Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 331/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie sygn. V K 87/17”subs” z dnia 03.06.2019 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca oskarżonego Z. S. (1) /poprzednio S.-Ż./ z d. K.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości wobec Z. S. (1) /poprzednio S.-Ż./ z d. K.

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

x

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

Zmiana poprzez uniewinnienie oskarżonego

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1/

Z. S. (1)

Przywłaszczenie 9 obrazów przez Z. S. (1)

Odpowiedź z 4.10.2017 r. na wezwanie do zapłaty z tym wezwaniem z 8.09.2017r. odpowiedź pełnomocnika z 20.11.2018 r. na wniosek o złożenie 9 obrazów do depozytu sądowego; pismo pełnomocnika z 04.12.2018 r. o gotowości złożenia przez Z. S. obrazów w budynku w D. pod warunkiem złożenia oświadczenia przez M. Ż. i odpowiedź pełnomocnika z 11.12.2018 r. postanowienie SR z 12.12.2019r. o odmowie zezwolenia na złożenie obrazów do depozytu sądowego, pismo pełnomocnika z 19.12.2019 r. o gotowości złożenia przez Z. S. obrazów w budynku w D. pod warunkiem złożenia oświadczenia przez M. Ż. i odpowiedź pełnomocnika z 22.01.2020 r., apelacja z 28.01.2020 r., pismo pełnomocnika z 29.01.2020 r. i oświadczenie pełnomocnika z 31.01.2020 r.

k.571-574, k. 734-737, k. 739-741, 755, k. 1752-1754, k. 1762-1765, k. 1766-67, k. 1768-79, k. 1794-95, k. 1796

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1/

Odpowiedź pełnomocnika z 4.10.2017 r. na wezwanie do zapłaty z tym wezwaniem z 8.09.2017 r. k.571-574; odpowiedź pełnomocnika z 20.11.2018 r. na wniosek o złożenie 9 obrazów do depozytu sądowego k. 734-737, pismo pełnomocnika z 04.12.2018 r. o gotowości złożenia przez Z. S. obrazów w budynku w D. pod warunkiem złożenia oświadczenia przez M. Ż. k. 739-741 i odpowiedź pełnomocnika z 11.12.2018 r. k. 755, postanowienie SR z 12.12.20192r. o odmowie zezwolenia na złożenie obrazów do depozytu sądowego k. 1752-1754, pismo pełnomocnika z 19.12.2019 r. o gotowości złożenia przez Z. S. obrazów w budynku w D. pod warunkiem złożenia oświadczenia przez M. Ż. k. 1762-1765 i odpowiedź pełnomocnika z 22.01.2020 r. k. 1766-67, apelacja z 28.01.2020 r. k. 1768-79, pismo pełnomocnika z 29.01.2020 r. k. 1794-95 i oświadczenie pełnomocnika z 31.01.2020 r. k. 1796

Dokumenty te nie zostały zakwestionowane i są w istocie bezsporne, zostały wytworzone przez pełnomocników i Sąd Rejonowy, ale dotyczą okresu znacznie po 18.05.2012 r. oraz nie mają wpływu na ustalenie co do zamiaru, z jakim działał Z. S. (1) w tym dniu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1/

