Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 359/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 09 grudnia 2019 r., sygn. akt IV K 324/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Naruszenie art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. (zarzuty pod punktami od 1 do 5), mające polegać na błędnej ocenie zeznań P. M. i A. W. oraz pominięciu w ocenie części zeznań P. M. oraz uzupełniających wyjaśnień oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są bezzasadne. Sąd orzekający ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy zgodnie z wynikającymi z art. 7 k.p.k. zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy oraz doświadczeniem życiowym, efektem czego zaprezentowane w pisemnych motywach wyroku ustalenia faktyczne są trafne. Sąd Okręgowy w całości aprobuje rozważania Sądu Rejonowego, które są przekonujące i logiczne, wobec czego powtarzanie ich jest zbędne.

Analiza zeznań P. M. prowadzi do wniosku, że nie jest trafne twierdzenie obrońcy, iż świadek „stanowczo i kategorycznie podał, że oskarżony finalnie zareagował na podawane mu sygnały do zatrzymania auta”. Świadek na rozprawie powiedział bowiem tylko tyle, że oskarżony „być może na początku nie zatrzymał się od razu, ale finalnie zareagował i zatrzymał się w takim miejscu bezpiecznym w zatoczce parkingowej” (k.106v). Koresponduje to co do zasady z relacją tego świadka z postępowania przygotowawczego, gdy podał on, że oskarżony „na widok radiowozu przyspieszył, następnie zaczął wielokrotnie zmieniać pasy ruchu, w związku z czym sygnałami dźwiękowymi i świetlnymi dawaliśmy znać kierowcy, aby zjechał na skrajny pas ruchu i zatrzymał się do kontroli. Kierowca przez kilkaset metrów nie reagował na nasze sygnały aż do zatoki mieszczącej się na W./Most G.”. Niewątpliwie ta ostatnia relacja, jako składana następnego dnia po zdarzeniu, była bardziej szczegółowa i obiektywna w stosunku do tej z rozprawy, składanej około 10 miesięcy później. Nie jest przy tym najbardziej istotne to, że oskarżony zatrzymał się „w bezpiecznym miejscu”, a to, że nie zatrzymał się do kontroli, pomimo sygnalizacji ze strony radiowozu, zmieniał pasy ruchu i dopiero po pewnym czasie zjechał i zatrzymał pojazd. Znamienne jest i to, że P. M. stwierdził nadto, że nie wie „jakie były motywy kierującego – czy nie słyszał, czy nie widział, czy nie chciał się zatrzymać”. Z kolei świadek A. W. wskazał, że oskarżony „nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej. Chcieliśmy pana zatrzymać do kontroli przy użyciu sygnałów dźwiękowych i błyskowych. Dopiero po dłuższej chwili zatrzymał się do kontroli (…). Nie zastosował się do polecenia zatrzymania pojazdu. (…) Jechaliśmy za panem, a pan po prostu zmieniał pasy, gdzieś w swoim kierunku jechał”. Słusznie stwierdził więc Sąd Rejonowy, że relacje obu wymienionych świadków są niesprzeczne i nie budzą wątpliwości. Każdy z nich istotnie nieco inaczej określał przejechany przez oskarżonego odcinek, ale jasnym jest, że chodziło o kilkaset metrów. Sąd meriti nie pominął też wcale części zeznań jednego ze świadków ani części wyjaśnień oskarżonego, tylko ocenił te relacje kompleksowo w powiązaniu z pozostałym materiałem dowodowym. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jasno wskazano, która część relacji oskarżonego i na jakim etapie postępowania składana, została obdarzona wiarą, a która nie oraz jakie były powody takiej oceny przedmiotowego dowodu.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej czynu z art. 178b k.k. i z opisu czynu okoliczności dot. jego popełnienia, zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od powyższego i ponowne orzeczenie o karze i środkach karnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Przeprowadzone przez sąd I instancji postępowanie dowodowe dostarczyło podstawy do uznania winy po stronie oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu w całości. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie został oceniony przez sąd rejonowy zgodnie z art. 7 k.p.k. Apelacja obrońcy oskarżonego jest wyłącznie polemiczna i nie wykazuje skutecznie błędów w rozumowaniu sądu.

Lp.

Zarzut

2. 

