Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Joanna Napiórkowska-Kasa

Protokolant: protokolant sądowy Beata Ignaczak

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2020 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy B. K.

przeciwko Z. (...) w W.

z udziałem zainteresowanego Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą

w W.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek odwołania B. K. od decyzji (...) w W. z dnia 06 sierpnia 2018 r. znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VI U 271/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 sierpnia 2018 roku, znak: (...) w W. odmówił ubezpieczonemu B. K. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, że zdarzenie z dnia 14 czerwca 2017 roku stanowi wypadek przy pracy natomiast zachodzą okoliczności wyłączające prawo do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, tj. nieprawidłowe zachowanie odwołującego się, który naruszył przepisy ruchu drogowego poprzez nieprawidłową zmianę pasa ruchu.

(decyzja z dnia 06.08.2018 r. – k. 14 akt organu rentowego)

Od powyższej decyzji B. K. wniósł odwołanie. W uzasadnieniu odwołania odwołujący się podał, że do kolizji doszło z przyczyn od niego niezależnych i nie wie jak doszło do tego zdarzenia, ponieważ momentu kolizji nie pamięta. Jak wskazał, możliwe jest, że zasłabł.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie w całości, powtarzając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 2-2v)

Postanowieniem z dnia 16 listopada 2018 roku Sąd zawiadomił zainteresowanego Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. o toczącym się postępowaniu.

(postanowienie z dnia 16.11.2018 r. – k. 5)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 czerwca 2017 roku w B. o godz. 07:00 B. K. rozpoczął pracę na stanowisku operatora wibromłota. Około godz. 13:00 po skończonej pracy
i załadowaniu sprzętu do samochodu marki V. o nr rej. (...) wyruszył w kierunku W..

Około godz. 15:45 w rejonie miejscowości P. odwołujący się zjechał na przeciwny (lewy) pas w wyniku czego doszło do zdarzenia drogowego z jadącym
w przeciwnym kierunku co odwołujący G. M. kierującym pojazdem marki V. o nr rej. (...) wraz z naczepą S. o nr rej. (...).

Odwołujący się nie pamięta momentu, w którym zjechał na przeciwny (lewy) pas. Nie pamięta również czy przed zdarzeniem był znużony lub senny. Usłyszał huk i poczuł uczucie palenia w lewym biodrze. Słyszał również pękające szyby i wybuch poduszek powietrznych. Ocknął się dopiero po zderzeniu z samochodem.

W dniu zdarzenia była słoneczna pogoda, a sam odwołujący się był w dobrej kondycji psychicznej i fizycznej.

(dowód: zeznania odwołującego się B. K. – protokół rozprawy
z dnia 04.04.2019 r. od 00:04:47 do 00:20:26)

W wyniku zdarzenia z dnia 14 czerwca 2017 roku odwołujący się miał m.in. złamane żebro, pęknięte jelito, a także zerwany mięsień po lewej stronie.

Zdarzenie z dnia 14 czerwca 2017 roku zostało uznane w karcie wypadku za wypadek przy pracy.

(dowód: zeznania odwołującego się B. K. – protokół rozprawy
z dnia 04.04.2019 r. od 00:04:47 do 00:20:26, protokół powypadkowy nr 1/2018 r. –
k. 3-5 akt organu rentowego)

B. K. w chwili kolizji był trzeźwy. Kierując samochodem marki V. przed kolizją poruszał się z dozwoloną prędkością, wobec czego przedmiotowa prędkość nie mogła być określona jako niebezpieczna.

Odwołujący się przed kolizją niewłaściwie upewnił się co do panującej sytuacji drogowej w wyniku czego zmieniając pas ruchu zajechał tor jazdy samochodu marki V. co doprowadziło do zderzenia pojazdów. Czynności odwołującego się wyczerpywały znamiona nieudzielenia pierwszeństwa co naruszając zasady ruchu drogowego miało bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy z zaistniałym zdarzeniem. Nie ma zatem podstaw, aby zarzucić innym uczestnikom w tym także kierującemu pojazdem marki V., iż naruszył on bezpośrednio przed kolizją zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym mające wpływ na zderzenie pojazdów.

