Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 października 2020r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Jolanta Dzitowska

Protokolant st.sekr.sądowy Iwona Ostaszkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2020r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa głównego E. K.

przeciwko M. K.

o podwyższenie alimentów

z powództwa wzajemnego M. K.

przeciwko E. K.

o obniżenie alimentów

postanawia:

1.Postępowanie w sprawie umorzyć (art. 355 kpc).

2.Koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znieść.

3.Nakazać zwrócić pozwanemu kwotę 200 zł tytułem połowy uiszczonej opłaty.

Sygn. akt RIIIC 88/20

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powódki E. K. wystąpił z powództwem przeciwko M. K. o zmianę pkt 5 wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie VI Wydział Cywilny – Rodzinny z dnia 7 marca 2019r. sygn. akt VIRC 192/18 i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 1000zł, płatnej bezpośrednio do rąk powódki, do 10 dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 1 maja 2020r.

W uzasadnieniu przedstawił, że wyrokiem z dnia 7 marca 2019r. Sąd Okręgowy w Olsztynie rozwiązał małżeństwo powódki i pozwanego z wyłącznej winy pozwanego. W punkcie 5 Sąd Okręgowy zawarł rozstrzygnięcie w przedmiocie alimentów, zasądzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 700zł miesięcznie. W dniu 22 marca 2019r. strony zawarły porozumienie na mocy którego pozwany przekazywał powódce tytułem alimentów kwotę 1000zł miesięcznie. Konieczność zmiany kwoty alimentów wynikała z faktu, że strony niewłaściwie oszacowały koszty utrzymania powódki. Zawarte porozumienie było przez pozwanego realizowane do kwietnia 2020r. zaś w maju 2020r. pozwany przekazał powódce wyłącznie 700zł, a swoją decyzję argumentował odrzuceniem przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku apelacji powódki od wyroku Sądu I instancji. Stanowisko pozwanego jest całkowicie niezrozumiałe, bowiem Sąd Apelacyjny nie rozpatrywał apelacji merytorycznie, a w odpowiedzi na apelację pozwany wnosił o jej uwzględnienie, przyznając, że strony zawarły poza sądem porozumienie, które winno znaleźć odzwierciedlenie w treści orzeczenia.

W wyniku rozwodu powódka znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Poziom jej życia uległ znacznemu obniżeniu. E. K. utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 2774,91zł i za sprawowanie funkcji sołtysa w kwocie 200zł miesięcznie. Łącznie z alimentami dysponuje sumą 3674zł, zaś wydatki z ratą kredytu za dom, to 3434zł. Nadto w związku z nieszczęśliwym wypadkiem jakiego doznała, podjęła leczenie ortodontyczne. Już wydatkowała na ten cel kwotę 2100zł, którą pożyczyła od swojej matki. Musi poddać się zabiegom, których łączny koszt wynosi 1400zł.

Nadto celem poprawy sytuacji materialnej i możliwości zarobkowych powódka podjęła naukę w szkole policealnej, a w związku z tym musiała zakupić komputer za około 2900zł mundurek i obuwie za kwotę około 270zł.

Według strony powodowej przytoczone okoliczności wskazują na to, że zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki wzrósł, zasadnym jest zatem podwyższenie alimentów.

Pełnomocnik pozwanego M. K. wniósł o oddalenie powództwa i wystąpił z pozwem wzajemnym o obniżenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie VI Wydział Cywilny – Rodzinny z dnia 7 marca 2019r. sygn. akt VIRC 192/18 z kwoty 700zł miesięcznie do kwoty 200zł miesięcznie, płatne bezpośrednio do rąk powódki, do 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu przyznał, że strony zawarły porozumienie w sprawie podwyższenia alimentów do kwoty 1000zł miesięcznie, ale powódka podpisała równocześnie oświadczenie, że nie wykorzysta materiałów zgromadzonych przeciwko pozwanemu w trakcie postępowania rozwodowego. Nie jest zgodne z prawdą, że strony nie doszacowały kosztów utrzymania powódki, bo wszystko zostało przed Sadem Okręgowym w Olsztynie wyjaśnione. Jedyne czego nie doszacował pozwany – powód wzajemny, to koszty utrzymania córki A.. Ciężar utrzymania córki ma realny wpływ na możliwości finansowe pozwanego. Pozwany zakwestionował koszty utrzymania powódki, w szczególności koszt paliwa, wyżywienia oraz leczenia w związku z rzekomym wypadkiem.

