Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 8 września 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Dariusz Plewczyński

Protokolant: Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2020 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W.

o zapłatę

I utrzymuje w mocy w całości nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla wydany w niniejszej sprawie w dniu 12 września 2018 roku (sygnatura akt XI GNc 1526/18) ,

II zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2587,20 zł (dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt siedem zł dwadzieścia gr) tytułem dalszych kosztów procesu.

XI GC 1182/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 czerwca 2018 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wniosła przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W. o zapłatę kwoty 62 441,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 6 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, iż strony zawarły umowę najmu nr (...), przedmiotem zabezpieczenia której był weksel opatrzony klauzulą zapłaty bez protestu. Wobec nierealizowania przez pozwaną postanowień umowy, powódka wypełniła weksel na kwotę 62 441,50 zł z datą płatności na dzień 5 czerwca 2018 r. i wezwała pozwaną do wykupu weksla, bezskutecznie.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym z weksla, z dnia 12 września 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła zarzuty od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o jego uchylenie, oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W pierwszej kolejności pozwana podniosła zarzut niewłaściwości miejscowej. Nadto pozwana zakwestionowała uprawnienie powódki do wypełnienia weksla oraz opatrzenie go kwotą 62 441,50 zł co w ocenie pozwanej było wadliwe, czyniąc tym samym weksel nieważnym. Pozwana podniosła także, iż wezwanie do wykupu weksla nie wywołało skutku prawnego, albowiem zostało doręczone pozwanej jeden dzień przed upływem wskazanego w w treści wezwania terminu. Pozwana zakwestionowała roszczenie co do zasady jak i wysokości, kwestionując istnienie stosunku prawnego, będącego podstawą do wystawienia weksla.

W odpowiedzi na zarzuty, powódka wniosła o utrzymanie w mocy nakazu oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Wskazała także co składa się na sumę wekslową.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 15 maja 2017 r. (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W. zawarła z powódką (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. umowę najmu nr (...), na mocy której powódka wynajęła pozwanej ciągnik siodłowy marki M. (...), nr rej. (...). Strony ustaliły czynsz najmu na kwotę 1590 euro netto, powiększony o podatek VAT w kwocie 365,70 euro, łącznie 1955,70 euro. Rozliczenia umowy następowały w złotych polskich według kursu NBP sprzedaży obowiązującego w dniu wystawienia dokumentu. Pojazd zakupiono na zamówienie pozwanej, która wskazała kryteria jakie ma on spełniać.

Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy. Należności z tytułu najmu były płatne w terminie do 10-go dnia każdego miesiąca w złotych polskich. Tytułem kaucji pozwana uiściła kwotę 25 0000 zł. Pozwana jako wynajmująca zobowiązana została do pokrywania kosztów konserwacji i przeglądów. W Umowie ustalono roczny limit kilometrów wynoszący 150 000 km.

W przypadku w którym rozwiązanie umowy najmu nastąpiło jednostronnie ze strony najemcy lub na podstawie wypowiedzenia ze strony wynajmującego w trybie nadzwyczajnym w związku z zaległościami w zapłacie czynszu, odszkodowanie za rozwiązanie umowy wynosiło 20% rat czynszu najmu za pozostały okres najmu, przy czym najemcy przysługiwało uprawnienie do wykazania, ze szkoda nie została wyrządzona lub została wyrządzona w znacznie mniejszym stopniu.

Jako zabezpieczenie opłat z tytułu najmu, wynajmujący mógł uzależnić zawarcie umowy od ustanowienia przez najemcę zabezpieczeń między innymi w formie weksli gwarancyjnych in blanco, poręczeń wekslowych, gwarancji bankowej, hipoteki a także wszelkich innych rodzajów zabezpieczeń. W przypadku rozwiązania umowy lub jej wygaśnięcia wynajmującemu przysługiwało uprawnienie do wypełnienia weksla wystawionego przez najemcę, poprzez wpisanie sumy wekslowej odpowiadającej sumie zadłużenia za które zgodnie z umową odpowiedzialność ponosił najemca. Nadto poprzez wpisanie terminu płatności i klauzuli „bez protestu” oraz miejsca płatności weksla.

Dowód:

­ - umowa z dnia 15 maja 2017 r. nr (...) k. 126;

- OWU k. 127-129;

- protokół wydania k. 130;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

- zeznania świadka J. P. k. 247-248;

Dnia 1 września 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 6833,34 zł netto (8405,01 zł brutto), tytułem raty do umowy nr (...) nr rej. (...) za okres od 1 do 30 września 2017 r., z terminem płatności do dnia 10 września 2017 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 285;

- dowód nadania k. 286;

Dnia 4 września 2017 r. powódka wezwała pozwana do zapłaty kwoty 16 895,23 zł w terminie 7 dni.

Dowód:
- pismo z dnia 4 września 2017 r. k. 35;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

Dnia 5 września 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 26,35 zł brutto, tytułem opłaty za wystawienie wezwania do zapłaty, z terminem płatności do dnia 14 września 2017 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 133;

- dowód nadania k. 134;

Pismem z dnia 14 września 2019 r. powódka oświadczyła o natychmiastowym wypowiedzeniu umowy najmu, wobec braku reakcji pozwanej na skierowane wezwania do zapłaty, wzywając jednocześnie pozwaną do natychmiastowego zwrotu przedmiotu najmu oraz uregulowania zobowiązań.

Dowód:

- pismo z dnia 14 września 2017 r. k. 140;

- dowód nadania k. 141;

- dowód doręczenia k. 142;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

Dnia 1 października 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 6924,93 zł netto (8517,66 zł brutto), tytułem raty do umowy nr (...) nr rej. (...) za okres od 1 do 31 października 2017 r., z terminem płatności do dnia 10 października 2017 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 131;

- dowód nadania k. 132;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

Pismem z dnia 19 października 2017 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 34 453,55 zł w terminie 2 dni, na którą składały się kwoty 33 844,25 zł tytułem należności głównej, wynikającej z wystawionych faktur VAT oraz 609,30 zł tytułem skapitalizowanych odsetek.

Dowód:

- pismo z dnia 19 października 2017 r. k. 138;

- wiadomość e-mail z dnia 19 października 2017 r. k. 139;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

Dnia 20 października 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 26,33 zł brutto, tytułem opłaty za wystawienie wezwania do zapłaty, z terminem płatności do dnia 29 października 2017 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 136;

- dowód nadania k. 137;

Dnia 1 listopada 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 8388,59 zł brutto (6816,99 zł netto) tytułem bezumownego korzystania z pojazdu nr rej. (...), z terminem płatności do dnia 10 listopada 2017 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 161;

- dowód nadania k. 162;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

Dnia 14 listopada 2017 r. powódka odebrała od pozwanej wynajęty pojazd w asyście policji. Po odbiorze pojazd był nieużywany przez okres blisko 1 roku, dopiero później udało się go ponownie wynająć.

Dowód:

- protokół przyjęcia zwrotu k. 143-144;

- dokumentacja fotograficzna, płyta CD k. 186, 187-235;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

- zeznania świadka A. R. k. 248;

- zeznania świadka J. P. k. 247-248;

Wiadomością e-mail z dnia 15 listopada 2017 r. pozwana poinformowała powódkę o przekazaniu przedmiotu najmu policji z uwagi na wypowiedzenie umowy najmu, zwracając się jednocześnie z zapytaniem o możliwość wznowienia umowy najmu.

W odpowiedzi powódka poinformowała pozwaną, iż aby wznowienie było możliwe, pozwana musi uregulować powstałe zadłużenie, doręczając jednocześnie zestawienie należności na dzień 15 listopada 2017 r.

Pozwana oświadczyła, iż zorganizuje potrzebną kwotę po czym skontaktuje się z powódką.

Dowód:
- korespondencja e-mail z dnia 15 listopada 2017 r. k. 164-166;

Dnia 16 listopada 2017 r. na zlecenie powódki sporządzono wycenę pojazdu wynajmowanego, w której ustalono ubytek wartości pojazdu na skutek zużycia i powstałych uszkodzeń na kwotę 1213 euro netto.

Dowód:
- wycenia z dnia 16 listopada 2017 r. k. 146-157;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

Pismem z dnia 21 listopada 2017 r. pozwana zwróciła się do powódki z wnioskiem o wznowienie umowy najmu, deklarując spłatę zobowiązania w kwocie 42 259,17 zł na podstawie pisemnego porozumienia stron, w terminie do dnia 31 kwietnia 2018 r., deklarując pierwsza wpłatę w kwocie 10 000 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 21 listopada 2017 r. k. 167-168;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

W odpowiedzi, pismem z dnia 23 listopada 2017 r. powódka oświadczyła, iż nie jest zainteresowana wznowieniem umowy oraz zawarciem innej umowy z uwagi na dotychczasowe doświadczenia wynikające ze współpracy stron.