Fakt zaistnienia kolizji wynika jedynie z czynności odwołującego się, mógł on uniknąć kolizji powstrzymując się od zmiany pasa ruchu do czasu wyminięcia się z pojazdem marki V..

(dowód: zeznania odwołującego się B. K. – protokół rozprawy
z dnia 04.04.2019 r. od 00:04:47 do 00:20:26; opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego oraz techniki motoryzacji – k. 99-119; opinia uzupełniająca biegłego z zakresu ruchu drogowego oraz techniki motoryzacji – k. 141-145)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane dowody, których wiarygodność nie została przez strony skutecznie zakwestionowana w toku postępowania. Sąd oparł się na zeznaniach odwołującego się, które zostały uznane za wiarygodne w całości, znajdując potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, a także na wnioskach zawartych w opinii głównej i uzupełniającej biegłego z zakresu ruchu drogowego oraz techniki motoryzacji.

Sąd postanowił oddalić wniosek pełnomocnika odwołującego się co do dopuszczenia dowodu z ustnej opinii biegłego sądowego z zakresu ruchu drogowego oraz techniki motoryzacji na okoliczność przebiegu zdarzenia w sytuacji utraty przytomności przez odwołującego się od chwili poprzedzającej kolizję do momentu zderzenia z samochodem marki V. oraz związanych z tym ocen w zakresie przyczyn kolizji, naruszenia zasad ruchu drogowego, możliwości uniknięcia kolizji. Zdaniem Sądu biegły nie mógł wypowiedzieć się co do okoliczności, czy odwołujący się zasnął w trakcie prowadzenia pojazdu, czy świadomie zjechał na przeciwny pas. Ponadto zdaniem Sądu bez znaczenia w niniejszej sprawie jest również okoliczność, jaka temperatura panowała na zewnątrz oraz wewnątrz pojazdu prowadzonego przez odwołującego się, gdyż jak wynika z akt przedmiotowej sprawy w dniu zdarzenia było słonecznie, a pogoda nie uległa gwałtownej zmianie.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie B. K. od decyzji ZUS odmawiającej mu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy.

Zgodnie z art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. - Dz. U. z 2019 roku, poz. 1205; dalej jako: ustawa wypadkowa) z tytułu wypadku przy pracy przysługuje jednorazowe odszkodowanie dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Przesłanką przyznania jednorazowego odszkodowania, jak wynika z treści przywołanej regulacji, jest więc stwierdzenie u ubezpieczonego długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu, a także uznanie zdarzenia, które doprowadziło do uszczerbku za wypadek przy pracy. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku
z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, czy też w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Dodatkowo zgodnie z wyrokiem SN z dnia 30.05.1995 r. w sprawie o sygn. akt III K 20/95 podkreślić również należy, że przez reguły bezpieczeństwa w ruchu drogowym należy rozumieć także nie skodyfikowane w sposób szczegółowy, ale wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Muszą one być respektowane mimo braku szczegółowego przepisu. Do takich reguł należy obowiązek prowadzenia pojazdu rozważnie i ostrożnie,
w sposób dostosowany do warunków na drodze. Poważne i ostrożne prowadzenie pojazdu oznacza możliwość przedsięwzięcia przez kierowcę we właściwym czasie wszelkich czynności, które są niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o ruchu drogowym uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga – szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie.

Organ rentowy w swej argumentacji oparł się na art. 21 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którym świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują ubezpieczonemu, gdy wyłączną przyczyną wypadków, o których mowa w art. 3, było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia
i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie odwołujący się w żaden sposób nie wykazał, aby do zdarzenia z dnia 14 czerwca 2017 roku przyczyniła się jakakolwiek inna przyczyna (lub inny uczestnik ruchu) niezależna od niego, np. gwałtowna zmiana pogody, wpadnięcie w poślizg, choroby samoistne usprawiedliwiającą jego zachowanie skutkujące zaistnieniem wypadku
i zjechaniem na przeciwległy pas ruchu.

Zdaniem Sądu wyłączną przyczyną wypadku było zawinione działanie B. K.. Odwołujący się mógł uniknąć przedmiotowego zdarzenia powstrzymując się od zmiany pasa ruchu drogowego do czasu wyminięcia się z pojazdem marki V..

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.