Błąd w ustaleniach faktycznych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest bezzasadny. Sąd orzekający ujawnił w toku przewodu sądowego wszystkie dowody, dokonał ich wszechstronnej oceny uwzględniającej zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego, zaś w następstwie tak dokonanej oceny ustalił stan faktyczny nie zawierający błędów. Oceniając poszczególne dowody sąd wskazał, które i z jakich powodów uznał za wiarygodne, omówił również jakie względy zadecydowały o odmówieniu przymiotu wiarygodności pozostałym dowodom. Argumentacja sądu w tym przedmiocie jest wynikiem wszechstronnej analizy treści każdego dowodu na tle całokształtu okoliczności sprawy, została wbrew twierdzeniu zawartemu w apelacji wyczerpująco umotywowana, jest logiczna i spójna, a wobec powyższego brak jest podstaw, by taką ocenę skutecznie zakwestionować.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia jest trafny tylko wówczas, gdy zasadność wniosków i ocen dokonanych przez sąd orzekający wynikających z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Ponadto nie wystarczy wskazać, że sąd dopuścił się uchybienia i ograniczyć się do wyrażenia przekonania, iż inaczej należało ocenić zgromadzone dowody. Polemika z oceną zaprezentowaną przez sąd meriti jest skuteczna wtedy, gdy wskazuje argumenty podważające tę ocenę. W szczególności chodzi o przytoczenie okoliczności świadczących o tym, że sąd pierwszej instancji, ustalając stan faktyczny, pominął istotne dowody, naruszył zasady prawidłowego rozumowania, nie stosował się do wskazań wiedzy lub zignorował nauki płynące z doświadczenia życiowego (tak m.in. Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 29 października 2010r., II AKa 162/10, KZS 2011/3/47; Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 6 września 2012r., II AKa 329/12, LEX nr 1217695). Natomiast autor apelacji w rozpoznawanej sprawie nie wskazał takich okoliczności, które mogłyby podważyć słuszność kwestionowanego orzeczenia.

Warto w tym miejscu podkreślić, że słuszne ustalenie, iż oskarżony nie zatrzymał niezwłocznie kierowanego pojazdu po otrzymaniu sygnałów do takiego postąpienia, wynika pośrednio także i z samych wyjaśnień oskarżonego, złożonych w toku postępowania przygotowawczego, kiedy podał on, iż „jadąc myślał, że radiowóz chce go wyprzedzić” i po chwili „zjechał do zatoki, aby umożliwić im przejazd”. Jasnym więc jest, że potwierdził w ten sposób kontynuowanie jazdy przez pewien czas od momentu zarejestrowania wskazanej sygnalizacji, a mając jednocześnie na uwadze niekwestionowany sposób tejże sygnalizacji skierowanej do oskarżonego ze strony funkcjonariuszy Policji, nie sposób dać oskarżonemu z kolei wiarę, że uznał ją jedynie za przejaw chęci wyprzedzenia jego pojazdu.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej czynu z art. 178b k.k. i z opisu czynu okoliczności dot. jego popełnienia, zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od powyższego i ponowne orzeczenie o karze i środkach karnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych – brak jest powodów do ingerencji w zaskarżony wyrok w sposób wnioskowany przez autora apelacji.

Lp.

Zarzut

3. 

Naruszenie art. 167 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie. Słusznie sąd orzekający, wobec wymowy całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie uznał za stosowne dopuszczenie z urzędu dowodów takich jak uzyskanie (i to po około 10 miesiącach od zdarzenia) ewentualnego zapisu monitoringu ze stacji benzynowej (...), czy zapisu rozmowy patrolu Policji z operatorem. Wbrew twierdzeniom skarżącego, o czym była już mowa powyżej, relacje pochodzące od funkcjonariuszy Policji, jako bezpośrednich świadków zdarzenia, nie są sprzeczne czy niepewne.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej czynu z art. 178b k.k. i z opisu czynu okoliczności dot. jego popełnienia, zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od powyższego i ponowne orzeczenie o karze i środkach karnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro nie doszło do naruszenia przepisów postępowania, mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia – brak jest powodów do ingerencji w zaskarżony wyrok w sposób wnioskowany przez autora apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Brak

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja okazała się niezasadna. W toku kontroli instancyjnej nie ujawniły się też inne uchybienia, które skutkowałyby koniecznością zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic wywiedzionego środka odwoławczego i podniesionych w nim zarzutów.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3. 

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., w związku z nieuwzględnieniem środka odwoławczego, Sąd Okręgowy obciążył oskarżonego kosztami procesu za postępowanie odwoławcze, wysokość opłaty ustalając zgodnie z art. 3 ust. 1 i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 27 poz. 152 z późn. zm.).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Błędna ocena dowodów, błąd w ustaleniach faktycznych, brak inicjatywy dowodowej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana