Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2014r.

Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach, X Wydział

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Żabińska - Fras

Protokolant Judyta Jakubowska

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014r. w Katowicach

sprawy J. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

na skutek odwołania J. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

- z m i e n i a zaskarżoną decyzję i ustala wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego dla ubezpieczonego na 155,40%.

(-) SSO Elżbieta Żabińska - Fras

Przewodniczący

Sygn. akt X U 3068/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.10.2012r. organ rentowy ustalił ubezpieczonemu kapitał początkowy. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego obliczył na 119,55%, przyjmując do jego ustalenia podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu ubezpieczenia.

W odwołaniu do Sądu ubezpieczony wniósł o zmianę decyzji organu rentowego przez ustalenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego z uwzględnieniem zarobków w Krajowym Kombinacie Spółdzielczym (...) w G., wykazanych w kartotekach zarobkowych, które przedłożył organowi rentowemu.

Sąd ustalił, co następuje:

Organ rentowy ustalił ubezpieczonemu na dzień 1.01.1999r. kapitał początkowy w wysokości 161,839,15zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalił na 119,55% w oparciu o przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu ubezpieczenia.

W okresie od 1.08.1984r. do 30.06.1987r. ubezpieczony zatrudniony był w Krajowym Kombinacie Spółdzielczym (...) w G..

Ubezpieczony przedłożył organowi rentowemu karty wynagrodzeń z tego okresu, które organ rentowy nie uwzględnił do ustalenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego.

W piśmie procesowym z dnia 11.07.2013r. (k. 25 a.s.) organ rentowy wyjaśnił, iż zarobków z tego okresu nie uwzględnił do kapitału początkowego wobec faktu, że nie opisano tam poszczególnych składników wynagrodzenia bądź opis ten był nieczytelny. Zdaniem organu rentowego nie ma możliwości określenia czego dotyczyły poszczególne wypłacone składniki wynagrodzenia, a przede wszystkim czy były to składniki podlegające oskładkowaniu. Za powyższy okres organ rentowy przyjął wynagrodzenie minimalne.

Celem ustalenia najkorzystniejszego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego dla ubezpieczonego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego ds. emerytur i rent.

W opinii sądowej z dnia 18.10.2013r. biegły wskazał, iż w kartach zarobkowych wyszczególnione są następujące składniki wynagrodzenia:

- wynagrodzenie zasadnicze, wolne soboty, urlop, wysługa lat, chorobowe, wolne niedziele, rozłąka, delegacja.

Do ustalenia wysokości wynagrodzenia biegły przyjął wszystkie składniki za wyjątkiem rozłąki i delegacji, bowiem wskaźniki te nie wchodzą do podstawy wymiaru składek.

Wynagrodzenie ubezpieczonego osiągnięte za:

- 1984r. biegły ustalił na kwotę 222.594zł,

- 1985r. 429.092zł,

- 1986r. 530.060zł,

- 1997r. 572.559zł.

Biegły ustalił, iż najkorzystniejsze wynagrodzenie ubezpieczony osiągnął w kolejnych 10-ciu latach tj. 1981-90. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 10-ciu kolejnych lat wyniósł 155,40%.

Ustalone przez biegłego wynagrodzenie z 20-tu wybranych lat kalendarzowych tj.: - 1971-1972, 1974, 1976-1991 i 1994 jest niższe od wskaźnika wysokości podstawy wymiaru z kolejnych 10-ciu lat i wynosi 135,63%.

Oceniając opinię biegłego Sąd w całej rozciągłości uznał ją za rzetelną, profesjonalną, opracowaną starannie, po bezpośredniej analizie kart zarobkowych ubezpieczonego z okresu pracy w Krajowym Kombinacie Spółdzielczym (...) w G..

Sąd w całej rozciągłości zgodził się z ustaleniem, że wynagrodzenie zasadnicze aczkolwiek jest nieopisane w kartach wynagrodzeń, to nie ulega wątpliwości że rubryka „8” dotyczy tego wynagrodzenia. Wynagrodzenie zasadnicze zawsze jest ujmowane w rubryce, która jest pierwszą rubryką w pozycji „płaca”, a która w tym przypadku w kolejności rubryk jest rubryką – „8”.

Kierując się powyższymi okolicznościami, Sąd uznał, iż roszczenie odwołującego znajduje swoją podstawę prawną w treści art. 174 ust. 3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U z 2009r. nr 153, poz. 1227).

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku - po myśli art. 477 ¹⁴ § 2kpc.

SSO Elżbieta Żabińska-Fras