyroku skazującego a pozytywny przebieg wyznaczonego okresu próby zakończy definitywnie postępowanie e tej sprawie. Podzielając zatem w pełni argumentację Sądu Rejonowego, także w części dotyczącej oceny stopnia społecznej szkodliwości Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Wniosek

o uniewinnienie ewentualnie o umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k., przy uznaniu znikomości stopnia społecznej jego szkodliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, nie zostały również naruszone przepisy prawa materialnego.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

_____________________________________________________

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

___________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

______________________________________________________________________________________

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

w pkt II zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżycielki prywatnej M. R. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym, na podstawie art. 628 pkt 1 k.p.k. w zw. art. 634 k.p.k.

III

Orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze oparto na treści art. 636 § 2 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. i art. 624 k.p.k. obciążając oskarżonego i oskarżycielkę prywatną w części po 1/2, zwalniając ich od opłaty za II instancję.

7.  PODPIS

ZAŁĄCZNIK NR 1 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

ZAŁĄCZNIK NR 1 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana