Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 808/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 24 września 2020 r.

Sąd Rejonowy w G. - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Piotr Gensikowski

Protokolant: Wioletta Fabińska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G. A. K.

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 14 stycznia 2020 r. oraz 17 września 2020 r.

sprawy

Ł. O. ,

s. M. i D. zd. K. (...), ur. (...) w G., zam. G. ul. (...), PESEL: (...), obywatelstwa polskiego, o wykształceniu podstawowym, karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 31 stycznia 2012 r. w G. przy ul. (...) u dystrybutora o nazwie V. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółkę (...)+ (obecnie (...) SA), w ten sposób, że po zawarciu umowy o świadczenie umowy usług telewizji satelitarnej wprowadził w błąd w/w firmę co do zamiaru dokonywania opłat, wyłudzając w ten sposób dekoder satelitarny U.+ (...) wraz z kartą oraz usługi satelitarne C+ (...), powodując stratę 1866,27 zł na szkodę (...) SA, tj. o czyn z art. 286§1 kk

orzeka:

stosując na podstawie art. 4 § 1 k.k. przepisy k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020 r.

I.  Oskarżonego Ł. O. uznaje za winnego tego, że w dniu 31 stycznia 2012 r. w G. przy ul. (...) u dystrybutora o nazwie V. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółkę (...)+ (...) sp. z o.o. (obecnie (...) SA z siedzibą w W.), w ten sposób, że w trakcie zawierania umowy o świadczenie umowy usług telewizji satelitarnej wprowadził w błąd przedstawiciela w/w firmy co do zamiaru i możliwości dokonywania opłat abonamentowych z tytułu świadczenia usług przez pokrzywdzonego, powodując szkodę w kwocie 314 złotych w mieniu pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W., tj. przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 286 § 1 k.k., po zastosowaniu art. 37a k.k., wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

II.  Zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w W. przy ulicy (...). Gen. W. S. 9, (...)-(...) W. kwotę 840 zł (osiemset czterdzieści) złotych kosztów postępowania poniesionych w toku postępowania,

III.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 808/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. O.

czyn zabroniony przypisany w punkcie I-szym wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Dnia 31 stycznia 2012 roku w siedzibie dystrybutora (...) w G. przy ulicy (...) Ł. O. zawarł umowę o abonament w zakresie świadczenia usług telewizyjnych z operatorem Canal+ (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W.. Na czas trwania umowy Ł. O. został wydzierżawiony dekoder (...)+ (...). W momencie zawierania umowy Ł. O. mieszkał z rodzicami oraz trzema braćmi. Dnia 30 kwietnia 2012 roku umowa została rozwiązana przez operatora z uwagi na zadłużenie w zakresie realizacji tej umowy. Wysokość zadłużenia wynosiła kwotę 314 złotych tytułem zaległości w opłatach abonamentowych, kwotę 300 złotych tytułem kary umownej za niezwrócenie sprzętu w terminie, kwotę 299 złotych tytułem kary umownej za niedotrzymanie warunków umowy, kwotę 53,27 złotych tytułem ustawowych odsetek.

zeznania świadka P. W.

15

umowa o abonament

17

wyjaśnienia oskarżonego Ł. O.

152

Ł. O. nie zwrócił sprzętu w postaci dekodera wartości 800 złotych oraz karty wartości 100 złotych.

zeznania świadka P. W.

15

Dnia 7 grudnia 2012 roku operator dokonał cesji wierzytelności wynikającej z umowy zawartej z Ł. O. na rzecz (...) sp. z o.o. we W..

zeznania świadka P. W.

15

Od 18 marca 2012 roku Ł. O. został osadzony do wykonania kary pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w G. o sygn. akt (...), objętej następnie karą łączną pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie Sądu Rejonowego w G. o sygn. akt (...). Gdy w kwietniu 2013 roku Ł. O. wyszedł z zakładu karnego, to okazało się, że w domu u rodziców nie ma dekodera.

odpis wyroku łącznego w sprawie (...)

126

wyjaśnienia oskarżonego Ł. O.

152

J. K. kupił w G. na portalu (...) dekoder (...)+ (...) od nieznanego mężczyzny. Następnie w sierpniu 2017 roku J. K. chciał odsprzedać ten dekoder innej osobie na portalu w internecie.

zeznania świadka J. K.

182v., 184v.

wydruki ogłoszenia na portalu

3-5, 37-48

Ł. O. w latach 2008-2011 był czterokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu na karę ograniczenia wolności, jak również na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Oskarżony podejmuje prace zarobkowe, z których uzyskuje dochody w wysokości najniższej krajowej. Oskarżony ma na utrzymaniu dwójkę dzieci.

karta karna

161

oświadczenie oskarżonego Ł. O.