Dowód:

- pismo z dnia 23 listopada 2017 r. k. 169;

Dnia 24 listopada 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 6282,47 zł brutto (5107,70 zł netto) tytułem ponadnormatywnego zużycia pojazdu wg wyceny I..

Tego samego dnia powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 40 304,94 zł netto tytułem odszkodowania za niewywiązanie się z warunków umowy- przedterminowy zwrot, umowa nr (...), z terminem płatności do dnia 27 listopada 2017 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 145;

- dowód nadania k. 158;

- faktura VAT nr (...) k. 159;

- dowód nadania k. 160;

Również dnia 24 listopada 2017 r. powódka wystawiła na rzez pozwanej fakturę VAT korektę nr (...), korygując fakturę VAT nr (...) z kwoty 8388,59 zł brutto, za cały miesiąc bezumownego korzystania z pojazdu do kwoty 3914,67 zł tytułem bezumownego korzystania z pojazdu przez okres od 1- 14 listopada 2017 r. z uwagi na odbiór przedmiotu najmu w asyście policji.

Dowód:

- faktura VAT korekta nr (...) k. 163;

- zeznania świadka A. H. k. 246-247;

Pismem z dnia 5 grudnia 2017 r. pozwana wezwała powódkę do nadesłania zbiorczego zestawienia salda pozwanej z wyszczególnieniem kwoty i ich tytułu oraz szczegółowego wyliczenia i podstawy prawnej do naliczenia odszkodowania w kwocie 40 304,94 zł, oświadczając jednocześnie, iż pozwana nie uznaje obciążenia karą umowną.

Dowód:

- pismo z dnia 5 grudnia 2017 r. k. 170;

Pismem z dnia 19 grudnia 2017 r. powódka poinformowała pozwaną, iż faktury VAT były regularnie doręczane pozwanej, zaś kwota 40 304,92 zł wynika z niewykonania przez pozwana umowy, czego konsekwencją było wypowiedzenie umowy i obciążenie pozwanej odszkodowaniem w wysokość 20 % rat czynszu za pozostały okres najmy, zgodnie z OWU.

Pismem z tego samego dnia, powódka wezwała pozwana do zapłaty łącznej kwoty 59 372,66 zł w terminie 7 dni. W zestawieniu wskazano kwoty i tytuły składające się na zadłużenie.

Dowód:
- pismo z dnia 19 grudnia 2017 r. k. 171;

- zestawienie należności k. 172;

- pismo z dnia 19 grudnia 2017 r. k. 173;

Pismem z dnia 20 stycznia 2018 r. pozwana podniosła, iż na dzień sporządzenia pisma, powódka nie poniosła szkody w kwocie 40 304,92 zł, wobec czego wezwała powódkę do wskazania czy przedmiot umowy, został oddany do użytkowania innemu podmiotowi. Nadto pozwana podniosła iż pojazd jest w pełni sprawny i może być przedmiotem umowy najmu z innym kontrahentem. Pozwana zakwestionowała obciążenie w całości wobec niewykazania rozmiaru szkody.

Dowód:

- pismo z dnia 20 stycznia 2018 r. k. 174;

Dnia 28 maja 2018 r. powódka wypełniła podpisany przez pozwaną w osobie prezesa zarządu P. R. weksel, wpisując kwotę 62 441,50 zł z terminem płatności do dnia 5 czerwca 2018 r. z klauzulą „zapłacę bez protestu”. Miejscem płatności weksla był S..

Dowód:

- weksel z dnia 28 maja 2018 r. k. 35;

Pismem z dnia 28 maja 2018 r. powódka w związku z brakiem realizacji postanowień umowy nr (...) z dnia 15 maja 2017 r. poinformowała pozwaną o wypełnieniu weksla własnego wystawionego przez pozwaną na kwotę 62 441,50 zł stanowiącą kwotę należności główną i skapitalizowanych odsetek za opóźnienie, z datą płatności na dzień 5 czerwca 2018 r., zaś miejscem płatności wskazano S.. Nadto weksel został opatrzony klauzulą „bez protestu” w związku z deklaracją wekslową.

Powódka wezwała pozwaną do wykupu weksla w terminie do dnia 5 czerwca 2018 r.

Dowód:

- pismo z dnia 28 maja 2018 r. k. 15-16;

- dowód nadania k. 17;

- wydruk śledzenia k. 18-20;

Pismem z dnia 6 czerwca 2018 r. w odpowiedzi na wezwanie do wykupu weksla, pozwana wezwała podniosła, iż wezwanie do wykupu weksla nie odniosło skutku prawnego albowiem zostało doręczone w dniu 6 czerwca 2018 r., wobec czego niemożliwym było jego zrealizowanie w zakreślonym terminie. Nadto pozwana wezwała powódkę do wykazania zasadności obciążenia pozwanej kwotą 62 441,50 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 6 czerwca 2018 r. k. 51-52;

Pismem z dnia 17 września 2018 r. pozwana w odpowiedzi na wezwanie do wykupu weksla, podniosła, iż wezwanie do wykupu weksla nie odniosło skutku prawnego albowiem zostało doręczone w dniu 6 czerwca 2018 r., wobec czego niemożliwym było jego zrealizowanie w zakreślonym terminie. Nadto pozwana wezwała powódkę do wykazania zasadności obciążenia pozwanej kwotą 62 441,50 zł, kwestionując wymiar określonego odszkodowania, który według rachunków pozwanej winien wynieść 40 304,94 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 17 września 2018 r. k. 49-50;

Stawki za wynajem nowego ciągnika siodłowego klasy samochodu M. (...) kształtują się w przedziale od 1450 do 1690 euro, czyli około 6200 do 7200 zł netto za miesiąc wynajmu.

Stawki za wynajem pojazdów nowszych, do 5 lat eksploatacji wynoszą od 6500 do 7000 zł netto za miesiąc wynajmu.

Wynajem starszych ciągników siodłowy możliwy jest za stawki od 4000 zł do 5000 zł za miesiąc wynajmu.

Stawka za bezumowne korzystanie z pojazdu zastosowana przez powódkę, równa stawce czynszu wynajmu przez pozwanego nowego ciągnika siodłowego, wynosząca 1599 euro netto, czyli około 6820 zł netto za miesiąc wynajmu nie przewyższa stawek stosowanych przy wynajmach pojazdów przez inne firmy z terenu kraju.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 257-263, 287;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega uwzględnieniu.

Powódka wywodzi żądanie pozwu z wypełnionego weksla. Podstawę prawną powództwa stanowi ustawa z dnia 28 kwietnia 1936r Prawo wekslowe (Dz. U z 1936r Nr 37 poz. 282).

Pozwana wystawiła weksel własny in blanco stanowiący zabezpieczenie do łączącej strony umowy najmu. Powódką w niniejszej sprawie jest wynajmujący, a więc pierwszy wierzyciel wekslowy, a pozwaną wystawca weksla.

W takim przypadku abstrakcyjny charakter zobowiązania dłużnika wekslowego ulega ograniczeniu i dłużnik może podnieść w stosunku do wierzyciela wekslowego zarzuty nie tylko formalne, wynikające z prawa wekslowego ale również z treści zawartego porozumienia i z łączącego strony stosunku podstawowego.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym i literaturą przedmiotu dowód nieistnienia wierzytelności wekslowej zostaje przerzucony na dłużnika, a to w związku z domniemaniem istnienia wierzytelności , które powstało na skutek wystawienia i wydania weksla. W ocenie Sądu pozwana nie wykazała nieistnienia wierzytelności objętej wekslem i pozwem. Przy czym wszystkie twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być zgłoszone w zarzutach pod rygorem utraty prawa ich późniejszego powoływania.

Powód w piśmie z dnia 6 września 2018r oraz stanowiącym do niego załącznik zestawieniu (k.172) wskazał jakie elementy składają się na dochodzoną pozwem (i wekslem) należność, w szczególności określił faktury na kwotę 59 372,66zł i odsetki na kwotę 3068,84zł.

Przed odniesieniem się do roszczeń z poszczególnych faktur odnotować należy, że pozwana mimo zobowiązania nie złożyła rejestru zakupów pozwanej dla celów rozliczenia podatku vat, co prowadzi do wniosku, że przedmiotowe dokumenty księgowe, z których kwoty ujęto w wekslu zostały uwzględnione w księgach handlowych pozwanej. Uwzględnienie faktury oznacza z kolei jej zaakceptowanie przez pozwaną. Co prowadzi do konkluzji, że pozwana mimo wniesienia zarzutów w istocie akceptowała istnienie zadłużenia i jego podstawy. Pozwana jest przedsiębiorcą, a więc podmiotem profesjonalnie prowadzącym działalność gospodarczą. Racjonalnym jest więc przyjęcie, iż wszelkie dokumenty księgowe wystawiane bądź przyjmowane przez nią (otrzymania faktury pozwana nie kwestionuje), a tym bardziej zaksięgowane znajdują potwierdzenie w zawartych i wykonanych kontraktach. Nie sposób bowiem prowadzić żadnego przedsiębiorstwa, w którym dokumenty księgowe nie są zestawiane z podstawami ich wystawienia, gdyż prowadziłoby to m.in. do niemożności określenie wierzytelności i długów oraz odpowiedzialności karno – skarbowej. Zaksięgowanie faktury jest też swoistego rodzaju potwierdzeniem warunków na jakich dana umowa była zawierana i wykonywana. W sytuacji gdyby umowa miała inną treść faktury nie byłyby zaksięgowane.

Fakt zawarcia przedmiotowej umowy najmu, jej treść i przedterminowe rozwiązanie nie były sporne między stronami. Strony różniły się w ocenie czy zaistniały podstawy faktyczne do naliczenia konkretnych kwot. W dalszej części uzasadnienia omówione zostaną poszczególne roszczenia. Przed ich omówieniem odnotować tylko należy, że przed procesem pozwana kwestionowała tylko kwotę naliczoną tytułem kary.

Pozwana nie kwestionuje opłat z tytułu rat i wezwań do zapłaty. Ich naliczenie znajduje uzasadnienie w treści łączącej strony umowy, co znalazło odzwierciedlenie w wystawionych dokumentach księgowych.

Pozwana kwestionuje należność z faktury nr (...) z tytułu bezumownego posiadania pojazdu, która po korekcie wynosi 3914,67zł. Fakt posiadania pojazdu przez pozwaną w miesiącu listopadzie 2017r do chwili jego przymusowego odbioru nie jest sporny. Data odbioru wynika bezpośrednio z dokumentów. Wartość możliwego do uzyskania na rynku czynszu najmu za udostępnienie pojazdu tego typu wskazał biegły. Kwota naliczona przez powódkę jest niższa niż średnie stawki ustalone przez biegłego. Pamiętać przy tym należy, że przedmiotowy pojazd był praktycznie nowy, gdyż powódka zakupiła go kilka miesięcy wcześniej dla pozwanej i zgodnie z kryteriami przez nią wskazanymi. Ewentualne pogorszenie stanu pojazdu wynikało więc wyłącznie z działań pozwanej. Tytułem uzupełnienia dodać można, że sama pozwana musiała uznawać stan pojazdu za dobry, gdyż faktycznie korzystała z niego po rozwiązaniu umowy, chciała jej ponownego nawiązania, a nawet deklarowała wprost (k.174), że pojazd jest w pełni sprawny. Dokonanie oględzin jak chciałaby pozwana, po tak długim okresie czasu byłoby niecelowe, na co wskazał biegły na rozprawie. Biegły w odniesieniu do zarzutów pozwanej wyjaśnił jaką metodologie i dlaczego przyjął, w szczególności, że istotna jest klasa i parametry pojazdu a nie sama marka. Sąd nie ma wiedzy specjalistycznej by podważać jego ustalenia. Na koniec tego wątku odnotować tylko można, że dowód z opinii biegłego został przeprowadzony na wniosek i w zakresie wskazanym przez powódkę. Pozwana miała możliwość zgłoszenia własnego wniosku i wyjaśnienia okoliczności, które w jej ocenie miały znaczenie dla rozstrzygnięcia, czego nie uczyniła.

