Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodnicząca: Asesor sądowy Monika Sałyga

Protokolant: staż. Joanna Ciucias

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2020 r. w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L.

przeciwko K. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego K. M. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 9 785,36 (dziewięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt pięć 36/100) zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 lipca 2018 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego K. M. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. kwotę 2 117 (dwa tysiące sto siedemnaście) zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1 817 (jeden tysiąc osiemset siedemnaście) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje zwrócić na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) zł tytułem nadpłaconej opłaty od pozwu.

Sygn. akt I C 1322/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 maja 2019 r. powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w L. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego K. M. kwoty 9 785,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 lipca 2018 r. do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzona pozwem kwota wynika z nieuregulowanej przez pozwanego opłaty przyłączeniowej należnej stronie powodowej w oparciu o umowę o przyłączenie do sieci budynku mieszkalnego zlokalizowanego w Ł. przy ulicy (...) (pozew, k. 3-6)

Nakazem zapłaty z dnia 1 lipca 2019 roku referendarz sądowy uwzględnił żądanie powoda w całości (nakaz zapłaty, k. 34).

W dniu 7 sierpnia 2019 r. pozwany skutecznie wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty. Wniósł on oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów procesu. Pozwany wskazał, że nie kwestionuje faktu zawierania umowy z powodem. K. M. podniósł, że regularnie uiszcza opłaty na rzecz (...) (sprzeciw k. 38-39).

W dalszym toku postępowania strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Pozwany w piśmie z dnia 19 lutego 2020 r. potwierdził brak płatności w zakresie kwoty żądanej przez spółkę (...). Pozwany wskazał, że w dniu 9 stycznia 2020 r. zawarł umowę kompleksowej sprzedaży energii elektrycznej i umowę o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej. W związku z tym wypowiedział umowę z dnia 14 listopada 2017 r. z uwagi na fakt, że przyłącze nie zostało wykonane z przyczyn leżących po stronie powoda (pismo, k. 56).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2017 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w L. oraz K. M. zawarli umowę nr (...) o przyłączenie do sieci dystrybucyjnej instalacji odbiorczej budynku mieszkalnego wielolokalowego (początkowo placu budowy) położonego w Ł. przy ulicy (...), numer działki (...). Warunki przyłączenia, harmonogram prac, wstępna kalkulacja opłaty za przyłączenie zostały określone w załącznikach nr 1, 2 i 3. Zgodnie z § 4 ust. 1 umowy szacowana opłata za przyłączenie, której wysokość została wyliczona na podstawie obowiązującej w dniu zawarcia umowy „Taryfy dla energii elektrycznej (...) S.A.” wynosiła netto 7 955,58 zł.

/dowód: umowa wraz z załącznikami – k. 16-24/

W umowie z dnia 14 listopada 2017 r. przewidziano, że każdej ze stron przysługuje prawi wcześniejszego rozwiązania umowy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy z przyczyn leżących po stronie (...) S.A. podmiot przyłączany zachowywał prawo do zwrotu opłaty za przyłączenie w całości. Ponadto w umowie zawarto zapis, zgodnie z którym odstąpienie i wypowiedzenie umowy następuje poprzez oświadczenie złożone drugiej stronie w formie pisemnej pod rygorem nieważności, dostarczone za zwrotnym poświadczeniem odbioru.

/dowód: umowa – k. 16-19/

W dniu 3 lipca 2018 r. spółka (...) wystawiła na rzecz K. M. fakturę VAT nr (...) z tytułu opłaty przyłączeniowej zgodnie z umową z dnia 14 listopada 2017 r. oraz kalkulacją końcową opłaty za przyłączenie na kwotę 9 785,36 zł brutto (7 995,58 zł netto). Termin płatności wskazany w fakturze został określony na 17 lipca 2018 r.

/dowód: kalkulacja końcowa – k. 25, faktura – k. 27/

W piśmie z dnia 3 lipca 2018 r. strona powodowa poinformowała K. M. o możliwości świadczenia usług dystrybucji energii elektrycznej. W piśmie wskazano, że zostały wybudowane urządzenia elektroenergetyczne zgodnie z umową o przyłączenie nr 17- (...) z dnia 14 listopada 2017 r. w zakresie leżącym po stronie przedsiębiorstwa energetycznego oraz że sieć dystrybucyjna (...) S.A. jest przygotowana do przyłączenia instalacji odbiorczej obiektu w postaci budynku mieszkalnego położonego w Ł. przy ul. (...).

/dowód: pismo – k. 26/

Pismem z dnia 9 sierpnia 2018 r. doręczonym K. M. w trybie podwójnej awizacji spółka (...) S.A. wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 9 785,36 zł

/dowód: wezwanie do zapłaty – k. 28, potwierdzenie odbioru – k. 29-30/

W piśmie z dnia 19 lutego 2020 r. wysłanym do powoda w tym samym dniu, K. M. wypowiedział umowę nr (...) w związku z brakiem wykonania przyłącza do sieci dystrybucyjnej i uzyskaniem nowych warunków przyłączenia nie dotyczących w/w umowy.

/dowód: pismo wraz z potwierdzeniem nadania – k. 59-60/

W dniu 9 stycznia 2020 r. K. M. zawał z (...) S.A. umowę sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji nr (...)