Nadto pozwany podniósł, że utrzymuje się z emerytury i dodatkowych dochodów w kwocie 3000-3200zł miesięcznie wykonując prace budowlane. W październiku 2020r. bierze ślub, a w połowie stycznia urodzi mu się dziecko. Narzeczona pozostaje na jego wyłącznym utrzymaniu. Koszt miesięczny utrzymania córki stron wynosi 1800zł. Zwiększyła go konieczność terapii psychologicznej. Główny ciężar utrzymania A. ponosi ojciec, zaś powódka ma w nim niewielki udział.

Na rozprawie strony zawarły ugodę w której M. K. zobowiązał się płacić tytułem obniżonych alimentów na rzecz E. – T. K. kwotę 500 zł miesięcznie, do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności każdej z rat, poczynając od 1 listopada 2020r. w miejsce dotychczasowych alimentów w kwocie 700 zł zasądzonych w wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie VI Wydział Cywilny – Rodzinny z dnia 7 marca 2019r. sygn. akt VIRC 192/18 .

Zgodnie z treścią art. 223 § 1 i 2 kpc Przewodniczący powinien we właściwej chwili skłaniać strony do pojednania zwłaszcza na pierwszym posiedzeniu, po wstępnym wyjaśnieniu stanowiska stron. Osnowa ugody zawartej przed sadem powinna być wciągnięta do protokołu rozprawy i stwierdzona podpisami stron.

Do zawieranych przed sądem ugód stosuje się odpowiednio art. 203 § 4 kpc, co oznacza obowiązek Sądu poddania zawieranej ugody kontroli i rozważenia, czy można ją uznać za dopuszczalną. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 listopada 1978r. w sprawie IIICRN 228/78 (LEX nr 8153 ) stwierdził, że przepis ograniczający dyspozycję stron w procesie odnosi się do wszystkich spraw, a przede wszystkim ma zastosowanie w sprawach niemajątkowych i majątkowych znajdujących się pod szczególną ochroną organów państwowych. Do tych spraw należą również sprawy o alimenty.

W niniejszej sprawie Sąd uznał zawartą ugodę za dopuszczalną i postępowanie wobec jej zawarcia umorzył – art. 355 § 1 kpc. Sąd miał na względzie niżej przytoczone okoliczności.

W przypadku orzeczenia rozwodu, zgodnie z treścią art. 60 § 2 kr i o jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Przepis art. 138 kr i o umożliwia korektę zakresu obowiązku alimentacyjnego, w razie zmiany stosunków, przez którą rozumieć należy zmiany w zakresie potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego powstałe po prawomocnym ustaleniu wspomnianego zakresu.

W trakcie rozprawy pełnomocnik powódki przedstawił, że w zakresie podziału majątku strony zawarły porozumienie. Powódka za pieniądze ze sprzedaży wspólnego domu nabyła mieszkanie, w związku z czym zaproponowała utrzymanie alimentów zasądzonych przez Sąd Okręgowy i cofnięcie powództw.

Pełnomocnik pozwanego przedstawił, że strony sprzedały wspólny dom, kupiły synowi mieszkanie, zaś ich córka zaczęła uczęszczać do dietetyka i endokrynologa, co rodzi koszty, przez co nie jest w stanie zrezygnować z żądania obniżenia alimentów.

E. K. na rozprawie przedstawiła, że w związku ze sprzedażą domu w R. nie musi już płacić raty kredytu hipotecznego w kwocie 1000zł. W stosunku do otrzymywanego w dacie rozwodu, jej wynagrodzenie wzrosło o 200zł. Nie mieszka już w R., a przez to ma krótszą drogę do pracy. Za kwotę 344.000zł, którą otrzymała w wyniku sprzedaży domu kupiła mieszkanie w G..

Emerytura otrzymywana przez pozwanego wzrosła o około 200zł Poza tym stałym dochodem, pozwany wykonuje prace budowlane za które otrzymuje miesięcznie kwotę około 3200zł. Mieszka w domu rodziców. Podobnie jak powódka nie płaci już raty kredytu hipotecznego, a z tytułu sprzedaży domu otrzymał kwotę 38000zł. Mieszka z córką z małżeństwa i żoną, która jest w 7 miesiącu ciąży

Dokonany przez strony podział majątku, nabyta przez powódkę nieruchomość, wzrost dochodów stron, zmniejszenie wydatków (kredyt hipoteczny), wzrost kosztów utrzymania córki mieszkającej z ojcem, wskazują na zasadność uznania zawartej przez strony ugody za dopuszczalną.

Sąd w związku ze stanowiskiem stron, poniesione przez nich koszty postępowania wzajemnie zniósł, zaś nakazał zwrócić powodowi wzajemnemu kwotę 200zł tytułem połowy uiszczonej przez niego opłaty od pozwu, zgodnie z przepisem art. 79 ust 1 pkt 3c ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. (Dz.U. z 2019r. poz. 785 z póz. zm).