Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 240/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. K.

Czyn zarzucany: w dniu 15 stycznia 2020 roku w C. przy ul. (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki S. (...) o nr rej. (...) znajdującej się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,33 mg/L alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15 stycznia 2020 roku w godzinach porannych na ul. (...) w C. funkcjonariusze Policji prowadzili akcję kontroli trzeźwości kierujących pojazdami mechanicznymi. W tym celu dwa patrole policyjne ustawiły posterunki kontrolne po obu stronach drogi celem przeprowadzania kontroli kierujących pojazdami w obu kierunkach jazdy. W pierwszym etapie kierowcy poddawani byli badaniom tzw. przesiewowym przy użyciu urządzeń wskazujących jedynie na stan trzeźwości, bądź też na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu bez oznaczenia ilościowego stężenia alkoholu. W sytuacji, gdy wynik takiego badania wskazywał na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu (zapalała się dioda koloru czerwonego) przeprowadzane były kolejne badania przy użyciu urządzenia pozwalającego określić stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony K. K. widział funkcjonariuszy Policji przeprowadzających kontrole, dlatego postanowił podejść do nich aby zbadać się, gdyż zamierzał jechać do pracy, a poprzedniego wieczora spożywał alkohol. Podszedł zatem do jednego z funkcjonariuszy wykonującego badania kierowców i poprosił o zbadanie. Funkcjonariusz Policji Ł. F. wykonał badanie oskarżonego (przy użyciu wspomnianego urządzenia do tzw. badań przesiewowych), które dało z wynik negatywny na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu (zapaliła się dioda koloru zielonego). W związku z takim negatywnym wynikiem, oskarżony zdecydował się na prowadzenie pojazdu. Po uruchomieniu samochodu, włączeniu się do ruchu i przejechaniu kilkuset metrów ulicą (...) w kierunku centrum miasta samochód kierowany przez oskarżonego zatrzymał do kontroli trzeźwości drugi patrol Policji, stojący po przeciwnej stronie drogi. Patrol ten dokonał ponownej kontroli stanu trzeźwości oskarżonego urządzeniem przesiewowym. Badanie to dało pozytywny wynik na obecność alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu (zapaliła się dioda koloru czerwonego).

wyjaśnienia oskarżonego

57

zeznania świadka P. K.

58

zeznania świadka M. D. (1)

62

zeznania świadka Ł. F.

62

zeznania świadka M. D. (2)

63

W związku z powyższym oskarżonego poddano badaniom na urządzeniach elektronicznych Alcosensor i Alkometr, które to badania kolejno wykazały obecność alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego z wynikami: 0,33 mg/l, 0,35 mg/l, 0,31 mg/l, 0,24 mg/l, 0,24 mg/l. Oskarżony tłumaczył kontrolującym go policjantom, że wcześniej zanim rozpoczął jazdę samochodem był badany przesiewowo z wynikiem negatywnym i tenże fakt potwierdził Ł. F..

protokoły badania stanu trzeźwości

2 i 4

wyjaśnienia oskarżonego

57

zeznania świadka P. K.

58

zeznania świadka M. D. (1)

62

zeznania świadka Ł. F.

62

zeznania świadka M. D. (2)

63

Oskarżony nie był dotychczas karany, mieszka w R., pracuje w C. na terenie (...).

karta karna

14

oświadczenia oskarżonego

17

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

-----

---------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

--------

-----

-----

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

protokoły badania stanu trzeźwości,

karta karna

Materiał dowodowy obejmujący wskazane tu dokumenty urzędowe Sąd ocenił jako wiarygodny, ponieważ dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, nie zawierały śladów ingerencji osób trzecich, jak również ich wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron w toku postępowania. Omawiane dokumenty nie noszą przy tym śladów przeróbek, kompilacji czy innych, w tym bezprawnych, ingerencji w ich merytoryczną treść i fizyczną strukturę.

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim odnosiły się do przedmiotu postępowania określonego zarzutem oskarżenia są relacją wiarygodną. Oskarżony wyjaśniał w sposób logiczny i konsekwentny w toku całego postępowania, jego zeznania były także spójne i rzeczowe, korespondowały z relewantnymi dla przedmiotu procesu zeznaniami przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy Policji (zdarzenia pomiędzy pierwszą – prewencyjną kontrolą przesiewową a drugą kontrolą w trakcie jazdy samochodem). Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, co jednak nie może mieć znaczenia przesądzającego w kwestii przypisania mu przestępstwa, a to w kontekście dalszych – poniższych uwag i spostrzeżeń Sądu. Przyznanie się oskarżonego potraktować należało jako odnoszące się jedynie do wyniku kontroli trzeźwości, gdyż jest bezspornym faktem to, że faktycznie oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości. Taki jest właśnie kontekst wyjaśnień oskarżonego i jego przyznanie się do czynu (oskarżony wyjaśniał jedynie przed Sądem), a trzeba pamiętać, że przyznanie się do czynu nie może być jedyną podstawą przypisania przestępstwa – w oderwaniu od wyjaśnień oskarżonego i wszystkich ujawnionych w sprawie okoliczności (argument z art. 410 kpk).

zeznania świadków P. K., M. D. (1),

Ł. F., M. D. (2)

Świadkowie będący funkcjonariuszami Policji, co do zdarzeń objętych aktem oskarżenia tj. w zakresie uprzedniego przesiewowego zbadania oskarżonego (na jego prośbę), przebiegu późniejszej kontroli trzeźwości i jej wyniku, zeznawali w sposób logiczny i konsekwentny i zdaniem Sądu wiarygodny.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadka P. K., M. D. (1),

Ł. F., M. D. (2)

W toku ustaleń faktycznych Sąd pominął tę część zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonego, które odnosiły się do zdarzeń zaistniałych sprzed prośby oskarżonego o zbadanie go przez jeden ze wspomnianych patroli, gdyż badaniem w toku procesu – na skargę prokuratorską – objęto jedynie zdarzenie zaistniałe po wspomnianej kontroli prewencyjnej, zaistniałe w konkretnym miejscu tj. na ul. (...) na wysokości numeru porządkowego 52. Z tych przyczyn relacje przywołanych tu osób w omawianej materii wykraczającej poza przedmiot procesu były irrelewantne dla czynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

-----

----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-------

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------

-----------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

-----

-------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

----------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

------

--------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------

☒

3.5. Uniewinnienie

414 § 1 kpk w zw. z art. 17§1 pkt. 2 k.p.k.

K. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przestępstwo art. 178a §1 kk sankcjonuje zachowanie sprawcy, który znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym. Jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić w zamiarze bezpośrednim albo ewentualnym. Innymi słowy – sprawca musi chcieć popełnić to przestępstwo, albo też przewidując możliwość jego popełnienia musi się na to godzić.

Poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne pozwoliły na kategoryczne i jednoznaczne stwierdzenie, że oskarżony po policyjnej prewencyjnej kontroli trzeźwości (wykonanej na jego własną prośbę – wynik negatywny) prowadząc w ruchu lądowym samochód znajdował się w stanie nietrzeźwości, co bezspornie wykazały badania przeprowadzone następnie przy użyciu urządzeń Alcosensor i Alkometr. Ul. (...) w C. jako droga publiczna była i jest miejscem, gdzie odbywa się ruch lądowy – ruch pojazdów i pieszych. Oskarżony zatem swoim zachowaniem zrealizował znamiona strony przedmiotowej omawianego przestępstwa.

Rzecz jednak w tym, że do przypisania odpowiedzialności karnej za przestępstwo to nie wystarcza, gdyż konieczne jest także zrealizowanie przez sprawcę znamion strony podmiotowej tj. konieczne jest przypisanie winy, o czym przesądza art. 1 §3 kk przewidujący, że nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu. Kodeks karny w aktualnym brzmieniu hołduje bowiem regule nullum crimen sine culpa.

W tym miejscu niejako należy postawić pauzę, by rozważyć kwestię dla niniejszej sprawy nie mniej ważną, a kluczową dla dalszych rozważań nad stroną podmiotową czynu zarzuconego oskarżonemu. Otóż przedmiotem procesu karnego i prawa karnego jest zawsze czyn-zachowanie człowieka rozpatrywane jako określone, przeszłe zdarzenie faktyczne-historyczne. Polskie prawo karne materialne i procesowe niewątpliwie upatruje czynu człowieka w ujęciu ontologicznym tj. w odniesieniu do określonego bytu (wystarczy przywołać tu chociażby treść art. 1 §1 kk). Tak postrzegany czyn człowieka kreuje określone zdarzenie historyczne poddane prawno-karnemu wartościowaniu w procesie karnym i tym samym determinuje granice oskarżenia. Innymi słowy to oskarżyciel formułując zarzut decyduje na etapie przygotowawczym o kształcie i kierunku procesu karnego, a składając akt oskarżenia przedstawia sądowi określone zdarzenie faktyczne-historyczne (obejmujące zachowanie oskarżonego) i sąd pozostając w granicach skargi zasadniczej na etapie jurysdykcyjnym ocenia, czy takie zdarzenie w ogóle zaistniało, czy stanowi ono czyn zabroniony i czy jest to przestępstwo oraz ewentualnie decyduje o karze lub innych środkach prawnej reakcji.

Odnosząc te ogólne uwagi (natury porządkującej i oczyszczającej przedpole dla zasadniczych rozważań) do realiów rozpoznawanej sprawy należy podkreślić, że w niniejszej sprawie prokurator zarzucił oskarżonemu popełnienie konkretnego przestępstwa tj. prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości w konkretnym miejscu i czasie tj. w dniu 15 stycznia 2020 roku na ul. (...) w C.. Treść zarzutu wyznacza tu zarazem granice oskarżenia, których Sąd orzekający nie mógł przekroczyć. Skoro zatem ustalono bezspornie, że oskarżony wpierw podszedł do policjantów i został na własną prośbę przebadany na obecność alkoholu z wynikiem negatywnym, a następnie wsiadł do samochodu i prowadząc go w ruchu lądowym został ponownie zbadany przez drugi patrol policyjny – tym razem z wynikiem pozytywnym i wykazującym stan nietrzeźwości, to granice czasowe i miejscowe są aż nadto wyraźne, gdyż zawierają się pomiędzy wspomnianą prewencyjną kontrolą dokonaną na prośbę oskarżonego przez funkcjonariusza z jednego patrolu a drugą kontrolą dokonaną przez funkcjonariusza z drugiego patrolu. Takie zdarzenie historyczne zostało poddane pod rozstrzygnięcie Sądu w niniejszej sprawie.

Oskarżony z własnej woli poddał się prewencyjnej kontroli trzeźwości, która dała wynik negatywny – co potwierdził w zeznaniach Ł. F.. Sami funkcjonariusze Policji w chwili tej kontroli nie mieli żadnych wątpliwości co do poprawności działania urządzenia kontrolnego – wszak kontrolowali wówczas tym urządzeniem innych kierowców. Nie sposób przyjąć (gdyż byłoby to absurdalne), że policjanci świadomie korzystali z niesprawnego urządzenia. Trzeba podkreślić, że w każdym przypadku zapalenia się w takim urządzeniu diody koloru zielonego kontrolujący policjant przepuszcza kierowcę, gdyż zasadnie może przyjąć, że badany kierowca jest trzeźwy. Policjant prewencyjnie kontrolujący oskarżonego nie zastrzegł, że badanie może być niemiarodajne, że dla pewności powinien zostać przebadany urządzeniem obrazującym nie tylko samą obecność alkoholu w wydychanym powietrzu ale i jego stężenie. Co więcej – policjant nie odmówił wykonania prewencyjnej kontroli oskarżonego, co uzasadnia wniosek, że wynik takiej kontroli z użyciem urządzenia przesiewowego będzie wystarczający do stwierdzenia, czy oskarżony w ogóle może prowadzić samochód. Trzeba to odnieść także do wzorca przeciętnego obywatela – kierowcy. Doświadczenie życiowe wskazuje tu dobitnie, że zapalenie się diody zielonej skutkuje przepuszczeniem kierowcy jako osoby trzeźwej. Każda osoba w sytuacji, w jakiej znalazł się oskarżony, zasadnie mogła przyjąć, że jest trzeźwa i może prowadzić pojazd mechaniczny w ruchu lądowym. Zatem oskarżony mógł w sposób uzasadniony przyjąć, że jest trzeźwy i jako taki jest zdolny do prowadzenia samochodu w ruchu lądowym. To, że późniejsze badanie przeprowadzone w czasie, gdy kierował już tym pojazdem w ruchu lądowym, wykazało u niego stan nietrzeźwości nie może przełamać oceny, że tempore criminis podejmując decyzję o prowadzeniu pojazdu w ruchu lądowym i prowadząc pojazd w tym ruchu (w granicach objętych oskarżeniem) nie działał on w warunkach winy umyślnej – ani w zamiarze bezpośrednim ani też w zamiarze ewentualnym. Nie można bowiem mu zarzucić w sposób zasadny i skuteczny, że w granicach zdarzenia faktycznego objętego aktem oskarżenia chciał on prowadzić w ruchu lądowym samochód w stanie nietrzeźwości, bądź też że przewidywał możliwość takiej sytuacji i na to się godził. Oskarżony nie miał obowiązku wiedzieć o tym, że urządzenie kontrolne użyte w trakcie wspomnianej prewencyjnej kontroli trzeźwości na jego prośbę jest niesprawne i daje zafałszowane wyniki. Od oskarżonego nie można w tych realiach wymagać, aby uczynił on coś więcej przed podjęciem decyzji o uczestnictwie w ruchu lądowym jako kierujący pojazdem mechanicznym, skoro chociażby zapalenie się diody koloru zielonego na kontrolnym urządzeniu przesiewowym skutkowałoby zaniechaniem przez policjantów dalszych czynności kontrolnych i przepuszczeniem oskarżonego. Oskarżony dokonał zatem wszelkich wymogów staranności. Skonstatować zatem należało, że oskarżonemu nie można przypisać winy w czasie czynu, co skutkuje dekompletacją znamion strony podmiotowej czynu mu zarzuconego, co w konsekwencji prowadzić musiało do uniewinnienia oskarżonego w oparciu o przepisy powołane w punkcie 1 wyroku, albowiem czyn zarzucony oskarżonemu – jakkolwiek zaistniały – nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 178a §1 kk.

Trzeba też wspomnieć, że upłynął bardzo krótki czas pomiędzy kontrolą prewencyjną dającą wynik negatywny a drugą kontrolą, która wykazała u oskarżonego stan nietrzeźwości. Jest przy tym zupełnie nieprawdopodobne i nie do pogodzenia z logiką oraz doświadczeniem życiowym, aby oskarżony (który sam poprosił o zbadanie stanu trzeźwości przed rozpoczęciem prowadzenia samochodu w ruchu lądowym) po pierwszej kontroli miał spożyć alkohol i zaraz ruszyć samochodem. Przywołaną tu czysto hipotetyczną ewentualność należało zatem zdecydowanie odrzucić.

W ramach procesu w tej sprawie Sąd nie był uprawniony do badania tego, czy oskarżony ewentualnie przed wspomnianą kontrolą prewencyjną przeprowadzoną na jego prośbę nocował u kolegi przy ul. (...) czy też jechał tego dnia z miejsca swojego zamieszkania i czy takie jego zachowanie stanowić może ewentualnie przestępstwo z art. 178a §1 kk. Ramy oskarżenia zostały bowiem wyznaczone przez prokuratora precyzyjnie i ograniczone do tego, co działo się przy ul. (...) w C. pomiędzy wspomnianą kontrolą prewencyjną a drugą kontrolą, której wynik wykazał stan nietrzeźwości u oskarżonego. Punktem rozgraniczającym zdarzenia faktyczne jest bowiem bezsporny fakt, że oskarżony pieszo przyszedł celem wykonania prewencyjnej kontroli trzeźwości, a zatem jego ewentualna wcześniejsza jazda samochodem przed wspomnianą kontrolą prewencyjną w kwestii przypisania mu sprawstwa przestępstwa zarzuconego badanym aktem oskarżenia nie może mieć żadnego znaczenia, a to z uwagi na prawne granice tożsamości czynu zarzuconego opisane w zarzucie oskarżenia.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

----

----

----

----

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

----

----

----

----

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

----

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2 i 3

Zgodnie z dyspozycją art. 632 pkt 2 w przypadku uniewinnienia oskarżonego koszty procesu ponosi Skarb Państwa. Do kosztów zalicza się wydatki poniesione przez oskarżonego za ustanowienie obrońcy z wyboru. Dlatego też zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego kwotę, która w myśl stawek za czynności adwokackie odpowiada wynagrodzeniu ustanowionego przez oskarżonego obrońcy z wyboru.

1.Podpis