Obrońcy pkt 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 14, 15 i 17 obrazy przepisów prawa procesowego, mogącą mieć wpływ na treść wyroku, a to art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, art. 4 kpk, art. 167 kpk w zw. z art. 366 § 1 kpk, art. 424 § 1 kpk, art. 170 § 1 pkt 1, 2, 3 i 5 kpk, art. 393 § 1 kpk, art. 8 kpk, art. 391 § 1 kpk, art. 55 § 4 kpk w zw. z art. 46 § 1 i 2 kpk polegającej na : a/ przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów, uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego i nieuwzględnieniu całokształtu ujawnionych okoliczności oraz dowodów, co doprowadziło do pominięcia okoliczności korzystnych dla oskarżonego; b/ sprzecznej z treścią § 11 umowy z 02.02.2012 r. oceny, że oskarżony zrzekł się wszelkich roszczeń wobec M. Ż. (1); c/ przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i dowolnym ustaleniu, że oskarżony przechowywał 9 obrazów przez 9 lat, a nie 7 lat oraz odmawiał ich przekazania i ukrywał; d/ niezasadnym oddaleniu wniosków dowodowych i zaniechaniu zaliczenia w poczet materiału dowodowego złożonych dokumentów; e/ czynieniu ustaleń faktycznych nie mających oparcia w ujawnionych dowodach i arbitralnym uznaniu, że umowa z 02.02.2012 r. obowiązuje; f/ wyciąganiu nielogicznych i sprzecznych ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia wniosków opierających się na złożeniu przez M. Ż. (1) wniosku o podział majątku wspólnego i wyrażeniu dezaprobaty, że oskarżony nie przekazuje jej obrazów mimo takiego wniosku; g/ bezzasadnym uznaniu za częściowo niewiarygodne zeznań J. B.; h/ oddaleniu wniosku dowodowego o zatrzymanie 9 obrazów i złożenie ich do depozytu sądowego; i/ czynieniu w uzasadnieniu postanowienia z 22.11.2017 r. o oddaleniu wniosku dowodowego oraz uzasadnieniu wyroku wykluczających się ustaleń co do znajomości miejsca przechowywania obrazów; j/ odstąpienia od przeprowadzenia dowodów z zeznań świadków J. M. i Z. G.; k/ uznanie zeznań M. Ż. (1) za wiarygodne w całości; l/ prowadzeniu rozprawy pod nieobecność prokuratora, który przystąpił do sprawy na etapie postępowania odwoławczego.

☐ zasadny

x częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Podzielić należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2018 r. sygn. IV KK 104/18, lex nr 2498022/. Ponadto uchybienie normie zawartej w przepisie art. 410 k.p.k. może nastąpić jedynie w wypadku nieuwzględnienia przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, a nie poprzez nieuwzględnienie czegoś, co potencjalnie dopiero mogłoby zostać na tej rozprawie ujawnione /tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.03.2014 r. sygn. III KK 396/13, lex nr 1451526/. Dotyczy to zaś tylko istotnych kwestii. Nie może zaś stanowić samodzielnej podstawy zarzutu apelacyjnego obraza art. 4 k.p.k., który ustanawia ogólną dyrektywę nakazującą badać i uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego – w tym celu niezbędne jest wskazanie naruszenia konkretnych regulacji czy uprawnień.

b/ Natomiast niespełnienie wymogów z art. 424 kpk nie może stanowić samodzielnej podstawy zmiany lub uchylenia wyroku, skoro jest to uchybienie o charakterze procesowym /art. 438 pkt 2 k.p.k./, a więc wymaga wykazania możliwego wypływu na treść orzeczenia. Takiego wpływu obrońca nie wykazał. Kwestię te przesądza nadto art. 455a kpk, który wyklucza uchylenie wyroku z powodu niespełnienia przez uzasadnienie wymagań z art. 424 kpk. Ponadto brak jest podstaw do przyjęcia naruszenia art. 424 kpk.

c/ Zauważyć należy, że w niniejszej sprawie apelację wniósł jedynie obrońca na korzyść oskarżonego Z. S. (1), a zatem nie może ona doprowadzić do jakichkolwiek nowych ustaleń na niekorzyść oskarżonego /tzw. zakaz reformationis in peius z art. 434 kpk/.

d/ W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy uznał Z. S. (1) za winnego dokonania przywłaszczenia 9 opisanych obrazów tj. „(...)” H. S., „(...)” W. C., „(...)” O. B., (...) (...) W. P., „(...)” L. G., (...) T. M., (...), „(...) i „(...)” E. Ż. na szkodę M. Ż. (1). Przywłaszczenie to miało nastąpić w dniu 18.05.2012 r., a więc obecnie należy ocenić wyłącznie to, czy w tej dacie rzeczywiście doszło do przedmiotowego przestępstwa.

