Pełny tekst orzeczenia

Formularz (...)

Sygnatura akt

IV Ko 24/20

1.  WNIOSKODAWCA

D. G. (1)

2.  ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA

1.

Odszkodowanie (kwota główna)

Odsetki

1.

2.

Zadośćuczynienie (kwota główna)

Odsetki

1.

4 800 zł

3.

Inne

1.

3.  Ustalenie faktów

3.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

3.1.1.

W dniu 15 lutego 2011r. dokonano rozboju na szkodę B. R.. W toczącym się w tej sprawie postepowaniu karnym funkcjonariusze policji ustalili, iż skradziony w wyniku tego przestępstwa telefon pokrzywdzonej współpracował z numerami telefonów stanowiącymi własność D. G. (1), którego przesłuchano w charakterze świadka.

protokół przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie

2-4 akt V K 767/11

notatka

6 akt V K 767/11

protokół przesłuchania D. G.

7-8 akt V K 767/11

3.1.2.

Ponieważ pokrzywdzona nie rozpoznała podczas okazania D. G. (1) jako sprawcy rozboju prokurator postawił D. G. (1) zarzut, że w okresie od 15 lutego 2011r. a 16 lutego 2011r. nabył telefon uzyskany za pomocą w/w rozboju.

D. G. (1) by uniknąć surowszego zarzutu - dokonania rozboju, przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że domyślał się, iż telefon pochodzi z przestępstwa.

protokół okazania

13-15 akt V K 767/11

postanowienie o przestawieniu zarzutów

30 akt V K 767/11

wyjasnienia D. G.

33, 36 akt V K 767/11

zeznania wnioskodawcy

43-45

3.1.3.

D. G. (1) przyznawał się do dokonania paserstwa także w postepowaniu sądowym, po wniesieniu aktu oskarżenia. Na rozprawie w dniu 2 grudnia 2011r wyjaśniał, że telefon zakupił od kolegów, bo uważał że cena jest okazyjna.

wyjasnienia D. G.

79-79odw. akt V K 767/11

zeznania wnioskodawcy

43-45

3.1.4.

Wyrokiem Sądu rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 27 stycznia 2012r. D. G. (1) został uznany winnym tego, że w dniu 16 lutego 2011 r. nabył telefon komórkowy o wartości 80 zł. pochodzący z przestępstwa rozboju dokonanego na B. R. w dniu 15 lutego 2011r., wiedząc o tym, że telefon pochodzi z kradzieży lub przywłaszczenia, tj. czynu z art. 122 § 1 k.w. Wyrokiem tym wymierzono D. G. karę 24 dni aresztu

97 akt V K 767/11

zeznania wnioskodawcy

43-45

3.1.5.

D. G. (1) został w dniu 26 stycznia 2012r. tymczasowo aresztowany do sprawy V K 724/12. W czasie trwania tego tymczasowego aresztowania dniu 5 czerwca 2012r. wprowadzono mu do wykonania orzeczoną w sprawie Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi V K 767/11 kare 24 dni pozbawienia wolności, którą odbył w całości do dnia 29 czerwca 2012r.

informacja o pobytach

8

obliczenie kary

103 akt V K 767/11

zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy

104 akt V K 767/11

3.1.6.

Wnioskodawca przebywał wówczas w celach, które nie były w zbyt dobrym stanie, zagrzybiałych, bez dobrej wentylacji. D. G. na jakiś czas stracił kontakt z matką, rodzeństwem i córką. Matka i rodzeństwo go odwiedzało, z córką miał tylko kontakt korespondencyjny.

zeznania wnioskodawcy

43-45

3.1.7.

W jednostce penitencjarnej D. G. (1) przebywa nieprzerwanie do chwili obecnej. Wcześniej trafił do Zakładu Karnego po raz pierwszy w dniu 26 marca 2001r. i przebywał w nim do dnia 3 marca 2004r. Kolejną kare wnioskodawca odbywał w okresie od dnia 8 stycznia 2006r. do dnia 7 stycznia 2010r., z zaliczeniem zatrzymania w dniu 30 września 2005r. D. G. został następnie w dniu 16 kwietnia 2011r. tymczasowo aresztowany w sprawie V K 650/11 i przebywał w Areszcie do dnia 8 lipca 2011r.

informacja o pobytach

9-11

zeznania wnioskodawcy

43-45

3.1.8.

W 2014r. w toczącym się wówczas przeciwko D. G. (1) postepowaniu karnym, postanowił on ubiegać się o nadzwyczajne złagodzenie kary w trybie art. 60 kk. Wobec tego w postepowaniu tym D. G. wyjawił m.in. okoliczności dotyczące rozboju z dnia 15 lutego 2011r.

zeznania wnioskodawcy

43-45

3.1.9.