/dowód: umowa wraz z załącznikami – k. 61-63/

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedłożone przez strony postępowania. Wiarygodność powyższych dokumentów nie budziła wątpliwości, a ich autentyczność nie była kwestionowana przez strony. Fakt zawarcia przez strony umowy nr (...) o przyłączenie do sieci dystrybucyjnej instalacji odbiorczej budynku mieszkalnego wielolokalowego (początkowo placu budowy) położonego w Ł. przy ulicy (...), numer działki (...) oraz brak zapłaty opłaty przyłączeniowej były w sprawie bezsporne.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W niniejszej sprawie spółka (...) S.A. dochodziła zapłaty opłaty przyłączeniowej wynikającej z zawartej między stronami umowy z dnia 14 listopada 2017 r. o nr 17- (...). Pozwany w piśmie z dnia 19 lutego 2020 r. powołał się na wypowiedzenie w/w umowy z uwagi na brak wykonania przyłącza oraz zawarcie nowej umowy z innym podmiotem.

Twierdzenia powołane przez K. M. nie zasługiwały na uwzględnienie.

W ocenie Sądu wypowiedzenie umowy z dnia 19 lutego 2020 r. ( a zatem z tej samej daty co pismo pełnomocnika pozwanego skierowane do Sądu) zostało wygenerowane na potrzeby niniejszego postępowania. K. M. w sprzeciwie nie odniósł się do wadliwego wykonania umowy przez stronę powodową. Brak jest dowodów świadczących o tym, by kwestionował prawidłowość wykonania umowy również na wcześniejszym etapie.

Wypowiedzenie umowy nr (...) nie było skuteczne. Przedmiotem tej umowy było przyłączenie do sieci dystrybucyjnej instalacji odbiorczej budynku mieszkalnego wielolokalowego (początkowo placu budowy) położonego w Ł. przy ulicy (...), numer działki (...). Czynności te zostały dokonane przez stronę powodową, co potwierdzało pismo z dnia 3 lipca 2018 r. W piśmie tym wyraźnie wskazano, że zostały wybudowane urządzenia elektroenergetyczne zgodnie z umową o przyłączenie nr 17- (...) z dnia 14 listopada 2017 r. w zakresie leżącym po stronie przedsiębiorstwa energetycznego oraz że sieć dystrybucyjna (...) S.A. jest przygotowana do przyłączenia instalacji odbiorczej obiektu w postaci budynku mieszkalnego położonego w Ł. przy ul. (...). Oznacza to, że umowa z dnia 14 listopada 2017 r. została wykonana przez powoda.

Umowa przewidywała możliwość jej rozwiązania przez podmiot przyłączany z przyczyn leżących po stronie (...) S.A. Wówczas podmiot ten zachowywał prawo do zwrotu opłaty za przyłączenie w całości. K. M. po pierwsze nie wykazał, by w niniejszej sprawie takie okoliczności zaistniały. Po drugie wątpliwości budziło złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy po upływie 1,5 roku po wystawieniu faktury przez stronę powodową i otrzymania informacji o możliwości świadczenia usług dystrybucji elektrycznej.

W dalszej kolejności umowa przedłożona przez pozwanego z dnia 9 stycznia 2020 r. dotyczyła sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji nr (...). Umowa ta w żaden sposób nie potwierdza braku wykonania przyłącza przez stronę powodową. Przeciwnie, fakt zawarcia umowy sprzedaży energii elektrycznej dotyczącej nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...) świadczy o tym, że na w/w nieruchomości istniała infrastruktura, która pozwalała na zawarcie i realizowanie tej umowy.

W związku z powyższym Sąd ustalił, że w niniejszej sprawie strona powodowa wywiązała się z umowy nr (...) zawartej z pozwanym, a co za tym idzie żądanie zapłaty kwoty 9 785,36 zł brutto było zasadne. K. M. nie wykazał natomiast żadnej okoliczności uzasadniającej złożenie przez niego oświadczenia o wypowiedzeniu przedmiotowej umowy ani też żadnej innej, która skutkowałaby oddaleniem powództwa.

Pozwany powinien zatem wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią (art. 354 § 1 k.c.) i zapłacić na rzecz powoda kwotę 9 785,36 zł wynikającą z przedmiotowej umowy.

Rozstrzygnięcie o odsetkach znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 481 k.c. Zgodnie z w/w przepisem jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek. Zgodnie z treścią art. 481 § 2 k.c. jeżeli strony nie umówiły się co do wysokości odsetek z tytułu opóźnienia lub też wysokość ta nie wynika ze szczególnego przepisu, to wówczas wierzycielowi należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Początkowa data naliczania odsetek wynikała z terminu płatności wskazanego w fakturze VAT nr (...).

O kosztach procesu, Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik procesu, na podstawie art. 98 k.p.c. Strona powodowa wygrała proces w całości, a zatem należy się jej od pozwanej zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości – tj. w kwocie 2 117 zł.

Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 300 zł, koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego w kwocie 1 800 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, tj. Dz.U. 2018, poz. 265) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zwrócił na rzecz powoda ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotę 150 zł tytułem nadpłaconej opłaty od pozwu.