e/ Podnieść trzeba, że Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia odnośnie czynności faktycznych podejmowanych przez oskarżonego Z. S. (1) i oskarżycielkę subsydiarną M. Ż. (1). W istocie okoliczności te były niesporne pomiędzy stronami, a wynikały tak z wyjaśnień oskarżonego i zeznań pokrzywdzonej, jak i zebranej dokumentacji. W szczególności nie budzi wątpliwości, że oskarżony w dniu 18.05.2012 r. zabrał z budynku w (...) opisanych obrazów. Obrazy te do chwili obecnej znajdują się w dyspozycji Z. S. (1) w bliżej nieznanym miejscu. Sporna między stronami jest zaś kwestia, czy takie działanie stanowi przestępstwo przywłaszczenia na szkodę M. Ż. (1).

f/ Zdaniem Sądu Apelacyjnego w toku postępowania nie dowiedziono winy Z. S. (1) i w tym zakresie Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 7 kpk statuującej zasadę swobodnej oceny dowodów, a nadto naruszył art. 410 kpk nie uwzględniając niektórych okoliczności. Nie budzi wątpliwości, że Z. S. (1) i jego żona M. Ż. (1) dnia 02.02.2012 r. zawarli aktem notarialnym umowę majątkową małżeńską, na mocy której ustanowili rozdzielność majątkową i ustała wspólność majątkowa między nimi. Strony dokonały także podziału majątku wspólnego i uzgodniły m.in., że 9 opisanych obrazów otrzymuje M. Ż. (1). Od tej chwili więc stała się ona wyłączną właścicielką tych obrazów. Jednakże umowa ta nie zakończyła sporów pomiędzy stronami i konflikt trwa nadal. Z. S. (1) złożył pozew o rozwód, ale na pierwszą rozprawę w dniu 18.05.2012 r. nie stawiła się M. Ż. (1). Przed tą datą wywiozła nadto niektóre nieruchomości /sztućce, pianino, materac, rzeźba – zeznania k.598-599/ z D.. Tego samego dnia Z. S. (1) udał się do D. i zabrał w/w 9 obrazów. Jednakże już poprzednio 20-21 kwietnia 2012 r. strony prowadziły korespondencję mailową dotyczącą ruchomości i pieniędzy z rachunku „(...)” /k. 585-586/, w której M. Ż. (1) zarzuciła mężowi niewywiązywanie się z ustaleń, żądanie od niej pieniędzy i wskazała na zabezpieczenie przez siebie mienia – co miał zrobić także oskarżony, który z kolei zarzucał małżonce zatajenie rachunku bankowego. Nadto w piśmie z 16.07.2012 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do zapłaty z 12.07.2012 r., M. Ż. (1) podała, że oczekuje od Z. S. w pierwszej kolejności oddania jej bezprawnie zabranych 9 obrazów, które Z. S. wywiózł z domu pod jej nieobecność i z nich korzysta bez jej zgody, zmuszając ją w ten sposób do oczekiwanego przez niego zniesienia współwłasności na nowych warunkach. Także według zeznań M. Ż. (1), zabranie przez męża obrazów było formą nacisku na nią w celu wymuszenia określonych działań /k.598/. Okoliczności te zbagatelizował i częściowo pominął Sąd Okręgowy. Powyższe jest istotne dla analizy świadomości i zamiaru, jakim kierował się Z. S. zabierając i wywożąc obrazy. Nie budzi zastrzeżeń przyjęcie, że Z. S. miał pełną świadomość, że zabiera obrazy stanowiące własność jego żony – sam oskarżony wyjaśnił, że jego zdaniem umowa majątkowa i o podziale majątku wspólnego z dnia 02.02.2012 r. jest ważna i nadal obowiązuje. To M. Ż. (1) kwestionuje skuteczność tej umowy i stara się ją podważyć – pismem z 31.01.2013 r. jej pełnomocnicy poinformowali, że uchyla się ona od skutków prawnych oświadczeń woli skierowanych do męża złożonych w umowie z 02.02.2012 r., a potem wystąpiła do sądu cywilnego o podział majątku wspólnego.

g/ Jednakże przypisanie przestępstwa przywłaszczenia możliwe jest wyłącznie wtedy, kiedy oskarżony działał z zamiarem tzw. animus rem sibi habendi tj. zamiarem bezpośrednim trwałego włączenia cudzej rzeczy ruchomej do swojego czy innego majątku bądź wyłączenia go z majątku osoby uprawnionej. Przy rzeczy wchodzącej w skład wspólności majątkowej małżeńskiej konieczne jest działanie na szkodę drugiego małżonka trwale pozbawiające go danej rzeczy i wyłączające ją z majątku wspólnego. Nie chodzi tu o czasowe, nawet długotrwałe zatrzymanie cudzej rzeczy. Nie jest także wystarczający zamiar ewentualny. Podzielić trzeba pogląd judykatury, iż dla przyjęcia realizacji znamion przestępstwa przywłaszczenia od strony podmiotowej konieczne jest wykazanie, że oprócz obiektywnego rozporządzenia cudzą rzeczą przez sprawcę, jego działaniu towarzyszył zamiar zatrzymania rzeczy dla siebie albo dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu. W tym przypadku analiza dowodów nie wykazała, aby Z. S. działał z zamiarem przywłaszczenia 9 obrazów i nie podważono negujących to wyjaśnień oskarżonego, potwierdzonych przez zeznania świadka J. B.. Nie są tu wystarczające zeznania M. Ż. (1), które także wskazują na inną możliwość. O zamiarze przywłaszczenia nie świadczy następne długotrwałe zatrzymanie obrazów i umieszczenie ich w nieznanym miejscu. Gdyby Z. S. rzeczywiście chciał zatrzymać i przywłaszczyć te obrazy, to a/ nie zgodziłby się uprzednio przy podziale majątku na ich oddanie żonie, b/ kwestionowałby ważność umowy o podziale majątku, a nadto c/ dokonałby innych czynności, które uniemożliwiałyby ustalenie jego sprawstwa. Oskarżony w ogóle nie ukrywał wobec żony, że zabrał obrazy i nimi dysponuje. Wiedziała ona o tym i taki był też jego cel. Zatem nie była istotna wprost wartość majątkowa obrazów czy ich jakość, ale Z. S. chciał wpłynąć na postępowanie M. Ż. odnośnie podziału majątku i rozwodu, przy czym majątek ten obejmuje także nieruchomości, ruchomości i kwoty pozostające w jej wyłącznej dyspozycji jak np. nieruchomość w Monaco. Nie chodzi przy tym o fakt, czy oskarżonemu rzeczywiście przysługiwały zasadne i bezsporne roszczenia wobec żony, ale tylko o jego subiektywne przekonanie, iż może takie żądania wysuwać. Tak też zachowanie męża zrozumiała jego żona, skoro skierowała do niego pismo z 16.07.2012 r. o wskazanej treści. Oznacza to, że Z. S. nie zamierzał włączyć tych obrazów do swojego majątku czy ostatecznie wyłączyć ich z majątku M. Ż., ale zwrócić je wtedy, kiedy żona zaakceptuje jego warunki. Stanowiły one element nacisku i w razie prawomocnego uznania przez sąd cywilny, że umowa z 02.02.2012 r. nie obowiązuje - a tego do chwili obecnej nie stwierdzono – będą one wchodzić w skład wspólnego majątku podlegającego podziałowi. Nie ma przy tym znaczenia, czy działanie Z. S. było i pozostaje bezprawne w świetle prawa cywilnego, gdyż nawet niezgodne z regulacjami cywilnymi zabranie i zatrzymanie rzeczy nie jest równoznaczne z popełnieniem przestępstwa. Natomiast dalsze postępowanie stron i kontynuowanie konfliktu, a w tym liczne pisma przygotowane przez pełnomocników, nie wpływa na ocenę zachowania oskarżonego dnia 18.05.2012 r., gdyż dotyczą późniejszego czasu i stanowisk stron, które reagowały nawzajem na siebie.

h/ W tej sytuacji rozważanie pozostałych zarzutów dotyczących naruszenia art. 7 kpk i art. 410 kpk, art. 167 kpk w zw. z art. 366 § 1 kpk, art. 170 § 1 pkt 1, 2, 3 i 5 kpk, art. 393 § 1 kpk, art. 8 kpk, art. 391 § 1 kpk, art. 55 § 4 kpk w zw. z art. 46 § 1 i 2 kpk jest bezprzedmiotowe.

