Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 maja 2020 r. w S.

sprawy H. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o przywrócenie prawa do renty rodzinnej

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim

z dnia 4 listopada 2019 r., sygn. akt VI U 961/18

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. na rzecz ubezpieczonej H. T. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt III AUa 609/19

UZASADNIENIE

Ubezpieczona H. T. odwołała się do Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. z dnia 07 sierpnia 2018 roku odmawiającej prawa do renty rodzinnej.

W uzasadnieniu ubezpieczona wskazała, że była po dniu 31 maja 2018 r. nadal całkowicie niezdolna do pracy z powodu schizofrenii paranoidalnej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie odwołania, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 lipca 2018 r. uznające, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2019 roku Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 7 sierpnia 2018 roku znak (...) w ten sposób, że przywrócił ubezpieczonej H. T. prawo do renty rodzinnej, na okres lat trzech od dnia 1 czerwca 2018 roku oraz zasądził od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. na rzecz ubezpieczonej H. T. kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Okręgowego znajdują się na kartach 50 – 51 akt postępowania sądowego.

Z rozstrzygnięciem nie zgodził się organ rentowy. Wyrokowi zarzucił:

- niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy przez brak wskazania, w jakim czasie pogorszył się stan zdrowia ubezpieczonej na tyle, aby uznać ją za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Wskazując na powyższy zarzut pozwany wniósł o zmianę wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zdaniem organu rentowego, stanowisko Sądu pierwszej instancji jest bezzasadne. Apelujący podniósł, że opinia biegłej z dziedziny psychiatrii z dnia 29.05.2019r. uznająca ubezpieczoną za całkowicie niezdolną do pracy po 31.05.2018r. wskazuje, w ocenie skarżącego organu rentowego, iż stan zdrowia ubezpieczonej uległ pogorszeniu po wydaniu w sprawie decyzji odmawiającej ubezpieczonej prawa do renty rodzinnej, która jest przedmiotem sporu w niniejszej sprawie. W przekonaniu organu taki stan rzeczy uzasadnia fakt, że ubezpieczona w procesie leczenia wymagała kolejnej hospitalizacji (wcześniejszy, ostatni pobyt w szpitalu to 2008r.) w okresie 28.02.2018r. - 12.10.2018r., czyli nastąpiła intensyfikacja leczenia po upływie 10 lat od ostatniego leczenia szpitalnego. Również przeprowadzone aktualnie badanie ubezpieczonej, zdaniem organu, wskazuje na pogorszenie stanu zdrowia w porównaniu do badania przeprowadzonego przez psychiatrę konsultanta ZUS, który w dniu 27.06.2018r. stwierdził kontakt dorzeczny dobry, afekt żywy dostosowany, bez lęków i niepokoju, ze zwartą strukturą osobowości i zachowanym krytycyzmem choroby.

W odpowiedzi na apelację ubezpieczona wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie na rzecz odwołującej się kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja nie jest uzasadniona.

Ponowna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi zdaniem Sądu Apelacyjnego do wniosku, że zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego jest trafny i odpowiada prawu. Prawidłowo dokonane ustalenia faktyczne oraz należycie umotywowaną ocenę prawną sporu Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne, w pełni podzielając wywody zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Sąd Odwoławczy uznał, że zastrzeżenia wyrażane przez apelującego upadają wobec jednoznacznej opinii biegłej psychiatry. To właśnie one okazały się rozstrzygające w niniejszej sprawie. Wnioski biegłej wynikają z analizy dokumentacji medycznej, orzeczniczej oraz należytej weryfikacji stanowiska konsultantów i orzeczników ZUS, jak i z własnego badania. Przy czym, wbrew zarzutom apelującego, biegła uwzględniła zarówno nową dokumentację medyczną, ale i tę sprzed wydania decyzji, dodatkowo przy wydaniu opinii uwzględniła wyniki wywiadu od matki ubezpieczonej. Z żadnego fragmentu opinii biegłej nie da się wywieść wniosku, iż pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonej nastąpiło po wydaniu spornej decyzji. Przeciwnie, biegła wyraźnie wskazuje, że H. T. leczy się psychiatrycznie z rozpoznaniem schizofrenii od 1991r. Przebyła kilkukrotne hospitalizacje psychiatryczne. Biegła podkreśliła, że u ubezpieczonej zawsze rozpoznawano schizofrenię paranoidalną. Nadto H. T. nieprzerwanie leczy się ambulatoryjnie i przyjmuje leki przeciwpsychotyczne. Ostatecznie biegła stwierdziła objawy powodujące niezdolność do jakiejkolwiek pracy.

Podkreślenia wymaga, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest w zasadzie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Przez odwołanie się do tych kryteriów Sąd Odwoławczy uznał, że słuszne są wnioski biegłej. Mianowicie H. T. jest całkowicie niezdolna do pracy także i po dniu 31 maja 2018r.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do wydania orzeczenia zgodnego z wnioskiem apelacji i na podstawie art. 385 k.p.c. wniesiony środek odwoławczy oddalił jako bezzasadny -pkt 1.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 i art. 99 k.p.c. oraz na podstawie § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2017.1797 j.t.) – pkt 2.

Jolanta Hawryszko Barbara Białecka Gabriela Horodnicka - Stelmaszczuk