249

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego Ł. O.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że zawarł umowę z operatorem, a następnie nie zapłacił abonamentu z tytułu umowy zawartej z operatorem, gdyż okoliczność ta znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka P. W., jak również dowodzie z dokumentu w postaci umowy o abonament. Sąd dał także wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że po wyjściu zakładu karnego w kwietniu 2013 roku w domu jego rodziców nie było już dekodera, gdyż w tym zakresie nie było dowodów podważających ich wiarygodność. W szczególności dowodem na to, że oskarżony zbył dekoder nie były zeznania świadka J. K..

zeznania świadka P. W.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka co do tego, że oskarżony nie zapłacił abonamentu z tytułu zawartej umowy o świadczenie usług, gdyż w tym zakresie były zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego.

zeznania świadka J. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, że w G. kupił on od nieustalonego mężczyzny dekoder, który był pierwotnie wydzierżawiony przy zawieraniu przez Ł. O. umowy o świadczenie usług z operatorem. Świadek ten, po okazaniu mu tablicy poglądowej zawierającej m.in. wizerunek oskarżonego, zeznał, że nie rozpoznaje na niej osoby, która sprzedała mu dekoder (k. 184v.). Sąd dał również wiarę zeznaniom tego świadka, że w sierpniu 2017 roku chciał odsprzedać zakupiony dekoder, gdyż w tej części pokrywają się one z dowodami z dokumentów (wydruki ogłoszenia na portalu).

wydruki ogłoszenia na portalu

Sąd uznał dowody z tych dokumentów za wiarygodne, gdyż były autentyczne oraz prawdziwe co do treści.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt I-szy wyroku

Ł. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie wyjaśnień oskarżonego, dowodu z dokumentu w postaci umowy o abonament, zeznań świadka P. W. sąd przyjął, że oskarżony zawierając dnia 31 stycznia 2012 roku umowę wprowadził w błąd przedstawiciela pokrzywdzonej spółki co do zamiaru i możliwości dokonywania opłat abonamentowych z tytułu świadczenia usług przez pokrzywdzonego. Zdaniem sądu oskarżony w czasie zawierania umowy nie miał stałych dochodów pieniężnych, co oznacza, że zawierając umowę wprowadził w błąd przedstawiciela pokrzywdzonej spółki co do zamiaru i możliwości dokonywania opłat abonamentowych. Oskarżony do momentu rozwiązania umowy nie zapłacił miesięcznego abonamentu, czym wyrządził szkodę w mieniu pokrzywdzonego w kwocie łącznej 314 złotych, doprowadzając go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie. Oskarżony podjął swoje zachowanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, gdyż wskutek nie zapłacenia abonamentu uzyskał korzyść w postaci korzystania z usług pokrzywdzonego, nie płacąc za to należnego abonamentu. W opisanym zakresie zachowanie oskarżonego wyczerpywało więc znamiona występku określonego w art. 286 § 1 k.k. W sprawie nie stwierdzono okoliczności wyłączających albo ograniczających zdolność oskarżonego do rozumienia jego zachowania, jak również do pokierowania swoim postępowaniem.

Zdaniem sądu brak było natomiast możliwości potraktowania jako elementów szkody wyrządzonej czynem zabronionym określonym w art. 286 § 1 k.k. kwoty 300 złotych tytułem kary umownej za niezwrócenie sprzętu w terminie, kwoty 299 złotych tytułem kary umownej za niedotrzymanie warunków umowy, a także kwoty 53,27 złotych tytułem ustawowych odsetek. Wymienione należności, przysługujące pokrzywdzonemu, mają wszakże charakter cywilnoprawny i nie wchodzą w zakres korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżonego w wyniku jego zachowania. Nie sposób wszakże potraktować wymienionych należności, a więc kar umownych oraz odsetek, tytułem korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżonego. Oskarżony wprowadzając w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego nie działał w celu osiągnięcia korzyści polegającej na niezapłaceniu kar umownych, czy też odsetek. Zdaniem sądu brak było również możliwości przyjęcia, że oskarżony swym zachowaniem wprowadził w błąd przedstawiciela pokrzywdzonego co do braku zamiaru zwrotu dekodera wartego 800 złotych wraz z kartą wartą 100 złotych. Oskarżony nie przyznał się do sprzedaży dekodera, a wyjaśnienia te nie zostały podważone w pozostałym materiale dowodowym. W szczególności na podstawie zeznań świadka J. K. należało przyjąć, że sprzedaży tego dekodera dokonał inny nieustalony mężczyzna. Świadek ten, po okazaniu mu tablicy poglądowej zawierającej m.in. wizerunek oskarżonego, zeznał, że nie rozpoznaje na niej osoby, która sprzedała mu dekoder (k. 184v.). Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka w przytoczonej części. Należy wszakże mieć na uwadze, że oskarżony od drugiej połowy marca 2012 roku został osadzony w zakładzie karnym, a kiedy opuścił zakład karny w kwietniu 2013 roku w domu nie było już dekodera. Zdaniem sądu każda z osób zamieszkała w domu jego rodziców, a więc każdy z jego trzech braci, mógł sam sprzedać ten dekoder J. K., bądź też przekazać go innemu mężczyźnie, który następnie sprzedał go J. K.. Zadaniem sądu w tej sprawie nie było ustalenie, kto sprzedał dekoder J. K., ale czy tą osobą był oskarżony Ł. O.. W tym zakresie wystarczającym dowodem pozwalającym na negatywną odpowiedź na zadane pytanie były zeznania świadka J. K., który nie rozpoznał osoby oskarżonego okazanej mu na tablicy poglądowej.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. O.