Po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu, przed Sądem Rejonowym dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi sygn. akt IV K 383/17 D. G. (1) przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów. Wyrokiem z dnia 8 maja 2018r., który uprawomocnił się w dniu 5 lutego 2019r został ostatecznie skazany m.in. za dokonanie wraz z P. R. przestępstwa rozboju na szkodę B. R. w dniu 15 lutego 2011r. na kare łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

wyjaśnienia D. G.

68-69 odw. akt IV K 383/17

wyroki

132-141, 225-226 akt IV K 383/17

3.1.10.

W dniu 23 maja 2019r. obrońca D. G. (1) złożył do Sądu Okręgowego w Łodzi wniosek o wznowienie postepowania w sprawie V K 767/11 wobec ujawnienia się nowych faktów i dowodów. Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2019 r. Sąd Okręgowy w Łodzi wznowił prawomocnie zakończone postepowanie w sprawie Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi sygn. akt V K 767/11, uchylił prawomocny wyrok tego sądu i uniewinnił D. G. (1) od przypisanego mu czynu.

wniosek

133-135 akt V K 767/11

149 akt V K 767/11

zeznania wnioskodawcy

43-45

3.1.11.

W dniu 15 czerwca 2020 r. D. G. (1) skierował do Sądu Okręgowego w Łodzi wniosek o zasądzenie odszkodowania w kwocie 2 400 zł i zadośćuczynienia w kwocie 2400 zł za krzywdę w związku z odbytą karą pozbawienia wolności w sprawie V K 767/11, w której został uniewinniony na skutek wznowienia postepowania. W toku rozprawy żądanie to zmodyfikował domagając się kwoty 4 800 zł zadośćuczynienia.

wniosek

5-6

oświadczenie D. G.

44

3.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

3.2.1.

4.  ocena DOWODów

4.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 3.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania wnioskodawcy

Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy D. G. (1) są one bowiem stanowcze i konsekwentne, a ponadto potwierdzone dokumentami znajdującymi się w aktach spraw V K 767/11 i IV K 383/17, a także informacją o pobytach w jednostkach penitencjarnych.

Sąd nie uznał za wiarygodne twierdzenia wnioskodawcy, iż z uwagi na odbywanie kary 24 dni aresztu mógł utracić zarobki, które uzyskiwał jako pomocnik dekarza, albowiem jak wynika z akt D. G. (1) miał wprowadzoną tę karę do wykonania w czasie kiedy był tymczasowo aresztowany do innej sprawy. Ostatecznie sam wnioskodawca wycofał się z tych nieprzekonujących twierdzeń, co skutkowało zmodyfikowaniem wniosku w rozpoznawanej sprawie, poprzez wycofanie się z dochodzenia odszkodowania.

4.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

5.  PODSTAWA PRAWNA

Odszkodowanie

1.

Kwota główna

Odsetki

1.

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

Zadośćuczynienie

2.

Kwota główna

Odsetki

1.

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

Inne

3.

1.

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU W PRZEDMIOCIE ŻĄDANIA

Zwięźle o powodach rozstrzygnięcia

Odszkodowanie

1.

Kwota główna

Odsetki

1.

Zadośćuczynienie

2.

Kwota główna

Odsetki

1.

Inne

3.

1.

7.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.

Na podstawie art. 553 § 1 kpk Sąd oddalił wniosek o zasądzenie zadośćuczynienia. Zgodnie bowiem z tym przepisem roszczenie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie przysługuje m.in. temu, kto w zamiarze wprowadzenia w błąd sądu lub organu ścigania złożył fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub fałszywe wyjaśnienie i spowodował tym niekorzystne dla siebie orzeczenie w przedmiocie skazania. Z taką sytuacją mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. D. G. (1) w zamiarze wprowadzenia prokuratora i sądu w błąd, realizując przyjętą przez siebie taktykę procesową, po to by osiągnąć cel w postaci uniknięcia skazania za przestępstwo rozboju, zagrożone karą surowszą, złożył nieprawdziwe wyjaśnienia, w których przyznał się w całości i potwierdził stawiany mu zarzut popełnienia paserstwa. Tym samym w myśl cytowanego przepisu nie może domagać się skutecznie zadośćuczynienia za karę odbytą w związku ze skazaniem będącym wynikiem jego fałszywych wyjaśnień, bo sam spowodował niekorzystne dla siebie rozstrzygnięcie. (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 14 lutego 2013 r. II AKa 1/13, legalis numer 1219136)

8.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Na podstawie § 2, § 17 ust 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. Nr 1714 poz. 1714 zm. Dz.U. z 2017r. poz. 1796) Sad zasądził pełnomocnikowi wnioskodawcy adw. K. C. wynagrodzenie w kwocie 295,20 zł, za udzieloną mu pomoc prawną.

3.

Z uwagi na treść art. 554 § 4 kpk zgodnie z którym postępowanie o odszkodowanie jest wolne od kosztów sądowych, sąd przejął te koszty na rachunek Skarbu Państwa.

9.  PODPIS