Istotnym elementem z ogółu dochodzonej pozwem kwoty jest odszkodowanie za niewywiązanie się przez pozwaną z warunków umowy w wysokości 40304,94zł. W ocenie Sądu jest to kara umowna, o której mowa w art. 483 k.c. Istotnym jest bowiem nie sama nazwa ale funkcja jaką regulacja umowna pełni. W niniejszej sprawie naliczenie kwoty 20% rat czynszu za pozostały okres przewidziano za przedwczesne rozwiązanie umowy (§2 Ogólnych warunków najmu). Do takie rozwiązania umowy niewątpliwe doszło. Co do zasady naliczenie kary byłoby uzasadnione. Powód wskazał jak wyliczył dochodzoną pozwem kwotę. Wyliczenie to nie budzi wątpliwości. Zaznaczyć należy, że kara stanowi procent od pozostałego czynszu, a nie całej wartości umowy, już więc uwzględnia częściowe wykonanie zobowiązania. Nadto w odniesieniu do miarkowania kary zwrócić należy, uwagę na fakt, że przedmiotowy pojazd powód kupił na zamówienie pozwanej, która określiła jakie konkretnie wymogi ma spełniać udostępniany w ramach najmu pojazd. Na powyższą okoliczność wskazali przesłuchani w sprawie świadkowie A. H. i J. P.. Wymienieni świadkowie oraz świadek A. R. wskazali też , że po odzyskaniu pojazdu od pozwanej był on nieużywany przez blisko rok czasu, a kolejną umowę na korzystanie z niego, udało się zawrzeć dopiero po tym okresie. W zaistniałej sytuacji powód poniósł realne negatywne skutki przedwczesnego rozwiązania umowy, został bowiem z pojazdem zamówionym dla pozwanej, który okresowo nie przynosił mu dochodu. Gdyby więc nawet przyjąć, że wskazana kwota dochodzona jest tytułem odszkodowania (a nie kary) to i tak powództwo byłoby uzasadnione w tym zakresie (wystarczy policzyć okres czynszu, który utracono, choćby za 6 miesięcy). Reasumując w ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw do miarkowania naliczonej kary.

Powództwo jest uzasadnione, co do skapitalizowanych odsetek w kwocie 3064,84zł. Powód wskazał jak wyliczył przedmiotową kwotę, co nie budzi wątpliwości Sądu. Pozwana bezpośrednio się do tego nie odniosła, a tym bardziej nie wykazała wadliwości w wyliczeniu .

Jak wynika ze stanowiska powoda wyrażonego w piśmie z 6 września 2019 i zestawieniu (k.172) wekslem, a tym samym i pozwem nie jest objęta faktura nr (...), czy też koszty opinii przedprocesowej. Niezrozumiałe są więc wywody pozwanej zawarte w piśmie z 30 września 2019r. dotyczące tych kwestii.

Powód ostatecznie sprecyzował, że dalszych odsetek po terminie płatności weksla dochodzi w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie. Na skutek zarzutów pozwanej wyjaśnił także, że zgodnie z deklaracją wekslową zawiadomienie o wypełnieniu weksla i wezwanie do jego wykupu wysłał przed upływem 7 dni przed datą płatności weksla. Wyjaśnienia powoda nie zostały zanegowane. Pozwana na dalszym etapie nie zgłaszała już uwag w przedmiocie wezwania do wykupu weksla. Przyjąć więc należy, że okoliczność ta stała się niesporna.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, zeznania świadków A. H., J. P., A. R. oraz dowód z opinii biegłego. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadków Sąd uznał za wiarygodne. Są one spójne i korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji, wyjaśnień i metodyki opartych na wiedzy i doświadczeniu. W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłową opinię uwzględniając zgromadzony w aktach materiał, na rozprawie logicznie odniósł się także do zarzutów pozwanego.

Reasumując weksel został wypełniony prawidłowo na kwotę istniejącego zadłużenia pozwanego.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 496 k.p.c. orzeczono jak w punkcie I sentencji.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, co oznacza, że strona, która sprawę przegrała, zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu. W niniejszej sprawie powództwo zostało uwzględnione, zatem pozwany jest zobowiązany zwrócić powódce poniesione przez nią koszty procesu. Na koszty te składają się opłata od pozwu w wysokości 781zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 5400 zł, określone na podstawie § 6 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radcy prawnego (Dz.U.2015.1804), 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 787,20zł tytułem zaliczki na wynagrodzenie biegłego. W nakazie zapłaty który pozostał w mocy w całości, w zakresie kosztów uwzględniono kwoty 3600zł+ 17zł + 781zł. Zasądzeniu w wyroku podlegają więc koszty powstałe po wydaniu nakazu zapłaty tj. dalsze koszty zastępstwa 1800zł i koszty biegłego 787,20zł.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)