pkt I-szy

pkt I-szy

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo grozi kara do 8 lat pozbawienia wolności (art. 286 § 1 k.k.), przy czym w przypadku tego występku istnieje możliwość wymierzenia kary grzywny albo kary ograniczenia wolności (art. 37a k.k.). Zdaniem sądu za wyborem i w efekcie wymierzeniem oskarżonemu, na podstawie art. 286 § 1 k.k., po zastosowaniu art. 37a k.k., kary ograniczenia wolności przemawiała nieznaczna wysokość szkody wyrządzonej zachowaniem oskarżonego wynosząca 314 złotych. Gdyby oskarżonemu przypisano popełnienie kradzieży, przywłaszczenia cudzej rzeczy odpowiadającej wartością wysokości szkody, to na podstawie art. 119 § 1 k.w. można byłoby wymierzyć mu karę grzywny, ograniczenia wolności albo karę aresztu. Wymiarowi wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności nie sprzeciwiała się jego uprzednia karalność. Oskarżony w przeszłości popełnił cztery czyny przeciwko mieniu, ale ostatni jednostkowy wyrok skazujący został wobec niego wydany w 2011 roku, a więc 9 lat temu. Od tego czasu oskarżonemu nie przypisano żadnego nowego czynu zabronionego. Oskarżony obecnie podejmuje prace zarobkowe, a nadto ma na utrzymaniu dwójkę dzieci (k. 249). Zdaniem sądu wymienione okoliczności przemawiały za tym, że oskarżonemu - mimo uprzedniej karalności za podobne przestępstwa - nie trzeba wymierzać kary najsurowszej rodzajowo, a mianowicie kary pozbawienia wolności, a za adekwatną reakcję karną w jego przypadku z tytułu przypisanego mu czynu zabronionego należy uznać karę ograniczenia wolności w wymiarze 4 miesięcy polegającą na wykonywaniu prac społecznie użytecznych w wymiarze po 30 godzin w stosunku miesięcznym. Zdaniem sądu wymierzona kara jest adekwatna do niezbyt znacznego stopnia społecznej szkodliwości, jak również do stopnia winy oskarżonego, który nie był znaczny. Wymierzona kara odpowiada także dyrektywie prewencji indywidualnej, jak również dyrektywie prewencji generalnej. W tym ostatnim przypadku uświadamia on społeczności, w której przebywa oskarżony, że popełnienie czynu przeciwko mieniu spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości.

Wymierzając wspomnianą karę sąd zastosował przepisy k.k. obowiązujące do dnia 23 czerwca 2020 r., gdyż po zmianach wprowadzonych od 24 czerwca 2020 r. warunkiem zastosowania instytucji przewidzianej w art. 37a k.k. należy uznać orzeczenie wobec oskarżonego, obok kary, innego środka, a dotychczasowe przepisy takiego warunku nie przewidywały.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd - mimo wniosku oskarżyciela publicznego (k. 251) - nie orzekł w niniejszej sprawie obowiązku naprawienia szkody, gdyż pokrzywdzonemu na dzień orzekania nie przysługiwały roszczenia przeciwko oskarżonemu. Innymi słowy, na dzień orzekania szkoda w mieniu pokrzywdzonego nie istniała. Z zeznań świadka P. W. wynikało wszakże, że dnia 7 grudnia 2012 roku pokrzywdzona spółka dokonała cesji wierzytelności wynikającej z umowy zawartej z oskarżonym Ł. O. na rzecz (...) sp. z o.o. we W.. Dlatego też, wobec braku szkody w czasie orzekania po stronie pokrzywdzonego, sąd nie orzekł obowiązku naprawienia szkody.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt II-gi

Oskarżyciel posiłkowy w toku postępowania korzystał z pomocy pełnomocnika z wyboru, którego udział ograniczył się do przesłania do sądu pism procesowych w sprawie. Stąd też na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 3 oraz § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800) sąd orzekł o wydatkach poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego w toku postępowania z tytułu korzystania z pomocy prawnej pełnomocnika z wyboru.

pkt III-ci

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty oraz wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa. Oskarżony oświadczył w toku postępowania, że uzyskuje dochody w wysokości najniższej krajowej (k. 249). Oskarżony ma na utrzymaniu dwójkę dzieci. Z tych względów sąd uznał, że oskarżonego nie stać na poniesienie wydatków postępowania oraz opłaty.

Podpis