Lp.

Zarzut

2/

Obrońcy pkt 12 i 13 błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegających na :

a/ nieprawidłowym ustaleniu, że oskarżony działał z zamiarem przywłaszczenia 9 obrazów, gdy działał wyłącznie w celu zabezpieczenia roszczeń przysługujących mu wobec M. Ż. (1);

b/ ustaleniu, że oskarżony rozporządził mieniem, gdy obrazy nie zostały zbyte i oskarżony nie miał zamiaru podejmowania wobec nich czynności rozporządzających.

☐ zasadny

x częściowo zasadny

☐niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Powtórzyć należy, że analiza dowodów nie świadczy, aby Z. S. (1) działał z zamiarem przywłaszczenia 9 obrazów. Odwołać się należy do powyższej oceny zarzutów obrońcy jak w pkt 1. W tej części zarzut jest zasadny.

b/ Natomiast oskarżony rozporządził mieniem w postaci 9 obrazów, gdyż zabrał je z domu w D. i schował przed żoną w sobie znanym miejscu. Do rozporządzenia mieniem zatem doszło i w tym zakresie nie można mówić o błędzie w ustaleniach faktycznych.

Lp.

Zarzut

3/

Obrońcy pkt 16 obrazy przepisów prawa materialnego tj. art. 1 § 1 kk w zw. z art. 115 § 1 kk w zw. z art. 284 § 1 kk poprzez nie zawarcie w opisie przypisanego czynu wszystkich ustawowych znamion czynu zabronionego stypizowanego w art. 284 § 1 kk i pominięcie znamienia „cudza rzecz ruchoma”.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wskazać należy, że Sąd Okręgowy nie naruszył art. 1 § 1 kk w zw. z art. 115 § 1 kk w zw. z art. 284 § 1 kk. Opis czynu przypisanego w wyroku zawiera wszystkie niezbędne ustawowe znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 284 § 1 kk i nie jest konieczne powtórzenie ustawowego sformułowania „cudza rzecz ruchoma”. Niewątpliwie opis ten wymienia rzeczy ruchome w postaci 9 obrazów i wskazuje na ich przywłaszczenie na szkodę M. Ż. (1), a więc rzeczy, do których przysługiwały jej uprawnienia – w tym zakresie „cudzych” dla oskarżonego. Taka redakcja wyroku jest zgodna z praktyką sądową i w pełni prawidłowa.

Wniosek

ObrońcaZygmunta S. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

a/ uniewinnienie oskarżonego;

b/ względnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

x zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy o uniewinnienie oskarżonego zasługiwał na uwzględnienie wobec przeprowadzonych wyżej w pkt 1-2 rozważań co do zarzutów. W tej sytuacji wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania stał się bezprzedmiotowy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie dotyczy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Punkty I-III wyroku

Zwięźle o powodach zmiany

Z uwagi na uniewinnienie oskarżonego konieczna była zmiana pkt I-II, w których przypisano mu popełnienie przestępstwa oraz orzeczono karę. Nadto niezbędna była zmiana pkt III, w którym zasądzono od oskarżonego opłatę i obciążono go kosztami postępowania w sprawie.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Zasądzono od oskarżycielki subsydiarnej M. Ż. (1) na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie w sprawie - w oparciu o treść przepisów art. 632 pkt 1 kpk w zw. z art. 640 § 1 kpk z uwagi na uniewinnienie oskarżonego i brak przystąpienia do sprawy oskarżyciela publicznego, bowiem takim przystąpieniem nie był jednorazowy udział prokuratora w postępowaniu odwoławczym dnia 10.04.2017 r., kiedy wnosił o utrzymanie w mocy wyroku uniewinniającego, ale nie wyraził chęci wstąpienia do sprawy i nie brał potem udziału w ponownym postępowaniu przez Sądem Okręgowym.

7.  PODPIS

Dorota Tyrała

Anna Zdziarska Przemysław Filipkowski

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. Z. S. (1) /poprzednio S.-Ż./ z d. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty I-III wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

x

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana